"Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία προκαλεί ανησυχία στην Ευρώπη¨, εκτιμούσε σε πρόσφατο πρωτοσέλιδό της η Süddeutsche Zeitung. Η εφημερίδα του Μονάχου είχε επισημάνει ότι «η ΕΕ φοβάται το ενδεχόμενο χρονοβόρων συνομιλιών» υπογραμμίζοντας τη νευρική αντίδραση των χρηματαγορών. Η SZ παρατηρούσε ότι «η απογοήτευση για το εκλογικό αποτέλεσμα είναι τεράστια στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες» και ρωτούσε: «Γιατί το κάνουν αυτό οι Ιταλοί στους εαυτούς τους και την Ευρώπη; Μία απάντηση που έδινε είναι ότι πολλοί δεν πιστεύουν πλέον στο κράτος και στο δημόσιο συμφέρον. Οι ελπίδες τους για μεταρρυθμίσεις διαψεύστηκαν για ένα διάστημα δεκαετιών. (…) Απογοητευμένοι από το κράτος τους, οι Ιταλοί είχαν στραφεί παλιότερα στην Ευρώπη. Κανένας άλλος λαός δεν έδειξε τόσο ενθουσιασμό για την Ευρώπη. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες δεν εκλαμβάνονται πλέον ως σανίδα σωτηρίας, αλλά ως βάρος που τους παρασύρει στο γκρεμό».
Πολύ μπερδεμένο τον νοιώθω τον Γερμανό δημοσιογράφο.Χρησιμοποιεί τις αξίες του και τον πολιτισμό του, και κρίνει άλλους λαούς με άλλες αξίες και άλλους πολιτισμούς, που συμπεριφέρονται διαφορετικά, και δεν μπορεί να κατανοήσει αυτή την διαφορά στην αντίληψη των πραγμάτων και στην συμπεριφορά.Αναλύει με συγκεκριμμένους και προκαθορισμένους ηθικο-κανονιστικούς κανόνες μιά κατάσταση, και δεν μπορεί να την κατανοήσει.Προσπαθεί στην συνέχεια να εξηγήσει την προκύψασα κατάσταση, αλλά και πάλι με τους ίδιους ηθικο-κανονιστικούς κανόνες.Δεν του παιρνά καν από το μυαλό ότι γιά να προσπαθήσει να κατανοήσει τι συμβαίνει, πρέπει να προσπαθήσει ν΄αφήσει στην άκρη τους ηθικο-κανονιστικούς κανόνες, δηλαδή τι θεωρεί ο ίδιος καλό και κακό.Εκτός κι΄αν δεν θέλει να κατανοήσει, αλλά απλά να κρίνει το αποτέλεσμα με βάση τα κριτήρια του.
Αυτή η κατάσταση, η μή κατανόηση των λαών μεταξύ τους, και η έλλειψη επικοινωνιακής πολιτικής εντός της Ενωσης, αποτελούν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της ευρωπαικής κρίσης.Διότι, το τί πρέπει να γίνει επί της ουσίας, τόσο οι κυβερνώντες όσο και οι λαοί, το ξέρουν.Το είχα περιγράψει
εδώ και το γεγονός ότι δεν έχει ληφθεί ακόμα μιά απόφαση συνολικά από τις 17 χώρες, έχει να κάνει με την δυσκολία της απόφασης, αλλά και τα διαφορετικά βραχυπρόθεσμα μικρο-συμφέροντα μεταξύ των 17 χωρών.Οποιος από τους δύο δρόμους απαφασιστεί συλλογικά, δηλαδή είτε η πολιτική ενοποίηση είτε η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, θα είναι πλέον χωρίς επιστροφή.Ολες αυτές οι αποφάσεις των συνόδων κορυφής τα τελευταία 3 χρόνια που είναι ημίμετρα εξηγούνται από τον δισταγμό των ηγετών γιά τον συλλογικό δρόμο που θα ακολουθήσουν.
Ενα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, είναι ότι γίνεται ένα συνεχές διανοητικό μπέρδεμα μεταξύ της κρίσης που βιώνει η ευρωζώνη με την κρίση που βιώνει η που δεν βιώνει η κάθε μιά από τις 17 χώρες.Αυτό είναι εν μέρει κατανοητό, διότι η κρίση μιάς από τις 17 χώρες έχει αντίκτυπο και στην νομισματική ένωση αργά η γρήγορα.Και αντίστροφα η κρίση της ευρωζώνης θα έχει αναπόφευκτα συνέπεια και στις χώρες που είναι οικονομικά υγιείς.Στην πραγματικότητα όμως, γιά να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το μπερδεμένο κουβάρι του ευρώ, θα΄πρεπε διανοητικά τουλάχιστον να διαχωρίσουμε την κρίση μιάς χώρας με την κρίση της ευρωζώνης.
Αν πάρουμε γιά παράδειγμα την ελληνική κρίση, νομίζω ότι θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τους τιμονιέρηδες που είχαμε ως χώρα τα τελευταία 35 χρόνια, η ελληνική οικονομική κατάρρευση ήταν αναπόφευκτη.Θα προέκυπτε κάποια στιγμή μεταξύ του 2000 και του 2005.Το γεγονός ότι η χώρα εντάχθηκε στο ευρώ τόσο ανεύθυνα, καθυστέρησε αρχικά την κατάρρευση γιά λίγα χρόνια,και στο τέλος μετέτρεψε την κατάρρευση σε καταστροφή.Προσωπικά δεν έχω καμμιά αμφιβολία ότι αν Ελλάδα κατέρρεε εκτός του ευρώ, θα έπρεπε και πάλι να ξαναφτιάξει το κράτος από το μηδέν.Δεν έχω καμμιά αμφιβολία ότι το πολιτικό σύστημα θα κατέρρεε πλήρως.Η ύπαρξη εθνικού νομίσματος δεν θα επέτρεπε να φτάσει το χρέος σε τέτοια δυσθεώρητα μεγέθη διότι θα τρωγόταν εν μέρει από τον πληθωρισμό όπως το έκαναν επί 35 χρόνια οι κομματοκράτες, και αυτό που θα παρέμενε την στιγμή της κατάρρευσης θα κουρευόταν σημαντικά από την αρχή.Θα γινόταν μιά σημαντική υποτίμηση, το πρόγραμμα λιτότητας του ΔΝΤ θα εφαρμοζόταν και πάλι, και η χώρα θα ανάκαμτε μετά από μιά πενταετία.Η διαφορά με το σημερινό πρόγραμμα θα ήταν ότι τα δύο πρώτα χρόνια του προγράμματος θα ήταν πολύ πιό σκληρά γιά τον λαό απ΄ ότι ήταν με το σημερινό πρόγραμμα, διότι ελλείψει παραγωγικής βάσης, θα υπήρχαν σοβαρότατες ελλείψεις σε εισαγόμενα αγαθά.
Αντίστροφα αν σήμερα η Ελλάδα μετατρεπόταν μς μαγικό τρόπο σε μιά υγειή οικονομικά χώρα, δεν θα σήμαινε ότι η ευρωζώνη είναι υγειής.
Αν επιστρέψουμε τώρα στο πρώτο σκέλος του ερωτηματος του γερμανού δημοσιογράφου,(το γιατί το κάνουν αυτό οι Ιταλοί στον εαυτό τους ), η δική μου άποψη είναι ότι θέλουν να δείξουν ότι αξίζουν καλύτερη πολιτική διακυβέρνηση.Και μέχρι τότε δεν θέλουν να δώσουν το δικαίωμα σε κανέναν να κυβερνά εν ονόματι τους.
Σε ότι αφορά το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος του γερμανού δημοσιογράφου,(το γιατί το κάνουν αυτό οι Ιταλοί στην Ευρώπη ), η δική μου άποψη είναι θέλουν να πούν δύο πράγματα
-απευθυνόμενοι στην ευρωπαική νομενκλατούρα των Βρυξελλών, οι ιταλοί τους λένε ότι δεν είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουν.Μέχρι τότε θα συνομιλά η Ιταλία μαζί τους μέσω καραγκιόζηδων,διότι καραγκιόζηδες είναι και αυτοί.
-απευθυνόμενοι στους βόρειους λαούς, οι Ιταλοί τους λένε, ξέρετε εμεις δεν είμαστε Ελλάδα.Εμείς έχουμε την δική μας παραγωγή, και μπορούμε να ζήσουμε και εκτός του ευρώ.Εμείς δεν θα δεχθούμε να μας προσβάλετε όπως τους Ελληνες, διότι ο κάθε λαός έχει την αξιοπέπεια του και εν πάσει περιπτώσει έχουμε εναλλακτική λύση.Επιλέξτε, είτε θα φτιάξετε θεσμούς γιά να λειτουργεί ομαλά η ευρωζώνη, είτε θα τινάξουμε το σύστημα στον αέρα, και ξέρετε, όπως το ξέρουμε, ότι έχουμε την δύναμη να το κάνουμε.
Η ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβιώσει.Χωρίς την Ιταλία δεν μπορεί να επιβιώσει.Επιπλέον, αρκετά ανεχθήκαμε τις προσβολές σας.Ομως, προσπαθώντας να μας επιβάλετε και Πρωθυπουργό, ξεπεράσατε τα όρια.Εχετε καραγκιόζηδες κυβερνώντες, και μέχρι να σοβαρευτείτε, αποφασίσαμε να εκλέξουμε και εμείς καραγκιόζηδες γιά να μιλάνε την ίδια γλώσσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου