ΙΜΒΡΟΣ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΣ-ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΙΑΣ EΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ-Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

Νοιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση που ανακάλυψα σήμερα τον διαδικτυακό τόπο www.imvrosisland.org.

Τους συγχαίρω για την προσπάθεια τους να προβάλουν αυτά που βίωσαν και βιώνουν οι Ελληνες σ αυτά τα δύο νησιά, και προ πάντων, τους συγχαίρω για τον πολιτικό χαρακτήρα της κίνησης τους.Οσοι ενδιαφερθούν να δούν τα 3 βίντεο που ακολουθούν θα δούν ότι στο τέλος υπάρχουν συγκεκριμμένα αιτήματα.Αυτό είναι για μένα πολιτική.

Διαφωνώ μαζί τους στα εξής : τα δύο αυτά νησιά δεν είναι ελληνικά νησιά υπο τουρκική κατοχή, όπως αναφέρεται.Νομικά, τα δύο αυτά νησιά είναι τουρκικά, εδώ και πολλές δεκαετίες, με την σύμφωνη γνώμη και της Ελλάδας.Το σημείο αυτό είναι σημαντικό, διότι αλλιώς είναι να προβάλλεις εδαφική διεκδίκηση, και αλλιώς είναι να προβάλεις καταπάτηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιάς μειονότητας.Αν προβάλεις εδαφική διεκδίκηση, τότε είναι σαν να αποδέχεσαι ότι καλώς κάνουν ότι κάνουν οι Τούρκοι, διότι αμύνονται.

Ο Ελληνισμός, παρά το γεγονός ότι θεωρεί άδικο τα δύο αυτά νησιά να ανήκουν στην Τουρκία,δεν προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις έναντι της Τουρκίας.Ζητά την εφαρμογή των προβλεπομένων απο τις διεθνείς συνθήκες.Ζητά να ισχύει για τους Ελληνες ότι δικαίωμα προβλέπεται απο τις διεθνείς συνθήκες, και ότι δικαίωμα προβλέπεται για όλους τους πολίτες του κόσμου.

Οποισδήποτε πολίτης του κόσμου, πληροφορηθεί για την πολιτική εθνοκάθαρσης που ασκήθηκε και ασκείται απο την Τουρκία σ αυτά τα δύο νησιά εναντίον των Ελλήνων, θα βγεί απο τα ρούχα του.

Οποιοδήποτε Έλληνας, ενημερωθεί γι αυτά που συνέβησαν σ αυτά τα δύο νησιά, εναντίον των Ελλήνων, όχι μόνο θα βγεί απο τα ρούχα του, αλλά θα αντιδράσει, θα οργανωθεί, θα νοιώσει αλληλέγγυος, διότι θα συγκινηθεί και θα το θεωρήσει άδικο.

Οι μόνοι που δεν αντιδρούν εδώ και 84 χρόνια, είναι φυσικά οι πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδας.

Γιατί να συγκινηθούν;Γιατί να βγούν απο τα ρούχα τους; Οι ψήφοι γι αυτό το θέμα είναι λίγοι.Που τώρα να χαράξουν και στρατηγική γι αυτό το θέμα. Οι ηγέτες μας είναι για τις παρελάσεις, για παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών,....Δεν είναι στην εξουσία για να διαμορφώνουν πολιτικές και να τις υλοποιούν.

Α, ξέχασα να συμπεριλάβω σ αυτούς που δεν αντιδρούν εδώ και 84 χρόνια, τους {ευαίσθητους } ηγέτες του κόσμου(όπως τον σημερινό Γάλλο υπουργό εξωτερικών η τον κύριο Κον Μπεντίτ) και τους ψευτοδιανοούμενους της Ευρώπης που ασχολούνται υποτίθεται με τα ανθρώπινα δικαιώματα.Αυτοί γιατί ν ασχοληθούν;Εχουν ασχοληθεί με τα ανθρώπινα δικαιώματα των τριάντα εκατομμυρίων ιρακινών εδώ και 5 χρόνια?Οχι βέβαια, αντίθετα υποστήριξαν τον πόλεμο.Εχουν ασχοληθεί με τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κούρδων, των Παλαιστινίων, των Κινέζων,των λαών της Λατινικής Αμερικής;Οχι βέβαια.Ελαβαν εντολή, και νοιώθουν υποχρέωση τους να ασχοληθούν με τα δικαιώματα των λαών της Ανατολικής Ευρώπης.Εκεί είναι το ψωμί σήμερα.Και μάλιστα όχι όλων των λαών.Τα δικαιώματα των Ρώσων στις χώρες τις Βαλτικής δεν τους αφορούν.Τα δικαιώματα των Σέρβων δεν τους αφορούν.Το δικαίωμα των Ρώσων να ψηφίζουν ελεύθερα στην Ρωσία, ιδίως αν δεν ψηφίζουν τον Πούτιν, τους αφορούν.

Ολ αυτά μου θυμίζουν μια παρατήρηση του Σολγενίτσιν.Θα την αναφέρω όπως την θυμάμαι, διότι έχουν περάσει 30 χρόνια απο τότε που την διάβασα (πρέπει να ήταν στο βιβλίο του Το αρχιπέλαγος του Γκουλάγκ).Ελεγε ο Σολγενίτσιν, ότι γύρω στο 1950 με 1952 (δεν ήξερε τότε μετά απο τόσα χρόνια κράτησης, ποιά χρονιά ήτανε ), οι κρατούμενοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης φόρτωναν κορμούς δέντρων σε βαγόνια με προορισμό την Φινλανδία.Στο δάπεδο του βαγονιού, βρήκε μιά τσαλακωμένη σελίδα απο μιά εφημερίδα της Δύσης του 1947-1948.Διαβάζοντας την, κατάλαβε ότι είχε γίνει εμφύλιος στην Ελλάδα πρίν μερικά χρόνια, και οι κομμουνιστές που είχαν χάσει τον πόλεμο, εδιώκοντο αλύπητα.Ο αρθρογράφος εξιστορούσε τις βιαιότητες εναντίων των κομμουνιστών και καλούσε τους λαούς όλου του κόσμου να συμπαρασταθούν τους Ελληνες κομμουνιστές.Τότε, εγραφε ο Σολγενίτσιν, αναρωτήθηκα με ποιό κριτήριο επιλέγεται το θύμα στο οποίο πρέπει να συμπαρασταθούμε.
Ειναι δυνατόν έλεγε, να ξεσηκώνεται ο κόσμος για 200 000 Ελληνες που διώκονται, και να μην ξεσηκώνεται κανείς για τα εκατομμύρια των Σοβιετικών πολιτών που εξολοθρεύονται κάθε χρόνο, εδώ και είκοσι χρόνια απο το Σοβιετικό καθεστώς;

Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανα τον κόσμο, πρέπει κατά την γνώμη μου να βασίζεται κυρίως στην ενημέρωση των απλών πολιτών, και στην οργανωμένη δράση τους.

Οσοι δεν γνωρίζουν τί έχει υποστεί ο ελληνισμός σ αυτά τα δύο νησιά, ας δούν προσεκτικά τα βίντεο που ακολουθούν.

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ



ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ



ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ