Στο έλεος των σκουπιδιών η Φιλοσοφική Αθηνών - μιά διαπίστωση που λέει πολλά

http://www.kathimerini.gr/788356/article/epikairothta/ellada/sto-eleos-ths-aka8arsias-h-filosofikh

Μιά πρώτη ανάγνωση της είδησης είναι ότι ένα κρατικό κτίριο, το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες φοιτητές καθημερινά,έχει αφεθεί στο έλεος των σκουπιδιών, εδώ και μήνες.Κάποιος άσχετος επισκέπτης χωρίς ενημέρωση, θα πίστευε ότι το κτίριο μάλλον εγκαταλείφθηκε.Κάποιος άλλος θα πίστευε ότι η οικονομική κρίση της χώρας οδήγησε σ΄αυτή την κατάσταση.Κάποιος άλλος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το κτίριο δεν έχει πλέον διαχειριστή : o διαχειριστής ας πούμε πέθανε, και δεν αντικαταστάθηκε.

Ομως μαθαίνουμε από τον τύπο ότι το πρόβλημα είναι απλά νομικό, και έχει να κάνει με έναν διεθνή μειοδοτικό διαγωνισμό που έγινε η γίνεται γιά την συγκομιδή των σκουπιδιών, ο οποίος δεν έχει καταλήξει εδώ και δύο χρόνια.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της υφηλίου, αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί.Ο διαγωνισμός θα είχε ολοκληρωθεί πρίν λήξει η υφιστάμενη σύμβαση.Θα υπήρχε και δικλείδα ασφαλείας η οποία θα προέβλεπε την ανανέωση της συμφωνίας γιά κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να προκύψει ο νέος ανάδοχος.Στην περίπτωση που διαπιστωνόταν ότι οι υπεύθυνοι του πανεπιστημίου δεν μπορούσαν να λύσουν ούτε το πρόβλημα των σκουπιδιών θα απολυόταν, διότι αν δεν μπορείς να λύσεις ένα τόσο απλό πρόβλημα, δεν μπορείς να έχεις την ικανότητα να παρέχεις παιδεία σε χιλιάδες φοιτητές.Αν παρ όλες αυτές τις δικλείδες ασφαλείας διαπιστωνόταν ότι το πρόβλημα δεν λύνεται θα έδινε λύση το υπουργείο παιδείας της χώρας.Τέλος, αν το υπουργείο παιδείας δεν έδινε λύση, θα υπήρχε επέμβαση της δικαιοσύνης γιά να κλείσει το πανεπιστήμιο γιά την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.Ολα αυτά θα προβλεπόταν και θα γίνονταν σίγουρα σε οποιαδήποτε χώρα ας πούμε της Αφρικής.Δεν μπορούν όμως να γίνουν στην Ελλάδα.Και το ερώτημα είναι γιά ποιό λόγο.

Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι το πρόβλημα είναι η ανικανότητα διαχείρισης : δεν έχουμε δηλαδή τους κατάλληλους κανόνες και τους κατάλληλους ανθρώπους να διαχειριστούν πολύ απλά προβλήματα.Αυτό θα μπορούσε να ισχύει στην περίπτωση που στον παγκόσμιο πίνακα κατάταξης της αποτελεσματικότητας του κάθε κράτους να συλλέγει τα σκουπίδια από τα πανεπιστήμια του, η χώρα μας βρισκόταν στην τελευταία θέση η κοντά στην τελευταία θέση.Αυτό όμως δεν συμβαίνει.Μπορεί κάποια χώρα να μήν συλλέγει καλά τα σκουπίδια των πανεπιστημίων της.Δεν υπάρχει όμως χώρα που απλά να αδυνατεί να συλλέξει τα σκουπίδια από ένα πανεπιστήμιο γιά χρόνια η γιά μήνες όπως συμβαίνει στην Φιλοσοφική Αθηνών.

Οταν μιά χώρα αδυνατεί να κάνει κάτι τόσο απλό όπως το να συλλέξει τα σκουπίδια από ένα πανεπιστήμιο, έχω την εντύπωση ότι το πρόβλημα δεν είναι πλέον μόνο διαχειριστικό.Είναι και διαχειριστικό, με την έννοια ότι το πανεπιστήμιο δεν διοικείται και δεν υπάρχει μηχανισμός γιά την απόλυση των υπευθύνων.Είναι και διαχειριστικό με την έννοια ότι δεν λειτουργούν οι θεσμοί.Ομως επί της ουσίας έχουμε να κάνουμε με άλλα μεγέθη :

α/το κράτος ελέγχεται απόλυτα από την κομματοκρατία και εξυπηρετεί μονο τα συμφέροντα της και τίποτα άλλο.Ομως ακόμα κι' αν αύριο καταρρεύσει η κομματοκρατία το πρόβλημα επίλυσης τόσο απλών προβλημάτων δεν θα λυθεί πλήρως διότι υπάρχει κι΄ενα άλλο ακόμα πιό σημαντικό πρόβλημα που είναι πολιτισμικό. β/το πρόβλημα έγκειται στο εξής : Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να σηκώσει το χέρι του, μπορεί να είναι παράλυτος η να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας.Μπορεί όμως να είναι και δεμένος η να του έχουν βάλει γύψο, οπότε δεν μπορεί να σηκώσει το χέρι.

Αν ένα νομικό πρόσωπο όπως το κράτος δεν μπορεί να κάνει μιά απλή κίνηση όπως το να μαζέψει τα σκουπίδια, αυτό δεν μπορεί να οφείλεται σε αναπηρία η σε αρρώστια.Κάποιοι το ακινητοποίησαν η το έβαλαν σε γύψο.Και γι΄αυτό, δεν φταίνε μόνο οι κομματοκράτες.Το πρόβλημα αυτό είναι εμφανές σε οποιονδήποτε προσεκτικό παρατηρητή της λειτουργίας του κράτους :το Σύνταγμα και οι νόμοι είναι φτιαγμένοι γιά την αιωνιότητα.Πουθενά δεν προκύπτει μιά ευελιξία η οποία θα επέτρεπε την προσαρμογή στα νέα δεδομένα που δημιουργεί συνεχώς η ζωή.Οι νόμοι μας απαθανατίζουν την σημερινή ζωή.Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η ζωή αύριο θα είναι διαφορετική.Αυτή η κατάσταση δημιουργεί μιά στατικότητα στην κοινωνία και στην οικονομία.Μιά νέα επιστημονική ανακάλυψη μπορεί γιά παράδειγμα να αλλάξει ριζικά έναν κλάδο της οικονομίας μέσα σε ένα χρόνο, αλλά μπορεί το πολιτικό σύστημα να το συνειδητοποιήσει μετά από 20 χρόνια και να αλλάξει τότε τον νόμο οπότε είναι πλέον πολύ αργά.

Δεν είναι όμως μόνο η νομοθεσία που υμνεί την αιωνιότητα σε ότι αφορα την λειτουργία του κράτους.Οι δομές του παραμένουν οι ίδιες εδώ και δεκαετίες χωρίς κανείς να είναι υπεύθυνος να τις προσαρμόσει στην εκάστοτε πραγματικότητα.Είναι ξέρετε,αυτό που οι Γερμανοί ονομάζουν μεταρρυθμίσεις από το 2010.Γιά παράδειγμα, αν μιά χώρα έχει 100.000 ανέργους και ξαφνικά βρίσκεται με 1.000.000 ανέργους ο κοινός νους θα έλεγε ότι πρέπει να μεταφερθούν περισσότεροι υπάλληλοι στον ΟΑΕΔ γιά να εξυπηρετηθούν οι άνεργοι λόγω αλλαγής των συνθηκών.αυτή η αλλαγή σύνθηκων είναι άγνωστη έννοια στην χώρα μας διότι οι συνθήκες έχουν προβλεφθεί μέχρι το τέλος του Κόσμου, και έχει προβλεφθεί να είναι σταθερές

Τέλος, το καθεστώς μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων είναι και αυτό μιά έκφραση της ψευδαίσθησης της αιωνιότητας σε ότι αφορά την λειτουργία του κράτους.Το κράτος δεσμεύεται να χρησιμοποιεί και να πληρώνει υπαλλήλους μέχρι την σύνταξη τους είτε αυτοί είναι καλοί είτε δεν είναι καλοί.Και δεσμεύεται ενώ δεν γνωρίζει αν θα μπορεί να τους παρέχει μισθό μέχρι την σύνταξη τους.

Η χώρα μας αρέσκεται να ζεί στο παρόν και θέλει να το κάνει αιώνιο.Φοβάται το μέλλον.Αυτό είναι το πρόβλημα.Και μιά χώρα , ένας πολιτισμός, που φοβάται το μέλλον, δεν μπορεί να επιβιώσει.

Το θέμα των σκουπιδιών στην Φιλοσοφική Αθηνών,θα μπορούσε να λυθεί αν ζητήσουμε συνδρομή από ένα αφρικανικό κράτος που δημιουργήθηκε πρίν από 20 χρόνια.Κοινός νούς υπάρχει ανά την υφήλιο.Τι να το κάνεις όμως;To πρόβλημα των σκουπιδιών και η αδυναμία επίλυσης του, δείχνει ένα άλλο πολύ πιό σημαντικό πρόβλημα γιά το οποίο δεν υπάρχει ορατή λύση : μπορεί αυτή η κοινωνία και αυτό το κομματοσκυλικό κράτος να διαχειριστούν σοβαρότερα προβλήματα όπως μιά κατάσταση πολέμου η μιά επιδημία τύπου 'Εμπολα;

Προσωπικά αμφιβάλλω.