Πριν απο μερικές ημέρες άκουγα τον υπουργό εξωτερικών της Γαλλίας να δηλώνει ότι η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου είναι μιά νίκη για την Ευρώπη, μιά νίκη για τους λαούς του Κοσσυφοπεδίου, και σίγουρα όχι μιά ήττα για την Σερβία.Τον λυπήθηκα πραγματικά.Υπάρχει πάτος στον αυτο-εξευτελισμο?Αν υπάρχει, νομίζω ότι τον έπιασε.Ποιός πιστεύει αυτες τις ανοησίες?Ουτε ο ίδιος.Οσοι παρακολουθούν την πορεία του τα τελευταία 20 χρόνια, όπως εγώ, θα παρατήρησαν σ αυτή την συνέντευξη του, ότι είχε ένα ένοχο βλέμμα.Επαψε η αλαζονεία του? Αρχίζουν φαίνεται να τον κυριεύουν οι ενοχές του.Και να φανταστεί κανείς ότι άρχισε ως γιατρός, προσπαθώντας να βοηθήσει τους ανήμπορους ανα την υφήλιο, και κατάντησε, προκειμένου να ξαναγίνει υπουργός, να εγκαταλείψει τους σοσιαλιστές που τον ανέδειξαν.Δεν θέλω να αναφερθώ στην δράση του και στις ενέργειες του καθ όλη την διάρκεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας,ούτε στην ανταμοιβή του με την θέση που του ανατέθηκε στο Κοσσυφοπέδιο,μόλις αυτό εγκαταλείφθηκε απο τους Σέρβους.
Ας αφήσουμε όμως τον Γάλλο υπουργό στον ξεπεσμό του.Στο κάτω κάτω, στον κάθε άνθρωπο αξίζουν οι συνέπειες των επιλογών του η των ενεργειών του.
Το θέμα που πρέπει να απασχολήσει τον κάθε άνθρωπο με αφορμή την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, είναι η προσπάθεια που καταβλήθηκε η που υποτίθεται ότι καταβλήθηκε για την κατάρρευση του Διεθνούς Δικαίου το οποίο μπορεί μέν να μην διέπει απόλυτα τις σχέσεις μεταξύ των κρατών, αλλά καθορίζει μετά απο προσπάθειες αιώνων, μιά σειρά απο κανόνες που ισχύουν η που πρέπει να ισχύουν για όλα τα κράτη, για τις μεταξύ τους σχέσεις.
Ευτυχώς που βρέθηκαν και μερικά κράτη που ύψωσαν την φωνή τους και καταδίκασαν αυτές τις εγκληματικές(αν είναι εσκεμμένες ) η ανεύθυνες λόγω ηλιθιότητας, προσπάθειες.
Η Ισπανία, έστω απο συμφέρον, υπερασπίστηκε το Διεθνές Δίκαιο.Πολλές άλλες χώρες, χωρίς κανένα ιδιαίτερο συμφέρον, έκαναν το ίδιο.
Η Ρωσία, έδειξε για μιά ακόμα φορά ότι έχει ηγέτη παγκοσμίου βεληνεκούς, ο οποίος στην συγκεκριμμένη περίπτωση κατάφερε, να υψώσει την φωνή του και να σηκώσει μόνος του το βάρος της υπερασπισης του Διεθνούς Δίκαιου.
Η Ελλάδα, που λόγω του προβλήματος της Κύπρου έστω, θα έπρεπε να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου, θα δεί και θα πράξει απ ότι μαθαίνουμε.Δηλαδή, για άλλη μιά φορά δεν έχει πολιτική για ένα θέμα που μας αγγίζει τόσο άμεσα.Εν πάσει περιπτώσει, η έλλειψη Ελληνικής πολιτικής , είναι πλέον εμφανής σε όλα τα επίπεδα, και όταν μιά χώρα δέν έχει πολιτική για τα σκουπίδια, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι δεν έχει πολιτική για τα μεγάλα διεθνή προβλήματα.
Ακόμα όμως κι αν η Ελλάδα προσλάμβανε τους καλύτερους τεχνοκράτες του κόσμου για να διαμορφώσουν πολιτικές συμβατές με τα συμφέροντα της, ποιοί πολιτικοί ηγέτες θα τις υλοποιήσουν?
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα του Διεθνούς Δικαίου.
Ποιό είναι το κίνητρο των Ηνωμένων Πολιτειών για να ισοπεδώσουν το Διεθνές Δίκαιο?Αναφέρομαι στο αφεντικό, διότι οι υπόλοιποι, όπως ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών, απλά υπακούουν το αφεντικό τους.Αν είχαν επιχειρήματα για την ανάγκη κατάρρευσης της Διεθνούς έννομης τάξης, θα τα είχαν εκθέσει.Δεν έχουν.Τα μόνα επιχειρήματα είναι ότι οι Κοσοβάροι, έχουν το δικαίωμα να είναι ελεύθεροι, ιδίως λόγω αυτών που έχουν υποστεί.Αυτό όμως θα μπορούσε να επιτευχθεί και με άλλους τρόπους πέρα απο την κατάρρευση της Διεθνούς έννομης τάξης.Και τι είδους ανεξαρτησία σε τελευταία ανάλυση είναι αυτή υπο διεθνή επιτήρηση?Γιατί δεν χρησιμοποιείται η παλιά λέξη προτεκτοράτο?
Κατά την γνώμη μου, οι ΗΠΑ δέν έχουν κίνητρο που να προκύπτει απο την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.Δεν είναι προς το συμφέρον τους η ανεξαρτησία του Κοσυφοπεδίου και η συνεπαγόμενη κατάρρευση της Διεθνούς έννομης τάξης.
-το Κοσσυφοπέδιο είναι ήδη ένα προτεκτοράτο τους.Η ανεξαρτησία του δεν θα προσθέσει τίποτα στο κεκτημένο τους.
-το κομμουνιστικό καθεστώς της Σερβίας έχει ήδη καταρρεύσει.Το Κοσυφοπέδιο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την περαιτέρω αποσταθεροποίηση της Σερβίας.Η αντίσταση θα είναι λυσσαλέα, και η Ρωσία θα είναι εκεί.
-Το Κοσυφοπέδιο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο τις ΗΠΑ ως αγκάθι για την ενοποίηση της Ευρώπης.Ηδη έχει σπείρει ισχυρά αγκάθια όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία, που είναι καρκινώματα για την ευρωπαική ενοποίηση.
-η ανεξαρτησία του Κοσυφοπεδίου, θα φέρει τις ΗΠΑ σε συνεχή αντιπαράθεση με την Ρωσία.
-είναι πλέον μετρημένα τα χρόνια που οι ΗΠΑ θα παραμείνουν η μόνη υπερδύναμη.Υπο αυτό το πρίσμα, η υπερδύναμη θα έπρεπε λογικά, να ενδυναμώσει την διεθνή έννομη τάξη με βάση τα συμφέροντα της τώρα που μπορεί, διότι σε λίγο, δεν θα μπορεί να διαμορφώσει μόνη της τους κανόνες του παιχνιδιού.
-ακούγεται επίσης ώς επιχείρημα, ότι η ανεξαρτησία θα επιτρέψει την σταθεροποίηση της περιοχής.Θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο. Η Σερβία επειδή δεν έχει τα μέσα για να παλέψει, και με τον λαό της εξαθλιωμένο, θα υποχρεωθεί σταδιακά να αποδεχθεί τα νέα δεδομένα, κι έτσι θα προκύψει μιά ειρήνευση.Στην πραγματικότητα, το επιχείρημα της ειρήνευσης λόγω της εξαθλίωσης του αντιπάλου, δεν στέκει μακροπρόθεσμα.Η ειρήνευση προκύπτει μόνο απο μιά δίκαιη και συμβιβαστική λύση.Τουλάχιστον στην Ευρώπη, λόγω του βάρους της ιστορίας.
Ολα αυτά, αλλά και πολλά άλλα επιχειρήματα συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι δεν είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ η κατάρρευση της Διεθνούς έννομης τάξης.
Τότε γιατί ενεργούν μ αυτό τον τρόπο οι ΗΠΑ?
-ίσως επειδή οι ηγέτες των ΗΠΑ δεν εξυπηρετούν πάντα τα συμφέροντα του λαού των ΗΠΑ αλλά τα συμφέροντα κάποιας ολιγαρχίας που τους βοήθησε να εκλεγούν.
-ακόμα όμως κι άν οι ηγέτες των ΗΠΑ εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του λαού τους, υπάρχει ένα διαπιστωμένο πρόβλημα ως προς την πολιτική που ασκούν : δρούν στις διεθνείς σχέσεις με αμερικανικά πρότυπα, αποβάλλοντας απο τον προβληματισμό τους, κριτήρια που τους είναι άγνωστα, όπως το βάρος της ιστορίας, η το βάρος του πολιτισμού.Το αποτέλεσμα είναι να κάνουν τραγικά λάθη για τα εθνικά τους συμφέροντα, και παράλληλα να δημιουργούν δραματικές καταστάσεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η σημερινή δήλωση της υπουργού εξωτερικων Κας Κοντολίζα Ραις, η οποία δήλωσε περίπου ότι κάποιοι έχουν μείνει στο 1389, και ότι οι ΗΠΑ ασχολούνται με το μέλλον.Η ιστορία δηλαδή δεν παίζει κανένα ρόλο κατά τη γνώμη τους στις διεθνείς σχέσεις.Ουτε οι θρησκείες, ούτε οι πολιτισμοί.
Ο χειρισμός του θέματος του ΙΡΑΚ, νομίζω ότι δείχνει στην πράξη το λάθος που διαπράττουν οι ΗΠΑ, μή λαμβάνοντας υπόψη την πολιτιστική παράδοση, και την ιστορία.
Ηθελαν υποτίθεται να επιβάλλουν την Δημοκρατία την Μέση Ανατολή, αρχίζοντας απο το ΙΡΑΚ.Στην πραγματικότητα, ήθελαν (η ολιγαρχία ) να ελέγξουν το πετρέλαιο του ΙΡΑΚ, και έπρεπε να βρούν το απαραίτητο ιδεολογικό υπόβαθρο (την ανάγκη δημοκρατικού καθεστώτος ) , αλλά και την αφορμή (τα χημικά ).
Πώς ήταν δυνατόν ,να επιβληθεί η δυτικού τύπου δημοκρατία σ αυτή την χώρα που είχε την συγκεκριμμένη ιστορική πορεία, και έχει τον συγκεκριμμένο πολιτισμό?Μιά μορφή δημοκρατίας θα μπορούσε να επιβληθεί ίσως αλλά σε μερικές δεκαετίες, και όχι με την βία.
Η πολιτική ήταν λανθασμένη απο την αρχή, και όλοι το γνώριζαν, εκτός απο τους Αμερικανούς.
Η συνέπεια (πέρα απο τον λαό του ΙΡΑΚ που οδηγήθηκε σε εμφύλιο με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, και το 10% του πληθυσμού του να έχει ήδη εγκαταλείψει τη χώρα ), είναι να υπάρχουν ήδη 20 000 αμερικανοί στρατιώτες νεκροί, και οι ΗΠΑ να έχουν δαπανήσει για αυτό τον πόλεμο δισεκατομμύρια δολλάρια, χωρίς να διαφαίνεται ορατή λύση του προβλήματος.
Ηταν αυτός ο πόλεμος υπερ των συμφερόντων των ΗΠΑ?.Σίγουρα όχι.
Πίστευαν αρχικά οι ΗΠΑ ότι ο πόλεμος αυτός εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τους?Μάλλον, ναί.
Αρα ήταν λανθασμένη η πολιτική τους.
Αν ήταν λανθασμένη η πολιτική τους στο ΙΡΑΚ, γιατί να μην είναι και στο Κοσσυφοπέδιο?
Το συμπέρασμα-υπόθεση στο οποίο καταλήγω, είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν για μιά άλλη φορά, χαράξει μιά λανθασμένη πολιτική.Δεν προσπαθούν μέσω αυτής της κίνησης τους, να ισοπεδώσουν το Διεθνές Δίκαιο, άσχετα αν στην πράξη αυτό θα είναι το αποτέλεσμα (βραχυπρόθεσμα ) της λανθασμένης τους πολιτικής.
Τι θα γίνει απο εδώ και πέρα? Ποιές θα είναι οι συνέπειες?
Σε ότι αφορά το θέμα του Κοσσυφοπεδίου, τα δεδομένα αυτή τη στιγμή τα οποία δεν θα αλλάξουν, αν δεν δοθεί κάτι στην Σερβία, είναι
-το Κοσσυφοπέδιο δεν θα γίνει μέλος του ΟΗΕ
-Οι σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου δεν θα αναγνωρίσουν το νέο κράτος.
-θα υπάρξουν δυσλειτουργίες για το νέο αυτό κράτος λόγω της μη συνεργασίας των σέρβων.
-κάποιες χώρες θα αναγνωρίσουν το νέο κράτος (ίσως η πλειοψηφία )
Ολα στο μέλλον, θα εξαρτηθούν απο τους βασικούς παράγοντες.
-πώς θα αντιδράσει η Σερβία?Θα λάβει μέτρα εναντίον των χωρών που θα αναγνωρίσουν το νέο κράτος?Θα παύσει τις εισαγωγές απο αυτές τις χώρες?Εχει την δυνατότητα να κρατήσει μιά τόσο σκληρη στάση? Για πόσο?Θα εκμεταλλευτεί την διαμάχη ΗΠΑ-Ρωσίας ?
-οι ΗΠΑ θα κατανοήσουν γρήγορα το λάθος τους?Αν ναι, θα το ομολογήσουν, και θα πράξουν δεόντως η για λόγους γοήτρου θα επιμείνουν στην λανθασμένη πολιτική?
-πόσο γρήγορα θα εκμεταλλευτούν το λάθος των ΗΠΑ οι Ρώσοι? Πώς θα το εκμεταλλευτούν?
Το μόνο σίγουρο, είναι ότι η μή επίλυση του προβλήματος (η ανεξαρτησία με τον τρόπο που έγινε δεν είναι επίλυση ), συντηρεί την αστάθεια στην περιοχή μας, και πλήττει τα ελληνικά συμφέροντα.
Σε ότι αφορά το διεθνές δίκαιο, μπαίνουμε σε βαθιά νερά γιά πολλά χρόνια.Σίγουρα το διεθνές δίκαιο θα δεχθεί ένα βαρύ πλήγμα, για πολλά χρόνια.
Ισως όμως, προκύψει τελικά μακροπρόθεσμα μιά πιό ισχυρή διεθνής έννομη τάξη.Την σκέψη αυτή την βασίζω στο εξης σκεπτικό
Ενας Γάλλος φιλόσοφος του 19 ου αιώνα, ο Λακορντέρ,με αφορμή τις κοινωνικές αδικίες στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, έλεγε, ότι μεταξύ του πλούσιου και του φτωχού, μεταξύ του δυνατού και του αδύναμου, ο νόμος είναι αυτός που λυτρώνει και η ελευθερία είναι αυτή που σκλαβώνει (τον φτωχό η τον αδύναμο εννοείται ).
Αν ο νόμος είναι το διεθνές δίκαιο, και ο πλούσιος και ο ισχυρός είναι οι ΗΠΑ, είναι δεδομένο ότι οι ΗΠΑ μετράνε χρόνια ως υπερδύναμη.Και δεν θα υπάρξει άλλη υπερδύναμη.Η ανθρωπότητα θα γνωρίσει ένα κόσμο με πολλές μεγάλες δυνάμεις που θα είναι εξαρτώμενες η μία απο την άλλη.Κατά συνέπεια όταν όλοι γίνουν αδύναμοι η φτωχοί, και δεν θα υπάρχει πλούσιος και ισχυρός, είναι σίγουρο ότι όλοι θα υποστηρίξουν τον νόμο(διεθνές δίκαιο ) ως λύτρωση.Γι αυτό τον λόγο, το διεθνές δίκαιο έχει μέλλον.Το θέμα είναι πόσοι θα πεθάνουν η θα υποστούν βιαιότητες μέχρι τότε, απο την αλαζονική και ανεύθυνη συμπεριφορά κρατών και ηγετών.
