ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΣ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΙ ΑΣ 'ΤΟΥΡΚΕΨΕΙ' Η ΕΛΛΑΔΑ

Στις προηγούμενες αναρτήσεις μου, αναφέρθηκα πολύ συχνά, στις ευθύνες που έχουν κατά την γνώμη μου οι πολιτικοί για την σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, αλλά και στις ευθύνες των πολιτικών στον ρόλο τους-θεματοφύλακα του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας.

Οταν διάβαζω στον τύπο δήλωση κάποιου πολιτικού που κάνει σκληρή κριτική στο κόμμα του η στο πολιτικό σύστημα, προβάλλοντας παρεμφερή επιχειρήματα με τα δικά μου, νοιώθω τύψεις που αδίκησα τον συγκεκριμμένο πολιτικό, αποδίδοντας του ευθύνες που δεν είναι δικές του.
Αυτό συνέβη πρόσφατα, όταν διάβασα στον τύπο τις δηλώσεις του Πέτρου Τατούλη κατά την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας.
-αναφέρθηκε στις πολεοδομικές αυθαιρεσίες υπουργών σε σύγκριση με τις πολεοδομικές αυθερεσίες των απλών πολιτών, και τόνισε την αδικία είς βάρος των απλών πολιτών
-αναφέρθηκε σε φορολογικές εκκρεμότητες τηλεοπτικών σταθμών που ρυθμίζονται με νόμο, ώστε να κουκουλωθούν
-αναφέρθηκε στον κρατικοδίαιτο δικομματισμό.
-αναφέρθηκε σε πολλά άλλα κακώς κείμενα

Η αντίδραση του Κου Τατούλη είναι υγιής και πρέπει να την χαιρετήσω.

Με αφορμή όμως τις δηλώσεις του, θέλω να κάνω μιά παρατήρηση για τον κρατικοδίαιτο κομματισμό των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων.

Οταν ήμουν μικρό παιδί, και μου έλεγε η γιαγιά μου(αγράμματη ) παραμύθια και ιστορίες για να κοιμηθώ, συχνά αναφερόταν σε πραγματικές ιστορίες όπως τις είχε ακούσει και η ίδια απο τις προηγούμενες γεννιές.Μερικές φορές αναφερόταν στην Τουρκοκρατία, και μου περιέγραφε πώς υποδουλώθηκε η τάδε πόλη η χωριό στους Τούρκους, καταλήγοντας στο τέλος : έτσι τούρκεψε η πόλη............... η το χωριό.............
Στην περιγραφή της, για να καταλήξει να τουρκέψει η πόλη η το χωριό, έπρεπε να πολιορκηθεί, να δεχτεί επίθεση, να λεηλατηθεί, να σκοτωθεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, και να καεί.Μετά την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας, η πόλη εθεωρείτο στην αφήγηση της γιαγιάς μου ότι είχε τουρκέψει.

Συχνά ο κρατικοδίαιτος κομματισμός των δύο μεγάλων κομμάτων, μου θυμίζει αυτές τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου.Ο κομματικός μηχανισμός , πεινασμένος και εξαθλιωμένος,(η οι πολεμιστές του Αττίλα ), πολιορκεί την εξ αδιαιρέτου περιουσία του ελληνικού λαού, της επιτίθεται, και την λεηλατεί εδώ και δεκαετίες.Στο τέλος η εξ αδιαιρέτου περιουσία του ελληνικού λαού έχει τουρκέψει.Δηλαδή δεν υπάρχουν παρά τα συντρίμμια της.

Αν δεν υπερβάλλω, μήπως είναι καιρός ο ελληνικός λαός να αντισταθεί στους κομματικούς μηχανισμούς, και με την σειρά του να τους πολιορκήσει και να τους συντρίψει?