Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε είναι ένα μισητό άτομο γιά την κομματοκρατία.Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι μισητός γιά τους έλληνες πολίτες.Μπορεί όμως και να είναι γιά την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών.
Αυτό το άτομο, έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που προέκυψαν μετά την κατάρρευση της χώρας μας το 2010.Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι ήταν πολύ σκληρός με την χώρα μας, και με αυτή την στάση του,γινόταν όλο και πιό δημοφιλής στην Γερμανία.
Χρησιμοποίησα την λέξη "σκληρός".Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την λέξη ασυμβίβαστος, ή κάποια άλλη λέξη.Δεν έχει σημασία η λέξη αλλά η ουσία.Αυτό που έλεγε πάντα ο Σόιμπλε είναι ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να είχε μπεί στο ευρώ, διότι δεν είχε μιά ανταγωνιστική οικονομία.Και δεν είχε μιά ανταγωνιστική οικονομία, διότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα (η κομματοκρατία) έκανε ότι μπορούσε επί δεκαετίες ώστε η οικονομία να μήν είναι ανταγωνιστική διεθνώς.Υπό αυτά τα δεδομένα,θεωρούσε ότι είτε η Ελλάδα έπρεπε να επιστρέψει στην δραχμή,είτε έπρεπε η Ελλάδα να κάνει όλα αυτά που δεν εκανε επί δεκαετίες ώστε να παραμείνει στο ευρώ, δηλαδή σκληρή λιτότητα, γιά αποκατάσταση των οικονομικών δυσλειτουργιών της χώρας.Παράλληλα με αυτές τις θέσεις του,υπερασπίστηκε τα έννομα συμφέροντα της Γερμανίας, δηλαδή την χορήγηση της λιγότερης δυνατόν οικονομικής βοήθειας πρός την χώρα μας.
Αν λάβουμε υπόψη τα ανωτέρω,δεν είναι να απορεί κανείς γιά ποιό λόγο ο Σόιμπλε πίστευε, και πιστεύει ότι η καλύτερη λύση γιά την ελλάδα αλλά και και γιά το ευρώ,είναι η έξοδος της χώρας από την ευρώ.
Όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Σόιμπλέ δεν είναι ο πρόεδρος της ενωμένης ευρώπης, άρα δεν μπορεί να κάνει, ότι πιστεύει ότι είναι ορθό.
Αυτό που κατάφερε να κάνει έστω και με άτσαλο τρόπο, είναι να λειτουργήσει η ελληνική οικονομία από το 2010 έως το το 2016,χωρίς σημαντικά ελλείματα.
Αν λάβουμε υπόψη ότι τα ελλείματα που χρηματοδοτούνταν με χρέη,είναι αυτά που οδήγησαν την χώρα μετά από 40 χρόνια κομματοσκυλικής διακυβέρνησης, στην κατάρρευση της χώρας το 2010, και στην εκχώρηση του μέλλοντος της στους δανειστές, μπορούμε να πούμε ότι ο Σόιμπλε ήταν μιά κάποια λύση γιά το μέλλον της χώρας.Ομως ο Σόιμπλε είναι 75 ετών, και δεν θα είναι πλέον γιά πολύ, μιά κάποια λύση γιά την χώρα.Το καρκίνωμα του κομματοσκυλισμού, δηλαδή των εγκληματικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του νέου ΠΑΣΟΚ (ΣΥΡΙΖΑ), που ευθύνονται γιά την καταστροφή της χώρας, συνεχίζουν να υπάρχουν, και χωρίς έναν Σόιμπλε,και χωρίς τιμωρία, θα οδηγήσουν και πάλι την χώρα σε νέα καταστροφή.Πολλοί ξένοι που θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο του Σόιμπλε, έναντι του καρκινώματος δεν υπάρχουν.Άρα πρέπει να βρεθεί μιά ελληνική λύση που θα δώσει την μάχη ενάντια στις κομμασκυλικές δυνάμεις(όσο αυτές υπάρχουν), αν το ζητούμενο είναι η επιβίωση της χώρας.
Η μόνη λύση είναι να δημιουργηθεί ένα αντι-κομματοσκυλικό κόμμα με ένα ποσοστό ψήφου της τάξης του 5 με 10% (δεν είναι εφικτό ένα μεγαλύτερο ποσοστό υπό τις παρούσες συνθήκες) που θα είναι ο εγγυητής του μέλλοντος της χώρας, με την έννοια ότι δεν θα μπορεί να προκύψει κυβέρνηση χωρίς αυτό το κόμμα.Προσωπικά πίστεψα ότι το ΠΟΤΑΜΙ μπορούσε να είναι το όχημα γιά το αντι-κομματοσκυλικό κόμμα.Ομως ήταν μιά ψευδαίσθηση, διότι ο ιδρυτής του δεν είχε την απαραίτητη παιδεία γι' αυτό.Το κόμμα αυτό θα διαλυθεί αναπόφευκτα, και πρέπει ένα νέο σχήμα να το αντικαταστήσει ώστε να προκύψει το αναγκαίο ανάχωμα ενάντια στο καρκίνωμα της κομματοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου