"ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΞΥΛΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΣ" - 13/12/2009

Οταν μιά  χώρα οδεύει πρός την κατάρρευση, τα  προειδοποιητικά σήματα είναι πολλά.Ενα από αυτά είναι η κατάντια των πανεπιστημίων της χώρας.
Το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά την χώρα εδώ και 35 χρόνια, παρέχει   τους οικονομικούς πόρους που απαιτούνται γιά την υποτιθέμενη λειτουργία τους.Δεν μπορεί όμως να τα διοικήσει, η έστω να ελέγξει την λειτουργία τους.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε όλοι εδώ και χρόνια.Τα πανεπιστήμια μοιάζουν εξωτερικά με στάβλους.Ελευθερία έκφρασης υπάρχει σ΄ολη την επικράτεια της χώρας εκτός από τους χώρους των πανεπιστημίων, όπου επικρατεί  η ελευθερία έκφρασης μόνο των σωματικά δυνατών.Οι καθηγητές  όποτε θέλουν, η όποτε τους δίδεται το δικαίωμα,  κάνουν μάθημα.Είναι γενικά τρομοκρατημένοι άνθρωποι, και είναι λογικό, εργαζόμενοι σ ΄ενα χώρο όπου επικρατεί η απόλυτη ανομία.Ο εξοπλισμός των πανεπιστημίων είναι στην διάθεση της κάθε σπείρας γιά να λεηλατηθεί οποιαδήποτε στιγμή.Οι καταστροφές των εγκαταστάσεων που γίνονται κάθε χρόνο από οποιονδήποτε θέλει ελεύθερα να καταστρέψει, είναι ανυπολόγιστης αξίας.

Είναι να αναρωτιέται κανείς γατί συνεχίζουν να υπάρχουν πανεπιστήμια σ΄αυτή την χώρα, δεδομένου ότι
-οι φοιτητές δεν μπορούν να φοιτήσουν ικανοποιητικά όπως σε όλες τις άλλες χώρες.
-οι καθηγητές δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους
-παιδεία και εκπαίδευση δεν προκύπτει όπως είναι φυσικό από αυτά τα ιδρύματα
-το κράτος δεν μπορεί να ελέγξει την λειτουργία τους και την χρήση των πόρων που διαθέτει.

Αντί να τεθεί αυτό το ερώτημα, τίθεται και πάλι το θέμα της κατάργησης η μή του ασύλου.
Για μένα, το άσυλο ούτως η άλλως δεν υπάρχει.Δεν μπορεί όποιος θέλει να εκφραστεί ελεύθερα σ΄ενα πανεπιστήμιο.Το άσυλο έχει επομένως στην πράξη καταργηθεί εδώ και καιρό, και το χειρότερο είναι ότι δεν έχει καταργηθεί από το κράτος .Το να καταργηθεί η όχι με νόμο δεν έχει και καμμιά ιδιαίτερη σημασία.Ας παραμείνει ο νόμος του ασύλου.Δεν θα είναι άλλωστε και ο μόνος νόμος που δεν εφαρμόζεται σ΄αυτή την χώρα.

Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι ένας αναγκαίος προβληματισμός ως πρός την ανάγκη ύπαρξης η μή των πανεπιστημίων.Θα ήταν προτιμότερο να επιδοτείται ο έλληνας φοιτητής που περνά στις πανελλήνιες, γιά να κάνει τις σπουδές του στο εξωτερικό.Πιό φθηνά θα στοίχιζε στο κράτος αλλά και στην κάθε οικογένεια.Και το κυριότερο, οι φοιτητές θα μπορούσαν πραγματικά να σπουδάσουν.

Συνοψίζοντας, και λαμβάνοντας υπόψη  τις πολιτικές συνθήκες που βιώνει η χώρα εδώ και δεκαετίες, θα έλεγα  ότι κατά την γνώμη μου, είναι αναγκαία δυστυχώς  η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ, μέχρι ν΄αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Ας παραμείνει το θεωρητικό άσυλο στα χαρτιά, αλλά χωρίς πανεπιστήμια.

Δυστυχώς, κι΄αυτό δεν μπορεί να γίνει.Διότι το διπολικό πελατειακό σύστημα εξουσίας γιά να επιβιώσει, χρειάζεται να συσπειρώσει μέσω της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, την νεολαία, γιά να αντλήσει κάποιους ψήφους.

Τελικά, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σ΄αυτή την χώρα όσο επικρατεί ο συγκεκριμμένος δικομματισμός.

Παρακάτω ακολουθεί άρθρο που περιγράφει διαχρονικά τους ξυλοδαρμούς των πρυτάνεων.


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_13/12/2009_383355