Όποιος έχει μελετήσει το έργο του Π.Κονδύλη θα έχει τουλάχιστον συγκρατήσει το εξής : οι ιδεολογίες είναι κατασκευασμένες από ανθρώπους, θεωρίες.Να θυμίσουμε τι έλεγε ο ίδιος ο Κονδύλης γιά αυτό το θέμα : " ...οι απαντήσεις στα ιστορικά προβλήματα δεν βρίσκονται μέσα στην κατασκευασμένη θεωρία, αλλά αντίθετα οι απαντήσεις στα θεωρητικά προβλήματα βρίσκονται μέσα στην ιστορία. Όσοι επιλέγουν τη θεωρία έναντι της ιστορίας το κάνουν όχι γιατί κινούνται σε υψηλότερες σφαίρες, όπως συχνά πιστεύουν οι ίδιοι, απλά από πνευματική νωθρότητα· γιατί η οποιαδήποτε θεωρία είναι απείρως απλούστερη από οποιαδήποτε ιστορική κατάσταση."
Οποιος πιστέψει πραγματικά σ΄αυτό το σκεπτικό,όπως εγώ, θα δεί πλέον τα ανθρώπινα πράγματα μέσα στην ιστορία, τελείως διαφορετικά.Δεν θα δώσει πλέον καμμία σημασία στο τί πρεσβεύουν οι ιδεολογίες, και θα επικεντρωθεί στην ανάλυση και κατανόηση της πραγματικότητας όσο μπορεί να την αντιληφθεί με βάση την παιδεια του και την συσσώρρευση εμπειριών.Γιά την επίλυση ενός προβλήματος, θα δοκιμάσει διάφορες λύσεις και θα επιλέξει αυτήν που έχει αποτέλεσμα.Μπροστά σ΄ένα προκύψαν θέμα, δεν θα κάνει μαθήματα ηθικής αλλά θα επικεντρωθεί στο να συμβάλλει στην επίλυση του προβλήματος το συντομότερο δυνατόν με όσο γίνεται πιό αποτελεσματικό τρόπο.Μέσα σ΄αυτό το σκεπτικό,θα κατανοήσει πολύ γρήγορα επίσης ότι πέρα από τις ενέργειες του,η πραγματικότητα διαμορφώνεται και από χιλιάδες άλλες ενέργειες των συνανθρώπων μας, της φύσης, των κυβερνώντων μας, κλπ...
Ετσι, σε ότι αφορά την πολιτική και την οικονομία της χώρας μας,εμένα δεν με απασχόλησε ποτέ ο υποτιθέμενος ιδεολογικός προσανατολισμός της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά η αποτελεσματικότητα του έργου.
Σε ανάρτηση μου πρίν από ένα μήνα είχα εξηγήσει γιατί απέτυχε ο Σαμαράς.Θα μπορούσε να είχε επιτύχει, υπό κάποιες προυποθέσεις, την έξοδο από το μνημόνιο που ήταν το ζητούμενο την συγκεκριμμένη στιγμή, και στην συνέχεια να ζητήσει αλλαγές στους όρους της συμφωνίας, δηλαδή μείωση του χρέους και μείωση του επιπέδου των πρωτογενών πλεονοσμάτων που προβλέπονται γιά τα επόμενα χρόνια και τα οποία είναι ανέφικτα.
Σήμερα, με την νίκη του Σύριζα, έχουμε μιά νέα πραγματικότητα.Ενα κόμμα που θεωρείται ακραίο στην Ευρώπη, θέλει να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο γιά την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.Το πρόγραμμα του δεν μ΄ενδιαφέρει ιδιαίτερα.Δεν έχει καμμιά πρωτοτυπία, δεν είναι τόσο ακραίο όσο πολλοί εκτός χώρας πιστεύουν, και δεν συμφωνώ με τα περισσότερα σημεία του.Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρων στο εγχείρημα του Σύριζα, είναι η αντισυμβατικότητα με την οποία προχωρά.
Σ΄αυτό το ιστολόγιο, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, προσπαθούσα να περιγράψω την αίσθηση μου ότι όλες οι συμβατικές λύσεις που περιγράφονταν από τους οικονομολόγους δεν οδηγούσαν σε λύση,και τόνιζα πολύ συχνά την ανάγκη να σταθούμε σε αντισυμβατικές λύσεις.Να προσπαθήσουμε δηλαδή να εφαρμόσουμε λύσεις γιά τις οποίες όλο το κατεστημένο των διανοουμένων και των πολιτικών θεωρούσε εκ των προτέρων ανέφικτες.Βέβαια, και η αντισυμβατικότητα ως λύση θέλει τον καιρό της.Σήμερα, νομίζω ότι υπάρχουν πολλές προυποθέσεις μαζεμένες γιά να εφαρμοστεί η να προσπαθήσει να εφαρμοστεί μιά τέτοια λύση.
-δεν υπάρχει πιά ορατός ένα δεύτερος δρόμος όπως υπήρχε μέχρι που απέτυχε ο Σαμαράς
-τυχόν αποτυχία της αντισυμβατικής λύσης δε θα στοιχίσει τίποτα στους περισσότερους έλληνες εκεί που φτάσαμε, αρκεί να γίνει η κατάλληλη προετοιμασία.
-η χώρα έχει πρωτογενές πλεόνασμα
-όλη η ευρώπη βλέπει πλέον ότι η λιτότητα που ακολουθείται σε όλες τις χώρες από το 2011 δεν οδηγεί πουθενά ή πάντως όχι σε κάτι ορατό.
Οταν είναι συγκεντρωμένες όλες αυτές οι προύποθέσεις,κάτι μπορεί να γίνει αν χειριστεί η ομάδα του Τσίπρα καλά το θέμα επικοινωνιακά, αλλά και με κατάλληλους χειρισμούς.
Και μέχρι τώρα, η ομάδα του Τσίπρα χειρίστηκε καλά εσωτερικά την επικοινωνία της και τους χειρισμούς γιά να φτάσει σε επιτυχημένο αποτέλεσμα.Θα μπορούσε να το κάνει και έξω, υπό προύποθέσεις.
Οι προυποθέσεις είναι να μήν χάσει χρόνο (δεν έχει και πολύ στην διάθεση της), να χτίσει συμμαχίες έξω, και να αρχίσει μιά επικοινωνιακή πολιτική σε όλες τις ευρωπαικές χώρες με την κοινή γνώμη.
Αυτή η επικοινωνιακή πολιτική πρέπει να βασιστεί στα σημεία εκείνα με τα οποία βομβαρδίζονται καθημερινά οι λαοί της ευρώπης από τους συμβατικούς πολιτικούς, δηλαδή
-η φράση " η ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της" πρέπει να αποδομηθεί διότι δεν λέει τίποτα.Τηρείς τις δεσμεύσεις σου αν είναι λογικές.Αν είναι παράλογες όπως λένε όλοι οι οικονομολόγοι, δεν μπορείς να τις τηρήσεις και πρέπει να τις αλλάξεις κοινή συναινέσει.
-το επιχείρημα ότι η ελλάδα αλλοίωσε τα στοιχεία της γιά να μπεί στο ευρώ πρέπει να αποδομηθεί, διότι δεν στέκει
-το επιχείρημα ότι οι έλληνες δεν θέλουν να πληρώσουν το χρέος τους και θέλουν να το πληρώσουν οι άλλοι λαοί πρέπει επίσης να αποδομηθεί.Πρέπει να αλλάξει ρητορική ο Σύριζα γύρω από αυτό το θέμα ακόμα κι΄αν είναι μόνο επικοινωνιακή.Θα μπορούσε ας πούμε να το πεί διαφορετικά.Δεν είναι αλήθεια ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε το χρέος.Το θέμα είναι να μπορούμε.Ας συνδέσουμε το χρέος με μιά ρήτρα ανάπτυξης.Ας επεκτείνουμε λίγο περισσότερο τις λήξεις.Και ας μειωυεί ακόμα λίγο το επιτόκιο.
-να ξεκαθαρίσει γρήγορα τι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί.
Τις επόμενες εβδομάδες θα διακρίνουμε την στρατηγική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση και ας ελπίσουμε να βρεί τους κατάλληλους χειρισμούς.
Απο σκιτσογράφο της βελγικής εφημερίδας La Libre Belgique όπως δημοσιεύτηκε σήμερα
Στον παραπάνω πίνακα, φαίνεται ότι το 2007 η Ελλάδα ξόδευε το 48% του ΑΕΠ της γιά να συντηρεί το κράτος της.
Αυτό, δεν μπορούσε να συνεχιστεί, και αναπόφευκτα η χώρα χρεωκόπησε.
Θα περίμενε κανείς από αυτούς που διαμορφώνουν τις πολιτικές αν ήξεραν βέβαια τι κάνουν, να μειώσουν σταδιακά αυτό το κόστος του κράτους γιά τους έλληνες φορολογούμενους στο 45% του ΑΕΠ η στο 40% του ΑΕΠ.Ομως στον παραπάνω πίνακα, βλέπουμε ότι το 2013 το κόστος του κράτους γιά τους έλληνες φορολογούμενους αντιστοιχεί πλέον στο 60% του ΑΕΠ, δηλαδή στο 60% των εισοδημάτων τους.
Αυτά τα λίγα γιά όποιον αναρωτιέται αν βγαίνουμε από την κρίση και πότε, και ας βγάλει τα συμπεράσματα του.
2/ η πτώση του ελληνικού ΑΕΠ τα χρόνια της κρίσης ήταν τραγική και χωρίς προηγούμενο παγκοσμίως
3/ η τραγική μείωση των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία τα χρόνια της κρίσης είναι πρωτοφανής
Κι΄όμως οι Ελληνες πολίτες έκαναν υπομονή.Πουθενά αλλού στην Ευρώπη οι πολίτες δεν θα είχαν δώσει το περιθώριο σε μιά κυβέρνηση να συνεχιζει να κυβερνά υπό αυτές τις συνθήκες.
Τέλος, κάποια πρώτα σημάδια ότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί είχαν φανεί το 2014.
- η χώρα είχε βγεί επιτυχώς στις αγορές μετά από 5 χρόνια
- η ύφεση είχε αρχίσει να μηδενίζεται
-η ανεργία είχε αρχίσει να σταθεροποιείται έστω στο 26%
-γιά πρώτη φορά από τότε που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας οι κομματοσκυλικές δυνάμεις ( 40 ολόκληρα τραγικά χρόνια), η χώρα είχε καταφέρει να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα έστω υπό την πίεση των δανειστών.
Κι΄όμως, ακόμα και υπό αυτές τις σχετικά ευνοικές συνθήκες, η "πολιτική ηγεσία" της χώρας τα έκανε θάλασσα.
Ολα άρχισαν με τον ανασχηματισμό του Μαίου και την τοποθέτηση σημαινόντων κομματόσκυλων στην θέση υπουργών που μέχρι τότε προσπαθούσαν σκληρά να μεταρρυθμίσουν την χώρα.Στην συνέχεια, σταμάτησε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, και άρχισαν να μοιράζονται δωράκια στους ψηφοφόρους όπως τις παλιές καλές εποχές.Στην πορεία, αντί να κλείσει την διαπραγμάτευση με την Τρόικα τον Σεπτέμβριο, η "πολιτική ηγεσία" άρχισε να ονευρεύεται παλιές συνήθειες όπου θα δανειζόταν και πάλι γιά να κάνει δωράκια στους ψηφοφόρους εις βάρος των μελλοντικών γενεών.Το σχέδιο γιά να ξανά επιστρέψει η κομματοκρατία στις κομματοσκυλικές εποχές, ήταν τόσο κακά σχεδιασμένο, που φάνηκε αμέσως η φαυλότητα του, κατά την επίσκεψη Σαμαρά στην Μέρκελ τον Σεπτέβριο/Οκτώμβριο του 2014 γιά να την ενημερώσει, όταν η Μέρκελ του απάντησε "μα εγώ δεν είμαι η Τρόικα γιά να κρίνω".Επειτα έκλεισαν ξανά οι αγορές γιά την Ελλάδα.Στην συνέχεια, η "πολιτική ηγεσία" έδωσε ανένδοτο με την Τρόικα ενώ έπρεπε να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις με όποιο κόστος γνωρίζοντας ότι έρχονται εκλογές και ότι δεν έπρεπε η χώρα να παραμείνει μετέωρη.Τέλος, όταν πιά ήταν φανερό γιά την "πολιτική ηγεσία" ότι είχε η ίδια αποτύχει και η χώρα οδηγείτο χωρίς ζώνη ασφαλείας σε εκλογές, επιστράτευσε τον φόβο των ψηφοφόρων.
Η ευθύνη γιά την αποτυχία ανήκει πλήρως στην"πολιτική ηγεσία", μιά ηγεσία ανίκανη και κατώτερη των περιστάσεων.
Από εκεί και πέρα, το 2015 δεν εμπνέει και πολύ αισιοδοξία γιά την χώρα.Οι έλληνες πολίτες έχουν ταλαιπωρηθεί, έχουν κουραστεί, έχουν μπουχτίσει, αλλά πλέον δεν φοβούνται.Το τέλος του 2014, τους αφήνει χωρίς φόβο αλλά και χωρίς πλέον ελπίδες και ψευδαισθήσεις.Περιμένουν να δούν τις εξελίξεις οι οποίες μπορεί να είναι καλές, αλλά μπορούν να είναι ακόμα και πιό καταστροφικές από αυτές που βίωσαν, αλλά πλέον δεν φοβούνται.Είναι σαν να έχουν πειστεί ότι, ότι είναι να προκύψει, θα προκύψει.
Γι΄αυτό και η νέα χρονιά είναι πολύ επικίνδυνη γιά την χώρα.Είναι απείρως καλύτερα γιά έναν λαό να έχει ψεύτικες ελπίδες παρά να μήν έχει καθόλου ελπίδα.
