Οπως στρώνει κανείς, έτσι και κοιμάται

Zούμε σε μιά χώρα όπου το αποκαλούμενο "κράτος"

-δεν ξέρει πόσους υπάλληλους έχει.

-δεν ξέρει τι περιουσία έχει.Ακόμα κι'άν γνωρίζει ότι κάποιο περιουσιακό στοιχείο του ανήκει, το κράτος δεν έχει τους μηχανισμούς γιά να αξιοποιήσει αυτά τα περιουσιακά στοιχεία ή ακόμα χειρότερα, η διαφθορά που επικρατεί μεταξύ των υπαλλήλων που απασχολεί είναι τέτοιου βαθμού, που ουσιαστικά η περιουσία αξιοποιείται από την κομματοσκυλική πελατεία της κομματοκρατίας.Αλλο ένα παράδειγμα, βγήκε στην δημοσιότητα αυτές τις μέρες όπως μπορούμε να δούμε εδώ http://www.capital.gr/News.asp?id=2187409

-μέχρι να αναλάβει η τρόικα, το κράτος δεν ήξερε πόσα ξόδευε και γιά ποιό λόγο.

Κατά τ'άλλα,μας κάνει εντύπωση που χρεοκόπησε η χώρα.

Μιά χώρα που δεν έχει κράτος ουσιαστικά, που δεν έχει πολιτικό σύστημα,που δεν έχει οικονομικές δραστηριότητες γιά να μπορέσουν να δουλέψουν οι ενεργοί πολίτες της,που δεν έχει κράτος πρόνοιας,που δεν έχει κτηματολόγιο, είναι χώρα;Δεν είπα ανεξάρτητη χώρα.Είναι έστω υποδουλωμένη χώρα ;

Κατά την γνώμη μου αυτό το μόρφωμα δεν είναι χώρα, ούτε μπορεί γιά πολύ να παραμείνει ανεξάρτητο κράτος,αν υποθέσουμε ότι είναι ακόμα.

Μπορεί τώρα αυτή η "χώρα" να παραμείνει γιά πολύ ως ισότιμο μέλος στην ευρωζώνη;Να παραμείνει δηλαδή μεταξύ των πιό ανεπτυγμένων χωρών της υφηλίου από την άποψη της αποδοτικής λειτουργίας των θεσμών τους διακυβέρνησης;Προσωπικά, δεν έχω τέτοιες ψευδαισθήσεις.Με αυτή την δημόσια διοίκηση και αυτή την ποιότητα του "πολιτικού" προσωπικού της χώρας, δεν μπορούμε να πάμε παρά μόνο στον αφανισμό αυτού του κράτους.

Υπό αυτές τις συνθήκες,η έξοδος από το ευρώ δεν φοβίζει πιά τους περισσότερους είτε διότι δεν έχουν πλέον τίποτα να χάσουν (ή έτσι πιστεύουν) είτε επειδή θεωρούν(όπως εγώ) ότι αυτό είναι αναπόφευκτο και είναι απλά θέμα χρόνου.Βέβαια, οι συνθήκες εξόδου από το ευρώ θα είναι τραγικές.Θα χάσουμε άλλο ένα 50% από το σημερινό εισόδημα μας, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της εξόδου.Δεν μπορεί όμως να γίνει κάτι διαφορετικό.Η έξοδος από το ευρώ, όταν προκύψει δεν θα είναι θέμα επιλογής όπως νομίζουν πολλοί ακόμα και σήμερα.Το κομματοσκυλικό καθεστώς όπως δημιουργήθηκε πρίν από 40 χρόνια από έναν αμόρφωτο άνθρωπο που έζησε στο Παρίσι μερικά χρόνια και νόμισε ότι κατάλαβε πώς λειτουργούν οι ευρωπαικοί θεσμοί,θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην αποσύνθεση του ελληνικού κράτους.Η λανθασμένη είσοδος της χώρας στο ευρώ από άλλους αμόρφωτους κομματοκράτες γύρω στο 2000, απλά επιτάχυνε την διαδικασία αποσύνθεσης της χώρας.

Ετσι νομίζω έχουν τα πράγματα, και κανείς δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα γιά να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση.Οι όποιες ενέργειες γιά να αντιστραφεί η κατάσταση έπρεπε να είχαν γίνει πρίν από 30 χρόνια.Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε γιά το συλλογικό υποκείμενο και το μέλλον του, τότε.Ολοι κοιτούσαν το προσωπικό τους συμφέρον.Ετσι, αναπόφευκτα, το προιόν του προσωπικού συμφέροντος του καθενός θα πρέπει να μεριμνήσει τώρα γιά το μέλλον και την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων, αλλά και γιά τις συντάξεις των γερόντων.

Οπως στρώνει κανείς, έτσι και κοιμάται.