Σε προηγούμενη ανάρτηση μου (βλέπε
εδώ )είχα αναφερθεί, σε μιά παράμετρο, της λύσης στο ιστορικό πρόβλημα της χώρας.Αναφέρομαι στο δημογραφικό.
Πρίν αρχίσω, θεωρώ αναγκαίο να κάνω μιά μεγάλη εισαγωγή.
η δυσκολία κατανόησης του ελληνικού προβλήματος
Συνήθως σ΄αυτό το ιστολόγιο, δεν ασχολούμαι με πρακτικά προβλήματα, όχι επειδή δεν τα κατέχω η επειδή δεν μ΄αρέσει η ενασχόληση μου μ΄αυτά, αλλά επειδή άλλο ήταν από την αρχή το σκεπτικό μου.
Ηθελα να κατανοήσω του λόγους της ελληνικής κακοδαιμονίας.
Σήμερα, έχοντας περάσει από πολλά μονοπάτια, νομίζω ότι έχω βρεί τον δρόμο.Νομίζω ότι γνωρίζω εν μέρει τους ουσιαστικούς λόγους της ελληνικής κακοδαιμονίας.Το ερώτημα αυτό με ταλαιπώρησε πολύ τα τελευταία δύο χρόνια, και δεν μπορούσα να ηρεμήσω μέχρι να βρώ μιά απάντηση που να με ικανοποιεί.Σήμερα νοιώθω επιτέλους ότι βρήκα τουλάχιστον έν μέρει τους λόγους-τα αίτια.Δυστυχώς όμως, η απάντηση πού βρήκα-έδωσα, όχι μόνο δεν με ηρέμησε, αλλά με γέμισε θλίψη και απογοήτευση, διότι δεν περίμενα ότι το ελληνικό πρόβλημα θα είχε αυτή την έκταση και αυτό το βάθος.
Αυτού του είδους οι διανοητικές αναζητήσεις δεν είναι εύκολες στην Ελλάδα, διότι δεν υπάρχουν πλέον και διανοούμενοι οι οποίοι να μπορούν να βοηθήσουν έστω εννοιολογικά.
Ο κύριος λόγος για τον οποίο είναι τόσο δύσκολο κατά την γνώμη μου να κατανοήσει ένας απλός πολίτης όπως εγώ, το ούτως η άλλως σύνθετο αυτό πρόβλημα, είναι ότι εξετάζει το πρόβλημα συνήθως μονοδιάστατα,ενώ είναι πολυδιάστατο.
Λλλο αποτέλεσμα θα δεί κανείς αν δεί μιά εικόνα δισδιάστατα κι΄άλλο αποτέλεσμα θα απολαύσει αν ξαναδεί κανείς την εικόνα τρισδιάστατα.
Ετσι, αν εξετάσουμε ένα συλλογικό πρόβλημα και το δούμε για παράδειγμα υπό το αποκλειστικό πρίσμα της οικονομίας, είναι σίγουρο ότι θα το δούμε μονοδιάστατα.
Για να κατανοήσουμε ένα πρόβλημα που αφορά μιά ολόκληρη κοινωνία, πρέπει να επιστρατεύσουμε παράλληλα την φιλοσοφία, την ιστορία, την ανθρωπολογία, την κοινωνιολογία, την οικονομία, τις διεθνείς σχέσεις, και την αναμενόμενη πορεία της εξέλιξης.Μόνο τότε έχουμε μιά πιθανότητα να κατανοήσουμε το πρόβλημα.
Αυτό βέβαια μάς είναι σε όλους λίγο πολύ γνωστό από τον Μαρξ και μετά.Και ενώ μας είναι γνωστό, δεν μπορούμε να επιστρατεύσουμε όλες αυτές τις τεχνικές που χρησιμοποιούν επιστημονικές μεθόδους, για να αναλύσουμε ένα πρόβλημα.
Και δεν μπορούμε, διότι ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που έχουν αυτό το εύρος γνώσεων για να τις επιστρατεύσουν παράλληλα.Ετσι, χρειαζόμαστε τους διανοούμενους για να μας δείξουν την εικόνα τουλάχιστον από μία η περισσότερες οπτικές γωνίες που δεν γνωρίζουμε.Στην Ελλάδα όμως, δεν υπάρχουν όπως προανέφερα,διανοούμενοι που να μπορούν να δούν τα πράγματα με πάνω από μία διάσταση.
Σε ότι με αφορά, ενώ η προυπόθεση να βλέπω πάντα τα πράγματα από πολλές και διαφορετικές γωνίες, μού είναι γνωστή από τα φοιτητικά μου χρόνια (γι΄αυτό άλλωστε σπούδασα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους, αντικείμενα)και την εφαρμόζω νομίζω στην ζωή μου, όταν άρχισα ν΄ασχολούμαι με το πρόβλημα της ελληνικής κακοδαιμονίας, υποτίμησα το εύρος και το βάθος του προβλήματος, και προσπάθησα αρχικά να το κατανοήσω με την κοινή λογική.
Αρχισα δηλαδή να το προσεγγίζω σάν ένα οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, και πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι αυτή η προσέγγιση με οδηγούσε σε αδιέξοδο.
Η μόνη δικαιολογία που έχω, είναι ότι δεν είχα ποτέ προσπαθήσει να κατανοήσω ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα που να αφορά μιά κοινωνία εν κινήσει.Τα προβλήματα με τα οποία είχα αχοληθεί στην ζωή μου ήταν είτε λιγότερο σύνθετα, είτε ήταν στατικά.
Ετσι, σχετικά γρήγορα κατανόησα την ανάγκη να προσθέσω και την ιστορική διάσταση στην ανάλυση μου.Ομως και πάλι, μπερδευόμουν με την μεθοδολογία.Μόνο, όταν άρχισα να διαβάζω τα κείμενα του Παναγιώτη Κονδύλη,ξεκαθάρισα την μεθοδολογία που θα έπρεπε να ακολουθήσω.Το κλίκ μού ήρθε με εκείνα τα περίφημα " πρέπει τώρα να ανεβούμε ένα επίπεδο πιό ψηλά, να προσεγγίσουμε το θέμα ανθρωπολογικά,..." η "πρέπει τώρα να κατεβούμε ένα επίπεδο πιό κάτω,...".Ολόκληρη η σκέψη του ήταν δομημένη σε επίπεδα που εξέφραζαν διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα μέσω των οποίων επιχειρηματολογούσε και δομούσε το σκεπτικό του.
Ενας άλλος λόγος που αλλοιώνει την εικόνα του απλού πολίτη, είναι οι απίστευτα μεγάλες αλλαγές που βίωσε η ελληνική κοινωνία τα τελευταία 35 χρόνια.Ετσι, στην πραγματικότητα έχουμε πολλές κοινωνίες ( με διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές ανάγκες,διαφορετική παιδεία,....)που κινούνται με τελείως διαφορετικές συμπεριφορές και επιδιώξεις εντός της χώρας.
Βέβαια, αυτό συμβαίνει πάντα και παντού, με την διαφορά ότι στις υπόλοιπες κοινωνίες που εξελίσσονται ομαλά, υπάρχει η επικρατούσα άποψη και συμπεριφορά που αντιπροσωπεύει το 70% του πληθυσμού,και οι λοιπές απόψεις και συμπεριφορές (30%) πού εκφράζουν το νέο η το διαφορετικό.
Η ελληνική κοινωνία δεν εξελίχθηκε ομαλά κυρίως λόγω της χούντας,και του καταναλωτισμού που ακολούθησε και ισοπέδωσε τα πάντα, και οι συνέπειες αυτής της μή ομαλής εξέλιξης της κοινωνίας είναι ορατές ακόμα και σήμερα.
Οταν κατά συνέπεια προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα προβλήματα της χώρας, ο κατακερματισμός των απόψεων και των συμπεριφορών ( δείγμα σε κάθε περίπτωση μή ομαλής κοινωνικής ζωής), αλλοιώνει την εικόνα μας, και οδηγούμαστε σε λάθος συμπεράσματα.
Τέλος, η μεθοδολογία σύμφωνα με την οποία τεμαχίζουμε το πρόβλημα σε μικρά κομμάτια γιά να το κατανοήσουμε καλύτερα, είναι λανθασμένη, διότι τα επί μέρους προβλήματα δεν μας οδηγούν στο κύριο πρόβλημα από το οποίο πηγάζουν όλα τ΄άλλα.Επεσα και εγώ σ΄αυτό το λάθος, προβάλλοντας κάποια στιγμή ότι η χώρα δεν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα αλλά πολλά.Δεν παράγει πολιτισμό, έχει πρόβλημα με την διασφάλιση των εξωτερικών της συνόρων, έχει το πρόβλημα του πελατειακού κράτους,...Στην πραγματικότητα, στην περίπτωση αυτή, είναι σάν να προσθέτουμε ένα μήλο, ένα αυγό, και ένα πρόβατο.Δεν οδηγούμαστε πουθενά.
το ελληνικό πρόβλημα
Εχω εξηγήσει πολλές φορές σ΄αυτό το ιστολόγιο τί εννοώ όταν κάνω λόγο γιά το ελληνικό πρόβλημα.Για να το πώ γιά άλλη μιά φορά πολύ σύντομα και απλά, είναι το γεγονός ότι ώς κοινωνία δεν μπορούμε να πάμε μπροστά, ενώ ως άτομα δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους πολίτες των πιό πρηγμένων χωρών.
Το ορατό αποτέλεσμα είναι ότι δεν παράγουμε πολιτισμό, δεν μπορούμε να οργανώσουμε αποτελεσματικά το κράτος μας, έχουμε ένα παρακμιακό πολιτικό σύστημα, η οικονομία μας έχει τα χάλια της, η παιδεία μας καταρρέει εδώ και δεκαετίες, η συνοχή της κοινωνίας έχει ήδη καταρρεύσει,τα σύνορα μας απειλούνται, και πρό πάντων δεν φαίνεται στον ορίζοντα ότι μπορούμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση.Ολ΄αυτά, και πολλά άλλα συγκροτούν αυτό που ονομάζω ελληνικό πρόβλημα.
Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό το παράδοξο σε μιά εποχή όπου οι Ελληνες είναι πλούσιοι σε ατομικό επίπεδο όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία τους και διαθέτουν μέσα και εργαλεία που δεν είχαν ποτέ ;
Η άποψη στην οποία καταλήγω είναι ότι έχουμε να κάνουμε μέ ένα ιστορικό πρόβλημα.Από εκεί αρχίζουν όλα και έτσι μπορούν να εξηγηθούν τα επί μέρους προβλήματα που γνωρίζουμε όλοι.Από το 1920 μέχρι και σήμερα, με ελάχιστα χρόνια εξαίρεσης, η Ελλάδα κινείται πλέον εκτός της ιστορίας.Δεν επιδρά πάνω στην ιστορία.Δέχεται αναπόφευκτα την πορεία της ιστορίας (που χαράσσουν άλλοι λαοί που είναι μέσα στην ιστορία, είς βάρος μας).Και η πορεία αυτή δεν της επιφυλάσσει κάποιο μέλλον.Η Ελλάδα οδεύει πρός την ιστορική της αποσύνθεση.Αυτό είναι το συμπέρασμα μου.Δεν θέλω εδώ να αναλύσω αυτό το συμπέρασμα μου διότι θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο.Θα το κάνω όμως κάποια στιγμή.
Το σκεπτικό μου κινείται σε διάφορα επίπεδα.
Ας πάρουμε πρώτα την ιδεολογία
Η ιδεολογία( η όποια ) είναι μιά κατασκευασμένη θεωρία από άνθρώπους.Δεν υπάρχει μέσα στην φύση.Είναι στην φύση του ανθρώπου να θέλει να πιστεύει σε κάτι.Κι΄εγώ πέρασα από αυτό το στάδιο όπως όλοι.Η ιδεολογία μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε ένα κόσμο όπως τον θέλουμε, ο οποίος μέχρι τώρα δεν έχει προκύψει στην ανθρώπινη ιστορία.Ουτε μου φαίνεται θα προκύψει ποτέ.Οι ιδεολογίες όμως, θα υπάρχουν πάντα, διότι είναι μιά έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σ΄ένα καλύτερο κόσμο.
Η ιδεολογίες στην καλύτερη περίπτωση θα μας επέτρεπαν να πιστέψουμε ότι κατανοήσαμε τον κόσμο γύρω μας και να επιλέξουμε τον δρόμο πού θα μας οδηγήσει στον μελλοντικό κόσμο που επιθυμούμε για την ανθρωπότητα.
Οι ιδεολογίες δεν μπορούν όμως να εξηγήσουν και προτείνουν λύσεις στο ελληνικό πρόβλημα η στην ελληνική κακοδαιμονία.Κατά συνέπεια, όλα τα ελληνικά κόμματα ως εκφραστές ιδεολογιών μπορεί να έχουν να προτείνουν λύσεις για να επιλύσουν τά προβλήματα της ανθρωπότητας, δεν έχουν όμως να προτείνουν λύσεις για το ελληνικό ιστορικό πρόβλημα.
Ας πάρουμε τώρα την διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων
Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, πέρα από τις λύσεις πού προτείνουν για την ανθρωπότητα (ώς εκφραστές ιδεολογιών ), προτείνουν και λύσεις για τα τρέχοντα προβλήματα των Ελλήνων πολιτών για τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια, ως διαχειριστές.Οι λύσεις αυτές τα τελευταία 35 χρόνια, οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας και στην επιτάχυνση της ιστορικής της παρακμής.
Κανένα κόμμα δεν προτείνει λύσεις γιά την Ελλάδα μεσοπρόθεσμα(με ορίζοντα δηλαδή τα 30 η τα 40 χρόνια από σήμερα ).Κι΄όμως εκεί εστιάζεται το ελληνικό πρόβλημα.Κατά συνέπεια τα σημερινά ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν έχουν την δυνατότητα να προτείνουν λύσεις για το ελληνικό πρόβλημα.Δεν έχουν κάν συνείδηση της ύπαρξης του.Ακόμα όμως κι΄αν το συνειδητοποιούν, το κρύβουν επιμελώς.
Αυτό πού έχει σημασία αρχικά, είναι νομίζω να κατανοηθεί το πρόβλημα από τους πολίτες.Πρέπει να κατανοήσουν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Ελληνισμός είναι σύνθετο.Μακάρι να έφταιγε μόνο ο πολιτικός κόσμος.Μακάρι το πρόβλημα να ήταν μόνο η κακοδιαχείριση,κλπ..Ολ' αυτά είναι απλά οι εμφανείς διαστάσεις του προβλήματος πού μας κάνουν να βλέπουμε το πρόβλημα μονοδιάστατα και μας οδηγιούν σε λάθος συμπεράσματα και λύσεις.Στην πραγματικότητα η Ελλάδα υπέστη ένα "ιστορικό στραβοπάτημα" γύρω στο 1920.Από αυτό το στραβοπάτημα δεν μπόρεσε να συνέλθει μέχρι και σήμερα ούτε φαίνεται ότι θα συνέλθει στο μέλλον αν δεν γίνουν θεαματικές αλλαγές(που δέν τις βλέπω ) όσο γίνεται πιό γρήγορα.Το ορατό μέρος του ιστορικού στραβο-πατήματος είναι η στρατιωτική ήττα και ο ξεριζωμός του ελληνισμού της Μικρασίας.Το αόρατο μέρος του στραβο-πατήματος είναι ότι ακολούθησε φυσιολογικά (ιστορικά δηλαδή )για τον ελληνισμό από τότε μέχρι και σήμερα, και προ πάντων ότι θα ακολουθήσει στο μέλλον(αυτή την ιδιαιτερότητα έχει η ιστορία.Τα ιστορικά στραβο-πατήματα δεν είναι στατικά.Δεν δημιουργούν δηλαδή απλά ένα γεγονός το οποίο καταγράφεται στα βιβλία της ιστορίας.Δημιουργούν συνέπειες στο μέλλον οι οποίες αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και στον ιστορικό αφανισμό ενός έθνους.)
Ιστορικά στραβο-πατήματα έχουν βιώσει οι περισσότεροι λαοί αυτού του πλανήτη.Τις περισσότερες φορές αυτά ξεπερνιούνται με κατάλληλες και έγκαιρες ενέργειες.Στην περίπτωση του ελληνικού στραβο-πατήματος, και ενώ έχουν περάσει κοντά 90 χρόνια από τότε,ούτε έγκαιρα ενεργήσαμε ούτε κατάλληλα.Το γεγονός αυτό διόγκωσε ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.
Κι ΄όμως υπάρχουν λύσεις στο ελληνικό πρόβλημα, έστω και τώρα.Οι προυποθέσεις είναι να το κατανοήσει ο λαός, να προκύψει ο κατάλληλος ηγέτης, και να υπάρχει ο χρόνος γιά την αναγκαία λύση.Ας πούμε ότι όλα αυτά υπάρχουν.Τί θα έπρεπε να γίνει;Κατά την γνώμη μου, το πρώτο θέμα που θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί, είναι το δημογραφικό.
Το δημογραφικό πρόβλημα
Ενας Γάλλος οικονομολόγος του 18ου αιώνα έλεγε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος γιά μιά χώρα από τον πληθυσμό της.
Αν αυτό μπορούσε να γίνει κατανοητό από τους πολίτες της χώρας μας και από τα πολιτικά κόμματα, θα είχε ήδη εν μέρει βρεθεί η λύση στο ιστορικό πρόβλημα της χώρας.Αυτό όμως, είαι προφανές ότι δεν είναι κατανοητό προς το παρόν.
Για να πούμε ότι αρχίζουμε να επιδρούμε επί της ιστορίας, θα έπρεπε να βάλουμε ώς στόχο τον διπλασιαμό του ελληνικού πληθυσμού στα επόμενα 30 χρόνια.Να γίνουμε δηλαδή 22 εκατομμυρια το 2040.
Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος ;
Πρώτον, πρέπει με τις κατάλληλες πολιτικές να πεισθούν οι ελληνικές οικογένειες να κάνουν τουλάχιστον 3 παιδιά.
Δεύτερον, πρέπει να δοθούν κίνητρα στους Ελληνες του εξωτερικού να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Ομως, τα ανωτέρω δύο σημεία δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τον στόχο.Πρέπει να προκύψουν και αλλοδαποί οι οποίοι δεν έχουν πλέον τίποτα να περιμένουν από τον τόπο τους, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να μεταναστεύσουν προκειμένου να ζήσουν καλύτερα.Και οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν εν αφθονία σήμερα.Δεν εννοώ όμως τους λαθρομετανάστες πού επιλέγουν την χώρα μας.Εννοώ αλλοδαπούς πού θα επιλέξουμε εμείς και οι οποίοι θα αυξήσουν τον πλούτο της χώρας.Θα είναι δηλαδή νέοι και υψηλού μορφωτικού επιπέδου άνθρωποι, πού θα τους επιλέξουμε γιά την χρησιμότητα πού μπορούν να έχουν γιά την ελληνική οικονομία μακροπρόθεσμα, και γιά να γίνουν έλληνες πολίτες αν το επιθυμήσουν και τηρήσουν κάποιες προυποθέσεις.
Ας επικεντρωθούμε στο θέμα των αλλοδαπών για να δούμε πώς θα μπορούσαν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία χωρίς ουσιαστικό κόστος για τον έλληνα φορολογούμενο.
1/ πρέπει να δημιουργθούν 10 νέες πόλεις στην Ελλάδα, οι οποίες σε τριάντα χρόνια πρέπει να έχουν ένα εκατομμύριο πληθυσμό η κάθε μία.Οι πόλεις αυτές πρέπει να είναι διάσπαρτες στην ελληνική περιφέρεια.Μία στην Ηπειρο, μία στην Θεσσαλία,κλπ...
2/πρέπει να γίνει μιά συνταγματική μεταρρύθμιση, ώστε οι πόλεις αυτές νά είναι γιά 30 χρόνια, ομόσπονδα κρατίδια, με ειδικό νομικό καθεστώς.Μετά τα τριάντα χρόνια το ειδικό νομικό καθεστώς θα καταργηθεί.Το ειδικό νομικό καθεστώς, θα επιτρέψει κυρίως μεγαλύτερη ταχύτητα ώς πρός την λήψη των αποφάσεων, και ειδικά κίνητρα, κυρίως φορολογικά, για 30 χρόνια.
3/ οι πόλεις αυτές θα οικοδομηθούν με ιδιωτικά κεφάλαια.Οι πολίτες που θα κατοικούν (έλληνες η αλλοδαποί ) θα πληρώνουν ένα ενοίκιο, αλλά στα τριάντα χρόνια κατοικίας, έναντι ενός μικρού ποσού θα μπορούν να αγοράσουν την κατοικία τους.Σε ότι αφορά τις δημόσιες υποδομές(αστυνομικά τμήματα,...), το δημόσιο θα καταβάλλει κάποιο ενοίκιο, με την δυνατότητα να αγοράσει αυτά τα κτίρια σε 30 χρόνια έναντι ένός μικρού ποσού.
4/ οι δημόσιοι υπάλληλοι των πόλεων θα είναι έλληνες πολίτες τα πρώτα δέκα χρόνια, και σταδιακά θα ενσωματώνονται αλλοδαποί(που θα αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα )στην δημόσια διοίκηση των πόλεων.
5/ οι έλληνες πολίτες καθώς και οι ευρωπαίοι πολίτες θα μπορούν να εγκατασταθούν σ' αυτές τις πόλεις χωρίς κανένα περιορισμό και με τους οικονομικούς όρους (ιδίως γιά την κατοικία) που προβλέπονται γιά τους αλλοδαπούς.Ισως και με καλύτερους όρους αν μπορέσει το κράτος μας να επιδοτήσει αυτό το επιπλέον κόστος.
6/ οι αλλοδαποί πολίτες που θα επιλεγούν, θα υπόκεινται σε ποσοστώσεις.Αν γιά παράδειγμα 10 000 Ρώσοι πολίτες αποφασίζεται ότι θα μπορούν ετησίως να ενταχθούν σ΄αυτό το πρόγραμμα, 1000 θα εγκαθίστανται σε κάθε μία από τις 10 πόλεις.
7/ τα κριτήρια επιλογής των αλλοδαπών πρέπει να είναι πολύ αυστηρά.Πρέπει να είναι άνθρωποι πού να μήν έχουν πλέον δεσμούς με την χώρα τους (να μήν έχουν συγγενείς, να θέλουν να αποκοπούν από το παρελθόν τους,...)και παράλληλα, με τις γνώσεις τους να είναι χρήσιμοι γιά την ελληνική οικονομία.Πρέπει κυρίως να είναι άνθρωποι πού αναζητούν μιά νέα πατρίδα, καί όχι άνθρωποι πού αναζητούν δουλειά ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν μιά μέρα στην πατρίδα τους.Σε κάθε περίπτωση, δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε την πρωτοτυπία ως πρός τα αναγκαία κριτήρια.Αλλες χώρες έχουν εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές (ΗΠΑ,Καναδάς, Αυστραλία,...) εδώ και καιρό, με μεγάλη επιτυχία.
8/το θέμα της εργασίας είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν πρέπει να μας τρομάζει.Ειναι εφικτό να απασχοληθούν όλοι αυτοί οι αλλοδαποί πολίτες, κυρίως διότι θα επιλεγούν.Και ένα από τα κύρια κριτήρια επιλογής είναι η δουλειά πού ξέρουν να κάνουν.Αν γιά παράδειγμα σε μιά πόλη ενός εκατομμυρίου κατοίκων απαιτούνται 500 υδραυλικοί, θα επιλεγούν 500 υδραυλικοί πού θα έρθουν και θα εγκατασταθούν σ΄αυτή την πόλη.Και μόνο η κατανάλωση πού θα προκύψει στην κάθε πόλη, θα δημιουργήσει τις μισές από τις αναγκαίες θέσεις εργασίας που απαιτούνται γιά να εργαστούν όλοι.Τα φορολογικά κίνητρα, θα επιτρέψουν την δημιουργία των επιπλέον θέσεων εργασίας που απαιτούνται ώστε να υπάρξει πλήρης απασχόληση.
9/ στους αλλοδαπούς πολίτες που θα εντάσσονται σ΄αυτό το πρόγραμμα, που θα εργάζονται και δεν θα έχουν προβλήματα με τον νόμο, θα χορηγείται η ελληνική υπηκοότητα με την πάροδο δέκα ετών εργασίας στην πόλη.Θα χορηγείται επίσης αυτόματα η ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά τους πού έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω άν με τα σημεία που προανέφερα, μπορώ να πείσω ότι είναι εφικτό να ενσωματώσουμε στην ελληνική κοινωνία δέκα εκατομμύρια ξένους πολίτες σε 30 χρόνια, και να τούς μετατρέψουμε σε έλληνες πολίτες.Ισως πρέπει να αναλύσω πολύ περισσότερο αυτό το σκεπτικό γιά να πείσω.Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι αυτό είναι εφικτό.
Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι εφικτό, πρέπει να δούμε ποιές είναι οι συνέπειες γιά την χώρα.
1/ η χώρα διπλασιάζει μέσα σε 30 χρόνια την οικονομία της, δηλαδή το ΑΕΠ της.Αυτό σημαίνει ότι επιλύει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων,και γενικότερα όλες τις παρενέργειες που δημιούργησε η παρακμιακή Πασοκο-νεοδημοκρατική διαχείριση επί 35 χρόνια.
2/έχει πλέον ένα νέο πληθυσμό που διεκδικεί το μέλλον που δικαιούται.
3/έχει πλέον πρωτεύοντα ρόλο στα Βαλκάνια λόγω του μεγέθους της.
4/διπλασιάζει την επιρροή της στο ευρωπαικό κοινοβούλιο.
5/διπλασιάζει το μέγεθος του στρατού της.
6/γίνεται πλέον μιά αξιόλογη αγορά για τους διεθνείς επενδυτές, και αρχίζει να προσελκύει σημαντικές ξένες επενδύσεις (και σταματά πλέον αυτή φήμη ότι δεν έρχονται επενδύσεις στην Ελλάδα διότι η χώρα είναι γραφειοκρατική.Είναι γραφειοκρατική η χώρα, αλλά ο κύριος λόγος που δεν έχουμε ξένες επενδύσεις, είναι το μικρό μέγεθος της εσωτερικής μας αγοράς )
7/ οι ελληνικές επιχειρήσεις διπλασιάζουν το μέγεθος τους μέσα σε 30 χρόνια.
Μπορεί να υπερβάλλω μ΄αυτά που λέω.Δεν νομίζω να υπερβάλλω κατά την γνώμη μου.
Οι περισσότεροι αναγνώστες αυτού του κειμένου και κυρίως οι εθνικιστές και οι διεθνιστές θα διαφωνήσουν με την πρόταση μου.
Για μένα αυτό πού έχει σημασία είναι κάποιοι από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου, να συμφωνήσουν ότι η χώρα βιώνει ένα ιστορικό πρόβλημα.Αν συμφωνήσουν σ΄αυτό, θα συμφωνήσουν ότι η χώρα πρέπει να βρεί τρόπο ν΄αντιμετωπίσει επειγόντως και με ριζικό τρόπο πρώτο απ΄όλα το δημογραφικό πρόβλημα.Οι τρόπος είναι συζητήσιμος.
