Γιά συνομιλίες επίλυσης του Κυπριακού ακούμε εδώ και 40 χρόνια, και λύση δεν βλέπουμε.Δεν βλέπουμε, και πάντως αν δούμε, μάλλον δεν θα είναι αυτή που συμφέρει τον Ελληνισμό.
Ο πρώτος λόγος (δεν λέω ότι είναι ο κύριος,αλλά σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ν΄αρχίσουμε και από αυτόν ) έχει να κάνει με το ότι δεν ξέρουμε ποιές είναι οι πιθανές λύσεις(όχι οι εφικτές ) που θα θέλαμε.Λύσεις θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλές θεωρητικά.Εχουμε ξεκαθαρίσει ποιές θα θέλαμε και με ποιά σειρά, και ποιές απορρίπτουμε τελείως;
Aπό αυτά που διαβάζω, βλέπω και ακούω από το 1974,στην Κύπρο και στην Ελλάδα, προσωπικά αμφιβάλλω γιά το αν έχουμε ξεκαθαρίσει ποιά λύση επιθυμούμε και με ποιά σειρά.
Αν είχε ξεκαθαριστεί αυτό,δεν θα είχαν συμφωνήσει ως πρός το σχέδιο Ανάν ο Αναστασιάδης και οι κομματοκράτες των Αθηνών.Διότι αυτό που τουλάχιστον εμείς οι απλοί πολίτες νομίζαμε διότι έτσι μας είχαν πεί οι υποτιθέμενοι "ηγέτες" μας. ήταν ότι από την δεκαετία του 70 είχε καθοριστεί ότι η λύση που επιθυμούσαμε ήταν η δικοινοτική ομοσπονδία(άρα ισότητα των δύο κοινοτήτων ως πρός την ομοσπονδία), επιστροφή του μεγαλύτερου μέρους των προσφύγων,αποκατάσταση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων,και αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής.
Ηταν και είναι όντως αυτή η λύση μιά από αυτές που επιθυμούμε;Αν ήταν αυτή η λύση που επιθυμούμε και το σχέδιο Ανάν την εξέφραζε, τότε γιατί απορρίφθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των ελληνοκυπρίων;Αν ήταν αυτή η λύση που επιθυμούμε και το σχέδιο Ανάν δεν την εξέφραζε, τότε γιατί τάχθηκαν υπέρ του Σχεδίου Ανάν τόσο ο Αναστασιάδης όσο και τα μεγάλα κομματοσκυλικά κόμματα στην Ελλάδα που τότε ελάμβαναν το 85% των ψήφων των Ελλήνων πολιτών;
Ολα αυτά και πολλά άλλα, είναι που με κάνουν να πιστεύω ότι δεν έχουμε ξεκαθαρίσει(με το "δεν έχουμε ξεκαθαρίσει¨" εννοώ εδώ τουλάχιστον τα δύο τρίτα των πολιτών στην Ελλάδα και την Κύπρο, και φυσικά τουλάχιστον τα δύο τρίτα των βουλευτών) ούτε κάν ποιές λύσεις επιθυμούμε και με ποιά σειρά.
Είναι λυπηρό το έθνος που εφεύρεσε την στρατηγική ως τέχνη, να μήν μπορεί σήμερα μέσα στην παρακμή του ούτε κάν να ξεκαθαρίσει το πρώτο βήμα γιά οποιαδήποτε χάραξη στρατηγικής, που είναι να απαντηθεί η ερώτηση : τί θα θέλαμε ως πρός την επίλυση του Κυπριακού και με ποιά σειρά;
Οταν ενα έθνος δεν είναι ικανό ν΄απαντήσει σ΄αυτή την αρχική ερώτηση ,δεν μπορεί να σχεδιάσει στρατηγική, δηλαδή να ξεκαθαρίσει τί είναι εφικτό.
Με την σειρά της η έλλειψη στρατηγικής δεν επιτρέπει τον σχεδιασμό των τακτικών κινήσεων που θα υποστηρίξουν και θα υπηρετήσουν την στρατηγική και θα κάνουν εφικτό τον στρατηγικό στόχο.
Αν δεν ξέρεις τι θέλεις, και δεν έχεις στρατηγική γιά να το επιτύχεις, δεν πάς σε διαπραγματεύσεις.Η αν υποχρεωθείς από τον διεθνή παράγοντα να πάς στις διαπραγματεύσεις, πρέπει τουλάχιστον να ξέρεις ξεκάθαρα ότι δεν ξέρεις τι θέλεις και δεν έχεις στρατηγική.Αν το ξέρεις αυτό τουλάχιστον, θα κάνεις ότι μπορείς γιά να αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις.Αν δεν συνειδητοποιείς ούτε κάν ότι δεν ξέρεις τι θέλεις και ότι δεν έχεις στρατηγική, θα προκύψει , θέμα χρόνου είναι τότε, μιά καταστροφή.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, οι διπλωμάτες και οι πολιτικοί της Ελλάδας και της Κύπρου ξέρουν τουλάχιστον ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε και ότι δεν έχουμε στρατηγική;Aν το ξέρουν, τότε καλώς δεν βρέθηκε μέχρι τώρα η λύση.Μήπως όμως δεν το ξέρουν/δεν το συνειδητοποιούν ;Στην περίπτωση αυτή είναι τυχαίο το ότι δεν προέκυψε μέχρι τώρα μιά μεγάλη καταστροφή.
Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να πεί ότι δεν έχει σημασία τι θέλουμε, αλλά τι είναι εφικτό.Δεν θα διαφωνούσα αν αυτό προέκυπτε από την στρατηγική ανάλυση.Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη στις δύο περιπτώσεις.
Αλλο να ξέρεις τι θέλεις και να διαλέξεις την πιό εφικτή λύση μεταξύ αυτών που θέλεις ως στόχο,,και άλλο να μήν ξέρεις τι θέλεις και να συζητάς γιά μιά υποτιθέμενη εφικτή λύση που ενδεχομένως δεν θέλεις.
Αν ξεκαθαρίζαμε τι θέλουμε,στην συνέχεια, στην στρατηγική ανάλυση μας πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι εφικτό,με ποιά μέσα και σε ποιό βάθος χρόνου.Στην στρατηγική που παίζεται σε διπλωματικό επίπεδο, σε αντίθεση με την στρατηγική του πολέμου,το βάθος χρόνου κάνει την διαφορά στις περισσότερες περιπτώσεις.
Συγκεντρώνω εδώ και χρόνια, στοιχεία και δεδομένα γιά το ποιά θα έπρεπε να είναι η διπλωματική στρατηγική του ελληνισμού στο Κυπριακό καθώς και ποιές θα έπρεπε να είναι οι διπλωματικές τακτικές κινήσεις γιά την επίτευξη του στρατηγικού στόχου.Γιά να το κάνω αυτό, χρειάστηκε βέβαια να δώσω μιά προσωπικά απάντηση στο ερώτημα τι θέλουμε και με ποιά σειρά.Χρειάστηκε να μελετήσω τις επιδιώξεις της Τουρκίας στο Κυπριακό γιά πολλά χρόνια.Οι επιδιώξεις αυτές έχουν αλλάξει διαχρονικά.Οι πιό παλιοί από εμάς θυμούνται ασφαλώς τον Ετσεβίτ να λέει "ποιά λύση στο Κυπριακό;Η λύση δόθηκε το 1974."Οι νεότεροι θυμούνται την Τουρκία να αναζητά απεγνωσμένα λύση από το 2004.
Πολλές φορές μπήκα στον πειρασμό να δημοσιεύσω την στρατηγική που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να ακολουθήσει ο ελληνισμός στο Κυπριακό, η εν πάσει περιπτώσει, μιά σύνοψη της.Σκέφτηκα όμως ότι δεν θα βοηθούσε τον ελληνισμό αυτή η δημοσιοποίηση της προτεινόμενης στρατηγικής.Αλλωστε ποιός θα μπορούσε να την εφαρμόσει αν υποθέσουμε ότι είχε κάποιο ενδιαφέρον;Ηγέτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο δεν έχουμε.Η δημοσιοποίηση αυτή, αν είχε κάποιο ενδιαφέρον, θα βοηθούσε μόνο την Τουρκία.
Τις τελευταίες εβδομάδες το θέμα που απασχολεί τις ηγεσίες του παρακμιακού έθνους μας, είναι οι κινήσεις της Τουρκίας εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.Ακούμε και διαβάζουμε πολλά, αλλά χωρίς καμμιά ουσία.Ακούμε και διαβάζουμε αυτά που ακούμε και διαβάζουμε γιά τις επιδιώξεις της Τουρκίας ως πρός το Κυπριακό εδώ και 40 χρόνια.Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.Τα ερωτήματα είναι περίπου τα ίδια
-τι επιδιώκει η Τουρκία και ποιός είναι ο στόχος της
-ποιός θα μας στηρίξει και πώς, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι κανένας δεν θα μας στηρίξει
Εχω την άποψη ότι δεν πρέπει να μας απασχολεί τόσο το τι κάνει η Τουρκία αλλά τι κάνουμε εμείς σ΄αυτή την αντιπαράθεση.Αν ξέρουμε τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε,θα αντιμετωπίσουμε επιτυχώς την Τουρκία, διότι βρίσκεται σ΄ένα τρομακτικό αδιέξοδο με το Κυπριακό.Αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε και τι να κάνουμε,δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία όποιος κι΄αν είναι ο στόχος της.
Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά εμένα δεν με απασχολεί τι κάνει η Τουρκία, αλλά τι κάνουμε εμείς και τι κάνουν οι ηγέτες μας.Τι πήγε γιά παράδειγμα να κάνει ο Αβραμόπουλος επισκεπτόμενος τον Ερντογάν την 1/11/2014;Το θέμα καλύφθηκε ωραία, δεν μπορώ να πώ.Ο Αβραμόπουλος υποτίθεται ότι πήγε να επισκεφθεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη γιά να του ζητήσει την ευχή του γιά τα νέα του καθήκοντα, και υποτίθεται ότι μετά από αυτή την συνάντηση, ο Αβραμόπουλος σκέφτηκε επειδή εκείνη την στιγμή αυτό του πέρασε από το μυαλό!(θα μπορούσε ας πούμε να επισκεφτεί ένα μουσείο ),να πάρει τηλέφωνο τον Ερντογάν ο οποίος έτυχε να βρίσκεται την συγκεκριμμένη μέρα στην Κωνσταντινούπολη, αυτός απάντησε στο τηλεφώνημα, και τον κάλεσε να τον επισκεφτεί αμέσως στο σπίτι του.Πήγε εκεί και η συνάντηση κράτηση δυόμισυ ώρες.Τι ρομαντική ατμόσφαιρα!Τι άραγε συζήτησαν ως πρός την Κυπριακή ΑΟΖ;
Σε ότι αφορά την διπλωματική επίλυση του Κυπριακού, θέλω να είμαι ξεκάθαρος :με φοβίζουν οι υποτιθέμενοι ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου.Δεν με φοβίζουν καθόλου οι ενέργειες της Τουρκίας.
