Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα
αυτή την ανάλυση του Κου Τσούκα αναφορικά με τους λόγους που τον οδηγούν να υποστηρίξει αυτό το νέο πολιτικό κόμμα.Σε παλαιότερη ανάρτηση μου είχα εκφράσει τον θαυμασμό μου για τους ανθρώπους αυτούς της Δράσης που, βιώνοντας όπως όλοι μας την παρακμή αυτής της χώρας, προσπαθούν να κάνουν κάτι, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα και ότι υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας.Κι'όμως προσπαθούν.Και μόνο γι' αυτή την προσπάθεια τους, προσωπικά θα ψηφίσω γι' αυτό το νέο κόμμα.
Εχει όμως σημασία νομίζω να δούμε ποιά είναι η κριτική που ασκείται σ' αυτό το νέο κόμμα, σ' αυτή την συγκεκριμμένη χώρα, την συγκεκριμμένη στιγμή, και να προσπαθήσουμε να την ερμηνεύσουμε.
Απ' οτι ακούω και απ' οτι διαβάζω, τρείς είναι οι κριτικές που προσωπικά συγκρατώ.
1/ κάποιοι πολιτικοί που αποτύχανε σε άλλα κόμματα, η που κάνανε λάθη στην πολιτική τους πορεία και δεν επανεκλέγησαν βουλευτές, προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά μέσω ενός νέου κόμματος.
Στο πλαίσιο αυτό, προβάλλεται ότι με παλιό και φθαρμένο υλικό δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καινούργιο.
Ο Κος Τσούκας δίνει την δική του απάντηση σ' αυτή την κριτική.Προσωπικά, θα πρόσθετα στα επιχειρήματα του Κου Τσούκα, ότι προφανώς οι πολίτες που ασκούν αυτή την κριτική είναι άνθρωποι που δεν έκαναν ποτέ λάθος στη ζωή τους, δεν λάδωσαν ποτέ, δεν απέφυγαν ποτέ να πληρώσουν τον φόρο που έπρεπε να πληρώσουν,....Είναι δηλαδή άνθρωποι αγγελικά πλασμένοι, οι οποίοι συγκρίνοντας τις αμαρτίες του Μάνου και του Κοντογιαννόπουλου, με τις αμαρτίες του υπόλοιπου πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας,προτιμούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν το σημερινό κομματικό κατεστημένο.
Υπο αυτή την έννοια, η κριτική αυτή δεν έχει καμμιά ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι αυτοί οι πολίτες νοιώθουν καλά με το σημερινό κομματικό σύστημα, και άρα δεν αναζητούν νέο πολιτικό φορέα που θα μπορούσε να τους εκπροσωπήσει.
2/ το κόμμα αυτό δεν έχει κάν πολιτικό πρόγραμμα.Γιατί να το ψηφίσω;Δεν προτείνει μιά πολιτιστική πρόταση στην κοινωνία(και εγώ συμμερίζομαι αυτό το σημείο εν μέρει -βλέπε ανάρτηση μου για τον Σ. Μάνο καθώς και ανάρτηση μου σχετική με την κριτική που άσκησε ο Κος Γιανναράς για την δημιουργία του νέου κόμματος )
Στην κριτική αυτή, απαντά εν μέρει ο Κος Τσούκας.θα επανέλθω σ' αυτό.
3/η κριτική που άσκησε ο Χ. Γιανναράς σε άρθρο του στην Καθημερινή ως προς την δημιουργία του νέου κόμματος.Στην κριτική αυτή, αφιέρωσα μιά ανάρτηση.
Απο τα παραπάνω, νομίζω ότι η κύρια κριτική είναι το θέμα του πολιτικού προγράμματος.
Αυτό είναι ένα σημείο το οποίο οι άνθρωποι της Δράσης έπρεπε, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, να μην το αφήσουν να φαίνεται ως κενό.Για λόγους τακτικής κυρίως και όχι για λόγους ουσίας.
Διότι επι της ουσίας, το θέμα αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελεί σημείο κριτικής.Θα προσπαθήσω παρακάτω να εξηγήσω τι εννοώ.
Ο Π. Κονδύλης, σε μιά συνέντευξη του στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ τ. 384, Απρίλιος 1998 (μπορεί κανείς να βρεί το πλήρες κείμενο σ' αυτό το ιστολόγιο ), στην προσπάθεια του να απαντήσει στην ερώτηση ώς προς τον τρόπο που εξελίχθηκε η πολιτική του σκέψη, δήλωνε ότι η σκέψη του αυτή αναπτύχθηκε αρχικά με την κριτική αντιπαράθεση με την μαρξιστική θεωρία, και στην συνέχεια με την κριτική βίωση και παρατήρηση του κομμουνιστικού κινήματος.
Εκατομμύρια άνθρωποι έλεγε ο Κονδύλης, με ηθικές προθέσεις και με αυτοθυσία, μάχονταν για την εγκαθίδρυση της ουτοπίας.Ομως απο την συλλογική τους δράση,προέκυπταν αποτελέσματα αντίθετα με τους σκοπούς τους, ήτοι κατεξουσίαση του ανθρώπου απο τον άνθρωπο, ....
Πώς έπρεπε, συνέχισε ο Κονδύλης, να ερμηνευτεί αυτό το παράδοξο;Πως λειτουργεί η ετερογονία των σκοπών μέσα στην ιστορία ούτως ώστε η φορά της απρόσωπης συνισταμένης να αποκλίνει απο την φορά των προσωπικών συνιστωσών παρμένων χωριστά;Πως είναι δομημένη η ιδεολογική σκέψη ώστε να επιβιώνει κάθε πρακτικής διάψευσης η πάντως να μεταμορφώνεται και να μετακινείται σ' ενα νέο πεδίο μόλις τα πρακτικά αδιέξοδα στο προηγούμενο γίνουν κραυγαλέα και αφόρητα;
Ποιοι ανθρωπολογικοι και πολιτισμικοί παράγοντες συνέχισε ο Κονδύλης, ευνοούν η και επιβάλλουν αυτή την δόμηση και αυτή την ανθεκτικότητα της ουτοπικής και της ιδεολογικής σκέψης;
Τα ερωτήματα αυτά που έθετε Ο Π. Κονδύλης στον εαυτό του σ' αυτή την συνέντευξη, ήταν αυτά που απασχολούσαν την πολιτική σκέψη του, και στα οποία προσπαθούσε ν' απαντήσει μέσω των έργων του.
Και συνέχισε ο Π. Κονδύλης λέγοντας : "ο αδιάφορος και θολός σκεπτικισμός που θεωρεί αδύνατη την γνώση και τις αξίες σχετικές, είναι κάτι πολύ διαφορετικό απο την διαπίστωση της συγκεκριμμένης λειτουργίας των αξιών, μέσα σε συγκεκριμμένες καταστάσεις και για σκοπούς συγκεκριμμένων ανθρώπων.Η διαπίστωση της έτσι νοούμενης σχετικότητας των αξιών, είναι αδύνατη χωρίς επαρκή γνώση των ανθρωπίνων πραγμάτων.Η σκέψη μου κινήθηκε πάντα απο κεντρικά ερωτήματα (τα οποία υπήρξαν οι άξονες των επι μέρους ερευνών μου ) κρατώντας σφιχτά στο χέρι μου τον μίτο της λογικής των προβλημάτων και των εμπειρικών μαρτυριών.>>
Τέλος πιό κάτω ο Π.Κονδύλης δηλώνει. "Δεν υποκατέστησα λοιπόν την ηρωίνη του μαρξισμού με άλλη ηρωίνη.Οταν έκοψα τα ναρκωτικά, τα έκοψα ριζικά και τελειωτικά"
Την συνέντευξη αυτή του Π. Κονδύλη, μπορεί κανείς να την ερμηνεύσει με πολλούς τρόπους.Προσωπικά, συγκρατώ ότι το πολιτικό πρόγραμμα ενός κόμματος είναι το ναρκωτικό που έκοψε ο Κονδύλης.Αυτό που έχει σημασία για οποιαδήποτε πολιτική δράση, είναι ο μίτος της λογικής των προβλημάτων και των εμπειρικών μαρτυριών.
Και νομίζω ότι αυτό προτείνει η Δράση.
