ΛΟΓΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Φεβρουαρίου 2009

Η ιδέα του Γάλλου πρέσβη στην Ελλάδα να δημιουργήσει το δικό του ιστολόγιο, μου φάνηκε απο την αρχή καταπληκτική.Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να επικοινωνήσει ουσιαστικά ο πρέσβης με τους έλληνες, ώστε να μπορέσει στην συνέχεια να υπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα της χώρας του, αλλά και να συμβάλλει στην καλλιέργεια των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών σε όλους τους τομείς.

Πέρα όμως απο τον σκοπό, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τα κείμενα του.Λιτά, αλλά ουσιαστικά.
Για παράδειγμα στο κείμενο που ακολουθεί, θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει το έργο του Αγγελόπουλου.Με ελάχιστες λέξεις, παρουσιάζει στον αναγνώστη την ουσία της κινηματογραφικής τέχνης του μεγάλου σκηνοθέτη.

http://christophe-farnaud.blogspot.com/2009/02/la-poussiere-du-temps.html

Σε άλλη ανάρτηση του γράφει για την ελληνική γλώσσα

"Όμως, από τότε που μαθαίνω ελληνικά, παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το συλλογισμό του για την ελληνική γλώσσα, συγκεκριμένα το θέμα της συνέχειάς της από την αρχαία γραμματολογία ως σήμερα και της ενοποιητικής της δύναμης για το ελληνικό έθνος και την ελληνική παιδεία στο πέρασμα του χρόνου : « ακόμα και όταν δεν υπήρχαν Έλληνες στην Ελλάδα, υπήρχε η γλώσσα».

Με το δικό του ύφος, ο Λακαριέρ συνέκρινε την ελληνική γλώσσα με τη γαρίδα : κάθε ελληνική λέξη αποτελείται από ένα σώμα, ένα κεφάλι και μια ουρά. Κόβοντας λοιπόν το κεφάλι ή την ουρά και αντικαθιστώντας τα με άλλα, φτιάχνουμε νέες λέξεις. Ο μεγάλος αυτός ορθολογισμός της γλώσσας αποτελεί πράγματι ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά της ελληνικής γλώσσας που εντυπωσιάζουν όσους προσπαθούν να την μάθουν. Υπάρχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό για τους γαλλόφωνους : ο μεγάλος αριθμός γαλλικών λέξεων που προέρχονται από την ελληνική, γεγονός που δημιουργεί άμεσα μιαν ιδιαίτερη οικειότητα."

Κατά την γνώμη μου, ο άνθρωπος αυτός κάνει ότι μπορεί για να κάνει καλά την δουλειά του, και διαβάζοντας τα κείμενα του, έχουμε κάθε φορά κάτι νέο να μάθουμε.

Θέλω σήμερα να αναφερθώ στους Ελληνο-Αμερικανούς.

Ενοιωθα πάντα πολύ υπερήφανος για τους Ελληνο-Αμερικανούς.Νομίζω ότι όποιος μελετά τον ελληνικό πολιτισμό και τα απομεινάρια του σήμερα, η όποιος νοιώθει Ελληνας σήμερα και έχει προβληματισμούς σχετικούς με την πολιτιστική του ταυτότητα, πρέπει οπωσδήποτε να επικεντρώσει λίγο την προσοχή του στην ελληνο-αμερικανική κοινότητα.

Ας αρχίσουμε απο κάποια δεδομένα

-μιλάμε για μιά κοινότητα 2 περίπου εκατομμυρίων ανθρώπων απ ότι φαίνεται.Δηλαδή μιά κοινότητα που δεν αντιπροσωπεύει ούτε καν το 1% του πληθυσμού των ΗΠΑ.Κι 'ομως, η επιρροή της είναι πολύ μεγαλη στην αμερικανική κοινωνία και στον αμερικανικό πολιτισμό.

-έχουμε να κάνουμε με μιά κοινότητα παλιά που δημιουργήθηκε όμως σταδιακά.Είναι όμως μιά ώριμη κοινότητα που κατέκτησε την θέση της στην αμερικανική κοινωνία.Σήμερα υπάρχουν Ελληνο-Αμερικανοί της τρίτης και τέταρτης γεννιάς.Το στοιχείο αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους τυχόν μελετητές αυτής της κοινότητας απο πολιτιστικής πλευράς, διότι ο χρόνος έκανε την δουλειά του, και είναι πολύ πιό εύκολο να δεί κανείς σε ελληνο-αμερικανούς της τρίτης γεννιάς για παράδειγμα, ποιά είναι τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν απο τους υπόλοιπους Αμερικανούς πολίτες.

-είναι μιά κοινότητα που έκανε την προσπάθεια να ενσωματωθεί στην αμερικανική κοινωνία.Δεν είναι μιά κοινότητα που ζεί στο περιθώριο της κοινωνίας.Εχουν γίνει μικτοί γάμοι,.......Δέχθηκε εν ονόματι της ενσωμάτωσης και επιδίωξε, να υιοθετήσει τον αμερικανικό πολιτισμό, αλλά κράτησε κάποια πολιτιστικά χαρακτηριστικά κοινά σε όλα τα μέλη της κοινότητας.

-είναι μιά κοινότητα που αγαπά την Αμερική.Ολοι οι Ελληνο-Αμερικανοί νοιώθουν υπερήφανοι που είναι αμερικανοί πολίτες.

-Οι παππούδες η οι πατέρες των σημερινών Ελληνο-Αμερικανών έφυγαν ξυπόλυτοι και αγράμματοι στην συντρηπτική τους πλειοψηφία απο την Ελλάδα, και σήμερα η κοινότητα αυτή υπερηφανεύεται δικαίως ότι είναι η πλέον μορφωμένη εθνική κοινότητα των ΗΠΑ, ενώ είναι δεύτερη εθνικότητα σε ότι αφορά την δημιουργία εισοδημάτων και άρα την συσσώρευση πλούτου.Το αξιοθαύμαστο αυτό επίτευγμα οφείλεται καθαρά στην προσπάθεια των μελών αυτής της κοινότητας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και καθόλου στην προσπάθεια η την στήριξη του ελληνικού κράτους (ευτυχώς ! )

-η ωριμότητα της κοινότητας και η πλήρης και επιτυχημένη ενσωμάτωση της στην αμερικανική κοινωνία, την κάνει σήμερα να νοιώθει υπερήφανη για την εθνική και προ-πάντων για την πολιτιστική της καταγωγή.

Ποια είναι εκείνα τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τους Ελληνο-Αμερικανούς απο τους λοιπούς Αμερικανούς με άλλη εθνική και πολιτιστική καταγωγή;

Σύμφωνα με τους ίδιους, αλλά προ-πάντων σύμφωνα με τους Αμερικανούς μή ελληνικής καταγωγής(πρόσφατο παράδειγμα η αναφορά Ομπάμα στους Ελληνο-Αμερικανούς κατά την προεκλογική εκστρατεία του που μπορεί κανείς να δεί σε παλαιότερη ανάρτηση μου σ' αυτό το ιστολόγιο), τα (πολιτιστικά )χαρακτηριστικά αυτά είναι τα εξής

-η ατομική θυσία των ελληνο-αμερικανών για το καλό της οικογένειας και προ-πάντων για το καλό των παιδιών.Η προυπόθεση δηλαδή του απόλυτου και ιερού στόχου των καλύτερων ημερών για τα μέλη της οικογένειας, ακόμα κι' αν απαιτείται να θυσιαστεί η ατομική ζωή και ευτυχία του Ελληνο-Αμερικανού.Η οικογένεια εννοείται ότι συμπεριλαμβάνει όλους τους συγγενείς.
- η συνείδηση ότι ανήκουν σε μιά πολιτιστική κοινότητα και μοιράζονται κάποιες κοινές αξίες μα τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας, και η η συσπείρωση και η αλληλο-βοήθεια μεταξύ των μελών της κοινότητας όσο αυτό είναι εφικτό.

Τα δύο αυτά πολιτιστικά χαρακτηριστικα των ελληνο-αμερικανών έχουν να κάνουν με ένα κύριο πολιτιστικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων διαχρονικά (που φαινόταν ότι χάθηκε στην Ελλάδα μόλις η χώρα μπήκε στην βιομηχανική εποχή αλλά που ευτυχώς επανέρχεται σήμερα με άλλες μορφές), που δεν είναι άλλο απο το γεγονός ότι οι έλληνες είχαν συνείδηση ότι ήταν κοινωνικά όντα.Στην πρώτη μου ανάρτηση (Ποιός Είμαι ) είχα κάνει μιά σύντομη αναφορά σ' αυτό το θέμα. Υπενθυμίζω εδώ το απόσπασμα αυτό απο την πρώτη μου ανάρτηση.

<<-θυμάμαι την σημασία που είχε η κάθε ημέρα για την κοινωνία

Πολλά χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησα την σημασία που είχε η κάθε ημέρα γι αυτη την μικρή και κλειστή κοινωνία.Η κάθε ημέρα του χρόνου είχε την δική της σημασία, την δική της οντότητα σε σχέση με την προηγούμενη η την επόμενη ημέρα.Οι ονομαστικές εορτές, τα πανηγύρια, οι θρησκευτικές συνήθειες,η χαρά και η θλίψη της κάθε οικογένειας, οι αρρώστιες,οι καρποί της φύσης και της θάλασσας, ήταν πάντα αφορμές για έντονη κοινωνική συμπεριφορά εκ μέρους των μελών της κοινότητας.Η συμπεριφορά αυτή μπορούσε να είναι μια ένδειξη αλληλεγγύης προς ένα μέλος της κοινότητας,αλλά μπορούσε να είναι και η έκφραση μιάς αξίας που ήταν κοινή για όλα τα μέλη της κοινότητας.
Οι συμπεριφορές αυτές, λές και συντονιζόταν απο κάποια αόρατη δύναμη, ώστε η κάθε ημέρα του χρόνου να είναι ένα θείο δώρο γι αυτή την μικρή κοινωνία, διότι θύμιζε σε όλα τα μέλη της ότι ήταν κοινωνικά όντα.

Η κάθε ημέρα του χρόνου,κάθε χρόνο, απαιτούσε διαφορετικές κοινωνικές και προσωπικές συμπεριφορές, που προσέφεραν ζωή και ψυχή στην κοινωνία, έδιναν σημασία στον κάθε άνθρωπο μέλος της, έκαναν τον άνθρωπο καθημερινά να σκέπτεται ότι ζεί εντός μιάς κοινωνίας και άρα έχει υποχρεώσεις αλλά και κοινωνική στήριξη και αλληλεγγύη όποτε την χρειαστεί.
Πολύ αργότερα, έχοντας πλέον την δυνατότητα να συγκρίνω την ζωη αυτής της μικρής κοινωνίας όπως την είχα ζήσει, με άλλες κοινωνίες όπου ελάχιστες ημέρες του χρόνου είχαν κάποια ιδιαίτερη σημασία για όλη την κοινωνία, όπου ο άνθρωπος ήταν μόνος του ακόμα κι αν ζούσε σε μεγαλούπολη, συνειδητοποίησα ότι αυτή η κοινωνική αρμονία που υπήρχε στον ελληνικό κόσμο πρίν την βιομηχανική εποχή, δεν μπορούσε να ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αντίθετα εξέφραζε, ήταν μία απο τις εκφράσεις, ένός ασύλληπτου επίπεδου πολιτισμού, που είχε δομηθεί με συνεχείς προσπάθειες αιώνων, και που οι ρίζες του έπρεπε να αναζητηθούν βαθιά στο χρόνο.
Απο την άλλη, σκεπτόμουν οτι ο πολιτισμός αυτός κάποια στιγμή δέχτηκε προφανώς ένα πλήγμα, με αποτέλεσμα, να μην παράγει πλέον πλούτο προς διανομή.Και ένας πολιτισμός που δεν παράγει πλέον πλούτο, μπαίνει σε τροχιά παρακμής.
Κατά συνέπεια, το πιό πιθανό είναι, αυτή η έκφραση του ελληνικού πολιτισμού που περιγράφω διότι την βίωσα, να ήταν απλά ένα απομεινάρι αυτού του μεγάλου πολιτισμού που υπήρχε κάποτε. >>

-η θεώρηση των ελληνο-αμερικανών ότι πρέπει να εργαστούν σκληρά για να πετύχουν

-η ανάγκη να καλλιεργήσουν την ατομικότητα τους εκτός οικογένειας και κυρίως αρχικά στον επιχειρηματικό τομέα(δεδομένου ότι στο επίπεδο της οικογένειας είχαν εσκεμμένα απαρνηθεί την ατομική τους ευτυχία για το καλό των υπολοίπων μελών της οικογένειας ), αναλαμβάνοντας επιχειρηματικούς κινδύνους ώστε να είναι όσο γίνεται πιό γρήγορα οικονομικά ανεξάρτητοι.Η οικονομική ανεξαρτησία τους έκανε να νοιώθουν πιό ασφαλείς ως προς τις οικογενειακές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις, και προ-πάντων τους έκανε να αρχίζουν να νοιώθουν ελεύθεροι σε ατομικό επίπεδο.Το στοιχείο αυτό της ατομικής ελευθερίας είναι επίσης κύριο πολιτιστικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων διαχρονικά.

-η ανάγκη αφομοίωσης πολιτιστικών χαρακτηριστικών άλλων πολιτισμών ώστε να επιβιώσουν και παράλληλα να εμπλουτιστεί ο δικός τους πολιτισμός.

Τα πολιτιστικά αυτά χαρακτηριστικά των Ελληνο-Αμερικανών είναι κοινά με τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων που ζούν σήμερα στην Ελλάδα ;

-νομίζω ότι η ατομική θυσία των ελλήνων για το καλό της οικογένειας παραμένει η ίδια.
Η προσπάθεια των Ελλήνων σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο για την νέα γεννιά παραμένει η ίδια.Ομως αυτή η τεράστια οικονομική προσπάθεια για την παιδεία των νέων δεν πιάνει τόπο δεδομένου του πολιτικού κατεστημένου που λεηλατεί αυτή την χώρα εδώ και 35 χρόνια.
-αν δούμε προσεκτικά και τα υπόλοιπα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, πιστεύω ότι παραμένουν τα ίδια.Κι όμως, το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά την χώρα εδώ και δεκαετίες έχει καταφέρει να απένεργοποιήσει ολ' αυτά τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά με αποτέλεσμα οι Ελληνες που ζούν στην Ελλάδα να μην μπορούν να παράγουν πολιτισμό.

Τα πολιτιστικά αυτά χαρακτηριστικά επιτρέπουν στους Αμερικανούς ελληνικής καταγωγής να προοδεύσουν κοινωνικά, οικονομικά πολιτιστικά.Τους επιτρέπουν να δημιουργήσουν πολιτισμό.Τα ίδια αυτά πολιτιστικά χαρακτηριστικά δεν επιτρέπουν στους Ελληνες που ζούν στην Ελλάδα να προοδεύσουν.

Γι αυτό, μέσα στην απελπισία μας για το μέλλον, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.Μόλις καταφέρουν οι Ελληνες να απελευθερωθούν απο αυτο το πολιτικό κατεστημένο που τους λεηλατεί κιαθημερινά, θα ξαναρχίσουν να προοδεύουν και να παράγουν πολιτισμό.

Ακολουθούν κάποια βίντεο αναφορικά με τους Ελληνο-Αμερικανούς και τον πολιτισμό τους.