Τραμπ για την επίθεση του ΙΚ κατά Αμερικανών στη Συρία: Θα ανταποδώσουμε
-
Τρεις Αμερικανοί σκοτώθηκαν.
Πριν από 1 ώρα
Σκέψεις σχετικές με τις προυποθέσεις επιβίωσης του ελληνισμού ως διακεκριμμένη ταυτότητα
Στον παραπάνω πίνακα, φαίνεται ότι το 2007 η Ελλάδα ξόδευε το 48% του ΑΕΠ της γιά να συντηρεί το κράτος της.
Αυτό, δεν μπορούσε να συνεχιστεί, και αναπόφευκτα η χώρα χρεωκόπησε.
Θα περίμενε κανείς από αυτούς που διαμορφώνουν τις πολιτικές αν ήξεραν βέβαια τι κάνουν, να μειώσουν σταδιακά αυτό το κόστος του κράτους γιά τους έλληνες φορολογούμενους στο 45% του ΑΕΠ η στο 40% του ΑΕΠ.Ομως στον παραπάνω πίνακα, βλέπουμε ότι το 2013 το κόστος του κράτους γιά τους έλληνες φορολογούμενους αντιστοιχεί πλέον στο 60% του ΑΕΠ, δηλαδή στο 60% των εισοδημάτων τους.
Αυτά τα λίγα γιά όποιον αναρωτιέται αν βγαίνουμε από την κρίση και πότε, και ας βγάλει τα συμπεράσματα του.
Εδώ αρχίζει η στρατηγική. Η Ευρώπη δεν μπορεί νομικά να διώξει μιά χώρα από την ευρωζώνη.Μπορεί όμως να διακόψει την χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος μέσω του ELA, και έμμεσα να ωθήσει μιά χώρα στην έξοδο.Και θα μπορούσε να το κάνει αυτό αν η χώρα σταματούσε την εξυπηρέτηση του χρέους της.Δεν μπορεί όμως να το κάνει αν εξυπηρετείς κανονικά το χρέος σου.Τι άλλο μπορούν να κάνουν οι διοικούντες την Ευρώπη;Να εκβιάζουν όπως κάνουν σήμερα, να αφήνουν να διαρρέουν υποτιθέμενες αποφάσεις, να δυναμιτίζουν με δύο λόγια το κλίμα γιά την Ελλάδα. Η χώρα μας θα μπορούσε να πάει στην διαπραγμάτευση προβάλλοντας ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν οδηγεί πουθενά και προτείνοντας ένα δικό της πρόγραμμα γιά την ανάπτυξη, τηρώντας το ευρωπαικό πλαίσιο δηλαδή του ισοσκελισμένου προυπολογισμού, της τήρησης των συμφωνηθέντων, της πληρωμής του χρέους, κλπ... Συμφωνία υπό αυτές τις προυποθέσεις θα βρεθεί.Το πρόβλημα είναι το εξής :με ποιό πολιτικό προσωπικό μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η στρατηγική;Δεν υπάρχει κανένας να το εφαρμόσει και γι΄αυτό και δεν θα εφαρμοστεί. Ενα δεύτερο σενάριο γιά να σταματήσει το μνημόνιο στην περίπτωση που δεν θα μπορέσουν να βρεθούν τα 15-16 δις ευρώ που χρειάζονται γιά το 2015, είναι να γίνει μιά διαπραγμάτευση με την τρόικα ώστε να γίνει μιά αναβολή της πληρωμής αυτών των ποσών γιά δύο-τρία χρόνια, χωρίς νέα μέτρα.Στην περίπτωση αυτή, οι Ευρωπαίοι θα προβάλλουν και πάλι την έξοδο της χώρας από το ευρώ.Η στάση της χώρας μας σ΄αυτή την περίπτωση θα πρέπει να είναι ότι εμείς δεν βγαίνουμε μονομερώς από το ευρώ :να μας αποβάλλετε αναλαμβάνοντας και την ευθύνη.Δεν θα το πράξουν.Αν όμως το κάνουν, εκεί που φθάσαμε, δεν θα είναι το τέλος του κόσμου.Η χώρα θα υποστεί μιά επιπλέον δύσκολη χρονιά, και από εκεί και πέρα θα αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας. Τελικά, ακόμα και στις πιό δύσκολες συνθήκες, μπορούν να προκύψουν λύσεις, υπό την προυπόθεση ότι η χώρα έχει ηγέτη που ξέρει που πάει.Το μεγάλο, και μοναδικό θα έλεγα πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι δεν έχει ηγέτες, δεν έχει πολιτικό σύστημα.Οσο δεν λύνεται αυτό το πρόβλημα, όλα είναι πιθανά γιά την χώρα.
2/ η πτώση του ελληνικού ΑΕΠ τα χρόνια της κρίσης ήταν τραγική και χωρίς προηγούμενο παγκοσμίως
3/ η τραγική μείωση των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία τα χρόνια της κρίσης είναι πρωτοφανής
Κι΄όμως οι Ελληνες πολίτες έκαναν υπομονή.Πουθενά αλλού στην Ευρώπη οι πολίτες δεν θα είχαν δώσει το περιθώριο σε μιά κυβέρνηση να συνεχιζει να κυβερνά υπό αυτές τις συνθήκες.
Τέλος, κάποια πρώτα σημάδια ότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί είχαν φανεί το 2014.
- η χώρα είχε βγεί επιτυχώς στις αγορές μετά από 5 χρόνια
- η ύφεση είχε αρχίσει να μηδενίζεται
-η ανεργία είχε αρχίσει να σταθεροποιείται έστω στο 26%
-γιά πρώτη φορά από τότε που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας οι κομματοσκυλικές δυνάμεις ( 40 ολόκληρα τραγικά χρόνια), η χώρα είχε καταφέρει να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα έστω υπό την πίεση των δανειστών.
Κι΄όμως, ακόμα και υπό αυτές τις σχετικά ευνοικές συνθήκες, η "πολιτική ηγεσία" της χώρας τα έκανε θάλασσα.
Ολα άρχισαν με τον ανασχηματισμό του Μαίου και την τοποθέτηση σημαινόντων κομματόσκυλων στην θέση υπουργών που μέχρι τότε προσπαθούσαν σκληρά να μεταρρυθμίσουν την χώρα.Στην συνέχεια, σταμάτησε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, και άρχισαν να μοιράζονται δωράκια στους ψηφοφόρους όπως τις παλιές καλές εποχές.Στην πορεία, αντί να κλείσει την διαπραγμάτευση με την Τρόικα τον Σεπτέμβριο, η "πολιτική ηγεσία" άρχισε να ονευρεύεται παλιές συνήθειες όπου θα δανειζόταν και πάλι γιά να κάνει δωράκια στους ψηφοφόρους εις βάρος των μελλοντικών γενεών.Το σχέδιο γιά να ξανά επιστρέψει η κομματοκρατία στις κομματοσκυλικές εποχές, ήταν τόσο κακά σχεδιασμένο, που φάνηκε αμέσως η φαυλότητα του, κατά την επίσκεψη Σαμαρά στην Μέρκελ τον Σεπτέβριο/Οκτώμβριο του 2014 γιά να την ενημερώσει, όταν η Μέρκελ του απάντησε "μα εγώ δεν είμαι η Τρόικα γιά να κρίνω".Επειτα έκλεισαν ξανά οι αγορές γιά την Ελλάδα.Στην συνέχεια, η "πολιτική ηγεσία" έδωσε ανένδοτο με την Τρόικα ενώ έπρεπε να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις με όποιο κόστος γνωρίζοντας ότι έρχονται εκλογές και ότι δεν έπρεπε η χώρα να παραμείνει μετέωρη.Τέλος, όταν πιά ήταν φανερό γιά την "πολιτική ηγεσία" ότι είχε η ίδια αποτύχει και η χώρα οδηγείτο χωρίς ζώνη ασφαλείας σε εκλογές, επιστράτευσε τον φόβο των ψηφοφόρων.
Η ευθύνη γιά την αποτυχία ανήκει πλήρως στην"πολιτική ηγεσία", μιά ηγεσία ανίκανη και κατώτερη των περιστάσεων.
Από εκεί και πέρα, το 2015 δεν εμπνέει και πολύ αισιοδοξία γιά την χώρα.Οι έλληνες πολίτες έχουν ταλαιπωρηθεί, έχουν κουραστεί, έχουν μπουχτίσει, αλλά πλέον δεν φοβούνται.Το τέλος του 2014, τους αφήνει χωρίς φόβο αλλά και χωρίς πλέον ελπίδες και ψευδαισθήσεις.Περιμένουν να δούν τις εξελίξεις οι οποίες μπορεί να είναι καλές, αλλά μπορούν να είναι ακόμα και πιό καταστροφικές από αυτές που βίωσαν, αλλά πλέον δεν φοβούνται.Είναι σαν να έχουν πειστεί ότι, ότι είναι να προκύψει, θα προκύψει.
Γι΄αυτό και η νέα χρονιά είναι πολύ επικίνδυνη γιά την χώρα.Είναι απείρως καλύτερα γιά έναν λαό να έχει ψεύτικες ελπίδες παρά να μήν έχει καθόλου ελπίδα.
«Οι τραγωδίες της Ιστορίας αναδεικνύουν τους μεγάλους άνδρες, είναι όμως οι μετριότητες που τις προκαλούν».