31/8/15

το πρώτο προεκλογικό σποτ του Βασίλη Λεβέντη


http://www.protothema.gr/politics/article/504737/me-ton-xanthopoulo-tou-11880-to-proto-proeklogiko-spot-tou-vasili-levedi/

Προκλητικός ο πρόεδρος της Τσεχίας: Θα μπούμε στο ευρώ μόλις φύγει η Ελλάδα


http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=113692479&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
Μετά από αυτό, η παραμονή της χώρας μας στο ευρώ είναι μονόδρομος, γιά να μήν μπεί ποτέ η Τσεχία.

How to start an empathy revolution: Roman Krznaric at TEDxAthens 2013


Roman Krznaric is a cultural thinker and writer on the art of living. This talk is based on his new book Empathy: A Handbook for Revolution. Roman is a founding faculty member of The School of Life in London, and advises organisations including Oxfam and the United Nations on using empathy and conversation to create social change. He is also founder of the world's first Empathy Library (http://empathylibrary.com/). He has been named by The Observer as one of Britain's leading lifestyle philosophers. http://www.romankrznaric.com/

29/8/15

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ (1943-1998) - ΠΕΡΙ ΕΘΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ


"Μπροστά μας ανοίγεται μια εποχή πλανητικών και περιφερειακών συγκρούσεων, πού θα καταστήσουν πολύ δύσκολη, αν δεν ματαιώσουν, την παγίωση μιας διεθνούς τάξης, καθώς οι βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες πολιτικές, οικονομικές και γεωπολιτικές τους αιτίες θα συντήκονται όλο και περισσότερο με τις μακροπρόθεσμες οικολογικές και πληθυσμιακές πιέσεις, γεννώντας χρόνιες κρίσεις και ανεξέλεγκτους παροξυσμούς.
Υπό τις συνθήκες αυτές, το τέλος των ιδεολογιών του 19ου αιώνα, οι οποίες κυριάρχησαν και στον 20ό, δεν θα συνεπιφέρει τον κατευνασμό των αντιθέσεων, παρά απλώς τη μετατόπισή τους σ’ ένα πεδίο στοιχειακό, υπαρξιακό και βιολογικό, στο επίκεντρο του οποίου θα βρίσκεται απροκάλυπτα το πρόβλημα της κατανομής των αγαθών σε παγκόσμια κλίμακα.
Ό, τι σήμερα προσφέρεται ως νέα πυξίδα προσανατολισμού της πολιτικής δράσης και ως πανάκεια — προ παντός ο οικουμενισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων — κατά πάσα πιθανότητα θα μεταβληθεί σε ένα νέο πεδίο μάχης, όπου η πάλη των ερμηνειών θα συνδέεται με ακόμα πιο χειροπιαστές μορφές πάλης.
Στη διελκυστίνδα ανάμεσα σ’ έναν ανέφικτο οικουμενισμό και σε μια υπεράσπιση συλλογικών συμφερόντων αναπόδραστα οργανωμένη πάνω σε στενότερη τοπική και πληθυσμιακή βάση, το κρατικά οργανωμένο έθνος δεν διαλύεται, όπως περίμεναν πολλοί, μέσα σε υπερεθνικά μορφώματα, παρά αναλαμβάνει έναν νέο ιστορικό ρόλο, λίγο ή πολύ διαφορετικό από εκείνον πού έπαιξαν στο απώτερο παρελθόν το αστικό έθνος και στο πιο πρόσφατο οι αποκρυσταλλώσεις του κομμουνιστικού εθνικισμού.
Πρωταρχικό του μέλημα είναι η εξασφάλιση μιας θέσης μέσα σε μια πυκνή και έντονα ανταγωνιστική παγκόσμια κοινωνία — όμως το μέλημα αυτό θα συναιρείται όλο και περισσότερο σ’ ένα αίτημα στοιχειώδους επιβίωσης στον βαθμό πού θα στενεύουν τα περιθώρια κινήσεων μέσα στους κόλπους της παγκόσμιας κοινωνίας.
Η εξ αντικειμένου νέα αυτή λειτουργία του εθνικισμού παραμένει καθοριστική ανεξάρτητα από τις συνήθως αυτάρεσκες μυθολογίες μέσω των οποίων κατανοεί ο ίδιος τον εαυτό του, αντλώντας από το πραγματικό ή φανταστικό, κοντινό ή μακρινό παρελθόν.
Βεβαίως, οι μυθολογίες, ακόμα και οι πιο αυθαίρετες, είναι δυνατό να επιδράσουν θετικά στην εθνική ζωή κινητοποιώντας και συσπειρώνοντας δυνάμεις. Όμως προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι μια αντικειμενική εθνική ζωτικότητα, μια πλησμονή χειροπιαστής ισχύος, η οποία επιτρέπει σ’ ένα έθνος να κινείται, θα λέγαμε, στο ύψος των ψευδαισθήσεών του. Όπου αντίθετα το έθνος συρρικνώνεται και φθίνει, εκεί η διάσταση ανάμεσα σε εθνική μυθολογία και εθνική πραγματικότητα έχει, μακροπρόθεσμα τουλάχιστον, μοιραίες συνέπειες.
Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει τις έμμονες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτεπίγνωση. Δεν είναι διόλου περίεργο ότι η ψυχολογική αυτή κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού ˙ γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτεπίγνωσης είναι η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στον οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό ή συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας κατά το δυνατόν νηφάλια τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με τη φυσιολογικά εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας."

27/8/15

Πώς είναι δυνατόν; Του Πάνου Λουκάκου - Κι' όμως είναι, αν δεν μείνουμε στις ερωτήσεις αλλά προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις


Στο κείμενο που ακολουθεί,και το οποίο δημοσιεύθηκε εδώ, τίθενται ερωτήσεις από τον Κο Λουκάκο αλλά δεν δίδονται απαντήσεις.
Παρακάτω, θα προσπαθήσω ν΄απαντήσω (υποκειμενικά βέβαια )σ΄αυτές τις ερωτήσεις
Πώς είναι δυνατόν μία χώρα βυθισμένη εδώ και έξη χρόνια σε μείζονα οικονομική και κοινωνική κρίση να προσφεύγει γιά τρίτη φορά σε κάλπες μέσα σε μόλις οκτώ μήνες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά την ήδη διαλυμένη οικονομία; Οταν μιά χώρα μπαίνει σε πορεία παρακμής, όλα είναι είναι δυνατά.
Ειδικά από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση αυτής της χώρας η κομματοκρατία,πρίν από 40 χρόνια, δεν υπάρχει πλέον πολιτικό σύστημα, με την έννοια οργανωμένων πολιτικών κομμάτων που ασχολούνται με το μακροπρόθεσμο κοινό καλό του συλλογικού υποκειμένου.Το κομματοσκυλικό σύστημα φορά τον μανδύα του πολιτικού συστήματος (εκλογές, κλπ...), αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι πολιτικό σύστημα.Το κομματοσκυλικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται γιά το μακροπρόθεσμο κοινό καλό της χώρας.Εχει ως αποκλειστικό στόχο την παραμονή του στην εξουσία μοιράζοντας δωράκια στην πελατεία του γιά να το ξαναψηφίσει.Οπότε ενδιαφέρεται να διαχειριστεί τα οικονομικά της χώρας μοιράζοντας δωράκια που πληρώνει ο έλληννας φορολογούμενος μέχρι τις επόμενες εκλογές, την ημερομηνία των οποίων ορίζει το ίδιο το κομματοσκυλικό σύστημα ανάλογα με τις συγκυρίες που το συμφέρουν.
Αν κατανοήσουμε αυτή την πραγματικότητα, η ανωτέρω ερώτηση δεν έχει νόημα να τεθεί.Το κομματοσκυλικό σύστημα οδήγησε την χώρα σ΄αυτή την κρίση, και δεν ενδιαφέρεται κατά συνέπεια γιά την διαλυμένη οικονομία.Αν χρειαζόταν να έκανε εκλογές κάθε εβδομάδα γιά να διατηρηθεί στην εξουσία, θα το έκανε χωρίς κανένα ενδοιασμό.
Οι ξένοι δημοσιογράφοι φίλοι του Κου Λουκάκου πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν την ανυπαρξία πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα και να σταματήσουν να θέτουν τόσο αφελείς ερωτήσεις.
Πώς είναι δυνατόν ένας λαός να ψηφίζει με 61% «όχι» στο δημοψήφισμα γιά το πρόγραμμα Γιουνκέρ ( και άρα τη παραμονή στην ευρωζώνη )ταυτόχρονα όμως να εμφανίζεται να λέει με 80% «ναι» στο ευρώ σε όλες τιςδημοσκοπήσεις; Ο παραλογισμός δεν είναι κάτι ασυνήθες στην πολιτική κρίση ενός λαού στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.Ειδικά όμως στην Ελλάδα που εφεύρεσε τον ορθολογισμό και τον παρέδωσε στους υπόλοιπους λαούς της υφηλίου ξεχνώντας εδώ και αιώνες να τον ζητήσει πίσω, ο παραλογισμός είναι κανόνας στην πολιτική κρίση του λαού μας.Δεν θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα διαφορετικά σε μιά χώρα άλλωστε που βγάζει παπαγάλους από τα Λύκεια της χώρας και όχι ανθρώπους που έμαθαν να σκέφτονται.
Ομως στην συγκεκριμμένη ερώτηση απαιτείται επιπλέον και μιά πιό συγκεκριμμένη απάντηση, και έχει να κάνει με την λειτουργία του ευρώ.Οι έλληνες πολίτες όπως και οι περισσότεροι ευρωπαίοι πολίτες δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το ευρώ, γιά ποιό λόγο δημιουργήθηκε, σε τί αποσκοπεί η νομισματική ένωση, κλπ...Πιστεύουν κατά συνέπεια ότι μπορεί μιά χώρα να είναι στο ευρώ και να έχει άθλια οικονομικά(δηλαδή να μήν προσέχει τα οικονομικά της, άρα να μήν βιώνει λιτότητα όταν τα οικονομικά της χώρας είναι σε τόσο τραγική κατάσταση όπως είναι τα οικονομικά της Ελλάδας σήμερα ).
Ομως αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογο.Εδώ οι κομματοκράτες που διοικούν την χώρα και την έβαλαν στο ευρώ χωρίς να ξέρουν τι έκαναν πρίν από 15 χρόνια, ακόμα και σήμερα δεν έχουν καταλάβει τί είναι το ευρώ και πώς λειτουργεί, και ξεσηκώνουν τον απλό πολίτη κάθε λίγο και λιγάκι εδώ και πέντε χρόνια προβάλλοντας ότι θα μείνουν στο ευρώ και παράλληλα θα σταματήσουν την λιτότητα, θα σκίσουν τα μνημόνια, κλπ...Είναι σαν να λές σε κάποιον ότι θα κάνω ένα βήμα πρός τα εμπρός και ένα βήμα πρός τα πίσω παράλληλα.
Πρέπει κατά συνέπεια οι ξένοι δημοσιογράφοι καί φίλοι του Κου Λουκάκου να μάθουν οι ίδιοι πώς λειτουργεί το ευρώ και παράλληλα να κατανοήσουν πώς λειτουργεί ο άνθρωπος υπό συγκεκριμμένες συνθήκες.Σε μιά χώρα με 30% ανεργία, ο κρεμασμένος ακόμα και από το σκοινί του θα πιαστεί σε όποια χώρα κι' αν στηθεί η κρεμάλα.
Πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να προσφεύγει σε δημοψήφισμα, να τίθεται επικεφαλής του «όχι» , και αμέσως κατόπιν να χαρακτηρίζει το «όχι» «εντολή γιά διαπραγμάτευση» και να εφαρμόζει το «ναι»; Πώς είναι δυνατόν να διαπραγματεύεσαι επί πέντε μήνες στο Eurogroup και τα άλλα ευρωπαϊκά όργανα, να πηγαινοφέρνεις συνέχεια τα μέλη τους στις Βρυξέλλες και όταν φθάνεις στη συμφωνία, όταν απομένει η ρύθμιση μίας μικρής διαφοράς μόλις 60-70 εκατομμυρίων με τους δανειστές, να φεύγεις νύχτα, ξαφνικά και απροειδοποίητα, από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να μένεις ακάλυπτος, χωρίς πρόγραμμα, και να προκηρύσεις δημοψήφισμα; Πώς είναι δυνατόν να καθυβρίζεις ως τρομοκράτες, τοκογλύφους και άλλα παρόμοια εκείνους τους οποίους ταυτόχρονα εκλιπαρείς γιά δανεικά; Τα ερωτήματα αυτά έχουν εν πολλοίς ήδη απαντηθεί.Αν γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν κάνεις τέτοιες ερωτήσεις.Οι ερωτήσεις αυτές θα μπορούσαν να γίνουν σε στελέχη ενός πολιτικού συστήματος μιάς χώρας, όχι σε κομματοκράτες.Η κομματοκρατία δεν είναι πολιτικό σύστημα. Πώς είναι δυνατόν να απειλείς και να εκβιάζεις τους δανειστές σου με το επιχείρημα ότι άν δεν σου δώσουν τα δανεικά εσύ θα εξαπολύσεις εναντίον τους «τζιχαντιστές»;
Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεις το χρέος σου «παράνομο, απεχθές και επονείδιστο» με τελετές μάλιστα στη Βουλή στις οποίες παρίσταται ο πρωθυπουργός αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να απειλείς τους δανειστές σου ότι δεν θα πληρώσεις αυτά που οφείλεις και ταυτόχρονα να τους ζητάς νέα δανεικά;
Πώς είναι δυνατόν να ζητάς βοήθεια από την Ευρώπη να είσαι ενταγμένος στο οικονομικό, πολιτικό και αμυντικό σύστημά της και ταυτόχρονα μόνος εσύ να διαφοροποιείσαι στο κορυφαίο ζήτημα της Ουκρανίας και την ώρα της κρίσης να επισκέπτεσαι, μετά εδαφιαίων υποκλίσεων, τον Πούτιν;
Πώς είναι δυνατόν να ζητάς βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ταυτόχρονα ένα από τα πρώτα σου μελήματα να είναι η αποφυλάκιση του καταδικασμένου γιά δολοφονίες και Αμερικανών πολιτών Σάββα Ξηρού, με γνωστή μάλιστα την αμερικανική μονομανία σε θέματα τρομοκρατίας;
Στην χώρα που εφεύρεσε την στρατηγική, είναι γνωστό σε όλους σήμερα ότι η στρατηγική και οι τακτικές κινήσεις που μπορούν να την εξυπηρετήσουν,είναι τέχνη άγνωστη.Ακόμα όμως κι' άν η κομματοκρατία γνώριζε τί είναι η στρατηγική,θα αδιαφορούσε να εφαρμόσει τις αρχές της διότι όπως προανέφερα δεν ενδιαφέρεται γιά το μακροπρόθεσμο καλό της χώρας και την διεθνή εικόνα της Ελλάδας.Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συντηρηθεί στην εξουσία με όποιο κόστος γιά την χώρα.Αν αυτό συνεπάγεται δημοψήφισμα γιά να εδραιωθεί εσωτερικά, θα το κάνει.
Πώς είναι δυνατόν ένα πτωχευμένο κράτος που δυσκολεύεται κάθε μήνα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις να συνεχίζει ακάθεκτο τις προσλήψεις και να ψηφίζει νόμους για επιστροφή πάσης φύσεως απομακρυθέντων στις θέσεις τους;
Πώς είναι δυνατόν να ψηφίζει η Βουλή και μάλιστα με πρωτοφανή αριθμό ψήφων, νόμους τους οποίους αποδοκιμάζει ο πρωθυπουργός και τους χαρακτηρίζει προϊόν «πραξικοπήματος», «εκβιασμού», «εκτροπής» και «νόμους που δεν πιστεύουμε αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε», αποδομώντας τους έτσι εν τη γενέσει τους;
Πώς είναι δυνατόν να εφαρμοσθούν τα μέτρα, που προβλέπουν αυτοί οι νόμοι, όταν οι αρμόδιοι γιά την εφαρμογή τους υπουργοί δηλώνουν ευθέως ότι διαφωνούν με αυτά;
Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν μέλη υπουργικού συμβουλίου σε ευρωπαϊκή πολιτισμένη χώρα που εισηγούνται ρεσάλτα στο Νομισματοκοπείο και τη Τράπεζα της Ελλάδος, χακάρισμα των ΑΦΜ, και άλλα ηρωϊκά και πρωτάκουστα παρόμοια που προσιδιάζουν μόνο σε Λατινοαμερικάνικα δικτατορικά καθεστώτα;
Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να στηρίζεται στις ψήφους της αντιπολίτευσης γιά να περάσει από τη Βουλή το τρίτο μνημόνιο και τους συνοδευτικούς του νόμους, ταυτόχρονα όμως ο πρωθυπουργός να καθυβρίζει τα κόμματα που τον στηρίζουν;
Πώς είναι δυνατόν να δηλώνει ο πρωθυπουργός σε κάθε ευκαιρία «υπερήφανος» γιά τις «σκληρές διαπραγματεύσεις» Φεβρουαρίου - Ιουλίου με τους δανειστές, όταν στο χρονικό αυτό διάστημα ακριβώς εξ αιτίας αυτών των παρανοϊκά αυτοκαταστροφικών «διαπραγματεύσεων» έκλεισαν και στη συνέχεια κατέρρευσαν οι τράπεζες, επιβλήθηκε capital control, έφυγαν και άλλα 40 δισεκατομμύρια από τις καταθέσεις, επανήλθε η Ελλάδα στην ύφεση και τα πρωτογενή ελλείμματα, έκλεισαν και άλλες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αυξήθηκε η ανεργία, οδηγήθηκε σε ασφυξία η αγορά, επανήλθε το Grexit ως υπό συζήτηση ζήτημα και τελικά αντί «να καταργηθούν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» επιβλήθηκε τρίτο σκληρότερο μνημόνιο και η τρόϊκα έγινε κουαρτέτο;
Οσο δεν μπορούν να κατανοήσουν οι ξένοι δημοσιογράφοι φίλοι του Κου Λουκάκου ότι δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αλλά κλεπτοκρατικές οργανώσεις που εκλέγονται νόμιμα γιά να ληστεύουν νόμιμα τον έλληνα φορολογούμενο, θα θέτουν τέτοιου είδους ερωτήσεις που υπό κανονικές συνθήκες απευθύνονται μόνο σε κανονικά πολιτικά συστήματα.
Τελικά τα περιγραφόμενα από τα ερωτήματα, δεν είναι τόσο αλλοπρόσαλλα όσο εκ πρώτης όψεως φαίνονται.Η διάλυση της κομματοκρατίας,και η αλλαγή του Συντάγματος γιά την καθιέρωση ενός πραγματικού πολιτικού συστήματος που νοιάζεται γιά το μακροπρόθεσμο καλό της χώρας χωρίς ν'ασχολείται με την καθημερινότητα μέχρι τις επόμενες εκλογές (που είναι δουλειά περισσότερο των τεχνοκρατών παρά των πολιτικών κομμάτων ) είναι το μόνο που χρειάζεται η χώρα γιά ν' ανακάμψει πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, και πολιτιστικά.

από την επιθυμία «να καταργηθούν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» στην επιβολή του τρίτου μνημονίου και τη μετατροπή της τρόϊκας σε κουαρτέτο-μιά αναμενόμενη πορεία γιά μιά παρακμιακή χώρα


http://www.thetoc.gr/opinion/article/pws-einai-dunaton

Σκίτσο του Ηλία Μακρή (09.08.15)


12/8/15

Εκρηκτική η κατάσταση στην Κω - Για ανεξέλεγκτες καταστάσεις προειδοποιεί ο δήμαρχος που ζητά παρέμβαση Τσίπρα


Γιά αναξέλεγκτες καταστάσεις μιλά ο Δήμαρχος της Κώ.Λές και τα υπόλοιπα θέματα που υποτίθεται διαχειρίζεται το κομματοσκυλικό κράτος είναι υπο ελεγχόμενες καταστάσεις.
Είναι πλέον καιρός να δούμε την πραγματικότητα και όχι να ονειρευόμαστε πώς θα θέλαμε την πραγματικότητα.Γιά να δούμε την πραγματικότητα πρέπει ν΄αναλύσουμε τα δεδομένα και να καταλήξουμε σ΄ένα συμπέρασμα που θα προκύπτει από την ανάλυση.
Σε ότι αφορά το κομματοσκυλικό κράτος, αν λάβουμε υπόψη ότι στην Κώ που έχει 25-30.000 κατοίκους, υπάρχουν σήμερα 7.000 λαθρο-μετανάστες και αποβιβάζονται κάθε ημέρα 1.000 επιπλέον
α/το κράτος δεν είναι ικανό να φροντίσει να αυξήσει την αστυνομική δύναμη του νησιού
β/ το κράτος δεν έχει την οργανωτική ικανότητα να επιβεβαιώσει τα στοιχεία ταυτότητας άνω των 1000 λαθρο-μεταναστών την ημέρα
γ/το κράτος δεν μπορεί να παρέχει έστω στοιχειώδη ανθρωπιστική βοήθεια σ΄αυτούς τους ανθρώπους όπως πόσιμο νερό ή σκηνές
δ/ το κράτος δεν έχει ένα συντονιστικό όργανο στο νησί γιά ν΄ασχοληθεί συνολικά με το θέμα δεδομένου ότι καραργήθηκε ο ρόλος του νομάρχη όπως υπήρχε μέχρι την δεκαετία του 80 και συντόνίζε την λειτουργία όλων των κρατικών υπηρεσιών σε τοπικό επίπεδο.
Αν λάβουμε υπόψη μόνο αυτά τα δεδομένα, νομίζω ότι μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το κράτος αυτό είναι διαλυμένο.Συνεχίζει όμως να κοστίζει στον έλληνα φορολογούμενο όσο και και ένα οργανωμένο κράτος, ίσως και περισσότερο.
Αν καταλήξουμε σ άυτό το συμπέρασμα από την ανάλυση των δεδομένων, το άμεσο λογικό αποτέλεσμα θα είναι να κατανοήσουμε ότι δεν έχει νόημα να ζητήσουμε βοήθεια από το κράτος όπως το ζητά ο Δήμαρχος της Κώ.Το κράτος έχει διαλυθεί εδώ και καιρό από συντονισμένες προσπάθειες της κομματοκρατίας εδώ και 40 χρόνια.
Αμεση λύση δεν μπορεί να υπάρξει,Η μεταρρύθμιση του υφιστάμενου κράτους γιά να μπορέσει να λειτουργήσει και πάλι ή η δημιουργία νέων κρατικών δομών θα απαιτήσει πολύ χρόνο.
Η άμεση και προσωρινή λύση γιά τους κατοίκους της Κώ θα ήταν να εκλέξουν άτυπα έναν υπεύθυνο γιά αυτό το πρόβλημα π,χ έναν μπακάλη η έναν περιπτερά ή εν πάσει περιπτώσει έναν άνθρωπο που δούλεψε στην ζωή του και δεν ασχολήθηκε με την κομματοκρατία, και που είναι σε θέση να υπολογίσει π,χ. το κόστος μιάς μερίδας φαγητού,και να του αναθέσουν να συντονίσει τις ενέργειες του λαού της Κώ, του διαλυμένου κράτους,της ευρωπαικής ένωσης,και των μή κυβερνητικων οργανώσεων, ώστε να προκύψει μιά όσο γίνεται συντονισμένη ενέργεια γιά την διαχείριση του προβλήματος
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=728968
Related Posts with Thumbnails