Μέσω των αναρτήσεων μου, επιθυμώ να προβληματίσω ως προς τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, προσπαθώντας να απαντήσω σταδιακά στο εξής ερώτημα : για ποιό λόγο ο σύγχρονος ελληνικός κόσμος (μετά την ελληνική ανεξαρτησία, αλλά ιδίως τα τελευταία σαράντα χρόνια) δεν συνεισφέρει ικανοποιητικά στον παγκόσμιο πολιτισμό?
Σήμερα, θα ήθελα να αναφερθώ-να κάνω μιά εισαγωγή- στην σχέση που έχει η ταυτότητα των νεο-ελλήνων με την πολιτιστική δημιουργία.
Η ταυτότητα των νεο-ελλήνων έχει σχέση με την πολιτιστική δημιουργία του ελληνικού κόσμου?
Για μένα, έχει φυσικά, σχέση.Για όσους έχουν διαβάσει τις αναρτήσεις μου, πιστεύω ότι έχει γίνει κατανοητό, ότι τα μέλη του ελληνικού κόσμου, είναι αυτά που με τον τρόπο που σκέπτονται και με τις ενέργειες τους, επιτρέπουν στην κοινότητα στην οποία ανήκουν, να δημιουργεί πολιτισμό.
Ο πολιτισμός που δημιουργείται, ποιοτικά, έχει άμεση σχέση με την ταυτότητα των μελών του ελληνικού κόσμου.
Η ταυτότητα των μελών του ελληνικού κόσμου, προκύπτει απο την ιστορική συσσώρευση των πολιτιστικών βιωμάτων του ελληνικού κόσμου, εμπλουτισμένη απο την πολιτιστική δημιουργία των λοιπών κόσμων που ενσωματώθηκαν στον ελληνικό πολιτισμό, μέσω του παγκόσμιου πολιτισμού.
Ποιά όμως είναι η ταυτότητα των μελών του Ελληνικού Κόσμου, δηλαδή των Νεο-Ελλήνων όπως αυτή έχει προκύψει απο την ιστορική συσσώρρευση των πολιτιστικών βιωμάτων?
Είναι η συσσωρευμένη ταυτότητα που προέκυψε απο την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, και την λαική ζωή και κουλτούρα που δημιουργήθηκε επί Τουρκοκρατίας?
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για παράδειγμα, θεωρούσε ότι " Η διπλή και ταυτόχρονη αναφορά στην αρχαία Ελλάδα και στο Βυζάντιο, που αποτέλεσε το επίσηµο «πιστεύω» του νεοελληνικού κράτους και του πολιτιστικού κατεστηµένου της χώρας, οδήγησε και οδηγεί σε αδιέξοδο, κατά πρώτο και κύριο λόγο διότι οι δυο αυθεντίες που επικαλείται βρίσκονται σε διαµετρική αντίθεση µεταξύ τους. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισµός είναι πολιτισµός ελευθερίας και αυτονοµίας, που εκφράζεται στο πολιτικό επίπεδο στην πολιτεία ελεύθερων πολιτών που συλλογικά αυτοκυβερνώνται και στο πνευµατικό επίπεδο µε την ακατάπαυστη επαναστατική ανανέωση και αναζήτηση. Ο βυζαντινός πολιτισµός από την άλλη, είναι πολιτισµός θεοκρατικής ετερονοµίας, αυτοκρατορικού αυταρχισµού και πνευµατικού δογµατισµού. Στο Βυζάντιο δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά υπήκοοι του αυτοκράτορα, ούτε στοχαστές, µόνο σχολιαστές ιερών κειµένων.
Η προσπάθεια συνδυασµού και συµφιλίωσης αυτών των δύο αυθεντιών λοιπόν, δεν µπορούσε παρά να νεκρώσει κάθε δηµιουργική προσπάθεια ..... " (Πηγή : http://freepsyche.blogspot.com/2008/03/blog-post_20.html)
Σύμφωνα λοιπόν με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, η μή ικανοποιητική προσφορά του ελληνικού κόσμου στον παγκόσμιο πολιτισμό, οφείλεται κυρίως στην αντιφατική ταυτότητα των νεο-ελλήνων.Και δίνει κάποια παραδείγματα, που πρέπει να μας προβληματίσουν
-ο τεράστιος μουσικός πλούτος της λαικής μουσικής σε μελωδίες,ρυθμούς,κλίμακες, και όργανα έμεινε νεκρός στα χέρια των νεο-ελλήνων συνθετών
-έμεινε άχρηστος ο αρχιτεκτονικός και διακοσμητικός πλούτος της λαικής παράδοσης.
Θα επανέλθουμε στο σοβαρό αυτό θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου