Ρούπελ - Οδοιπορικό στα ερειπωμένα οχυρά - Πώς είναι 80 χρόνια μετά η «Γραμμή Μεταξά»

http://www.protothema.gr/stories/article/623952/roupel-odoiporiko-sta-ereipomena-ohura-/

Αν ένας ξένος διάβαζε αυτό το άρθρο, θα στεναχωριόταν που μιά χώρα έφτασε στο σημείο να εγκαταλείψει ακόμα και ιστορικά της μνημεία.Θα στεναχωριόταν που η χώρα έφτασε στο σημείο να μήν μπορεί έστω να παραχωρήσει την χρήση τους σ΄έναν μή κερδοσκοπικό οργανισμό, ο οποίος θα τα αξιοποιούσε και θα αναλάμβανε την συντήρηση τους.Εμείς εδώ, έχουμε πια συνηθίσει σ΄αυτή την κατάσταση και μάλλον αυτά τα θέματα μας αφήνουν αδιάφορους.Αλλωστε το ίδιο δεν ισχύει γιά το Τατοί, γιά τα Ολυμπιακά ακίνητα, και τόσα άλλα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου;Το ίδιο δεν ισχύει μετ την Μακρόνησο στην οποία αν ένας επενδυτής εγκαταστούσε ανεμογεννήτριες θα μπορούσε να παράγει και να εξάγει ενέργεια αντίστοιχης ποσότητας με αυτήν που έχει ανάγκη σήμερα η Αθήνα (οι υπολογισμοί αυτοί έγιναν πριν πολλά χρόνια από τον Στέφανο Μάνο).Υπάρχει χώρα στον πλανήτη που θα άφηνε αναξιοποίητο τέτοιο περιουσιακό στοιχείο; Noμίζω δεν υπάρχει.

Αυτό το χάλι δεν οφείλεται στην ανικανότητα του τάδε κόμματος ή του άλλου ή στην ανικανότητα κάποιων υπουργών ή πρωθυπουργών. Εχει να κάνει με το πολίτευμα που καθιερώθηκε στην Ελλάδα μετά την χούντα, και το οποίο προσωπικά αποκαλώ κομματοσκυλική δημοκρατία.Κάποιοι άλλοι το αποκαλούν πελατειακή δημοκρατία.Σημασία δεν έχει ο χαρακτηρισμός όσο η κατανόηση του γεγονότος ότι το "πολίτευμα" αυτό δεν ούτε δημοκρατικό, αλλά ούτε καν πολίτευμα είναι.Το πολίτευμα πρέπει να εξυπηρετεί το συλλογικό καλό, μέσω κανόνων που θα επιβάλλονται στο πολιτικό προσωπικό και στα πολιτικά κόμματα, γιά να ωθούνται, να υποχρεώνονται να εξυπηρετούν το συλλογικό καλό της χώρας.Αντίθετα, αυτό που βιώνουμε από το 1974, είναι ένα πολιτικό προσωπικό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που το ψηφίζουν.Και αν το πολιτικό προσωπικό δεν εξυπηρετήσει τα συμφέροντα αυτών που το ψηφίζουν, δεν επανεκλέγεται.Γιά να αλλάξει αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα.Ενας απλός κανόνας θα ήταν ο βουλευτής να μπορεί να εκλέγεται μόνο μιά φορά, και μετά να επιστρέφει στην επαγγελματική του δραστηριότητα. 'Ενας δεύτερος κανόνας θα ήταν ο βουλευτής να μήν μπορεί να γίνει υπουργός, κλπ... 'Οσο αυτά δεν γίνονται, η χώρα θα συνεχίζει να βυθίζεται στην λάσπη.