H ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ - 23/8/2010

 Οσο κι΄αν ασχολούμαι τους τελευταίους μήνες με την ελληνική χρεοκωπία, μερικές πρακτικές απόψεις όπως αυτή που ακολουθεί, με κάνουν να βλέπω τα πράγματα λίγο πιό ξεκάθαρα.
Το χρέος μας που με τόση επιμέλεια  δημιούργησε  το πελατειακό πολιτικό σύστημα μέσα σε 30 χρόνια, δεν μπορεί να συγκριθεί με χρέη άλλων ευρωπαικών χωρών, όπως νομίζουμε πολύ συχνά.Μπορεί να συγκριθεί σύμφωνα με την παρακάτω άποψη, μόνο με το χρέος της Αργεντινής.

Κατά τ΄ άλλα, το πελατειακό σύστημα ετοιμάζεται, με υποψήφιους αθλητές, ηθοποιούς, και ανθρώπους της επικοινωνίας, να δώσει την μάχη γιά τις επόμενες εκλογές.

Δεν έχει όμως πιά καμμιά ιδιαίτερη σημασία ν΄ασχολούμαστε με το πελατειακό πολιτικό σύστημα και με τον αυτο-εξευτελισμό του.

Αυτό που έχει σημασία, είναι οι συνέπειες που αυτό το σύστημα αφήνει πλέον πίσω του.
Και μου έρχονται στη μνήμη γιά άλλη μιά φορά τα  κείμενα του Π.Κονδύλη , και ιδίως το εισαγωγικό κεφάλαιο του ("η καχεξία του αστικού στοιχείου στην νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία") στο βίβλιο του "Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού"-1991

Συγκρατώ τα εξής από το προαναφερόμενο κείμενο
-η λειτουργία του πολιτικού συστήματος κατάντησε να αποτελεί το βασικό εμπόδιο στην εθνική οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.Εγινε ο αγωγός της εκποίησης της χώρας με μόνο αντάλλαγμα την δική της διαιώνιση.
-την πραγματικότητα αυτή, όλοι αρνούνται να την συνειδητοποιήσουν (μιλάει μάλιστα γιά συλλογική σχιζοφρένεια)
-οι συνέπειες της λειτουργίας αυτού του συστηματος θα είναι
     α/ η αυτοκαταστροφή της πελατειακής πολιτικής
     β/η ολοκλήρωση και κορύφωση της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής
        εθνικής ζωής
     γ/ η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια
-μόλις καταρρεύσει αυτό το πολιτικό σύστημα, θα ακολουθήσει η πλήρης πνευματική στειρότητα του έθνους

Και καταλήγει ο Κονδύλης

"Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη, νοιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, η μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα , πιστεύοντας ότι η πατρίδα του ανθρώπου, πρό παντός σήμερα  είναι  ο κόσμος κι΄ότι την τροφή που δεν μπορεί να του δώσει ο ένας τόπος του την παρέχει ένας άλλος.Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι΄αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως την γνωρίσαμε στα τελευταία 200 χρόνια, κλείνει τον κύκλο της"

Ποιός όμως άκουγε τον Κονδύλη πρίν από 20 χρόνια;Κανένας μας.
Την πραγματικότητα αυτή, ακόμα και σήμερα, οι περισσότεροι αρνούνται  να την συνειδητοποιήσουν .




http://www.capital.gr/capitaltv/player.aspx?id=770