Fairouz Sings *RARE SONG* in Assyrian & Arabic ~ Christian Hymn

Fairuz- Η ζωή εν τάφω (Yassouh El hayat Nouazimak)

Αν και δεν είμαι θρήσκος, η μεγάλη εβδομάδα με συγκινεί.Αυτές τις μέρες σκέφτομαι ιδιαίτερα τους χριστανούς της Συρίας και το μαρτύριο που βιώνουν.Ηρθαν και οι γκρίζοι λύκοι της Τουρκίας να μας ενημερώσουν ότι το 4% του πληθυσμού της Συρίας είναι Ελληνες.Το ελληνικό κομματοσκυλικό κράτος δεν το ήξερε.Δηλαδή μιλάμε γιά πάνω από ένα εκατομμύριο ελληνικές ψυχές που βιώνουν την φρίκη.

Και η Ελλάδα, υποταγμένη στον διεθνή οικονομικό έλεγχο που οργανώθηκε επί 35 χρόνια από την κομματοκρατία, δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό γιά τους αδελφούς μας που ζούν στο συριακό έδαφος.Οι κομματοκράτες πρέπει το συντομότερο δυνατόν να περάσουν από στρατοδικεία γιά εθνική προδοσία λόγω εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας.Είναι το μόνο που μπορεί να απαλύνει τον πόνο ενός ολόκληρου έθνους που θα βιώσει τις συνέπειες του έργου του κομματοσκυλισμού επί 35 χρόνια, εντός και εκτός ελλάδας.

Ways to the Northern Euro

http://snbchf.com/eurocrisis/ways-to-the-northern-euro/

Εταιρικό Βίντεο Europa Profil Αλουμίνιο ΑΒΕ

Οφείλουμε να αφήσουμε μια καλύτερη Ελλάδα - Γιώργος Κορρές, επιχειρηματίας

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_28/04/2013_518998

Ν.Λυγερός Γενοκτονία Αρμενίων - Tο σιδερένιο γράμμα

"Η βιβλιοθήκη της μνήμης". - βιβλία που διασώθηκαν από τον Πόντο

Media Lab Conversations Series: Greg Brandeau and Josh Sarantitis

http://www.media.mit.edu/events/2013/04/29/media-lab-conversations-series-greg-brandeau-and-josh-sarantitis

KOOLFly.com: Ενα διαφορετικό online κατάστημα μόδας

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=30980&subid=2&pubid=113027309

the hellenic initiative -Ιδέες υπάρχουν και κερδίζουν βραβεία

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=509793

Κύπρος: «Αποσύνθεση» των ορθοδόξων εκκλησιών στα κατεχόμενα αποκαλύπτει βιβλίο Δανού συγγραφέα

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/04/2013_496618

Mageca: Ελληνική πρωτειά το app store για εφαρμογές που χρησιμοποιείς το σώμα σου

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=30980&subid=2&pubid=113031311

Μια νέα βιομηχανική επανάσταση υπόσχεται η τρισδιάστατη εκτύπωση

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_29/04/2013_496492

Συσπείρωση 30 μικρών παραγωγών με το «βλέμμα» στις αγορές εξωτερικού

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=113033482

Κανένας αγωγός από το Ισραήλ προς την Τουρκία χωρίς συγκατάθεση Κύπρου, Λιβάνου, Συρίας – Άνα Στάνιτς

http://internationalaffairs1.wordpress.com/wp-admin/post.php?post=4995&action=edit&message=6&postpost=v2

«Δημοκρατία, αλληλεγγύη και η ευρωπαϊκή κρίση» - Γιούργκεν Χάμπερμας

http://www.dw.de/%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7/a-16775859

άγονη γραμμή είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός - Ν. Λυγερός

Έτσι όπως είναι δομημένη η ελληνική κοινωνία που δεν πιστεύει πια σε τίποτα λόγω οικονομικής κατάστασης, δεν θεωρεί ότι οι άγονες γραμμές θα πρέπει να υπάρχουν. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι άγονη γραμμή είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός. Αν εξετάσουμε ορθολογικά την έννοια της άγονης γραμμής θα συνειδητοποιήσουμε ότι εμπεριέχει μερικά δομικά στοιχεία που είναι θεμελιακά. Ενώ κοιτάζουμε συνεχώς πού είναι η χωρική δυσκολία που αντιπροσωπεύει η άγονη γραμμή δεν βλέπουμε τον λόγο της ύπαρξής της. Αν ο Ελληνισμός δεν βρισκόταν και σε αυτά τα περιθωριακά νησιά γιατί να υπάρχουν άγονες γραμμές. Με άλλα λόγια πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ο Ελληνισμός επέλεξε αυτές τις δύσκολες περιοχές. Αν μπούμε σε αυτήν τη διαδικασία τότε θα κατανοήσουμε την επινόηση του Ελληνισμού. Επειδή είμαστε ένας λαός του χρόνου και όχι του χώρου προσέχουμε περισσότερο πώς διασχίζουμε τους αιώνες. Με άλλα λόγια κάνουμε χρήση του νοητικού σχήματος που βλέπει τον χρόνο ως τον χώρο της αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ελληνισμός επέλεξε για τη διάδοσή του περιοχές που κρατούν καλά και αντέχουν τις επιθέσεις. Το Άγιο Όρος και τα Μετέωρα ανήκουν στα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που ακολούθησαν την στρατηγική των Θερμοπυλών που αποτελούν το αρχέτυπο της χωρικής ήττας που είναι μία χρονική νίκη. Και το ίδιο ισχύει και για τη μάχη της Κρήτης. Ο Ελληνισμός λοιπόν επιλέγει τη χωρική δυσκολία για να αντέξει και για να περάσει στη συνέχεια στη φάση της αντεπίθεσης που τον χαρακτηρίζει για να παλέψει ενάντια στη βαρβαρότητα. Έτσι οι άγονες γραμμές είναι και το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής επιλογής. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πιο προσεκτικοί με αυτήν την ορολογία, η οποία δημιουργεί ένα αντικειμενικό αντιπαράδειγμα της οικονομικής προσέγγισης των πραγμάτων. Γι’ αυτό το λόγο δίνει περισσότερο σημασία στους ανθρώπους παρά στους οικονομικούς παράγοντες. Είναι σημαντικό να το θέσουμε με αυτόν τον τρόπο ειδικά όταν έχουμε στο μυαλό μας τα κριτήρια του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι αν ο Ελληνισμός είναι πράγματι μία άγονη γραμμή είναι διότι δεν έχει συμφέρον, δεν υπολογίζει το κόστος γιατί είναι γενναιόδωρος. Και είναι αυτή η γενναιοδωρία που του επιτρέπει να παράγει και την έννοια του ουμανισμού. Ο Ελληνισμός αν ανήκει στους σπανιότατους «-ισμούς» που έχουν αντέξει και αποτελούν πλέον ένα διαχρονικό στοιχείο, αυτό οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την ιδιότητα. Γι’ αυτό το λόγο η Ανθρωπότητα αγαπά τον Ελληνισμό, διότι είναι ένα δώρο για αυτήν. Κι αν αυτό το δώρο υπάρχει ακόμα είναι λόγω της στρατηγικής. Με αυτήν λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε και τώρα τις δυσκολίες που μας καταπατούν για να γίνουμε πιο δυνατοί και να τις ξεπεράσουμε. Ο Ελληνισμός άντεξε χειρότερα κι είναι ακόμα εδώ ως φάρος να συνεχίζει να εκπέμπει φως για όλη την Ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο σκοπός του ως άγονη γραμμή.

πηγή - http://www.lygeros.org/articles?n=11941&l=gr

ΠΑΣΟΚ: «Μαύρη τρύπα» 114,5 εκατ. ευρώ σε έξι χρόνια!

Κάνει εντύπωση το να παρουσιάζεται ως είδηση η κομματοσκυλική κακο-διαχείριση του δημοσίου χρήματος από τα κόμματα της κομματοκρατίας.

Δηλαδή η κομματοσκυλική διαχείριση του κρατικού προυπολογισμού επί 35 χρόνια που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία δεν ήταν αρκετή γιά να πειστούν οι έλληνες πολίτες και οι δημοσιογράφοι ότι οι πολιτικοί υπεύθυνοι της χώρας ήταν ανίκανοι να διαχειριστούν τα οικονομικά του κράτους;Aν εκ των πραγμάτων οι υπεύθυνοι της κομματοκρατίας αποδείχθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν τα οικονομικά μιάς χώρας,χρειαζόταν έλεγχος στα οικονομικά των κομματοσκυλικών κομμάτων γιά να διαπιστωθεί αν οι ίδιοι άνθρωποι μπορούσαν κατ΄εξαίρεση να διαχειριστούν καλά το δημόσιο χρήμα που διδόταν στα κόμματα τους;

Αυτά είναι παράλογα πράγματα.Αν η χώρα είχε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, θα έπρεπε να ελέγχετο το δημόσιο χρήμα που δίδεται στα κομματοσκυλικά κόμματα.Τυχόν διαπίστωση κακοδιαχείρισης, θα έπρεπε να οδηγήσει το πολίτευμα ν΄απαγορεύσει στο συγκεκριμμένο κομματοσκυλικό κόμμα ν΄αναλάβει την διαχείριση του κρατικού προυπολογισμού, ακόμα κι΄αν αυτό κέρδιζε τις εκλογές.

Πάλι καλά που δεν ακούστηκε ακόμα ότι γιά την κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος από τα κομματοσκυλικά κόμματα, ευθύνεται η Μέρκελ.

Ο έλεγχος στο συγκεκριμμένο χρεοκοπημένο κόμμα μάλλον άλλο σκοπό έχει.

Προσωπικά, από αυτή την ιστορία, ελπίζω να προκύψει ο τερματισμός της χρηματοδότησης της κομματοκρατίας με δημόσιο χρήμα.Αυτό όμως, είναι μάλλον απίθανο όσο η χώρα συνεχίζει να διοικείται από τα κομματοσκυλικά κόμματα. http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113033425

P. Tomsen: Πού απέτυχε το μνημόνιο -16/4/2013

Ένα «σαθρό» πολιτικό σύστημα που αναπαράγεται - Δ. Μπουραντάς

10 Lessons from Cyprus

http://www.american.com/archive/2013/april/10-lessons-from-cyprus

Κύπρος: Ξανά στο προσκήνιο η δημιουργία κέντρου διαμαντιών

http://www.capital.gr/news.asp?id=1781777

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΌ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΝΟΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

http://www.capital.gr/News.asp?id=1782662

Ο ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ - 23/4/2013

Ωμή παρέμβαση ΗΠΑ για τα Κυπριακά κοιτάσματα - Δεν θέλουν έρευνες στα οικόπεδα 5 και 6

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%89%CE%BC%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7-%CE%B4%CE%BF%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CF%8E%CE%BD

Αμερικανικά "εύσημα" για τη συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ

http://www.capital.gr/News.asp?id=1780845

Eurostat: Πιστοποιεί καλύτερες επιδόσεις στο έλλειμμα του 2013

http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=1781220

26 δισ. ευρώ θέλει η κυβέρνηση από τους εφοπλιστές - η έκθεση του ΙΟΒΕ

http://www.capital.gr/News.asp?id=1781237

A “bad haircut” or a necessary bail-in? Economists debate the Cyprus debt crisis at Columbia University

http://mignatiou.com/2013/04/a-bad-haircut-or-a-necessary-bail-in-economists-debate-the-cyprus-debt-crisis-at-columbia-university/#ixzz2RJhX5hNO

Προς οριστική ρήξη οι σχέσεις Μόσχας - Λευκωσίας;

http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=1779911

Επίσκεψη Cyta στα σχολεία του κατεχόμενου Ριζοκαρπάσου-επίσκεψη στα σχολεία του σκλαβωμένου ελληνισμού

Δρ. Γιώργος Φίλης: Νέοι Στόχοι Κοιτασμάτων από την PGS

Δεν φτάνει που η κομματοκρατία σπατάλησε 500 δις ευρώ τα τελευταία 35 χρόνια γιά την κομματοσκυλική πελατεία της εκποιώντας το μέλλον της χώρας και των νέων, θέλει να βάλει χέρι και στα όποια μελλοντικά κοιτάσματα.Ευτυχώς δεν θα προλάβει διότι θα έχει αφανιστεί σε 5 χρόνια, οπότε και θα προκύψουν τα πρώτα έσοδα από τα κοιτάσματα.

Είναι όμως σημαντικό να καταλάβουμε από τώρα, ότι η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας συνεπάγεται θεσμούς που θα διαφυλάξουν τον πλούτο από τους μαφιόζους κομματοκράτες, ώστε να παραμείνει πλούτος γιά το μέλλον της χώρας, μέσω ενός εθνικού ταμείου μή ελεγχόμενου από το πολιτικό σύστημα, που θα επενδύσει αυτόν τον πλούτο, και θα διανέμει στο κράτος, ούτε καν την υπεραξία αλλά μόνο μέρος της υπεραξίας.Το κεφάλαιο πρέπει να παραμείνει κεφάλαιο γιά το ελληνικό έθνος και ασπίδα προστασίας του. Αλλιώς, αν δηλαδή χρησιμοποιηθεί γιά κομματοσκυλικές ανάγκες της πασοκο-νεοδημοκρατιας, καλύτερο είναι να μήν γίνουν γεωτρήσεις ώστε να χρησιμοποιηθεί αυτός ο πλούτος από τις νέες γενιές, από τις οποίες αφαίρεσαν κάθε μέλλον τα κομματοσκυλικά κόμματα.Αν οι μαφιόζοι της κομματοκρατίας θέλουν να δημιουργήσουν ταμείο αλληλεγγύης γιά τους σημερινούς συνταξιούχους, ας το κάνουν εισφέροντας την προσωπική τους περιουσία.Τα κοιτάσματα δεν θα τα αγγίξουν διότι ανήκουν στους νέους.

To Αύριο Είναι Ήδη Ανάμεσα μας: Ας Επωφεληθούμε!!

Lazy Greeks and Workaholic Germans: Notions of "the Other" in the Two Cultures - sterotypes and misconceptions

very interesting debate in english (the introduction is in greek ) http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=774#.UXJy5BwomzI.wordpress

STRATFORvideo-Turkey, Russia: A Complex Relationship (Agenda) -19/4/2013

Pimco: Ζημίες - μαμούθ στις κυπριακές τράπεζες - Συνολικές ανάγκες έως 8,9 δισ. ευρώ

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=508759

Τελική απόφαση για το “ελληνικό ζήτημα” το φθινόπωρο

http://mimisandroulakis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_20.html

«Νάρκη» για τα έργα του Μετρό η φυγή στελεχών στη Μέση Ανατολή

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_20/04/2013_494934

Ποια είναι τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Αναστασιάδης για την οικονομία της Κύπρου - Πέντε βασικοί άξονες

http://www.reporter.gr/Diethnh/Diethneis-Eidhseis/item/222003-Poia-einai-ta-metra-poy-anakoinwse-o-Anastasiadhs-Pente-basikoi-axones

Ιβάν Σαββίδης:- "Ελάτε να επενδύσετε στην Ελλάδα"

http://www.reporter.gr/Eidhseis/Oikonomia/item/221964-Sabbidhs-Elate-na-ependysete-sthn-Ellada

3d printing - Discover the world of Chocolate Printing!

https://chocedge.com/3dprinting.php

3D Printshow London 2012

The 3D Printing Revolution

Άνταμ Ντέιβιντσον: Αυτά που μάθαμε καθώς ταλαντευόμαστε στο δημοσιονομικό γκρεμό

Είμαστε στο τέλος του 2012 και το πολιτικό σύστημα των Ην. Πολιτειών είναι μπερδεμένο με το «δημοσιονομικό γκρεμό» της επόμενης χρονιάς--έναν αδιέξοδο προϋπολογισμό που μπορεί να λυθεί μόνο με υποστηρικτική συμφωνία. (Και ο κόσμος παρακολουθεί). Ο Άνταμ Ντέιβιντσον, συμπαρουσιαστής του «Planet Money» μοιράζεται εκπληκτικά δεδομένα που δείχνουν τρόπους πιθανής επίλυσής του.

Κόλιν Πάουελ: Τα παιδιά χρειάζονται δομή

TED -Πώς μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μια καλή αρχή; Σ' αυτήν την ειλικρινή και εγκάρδια ομιλία, ο Κόλιν Πάουελ, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ζητάει από γονείς, φίλους και συγγενείς να στηρίξουν τα παιδιά πριν ακόμα ξεκινήσουν το δημοτικό, μέσω της κοινότητας και ενός ισχυρού αισθήματος ευθύνης

Ρον Φίνλεϊ: Ένας αντάρτης καλλιεργητής στο Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες

Ο Ρον Φίνλεϊ φυτεύει λαχανόκηπους στο Νοτιοκεντρικό Λος Άντζελες -- σε εγκαταλειμμένα οικόπεδα, σε διαχωριστικές νησίδες δρόμων, σε πεζοδρόμια. Γιατί; Για διασκέδαση, για αντίσταση, για ομορφιά και για να δώσει μία εναλλακτική λύση στο πρόχειρο φαγητό, σε μια κοινότητα που «πιο πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από τα φαστ-φουντ παρά από τις δολοφονίες μέσα από αυτοκίνητο».

Έκθεση Προόδου για την Τουρκία 2012

Ανάλυση σε βάθος των αριθμών της κυπριακής διάσωσης από τους FT -18/4/2013

http://www.skai.gr/news/finance/article/229720/analusi-se-vathos-ton-arithmon-tis-kupriakis-diasosis-apo-tous-ft-/

Greece Hidden Oil & Gas Riches - A Bright Future

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΠΡΟΥΚΙΝΓΚΣ -Απότομη άνοδο σε θετικά επίπεδα πραγματοποιεί η ελληνική οικονομία

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=113026909

Π.Κονδύλης - περί της γένεσης της διαλεκτικής, του φαινομένου του Διαφωτισμού και του συντηρητισμού, και της εξέλιξης της κριτικής της μεταφυσικής στην πορεία των αιώνων.

Τον Σεπτέμβριο του 1993 έγινε στο πανεπιστήμιο του Nijmegen (Ολλανδία) ένα συμπόσιο αφιερωμένο στο έργο του Π.Κ. Με την ευκαιρία αυτή ο Π.Κ. έδωσε την παρακάτω συνέντευξη στον Marin Terpstra, καθηγητή στο Nijmegen, όπου αναφέρεται σε κεντρικά σημεία της σκέψης του. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Γερμανία (Deutsche Zeitschrift für Philosophie, 42, 3 [1994, σ. 51-62]), καθώς και στο Βέλγιο (De uil van Minerva). Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο περιοδικό ΛΕΒΙΑΘΑΝ Τεύχος 15 και στην συνέχεια στο βιβλίο του Π.ΚΟΝΔΥΛΗ :Το αόρατο χρονολόγιο της σκέψης

Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα από αυτή την συνέντευξη

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τα μάλλον ιστορικά κύρια έργα σας πραγματεύονται μερικά μεγάλα φαινόμενα της σκέψης μέσα στην ιστορία της: τη γένεση της διαλεκτικής, το φαινόμενο του Διαφωτισμού και του συντηρητισμού, την εξέλιξη της κριτικής της μεταφυσικής στην πορεία των αιώνων. Τι σας ώθησε να ερευνήσετε αυτά ειδικά τα φαινόμενα; Διαφαίνεται κάποια συνάφεια μεταξύ τους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα ιστορικά μου έργα περιέχουν μια θεωρία των ευρωπαϊκών Νέων Χρόνων. Αποτελούν εκάστοτε αναλύσεις βασικών πνευματικών και κοινωνικοπολιτικών απόψεων της εκπληκτικής αυτής εξέλιξης, η οποία εκβάλλει στη σημερινή πλανητική μας ιστορία.

Στις εργασίες μου για την παρακμή του αστικού πολιτισμού και για την πλανητική πολιτική μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού υπεισήλθα λεπτομερέστερα στο πλαίσιο της κοινωνικής ιστορίας, μέσα στο οποίο θα πρέπει να τοποθετηθούν οι προγενέστερες αναλύσεις μου πάνω στην ιστορία των ιδεών, και ανέφερα τους λόγους που επιτρέπουν το συμπέρασμα ότι οι ευρωπαϊκοί Νέοι Χρόνοι, ως ιστορική εποχή με ειδοποιά γνωρίσματα, τελείωσαν, μολονότι οι βαθύρριζες πνευματικές μας έξεις δεν θέλουν να το αντιληφθούν αυτό.

Αλλά τούτο αποτελεί ξεχωριστό ζήτημα. Για ν' απαντήσω στο ερώτημα σας, προσθέτω ότι ένα βασικό μου μέλημα στα ιστορικά μου έργα είναι να τεκμηριώσω χειροπιαστά την ερμηνευτική γονιμότητα της γενικής μου θεώρησης των ανθρωπίνων πραγμάτων.

Αν μια ορισμένη θεώρηση καταφέρνει να υπαγάγει σ' έναν κοινό παρονομαστή και να συλλάβει με ενιαίο τρόπο θέματα και φαινόμενα που από πρώτη όψη απέχουν πολύ μεταξύ τους, τότε προφανώς έχει πολλά πλεονεκτήματα.

Μια μεθοδολογικά προσανατολισμένη σύγκριση έργων όπως Ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, Συντηρητισμός ή Θεωρία του Πολέμου θα έδειχνε, πιστεύω, στον προσεκτικό αναγνώστη πώς επιχειρώ τη διάρρηξη των ορίων μεταξύ των επιστημών, για την οποία μίλησα προηγουμένως.

Εδώ βέβαια δεν πρόκειται μονάχα, και αφηρημένα, για την «ορθή μέθοδο»• το ουσιαστικό σημείο είναι οι εμπράγματες θέσεις που στέκουν πίσω από τη μέθοδο και που μόνον αυτές την καθιστούν γόνιμη.

Η κάποτε αποθαρρυντική για τον αναγνώστη έκταση και διεξοδικότητα των ιστορικών μου έργων οφείλεται στην επιδίωξη μου να καταδείξω τη γονιμότητα της μεθοδολογικής προσέγγισης φωτίζοντας ολότητες. Μονάχα όπου ένα όλο ερμηνεύεται δίχως κενά μπορεί κανείς να έχει ως έναν βαθμό πεισθεί για τη βασιμότητα και τη νηφαλιότητα της ερμηνείας, ενώ οι προκαταλήψεις, είτε συνάπτονται με κανονιστικά ζητήματα είτε αναφέρονται σε ζητήματα περιεχομένου, κατά κανόνα συμβαδίζουν με την επιλεκτική διαπραγμάτευση του υλικού.

Αυτό συνεπάγεται ότι μια ενδεχόμενη ανασκευή των πορισμάτων μου νομιμοποιείται μονάχα πάνω στη βάση τουλάχιστον εξ ίσου εκτεταμένων αναλύσεων του υλικού.

Μια λέξη για την εργασία μου πάνω στη γένεση της εγελιανής διαλεκτικής, την οποία αναφέρατε. Εδώ αρχικά προείχε το ενδιαφέρον μου να φωτίσω την προϊστορία του μαρξισμού και των κοσμοθεωρητικών προϋποθέσεων της μαρξιστικής φιλοσοφίας της ιστορίας. Η θετική και αρνητική αντιπαράθεση με τον μαρξισμό στο επίπεδο της θεωρίας και με το κομμουνιστικό κίνημα στο επίπεδο της πολιτικής πράξης υπήρξε κεντρική εμπειρία στην πνευματική και προσωπική μου ζωή. Όποιος έχει παρόμοιες εμπειρίες θα βρει εύκολα τα ίχνη της αντιπαράθεσης αυτής μέσα στα κείμενα μου.

Ο Π. Κονδύλης απαντά στο ερώτημα: "Πώς θα χαρακτηρίζατε περισσότερο τον εαυτό σας: ως ιστορικό, ως φιλόσοφο ή ως πολιτικό στοχαστή;"

Τον Σεπτέμβριο του 1993 έγινε στο πανεπιστήμιο του Nijmegen (Ολλανδία) ένα συμπόσιο αφιερωμένο στο έργο του Π.Κ. Με την ευκαιρία αυτή ο Π.Κ. έδωσε την παρακάτω συνέντευξη στον Marin Terpstra, καθηγητή στο Nijmegen, όπου αναφέρεται σε κεντρικά σημεία της σκέψης του. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Γερμανία (Deutsche Zeitschrift für Philosophie, 42, 3 [1994, σ. 51-62]), καθώς και στο Βέλγιο (De uil van Minerva). Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο περιοδικό ΛΕΒΙΑΘΑΝ Τεύχος 15 και στην συνέχεια στο βιβλίο του Π.ΚΟΝΔΥΛΗ :Το αόρατο χρονολόγιο της σκέψης

Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Κονδύλη, είσθε κατ' αρχήν συγγραφέας μερικών εκτεταμένων μελετών πάνω σε σημαντικές επόψεις της δυτικής ιστορίας των ιδεών και της δυτικής σκέψης. Γράψατε για φιλοσόφους και για τους στοχασμούς τους, και επιμεληθήκατε δύο ανθολογίες με κείμενα φιλοσόφων. Όμως έχετε γράψει και ένα συστηματικό έργο, που εκθέτει τις βασικές φιλοσοφικές σας θέσεις. Επί πλέον, προ παντός στα τελευταία χρόνια, πήρατε τον λόγο και σε πολιτικές συζητήσεις. Πώς θα χαρακτηρίζατε περισσότερο τον εαυτό σας: ως ιστορικό, ως φιλόσοφο ή ως πολιτικό στοχαστή; Κι αν μπορείτε να ταυτίσετε τον εαυτό σας με καθέναν από τους τρεις αυτούς τύπους, πώς ξεπερνάτε τις αναπόφευκτες εντάσεις ανάμεσα σε τούτες τις επιστήμες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το πώς χαρακτηρίζει κανείς τον εαυτό του ή το πώς χαρακτηρίζεται από τους άλλους είναι δευτερεύον και συχνά τυχαίο. Πάνω απ' όλα ενδιαφέρει το τι λέει και το αν έχει κάτι να πει.

Στο πλαίσιο της επιστημονικής μου δραστηριότητας είμαι ένας παρατηρητής των ανθρωπίνων πραγμάτων, ένας αναλυτής της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Ωστόσο δεν επιθυμώ να κατανοήσω και να παρουσιάσω την ανθρώπινη συμπεριφορά από τη σκοπιά «της» φιλοσοφίας, «της» πολιτικής, «της» κοινωνιολογίας, ή «της» ιστορίας, αλλά ακριβώς το αντίστροφο: πρόθεση μου είναι να κάμω πρόδηλη την ενότητα των βασικών της δομών και την εσώτερη λογική της εκδίπλωσής της στους τομείς της φιλοσοφικής, πολιτικής, κοινωνικής και ιστορικής πράξης.

Όταν οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται φιλοσοφικά δεν συμπεριφέρονται διαφορετικά απ' ό,τι όταν ενεργούν πολιτικά και κοινωνικά. Τι κάνουν δηλαδή; Λαμβάνουν μία θέση, η οποία συμφωνεί με τις θέσεις μερικών ανθρώπων και συνάμα στρέφεται εναντίον άλλων δεν υπάρχει, άλλωστε, λόγος για να υιοθετήσει ή να πρωτοδιατυπώσει κάποιος μια θέση, αν δεν θεωρεί ορισμένες άλλες ως εσφαλμένες ή βλαβερές.

Απ' αυτό καταλαβαίνουμε γιατί ποτέ δεν πρόκειται να εκπληρωθεί το όνειρο ή η αξίωση ισχύος των (πλείστων) φιλοσόφων, οι οποίοι πιστεύουν ότι «η» φιλοσοφία, ως προνομιούχα δραστηριότητα sui generis, θα μπορούσε να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο την οδό της αρμονίας.

Η δομή της φιλοσοφικής πράξης υπερφαλαγγίζει τις φιλοδοξίες όσων πράττουν ως φιλόσοφοι. Παρά τις διαβεβαιώσεις εκείνων, οι οποίοι επιδιώκουν για τον εαυτό τους το μονοπώλιο της ερμηνείας και εγείρουν τη φωνή τους στο όνομα «της» φιλοσοφίας, δεν υπήρξε ίσαμε σήμερα ενιαία φιλοσοφία• ήδη γι' αυτόν τον λόγο δεν τίθεται ζήτημα πραγμάτωσης «της» φιλοσοφίας —και κάτι τέτοιο πρέπει να αναμένεται τόσο λιγότερο, όσο περισσότερο οι φιλοσοφικές θεωρίες εμφανίζονται ως κανονιστικές επιταγές. Το ίδιο πεπρωμένο θα έχουν και πολιτικές ή κοινωνικές θεωρίες, οι οποίες καθοδηγούνται από κανονιστικές αντιλήψεις και επιθυμίες.

Αν απεναντίας ξεκόψει κανείς απ' αυτές τις τελευταίες και διαπιστώσει τον ενιαίο χαρακτήρα της ανθρώπινης πράξης με την. παραπάνω έννοια, τότε μπορεί να χρησιμοποιήσει μιαν ενιαία εννοιολογία και να διαρρήξει τα όρια μεταξύ των επιστημών, θεωρώντας τες κατά κάποιο τρόπο όλες μαζί εκ των έξω.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να χρησιμοποιούνται οι ίδιοι τεχνικοί όροι ανεξάρτητα από τον ιδιαίτερο τομέα, τον οποίο πραγματεύεσαι εκάστοτε. Επίσης δεν επιτρέπεται να αναμιγνύονται κατά βούληση και αρέσκεια τα πάντα με τα πάντα' ο μεταμοντέρνος χυλός είναι ευκολοχώνευτος, όμως δεν αποτελεί θρεπτική τροφή. Όταν περιγράφουμε την εκάστοτε συμπεριφορά, αναζητούμε και διερμηνεύουμε —για να μιλήσουμε με τον Max Weber— το νόημα που συνδέει μαζί της το αντίστοιχο υποκείμενο, και ακριβώς αυτό το νόημα αρθρώνεται σε έννοιες, προ παντός όταν πρόκειται για πράξη σε μορφή θεωρίας. Κινούμαστε έτσι ταυτόχρονα πάνω σε δύο επίπεδα, όμως αυτό δεν γεννά αναγκαστικά κάποιον φαύλο κύκλο.

Ποιες έννοιες πρέπει, τώρα, να χρησιμοποιηθούν στο περιγραφικό μεταεπίπεδο; Τούτο αποτελεί για μένα καθαρά ζήτημα τεχνικής σκοπιμότητας. Τις περίπλοκες ορολογίες, που μοιάζουν με κινέζικα, τις έχω σε μικρή υπόληψη' όμως, από την άλλη μεριά, ακριβώς αν κάποιος επισκοπεί κάμποσες επιστήμες ταυτόχρονα και εργάζεται στον ιδιαίτερο τομέα τους, έχει την υποχρέωση να είναι καλά εξοικειωμένος με το ειδικό τους λεξιλόγιο• η λογιστική της σύγχρονης διεξαγωγής πολέμου δεν περιγράφεται με τα εννοιολογικά εργαλεία της εγελιανής Λογικής, μολονότι αυτή έχει αξιώσεις καθολικότητας.

Οι κεντρικές έννοιες του περιγραφικού μεταεπιπέδου, τις οποίες, έχω αναλύσει στο βιβλίο μου Ισχύς και Απόφαση, κατά κανόνα είναι τέτοιες, ώστε συνηθίζονται λίγο-πολύ σ' όλες τις sciences humaines και ευτυχώς δεν έχουν χάσει την επαφή τους με τη ζωντανή γλωσσική χρήση. Βεβαίως, το περιγραφικό τους νόημα πρέπει να εξηγηθεί ιδιαίτερα, εφ' όσον μάλιστα, εξ αιτίας της προϊστορίας τους, έχουν ηθική-κανονιστική φόρτιση.

Μια τελευταία παρατήρηση: όποιος αντιλαμβάνεται τις θεωρίες ως μορφές συμπεριφοράς δικαιούται πολύ λιγότερο από άλλους να λησμονεί τον τεχνητό-πλασματικό χαρακτήρα των εννοιών και των νοητικών κατασκευών.

Ως άνθρωπος ωστόσο, δηλαδή ως πεπερασμένος νους, δεν μπορεί να τον ξεπεράσει ολότελα, το ίδιο όπως και δεν .μπορεί να πηδήξει πάνω από τον ήσκιο του.

Το μόνο που βοηθεί εδώ είναι η πάντοτε άγρυπνη συνείδηση, της πλασματικότητας, η αυστηρή διάκριση και η κατά το δυνατόν εναργής αντιδιαστολή του επιπέδου της ανάλυσης από το επίπεδο των πραγματικών διαδικασιών.

Φυσικά, γι' αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν συνταγές και μεθοδολογικές οδηγίες, που θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν και να γίνουν κοινό κτήμα ανεξάρτητα από την ατομική ποιότητα, δηλ. την παιδεία, την εναισθητική ικανότητα και τον πλούτο συνειρμών του κάθε ερευνητή. Μέτρο της επιτυχίας παραμένει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα μετριέται με την απάντηση στο ερώτημα: πόσα και πόσο σημαντικά εμπειρικά φαινόμενα, πόση ζωντανή ιστορία κατάφερα να κάμω μ' αυτόν τον τρόπο πιο κατανοητή; Το ερώτημα τούτο μπορεί να ηχεί αφελές στα άκρως εκλεπτυσμένα αυτιά των σύγχρονων επιστημολόγων και μεθοδολόγων, όμως εγώ θα επιθυμούσα να κρατηθώ σε ερωτήματα αφελή και στοιχειώδη.

Ο Π. Κονδύλης περί της πιθανότητας έκλειψης της πολιτικής σημασίας των ιδεολογιών κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα

Τον Σεπτέμβριο του 1993 έγινε στο πανεπιστήμιο του Nijmegen (Ολλανδία) ένα συμπόσιο αφιερωμένο στο έργο του Π.Κ. Με την ευκαιρία αυτή ο Π.Κ. έδωσε την παρακάτω συνέντευξη στον Marin Terpstra, καθηγητή στο Nijmegen, όπου αναφέρεται σε κεντρικά σημεία της σκέψης του. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τόσο στην Ολλανδία όσο και στη Γερμανία (Deutsche Zeitschrift für Philosophie, 42, 3 [1994, σ. 51-62]), καθώς και στο Βέλγιο (De uil van Minerva). Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο περιοδικό ΛΕΒΙΑΘΑΝ Τεύχος 15 και στην συνέχεια στο βιβλίο του Π.ΚΟΝΔΥΛΗ :Το αόρατο χρονολόγιο της σκέψης

Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα από αυτή την συνέντευξη του Π. Κονδύλη

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο Armin Mohler σας χαρακτήρισε «Αντί-Fukuyama». Ίσως αυτό να είναι σωστό από μιαν άποψη. Ωστόσο διαφαίνεται και μια ομοιότητα ανάμεσα στη δική σας σκέψη και στη σκέψη του Fukuyama σ' ό,τι αφορά τη σημασία των διανοουμένων και των πολιτικών τους ιδεών για την πολιτική του μέλλοντος. Τα θέματα της σκέψης εξαντλήθηκαν! Από την άποψη αυτή, εσείς δεν, είστε λιγότερο απαισιόδοξος από τον Fukuyama. Όμως: είσθε πράγματι της γνώμης ότι η έκλειψη της πολιτικής σημασίας ιδεολογιών όπως του φιλελευθερισμού και του κομμουνισμού κάνει άσκοπη κάθε παραπέρα προσπάθεια να σκεφθούμε εξ αρχής και πάλι τις παραδοσιακές πολιτικές ιδέες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι απολογητές του δυτικού συστήματος, που πανηγυρίζουν τη νίκη του πάνω στον κομμουνισμό, διαιωνίζουν την τωρινή στιγμή και μιλούν για το τέλος της ιστορίας.

Το συναφές με τούτο εδώ τέλος των ιδεολογιών θα έρθει, όπως λέγεται, επειδή μία από τις ιδεολογίες αυτές επιβλήθηκε τάχα και εξάλειψε τις υπόλοιπες• αν η νικηφόρα ιδεολογία θα ισχύει εις τους αιώνας των αιώνων, τότε προφανώς οι διανοούμενοι θα έχουν λίγα πράγματα να κάμουν.

Η δική μου διάγνωση διαφέρει ριζικά από τέτοιες κατασκευές. Κατά τη γνώμη μου ούτε η ιστορία τελείωσε ούτε στο μέλλον θα εκλείψει η απολογητική ή πολεμική δραστηριοποίηση των διανοουμένων. Στο τέλος της έφτασε απλώς μία ιστορική εποχή, και μαζί της στέρεψαν τώρα τα τρία μεγάλα πολιτικά-ιδεολογικά ρεύματα που τη χαρακτήρισαν: ο συντηρητισμός, ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός (η κοινωνική δημοκρατία).

Στα πολιτικά μου έργα εξήγησα διεξοδικά πώς οι ιδεολογίες αυτές έχασαν βαθμηδόν τους κοινωνικούς τους φορείς και τις κοινωνικές τους αναφορές, έτσι ώστε η χρήση τους έγινε αυθαίρετη, και μάλιστα εναλλακτική. Η κατάρρευση του κομμουνισμού έκαμε τις πολιτικές μας έννοιες ακόμη πιο περιττές. Γιατί μόλις τώρα, μετά το εξαιρετικά δραματικό κοσμοϊστορικό επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου, έρχονται στην επιφάνεια οι βαθύτερες κινητήριες δυνάμεις της μελλοντικής πλανητικής πολιτικής, οι οποίες συσσωρεύονταν, πολλές φορές ανεπαίσθητα, κάτω από τη Θυελλώδη πολιτική ιστορία του 20ού αι.

Μια τρομακτική ένταση δημιουργείται τώρα από το γιγάντωμα μαζικοδημοκρατικών προσδοκιών σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ παράλληλα ο πλανήτης γίνεται στενότερος εξ αιτίας της πληθυσμιακής έκρηξης και της διαγραφόμενης σπανής οικολογικών και λοιπών αγαθών. Πρέπει λοιπόν να αναμένονται βίαιοι ανταγωνισμοί και συγκρούσεις, και μέσα σ' όλα αυτά ως ο χειρότερος κίνδυνος ίσως δεν θ' αποδειχθεί καν ο πόλεμος, παρά μια διαρκής κατάσταση αχαλίνωτης ανομίας.

Δεν αποκλείεται η πολιτική, αφού έχει ήδη λάβει οικονομικό χαρακτήρα, να λάβει στο μέλλον χαρακτήρα βιολογικό, σε περίπτωση όπου θα αναγκαζόταν να συρρικνωθεί στην κατανομή ζωτικών αγαθών. Αν στο πλαίσιο αυτό θα γεννηθούν νέες ιδεολογίες ή θα χρησιμοποιηθούν κατάλοιπα των παλαιών σε νέα συσκευασία, αυτό εξαρτάται από την υφή και την ένταση των συγκρούσεων.

Δύσκολα μπορώ να φαντασθώ ότι θα υπάρξουν πολλά περιθώρια για ιδεολογική δραστηριότητα αν οι άνθρωποι αναγκασθούν να πολεμήσουν για τροφή, νερό ή και αέρα• ήδη σήμερα οι λεγόμενοι «οικονομικοί πρόσφυγες» δεν διαθέτουν κάποιαν ευκρινή ιδεολογία. Αν ωστόσο, μέσα σε πιο υποφερτές καταστάσεις, διαμορφωθούν καινούργιες ιδεολογίες, τότε η μορφή και το περιεχόμενο τους θα προσδιορισθούν από τον χαρακτήρα των υποκειμένων και των συνομαδώσεων της πλανητικής πολιτικής: θα είναι άραγε έθνη, θα είναι πολιτισμοί, θα είναι ίσως φυλές;

Ό,τι κι αν είναι πάντως, θα υπάρξουν διανοούμενοι που θα προσφέρουν τις ιδεολογικές τους υπηρεσίες στην εκάστοτε «δικαία υπόθεση». Είναι σήμερα μόδα να παραπονιούνται οι πάντες, κατόπιν εορτής, για την εύκολη ιδεολογική παραπλάνηση των «πνευματικών ανθρώπων» και να καυτηριάζουν σε νέες παραλλαγές την trahison des clercs. Αλλά αυτός ήταν ανέκαθεν ο ρόλος των διανοουμένων: να παράγουν ιδεολογία, να προσφέρουν συνθήματα αξιοποιήσιμα στην πράξη. Γιατί θα έπρεπε να είναι ή να γίνουν αλλιώς τα πράγματα; Και στο κάτω-κάτω μόνον διανοούμενοι ισχυρίζονται ότι οι διανοούμενοι καταλαβαίνουν τον κόσμο καλύτερα από τους άλλους.

Χτυπήσαμε φλέβα …μαύρου χρυσού - Του Στέλιου Βραδέλη..

Στην περιοχή μεταξύ του Καστελόριζου και της Νότιας Ρόδου βρίσκεται το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου στον κόσμο. Τα στοιχεία προέρχονται από γαλλική εταιρεία που έχει πραγματοποιήσει δεκάδες έρευνες στην περιοχή και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεων. Οι εκτιμήσεις είναι πως πρόκειται για κοίτασμα 50 δισεκατομμυρίων βαρελιών». Την αποκάλυψη αυτή, που επαναλαμβάνει στο «ΚΑΡΦΙ» ο κ. Αντώνης Φώσκολος, ομότιμος καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, την έχει αναλύσει εδώ και καιρό στον Αντώνη Σαμαρά.

Ο κ. Φώσκολος βρίσκεται στον Καναδά, όπου είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Πετρελαϊκής Ιζηματογενούς Γεωλογίας της καναδικής κυβέρνησης και επιστημονικός ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας Καναδά. Στις αρχές του Δεκεμβρίου, του ζητήθηκε να συναντήσει στο Μαξίμου τον Έλληνα πρωθυπουργό και να τον ενημερώσει για το μέγεθος των κοιτασμάτων στο ελληνικό υπέδαφος. Ο κ. Φώσκολος μαζί με τον Ηλία Κονοφάγο και τον Νίκο Λυγερό ήταν οι συντάκτες μιας έκθεσης που αποτύπωνε με πολλές λεπτομέρειες τα κοιτάσματα και εκτιμούσε πως μόνο στο βυθό νότια της Κρήτης βρίσκεται «θαμμένος» μαύρος χρυσός και φυσικό αέριο, η αξία των οποίων ξεπερνά το 1 τρισ. δολάρια. Στη συνάντηση ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε για το πλούσιο κοίτασμα φυσικού αερίου στην περιοχή του Κατάκολου, το οποίο υπολογίζεται στα 200 δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς και για το πετρέλαιο που βρίσκεται εγκλωβισμένο στην ίδια περιοχή, αλλά και για το τεράστιο κοίτασμα στην περιοχή του Καστελόριζου, το οποίο εκτιμάται στα 50 δισεκατομμύρια βαρέλια ή, μεταφρασμένο σε ποσό, ξεπερνά τα 5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ποσά ικανά να προκαλέσουν ίλιγγο σε κάθε κυβέρνηση και ισχυρές εντάσεις στην περιοχή. Το κοίτασμα του Καστελόριζου βρίσκεται στα όρια της περιοχής που ορίζεται από την ελληνική ΑΟΖ, αλλά διεκδικείται με ένταση και από την τουρκική πλευρά.

Συμφώνησαν πως… διαφωνούν για τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων

Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν πως στην ημίωρη συνάντηση, κεκλεισμένων των θυρών, μεταξύ Αντώνη Σαμαρά και Ταγίπ Ερντογάν επετράπη μόνο η παρουσία ενός Έλληνα επιχειρηματία της Πόλης, που εκτελούσε χρέη διερμηνέα. Οι δύο ηγέτες, κατά τις ίδιες πληροφορίες, συμφώνησαν πως… διαφωνούν για το ποιος θα έχει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων. Η Άγκυρα δεν επιθυμεί με κανέναν τρόπο μια επανάληψη της ιστορίας της ΑΟΖ με την Κύπρο και, από την άλλη, στην Αθήνα υπάρχουν πολλοί θιασώτες της κυπριακής πολιτικής και πιέζουν σε περίπτωση που επαληθευτούν οι προβλέψεις των Γάλλων η Αθήνα να το κάνει όπως και η Λευκωσία.

Το «προξενιό» για τη συνάντηση των τριών επιστημόνων- ερευνητών με τον Αντώνη Σαμαρά το έκανε ο υπουργός ΥΠΕΚΑ, κ. Λιβιεράτος, που γνώριζε από την πανεπιστημιακή κοινότητα το έργο του κ. Φώσκολου και πως δεν επρόκειτο για κάποιο… χθεσινό που αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τη στιγμή και να πουλήσει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στον Έλληνα πρωθυπουργό.

Τον είχαν λοιδορήσει

Τα τελευταία 15 χρόνια ο κ. Φώσκολος ήταν ένας από τους ελάχιστους που φώναζε πως το ελληνικό υπέδαφος είναι γεμάτο πετρέλαιο και πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Οι διαπιστώσεις του, που γι’ αυτόν βασίζονταν σε επιστημονικές εργασίες, είχαν λοιδορηθεί αρκετές φορές από ανθρώπους που τύχαινε να κατέχουν κρίσιμα πολιτικά πόστα αλλά είχαν επιλέξει να «θάψουν» τις επιστημονικές φωνές για το αντίθετο. Το 1996, με μια υπουργική απόφαση, δείγμα μοναδικής πολιτικής ανευθυνότητας, απαγορεύονταν διά νόμου οι έρευνες για την ύπαρξη ή μη πετρελαίου στον ελλαδικό χώρο. Έπρεπε να φτάσουμε στο 2010 να συσταθεί ειδικό υφυπουργείο, με τον Γιάννη Μανιάτη επικεφαλής, για να παραδεχτεί επιτέλους η επίσημη πολιτεία πως υπάρχουν κοιτάσματα και θα προσπαθήσουμε να τα εκμεταλλευτούμε.

Η δικαίωση ήρθε από τους Νορβηγούς

Η δικαίωση για τον κ. Φώσκολο, αλλά και όσων επί τόσα χρόνια λοιδορήθηκαν ήρθε με την ολοκλήρωση των ερευνών του νορβηγικού πλοίου Nordicexplorer, τα επιστημονικά ευρήματα του οποίου ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, όπως ανακοίνωσε ο Σβέρε Στράντερες, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της PetroleumGeoServices(PGS). Η εταιρεία PGSπλήρωσε από την τσέπη της 120 εκατομμύρια ευρώ για να πραγματοποιήσει μια τεράστια έρευνα σε μια συνολική έκταση 12.431 χιλιομέτρων. Οι Νορβηγοί «όργωσαν» το Βόρειο Ιόνιο, τις περιοχές μεταξύ Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Κυθήρων, Κυπαρισσίας, Πύλου και τη Νότια Κρήτη. Η ανάλυση στις φουσκάλες μεθανίου που αναδύονται στην περιοχή του Κατάκολου αποκάλυψε, σύμφωνα με τον κ. Φώσκολο, πως κάτω από τις τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου βρίσκονται εγκλωβισμένες ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες πετρελαίου. «Οι φυσαλίδες των αερίων που διαφεύγουν από τον πυθμένα της θάλασσας αποτελούνται από μεθάνιο κατά 80%-90% και από υδρόθειο σε μικρότερο ποσοστό, κάτι που σημάνει πως υπάρχει πετρέλαιο – και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας, πολύ καλύτερης από αυτής των αραβικών χωρών».

«Να μην πουληθεί η ΔΕΠΑ»

«Η ύπαρξη των υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο είχε επιβεβαιωθεί με την ανακάλυψη των κοιτασμάτων του Πρίνου, του φυσικού αερίου στα νότια της Θάσου, του φυσικού αερίου στην Επανομή και του πετρελαίου στο Κατάκολο, αλλά και των επιφανειακών εμφανίσεων στην Ήπειρο. Παρόλα αυτά, η πολιτική επιλογή ήταν να μην αναζητήσουμε τα κοιτάσματα αυτά για χρόνια», υποστηρίζει ο κ. Φώσκολος. Στον πρωθυπουργό μετέφερε και τις υποψίες του εξαιτίας ποιων επί τόσα χρόνια η Ελλάδα καθόταν πάνω σε ένα θησαυρό χωρίς να κάνει τίποτα. «Τώρα θα είναι έγκλημα να πουληθεί η ΔΕΠΑ στους Ρώσους, που με την ανακάλυψη των ελληνικών κοιτασμάτων βλέπουν πως μπορούν να χάσουν μεγάλο μέρος της οικονομικής τους δύναμης, γιατί με αυτά τα αποθέματα η Ελλάδα πια θα μπορεί να τροφοδοτήσει την Ευρώπη για δεκάδες χρόνια. Η ΔΕΠΑ μπορεί να γίνει η νέα GASPROM και ακόμη μεγαλύτερη», αποκαλύπτει ο άνθρωπος που συνέδεσε την επιστημονική δουλειά του με αυτό που σήμερα θεωρείται πια πραγματικότητα και όχι παιχνίδι φαντασίας.

Πηγή: Στέλιος Βραδέλης, www.tokarfi.gr/index.php/news/1435-xtypisame-fleva-mayrou-xrysoy

tedx university of piraeus

http://www.tedxuniversityofpiraeus.com/

Επισημάνσεις για την Κύπρο του Γιόαχιμ Σαρτόριους

http://www.dw.de/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF/a-16739897

«Eναλλακτική για τη Γερμανία» - το νέο φιλευρωπαικό κόμμα που είναι εναντίον του ευρώ

http://www.dw.de/e%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/a-16742809?maca=gri-standard_feed-gri-10507-xml

«Υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει ολόκληρη η Ευρωζώνη»… - του Χάινερ Φλάσμπεκ

Υπέρ της συντεταγμένης εξόδου ομάδας χωρών από το ευρώ, με την δημιουργία μιας «συμμαχίας του Νότου», τάσσεται ο Χάινερ Φλάσμπεκ, πρώην υφυπουργός Οικονομικών της … Γερμανίας, ο οποίος βρέθηκε πρόσφατα στην Κύπρο, προσκεκλημένος του ΑΚΕΛ, προκειμένου να εργαστεί επί σχεδίου εξόδου από την κρίση – και το ευρώ. Ο ίδιος θεωρεί ότι η κρίση προκλήθηκε από τις τράπεζες και τα πλεονάσματα της Γερμανίας, η οποία, όπως λέει, βρίσκεται σε άρνηση. Εμφανίζεται δε απαισιόδοξος για την προοπτική της Ευρωζώνης και δεν αποκλείει την κατάρρευσή της.

Επισκεφθήκατε πρόσφατα την Κύπρο. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας; Το Eurogroup έθεσε ένα προηγούμενο. Έδειξε την δύναμή του και σε μια νύχτα κατέστρεψε το οικονομικό μοντέλο μιας ολόκληρης χώρας – εκτιμώ με καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο του ευρώ. Αυτό που παράγεται τώρα είναι μόνο περισσότερη λιτότητα, χωρίς εποικοδομητικό σχέδιο. Είμαι εξαιρετικά απαισιόδοξος για το μέλλον της Ευρωζώνης. Σκεπτόμενοι τις στρατηγικές για το μέλλον, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι υπάρχει ο κίνδυνος να καταρρεύσει ολόκληρη η Ευρωζώνη, όχι μόνο η Κύπρος. Αν η Γαλλία και η Ιταλία ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, η Ευρώπη θα ζήσει τέτοια ύφεση που δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί.

Γιατί το Eurogroup δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο;

Από την αρχή της κρίσης, ουδείς επιχείρησε να αναλύσει ορθολογικά την κατάσταση. Από το 2008, οι Ευρωπαίοι επέλεξαν να μετονομάσουν την τραπεζική κρίση σε «κρίση χρέους των κυβερνήσεων». Δεν ήταν ποτέ έτσι. Είναι γελοίο. Το χρέος των κυβερνήσεων αυξήθηκε επειδή έπρεπε να διασωθούν οι τράπεζες που ήταν χρεοκοπημένες. Η πραγματική αιτία είναι η διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Αυτή είναι η καρδιά του προβλήματος και οι πολιτικοί αρνούνται να το παραδεχτούν. Αν δείτε τα γερμανικά ΜΜΕ, λένε διαρκώς στους πολίτες ότι «κάτι περίεργοι τύποι λένε περίεργα πράγματα, ξεχάστε τους, δεν είναι αλήθεια». Λειτουργούν ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Το δόγμα είναι ότι «οι αγορές έχουν πάντα δίκιο». Η αλήθεια όμως είναι ότι η Γερμανία πρώτη παραβίασε τους όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον πληθωρισμό. Αν η Ελλάδα και η Κύπρος κινούνταν πάνω από τους στόχους, η Γερμανία κινείτο κάτω από αυτούς.

Πιστεύετε ότι το Βερολίνο απλώς δεν καταλαβαίνει ή υπάρχει άλλη εξήγηση για την στάση του;

Η Γερμανία επιμένει ότι το να έχεις πλεόνασμα 6% είναι φυσιολογικό. Το ίδιο λέει και η Bundesbkank. Αυτό είναι ανοησία. Το 2000 η κυβέρνηση SPD-Πρασίνων επέλεξε το ντάμπινγκ των μισθών, ως άμυνα για την ανεργία. Οι επιπτώσεις από αυτή την πολιτική εξήχθησαν στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η Γερμανία, με άλλα λόγια, εξήγαγε την ανεργία της με την μορφή πλεονασμάτων. Δεν μπορείς όμως να συμπεριφέρεσαι έτσι όταν ανήκεις σε μια νομισματική ένωση. Είχαμε συμφωνήσει για πληθωρισμό 2% και το Βερολίνο παραβίασε τον κανόνα. Είναι τόσο απλό.

Συνεχίζει αυτή την πολιτική η Γερμανία;

Ασφαλώς. Μόνο πέρυσι είχε 50-60 δισεκατομμύρια πλεόνασμα και τεράστια εξαγωγή ανεργίας. Η τεράστια συμβολή της Γερμανίας στις εξαγωγές, συνεπάγεται τεράστια αρνητική συμβολή των άλλων χωρών. Κάποιοι, κυρίως στις Βρυξέλλες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το πρόβλημα. Στην Γερμανία εκλαμβάνουν όμως την κριτική ως προσβολή και την απορρίπτουν.

Ο κ. Σόιμπλε δήλωσε πρόσφατα ότι οι άλλες χώρες ζηλεύουν την Γερμανία…

Ανοησίες. Δεν γίνεται όλοι να ακολουθούν το ίδιο μοντέλο. Ο κ. Σόιμπλε λέει ότι όλοι πρέπει να είναι ανταγωνιστικοί, επαναλαμβάνει ότι χρειαζόμαστε λιτότητα και όλοι πρέπει να κάνουν περικοπές. Με την λιτότητα όμως έρχεται η ύφεση. Πολλοί στην Γερμανία δεν θέλουν να το καταλάβουν και, επιπλέον, το 90% των οικονομολόγων στηρίζουν την κυβέρνηση, λέγοντας «εμείς είμαστε οι καλοί, οι άλλοι είναι οι κακοί». Αυτό δεν είναι απλώς αντιευρωπαϊκό, είναι λάθος.

Η αντιπολίτευση το αντιλαμβάνεται;

Δεν υπάρχει αντιπολίτευση στην Γερμανία. Οι Σοσιαλδημοκράτες ούτε καν συζητούν πλέον για την Κύπρο. Ενώ ήταν εκείνοι μαζί με τους Πράσινους που ξεκίνησαν το θέμα.

Τι περιμένετε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου;

Τίποτα. Το πιθανότερο είναι να σχηματιστεί μεγάλος συνασπισμός, οπότε και τυπικά δεν θα υπάρχει αντιπολίτευση. Ακόμη όμως και με κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων, δεν περιμένω κάτι διαφορετικό.

Τι μας περιμένει λοιπόν στο μέλλον;

Οι κρίσιμες χώρες, λόγω μεγέθους, είναι η Γαλλία και η Ιταλία. Αν αυτές κάνουν ό,τι και η Ελλάδα, η Ισπανία κλπ, κανείς δεν θα μπορεί να σταματήσει μια δραματική ύφεση για ολόκληρη την Ευρώπη. Πρέπει να βρεθεί διέξοδος από την ύφεση. Αν δεν υπάρξει ένα «ελατήριο» για ανάπτυξη, η Ιταλία και η Γαλλία θα συνεχίσουν να υποφέρουν από την διαφορά ανταγωνιστικότητας με την Γερμανία, η οποία βεβαίως μπαίνει και η ίδια σε ύφεση. Δεν βλέπω διέξοδο, μέχρι το σημείο της γενικής κατάρρευσης.

Και για την Γερμανία;

Οι Γερμανοί βρίσκονται σε άρνηση. Δεν ξέρω τι θα συμβεί όταν θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Θα πρόκειται για πολύ απότομο ξύπνημα.

Ποια είναι η εναλλακτική;

Ίσως είμαι αφελής, αλλά ήλπιζα ότι ο Ολάντ θα αντιλαμβανόταν το πρόβλημα και θα έκανε κάτι, πχ θα σχημάτιζε μια συμμαχία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η Γερμανία.

Μιλάτε για μια Ένωση των χωρών του Νότου;

Θα ήταν μια καλή ιδέα. Τουλάχιστον μια πνευματική ένωση, μια πολιτική συμμαχία που θα πει «κοιτάξτε, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Ή αλλάζετε γραμμή ή φεύγουμε». Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει όμως ο ηγέτης. Η Γαλλία θα ήταν ο αναμενόμενος ηγέτης μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, αλλά για την ώρα δεν κινείται.

Θα έπρεπε και η Ελλάδα να έχει βγει από το ευρώ;

Θα ήταν πολύ δύσκολο. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι εισαγωγές θα γίνονταν πολύ ακριβές. Αν όμως έφευγαν περισσότερες χώρες μαζί, θα ήταν πιο εύκολο. Αυτό που είπα και στην Κύπρο είναι «πηγαίνετε να διαπραγματευτείτε στις Βρυξέλλες για μια συντεταγμένη έξοδο, με οικονομική και πολιτική στήριξη». Δεν μπορείς να καταστρέψεις ένα μοντέλο σε μια νύχτα. Χρειάζονται διαδικασίες, προσαρμογή, διαρθρωτικές αλλαγές.

Εκτιμάτε ότι η Κύπρος σκέφτεται να αποχωρήσει;

Αυτή είναι η αίσθησή μου. Αυτό που έχω να τους πω είναι να το κάνουν ανοιχτά. Να μιλήσουν στον κόσμο και να του πουν «η μόνη λύση είναι η έξοδος. Θα πονέσουμε για λίγο, όλοι μαζί». Οι Κύπριοι σοκαρίστηκαν τόσο πολύ, που θα ήταν ανοιχτοί στην ιδέα.

Ήταν πράγματι λάθος το μοντέλο της Κύπρου;

Είναι δύσκολο να το πει κανείς. Οι μικρότερες χώρες αναζητούσαν κάποιο πλεονέκτημα. Δεν μπορούν όλοι να έχουν βιομηχανία. Και πριν από μερικά χρόνια όλοι έλεγαν ότι τα χρηματοοικονομικά είναι το μέλλον. Δείτε την περίπτωση του Λουξεμβούργου. Αν χρειαστεί χρήματα, θα του φερθούν όπως και στους άλλους.

Τελικά η Γερμανία επιδιώκει ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τέτοια στρατηγική. Τόσο η Μέρκελ όσο και ο Σόιμπλε πιστεύουν πραγματικά ότι η λύση είναι στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Η Γερμανία είναι δύσκολη χώρα. Οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι για τις εξαγωγές τους και οι κυβερνήσεις δίνουν μεγάλη σημασία στα πλεονάσματα. Η ίδια η Bundesbank είναι παραδοσιακά πολύ δεξιά, πολύ συντηρητική. Και κανείς δεν αναφέρει ότι ακόμη και η Deutsche Bank βρίσκεται σε πολύ ευάλωτη θέση.

real.gr

πηγή -http://www.anixneuseis.gr/?p=62513

Από τις ψευδαισθήσεις στη γεωμετρία των συμφερόντων

{Συνέντευξη του Μίμη Ανδρουλάκη στον Τραϊανό Χατζηδημητρίου για την εφημερίδα ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ}

Κατέθεσες πριν λίγες μέρες μια ερώτηση προς την κυβέρνηση για τον "απαραίτητο, όπως υποστηρίζεις, ανασχεδιασμό της εξωτερικής και ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας πέρα από ψευδαισθήσεις - παγίδες μετά την τραγική περιπέτεια της Κύπρου". Σε ποιες κατευθύνσεις πρέπει να γίνει μια τέτοια νέα χάραξη εθνικής στρατηγικής;

Σ’ έναν κόσμο ακραίας αλληλεξάρτησης μην εγκλωβίζεσαι σε απλοϊκές διχοτομίες. Να συνδέεις το φάσμα των δυνητικών εναλλακτικών λύσεων με τη μεταβαλλόμενη, ανοιχτή γεωμετρία των συγκλίσεων - αποκλίσεων. Ας πούμε αν υπάρχει μια εφήμερη κρίση Τουρκίας-Ισραήλ να φαντασιώνεσαι ότι έχεις ασφαλιστεί και δέσει το γάιδαρό σου με μια αδιευκρίνιστη “συμμαχία” με τους Ισραηλινούς. Ή να πιστεύεις ότι θα βρεις εναλλακτικούς σταθερούς συμμάχους έναντι του πυρήνα της Ευρωζώνης τους Ρώσους. Μα αυτοί έχουν πάνω από το 40% των αποθεμάτων τους σε ευρώ και προς έκπληξη ορισμένων αφελών δεν κούνησαν το δάκτυλάκι τους να σώσουν μια τράπεζα στην Κύπρο κι έβαλαν την Τουρκία στο παιχνίδι του κυπριακού φυσικού αερίου.

Υπονοείτε ότι υπάρχει και απόκλιση συμφερόντων με τους Ρώσους στο φυσικό αέριο;

Η Ρωσία πρέπει να είναι στρατηγικός εταίρος μας αλλά είναι φυσικό και αυτονόητο ο παλαιός και κυρίαρχος παραγωγός φυσικού αερίου να θέλει να καθορίζει εκείνος τους χρόνους, τους όγκους και βέβαια τις τιμές του φυσικού αερίου όταν μάλιστα πιέζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση να τις χαμηλώσει. Πρόσφατα η Gazprom της Ρωσίας, η Total της Γαλλίας και η Statoil της Νορβηγίας πάγωσαν την εξόρυξη στη θάλασσα Μπάρεντς για να κρατήσουν ψηλά τις τιμές του φυσικού αερίου καθώς οι ΗΠΑ αποκτούν αυτάρκεια με το σχιστολιθικό αέριο.

Η Τουρκία με τις κινήσεις Ομπάμα και Μεντβέντεφ φαίνεται να είναι ο παίκτης της περιοχής που χωρίς αυτόν δεν θα γίνεται τίποτε. Αυτό σημαίνει κάτι και για τις εκτός Αιγαίου ΑΟΖ; Στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.

Φοβάμαι ότι οι κινήσεις αυτές απλώς ενισχύουν την δια ξηράς διοχέτευση του φυσικού αερίου δηλαδή δια της Τουρκίας κι όχι το θαλάσσιο δρόμο. Δεν αμφισβητούν όμως την ελληνική ΑΟΖ.

Ποιος είναι ο δρόμος της ενεργειακής αναβάθμισης της χώρας; Η παλιά ιδέα της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο;

Το Αιγαίο αντιπροσωπεύει τουριστικά έναν πλούτο πολλαπλάσιο του υποθετικού πετρελαίου. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να παίξουν ενεργό ρόλο στον ανασχεδιασμό του πολιτικού και ενεργειακού χάρτη της ευρύτερης περιοχής δίχως a priori αγκυλώσεις έναντι της Τουρκίας. Η Κύπρος δεν πρέπει να λησμονά ότι μπορεί μέχρι στιγμής να υπερβαίνει με επιτυχία τις ενστάσεις των Τούρκων στην αξιοποίηση του οικοπέδου Αφροδίτη χάρις στη στήριξη της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Διαφορετικά θα μείνει στον αέρα με τις γνωστές από το ΄74 εθνικοπατριωτικές κορόνες.

Στις ψευδαισθήσεις μας αναφέρεστε και στη Γαλλία;

Ο μεταθανάτιος Μιτεράν στο δικό μου “Οπλων κρίσις” προειδοποιεί ότι ο Ολάντ θα κάνει μικροσυνδικαλισμό έναντι της Γερμανίας. Τώρα στο ζήτημα της “τραπεζικής ένωσης” υπάρχει γαλλο-γερμανική συμπαιγνία που σφίγγει τη θηλιά στο City του Λονδίνου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου της Ευρώπης και των παραφυάδων του. Αυτό πλήρωσε η Κυπριακή φούσκα. Αλλά είναι λάθος να ξεφουσκώνεις, να απομοχλεύεις όπως λέμε, με την καρφίτσα. Είναι επίσης ψευδαίσθηση και ασύλληπτη ευρωπαϊκή αφέλεια να φαντασιώνεσαι μια “τραπεζική ένωση” στην οποία η Γερμανία θα εγγυάται υποχρεώσεις των τραπεζών του Νότου τριπλάσιες και τετραπλάσιες του ΑΕΠ της. Δεν το μπορεί. Δεν είναι μόνο ότι δεν το θέλει. Σ’ άλλο σημείο πρέπει ένας ευρύτερος συνασπισμός χωρών να “σπάσει” τη Γερμανία και να επιτύχει μια διαχείριση της κρίσης με μεγαλύτερη αμοιβαιότητα πιστωτών - οφειλετών δίχως την οποία δεν μπορεί να επιζήσει το ευρώ.

Σε ποιο σημείο είναι προτιμότερη η ρήξη με την Γερμανία;

Στο σημείο ύφεση - ανεργία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα μετά τη δήλωση ότι θα αγοράζει ομόλογα των χωρών που πιέζονται από τις αγορές. Δηλαδή να “κόψει” νέο χρήμα αποκλειστικά μέσω της αγοράς “αναπτυξιακών ομολόγων” για ένα ευρωπαϊκό New Deal με επενδύσεις σε δίκτυα-υποδομές-καινοτομία και την συντεταγμένη ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών. Στην περίπτωση αυτή η δυναμική της παραγωγής και η δυνατότητα να ανοιγοκλείνεις τη στρόφιγγα της ΕΚΤ μπορεί να εξαλείψει τον κίνδυνο ενός μη ελεγχόμενου πληθωρισμού που αποτελεί το απαράβατο, το “θρησκευτικό” όριο της Γερμανίας

Διαφορετικά;

Διαφορετικά θα παγιωθούν τα ευρώ διαφορετικών ταχυτήτων και θα ενισχυθεί η φυγή των κεφαλαίων από χώρες όπου το ευρώ θα υποτιμηθεί αν διαλυθεί η Ευρωζώνη όπως στην Ελλάδα σε χώρες όπου πρόκειται να ανατιμηθεί όπως στη Γερμανία. Δηλαδή θα ζούμε επώδυνα τα προκαταρκτικά φαινόμενα μιας διάλυσης της Ευρωζώνης που δεν πρόκειται το πιθανότερο να πραγματωθεί. Ωστόσο, αν η γερμανική πολιτική δε μετακινηθεί από τα σημερινά της όρια όπως έχουμε περιγράψει παραπάνω, ακούσια θα οδηγήσει στο σπάσιμο την Ευρωζώνη προς μια στενότερη ομάδα του ευρωμάρκου.

Άρα να συμπεράνουμε ότι η λύση που προώθησε η ΕΕ στην Κύπρο είναι συμπτωματική ή όντως υπάρχει μια νέα ΕΕ του Βορρά που ακολουθεί τα "καλβινιστικά" προτάγματα της Μέρκελ;

Είναι σε σύγχυση. Υπάρχει ερασιτεχνισμός και ασυναρτησία. Βιάστηκαν να εξαγγείλουν το καλοκαίρι το “banking union” ενώ ο καθένας εννοεί διαφορετικά πράγματα. Δεν υπάρχει συμφωνία αντικατάστασης του “bail out” δηλαδή της διάσωσης των τραπεζών μέσω των φορολογουμένων με το “bail in” δηλαδή με επιβάρυνση κατά σειρά προτεραιότητας μετόχων, ομολογιούχων και σε έκτακτη περίπτωση όπως στην Κύπρο και των ανασφάλιστων καταθετών. Σας διαβεβαιώνω ότι αν χρεοκοπήσει η Deutsche Bank θα σπεύσει η Γερμανία να ρίξει το βάρος της διάσωσης στον φορολογούμενο ανεξάρτητα αν αυτός μεσοπρόθεσμα θα κερδίσει ή θα χάσει. Σε κάθε περίπτωση χρειαζόμαστε έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό εγγύησης καταθέσεων έστω ανάλογο του αμερικανικού FDIC.

Το "όχι" της κυπριακής Βουλής βοήθησε ή οδήγησε σε ακόμη χειρότερη λύση;

Καθένας μπορεί να γίνει ήρωας μιας ημέρας ή μιας ώρας. Τα όχι ή τα ναι δικαιώνονται αν έγκαιρα διαθέτεις εναλλακτική λύση, συμμαχίες και λίγη τύχη. Βάσανό σου, είτε πεις ναι είτε όχι, αν δεν τις διαθέτεις. Στην ελληνική ιστορία υπήρξαν και “όχι” που οδήγησαν σε εθνικές ταπεινώσεις, πανωλεθρίες και καταστροφές όπως οι “ένδοξες” ημέρες του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Μην ξεχνάτε εκατό χρόνια πριν την πολιτική μεγαλοφυΐα του Βενιζέλου. Πάντως η Κύπρος για λόγους ιδεοληπτικούς και άλλους ανομολόγητους δεν ζήτησε πριν ένα χρόνο την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της από την τρόικα που η ίδια προσκάλεσε ενώ ήταν προβλέψιμη η “τρύπα” τους.

Και κάτι για τα εδώ: Πριν 20 χρόνια έγραψες το ΜΕΤΑ. Βλέπεις πρόσφορο έδαφος ώστε πριν τις ερχόμενες εκλογές -ιδιαίτερα αν γίνουν προς το τέλος της θητείας- να έχει επιτευχθεί συνεργασία των δυνάμεων της κεντροαριστεράς;

Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης και η νέα κοινωνική αντιστοίχηση απαιτεί μια ριζική ανασύνθεση, μια νέα ιδρυτική πράξη κι όχι μια απλή εκλογική συμπαράταξη στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Υπάρχει ακόμα φοβία να υπερβεί κανείς τα όρια του σχηματισμού του ή του “μαγαζιού” του. Όπως η Κυπριακή περιπέτεια αποκάλυψε με τις υποτροπές ανωριμότητας και φούριας πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος αυτομετασχηματισμού του Συριζα σε μια δύναμη πειστικής εναλλακτικής λύσης στα πλαίσια ευρύτερων συμμαχιών. Ας ελπίσουμε ότι ο νόμος της επιτάχυνσης του πολιτικού χρόνου θα κάνει τη δουλειά του και στον πόλο της Κεντροαριστεράς και στον πιο “ριζοσπαστικό” πόλο που καλείται να αποδείξει ότι δεν αποτελεί μια ευκαιριακή φούσκα διαμαρτυρίας, μια “τράπεζα οργής”.

πηγή - http://mimisandroulakis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_30.html

Guest Post: The Real Cyprus Template (The One You’re Not Supposed To Notice)

http://www.anixneuseis.gr/?p=62462

Μπάνκερ Ρόι: Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα-Bunker Roy

μετά από 35 χρόνια ανομίας που επιιβλήθηκε από την κομματοκρατία, οι έλληνες πολίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν γίνει φασίστες

Διαβάζοντας και βλέποντας αυτά που διαδραματίστηκαν στο ΤΕΙ Πάτρας, δεν με απασχόλησε τόσο το γιατί φθάσαμε στο σημείο, «φοιτητές» να συμπεριφέρονται εγκληματικά.Δεν με απασχόλησε τόσο το γιατί τα «πανεπιστήμια» μας παράγουν φασίστες και εγκληματίες.Δεν με απασχόλησε τόσο το γιατί τα Πανεπιστήμια είναι ακυβέρνητα και χώροι όπου όποιος εγκληματίας μπορεί να κάνει ότι θέλει, γνωρίζοντας ότι θα παραμείνει ατιμώρητος.Δεν με απασχόλησε τόσο το ότι τα Πανεπιστήμια δεν παράγουν κανένα έργο και σπαταλάνε άσκοπα δημόσιο χρήμα.

Ολ’ αυτά τα ξέρουμε τα τελευταία 30 χρόνια.Συμβαδίζουν με την παρακμιακή πορεία της χώρας και είναι αλληλένδετα με την παρακμή.

Εχουν να κάνουν αρχικά με το χαμηλό επίπεδο παιδείας που διακρίνει τον μέσο πολίτη της χώρας, μια που τα σχολεία μας βγάζουν παπαγάλους και όχι μορφωμένους ανθρώπους.Το δεύτερο στοιχείο που εξηγεί αυτά τα φαινόμενα έχει να κάνει κατά την γνώμη μου με την γενικευμένη ανομία που επικρατεί στην χώρα όπως αυτή δομήθηκε τα τελευταία 35 χρόνια ως αναγκαία προυπόθεση για την επιβίωση της κομματοκρατίας.Στο χώρο των «πανεπιστημίων» η ανομία έχει να κάνει με την έλλειψη θεσμών διοίκησης η με την διάλυση των θεσμών διοίκησης που επέβαλλε η κομματοκρατία.

Αυτό που κάνει εντύπωση, και δεν το είχα συνειδητοποιήσει στο μέτρο που έπρεπε μέχρι τώρα, είναι ότι η έλλειψη παιδείας και η ανομία παράγουν φασισμό.Και η ελληνική κοινωνία είναι πλέον μιά κοινωνία φασιστών στην συντριπτική της πλειοψηφία.Ενώ δηλαδή σε άλλες κοινωνίες, ο φασισμός προέκυψε από την οικονομική εξαθλίωση η από άλλες ιστορικές συνθήκες,,στην Ελλάδα η έλλειψη παιδείας και η ανομία οδήγησαν μιά ολόκληρη χώρα στον φασισμό.

Τα ελληνικά "πανεπιστήμια" δεν είναι το μόνο παράδειγμα της κυριαρχίας των φασιστών.Βλέποντας σήμερα τα όσα γίνονται στην Χαλκιδική με τα μεταλλεία χρυσού, το ίδιο παρατηρώ.Ο φασισμός είναι παντού.Ο φασίστας επιβάλλει την άποψη του στον δίπλα του με την βία.

Μιά κοινωνία που αποτελείται πλειοψηφικά από φασίστες δεν έχει κανένα μέλλον διότι είναι απάνθρωπη.Αργά η γρήγορα, η απανθρωπιά θα πρέπει να εξαλειφθεί από την διεθνή κοινότητα η να απομονωθεί πλήρως από τον υπόλοιπο πλανήτη.Αν απομονωθεί από τον υπόλοιπο πλανήτη,θα προκύψει εμφύλιος μέχρι να επικρατήσει η πιό φασιστική άποψη μεταξύ των φασιστικών απόψεων.Η δεύτερη λύση γιά την εξάλειψη της απανθρωπιάς είναι η διεθνής στρατιωτική παρέμβαση γιά την εξάλειψη του φασισμού.

Το καλύτερο βέβαια γιά την Ελλάδα του σήμερα θα ήταν μιά εμπνευσμένη δεσποτεία η οποία θα αναλάμβανε γιά ένα χρόνο το έργο της απο-φασιστοποίησης της κοινωνίας, με την κήρυξη εκτός νόμου της κομματοκρατίας, την δημιουργία νέου συντάγματος, και την εξαντλητική τιμωρία των φασιστών.Και η εξαντλητική τιμωρία των φασιστών μπορεί να προκύψει μόνο με την βία.Ο φασίστας συμπεριφέρεται βίαια με τον δίπλα του μέχρι που τον παίρνει.Οταν ασκήσεις μεγαλύτερη βία εναντίον του γίνεται αρνάκι.Και αυτό όσο ασκείς βία εναντίον του.Μόλις σταματήσεις να ασκείς βία εναντίον του γίνεται και πάλι απάνθρωπος διότι δεν έχει παιδεία.Λειτουργεί με τα ζωώδη ένστικτά του.

Αυτή όμως η εμπνευσμένη δεσποτεία γιά την απο-φασιστοποίηση της χώρας δεν μπορεί να προκύψει, διότι η χώρα έχει μπεί σε παρακμιακή πορεία εδώ και πολλές δεκαετίες.Θα πρέπει κατά συνέπεια να συνηθίσουμε όσοι ζούμε σ΄αυτή την χώρα να ζούμε υπό την βία των φασιστών που είναι πλέον η πλειοψηφία.Είναι και αυτό ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε λόγω της κομματοκρατίας.

Ας υποθέσουμε όμως ότι μιά διεθνής στρατιωτική παρέμβαση η μιά ελληνική εμπνευσμένη δεσποτεία προέκυπταν με σκοπό την αποφασιστοποίηση της χώρας.Τι θα έπρεπε να κάνουν γιά παράδειγμα ως προς την απο-φασιστοποίηση του ΤΕΙ Πατρών;

Nομίζω ότι θα έκαναν τα εξής

1/δια βίου αποβολή από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της υφηλίου,των φοιτητών που έδειξαν το φασιστικό τους προσωπείο στο ΤΕΙ Πατρών.Ο φασίστας δεν έχει καμμιά σχέση με τα Πανεπιστήμια.Δεν μπορεί να είναι φοιτητής.Θέλει να επιβάλλει την άποψη του.Δεν θέλει να γνωρίσει άλλες απόψεις.

2/άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον των φασιστών φοιτητών γιά ομηρία, άσκηση σωματικής βίας, κλπ...

3/κλείσιμο του ΤΕΙ Πατρών επ' α'οριστον και επαναξιολόγηση όλων των φοιτητών που φοιτούν σ΄αυτό.

4/Μη αναγνώριση του πτυχίου του ΤΕΙ από το κράτος και τα ξένα πανεπιστήμια μέχρι την απο-φασιστοποίηση του ΤΕΙ

5/Ορισμός εισαγγελικού λειτουργού ως Προέδρου του ΤΕΙ μέχρι την πλήρη απο-φασιστοποίηση του.

6/Ελεγχος του ΤΕΙ από αστυνομικές δυνάμεις μέχρι την απο-φασιστοποίηση του.

7/απαγόρευση των κομματοσκυλικών παρατάξεων μέσα στο ΤΕΙ και των φοιτητικών εκλογών.Οι φασίστες δεν χρειάζονται εκλογές αλλά φόβο.

8/δημιουργία κρατητηρίου μέσα στο ΤΕΙ ώστε να συλλαμβάνεται άμεσα όποιος φασίστας φοιτητής, καθηγητής, υπάλληλος η επισκέπτης, ασκεί βία.

Ακόμα όμως κι΄αν δεν επιδιωκόταν η απο-φασιστοποίηση του ΤΕΙ, αν η σημερινή κυβέρνηση και η σημερινή δικαιοσύνη είχαν συνείδηση της κατάστασης και ήθελαν να προστατέψουν έστω τους σημερινούς φασίστες φοιτητές (και όχι την χώρα ) από το να καταστρέψουν την ζωή τους, τι θα έπρεπε να κάνουν ;

Θα έπρεπε να παρέμβουν..Οχι για να επιβάλλουν τον νόμο,όχι για να προστατεύσουν ανθρώπινες ζωές και αξιοπρέπειες, όχι για να προστατεύσουν την κρατική περιουσία, αλλά για να σώσουν αυτά τα νέα παιδιά που φοιτούν σήμερα,και είναι φασίστες γιά τους λόγους που αναφέραμε πιό πάνω, από την καταστροφή της μελλοντικής τους ζωής.

Θα έπρεπε να κλείσει το φασιστικό Ιδρυμα, και να βρεί τους υπεύθυνους για την ομηρία ανθρώπων, τους εκβιασμούς και τα λοιπά εγκλήματα που διαπράχθηκαν.Θα έπρεπε να αποβληθούν άμεσα από το ΤΕΙ για 2 χρόνια οι φασίστες φοιτητές, και η Δικαιοσύνη να τους τιμωρήσει χωρίς να καταστρέψει την ζωή τους.Ας πούμε με 2 μήνες φυλακή και 20 μήνες καταναγκαστική κοινωνική εργασία, ώστε αμέσως μετά να επιστρέψουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.Διότι είναι θύματα και της έλλειψης παιδείας και της ανομίας(αυτό ήξεραν σ’ ολη τους την ζωή, δεν γνώρισαν πώς λειουργεί μια Δημοκρατία).Αν γινόταν αυτό, η Δημοκρατία μας θα τους έσωζε την ζωή.Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί οι νέοι θα μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες για να ζήσουν.Και στις χώρες αυτές,η ανομία είναι άγνωστη.Πώς να επιβιώσουν αυτά τα νέα παιδιά σε δημοκρατικές χώρες? Με την πρώτη άνομη πράξη τους (που δεν θα συνειδητοποίησουν κάν ότι είναι άνομη ) θα βρεθούν στην φυλακή και θα καταστρέψουν την ζωή τους.

Τα εγκληματα της κομματοκρατίας είναι πολλά.Το έγκλημα της συντήρησης της ανομίας επί 35 χρόνια είναι το χειρότερο.

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορούμε να δούμε τους φασίστες φοιτητές και την βία που άσκησαν.Δεν πρέπει όμως να επικεντρωθούμε σ΄αυτούς διότι όπως προανέφερα, στην συντριπτική της πλειοψηφία η ελληνική κοινωνία είναι φασιστική λόγω της ανομίας.Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση όταν δεν υπάρχει τιμωρία, από ανέκαθεν.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=507448

Η εκστρατεία του ζεόλιθου - Ν. Λυγερός

Εκτός από τη Θράκη που γνωρίζει την αξία του ζεόλιθου λόγω εν δυνάμει παραγωγής, βλέπουμε ότι άλλες περιοχές της Ελλάδας ανακαλύπτουν επί του πρακτέου τα οφέλη του. Στη Μακεδονία έχουν γίνει ήδη πολλά πειράματα σε αγροκτήματα και όχι μόνο σε εργαστήρια που αποδεικνύουν την αύξηση της παραγωγικότητας. Στην Κρήτη σε μερικά σημεία έχουν ήδη εντοπίσει την εξοικονόμηση που επιτρέπει ο ζεόλιθος όσον αφορά στη χρήση των λιπασμάτων, διότι λόγω της οξύτητας της γης ακόμα και το 70% του λιπάσματος αχρηστεύεται και απλώς μολύνει το περιβάλλον δίχως καμιά απόδοση. Με τις πρώτες ενημερώσεις που κάναμε στην Τρίπολη, στην Κέρκυρα και στη Νάουσα αντιληφθήκαμε ότι οι αγρότες και όχι μόνο οι γεωπόνοι, οι χημικοί και οι φυσικοί, ήθελαν να προστατέψουν τη γης τους μ’ έναν τρόπο φυσικό και όχι τεχνητό που επιτρέπει ταυτόχρονα μια αύξηση της παραγωγικότητας. Οι αγρότες μας δεν κοιτάζουν μόνο το άμεσο όφελος, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Αντιλαμβάνονται πιο εύκολα από παλαιότερα ότι έχει μεγάλη σημασία η ποιότητα και αυτή δεν μπορεί να υπάρχει δίχως την προστασία της γης, διότι σε βάθος χρόνου η κακή της χρήση αποδεικνύεται επί του πρακτέου. Επιπλέον λόγω κρίσης, πολλοί επανεξετάζουν το θέμα της χρήσης της γης τους μ’ έναν τρόπο πιο ορθολογικό, ο οποίος να μην είναι αποκλειστικά βασισμένος στην έννοια της εκφυλισμένης επένδυσης που δεν αντέχει στο χρόνο. Σ’ έναν άλλο τομέα σημαντικό για την πατρίδα όπως είναι το κρασί, χαρήκαμε που βρήκαμε κτήματα να είναι ενημερωμένα για την χρήση του ζεόλιθου ακόμα και αν δεν γνώριζαν όλες τις ιδιότητές του. Διότι όταν έχεις απαιτητικές ποικιλίες και μερικές φορές και σπάνιες, ή βρίσκεσαι σε μια περιοχή με προστατευμένη ονομασία, πρέπει να είσαι προσεχτικός με το τι βάζεις στη γη σου, διότι ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία. Η πατρίδα μας μπορεί να βοηθήσει την πατρίδα μας με το ζεόλιθο. Διότι μπορούμε να έχουμε μια μεγάλη παραγωγή στη Θράκη φυσικού ζεόλιθου, η οποία να βοηθάει και τις άλλες περιοχές για τις καλλιέργειές τους. Με αυτόν τον τρόπο, εφαρμόζουμε έναν στρατηγικό και οικολογικό σκοπό, ο οποίος είναι ωφέλιμος για όλη την Ελλάδα από τις περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή έως τα ακριτικά νησιά που έχουν πρόβλημα με το νερό. Πρέπει να αξιοποιήσουμε λοιπόν τον ζεόλιθο με κάθε τρόπο, διότι η πατρίδα μας τον έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί με σεβασμό προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους μας. πηγή - http://www.lygeros.org/articles?n=11851&l=gr

Πανηγυρική Ομολογία: Οι Πομάκοι δεν είναι Τουρκικό φύλο! Δήλωση Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

http://www.zagalisa.gr/content/panigyriki-omologia-oi-pomakoi-den-einai-toyrkiko-fylo-dilosi-retzep-tagip-erntogan

Γιάνης Βαρουφάκης: Μακάρι να μας έκαναν μία μικρή Κίνα στην Ευρώπη (video)

http://www.palmografos.com/permalink/18202.html

χυτήρια μετάλλου Αγάκος στη Θεσσαλονίκη -Τελευταία ελπίδα οι εξαγωγές

http://www.dw.de/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AD%CF%82/a-16733151

«Και τώρα, τα hedge funds, ποντάρουν στην ανάκαμψη της Ελλάδας»

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_11/04/2013_493240

Στρατηγική αντιμετώπιση της κρίσης

η έξοδος από το ευρώ γιά την κύπρο, έχει υψηλό κόστος και ελάχιστα οφέλη

παρακάτω περιγράφεται από μιά σοβαρή οικονομολόγο το σενάριο εξόδου της Κύπρου από το ευρώ.Προσωπικά, δεν μου φαίνεται πολύ ελκυστικό. Αν και δεν έχω μελετήσει σοβαρά τηα οικονομικά της Κύπρου, κατάλαβα ότι γιά να μην χρεοκοπήσει η οικονομία της, χρειάζεται 23 δις ευρώ μέχρι το 2016.Με το κούρεμα των καταθέσεων εξασφαλίζει γύρω στα 6 δις,από την τρόικα θα πάρει 10 δις ευρώ,το ρωσικό δάνειο των 2,5 δις θα παραταθεί πέραν του 2016.Λείπουν άλλα 5 με 6 δις ευρώ που είναι το ποσό που θα πρέπει να εξοικονομηθεί από την κύπρο μέχρι το 2016. Αν έχω κατανοήσει καλά την κατάσταση, προσωπικά πιστεύω ότι η κύπρος, εκεί που φθάσανε τα πράγματα, θα έπρεπε να παραμείνει στο ευρώ, αλλά να μήν πάρει το δάνειο των 10 δις από την τροικα.Πέρα από το κούρεμα των 6 δις θα έπρεπε να δεσμεύσει υποχρεωτικά 12 δις καταθέσεις από το σύνολο των 69 δις καταθέσεις που είχε, και να μετατρέψει αυτά τα 12 δις σε ομόλογα της κύπρου με μηδενικό επιτόκιο, που θα αποπληρωθούν μετά το 2020 με τα έσοδα από το φυσικό αέριο.Ούτως η άλλως, το κακό έγινε γιά την οικονομία της.Τουλάχιστον, μ΄αυτό τον τρόπο δεν θα εξαρτιόταν από ξένα δανεικά, μέχρι να έρθουν τα έσοδα από το φυσικό αέριο.Αν πάντως κανείς δεν σκέφτηκε αυτή την λύση, μάλλον θα παρουσιάζει ανυπέρβλητα προβλήματα. Ας δούμε όμως την ανάλυση της Megan Green http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=1770747

τέσσερις βασικοί λόγοι που εξηγούν το γιατί η λήψη αποφάσεων στην ΕΕ είναι τόσο προβληματική

http://www.capital.gr/newsTheme.asp?id=1770557

Τα σεισμικά δεδομένα της ελληνικής ΑΟΖ - Ν. Λυγερός

Αφού μερικοί αμφισβητούν ακόμα το έργο των ειδικών, όπως είναι ο Ηλίας Κονοφάγος και ο Αντώνης Φώσκολος ας διαβάσουν τώρα τα λεγόμενα του αντιπρόεδρου της νορβηγικής εταιρείας PGS αφού αυτός δεν έχει το πρόβλημα των Ελλήνων. Έχει πλέον το πλεονέκτημα να είναι ξεκάθαρος στις δηλώσεις του δίχως να περιμένει οποιαδήποτε γεώτρηση επιβεβαίωσης «Στα υποστρώματα του θαλασσίου πυθμένα νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο υπάρχουν υδρογονάνθρακες». Ήδη με αυτή τη δήλωση δικαιώνονται οι Έλληνες ερευνητές. Όμως ο αντιπρόεδρος δεν είπε μόνο αυτό. Επισήμανε και το εξής. «Το κέλυφος που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα του πυθμένα εκτιμάται ότι είναι πολύ κοντά στη γεωλογική κατάσταση που κρύβει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο. Συνήθως αυτές οι διατάξεις των στρωμάτων του υπεδάφους είναι πιο σκληρές και εγκλωβίζουν στο εσωτερικό τους, σαν κάλυμμά τους, τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στα χαμηλότερα στρώματα». Με άλλα λόγια επιβεβαιώνεται και η προσέγγιση της αναλογικής γεωλογίας που θέλουν δεν θέλουν άλλοι, είναι μια επιστήμη που μπορεί να κάνει προβλέψεις. Με αυτά τα σεισμικά δεδομένα που διαθέτει η Ελλάδα ακόμη και μερικοί δικοί μας που είναι πάντα δύσπιστοι θα δυσκολευτούν τώρα να μας πείσουν ότι η πατρίδα μας δεν έχει αποθέματα σε υδρογονάνθρακες. Ας αφήσουμε τώρα τα διάφορα επιχειρήματα που δεν στέκουν πια κι ας συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την ελληνική ΑΟΖ, η οποία είναι απαραίτητη για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας. Διότι τώρα βλέπουμε αντικειμενικά ότι υπάρχει ένα υπόβαθρο στη στρατηγική που ακολουθούμε εδώ και χρόνια κι έχουμε αναδείξει ως πλαίσιο για την αναγκαία ανάκαμψη για την οικονομία της πατρίδας μας, για να μπορέσουμε να περάσουμε μετά στο πεδίο της ανάπτυξης. Πάντως σε κάθε περίπτωση ο αγώνας μας πήγε ένα βήμα πιο μπροστά. πηγή -http://www.lygeros.org/articles?n=11601&l=gr

Λίγο πριν τη Μάχη της Ισσού - Ν. Λυγερός

Μετά τις Αμανίδες πύλες, η στρατιά του Μεγαλεξάνδρου έφτασε στην Ισσό, όπου άφησε τους τραυματίες και τους ασθενείς και συνέχισε την πορεία της προς την Μυρίανδρο.

- Αλέξανδρε έγινε κάτι τρομερό.

- Πες μου, μην καθυστερείς.

- Εξολόθρευσαν τους δικούς μας…

- Τους τραυματίες και τους ασθενείς;

- Ναι, στην Ισσό.

- Πώς τόλμησαν;

- Δεν έχουν τις ίδιες αξίες με μας.

- Εννοείς ότι δεν έχουν αξίες! Πώς μπορεί κάποιος να εξοντώσει αμάχους;

- Όταν έχεις μόνο αρχές.

Ο Μεγαλέξανδρος παρέμεινε σιωπηλός. Αυτό το έγκλημα πολέμου ήταν απαράδεκτο. Και σκέφτηκε όλους όσους είχε αφήσει για να μην κινδυνέψουν λόγω της στρατηγικής τους. Κάτι δεν ήταν σωστό. Τελικά η σκέψη του τον απελευθέρωσε από τον πόνο του για μια στιγμή κι επινόησε την αντεπίθεση.

- Είναι λάθος.

- Το ξέρω. Τραγικό μάλιστα…

- Δεν εννοώ το δικό μας.

- Ποιο τότε;

- Οι Πέρσες δεν έπρεπε να βρεθούν εκεί.

- Δεν καταλαβαίνω τη διαφορά.

- Κι όμως η διαφορά κάνει τη διαφορά θα έλεγε ο Δάσκαλος.

- Ο Αριστοτέλης.

Ο Μεγαλέξανδρος θυμήθηκε τα μαθήματα του Δασκάλου και χαμογέλασε. Αυτή η διαφορά τον είχε προβληματίσει. Παλαιότερα δεν θα μπορούσε να κρατήσει μέσα του τα συναισθήματά του, για να παράγει μια σκέψη ικανή να βρει το λάθος του εχθρού.

- Ήταν λάθος να φύγουν από την πεδιάδα. Κι αν πραγματικά αυτή η πληροφορία αληθεύει, θα αλλάξουμε τακτική και θα τον τσακίσουμε.

- Αλέξανδρε τι εννοείς;

- Θα στείλεις μια τριακόντορο με αξιωματικούς βόρεια του ποταμού Πινάρου.

- Κατασκοπεία;

- Ακριβώς.

- Κι ύστερα;

- Αν πράγματι βρίσκονται εκεί, έπεσαν μόνοι τους σε μια τακτική παγίδα.

- Τα μαθήματα του Αριστοτέλη.

- Κανενός άλλου!

- Γιατί θα βρίσκονται ανάμεσα στα βουνά και τη θάλασσα.

- Δίχως δυνατότητες ελιγμών του ιππικού.

- Και θα τους χτυπήσουμε με τη φάλαγγα.

πηγή - http://www.lygeros.org/articles?n=11804&l=gr

η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ στο On CBC Radio’s ‘Writers’ Program --Interviewed by Eleanor Wachtel on the Global Minotaur

http://www.cbc.ca/writersandcompany/popupaudio.html?clipIds=2371431386#.UWHmNduvIlo.facebook

http://yanisvaroufakis.eu/2013/04/08/on-cbc-radios-writers-program-interviewed-by-eleanor-wachtel-on-the-global-minotaur/

Three New Lessons of the Euro Crisis -Arvind Subramanian

http://www.project-syndicate.org/commentary/what-the-eurozone-crisis-has-taught-economists-by-arvind-subramanian

Europe's Next Fiasco

http://www.project-syndicate.org/blog/europe-s-next-fiasco-by-christopher-t--mahoney

Οι μετανάστες επιστρέφουν στις πατρίδες τους

http://www.anixneuseis.gr/?p=62047

μελίσσια στη στέγη της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης

http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231242798

Η κρίση αποκάλυψε τη "γύμνια" της κυπριακής οικονομίας

http://www.capital.gr/weekend_articles.asp?id=1767680

π. κονδύλης (1992) - τόσο η ένταση των πλανητικών ανταγωνισμών όσο και η όξυνση του προβλήματος της Ινδοευρωπαϊκής ηγεμονίας, ιδιαίτερα μετά τη γερμανική επανένωση, μάλλον τις κεντρόφυγες παρά τις κεντρομόλες δυνάμεις θα ενισχύσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο

Είναι επίκαιρο σήμερα το ερώτημα αν η Ευρώπη θα ενοποιηθεί πολιτικά και οικονομικά η αν θα διαλυθεί η μέχρι τώρα προσπάθεια σταδιακής ενοποίησης.

Δύσκολο να προβλέψει κανείς την εξέλιξη.

Ο Π. Κονδύλης είχε βέβαια προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις στο βιβλίο του "Πλανητική Πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο" (1992).Ας υπενθυμίσουμε εδώ σχετικά αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο.

"Ως κυρίαρχη και ευρύτερα αποδεκτή εθνική πολιτική εμφανίζεται σήμερα ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της χώρας, με τελικό του σκοπό την οργανική της ένταξη σε μιαν οικονομικά και πολιτικοστρατιωτικά ενοποιημένη Ευρώπη, με τη βοήθεια της οποίας η Ελλάδα, και την οικονομία της θα εκσυγχρόνιζε και την ακεραιότητα της θα διασφάλιζε — κοντολογίς θα έλυνε το πρόβλημα της εθνικής της βιωσιμότητας.

Πολύ φοβούμαι ότι στην προοπτική αυτή κατά κύριο λόγο αντανακλώνται όχι πραγματικές δυνατότητες παρά ευσεβείς πόθοι ανάμικτοι με μυθολογικές κατασκευές. Όπως δηλ. η ακάματη ελληνική μυθολογική φαντασία πριν από λίγο ακόμη απέδιδε όλα τα δεινά στα ζοφερά σχέδια και τεχνάσματα των Ηνωμένων Πολιτειών, έτσι τώρα αναμένει όλα τα αγαθά από το αντίθετο μυθολόγημα, εκείνο της γενναιόδωρης κι αλληλέγγυας «Ευρώπης».

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι, από ψυχολογική άποψη, η ευρωπαϊκή πανάκεια αποτελεί μιαν ακόμη μεταμφίεση του όψιμου επιχώριου ευδαιμονισμού, ο οποίος ονειρεύεται ανεξάντλητες πηγές επιδοτήσεων και συνάμα την έμμεση τουλάχιστον διασφάλιση των συνόρων από ξένα όπλα, έτσι ώστε να κατοχυρωθεί από όλες τις πλευρές και να «την αράξει».

Ωστόσο ακόμα και μία γνώση των διεθνών πραγμάτων τόσο ατελής, όσο αυτή πού συναντάται κατά κανόνα στην Ελλάδα, θα αρκούσε για να θεωρηθεί πρακτικά έωλη μία ουσιώδης προϋπόθεση της ευρωπαϊκής προοπτικής, δηλ. η πεποίθηση ότι η «Ευρώπη» θα αποτελέσει κάποτε, αν όχι μία πραγματική πολιτική ενότητα, πάντως ένα σύνολο κρατών ικανό να δρα σε κάθε περίπτωση ενιαία και αποφασιστικά ˙ τόσο η ένταση των πλανητικών ανταγωνισμών όσο και η όξυνση του προβλήματος της Ινδοευρωπαϊκής ηγεμονίας, ιδιαίτερα μετά τη γερμανική επανένωση, μάλλον τις κεντρόφυγες παρά τις κεντρομόλες δυνάμεις θα ενισχύσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο, κι ας μη μιλήσουμε καθόλου για την επικείμενη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ή για τις μελλοντικές εξελίξεις στην ανατολική Ευρώπη. Οι τριγμοί πού ακούγονται στα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, καθώς στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες το κύρος των κατεστημένων κομμάτων καταπίπτει, ενώ νέα ανέρχονται ˙ η διαγραφόμενη για το άμεσο μέλλον οικονομική στασιμότητα και η συνεπόμενη στενότητα των πόρων οι οικολογικές και πληθυσμιακές αναταραχές: όλα αυτά, μαζί και με άλλα, θα ρίξουν το κάθε έθνος πίσω στις δι­κές του δυνάμεις, καθώς είναι ευκολότερο να συμμετέχουν όλοι στην κοινή ευημερία παρά ο ένας να βαστάζει τα βάρη του άλλου.

Στην περίπτωση αυτή, στους κόλπους της «Ευρώπης» μάλλον θα είχαμε έναν συνασπισμό των ισχυρών με σκοπό ν’ απαλλαγούν από τους αδύνατους ή ανίκανους παρά την αδελφική διανομή προς ανακούφιση όσων ολιγώρησαν ή υστέρησαν.

Αλλά έστω κι αν δεχθούμε την αντίθετη περίπτωση, ότι δηλ. η «Ευρώπη» ενοποιεί, κοντά στην οικονομική, και την πολιτικοστρατιωτική της βούληση, και πάλι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η βούληση αυτή θα συμπέσει σε κρίσιμα σημεία με την ελληνική βούληση — αν μέχρι τότε υπάρχει ελληνική εθνική βούληση. Πάντως οι τελευταίοι μήνες του 1992 έδειξαν, και οι ερχόμενοι θα δείξουν ευκρινέστερα ακόμη, ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας διόλου δεν συμμερίζονται τις επιθυμίες και επιδιώξεις της όσον αφορά, στις σχέσεις της με τους άμεσους γείτονές της (μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς τη θεωρούν ως φαντασιόπληκτο θορυβοποιό) και ότι προτίθενται να ρυθμίσουν τη στάση τους απέναντι στα συναφή προβλήματα με γνώμονα τις δικές τους απόψεις και τα δικά τους συμφέροντα.

Όποιος απέναντι στην πραγματικότητα αυτή άρχιζε και πάλι τους ηθικολογικούς οδυρμούς και διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ζητώντας το «δίκαιο», θα απεδείκνυε απλώς ότι βρίσκεται ακόμη στο νηπιακό στάδιο της πολιτικής ηλικίας.

Θα ήταν πολύ αξιοπρεπέστερο — και γονιμότερο — αν το ελληνικό έθνος έσφιγγε τα δόντια και αντλούσε ένα πικρό, αλλά ζωτικό διπλό συμπέρασμα: ότι η σημερινή Ελλάδα αποτελεί στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας μία παρακατιανή επαρχία, η οποία, κατά μέγα μέρος από δική της υπαιτιότητα, είναι όχι μόνον ανίσχυρη, αλλά και ανυπόληπτη, και ότι γι’ αυτόν τον λόγο σε κάθε μεγάλη κρίση θα βρεθεί εξ ίσου μόνη όσο λ.χ. και το 1974.

Βεβαίως, μία τέτοια νηφάλια διαπίστωση κάθε άλλο παρά πρέπει να οδηγήσει σε μία — διόλου νηφάλια — διάθεση αποκοπής από κάθε συμμαχία και κάθε είδους ένταξη σε υπερεθνικούς οργανισμούς. Αλλά, αν θυμηθούμε τα όσα είπαμε πριν σχετικά με τις προϋποθέσεις της ενεργοποίησης των συμμαχιών και τα μεταφέρουμε στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, θα δούμε ότι μόνο μία ισχυρή (και στην ανάγκη αυτάρκης) Ελλάδα θα προσδώσει πολιτικό βάρος στην ευρωπαϊκή ένταξη, όντας σεβαστή στους εταίρους της ˙ όπως δείχνει καθημερινά η εμπειρία, η ένταξη από μόνη της ούτε αποτελεί οικονομική ή πολιτική πανάκεια ούτε ισχυροποιεί αυτόματα την Ελλάδα μέσα στην ιδιαίτερη γεωπολιτική της περιφέρεια.

Ίσως να φαίνεται παράδοξο, αλλά στο πλαίσιο μιας τελεσφόρας και μακρόπνοης εθνικής πολιτικής ο εξευρωπαϊσμός, και ο εκσυγχρονισμός γενικότερα, πρέπει να προχωρήσουν ακριβώς για να μπορεί μία κραταιωμένη Ελλάδα να μην είναι εξάρτημα η μπαίγνιο της «Ευρώπης», για να είναι σε θέση, αν χρειασθεί, να τραβήξει τον δρόμο πού θα της υπαγορεύσουν τα δικά της συμφέροντα, όταν αυτά συγκρουσθούν με εκείνα των Ευρωπαίων εταίρων της.

Ώστε η «ευρωπαϊκή ένταξη» διόλου δεν θα λύσει τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής εθνικής πολιτικής κατά τον ευθύγραμμο τρόπο πού φαντάζονται πολλοί Έλληνες «ευρωπαϊστές», ποζάροντας από τώρα ως ξεσκολισμένοι και υπερώριμοι «Ευρωπαίοι». Όμως επίσης δεν θα τα έλυνε μία ελληνοκεντρική αναδίπλωση, η οποία ναι μεν είναι χρήσιμη για να θυμάται κανείς που και που ότι σε τελευταία ανάλυση πρέπει να σταθεί στα δικά του τα πόδια, εφ’ όσον ούτε από το πετσί του μπορεί να βγει, ωστόσο καθίσταται επιζήμια όταν ως πρόταση συνάπτεται με διάφορες ανιστόρητες ανοησίες πού αντιπαραθέτουν στην «πνευματική» Ανατολή την «υλόφρονα» Δύση κτλ. Τέτοιες αντιλήψεις μπορούν να χρησιμεύσουν μονάχα ως ιδεολογικές υπεραναπληρώσεις λαών συχνά ταπεινωμένων και με ελάχιστη συνεισφορά στον σύγχρονο πολιτισμό, δεν προσφέρονται όμως ως πυξίδα μιας εθνικής πολιτικής πάνω στον σημερινό πλανήτη. Γιατί, θέτοντας στο επίκεντρο ηθικά ή μεταφυσικά μεγέθη, φενακίζουν τα πνεύματα, καθώς επικαλύπτουν κάτω από διανοουμενίστικες αοριστολογίες την καθοριστική σημασία της μεθόδου του οικονομείν για μία σύγχρονη κοινωνία και τους υπαρξιακούς κινδύνους μιας ουσιώδους ολιγωρίας στο σημείο αυτό"

"Συχνότατα η σημερινή ελληνική εθνική πολιτική θυμίζει κάποιον ο οποίος δεν ανησυχεί γιατί δεν έχει πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά.

Η στάση αυτή δεν προμηνύει τίποτε καλό ˙ πράγματι, μία νηφάλια εκτίμηση μάλλον θα κατέληγε στο πόρισμα ότι είναι άκρως αμφίβολο αν η Ελλάδα θα μπει στον επίπονο και τραχύ δρόμο της εσωτερικής ανόρθωσης, πού μόνος θα της έδινε τις προϋποθέσεις για την άσκηση εθνικής πολιτικής ικανής ν’ αντεπεξέλθει στις εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες της σημερινής πλανητικής συγκυρίας.

Μάλλον θα συνεχίσει να αιωρείται αμήχανα μεταξύ ευρωπαϊκών ελπίδων και υπεραναπληρωτικού νευρωτικού εθνικισμού, ανήκοντας στην Ευρώπη με τον πιθηκισμό της και στα Βαλκάνια με ό,τι γνησιότερο έχει: τη μιζέρια και τον επαρχιωτισμό της. Αυτό επιβάλλεται να πει όποιος επιχειρεί σήμερα μία διάγνωση πέρα από επιθυμίες και φόβους, συμπάθειες και αντιπάθειες.

Ούτε αγνοώ ούτε λησμονώ τις άκρως τιμητικές ατομικές εξαιρέσεις έναντι των κανόνων πού διέπουν τη λειτουργία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Όμως οι εξαιρέσεις δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν το αντικείμενο μιας σύντομης κοινωνιολογικής και πολιτικής ανάλυσης, όταν οι κανόνες είναι τόσο εξόφθαλμοι και τόσο επαχθείς. Πολλοί ίσως βρουν υπερβολικά καυστικές διάφορες εκφράσεις απ’ όσες χρησιμοποιήθηκαν στην παραπάνω περιγραφή. Θα είναι ασφαλώς εκείνοι πού ακόμα δεν κατάλαβαν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πια περιθώρια για μισόλογα και διακριτικούς υπαινιγμούς."