Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ "ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΜΟΙΡΑΣ"

Εννιά περίπου μήνες μετά την υπογραφή του μνημονίου, η ελληνική οικονομία, παρά τα σκληρά μέτρα που έχουν ληφθεί, συνεχίζει, όπως ήταν αναμενόμενο, να βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ Η ΧΩΡΑ

Το πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης το οποίο οδήγησε την χώρα στην οικονομική κατάρρευση γιά να ικανοποιήσει επί 35 ολόκληρα χρόνια τις καταναλωτικές απαιτήσεις των ψηφοφόρων του, όφειλε τουλάχιστον να γνωρίζει, ότι η οικονομική κατάρρευση δεν θα οδηγούσε μόνο στην εκποίηση της χώρας χωρίς τιμωρία, όπως πίστευε.
Η κατάρρευση στην οποία οδηγούσε την χώρα,και η οποία προέκυψε αναπόφευκτα τον Μαιο του 2010,θα αποτελούσε την ολοκλήρωση και εν μέρει την κορύφωση της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής εθνικής ζωής.Αυτό σημαίνει πολύ απλά, ένα απόλυτο αδιέξοδο γιά την χώρα σε όλα τα επίπεδα.

Κατά συνέπεια, το σημερινό αδιέξοδο, δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Αν δεν βρισκόμασταν στην κορύφωση της κρίσης,( δηλαδή ένα μόνο βήμα πρίν την ολοκλήρωση αυτής της κρίσης ,έπρεπε,μεταξύ 2004 και 2008, να ληφθούν μέτρα πρός τις εξής κατευθύνσεις
-συμμάζεμα των οικονομικών του κράτους ώστε να σταματήσουν τα ελλείμματα και ν΄αρχίσουν πλεονασματικοί προυπολογισμοί.
-χτίσιμο μιάς ανταγωνιστικής οικονομίας με αντι-κίνητρα γιά τους κρατικοδίαιτους (πολίτες και επιχειρηματίες)
-σταδιακή μείωση του ελλείμματος

Οπως γνωρίζουμε, δεν ελήφθησαν τα παραπάνω μέτρα.Το αντίθετο μάλιστα.

Από τις αρχές του 2009, άρχισε η κορύφωση της κρίσης.Από εκείνη την χρονική στιγμή, χάθηκε πλέον ο παράγοντας χρόνος γιά να κινηθεί άνετα η οποιαδήποτε κυβέρνηση πρός τις ανωτέρω κατευθύνσεις.Σαν να μην έφτανε αυτό, η χώρα κατέγραψε το 2009,το μεγαλύτερο δημόσιο έλλειμμα της, μεταπολεμικά.Διότι άλλο είναι να σε βρεί η κορύφωση της κρίσης, με ένα μικρό έλλειμμα στον προυπολογισμό το οποίο μπορείς να καλύψεις σχετικά εύκολα, κι΄αλλο είναι η κορύφωση της κρίσης να σε βρεί μ΄ένα τεράστιο έλλειμμα, που σημαίνει, ότι αν δεν καταφέρεις να το χρηματοδοτήσεις δεν μπορείς να πληρώσεις ούτε τους δημοσίους υπαλλήλους.Αλλοιώς διαπραγματεύσαι με τους πιστωτές σου αν χρωστάς μόνο τα τοκοχρεωλύσια, κι΄αλλοιώς διαπραγματεύεσαι όταν εκτός από τα τοκοχρεωλύσια, χρειάζεσαι και χρήματα γιά μισθούς και συντάξεις.
Η κορύφωση ολοκληρώθηκε με την έλλειψη δανειστών γιά το ελληνικό δημόσιο τον Απρίλιο του 2010.

Με την ολοκλήρωση της κορύφωσης της κρίσης,η χώρα βρίσκεται πλέον σε μιά κατάσταση όπου δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ελιγμού.

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΟΔΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Ετσι, μετά την κορύφωση της κρίσης, η χώρα μπαίνει πλέον τον Μαιο του 2010, στην τελευταία φάση, που δεν είναι άλλη από την ολοκλήρωση της κρίσης.

Αυτή η τελευταία φάση είναι η πιό δύσκολη, και είναι αυτή που κρατά περισσότερο χρονικά.Σ΄αυτή την φάση, η χώρα αναπόφευκτα
-θα υποστεί τις συνέπειες της οικονομικής κατάρρευσης που σχεδίασε το πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης9μείωση εισοδημάτων, ανεργία,μετανάστευση,υλική εκποίηση της χώρας,...)
-θα δεί τους θεσμούς της να τσαλακώνονται και να καταστρέφονται σταδιακά
-θα δεί το πελατειακό πολιτικό σύστημα να καταρρέει
-θα τιμωρήσει θέλοντας και μή τους υπεύθυνους αυτής της εθνικής καταστροφής
-θα βιώσει την κοινωνική αποσύνθεση και την δυστυχία των πολιτών της
-θα υποστεί τον διεθνή εξευτελισμό
-θα πάψει να έχει λόγο διεθνώς
-θα υποστεί τις συνέπειες στα εθνικά της θέματα
-και στο τέλος, θα οδηγηθεί στον επόμενο ιστορικό της κύκλο,ιδιαίτερα εξασθενημένη.

Η όλη διαδικασία θα κρατήσει δέκα με είκοσι χρόνια.

Σήμερα, βρισκόμαστε στα αρχικά στάδια αυτής της διαδικασίας, και, αν και γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει,δεν γνωρίζουμε την ένταση και την ταχύτητα με την οποία θα κινηθεί.

Το καλό σενάριο, αυτό δηλαδή με τα λιγότερα δάκρυα και τις λιγότερες θυσίες για τον ελληνικό λαό, θα ήταν να συμμαζευτεί το κράτος (πράγμα που ήδη γίνεται ), και παράλληλα να αναδιαρθρωθεί το χρέος ώστε να είναι εφικτή η αποπληρωμή του.
Αν αυτά γίνονταν παράλληλα, θα υπήρχε φώς στο τούνελ διότι θα είχε τον απαραίτητο ορίζοντα ο οποιοσδήποτε επενδυτής να ρίξει χρήματα στην χώρα.Θα προέκυπτε αναπόφευκτα ανάπτυξη.Απλά θέμα χρόνου θα ήταν.Στην περίπτωση αυτή, δεν θα έπρεπε να μας φοβίζει η σημερινή ύφεση, διότι θα ξέραμε ότι ειναι προσωρινή.Οι επενδύσεις θα οδηγούσαν αναπόφευκτα στην ανάπτυξη.Αν υπήρχε αυτός ο ορίζοντας, οι διαρθρωτικές αλλαγές που προβλέπονται στο μνημόνιο,και που δεν γίνονται πρός το παρόν, θα ερχόταν ούτως η άλλως γιά να συνοδεύσουν τις επενδύσεις.Οι διαρθρωτικές αλλαγές σήμερα, και να γίνουν, δεν θα οδηγήσουν σε επενδύσεις, δηλαδή σε ανάπτυξη.Απλά αν γινόταν, θα βοηθούσαν, όταν θα προέκυπτε φώς στο τούνελ,ώστε να μήν χαθεί χρόνος τότε.
Δυστυχώς όμως, δεν φαίνεται πρός το παρόν να είναι εφικτή η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους.Δεν φαίνεται φώς στο τούνελ.Και όσο δεν φαίνεται φώς, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει,παρά τα όσα δηλώνουν η τρόικα, η κυβέρνηση, και προ πάντων η λαικιστική αντιπολίτευση του Σαμαρά.Αν ο Σαμαράς, που έκανε σημαία του την ανάπτυξη, πίστευε πραγματικά σ΄αυτήν,θα έπρεπε να μας εξηγήσει πρώτα πώς θα αποπληρωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία.Διότι δεν υπάρχει κανένας επενδυτής που θα βάλει τα χρήματα του στην χώρα, όσο υπάρχει ο κίνδυνος της χρεοκοπίας.Και σ΄αυτό το ερώτημα, ο Κος Σαμαράς εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω, δεν έδωσε μέχρι στιγμής απάντηση.Αλλωστε, ένα κόμμα που δεν έκανε την αυτοκριτική του γιά την διακυβέρνηση του, δεν μπορεί ούτως η άλλως να έχει αξιόπιστο λόγο.

Το κακό σενάριο, θα ήταν να συνεχιστεί η σημερινή αβεβαιότητα μέχρι το 2013.Στην περίπτωση αυτή, η έλλειψη ανάπτυξης λόγω έλλειψης του ορίζοντα που περιέγραψα προηγουμένως,θα οδηγήσει την χώρα σε μιά συνεχόμενη ύφεση, και στο τέλος στην χρεοκοπία.

Μπορούμε να σκεφτούμε κι΄άλλα σενάρια καλά και κακά.

Ομως, η ουσία γιά μένα, είναι ένα ξεκάθαρο και εφικτό σενάριο γιά την αποπληρωμή του χρέους, το οποίο θα οδηγήσει σε επενδύσεις.Η χώρα πρέπει να αυξήσει την παραγωγή της και να μειώσει την κατανάλωση της.Η αλλαγή της ελληνικής οικονομίας πρός αυτή την κατεύθυνση, είναι το μεγάλο στοίχημα.

Η μή αποπληρωμή μέρους η του συνόλου του χρέους, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε επενδύσεις.Ακόμα κι΄αν μας χαρίζανε όλο το χρέος μας, χωρίς επενδύσεις και με κρατικοδίαιτη οικονομία όπως την σημερινή,σε δέκα χρόνια η Ελλάδα θα βρισκόταν και πάλι με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος.

Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ

Μέχρι να ξεκαθαρίσει ο ορίζοντας, το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι τον βαθμό συμμαζέματος του κράτους

Οι στόχοι του μνημονίου έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής.Δεν είναι εκεί το πρόβλημα.Και έχουν επιτευχθεί, παρά τις αδικίες που προκάλεσε η γρήγορη εφαρμογή των μέτρων, διότι είναι απίστευτη ακόμα και σήμερα, η σπατάλη του Δημοσίου.
Σήμερα γιά παράδειγμα(θα μπορούσα να δώσω παραδείγματα καθημερινά), άκουσα στο ραδιόφωνο, δύο ειδήσεις που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ακόμα και τώρα αυτής της σπατάλης.
-Ο Δήμος Αθηναίων μοίρασε σήμερα χιλιάδες λαγάνες, κρασί, κλπ ... γιά να γίνουν οι εκδηλώσεις του Δήμου.
-η κυβέρνηση ανακοίνωσε σήμερα την έναρξη του ετήσιου προγράμματος κοινωνικού τουρισμού γιά 500 000 δικαιούχους.

Σε μιά χώρα που έχει καταρρεύσει οικονομικά, σε μιά χώρα όπου έχουν περικοπεί οι συντάξεις, αυτές οι δαπάνες δεν θα έπρεπε να γίνονται, ασχέτως αν τα ποσά δεν είναι σημαντικά.Βέβαια, η δαπάνη στο δεύτερο παράδειγμα μας έχει και μιά αναπτυξιακή διάσταση που δεν παραγνωρίζω, όμως η δαπάνη αυτή θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση(και ελπιζω να έγινε )να περιοριστεί σημαντικά σε σχέση με την αντίστοιχη δαπάνη του προηγούμενου έτους.

Αυτό δείχνει την έλλειψη "της τραγικής συναίσθησης μιας κοινής μοίρας ενώπιον των μεγάλων κινδύνων" όπως συχνά το αναφέρει ο Μ. Ανδρουλάκης.Αυτή την έλλειψη της τραγικής συναίσθησης μιάς κοινής μοίρας, την βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, αλλά αυτό που είναι περισσότερο λυπηρό, είναι να την βλέπουμε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο επίπεδο των κυβερνώντων.Η μή καλλιέργεια αυτής της τραγικής συναίσθησης μιάς κοινής μοίρας, είναι κατά την γνώμη μου, η μεγαλύτερη αποτυχία του πρωθυπουργού από τον Μαιο του 2010 έως και σήμερα.