ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ- "Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ..." - 4/9/2009

Να λοιπόν που θα έχουμε και πάλι εκλογές σε μερικές εβδομάδες στην σημερινή παρακμιακή Ελλάδα η τον "βαριά άρρωστο " όπως την αποκαλούν όλο και πιό συχνά οι υπόλοιποι λαοί του πλανήτη .
Εχουν περάσει ήδη δύο χρόνια από τότε που ο σημερινός πρωθυπουργός είχε ήδη σύρει την χώρα σε πρώορες εκλογές.Το έκανε και πάλι δύο χρόνια μετά, χρσιμοποιώντας διάφορα προσχήματα.

Χιλιάδες δικαιολογίες επιπλέον θα μπορούσαν να είχαν εφευρεθεί, και εκλογές θα μπορούσαν να οργανώνονται κάθε μήνα.Το αποτέλεσμα όμως θα ήταν το ίδιο.Δηλαδή μηδέν.Διότι είτε κάποιο κόμμα εξασφαλίσει την πλειοψηφία τον Οκτώμβρη είτε όχι, τίποτα δεν θα αλλάξει για την Ελλάδα κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Ο λόγος δεν έχει να κάνει μόνο με το πολιτικο-δημοσιογραφικό κατεστημένο που "κυβερνά" την χώρα εδώ και 35 χρόνια.Η πολιτική ηγεσία είναι προυπόθεση βέβαια για κάποια αλλαγή.Και αυτή η προυπόθεση δεν υπάρχει στην σημερινή Ελλάδα.
Ο κύριος λόγος όμως έχει να κάνει και με τους ίδιους τους Ελληνες πολίτες οι οποίοι πλέον έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα για την ιστορική τους επιβίωση ως κοινωνία η ως έθνος.
Παρακολουθώ όσο περισσότερο μπορώ τον ευρωπαικό τύπο, και μου κάνει πάντα εντύπωση ο γερμανικός τύπος και τα οξυδερκή σχόλια του για την Ελλάδα.Ας δούμε το δημοσίευμα που ακολουθεί.

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,4632012,00.html

Ουσιαστικά, βιώνουμε κατά την γνώμη μου την ιστορική αποσύνθεση της Ελλάδας.Και μου έρχονται στην μνήμη τα λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη:

"Το λυπηρό παράδοξο σε ακρασφαλείς ιστορικές καταστάσεις συνοδευόμενες από διάχυτα παρακμιακά φαινόμενα, είναι ότι η στρατηγική σκέψη θολώνει τόσο περισσότερο όσο εντονότερα την χρειάζεται ένα έθνος.Οπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρρωτιέται τι θα κάμει σε 10 χρόνια, αλλά άν θα βγάλει την νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται απο την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα.Η διαφορά σε όποιον χαροπαλεύει βιολογικά και σε όποιον αποσυντίθεται ιστορικά,είναι βέβαια ότι η προσήλωση του πρώτου στα άμεσα δεδομένα εμφανίζεται ως προσπάθεια υπέρβασης ενός πόνου, ενώ η προσήλωση του δεύτερου εμφανίζεται ως κοντόθωρη ευδαιμονική επιδίωξη" (Π. Κονδύλης -θεωρία του πολέμου -Σελ 383 )

"στο βαθμό που η ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, εφόσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαικούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος βαλκάνιος και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός.Υπ' αυτές τις συνθήκες, ότι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού,οι Ελληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν "πολιτισμένη συμπεριφορά", 'υπέρβαση του εθνικισμού", και "εξευρωπαισμό".Πράγματι, το σημερινό δίλημμα(1997) είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο:η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή.Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού,η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ, την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία , έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια.Οι μετριότητες, οι υπομετριότητες και ανθυπομετρητιότητες που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους (Θεωρία του Πολέμου σελίδα 410 και 411)"

"Αν λάβουμε υπόψη μας μόνο όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες(υποθέτω ότι ο Κονδύλης εδώ αναφέρεται τοσο στους πολίτες όσο και στους πολιτικούς), τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα ώστε κανείς να μήν έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσχημάτηστες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις (ελληνοκεντρικές η εξευρωπαιστικές αδιάφορο ).Τις τραγωδίες η τις κωμωδίες που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερα κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση θα τις γράψουν ίσως άλλοι.Εμένα μου έρχεται στον νού η τετριμμένη αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία : όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται.(θεωρία του Πολέμου σελίδα 411)"

Οι Ελληνες πολίτες που θα πάνε να ψηφίσουν τον Οκτώβριο του 2009, δεν θα δούν αυτή την ιστορική διάσταση της ελληνικής πραγματικότητας στα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων.Ακόμα όμως κι' αν την έβλεπαν και την κατανοούσαν, δεν θα είχαν το θάρρος να πάρουν τις αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις.Θα ήταν εγχείρημα που υπερβαίνει τις δυνάμεις των απλών πολιτών.
Μόνο ένας πολιτικός ηγέτης που έχει συνείδηση των κινητήριων δυνάμεων της ιστορίας θα μπορούσε να τις επιβάλλει πειστικά σ΄ένα έθνος.Αυτός όμως, από τότε που απεβίωσε ο Ε. Βενιζέλος, δεν προέκυψε δυστυχώς.Ετσι. η Ελλάδα θα συνεχίσει τον δρόμο πρός την ιστορική της αποσύνθεση, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των εκλογών του Οκτωμβρίου 2009.Θα έχει όμως μέχρι το τέλος, πολιτικά κόμματα, πολιτικά προγράμματα,εκλογές,επιδόματα,εξοπλιστικά προγράμματα και ότι άλλο απαιτείται ώστε στην πορεία προς την "συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας" όπως την αποκαλούσε ο Κονδύλης,να μήν μπορεί να προκύψει υπεύθυνος, και ο θάνατος να είναι όσο γίνεται πιό γλυκός.

Βέβαια, και να προέκυπτε σήμερα αυτός ο ηγέτης, είναι μάλλον πολύ αργά για να αντιστρέψει την κατάσταση.Η ελληνική πορεία προς την συλλογική ευθανασία κράτησε υπερβολικά πολλά χρόνια και μάλιστα χωρίς διακοπή.Ετσι, παρά το γεγονός ότι τίποτα στην ιστορία δεν είναι αναπόφευκτο, φαίνεται απίθανο, να μπορέσει ένας ηγέτης να φέρει εις πέρας αυτό τον άθλο.

Συνοψίζοντας την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας όπως την βλέπω εγώ, και για να μήν μείνουμε μόνο στο θέμα του αναγκαίου ηγέτη ο οποίος θα μπορούσε να "θολώσει τα νερά" αυτής της άποψης, οι προυποθέσεις για να σταματήσει η ιστορική αποσύνθεση του ελληνισμού, θα ήταν να την κατανοήσει και να θέλει να την ανατρέψει ο ελληνικός λαός, να βρεί τον κατάλληλο πολιτικό ηγέτη για να υλοποιήσει τον "ηράκλειο άθλο", και να υπάρχει ο αναγκαίος χρόνος για να τεθεί και να λυθεί ένα ιστορικό πρόβλημα τέτοιας έκτασης.
Και οι τρείς προυποθέσεις είναι αναγκαίες.Δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αν εκπληρωθούν μόνο οι δύο εκ των 3 προυποθέσεων.Διότι στην ιστορία, όλα συνδέονται με όλα.
Σήμερα, οι δύο πρώτες προυποθέσεις δεν υφίστανται.Η τρίτη θεωρητικά συνεχίζει να υφίσταται,αλλά δεν είναι πλέον σε ελληνικά χέρια.Είναι στα χέρια των λαών που είναι μέσα στην ιστορία, και θα υφίσταται για την Ελλάδα για όσο χρόνο το θέλουν αυτοί οι λαοί η αν και εφόσον στραβοπατήσουν και αυτοί ιστορικά.

Αν τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφω, υπάρχουν δύο ειδών έλληνες πολίτες σήμερα.Απο την μιά μεριά είναι αυτοί που κατανοούν την "ιστορική αδυναμία" του ελληνισμού σήμερα αλλά νοιώθουν ότι δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό, και απο την άλλη είναι αυτοί που
α/ ειλικρινά δεν την κατανοούν η
β/ δεν πιστεύουν σ΄αυτή την άποψη που προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο γύρω μας με βάση τις κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας.

Αν πράγματι υπάρχουν με βάση τα παραπάνω, δύο ειδών έλληνες πολίτες, η διάρθρωση της ελληνικής πολιτικής ζωής θα έπρεπε να εκφράζει αυτό τον διαχωρισμό των ελλήνων πολιτών σε δύο διαφορετικά ρεύματα σκέψης και συμπεριφοράς (όταν μιλώ για πολιτική ζωή δεν εννοώ την μικρο-πολιτική των πολιτικών κομμάτων, αλλά την κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών ως πολιτική έκφραση).Θα είχε νομίζω πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να περιγράψει κανείς τις σκέψεις και τις πολιτικές συμπεριφορές αυτών των 2 κατηγοριών πολιτών όπως τεχνητά τις δημιούργησα πιό πάνω, καθώς και τις συγκρούσεις τους.Θα εξηγούσαν ίσως πολλά από τα ελληνικά παράδοξα.



Αν είναι έτσι τα πράγματα, για ένα πράγμα είμαι σίγουρος.Κανένας λαός του πλανήτη μας δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο ελληνικός λαός.Ενα δίλημμα τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο όπως έλεγε ο Π.Κονδύλης. Πολεμική συντριβή η δορυφοροποίηση, συνοδευόμενη σε κάθε περίπτωση απο ιστορικό αφανισμό, που πρέπει Ο ελληνικός λαός να παρακολουθήσει να εξελίσσεται, ανύμπορος να αντιδράσει.