Σχετικά με την οικονομική κατάσταση της χώρας,συχνά ακούγεται ότι αυτό που έχει σημασία είναι να φτάσουμε σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης, και από εκεί και πέρα τα πράγματα θα γίνουν ευκολότερα.
Ασφαλώς και θα γίνουν ευκολότερα τα πράγματα τότε.Ομως ένας πενιχρός ρυθμός ανάπτυξης (διότι γι΄αυτόν θα πρόκειται) από μόνος του,δεν θα λύσει κατά την γνώμη μου κανένα από τα φλέγοντα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.Αντε να αυξήσει λίγο τα έσοδα του κράτους και να οδηγήσει την κυβέρνηση να μειώσει λίγο το φορολογικό βάρος των πολιτών.
Η ανεργία δεν θα μειωθεί, και τα 100 δισ επενδύσεων που χρειάζεται η οικονομία μας εντός της επόμενης πενταετίας, δεν θα προκύψουν επειδή θα υπάρχει αυτός ο μικρός ρυθμός ανάπτυξης.
Γι' αυτό, πιστεύω ότι πρέπει να δούμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά από τον τρόπο με τον οποίο τα βλέπουν οι οικονομολόγοι.Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι πώς μπορεί (και αν μπορεί ) να καταπολεμηθεί η ανεργία.Αν μπορέσει να καταπολεμηθεί η ανεργία, όλα τα άλλα θα διορθωθούν από μόνα τους.Αλλά να καταπολεμηθεί γρήγορα, και όχι σε 20 χρόνια.Επί του θέματος αυτού, πέρα από αοριστολογίες, τα πολιτικά κόμματα, η Ευρώπη,η τροικα, οι διεθνείς οικονομολόγοι δεν λένε κουβέντα.Αρα, κατά κάποιο τρόπο ομολογούν ότι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να σκεφτούν έναν η περισσότερους τρόπους γιά να λυθεί αυτό το πρόβλημα.Σήμερα, με κομψό τρόπο, το τμήμα μελετών της Γιούρομπανκ μας είπε επι της ουσίας ότι δεν πρέπει να περιμένουμε ποσοστό ανεργίας σε ευρωπαικά επίπεδα(δηλαδή γύρω στο 10-12%) πρίν περάσουν 10 χρόνια.
Σε παλαιότερη ανάρτηση μου
εδώ είχα ασχοληθεί με αυτό το θέμα και είχα προσπαθήσει να εξηγήσω ότι η γρήγορη καταπολέμηση της ανεργίας είναι εφικτή θεωρητικά, παρά τα μνημόνια, την έλλειψη κρατικών πόρων,την μή πρόσβαση της χώρας στις αγορές,κλπ...υπό την προυπόθεση ότι θα κατανοηθεί η δομή της ελληνικής οικονομίας, και θα βασιστούμε στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις(που απασχολούν μέχρι 10 άτομα ) που είναι οι μόνες που μπορούν να λύσουν ποσοτικά τουλάχιστον, το πρόβλημα της ανεργίας).
Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα τότε και το οποίο συνεχίζω να πιστεύω, μ' ευχαρίστησε πολύ τότε διανοητικά διότι ήταν η κατάληξη μιάς μακράς αναζήτησης που κράτησε περίπου ένα χρόνο.
Εκτοτε, τίποτα δεν άλλαξε, και από τότε που υπογράφηκε το τρίτο μνημόνιο αρχισα και πάλι να σκέφτομαι αυτή την ιδέα μου και πώς θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Αρχισα με κάποια δεδομένα και κατέληξα στις πρώτες ενέργειες που θα έπρεπε να γίνουν τις οποίες θα παρουσιάσω παρακάτω.
ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ (ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ) ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ
- το τεράστιο έργο της γρήγορης καταπολέμηση της ανεργίας δεν μπορεί να προκύψει από το κράτος.Το κράτος είναι διαλυμένο, και είναι παραδομένο εδώ και δεκαετίες στην κομματοκρατία.Το κράτος αυτό δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί κανένα πρόβλημα έστω και πολύ μικρό έτσι όπως είναι, πόσο μάλλον ένα τέτοιο έργο.
-το τεράστιο έργο της καταπολέμησης της γρήγορης καταπολέμησης της ανεργίας πρέπει να αναληφθεί από ένα μή κερδοσκοπικό ίδρυμα.Το ίδρυμα αυτό πρέπει να είναι ελληνικό και να μην έχει καμμιά πρόσβαση σε κρατικούς πόρους.
- οι κύριοι στόχοι του ιδρύματος θα πρέπει να είναι οι εξής
*να βοηθήσει τις μικρές ελληνικές επιχειρήσεις να προσλάβουν άνεργους η να βοηθήσει άνεργους να δημιουργήσουν την
δική τους μικρή επιχείρηση (θα εξηγήσουμε παρακάτω πώς )
*να βομβαρδισει την χώρα με τεχνολογικές λύσεις που μπορούν να μετατραπούν σε καινοτόμες επιχειρήσεις (fablabs
σε κάθε ελληνική πόλη, εκδηλώσεις και εκπαίδευση στην τρισδιάστατη εκτύπωση, εθνικοί διαγωνισμοί γιά τους
φοιτητές πολυτεχνείων γιά την δημιουργία ελληνικών τεχνολογικών προιόντων,...)
*να δημιουργήσει μικρά εξειδικευμένα ερευνητικά κέντρα στα οποία θα απευθύνονται οι μικρές επιχειρήσεις που δεν
έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν R&D και τα οποία θα λύνουν προβλήματα ή θα δημιουργούν νέα προιόντα
έναντι ενός μικρού κόστους.
Οπως φαίνεται από την παραπάνω περιγραφή,το ίδρυμα αυτό, θα κληθεί να λύσει πέρα από την ανεργία, και μιά σειρά από άλλα προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει το κράτος τα οποία όμως είναι απαραίτητο να λυθούν γιά το οικονομικό μέλλον του τόπου.
Το θέμα που τίθεται τώρα είναι τί πόροι απαιτούνται γι' αυτό το τεράστιο έργο, και αν αυτοί μπορούν να βρεθούν.
ΟΙ ΠΟΡΟΙ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
Επειδή μελέτησα αρκετά αυτό το θέμα, όσο κι' αν ακουστεί περίεργο, οι πόροι που πρέπει να προσφέρει το Ιδρυμα είναι αμελητέοι αν λάβουμε υπόψη και το μέγεθος του έργου που θα αλλάξει γιά πάντα την χώρα.Στην πραγματικότητα, το Ιδρυμα θα πρέπει μέν να διαθέσει κάποιους πόρους (να πληρώσει το Προσωπικό,να κάνει κάποια μικρά έξοδα προώθησης,να αγοράσει τον εξοπλισμό γιά τα fablabs,...)αλλά το κύριο έργο του θα είναι να συγκεντρώσει πόρους από τον ιδιωτικό τομέα.
Γιά παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμε ότι όλες οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν ένα foundation το οποίο χρηματοδοτεί έργα κοινοφελούς σκοπού μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η υποστήριξη της μικρο-επιχειρηματικότητας.Υπάρχει γιά παράδειγμα πολυεθνική εταιρία που δραστηριοποιείται και στην χώρα μας η οποία έχει υποστηρίξει την μικρο-επιχειρηματικότητα σε 70 χώρες.Χαρακτηριστικό είναι το έργο της στην Βραζιλία,όπου δημιούργησε ένα πρωτότυπο κέντρο παραγωγής μελιού σε μικρή κλίμακα και έκτοτε χρηματοδοτεί την εκπαίδευση αγροτών που θέλουν να παρακολουθήσουν σεμινάριο σ' αυτό το κέντρο γιά να φτιάξουν την δική τους μικρή μονάδα.
Ετσι, όλες οι παραγωγές μικρής κλίμακας που θα υλοποιηθούν και θα προταθούν στις μικρές ελληνικές επιχειρήσειε ή στους ανέργους, δεν θα στοιχίσουν τίποτα στο ίδρυμα.
Ετσι μπορώ να πώ ότι από έναν γρήγορο υπολογισμό που έκανα, το Ιδρυμα θα χρειαστεί γιά να ολοκληρώσει το έργο του, 70 εκατομμύρια ευρώ σε μιά δεκαετία, δηλαδή γύρω στα 7 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Λέω ότι το πρόβλημα της ανεργίας μπορεί να λυθεί εντός 10 ετών με ένα κόστος που δεν θα ξεπεράσει τα 70 εκατομμύρια ευρώ.Τρελό;Μπορεί.Εγώ το πιστεύω και θα το αποδείξω σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου