Η Στρατηγική έναντι της Τουρκίας- μέρος πρώτο

Διάβασα ένα άρθρο πρίν από μερικές εβδομάδες του Άγγελου Συρίγου στο οποίο υποστήριζε ότι η πολιτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας θα συνεχιστεί παρά τον κορονοιό, και ότι απαιτείται η χώρα να χαράξει στρατηγική έναντι της Τουρκίας, διότι δεν έχει.Είναι καλό να είναι κανείς ειλικρινής, ιδίως αν είναι βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, άσχετα αν η ειλικρίνια δεν είναι ευχάριστη.

Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι μιά χώρα που δεν έχει στρατηγική από το 1975 έναντι των ίδιων στόχων της Τουρκίας, θα την αποκτήσει τώρα, και υπό τέτοια χρονική πίεση.

Δεν πιστεύω επίσης, ότι ακόμα κι' αν η χώρα είχε στρατηγική, μπορεί να εφαρμοστεί, αφού δεν έχει ηγεσία.Απο μόνη της η στρατηγική είναι άχρηστη.Χρειάζεται και ένας ηγέτης ο οποιός θα την πιστέψει, και θα την υλοποιήσει.Και αυτός δεν υπάρχει.Ο Μητσοτάκης (όπως και πολλοί άλλοι πρίν από αυτόν),δεν έχει στρατηγική έναντι της Τουρκίας, και δεν έχει τα κότσια (όπως και οι περισσότεροι από τους προκατόχους του), αν χρειαστεί, να οδηγήσουν την χώρα σε πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία, γιά να αποφύγουμε τα χειρότερα.Kαι το λέω αυτό, διότι πρέπει πάντα να θυμόμαστε αυτό που έλεγε ο Τσώρτσιλ : "Δεν πρέπει να γυρνάς την πλάτη σου σε έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και να προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ αυτόν. Αν το κάνεις, θα διπλασιάσεις τον κίνδυνο. Αλλά αν τον αντιμετωπίσεις εγκαίρως, θα τον μειώσεις στο μισό. Ποτέ μην τρέχεις να γλιτώσεις από κάτι. Ποτέ!"

Ομως επειδή γίνεται συνεχώς λόγος γιά την έλλειψη στρατηγικής, χωρίς κανένας να μας προτείνει έστω και κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, θα περιγράψω παρακάτω κάποια βασικά σημεία τα οποία θα έπρεπε κατά την γνώμη μου,να διέπουν την ελληνική εθνική στρατηγική έναντι της Τουρκίας, απλά και μόνο γιά να δείξω ότι μιά στρατηγική, ήταν και είναι εφικτή.

Α/ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΕΡΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

Πολλά ακούγονται και λέγονται στη χώρα μας γιά την στρατηγική.Ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που έχουν κάνει τον κόπο να κατανοήσουν τί είναι η στρατηγική, αυτή η παλιά ελληνική εφεύρεση.Γιά να μην αναφερθώ εδώ σε (υποκειμενικές ούτως ή άλλως) ορολογίες δύσκολες και πολύπλοκες, θα γίνει καλύτερα κατανοητή η έννοια αν χρησιμοποιήσω μιά δήλωση του Πούτιν, σε άσχετη ερώτηση, στην αρχή της ελληνικής κρίσης(2010).Δεν θυμάμαι την δήλωση λέξη πρός λέξη, αλλά, είχε πεί περίπου το εξής:Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, αλλά ας θυμηθούμε ότι η μικρή Ελλάδα, με επικεφαλής τον Μεγαλέξανδρο, και με κύριο όπλο της την στρατηγική,κατάφερε να κατακτήσει την Ασία.Και δείτε σήμερα την Ελλάδα....

. Με άλλα λόγια, θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι η στρατηγική είναι το να έχεις ένα σχέδιο, όταν εμπλέκεσαι σε μιά όποια αντιπαράθεση.Και το σχέδιο αυτό να προκύπτει από μιά πολύ καλή μελέτη των πραγματικών δεδομένων(και όχι αυτών που θα θέλαμε).

Β/Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

Η χάραξη στρατηγικής είναι ένα πολύπλοκο θέμα.Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και ιδιαίτερα γιά να απλοποιήσουμε εδώ

-την καλή γνώση του αντιπάλου

-την καλή γνώση των δυνατών και αδύνατων σημείων μας

-την γνώση της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας

-του χρόνου που έχουμε στην διάθεση μας γιά να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μιά στρατηγική

-των μέσων που διαθέτουμε γιά τις απαραίτητες τακτικές κινήσεις που θα υποστηρίξουν την στρατηγική υλοποίηση

Με βάση τα ανωτέρω, γίνεται, βάσει συγκεκριμμένης μεθοδολογίας, το "strategic segmentation", από το οποίο θα προκύψουν οι ρεαλιστικοί στρατηγικοί στόχοι που θα επιδιώχθεί στην συνέχεια η υλοποίηση τους, με τακτικές κινήσεις.

Δεν θα κάνω εδώ μιά αναλυτική περιγραφή της όλης ανάλυσης, διότι ένα ιστολόγιο, δεν είναι κατάλληλο γιά να αναλυθεί μιά στρατηγική μελέτη,η οποία απαιτεί πολλή εργασία, πολλά στοιχεία, και θα χρειαζότανε εκατοντάδες σελίδες γιά να περιγραφεί.

Εχει σημασία εδώ να διευκρινιστεί, ότι η όλη ανάλυση εξαρτάται από τα διαθέσιμα μέσα και τον διαθέσιμο χρόνο γιά την χάραξη και την υλοποίηση μιάς στρατηγικής.Είναι κατανοητό ότι άλλο είναι να έχεις στην διάθεση σου 30 χρόνια γιά την υλοποίηση μιάς στρατηγικής, και άλλο να έχεις ένα χρόνο ή μερικούς μήνες.

Επιπλεόν, να ξεκαθαρίσω σ' αυτό το σημείο, ότι η στρατηγική στην οποία αναφέρομαι είναι η χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου γιά την εξασφάλιση του στρατηγικού στόχου.

Γ/ ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ

Στην προκειμένη περίπτωση, οι συνθήκες υπό τις οποίες, οι στρατηγικοί στόχοι θα προκύψουν είναι

1/η χώρα δεν έχει πολύ χρόνο στην διάθεση της.

2/η χώρα είναι κατεστραμμένη οικονομικά μετά από 45 χρόνια κομματοσκυλικής διαχείρισης, και αυτό δεν θα αλλάξει σύντομα.Αρα, δεν έχει τους απαραίτητους πόρους γιά την άμεση και απόλυτη άμυνα της.

3/η χώρα είναι χώρα γερόντων μετά από 45 χρόνια κομματοσκυλικής διαχείρισης του μέλλοντος της.

4/ο στρατός της είναι αξιόλογος αλλά αποδυναμωμένος σήμερα, όσο δεν ήταν ποτέ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.Και αυτό δεν αλλάζει σε ένα χρόνο ή σε μερικούς μήνες.

Οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί έχουν σταματήσει από το 2008.Και οι 3 κλαδοι των Ε.Δ. είναι αποδυναμωμένοι, αλλά ιδίως το Ναυτικό δεν βρέθηκε ποτέ σε τόσο μειονεκτική κατάσταση έναντι του τουρκικού ναυτικού, όσο σήμερα.

5/Η Κύπρος παραμένει το αδύναμο σημείο του ελληνισμού, όπως και το 1974.

6/Η Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί να διεξαγάγει πόλεμο, με μεγάλες πιθανότητες επιτυχούς έκβασης.Ο λαός είναι οικονομικά εξαθλιωμένος, και έχει εκατομμύρια ξένους στο έδαφος της.Σε περίπτωση επιστράτευσης, θα δυσκολευτεί να ελέγξει τους ξένους και ιδίως τους ισλαμιστές που ζούν στην χώρα.Δεν συμφέρει την Ελλάδα σήμερα να κάνει πόλεμο, και η Τουρκία το ξέρει, και το πιστεύει.Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπερασπιστεί με επιτυχία το έδαφος της γιά πολύ καιρό, και να προκαλέσει καίρια πλήγματα στην Τουρκία.

8/Η Τουρκία επιδιώκει την "φινλανδοποίηση" της Ελλάδας (και το έχει ήδη επιτύχει σε μεγάλο βαθμό), και παράλληλα, με την ασφυκτική πίεση στο παρακμάζων ελληνικό κράτος, και ελπίζοντας στο λάθος, επιδιώκει να καταλάβει με στρατιωτική επιχείρηση, μερικά μικρά ελληνικά νησιά, κοντά στα μικρασιατικά παράλια, γνωρίζοντας ότι υπό τους παρόντες συσχετισμούς δυνάμεων η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερασπιστεί την ίδια στιγμή όλα τα μικρά νησιά, όπως θα το κάνει γιά τα μεγάλα.Παράλληλα, επειδή πλέον βλέπει μετά από τόσα χρόνια ελληνικής υποχωρητικότητας ότι την "παίρνει" και γιά άλλες διεκδικήσεις,έβαλε πλέον και στην ζυγαρία και την ΑΟΖ, με το μνημόνιο που υπέγραψε με την Λιβύη.Τέλος, θέλει να ελέγχει την Κύπρο με ή χωρίς πόλεμο.

Οσο περνά ο καιρός χωρίς ελληνική αντίδραση, η Τουρκία θα βάζει κι' άλλες διεκδικήσεις στην ζυγαρία.Είναι λογικό.Από την στιγμή που η Ελλάδα δεν απαιτεί τίποτα, όσο περισσότερες διεκδικήσεις βάλει στην ζυγαρία, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να λάβει περισσότερα.

Τέλος, πρέπει να πούμε εδώ, ότι Η Τουρκία δεν επιδίωκε πόλεμο.Πίστευε, και πιστεύει ότι όλες οι διεκδικήσεις της μπορούν να επιτευχθούν χωρίς πόλεμο.Οσο όμως βλέπει την Ελλάδα να αυτοκαταστρέφεται, και να μήν αντιδρά σε καμμιά πρόκληση της,ο πόλεμος είναι ένα μέσο το οποίο σκέφτεται, όχι γιά να εξασφαλίσει τις διεκδικήσεις της,αλλά γιά να προβάλλει εσωτερικά το "μεγαλείο" του Τουρκισμού και του Ισλαμισμού.

Όποιος συμφωνεί με τις ανωτέρω συνθήκες, νομίζω ότι κατανοεί ότι η στρατιωτική λύση με σκοπό την ελληνική νίκη στις ελληνο-τουρκικές διαφορές, δεν είναι ο ενδεδειγμένος στρατηγικός στόχος σήμερα.Αυτό, διόλου δεν σημαίνει ότι η στρατιωτική ισχύς δεν έχει τακτικό ρόλό στους στρατηγικούς στόχους γιά την αντιμετώπιση της Τουρκίας.

Οπότε, ας περιγράψουμε ξεκάθαρα και εν συντομία,τους ελληνικούς στρατηγικούς στόχους που θα προέκυπταν από την στρατηγική ανάλυση όπως αυτή περιγράφηκε πιό πάνω

1/να σταματήσει η Τουρκία την αμφισβήτηση ελληνικών εδαφών ή δικαιωμάτων που προκύπτουν απο το διεθνές δίκαιο, και την παραπομπή των εκκρεμών διμερών διαφορών σε διεθνές δικαστήριο, η απόφαση του οποίου θα γίνει αποδεκτή απο τις δύο χώρες

2/την δίκαιη επίλυση του Κυπριακού(όχι εις βάρος των ελληνοκυπρίων) και την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής

Αυτοί είναι οι εφικτοί ελληνικοί στρατηγικοί στόχοι, υπό τις επικρατούσες συνθήκες(και κυρίως από την ολική αποδυνάμωση της χώρας από τους "ηγέτες" της με συστηματικό και συνεχή τρόπο τα τελευταία 45 χρόνια).

Και θα δούμε παρακάτω τις τακτικές κινήσεις που θα εξυπηρετήσουν αυτούς τους στόχους(θα τους κάνουν εφικτούς).

Δ/ΟΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΦΙΚΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ

Οι τακτικές κινήσεις έχουν να κάνουν

1/με την ανάληψη εκ μέρους της Ελλάδας της πρωτοβουλίας των κινήσεων σε διεθνές επίπεδο

2/με την διεθνή επικοινωνιακή πολιτική έναντι της Τουρκίας

3/με την αλλαγή των υφιστάμενων σχέσεων με την Τουρκία

4/με την στρατιωτική προετοιμισία γιά την αναπόφευκτη σύγκρουση

5/με την από τώρα προετοιμασία γιά την διαπραγμάτευση μετά την σύγκρουση

1/η ανάληψη εκ μέρους της Ελλάδας της πρωτοβουλίας των κινήσεων σε διεθνές επίπεδο

1.1/Η αλλαγή των διεθνών συσχετισμών δυνάμεων

Η Ελλάδα, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, εντάχθηκε ουσιαστικά με το ζόρι στο ΝΑΤΟ το 1952.Ας πούμε ότι το ΝΑΤΟ έπαιζε κάποιο ρόλο στην άμυνα της χώρας μέχρι που υπήρχαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα.Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δεν επέτρεψε να έχουμε συμμάχους έναντι της Τουρκίας.Ποτέ.Και είναι λογικό αυτό, δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ ήταν υποτίθεται μιά αμυντική συμμαχία που θα προστάτευε τα κράτη μέλη από μιά εξωτερική απειλή/επίθεση.

Δεν προβλέπεται από το καταστατικό του ΝΑΤΟ ότι εξασφαλίζει τα κράτη μέλη από επίθεση που θα δεχθούν από κράτος μέλος του ΝΑΤΟ.Αν μπείς σε μιά συμμαχία, υποτίθεται ότι μπαίνεις σ' αυτή την συμμαχία οικειοθελώς, εμπιστεύεσαι τα κράτη μέλη που την απαρτίζουν, δεν έχεις κάποιο λόγο να πιστεύεις ότι ένα από αυτά τα κράτη θα σου επιτεθεί ή θα προβεί σε εχθρικές ενέργειες εναντίον σου,και άναμένεις την υποστήριξη του αν δεχθείς εξωτερική επίθεση.

Το πρόβλημα είναι ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία, ουσιαστικά εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ υπο ξένη πίεση.Δεν υπήρχε ο οικειοθελής χαρακτήρας που περιέγραψα.Επιπλέον , οι σχέσεις τότε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν μάλλον καλές.Τα προβλήματα προέκυψαν πολύ αργότερα.

Από την στιγμή που προέκυψαν τα προβλήματα, το ΝΑΤΟ έστεκε και στέκει άβολα μεταξύ των δύο χωρών.Δεν μπορεί να πάρει θέση, διότι δεν δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ γιά να επιλύει τριβές μεταξύ των κρατών μελών του.Ηταν, είναι και θα είναι αφελές, να πιστεύει η όποια ελληνική κυβέρνηση, ότι το ΝΑΤΟ θα πάρει θέση υπέρ της Ελλάδας και ενάντια στην Τουρκία ή το αντίστροφο.

Είναι κατά συνέπεια προφανές γιά μένα,ότι η Ελλάδα, παράλληλα με την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, θα έπρεπε να επιδιώξει και συμμαχίες σε περίπτωση που δεχθεί επίθεση από χώρα του ΝΑΤΟ.Αυτό μπορεί να ακούγεται τρελό και δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην Ιστορία,αλλά στην συγκεκριμμένη περίπτωση, είναι απολύτως λογικό και αναγκαίο.

Δεν θα μπορούσε κανένας σοβαρός σύμμαχος, πέρα από την αρχική του έκπληξη,να προβάλλει ότι μιά τέτοια επιδίωξη είναι παράλογη ή ότι αντίκειται στο ΝΑΤΟ.

Διότι η συμμαχία χτίστηκε γιά εξωτερικές απειλές, και επιπλέον είναι υποτίθεται αμυντική.Δεν μπορεί το ΝΑΤΟ να επιτεθεί σε μιά χώρα και να απαιτήσει από την Ελλάδα γιά παράδειγμα, να στηρίξει αυτή την επίθεση.Μπορεί φυσικά να το απαιτήσει αλλά η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να στηρίξει στρατιωτικά μιά τέτοια επίθεση.Αντίθετα, αν μιά χώρα του ΝΑΤΟ δεχόταν επίθεση από χώρα που είναι εκτός ΝΑΤΟ,η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να στηρίξει στρατιωτικά την χώρα του ΝΑΤΟ που δέχεται επίθεση.

Αν η χώρα μας έκανε μιά τέτοια συμμαχία γιά να αμυνθεί από επίθεση χώρας που ανήκει στο ΝΑΤΟ,θα αποδείκνυε σε οποιονδήποτε,αν μή τι άλλο, ότι αυτή η συμμαχία είναι γελοία και πρέπει τάχιστα να αλλάξει, εξασφαλίζοντας ότι στο μέλλον η συμμαχία θα εγγυάται την ασφάλεια κάθε κράτους μέλους της, ακόμα κι΄αν ο επιτιθέμενος είναι χώρα του ΝΑΤΟ.

Η συγκυρία γιά την δημιουργία μιάς τέτοιας συμμαχίας είναι ιδανική.Πολύ πρόσφατα, ο πρόεδρος Μακρόν, είχε αναφέρει ότι το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό.Εννοώντας ότι πολλά στο ΝΑΤΟ πρέπει ν' αλλάξουν.Και υπονοώντας ότι η Τουρκία δεν έχει θέση στο ΝΑΤΟ.Είπε συγκεκριμμένα,δηλαδή μετά τα όσα έπραξε η Τουρκία στη Συρία, αν υποθέσουμε ότι η Συρία επιτίθεται στην Τουρκία,θα πρέπει οι χώρες του ΝΑΤΟ να πάνε να υπερασπιστούν την Τουρκία;

Μιά τέτοια συμμαχία γιά αντιμετώπιση απειλής από χώρα του ΝΑΤΟ,, επειδή θα εκπλήξει τους Σημερινούς μας συμμάχους, θα πρέπει προφανώς να εξηγηθεί και να αναλυθεί.Και φυσικά,θα πρέπει να τονίσει η χώρα με κατηγορηματικό τρόπο ότι παραμένει στο ΝΑΤΟ, και θα τηρήσει τις ευρωπαικές δεσμεύσεις που ανέλαβε σε ότι αφορά την στρατιωτική συνεργασία και αλληλεγγύη.

Τώρα, ας δούμε πρακτικά πώς κάτι τέτοιο μπορεί να εφαρμοστεί.

Πρίν δούμε με ποιούς θα μπορούσε να δημιουργηθεί μιά συμμαχία,ας τονίσουμε ότι ένας απαράβατος κανόνας όταν θέλεις να χτίσεις μιά συμμαχία, είναι ότι πρέπει να δώσεις γιά να πάρεις.Να δώσεις κάτι που ενδιαφέρει έναν ενδεχόμενο σύμμαχο, και να πάρεις μιά στήριξη στρατιωτική σε περίπτωση ξένης επίθεσης.

Ας εξετάσουμε τώρα τις εν δυνάμει συμμαχίες που μπορεί να χτίσει η Ελλάδα. Η ιδανική περίπτωση θα ήταν μιά συμμαχία με την Γαλλία

Η Ελλάδα , δίδει μιά στρατιωτική βάση στην Γαλλία, και παράλληλα αναθέτει το συντριπτικό μέρος των στρατιωτικών της εξοπλισμών στην Γαλλία τα επόμενα χρόνια, με ένα μεγάλο μέρος να κατασκευάζεται στην Ελλάδα από γαλλικές εταιρίες.Εναντι αυτών, η Γαλλία που θέλει να δημιουργήσει έναν ευρωπαικό στρατό ούτως ή άλλως στο μέλλον,συμμαχεί με Ελλάδα και Κύπρο, και αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν μιά πρώτη κοινή δύναμη.Ας πούμε μιά μεραρχία, που θα μπορούσε να είναι η απαρχή ενός ευρωπαικού στρατού.Οι τρείς χώρες δεσμεύονται να υποστηρίχθούν μεταξύ τους σε περίπτωση που δεχθούν εξωτερική επίθεση (από χώρα του ΝΑΤΟ ή από τρίτη χώρα).

Αυτή η συμμαχία είναι εφικτή,μπορεί να γίνει άμεσα, και δεν θα προκαλέσει καμμιά αντίδραση.

Ας δούμε τώρα την περίπτωση της Ρωσίας.

Με την Ρωσία, τα πράγματα είναι πιό δύσκολα, αλλά όχι ανέφικτα.Ας δούμε πρώτα αν μιά τέτοια συμμαχία θα ενδιέφερε την Ρωσία, και υπό ποιές προυποθέσεις.

Αν μη τι άλλο, μιά τέτοια συμφωνία, θα ενδιέφερε την Ρωσία, διότι θα ξεφτίλιζε το ΝΑΤΟ.Επιπλέον, η Ρωσία θα ενδιαφερόταν σίγουρα γιά μιά βάση ιδίως κοντά στα Δαρδανέλλια.

Γιά την Ελλάδα τώρα, το να στηριχθεί στην επέμβαση της Ρωσίας στην περίπτωση που δεχθεί επίθεση από την Τουρκία, θα ήταν αφελές.Η Ρωσία δεν στήριξε ποτέ την Ελλάδα, και το πιό πιθανό είναι ότι δεν θα το κάνει και στο μέλλον.Ασε που οι διεθνείς αντιδράσεις(και με την βοήθεια της Τουρκίας) θα είναι μεγάλες. Ομως, ας το σκεφτούμε κάπως διαφορετικά.Αυτό που ενδιαφέρει την Ελλάδα, είναι μιά επιπλέον σφήνα στην Τουρκία.Ας πούμε λοιπόν,ότι η Ελλάδα σε "συνεργασία" με τους κατοίκους της Λέσβου, δημιουργεί με αφορμή το μεταναστευτικό, μιά τεχνητή ατμόσφαιρα σύγκρουσης.Οι κάτοικοι "εξεγείρονται" και ζητούν να αναλάβουν την διακυβέρνηση του νησιού στα χέρια τους."Ζητούν" ας πούμε μιά αυτονομία.Η Ελλάδα, κάνει ότι δεν το αποδέχεται, και στην συνέχεια, συμφωνεί να χορηγηθεί μιά "ανεξαρτησία" τύπου Χονγκ Κονγκ γιά 50 χρόνια.Ο Κυβερνήτης, ο υπουργός "εξωτερικών" και "άμυνας" θα ορίζονται από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, και γιά τα υπόλοιπα, το νησί θα αυτοκυβερνάται.Το νησί βγαίνει από την Ευρωπαική Ενωση, και συνάπτει συμμαχία με την Ελλάδα, ώστε οι ελληνικές δυνάμεις που είναι στο νησί να παραμείνουν ως έχουν(ένα είδος ΕΛΔΥΚ).Μόλις γίνει αυτό, η "κυβέρνηση" της Λέσβου, ζητά να συνάψει συμμαχία και με την Ρωσία.Η Ρωσία θα έχει μιά στρατιωτική βάση στο νησί (με συγκεκριμμένο αριθμό στρατιωτών),θα συνάψει εμπορικές συμφωνίες με το νησί γιά αγορά προιόντων,τουρισμό κλπ..., και θα αναλάβει να παραλάβει και να φυλάξει στην Ρωσία τους τυχόν μετανάστες που θα έρθουν στο νησί από την Τουρκία,μέχρι την απέλαση τους(διότι ως χώρα που δεν είναι στην Ευρωπαική Ενωση, η Λέσβος δεν θα υποχρεούται να χορηγήσει άσυλο.

Εναντι της βάσης, η Ρωσία, δεσμεύεται γιά την ασφάλεια της νήσου, παράλληλα με την Ελλάδα.Αμέσως, η Λέσβος επεκτείνει τα χωρικά και τα εναέρια σύνορα της στα 12 μίλια, και ανακυρήσσει την δική της ΑΟΖ.Οι μεταναστευτικές ροές μηδενίζονται διότι οι ΜΚΟ ξέρουν ότι δεν παίζουν με την Ρωσία, και διότι κανένας μετανάστης δεν θα καταλήξει στην Ευρώπη.Το νησί βλέπει να ανθίζει η οικονομία του.Η Ελλάδα, εξασφαλίζει με αυτόν τον τρόπο το νησί, βάζει ένα τέλος στις απειλές της Τουρκίας γιά τα 12 μίλία και την ΑΟΖ στο Αιγαίο.Η Ρωσία, δεν θα κάνει πόλεμο γιά την Ελλάδα, αλλά θα τιμήσει την υπογραφή της διότι έχει να κάνει με το διεθνές κύρος της. Με μιά τέτοια κατάσταση(συμμαχία με Γαλλία και Ρωσία όπως αυτές περιγράφηκαν παραπάνω), τα πράγματα, δυσκολεύουν πολύ γιά την Τουρκία, ενώ γίνονται πολύ πιό εύκολα γιά την Ελλάδα. Ας εξετάσουμε τώρα μιά τρίτη συμμαχία παράλληλα με τις δύο προηγούμενες : την συμμαχία Ελλάδας-Συρίας Η Συρία, θα μπορούσε να συμμαχήσει ακόμα και με τον διάβολο εναντίον της Τουρκίας.Η Ελλάδα, χρειάζεται την συμμαχία με την Συρία, πρώτον γιά να κάνει ακόμα πιό δύσκολη την ζωή της Τουρκίας, και δεύτερον διότι χρειάζεται μιά αεροπορική βάση κοντά στην Κύπρο.Ενδεχομένως η Ρωσία να φέρει αντίρρηση γιά μιά ελληνική αεροπορική βάση στην Συρία, δεδομένου ότι η χώρα ανήκει στο ΝΑΤΟ, αλλά με τους κατάλληλους χειρισμούς, αυτό είναι εφικτό.Η συμφωνία θα μπορούσε να προβλέπει την στήριξη της Ελλάδας γιά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων της Συρίας με την Ευρωπαική Ενωση, καθώς και την ανοικοδόμηση της Συρίας.Τέλος η συμμαχία θα μπορούσε να προβλέπει μιά στρατιωτική συνεργασία που δεν χρειάζεται να βγεί στην δημοσιότητα (όπως η αντίστοιχη που υπέγραψε η Ελλάδα με το Ισραήλ).

Μιά αντίστοιχη συμμαχία,και ακόμα καλύτερη, θα μπορούσε να δημιουργήσει η Ελλάδα, με την Αίγυπτο. Αυτές οι τέσσερις συμμαχίες θα μπορούσαν να αλλάξουν σημαντικά τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

1.2/ η οικονομική πίεση

Η Ελλάδα δεν χρησιμοποίησε ποτέ τις δυνατότητες που της παρέχει η συμμετοχή της στην Ευρωπαική Ενωση και στην ευρωζώνη, γιά την οικονομική ευημερία της χώρας.Το βασικό πλεονέκτημα που παρέχει η συμμετοχή στην Ευρωπαική Ενωση είναι η εσωτερική αγορά η οποία είναι τεράστια.

Παράγεις ένα προιόν στην Ελλάδα, το κράτος εισπράττει τον ΦΠΑ,και αυτό το προιόν πωλείται ή μπορεί να πωληθεί σε όλη αυτή την τεράστια αγορά χωρίς κανένα τέλος.

Αυτό όμως που δεν κατάλαβαν οι έλληνες "ηγέτες", το κατάλαβαν πολύ καλά οι Τούρκοι.Γι' αυτό και ζήτησαν, και εξασφάλισαν την τελωνειακή Ενωση με την Ευρωπαική Ενωση πρίν από 20 χρόνια.Πωλούν δηλαδή τα προιόντα τους στην Ευρωπαική εσωτερική αγορά με μηδενικούς ή ελάχιστους δασμούς.Η τελωνειακή Ενωση ήταν τόσο σημαντική γιά την Τουρκία, που ήταν η πρώτη φορά που έκανε πίσω στα ελληνοτουρκικά για να συνεναίσει και η Ελλάδα γιά την τελωνειακή Ενωση,και αποδέχθηκε, γιά κάποιες από τις ελληνοτουρκικές διαφορές, αν δεν βρεθεί κοινή λύση μέχρι το 2004, να παραπεμφθούν σε διεθνές δικαστήριο γιά την επίλυση τους.Οι έλληνες "ηγέτες" δεν παρέπεμψαν βέβαια ποτέ αυτές τις διαφορές σε διεθνές δικαστήριο μετά το 2004, γιά κομματοσκυλικούς λόγους.

Αν αφήσουμε όμως το παρελθόν, και δούμε την σημασία της τελωνειακής ένωσης ακόμα και σήμερα,είναι προφανές ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να εντάξει αυτή την παράμετρο στην στρατηγική της έναντι της Τουρκίας.Ιδίως μετά τα γεγονότα του Εβρου, όπου πλέον ολόκληρη η κοινή γνώμη της Ευρώπης είναι αρνητικά προσκείμενη πρός την Τουρκία.

Η Ελλάδα, πρέπει άμεσα να δηλώσει, ότι μετά τα γεγονότα του Εβρου, απαιτείται μιά αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης με την Τουρκία, ώστε η χώρα αυτή να δεί τους δασμούς της να αυξάνονται.

Το πιο σημαντικό όμως είναι να κάνει σαφές στην Ευρωπαική Ενωση, ότι θα πρέπει να συνδεθεί η τουρκική αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με την τελωνειακή ένωση ΕΕ-Τουρκίας.Δηλαδή, αν π.χ. η Τουρκία επιχειρήσει γεώτρηση εντός της Ελληνικής ΑΟΖ, τα τουρκικά προιόντα θα επιβαρυνθούν αυτόματα με χ ποσοστό αύξησης των δασμών στην ευρωπαική αγορά.Αν κάνει μιά υπερπτήση πάνω από ελληνικό νησί τα τουρκικά προιόντα θα επιβαρυνθούν αυτόματα με ψ ποσοστό αύξησης των δασμών στην ευρωπαική αγορά.Κλπ...Και αυτό το πλαίσιο να καθοριστεί και να συμφωνηθεί εκ των προτέρων. Σε ότι αφορά την συμφωνία γιά το προσφυγικό, η Ελλάδα πρέπει επίσης να δηλώσει ότι θα αντιταχθεί με την συμφωνία ως ισχύει αν δεν προκύψει ρήτρα που να συνδέει την βοήθεια με τον αριθμό των μεταναστών που έρχονται στα ελληνικά νησιά ή διασχίζουν παράνομα τον Εβρο.Γιά παράδειγμα, γιά κάθε μετανάστη που θα φθάνει στα νησιά, θα περικόπτεται ένα ποσό (π.χ. 50.000 ευρώ) από την βοήθεια πρός την Τουρκία.

Πολλοί θα πούν ότι αυτές οι συμφωνίες υπάρχουν ήδη και δεν μπορούν να τροποποιηθούν.Μπορούν, αρκεί η Ελλάδα να προβάλλει ότι αν δεν τροποποιηθούν, θα θέσει βέτο σε άλλες αποφάσεις που καίνε την ευρωπαική ένωση. Πρέπει η Ελλάδα, σε κάθε επίπεδο στην Ευρωπαική Ενωση, να προβάλλει ότι οποιαδήποτε συμφωνία της ευρωπαικής Ενωσης με την Τουρκία, θα πρέπει να έχει την σύμφωνη γνώμη της, ακόμα κι΄αν αυτό δεν προβλέπεται από τους κανονισμούς, διαφορετικά,θα θέσει βέτο σε άλλα θέματα.

1.3/η ελληνική πολιτική πίεση προς την ευρωπαική ενωση

Ως γνωστό,όταν η Ρωσία επενέβη στην Ουκρανία, η Ευρωπαική Ενωση αποφάσισε την επιβολή οικονομικών κυρώσεων στην Ρωσία, που ισχύουν ακόμα και σήμερα.Η Ρωσία με την σειρά της, ως απάντηση, αποφάσισε την απαγόρευση εξαγωγής στην Ρωσία ορισμένων ευρωπαικών προιόντων, μεταξύ των οποίων και τα ελληνικά αγροτικά προιόντα.Οι ρωσικές κυρώσεις ισχύουν και αυτές έως και σήμερα. Αντίθετα, η Τουρκία που δεν είναι μέλος της Ευρωπαικής Ενωσης, εξάγει τα προιόντα της στην Ρωσία κανονικά.

Μετά τα γεγονότα στον Εβρο,που αποτελούν μιά προσπάθεια εισβολής καθοδηγούμενης από την Τουρκία, η Ελλάδα πρέπει να προβάλλει αυτή την διαφοροποίηση της στάσης της ευρωπαικής ένωσης.Οταν η Ρωσία επιτίθεται στην Ουκρανία, η Ευρωπαική Ενωση αποφασίζει οικονομικές κυρώσεις.Οταν η Τουρκία επιτίθεται στην Ευρωπαική Ενωση, η Ευρωπαική Ενωση δεν λαμβάνει καμμιά οικονομική κύρωση.Και αυτό, πρέπει να το κάνει και στον Τύπο γιά να ενημερώσει την κοινή γνώμη, αλλά και στο ευρωπαικό κοινοβούλιο και στα επίσημα όργανα της ευρωπαικής Ενωσης.Και να απαιτήσει την επιβολή κυρώσεων ή την απαλλαγή της από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία.

1.4/η επίλυση του προσφυγικού μεταναστευτικού

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από την Τουρκία, γιά να λάβει οικονομική βοήθεια από την Ευρωπαική Ενωση,αλλά και γιά να πιέσει αφόρητα την Ελλάδα.

Πολλοί λένε ότι αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται.Μπορεί να έχουν δίκιο.Ομως αυτό που ενδιαφέρει την Ελλάδα, είναι να μήν χρησιμοποιείται ως όπλο εναντίον της.

Αυτά που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα πέρα από αυτά που προαναφέρθηκαν, είναι να κάνει δύο-τρείς συμφωνίες με άλλες χώρες.Δηλαδή να προβάλλει ότι δεν έχει πλέον την δυνατότητα να υποδεχθεί επιπλέον μετανάστες, οπότε θα κάνει ας πούμε μιά συμφωνία με την Ρωσία με την οποία η Ρωσία, θα δεχθεί έναντι αμοιβής, να φιλοξενήσει σε συγκεκριμμένο χώρο π.χ.στο Βλαντιβοστόκ μέχρι 10.000 μετανάστες γιά 5 χρόνια.Οι μετανάστες θα μένουν εκεί και θα διέπονται στον συγκεκριμμένο χώρο από το ελληνικό δίκαιο.Εκεί θα εξετάζονται οι αιτήσεις τους μετά από π.χ. 5 χρόνια, και από εκεί θα απελαύνονται ή θα λαμβάνουν άσυλο και θα ερχονται στην Ελλάδα.

Ετσι, μόλις οι μετανάστες έρχονται σε ελληνικό νησί,θα στέλνονται αμέσως στον συγκεκριμμένο χώρο στην Ρωσία.

Η Ρωσία αναφέρεται ενδεικτικά.Θα μπορούσε να είναι μιά χώρα της Αφρικής ή της Ασίας.Αυτό που έχει σημασία, είναι να ξέρουν οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα, ότι θα πάνε σε κάποιο κέντρο υποδοχής σε άλλη ήπειρο γιά κάποια χρόνια.Και μετά, οι περισσότεροι από αυτούς θα απελαθούν.Αυτό θα λειτουργήσει αποτρεπτικά, και θα σταματήσουν οι ροές.Παράλληλα,οι πραγματικοί πρόσφυγες που θα έρχονται και θα πηγαίνουν σ' αυτό το κέντρο υποδοχής σε άλλη ήπειρο, θα είναι προστατευμένοι.

1.5/Το θέμα της Λιβύης

Η Ελλάδα θα'πρεπε να ζητήσει από τον ΟΗΕ να καταδικάσει την Τουρκία γιά την συμμετοχή της στον πόλεμο της Λιβύης.Αν ο ΟΗΕ δεν το κάνει, θα πρεπε η Ελλάδα σε συνεργασία με την Αίγυπτο, να εμπλακεί με κάποιον τρόπο στον πόλεμο της Λιβύης χωρίς να το κρύψει.Π.χ. αποστέλλοντας όπλα και πυρομαχικά στον Χαφτάρ μέσω της Αιγύπτου.Η ακόμα και προσλαμβάνοντας ξένους μισθοφόρους.Αυτές οι κινήσεις χωρίς μεγάλο κόστος, θα δείξουν διεθνώς ότι η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα. 1.6/ η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ

Η μή ανακήρυξη της ΑΟΖ απο την Ελλάδα και η παράλληλη πρόσκληση πρός τις γειτονικές χώρες γιά έναρξη διαπραγματεύσεων γιά την οριοθέτηση, είναι γιά μένα κάτι που δεν κατανοώ.Ελπίζω να υπάρχει κάποιος νομικός λόγος και ότι αυτό δεν οφείλεται στην γνωστή ελληνική φοβία να μην προκληθεί η Τουρκία.Σε κάθε περίπτωση, η οριοθέτηση με την Αίγυπτο, έστω και η μερική οριοθέτηση, είναι εφικτή, και πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν.

Συχνά, προβάλλεται στην Ελλάδα, ένας χάρτης της ελληνικής ΑΟΖ η οποία συνορεύει με την Κυπριακή ΑΟΖ,λόγω Καστελλόριζου.Αυτό είναι λανθασμένο.Υπάρχει ήδη δεδικασμένο, και στην περίπτωση που πηγαίναμε σε ένα διεθνές δικαστήριο με την Τουρκία γιά την ΑΟΖ, ούτως ή άλλως αυτό το κομμάτι της υποτιθέμενης ΑΟΖ που πάει από το Καστελλόριζο μέχρι την Κυπριακή ΑΟΖ, θα το χάναμε.Το Καστελλόριζο θα είχε μιά ΑΟΖ ας πούμε 20-30 μιλίων.Οπότε, η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα χάνει κάτι.Κερδίζει πολλά. 1.7/ Δημιουργία "οικοπέδων" ανατολικά της Κρήτης ακόμα και χωρίς οριοθέτηση με την Αίγυπτο και ανάθεση με συνοπτικές διαδικασίες της ερευνας γιά φυσικό αέριο και πετρέλαιο στην γαλλική TOTAL σε συνεργασία με την γαλλική κυβέρνηση, με άμεση έναρξη εργασιών. Αυτή η ενέργεια είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο επειδή αμφισβητείται στην πράξη το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο,αλλά επειδή θα δείξει ότι η Ελλάδα ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων και δεν φοβάται τίποτα.Διότι, άλλο είναι να περιμένεις πότε και υπό ποιές συνθήκες η Τουρκία θα στειλει ερευνητικά σκάφη, πώς θα τα καταστρέψεις, και τι συνέπειες αυτό θα έχει,και άλλο είναι να στείλεις από πρίν "δικό" σου ερευνητικό σκάφος, και να πρέπει να μετακυλιθεί το όποιο κόστος γιά την ενδεχόμενη καταστροφή του στην Τουρκία. Ανωτέρω περιγράφηκαν συνοπτικά,οι ενέργειες που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα γιά να ανακτήσει την διεθνή πρωτοβουλία των κινήσεων σε ότι αφορά την Τουρκία.Οι ενέργειες αυτές θα άλλαζαν δραματικά τα δεδομένα υπέρ της Ελλάδας, και θα ήταν πλέον η Τουρκία σε αμυντική και φοβική θέση, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σήμερα.Η καλύτερη άμυνα είναι πάντα η επίθεση. Eδώ ολοκληρώνεται το πρώτο μέρος της ανάλυσης μου γιά την ελληνική στρατηγική έναντι της Τουρκίας.Θα ακολουθήσει άλλη ανάρτηση όπου θα περιγράψω τις λοιπές τακτικές κινήσεις στις οποίες θα έπρεπε να προβεί η Ελλάδα, όπως τις περιέγραψα παραπάνω.