30/4/12

Varoufakis Interviewed by Christiane Amanpour, CNN International - 29/4/2012


 Ο Ι. Βαρουφάκης εντυπωσιάζει και πάλι.Μέσα σε λίγα λεπτά εξηγεί την ουσία της ευρωπαικής κρίσης.Αν υπήρχαν 5 οικονομολόγοι  του επιπέδου του Βαρουφάκη στην Ευρώπη, η ουσία του προβλήματος θα είχε συνειδητοποιηθεί  εδώ και καιρό  από τους Ευρωπαίους πολιτικούς.Δεν υπάρχουν όμως.

Μπορείτε να δείτε το βίντεο της συνέντευξης στον σύνδεσμο που ακολουθεί.

http://edition.cnn.com/video/#/video/international/2012/04/28/amanpour-austerity-part-one.cnn?iref=allsearch



Interviewed by Christiane Amanpour, CNN International: The case for a European New Deal

29 Apr On Friday 27th April, Christian Amanpour interviewed me on CNN Int on the theme of Europe’s slow suicide by inane austerity. CLICK HERE FOR THE VIDEO. The transcript of our conversation follows (thanks to CNN for making it available to me):
CHRISTIANE AMANPOUR, CNN HOST:  Good evening, everybody.  I’m Christiane Amanpour, and welcome to the program.
Just when it looked like Europe might have weathered the worst of the economic storm, some very distressing news this week.  After a brief
period of progress, Britain has gone back into a recession now.  And of course much of Europe never left the recession.  It’s a long and grim list: Greece, Spain, Italy, Belgium, the Netherlands, the Czech Republic,Ireland, Portugal, Denmark – and it goes on.
Many of these countries have adopted austerity programs to try and lighten their staggering debt loads.  So in my brief tonight, is that
medicine killing the patient?  In other words, is all that austerity too much too soon?
Look at this graph that we’re putting now in our graphics table.  So you have very strong economic growth from the beginning of the 2000s all the way up to the financial crisis of ’08.  Then it plunges quite significantly.  Then it starts to try to climb and struggle back up the
hill until, in Britain, with the conservative Cameron government and their austerity measures, growth simply petered out, simply flattened.
And the human cost of Europe’s recession is clear.  There’s violence in Athens and Madrid and other cities across the continent.  But the tragedy may best be summed up in a note that was left pinned to a tree in a public square in Athens. 
It read, “Austerity kills.”  It referred to 77-year-old Dimitris Christoulas, a retiree who shot himself outside the Greek parliament
earlier this month.  His suicide note said that he couldn’t face the prospect of, quote, “scavenging through garbage bins for food and becoming a burden to my child.”
This phenomenon is spiking in Greece, in Ireland and in Italy these days, and indeed European newspapers have coined a new phrase: Suicide by Economic Crisis.
My guest tonight is Greek and he’s also an economist.  Yanis Varoufakis has been living through this crisis, even as he tries to work to
find a solution.  Welcome to our program. YANIS VAROUFAKIS, PROFESSOR OF ECONOMICS, UNIVERSITY OF ATHENS:  Thank you.
AMANPOUR:  So first and foremost, this austerity, this much-ballyhooed
program, is it really killing the golden goose?
VAROUFAKIS:  It is what you get when you begin with a diagnostic failure and you end up with the wrong cure.
AMANPOUR:  So the diagnosis was what?
VAROUFAKIS:  Tha the problem of Europe is debt.  And that austerity is the solution.
The problem of Europe is not debt.  The problem of Europe is a badly designed monetary system.  Debt is one of the symptoms.
AMANPOUR:  But you agree that debt is a problem?
VAROUFAKIS:  Of course it is, but it is not the problem.
AMANPOUR:  So how does one get out of a significant problem, which is debt, without this terrible austerity, which apparently has a really bad negative effect on growth?
VAROUFAKIS:  If I’m right that this is an architectural design failure, the thing to do is to create new foundations for the edifice, which has not managed to sustain the shock waves of the great financial disaster of 2008.
AMANPOUR:  So what would be that new edifice?
VAROUFAKIS:  Very simple steps.  Europe needs to unify its banking sectors.  It is preposterous that we have a French banking sector, a
German, a Greek banking sector when we are one currency.  Imagine if, in the United States, in 2008, the State of New York had to salvage Wall Street and the State of Nevada had to salvage the banks in Nevada. 
Then those states, all states and all banks, would have gone under. This is what we’re doing.  So that’s one thing we need to do.  So we need
to unify the banking system.  A part of the debt (inaudible) member country has to be unified.  And we need an investment policy throughout Europe.
AMANPOUR:  We talked about the human costs, and it truly is tragic.  People simply falling off a cliff and being unable to meet what’s being
imposed on them right now.  Unemployment across Europe is staggering.  I mean, in Spain, with young people apparently, it’s over 50 percent.  More Spanish young people are out of work today than are working. 
And this is going to be a phenomenon, surely, that’s going to confront all our leaders.  What is the structural cure for that at a time when you need a structural cure for the whole economic system?
VAROUFAKIS:  Well, we must stop this continuous march off the cliff of competitive austerity, which sequentially throws one country after the next into the abyss.  And the way to do that is to understand that what Europe needs is a New Deal. What Roosevelt did in 1932 we need in Europe now. 
And that does not mean a kind of Keynesian spending spree.  It means mobilizing idle savings and putting them into productive investments.  And that can be done. 
We have the institutions in Europe. For instance the European investment bank, which is at least twice the size of the World Bank.  We can put it to work.  We need to use the other institutions we have rationally to manage the systematic crisis systematically and to stop treating this as a debt crisis alone, ignoring the systematic nature of it.
       
AMANPOUR:  Well, certainly France and Germany, certainly under Sarkozy and Angela Merkel, have been talking about the debt aspect of this.  And now look at the Economist today, talking about Francois Hollande, who might become the next president of France, saying the rather dangerous M. Hollande, he’s been talking about whole renegotiation, hasn’t he?
VAROUFAKIS:  I think that the Economist is meaning this in a nice way: that we need some ‘dangerous’ ideas, ‘dangerous’ in the sense that they can shake us out of this complacency.
AMANPOUR:  What could he do?  What could his programs do?  Is it sort of end austerity and have more stimulus and try to spark more growth?
VAROUFAKIS:  I think that the idea is not to tax and spend.  We don’t need to do that in Europe.  Europe is rich enough.  And we have the
institutions to mobilize savings as investments.  The problem is we have idle savings in Europe.  And we cannot mobilize these savings simply by cutting, because when you cut you create an environment of pessimism, and therefore nobody wants to invest.
AMANPOUR:  So right now you’re talking about pessimism — and actually quite a lot of concern, certainly in the British government, they’ve seen this phenomenon that we’re talking about, not work and they’re quite worries.  So do you think now leaders will start reexamining their focus on austerity?
VAROUFAKIS:  I very much hope so, but they have covered themselves in permanent disgrace over the last three years by refusing steadfastly to stop blaming the symptoms in order to keep quiet on the causes.  Our European leaders have not had the courage simply to accept that the edifice they created, the Eurozone was structurally faulty.
AMANPOUR:  Tell me about the Greek relationship with Germany. Obviously, Angela Merkel has been the one really pushing this idea of no more debt, or at least manageable debt and austerity.  The Greeks don’t like this.  They remember occupation during the Second World War.  They remember the real hardships.  What is happening now between Greece and Germany on this issue?
VAROUFAKIS:  I very much fear we’ll have a repeat of the 1930s.  If you recall, in 1929, we had a Wall Street collapse.  Soon after that, the
common currency of the era, which was the Gold Standard, went, and then next thing that happened was everybody started turning against everybody else.
Similarly, in Europe now, the common currency is fragmenting and the Greeks are turning against the Germans, the Germans against the Greeks. Soon, the Germans will turn against the Germans and the Greeks against the Greeks.  So Greece is the post-modern 1930s, which is the result of a spectacular political failure.  You know, we didn’t have to have this economic crisis in the last three years in Europe.  This is a political crisis.  It’s a failure of political coordination of rational management of what is a manageable problem.
AMANPOUR:  When you mention the 1930s, obviously everybody gets really scared, nationalism and the worst kind of fascism.  Do you see that possibility?
VAROUFAKIS:  I see it everywhere I look.  In Holland, in Denmark, in my own country, neo-Nazis are going to be in Parliament for the first time.  We have already had neo-fascists there.  Now we’re going to have neo-Nazis as well, from what the opinion polls are telling us.  It is happening because when there is a political vacuum and a political failure, the result is that people are — just lose hope, this is the worst thing. 
Sacrifice is not a bad thing, to try and tighten your belt in bad times.  But when people are experiencing sacrifices which they cannot conceptualize, they cannot see, as an investment into a better future, then xenophobes, anti-Semites, neo-Nazis are the only ones who win out of that situation.
AMANPOUR:  It’s a very ugly picture.  What about the relative strength of the United States?  Is the United States rising?  Falling?  What is the issue here that faces the U.S. with the European economy?
VAROUFAKIS:  In my estimation, the United States is clinging on through the actions of the Fed.  The United States is managing to maintain some poise and to keep preventing, for the time being, the double dip. China is a very big question mark.  China is doing its best, given its own constraints.  Europe is the sick man of the global economy.  We’ve managed in the past to drag down with us the rest of the world. We can do it again.
AMANPOUR:  Yanis Varoufakis, thank you very much indeed for joining me.
VAROUFAKIS:  Pleasure

27/4/12

Australian Friends of Kastellorizo - giving back to the island of our forebears - 25/4/2012

Γιάννης Βαρουφάκης – Γιατί Λείπω - 20/4/2012


Πολύ συγκινητική η περιγραφή των λόγων που οδήγησαν τον Γ. Βαρουφάκη να εγκαταλείψει την χώρα του, όπως τους περιγράφει ο ίδιος παρακάτω.
Aυτός ο μεγάλος Ελληνας διανοούμενος οδηγήθηκε να "λείψει" από την χώρα του, όπως συμβαίνει με τα πιό λαμπρά παιδιά αυτής της χώρας.Οι μεγάλοι διανοούμενοι πρέπει να φεύγουν από την Ελλάδα γιά να διαφυλάξουν την αξιοπρέπεια τους και το κύρος τους.
Προ πάντων όμως έχουν την ηθική υποχρέωση να φύγουν η να "λείψουν" διότι ήταν μέχρι τώρα, και συνεχίζει να είναι, προυπόθεση της ελληνικής επιβίωσης μεσα στην ιστορία.Η ελληνική εσωτερική σαπίλα καταστρέφει τα πάντα.Η φυγή, επιτρέπει την διάσωση του εληνικού πολιτισμού μέχρι να έρθουν καλύτερες  μέρες.
Θα έρθουν; Προς το παρόν πάντως δεν είναι ορατές.Και θα συνεχίσουν να μήν ειναι  ορατές μέχρι να εξοντωθεί η εσωτερική σαπίλα.
Μέχρι τώρα, με μικρές σχετικά προσπάθειες, εντοπίστηκαν 200.000 έλληνες που  ζούσαν παρασιτικά,  δηλαδή ζούσαν με επιδόματα και συντάξεις που δεν  εδικαιούντο, άρα απομοιζούσαν κοινωνικούς πόρους γιά να ζήσουν, όπως κάνουν τα παράσιτα στην φύση γιά να επιβώσουν.
Ομως, πολύ φοβάμαι ότι τα παράσιτα της ελληνικής κοινωνίας είναι κάποια εκατομμύρια και όχι κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες.Ετσι, είμαστε ακόμα μακριά από τις καλύτερες μέρες.

 http://neaproia.wordpress.com/2012/04/20/%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%80%CF%89/#more-5471

18/4/12

Μόντι: Μαχόμαστε να αποφύγουμε τον γκρεμό της Ελλάδας - 18/4/2012


http://www.tsantiri.gr/diethni/monti-machomaste-na-apofigoume-ton-gkremo-tis-elladas.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+tsantirigr+%28www.tsantiri.gr%29

Η Δράση ως πολιτικό κόμμα και οι λόγοι της μέχρι τώρα αποτυχίας της - 17/4/2012

Η Δράση, η για να είμαι πιό συγκεκριμμένος ο Στέφανος Μάνος, απέτυχε τα τελευταία χρόνια, παρά τις προσπάθειες του, να εξασφαλίισει το 3% ώστε να εκλέξει βουλευτές.

Κι΄όμως, ο άνθρωπος αυτός ξεχωρίζει κατά κοινή περίπου ομολογία, κατά πολύ από τους υπόλοιπους πολιτικούς.Εχει κερδίσει τον σεβασμό των περισσότερων Ελλήνων διότι
-είναι έντιμος
-έχει αφήσει τεράστιο έργο σε όλα τα υπουργεία από τα οποία πέρασε.
-έχει πρωτότυπες και επεξεργασμένες ιδέες
-λέει πάντα αυτό που πιστεύει ακόμα κι΄αν αυτό δεν αρέσει η δεν είναι δημοφιλές.
-έχει πάντα τεκμηριωμένη άποψη
-είναι χορτάτος.Δεν μπήκε στην πολιτική γιά να κερδίσει χρήματα η γιά να προβληθεί.
-έχει συνείδηση της σημασίας της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος και έδωσε
δείγματα γραφής.
-έχει πάρει θέση σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λειτουργίας των θεσμών, και
προστασίας των πιό αδύναμων κοινωνικών ομάδων, που θα τις ζήλευαν πολλά ευρωπαικά
σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
-είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός.

Με άλλα λόγια, έχει όλα αυτά που δεν έχουν τα στελέχη της κομματοκρατίας που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή, και που σήμερα βιώνουν τα γιαρτώματα από τους δυσαρεστημένους πελάτες τους.

Οταν γύρισα στην Ελλάδα πρίν από 25 χρόνια, και διαπιστώνοντας το καθεστώς που είχε επιβληθεί από την κομματοκρατία γιά την αφαίμαξη της χώρας, αναρωτήθηκα πολλές φορές πώς αυτός ο άνθρωπος με αυτή την ποιότητα είχε προκύψει σ΄αυτή την φθίνουσα χώρα.Αργοτερα, αναρωτήθηκα πολλές φορές πώς αυτός ο άνθρωπος δεν είχε αποβληθεί από το παρακμιακό καθεστώς της κομματοκρατίας.Η αποβολή του τελικά το 2004 νομίζω, δεν μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση.Ηταν μιά φυσιολογική και καθυστερημένη αντίδραση του καθεστώτος.

Αναρωτήθηκα από τότε πολλές φορές, γιατί ο Στέφανος Μάνος δεν κατάφερε να φτάσει το 3% γιά να είναι στην Βουλή.
Από τους ανθρώπους της καθημερινότητας με τους οποίους συνομιλούσα, είχα καταλάβει τότε ότι τον θεωρούσαν υπερβολικά φιλελεύθερο η νεο-φιλελεύθερο.Αρα ακραίο γιά τα ελληνικά δεδομένα.Αλλοι πάλι διατύπωναν την άποψη της χαμένης ψήφου.Αυτά τα καταλάβαινα.Ομως αυτά τα επιχειρήματα θα μπορούσαν να είχαν βάση αν ο Σ.Μάνος κρινόταν γιά πρωθυπουργός.Τέτοια περίπτωση δεν υπήρχε.Διότι γιά να εκλεγείς πρωθυπουργός της χώρας κατά την παρακμιακή περίοδο 1981-2009, έπρεπε να εξασφαλίσεις την πελατεία της μάσας.Ο Μάνος δεν ανέπτυξε ποτέ κομματοσκυλική πελατεία, και δεν κατέβηκε στις εκλογές γιά να βγεί πρωθυπουργός.Πώς μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι δεν είχε βρεθεί το 3% που να διακρίνει την διαφορά επιπέδου του πολιτικού λόγου;

Mετά θυμάμαι τους δικούς μου προβληματισμούς εκείνης της εποχής.Ενώ συμφωνούσα με τις απόψεις του Σ Μάνου και τις έβρισκα πολύ λογικές, δεν μπορούσα να κατανοήσω την γενικότερη πολιτιστική πρόταση που πρότεινε ο Μάνος.Διότι γιά εμένα τουλάχιστον, η προτεινόμενη πολιτική πρέπει να είναι μιά πολιτιστική πρόταση.Διαχειρίζομαι με συγκεκριμμένο τρόπο τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους, διαχειρίζομαι με συγκεκριμμένο τρόπο τα σκουπίδια,κλπ... με κάποιο σκεπτικό.Οδηγώ την χώρα κάπου.Εχω μιά πολιτιστική πρόταση.Αλλοι θα ονόμαζαν την πολιτιστική πρόταση ιδεολογία.Αυτή την πολιτιστική πρόταση δεν μπορούσα να την διακρίνω στις απόψεις του Μάνου.Μου έδινε την εντύπωση του πολύ καλού διαχειριστή, του πολύ καλού δημάρχου ενδεχομένως, αλλά όχι του πολιτικού.Διότι γιά μένα η πολιτική είναι το όραμα γιά το μέλλον που φτιάχνουμε από σήμερα.Η πάταξη της φοροδιαφυγής, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η δημιουργία ενός σύγχρονου κράτος δεν είναι όραμα.Είναι προυποθέσεις του οράματος.Ακόμα κι΄ο στόχος γιά μιά ευημερούσα Ελλάδα σε μιά προοπτική εικοσαετίας δεν μπορεί να είναι το όραμα.Είναι μιά από τις προυποθέσεις του οράματος.

Πρίν μερικά χρόνια, σ΄ένα μπλόγκ, διαπίστωσα ότι κατηγορούσαν τον Μάνο (την Δράση) ότι δεν είχε ολοκληρωμένο προεκλογικό πρόγραμμα να προτείνει, και παρά το γεγονός αυτό, κατέβαινε στις εκλογές!Το μπλόγκ αυτό, παρά το γεγονός ότι ήξερε ότι κανένα προεκλογικό πρόγραμμα που είχε κατατεθεί στους ψηφοφόρους από τα κόμματα της κομματοκρατίας (και που δεν διάβασαν οι ψηφοφόροι) τα τελευταία 30 χρόνια δεν είχε εφαρμοστεί,απαιτούσε από την Δράση, που δεν θα διοικούσε την χώρα, ολοκληρωμένο προεκλογικό πρόγραμμα.

Αυτή η κριτική, σε συνδυασμό με τους δικούς μου προβληματισμούς εκείνης της εποχής, με οδήγησαν σταδιακά στο συμπέρασμα ότι η αποτυχία της Δράσης οφείλεται σε συγκεκριμμένους λόγους και έχουν νακάνουν τόσο με τον πομπό (Δράση-Μάνος) όσο και στους ψηφοφόρους που λαμβάνουν και αξιολογούν τα μηνύματα που εκπέμπονται.


Η Δράση συγκέντρωσε αξιόλογους ανθρώπους,και προτείνει τεκμηριωμένες προτάσεις, αλλά νομίζω ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει σε ποιούς απευθύνει αυτά τα μηνύματα.Στους Ελληνες; Tα μηνύματα και οι προτάσεις του θα μπορούσαν κάλλιστα ν΄απευθύνονται και σε Ιταλούς, η Δανούς.Η ορθολογική διαχείριση των οικονομικών του κράτους, η προστασία το περιβάλλοντος, η προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος και γενικότερα όλα τα μηνύματα που εκπέμπει η Δράση πιστεύω ότι απασχολούν (η θα έπρεπε) όλα τα κράτη.Ετσι, το πρώτο πρόβλημα που βρίσκω, είναι ότι τα μηνύματα αυτά δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη την ελληνική ταυτότητα.Δεν απευθύνονται στους Ελληνες με την έννοια της ιδιαίτερης ταυτότητας που έχει αυτός ο λαός (όπως και ο κάθε λαός ).Απευθύνονται στους Ελληνες ως πολίτες του κόσμου.Αυτό είναι ένα τραγικό λάθος, διότι είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, η έννοια του έθνους στην εποχή μας, όχι μόνο δεν φθίνει, αλλά αντίθετα αναβιώνει δυναμικά.

Αν αφήσουμε την έλλειψη ελληνικής εθνικής στρατηγικής στα μηνύματα της Δράσης η την έλλειψη μακροχρόνιου ελληνικού οράματος, και υποθέσουμε ότι η Δράση απευθύνεται στους Ελληνες, σε ποιούς ακριβώς Ελληνες απευθύνεται; Στους Φιλελεύθερους Ελληνες;Εδώ αγγίζουμε κατά την γνώμη μου την ουσία του προβλήματος.Η Δράση και ο Σ. Μάνος, από την μιά προβάλλουν ορθώς την ανάγκη πρακτικών λύσεων μακριά από ιδεολογίες γιά την αντιμετώπιση των προβλημάτων και από την άλλη προβάλλουν ότι είναι Φιλελεύθεροι, δηλαδή θέλουν κι΄αυτοί κάποιες παρωπίδες όπως όλοι.Αυτή την λογική αντίφαση δεν μπορούν να την ξεπεράσουν στην Δράση.

Ετσι, έχουμε πολύ ορθά μηνύματα από την Δράση, αλλά δεν ξέρουμε ποιοί είναι οι αποδέκτες-στόχοι.Ετσι κατά την γνώμη μου εξηγείται η αποτυχία της Δράσης μέχρι τώρα.

Και είναι κρίμα διότι όταν προκύψει ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος, θα ήθελε πιστεύω ν΄αναθέσει την επίλυση των εύκολων προβλημάτων όπως είναι η επιστροφή της ευημερίας στην χώρα, σε μιά ομάδα όπως είναι αυτή της Δράσης, ώστε ν΄ασχοληθεί με τα δύσκολα οπως είναι η αντιστροφή του δημογραφικού προβλήματος, και η διακοπή της ιστορικής αποσύνθεσης της χώρας που άρχισε το 1922 και έκτοτε εντείνεται.

Αν υποθέσουμε οτι η ανωτέρω άποψη μου γιά την αποτυχία της Δράσης είναι ορθή,πώς εξηγείται το γεγονός οτι ένας τόσο ευφυης άνθρωπος όπως ο Σ. Μάνος δεν το εχει καταλάβει;
Νομίζω ότι θα έπρεπε να έχει κάποιους συνεργάτες που να γνωρίζουν και να έχουν μελετήσει καλά την ανθρώπινη φύση και πώς αυτή λειτουργεί στα πλαίσια ενός συλλογικού υποκειμένου.Οι συνεργάτες του θα έπρεπε επίσης να έχουν μιά καλή γνώση της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας των ιδεών και κυρίως των Μακιαβέλι Σπινόζα, Χόμπς, Π. Κονδύλη,...Αντ΄ αυτού ο Σ. Μάνος μάζεψε γύρω του κυρίως οικονομολόγους.
Ενδεχομένως βέβαια ο Σ. Μάνος να έχει καταλάβει, αλλά σκεπτόμενος την δυσκολία που θα είχε να εξηγήσει στους ψηφοφόρους την υπέρβαση των ιδεολογιών ως πολιτική πρακτική,να έκανε πίσω.Δεν νομίζω όμως.

Σε κάθε περίπτωση, είναι λυπηρό γιά την χώρα να έχει τόσο σοβαρούς ανθρώπους όπως αυτούς της Δράσης, και να μήν μπορεί να τους αξιοποιήσει διότι αυτοί εκπέμπουν ακατανόητα μηνύματα.

16/4/12

Αθηνά Κρικέλη : Η Θεσσαλονικιά που παίρνει στις Κάννες τους “Εγκλωβισμένους της Κύπρου”- 16/4/2012



http://www.efylakas.com/wp-content/uploads/2012/04/egklwvismenoi.jpg

http://www.efylakas.com/archives/12338

Στην κάλπη, διά της εις άτοπον απαγωγής- Του Απόστολου Δοξιάδη -6/4/2012

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα η προεκλογική περίοδος με κάνει ρεαλιστή. Θέλοντας και μη, βάζω νερό στο κρασί μου, παύω να οραματίζομαι το τέλειο και ψάχνω, με όσο φως υπάρχει, το μη χείρον. Ξεχνώ προσωρινά το όνειρο της ριζικής ανανέωσης της πολιτικής· ή, για να χρησιμοποιήσω το σχήμα που συνηθίζεται, παύω να αναζητώ τα χαρακτηριστικά του «νέου Ελευθερίου Βενιζέλου» στους υποψήφιους. Είναι όμως ανάγκη, αναρωτιέμαι, να πάω στο άλλο άκρο; Πρέπει σώνει και καλά ο ρεαλισμός να οδηγήσει από το ιδανικό στο άθλιο;

Κάνω λοιπόν μια απόπειρα να βγω από το αδιέξοδο, από ανάγκη προσωπική να αποφασίσω τι θα ψηφίσω. Κι αν την κοινοποιώ, δεν είναι για να καθοδηγήσω ή να συμβουλεύσω -δεν έχω τέτοιες ικανότητες ή φιλοδοξίες- αλλά για να νιώσω λιγότερη μοναξιά, να βρεθώ κοντά σε άλλους συμπολίτες, που ενώ φρίττουμε με την προοπτική της ανόδου αυτών που ο ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος τόσο καίρια ονόμασε «χρεοκοπίστας», δηλαδή των λαϊκίστικων, φασιζόντων άκρων, αριστερού και δεξιού, δεν θέλουμε εν ονόματι της άμυνας σε αυτά να ψηφίσουμε ένα κόμμα που υποψιαζόμαστε ότι αύριο μεθαύριο θα μας κάνει να λέμε το γνωστό: «Δεν έκοβα καλύτερα το χέρι μου;».

Για να προχωρήσω, θέλω να καταλάβω πρώτα τι σημαίνει «νέος Ελευθέριος Βενιζέλος» πέρα από πρόσωπα, πώς ορίζεται δηλαδή αφηρημένα η σωστή ηγεσία. Προστρέχω για βοήθεια σε ένα βιβλίο που με εντυπωσίασε βαθιά, δυστυχώς αμετάφραστο στα ελληνικά, το «Νους των ηγετών» (Leading Minds), του μεγάλου γνωσιακού ψυχολόγου Χάουαρντ Γκάρντνερ. Εφαρμόζοντας τα όσα γνωρίζει για τον ανθρώπινο νου, ο Γκάρντνερ καταλήγει ότι αυτό που διαφοροποιεί τους μεγάλους ηγέτες από τους ελάσσονες βρίσκεται στην κεντρική αφήγηση (story) που προβάλλουν, που πρέπει να υπακούει σε τρεις αρχές: να συμπυκνώνει σε κατανοητή μορφή το όραμα που έχει ανάγκη η χώρα· να αντιτίθεται σε άλλες, κρατούσες αντι-αφηγήσεις, τις οποίες ο ηγέτης θεωρεί βασικό εμπόδιο στη δική του· τέλος -η τρίτη αρχή είναι και η βασικότερη- ηγέτης δεν αρκεί να κηρύττει αλλά πρέπει να ενσαρκώνει ο ίδιος, με τον βίο και το έργο, την αφήγησή του.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι λαμπρό παράδειγμα της θεωρίας. Κι αυτό γιατί η δύναμή του δεν ήταν μόνο η αφήγησή του, που άλλωστε δεν ήταν πρωτότυπη (αποτελούσε παραλλαγή της Μεγάλης Ιδέας), ούτε απλώς ότι πολέμησε την αντι-αφήγηση της «πτωχής αλλά τιμίας Ελλάδος» (είχε επιχειρηθεί και το 1897, οδηγώντας σε εθνική ατίμωση), όσο ότι ενσάρκωνε την αφήγησή του ο ίδιος, με τον καλύτερο τρόπο, με τον ρόλο του στην επανάσταση του Θέρισου και στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Κρητικής Πολιτείας, της οποίας ήταν και πρώτος ηγέτης. Με άλλα λόγια, την ηρωική αφήγηση της απελευθέρωσης των αλυτρώτων περιοχών που κήρυττε στους Ελληνες, ο Βενιζέλος την είχε ήδη εφαρμόσει, επιτυχημένα.

Πώς όμως εφαρμόζεται η θεωρία του Γκάρντνερ σήμερα στην Ελλάδα; Σύμφωνα με τις δύο πρώτες αρχές, θα πρέπει να διαλέξουμε ηγέτη που προωθεί την αφήγηση που έχουμε ανάγκη, αντίθετη στην καταστροφική αντι-αφήγηση των «χρεοκοπίστας». Δηλαδή, μια αφήγηση που να λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην Ευρώπη, ότι αυτό έχει το τίμημά του, κι ότι είναι ανάγκη παράλληλα να μειώσουμε και να εξυγιάνουμε το κράτος και να φτιάξουμε θεσμούς που να απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Δεν θα βρείτε πολιτικό του μεσαίου χώρου να διαφωνεί με αυτά - σήμερα τουλάχιστον. Ομως η τρίτη αρχή του Γκάρντνερ βγάζει από το παιχνίδι όσους κηρύττουν την εξυγίανση του Δημοσίου, ενώ επί δεκαετίες συνέβαλλαν με κάθε τρόπο στη διόγκωσή του, ή ευαγγελίζονται τώρα την ανάπτυξη που έπνιγαν τόσα χρόνια με τα χέρια τους, ως υπηρέτες του πελατειακού κομματικού κράτους και των συντεχνιακών εταίρων του.

Δεν μένει λοιπόν κανένας πολιτικός ηγέτης που να περνάει το τεστ του Γκάρντνερ; Κατά την κρίση μου μόνο ένας: ο Στέφανος Μάνος. Γιατί είναι ο μόνος που όταν είχε εξουσία δεν συμβίβασε τις αρχές του, δεν είπε-ξείπε, δεν μετακινήθηκε από την ίδια πάντα, φιλελεύθερη και κοινωνικά ευαίσθητη ιδεολογία του, που την υπηρέτησε με συνέπεια ως υπουργός, Δημόσιων Εργων και Εθνικής Οικονομίας. Για την προάσπιση των ιδεών του πολεμήθηκε από τους εκφραστές μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων σε όλα τα κόμματα, και τους υποστηρικτές τους στα ΜΜΕ. Για τη συνέπειά του σε αυτές εκδιώχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και δεν μπόρεσε να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ (με κάποια έννοια βέβαια, ίσως ο Μάνος δεν είχε θέση στην ελληνική πολιτική των περασμένων δεκαετιών. Ηταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Σήμερα όμως, που ξέρουμε πού μας κατήντησαν οι τεχνητοί παράδεισοι του υπερδανεισμού;). Παρόμοια αντέχουν στα κριτήρια του Γκάρντνερ και τα στελέχη του πολιτικού σχήματος του οποίου ηγείται ο Μάνος. Οι υποψήφιοι είναι άξιοι άνθρωποι της αγοράς, της διανόησης, της ζωής, πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί, ακτιβιστές, υπάλληλοι, επιχειρηματίες, δικηγόροι, γιατροί. Ούτε ένας παλιός πολιτικός. Οταν σκέφτομαι ότι με ένα τοσοδούλι τρία τοις εκατό, οκτώ από αυτούς θα μπουν στη Βουλή, ενθουσιάζομαι. Μα θα είναι υπέροχο να έχουμε τέτοιους βουλευτές! Από την άλλη, όσο σκέφτομαι πόσο αλλιώτικος είναι ο Μάνος κι η παρέα του από τους τύπους που συνήθως ψηφίζουμε, και το τρία τοις εκατό μού φαίνεται τεράστιο και παθαίνω κατάθλιψη.

Α, στο καλό! Ετσι κι αλλιώς, δεν θα λύσει η ψήφος μου το πρόβλημα της Ελλάδας. Επιλέγοντας κάτι που το πιστεύω, δεν κινδυνεύω τουλάχιστον να γίνω μονόχειρας.

* O κ. Απόστολος Δοξιάδης είναι συγγραφέας.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε: Καθημερινή

6.4.2012 Ο Στέφανος Μάνος στο δελτίο της ΝΕΤ

The New York Times: Η άνοδος της ελληνικής ρατσιστικής ακροδεξιάς - 16/4/2012


http://politicalreviewgr.blogspot.com/2012/04/new-york-times.html

Άρθρο της Dilek Kurban στην Εφημερίδα AGOS με τίτλο "Η Ίμβρος στη Νέα Σμύρνη: Αναζητώντας το μέλλον στη σκιά του παρελθόντος" - 11/4/2011



http://www.imvrosisland.org/news_det.php?id=641

15/4/12

Τα ηθικά επιχειρήματα της λιτότητας - 15/4/2012


http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article328

THE TROUBLE WITH GREECE by Lal Johar - 15/4/2012


http://ratiovincit.com/texts/

Η τρίτη(;) πράξη της ελληνικής τραγωδίας...- της Ζέζας Ζήκου - 15/4/2012

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_08/04/2012_437007

Overtveldt: Τα μνημόνια δεν οδηγούν πουθενά - 17/3/2012

Green Society Aquaponics - 14/4/2012


Green Society Aquaponics
- Watch more Videos at Vodpod.

14/4/12

Οι Ιππότες της Μάλτας σήμερα - 14/4/2012



http://www.theknightshospitallers.org/headquarters

The Rhodes Forum -


http://rhodesforum.org/

"Ελάτε να εργαστείτε στην Γερμανία!" - πρόσκληση γερμανού καθηγητή πρός Ελληνες - 14/4/2012

http://www.express.gr/news/world/589142oz_20120414589142.php3

Εκρηκτική αύξηση των ελληνικών εξαγωγών προς την Κίνα το 2011- 14/4/2012


http://www.anixneuseis.gr/?p=35124

Οταν οι χώρες αυτοκτονούν - 13/4/2012

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_13/04/2012_478996

STRATFOR - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ -ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ- 13/4/2012

13/4/12

Fairuz- Η ζωή εν τάφω (Yassouh El hayat Nouazimak) - 12/4/2012

Ω γλυκύ μου έαρ (Nektaria Karantzi) - 12/4/2012

Αλκίνοος Ιωαννίδης Μεγάλη Πέμπτη - 12/4/2012

9/4/12

BHMA TV: Δείτε τη συνέντευξη του Στ. Ράμφου

BHMA TV: Δείτε τη συνέντευξη του Στ. Ράμφου: BHMA TV: Δείτε τη συνέντευξη του Στ. Ράμφου

8/4/12

«Έχασα το δικαίωμα να είμαι ελεύθερος Έλληνας» - 8/4/2012


http://tvxs.gr/news/ellada/cnn-eksarsi-aytoktonion-stin-ellada-tis-krisis

Athens Startups Weekend - 10-12/2/2012


http://athens.startupweekend.org/

Διάζωμα - Η πρωτοβουλία πολιτών γιά τα αρχαία θέατρα - 8/4/2012



http://www.diazoma.gr/GR/Page_01-01.asp

Aegean Startups -O Διαγωνισμός Ηλεκτρονικής Επιχειρηματικότητας - μία πρωτοβουλία του Τμήματος Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων (ΜΠΕΣ) του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με τη συνδρομή του Εργαστηρίου Συστημάτων Αποφάσεων και Διοίκησης (ΕΣΑΔ-ΕΜΠ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του Ελληνικού Κέντρου Διαλειτουργικότητας (GIC) και του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν (ELTRUN) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τη διοργάνωση υποστηρίζουν το Microsoft Innovation Centre και η Virtual Trip.- 8/4/2012


http://aegean-startups.blogspot.com/

Astraea: Premium λάδι από τη Σαμοθράκη... με βραβεία - 8/4/2012


Στις αγορές του εξωτερικού αποκλειστικά με premium ελαιόλαδο και ελιές στοχεύει η εταιρεία Astraea από τη Σαμοθράκη της οικογένειας Σταυριανάκη. Ήδη με το ντεμπούτο της στην ελληνική και διεθνή αγορά η εταιρεία έχει κατακτήσει δυο σημαντικές διακρίσεις στον διαγωνισμό Great Taste Awards 2011. Συγκεκριμένα, το αγουρέλαιο της Astraea απέσπασε το διπλό χρυσό βραβείο και οι μαύρες μαριναρισμένες ελιές βραβεύτηκαν με ένα χρυσό βραβείο στον εν λόγω διαγωνισμό.

Η Astraea δημιουργήθηκε από τα αδέρφια Σταυριανάκη, τον Γιώργο που είναι βιολόγος και τον Κώστα που είναι περιβαλλοντολόγος. Τα αδέρφια Σταυριανάκη ξεκίνησαν να καλλιεργούν τα ελαιόδεντρα της ποικιλίας Αδραμυτινή στα οικογενειακά κτήματα στην περιοχή Κοιτάδα στη νότια Σαμοθράκη, τα οποία είναι ενεργά τα τελευταία 70 χρόνια. Η Astraea παράγει τρία διαφορετικά ελαιόλαδα, το Single Estate εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο αποκλειστικά από τις ελιές των κτημάτων της Κοιτάδας(με 0,1 οξύτητα), το αγουρέλαιο (με οξύτητα 0,2) και το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο (με οξύτητα μέχρι 0,7), όπου χρησιμοποιούνται τέσσερις ποικιλίες ελληνικής ελιάς. Επίσης, η εταιρεία εμφιαλώνει τρεις τύπους ελιάς, πράσινες ελιές, θρούμπες και μαύρες μαριναρισμένες μόνο από την ποικιλία Αδραμυτινή.

Φιλοσοφία της εταιρείας, σύμφωνα με την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, Αναστασία Σταυριανάκη, είναι η παραγωγή μικρών ποσοτήτων με διαδικασίες απόλυτα ελεγχόμενες ώστε να διατηρείται η υψηλή ποιότητα κρατώντας ταυτόχρονα χαμηλές τιμές. «Έχουμε αποφασίσει να έχουμε μόνο premium προϊόντα. Η Ελλάδα έχει εξαιρετικά ελαιόλαδο για αυτό τον λόγο για να βγει η Astraea στο εξωτερικό πρέπει να κάνει τη διαφορά, να έχει εξαιρετική ποιότητα», σημειώνει.

Η εταιρεία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τα προϊόντα της το 2011 σε επιλεγμένα σημεία και δη αποκλειστικά delicatessen στη Σαμοθράκη και τη Θεσσαλονίκη και στο εξωτερικό σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Μονακό. Βρίσκεται σε επαφές για εξαγωγές στη Φινλανδία, ενώ αγορές-στόχοι αποτελούν η Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

πηγή - http://www.olivenews.gr/el/article/859

Ακολουθεί η ιστοσελίδα
http://astraea.gr/about-us

7/4/12

Ηλιακό μπουκάλι - λάμπα «φωτίζει» τα φτωχά νοικοκυριά με νερό και χλωρίνη - 7/4/2012






http://www.blog.gr/article.php?id=73806&category_id=8

Η ώρα της Δράσης - 04-04-2012


http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=3139#comments

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ "ξέπλυναν" και το σκάνδαλο της Siemens - 06-04-2012 - Γιώργος Κύρτσος

Συντηρητικοί Μαρξιστές (Β' μέρος) - Του Γιάνη Βαρουφάκη - 31/3/2012


http://www.protagon.gr/resources/2012-03/varfmark-thumb-medium.jpg

Συντηρητικοί Μαρξιστές (Α' μέρος) - Toυ Γιάνη Βαρουφάκη - 30/3/2012


http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=13925

Η πρόταση για τους μετανάστες - των Στέφανου Μάνου και Γιάννη Κτιστάκι - 6/4/2012

4/4/12

Η τραγωδία που βιώνει σήμερα η χώρα - το πρόβλημα και η λύση - 3/4/2012

Τα θεμέλια της ελληνικής τραγωδίας μπήκαν πρίν από 35 χρόνια με την καθιέρωση του καθεστώτος της κομματοκρατίας, το οποίο θα οδηγούσε αναπόφευκτα την χώρα, θέμα χρόνου ήταν, στην σημερινή καταστροφή.Η ελληνική τραγωδία έγινε δυστυχώς αντιληπτή απ΄όλη την υφήλιο μόλις πρίν από δύο χρόνια, όταν μεταξύ άλλων ανακάλυψε την διάλυση του ελληνικού κράτους, την γενικευμένη διαφθορά, την τραγική διαχείριση των οικονομικών του δημοσίου.Η υφήλιος δεν μπορούσε να φανταστεί ότι υπάρχει κράτος στον πλανήτη οι διαχειριστές του οποίου δεν ξέρουν καν πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχει.

Εκτοτε, άρχισε το μαρτύριο ενός ολόκληρου λαού, σε τριμηνιαία επεισόδια.Κάθε τρίμηνο ξέρουμε ότι υπάρχει σίγουρα το επόμενο επεισόδιο.Κανείς όμως δεν ξέρει πόσα τρίμηνα επεισόδια θα χρειαστούν γιά να ολοκληρωθεί το μαρτύριο.Ετσι, το μαρτύριο φαίνεται να μήν έχει, τουλάχιστον πρός το παρόν, ορατό τέλος.

Η ελληνική τραγωδία απασχολεί καθημερινά τα τελευταία δύο χρόνια την παγκόσμια κοινή γνώμη,τα μέσα ενημέρωσης, τους διανοούμενους, τις κυβερνήσεις.Απασχολεί φυσικά και την ελληνική κοινή γνωμη.Τους έλληνες υποτιθέμενους διανοούμενους δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα γιά τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι διανοούμενοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία.Τα στελέχη της κομματοκρατίας ασχολούνται με το θέμα, όχι γιά να κατανοήσουν τους λόγους της ελληνικής τραγωδίας (που οι ίδιοι δημιούργησαν), αλλά γιά να βρούν τρόπους να σώσουν τα τομάρια τους.

Κι΄όμως, παρά το γεγονός ότι ολόκληρη η υφήλιος ασχολείται με την ελληνική τραγωδία, ξεκάθαρη λύση ως πρός τι πρέπει να γίνει, δεν έχει βρεθεί.

Λίγο πολύ οι ξένοι έχουν καταλάβει τα αίτια της ελληνικής τραγωδίας.Αλλά, και ως πρός τα αίτια δεν έχει προκύψει σύνθεση.Από χώρα σε χώρα, τα αίτια διαφέρουν σημαντικά.Ενώ θα περίμενε κανείς ότι στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης(Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία,...) τα αίτια της ελληνικής τραγωδίας θα αναλύονταν αντικειμενικά, το αντίθετο συνέβη διότι αυτοί οι λαοί εκλήθησαν να πληρώσουν γιά την ελληνική τραγωδία.Ετσι, στις χώρες αυτές επικράτησαν με την βοήθεια των λαικιστικών ΜΜΕ, ηθικο-κανονιστικοί κανόνες κρίσης της ελληνικής τραγωδίας όπως ότι οι έλληνες είναι τεμπέληδες, απατεώνες κλπ...Αντίθετα, στις αγγλο-σαξωνικές χώρες, επειδή οι λαοί τους δεν κλήθηκαν να πληρώσουν την ελληνική τραγωδία, υπήρξε μέν μιά περιφρόνηση γιά τους Ελληνες, αλλά δεν εφθασε στα άκρα που είδαμε στην Γερμανία.
Στην Ελλάδα, δεν νομίζω ότι έχουν ακόμα και τώρα κατανοηθεί τα αίτια, δηλαδή το πρόβλημα.Οι Ελληνες χωρίζονται σε μνημονιακούς και αντι-μνημονιακούς.Σκοτώνονται γιά το αν η φαρμακευτική αγωγή είναι καλή η όχι.Κανέναν δεν απασχολεί μέχρι στιγμής η φύση της αρρώστειας.Και είναι προφανές ότι αν δεν γνωρίζουμε και δεν έχουμε καταλήξει ως πρός την αρρώστια, η διαμαχη γιά την φαρμακευτική αγωγή είναι φαιδρή και από τις δύο πλευρές.

Αν πάρουμε τους αντιμνημονιακούς(έλληνες πολίτες κυρίως), στρέφονται εναντίον των μέτρων του μνημονίου χωρίς καμμιά διάκριση.Δηλώνουν, είτε ότι τίποτα δεν πρέπει ν΄αλλάξει σε σχέση με την παρακμιακή γιά την χώρα περίοδο 1981-2009, είτε ότι η χώρα πρέπει ν΄αντισταθεί, μή εφαρμόζοντας το μνημόνιο, διότι εχουμε να κάνουμε με διεθνές οργανωμένο σχέδιο γιά να ελεγχεί από ξένους ο πλούτος της χώρας.
Ομως,αυτοί που επιθυμούν να συνεχιστεί η παρακμιακή πορεία της χώρας χωρίς αλλαγές όταν μιλάνε γιά το μνημόνιο,
α/εκφράζουν άλλη άποψη όταν δεν μιλάνε γιά το μνημόνιο :αναλύουν και περιγράφουν τα λάθη και τις υπερβολές που έγιναν στο παρελθόν
β/στρέφονται με κάθε αφορμή εναντίον των πολιτικάντηδων των κομμάτων ( την ίδια στιγμή που δεν θέλουν αλλαγές σε σχέση με την παρακμιακή πορεία των τελευταίων δεκαετιών)
γ/εκφράζουν την άποψη να μήν πληρωθεί το χρέος διότι είναι επαχθές, ενώ ψήφιζαν επί δεκαετίες αυτούς που δανείζονταν εν ονόματι της χώρας για να συντηρείται μιά παρασιτική δική τους κατανάλωση που θα πλήρωναν κάποια μέρα τα παιδιά τους.Είναι πράγματι επαχθές το χρέος γιά την Ελλάδα και την νέα γενιά, διότι εκατομμύρια πολίτες κομματόσκυλα αντάλλαξαν την ψήφο τους με κάποιο όφελος που προερχόταν από δανεικά χρήματα, με το ίδιο τρόπο που ένας πελάτης πορνείου ανταλλάσσει ένα ποσό γιά κάποιες στιγμές ερωτικής ηδονής.
δ/δεν αναλύουν πώς η χώρα θα συνεχίσει την ίδια πορεία χωρίς διαθέσιμους δανειστές.

Αν δούμε τώρα τους μνημονιακούς (κυρίως Γερμανούς και Ολλανδούς ).Αυτοί είναι ακόμα πιό φαιδροί.
α/κρίνουν έναν ολόκληρο λαό με ρατσιστικό τρόπο επειδή δεν κατάφερε να έχει ηγέτες τις τελευταίες δεκαετίες, εκτός κι΄αν θεωρήσουμε ηγέτες τις μετριότητες και τις υπομετριότητες που διοίκησαν την χώρα.
β/κρίνουν έναν ολόκληρο λαό με προσβλητικό τρόπο, επειδή κάνει κάποιες διαδηλώσεις και απεργίες όταν κόβονται οι μισθοί και συντάξεις κατά 30%, λές και δεν θα γίνονταν τα ίδια και χειρότερα στην χώρα τους αν επικρατούσαν οι ίδιες συνθήκες.
γ/κρίνουν την διάλυση και την διαφθορά του ελληνικού κράτους λές και δεν βασίστηκαν οι επιχειρήσεις τους σ΄αυτά τα χαρακτηριστικά γιά να βγάλουν δισεκκατομύρια ευρώ από το πτώμα της Ελλάδας.
δ/επιβάλλουν δικτατορικά στην Ελλάδα, μέτρα που αντίκεινται σε όλες τις αρχές της Ευρωπαικής Ενωσης, και που το μόνο στο οποίο αποσκοπούν είναι η τιμωρία της χώρας.Λες και μιά χώρα είναι ένα μικρό παιδί που τιμωρείς γιά να μάθει.
ε/επιβάλλουν στην Ελλάδα, τέτοιας έκτασης μέτρα, που δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη, διότι δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος, και γιά τα οποία διαφωνεί ακόμα και το ΔΝΤ.Ξέρουν εκ των προτέρων, ότι τα μνημόνια δεν θα πετύχουν, διότι δεν μπορούν να πετύχουν.Κάνουν τα μνημόνια, όχι γιά να πετύχουν και να βγάλουν την χώρα από την κρίση, αλλά γιά να κερδίσουν χρόνο, μήπως και βρούν τρόπο να σωθεί η ευρωζώνη.Την ίδια στιγμή οι αντι-μνημονιακοί στην Ελλάδα, δίνουν μάχη στην Ελλάδα γιά να μήν εφαρμοστεί το μνημόνιο, λές και θα μπορούσε να εφαρμοστεί!
στ/οδήγησαν στην αποσύνθεση της κομματοκρατίας στην Ελλάδα ( επειδή χορήγησε αναγκαστικά το πικρό και αναποτελεσματικό φάρμακο τους κι΄όχι επειδή δημιούργησε την αρρώστια-το πρόβλημα), με αποτέλεσμα την πολιτική αποσύνθεση της χώρας την ίδια στιγμή που προκάλεσαν την τόσο βίαιη οικονομική και κοινωνική αποσύνθεση της Ελλάδας.
Το να οδηγείς μιά χώρα στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάρρευση με την χορήγηση ενός φαρμάκου, ενώ ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν θα γιατρέψεις τον ασθενή είτε επειδή δεν ξέρεις την φύση της ασθένειας, είτε δεν σ΄ενδιαφέρει να την γνωρίσεις, είναι εγκληματικό.Και αυτό είναι εν τέλει που θα καταγράψει η Ιστορία.
Η κομματοκρατία δημιούργησε την ασθένεια, και η Ευρώπη, θα αποτελειώσει αν την αφήσουμε, τον ασθενή με την φαρμακευτική αγωγή που του χορήγησε και του χορηγεί.


Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι προφανές γιά μένα, ότι οι φωνές υπέρ και κατά του μνημονίου δεν έχουν κανένα νόημα (ενδεχομένως είναι ένας τρόπος να εκτονώσουν οι πολίτες την οργή τους).
Οι έλληνες πολίτες που πραγματικά ενδιαφέρονται γιά το μέλλον της χώρας,πρέπει να εστιάσουν τον προβληματισμό τους στο πρόβλημα.Αν τα δύο τρίτα της κοινωνίας συμφωνήσει ως πρός το πρόβλημα, θ΄αρχίσει η διαδικασία επίλυσης του προβλήματος.

Προσωπικά, θεωρώ ότι ο μόνος που περιέγραψε ξεκάθαρα το ελληνικό πρόβλημα και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο, είναι ο Π. Κονδύλης.Ελεγε ο Κονδύλης :Απόσπασμα από το βιβλίο του "η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού" -1991

"Ακόμα και η απλούστερη σκέψη και γνώση φανερώνει οτι εθνική ανάπτυξη μπορεί να γίνει μόνο με την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων, δηλαδή με τον αντίστοιχο περιορισμό της κατανάλωσης, πρό παντώς όταν τα καταναλωτικά αγαθά η χώρα δεν τα παράγει αλλά τα εισάγει, και γιά να τα εισαγάγει δανείζεται, δηλαδή εκχωρεί τις αποφάσεις γιά το μέλλον της στους δανειοδότες της.
Ο δρόμος της ανάπτυξης, είναι ο δρόμος της συσσώρρευσης,της εντατικής εργασίας και της προσωρινής τουλάχιστον (μερικής)στέρησης, ενώ ο δρόμος της (βραχυπρόθεσμης μόνον) ευημερίας είναι ο δρόμος του παρασιτισμού και της εκποίησης της χώρας.

Αυτή η άτεγκτη οικονομική αλήθεια ισχύει ανεξάρτητα από το κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα της διανομής των βαρών και της ιεράρχησης των στερήσεων.Οσο άτεγκτη όμως κι΄αν είνα, οι πολιτικές και ψυχολογικές ανάγκες που την απωθούν είναι ακόμα ισχυρότερες.

Πλατειές μάζες, που γιά πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου τους "λάδωσαν το άντερό τους" και επιπλέον απέκτησαν και τη μεθυστική συναίσθηση του κυρίαρχου και εκλεπτυσμένου καταναλωτή, θα αρνούνται πάντα νη τη συνειδητοποιήσουν, όπως επίσης θα αρνούνται να την ξεστομίσουν και να την κάμουν γνώμονα των πράξεων τους κόμματα, των οποίων πρώτη έγνοια ήταν, είναι και θα είναι η νομή της εξουσίας πρός όφελος των φιλόδοξων και αυτάρεσκων στελεχών τους.ιδιαίτερα ιλαροτραγική από την άποψη αυτήν παρουσιάζεται η θέση της "αριστεράς" η οποία όντως οιωνεί καταδικασμένη να υπερασπίζει τα "λαικά" αιτήματα, υποχρεώνεται να γίνει σημαιοφόρος κάθε καταναλωτικής απαίτησης, αρκεί όποιος την προβάλλει να αυτοτιτλοφορείται "λαός"- υποχρεώνεται δηλαδή εξ αντικειμένου να προωθεί την εκποίηση της χώρας, αρκεί ο "λαός" να ζητά την εκποίηση αυτήν.

Υπάρχει ωστόσο κι΄ένας ακόμα λόγος, γιά τον οποίο μιά τόσο απλή αλήθεια θάβεται πεισματικά κάτω από μύριες όσες εκλογικευτικές επινοήσεις.Ενας λαός ο οποίος κάτω από την πολύχρονη και βαθειά επιρροή των ελληνοκεντρικών αερολογιών έχει μάθει να θεωρεί τον εαυτό του ως γένος περιούσιο και ως άλας της γής, αρνείται να βάλει με τον νού του ότι μπορεί να κάνει ο ίδιος κάτι τόσο εξευτελιστικό όπως το να ξεπουλάει τον τόπο του γιά να καταναλώσει περισσότερο.Ετσι δημιουργήθηκε μιά ψυχολογική στάση που ελάχιστα διαφέρει από τη συλλογική σχιζοφρένεια"

Το πρόβλημα που δημιούργησε την σημερινή τραγωδία της Ελλάδας, είναι τόσο απλό. Αν συμφωνούσαν με την διάγνωση του Κονδύλη δύο στους τρείς Ελληνες σήμερα, θα άρχιζε η επίλυση του προβλήματος με καθαρά κι΄ αποκλειστικά ελληνικές δυνάμεις, και θα σταματούσε σταδιακά το ευρωπαικό έγκλημα εις βάρος της χώρας.
Related Posts with Thumbnails