ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ -29/6/2011

Το νέο ψεύτικο δίλημμα, δηλαδή αυτό της ψήφισης η μή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, απασχόλησε και πάλι μιά ολόκληρη χώρα γιά βδομάδες, και λίγο έλειψε σήμερα να καεί η Αθήνα και να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές.

Και είναι κατά την γνώμη μου ένα ψεύτικο δίλημμα, διότι τόσο αυτοί που είναι υπέρ, όσο και αυτοί που είναι κατά, δεν βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα γιά να το κρίνουν, αλλά σε ηθικο-κανονιστικούς κανόνες(π.χ. είναι άδικο, π.χ. είναι εθνικά αναγκαίο, κλπ...).Ας μήν αναφερθούμε δε, καθόλου,
α/στο γεγονός ότι τόσο αυτοί που το επέβαλλαν, όσο και αυτοί που το ψήφισαν, δεν πιστεύουν ότι είναι εφαρμόσιμο ως έχει.
β/στο δεδομένο (γιά μένα )ότι ακόμα κι΄αν καταψηφιζόταν, δεν θα άλλαζε τίποτα γιά την χώρα.Αν η χώρα έχει φθάσει στο σημείο που η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη, αυτό θα γίνει αναξαρτήτως της σημερινής ψηφοφορίας.Αν η χώρα πρέπει να στηριχθεί μέχρις εσχάτων διότι το διακύβευμα γιά την Ευρώπη είναι τεράστιο, αυτό θα γίνει ανεξάρτητα από την σημερινή ψηφοφορία.

Κατά την γνώμη μου,η απαίτηση των Ευρωπαίων να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο έχει να κάνει με δευτερεύοντες λόγους
-να δικαιολογηθεί πρός τους ευρωπαίους ψηφοφόρους η ανάγκη του δεύτερου πακέτου στήριξης της Ελλάδας
-να εκτιμηθεί όσο γίνεται καλύτερα το συνολικό απαιτούμενο ποσό γιά την στήριξη.
-να δοθεί ένα μήνυμα στις αγορές ώστε να κερδηθεί επιπλέον χρόνος.

Αν η ανωτέρω άποψη μου είναι ορθή, προκύπτουν νομίζω, δύο ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν

1/ πώς μπορεί ένας ολόκληρος λαός να παθιάζεται κάθε φορά σε τέτοιο βαθμό με ψευτοδιλήμματα, όπως η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου;
2/αν λάβουμε ως δεδομένο ότι η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος είναι ένα ψευτοδίλημμα, και λάβουμε επίσης ως δεδομένη την υποχρέωση ψήφισης η καταψήφισης του μεσοπρόθεσμου που επιβλήθηκε από τους Ευρωπαίους, ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα;

Ως πρός το πρώτο ερώτημα, η άποψη μου είναι ότι η ελληνική κουλτούρα, έτσι όπως διαμορφώθηκε από την θρησκεία μας επί αιώνες, βλέπει και αναλύει τα δεδομένα στατικά (και όχι δυναμικά ) και με βάση ηθικο-κανονιστικούς κανόνες (και όχι με βάση την πραγματικότητα).Βλέπει το πρόγραμμα αυτό στατικά, με την έννοια ότι θεωρεί ότι αυτό δεν μπορεί ν΄αλλάξει.Αν μπορούσε να δεί τα δεδομένα δυναμικά, θα ελάμβανε υπόψη το γεγονός ότι χιλιάδες παράγοντες επηρεάζουν καθημερινά τα δεδομένα, και άρα, η αλλαγή του προγράμματος μέχρι το 2014 είναι περίπου αναπόφευκτη(άρα κάποια ευκαιρία θα προκύψει ενδεχομένως γιά να αλλάξει το πρόγραμμα πρός το καλύτερο).Αν μπορούσε να δεί τα δεδομένα με βάση την διαμορφωμένη πραγματικότητα,θα διαπίστωνε ότι
-η χώρα αυτή που ζούσε με δανεικά δεν μπορεί πιά να ζήσει με δανεικά, διότι απλά κανείς δεν της δανείζει πλέον, και δεν πρόκειται να της δανείσει γιά τα επόμενα 10 χρόνια τουλάχιστον.
-λαμβάνοντας υπόψη την αδυναμία δανεισμού, θα διαπίστωνε ότι
*πρώτον, πρέπει πλέον να ζήσει μόνο με το εισόδημα που διαθέτει, και τίποτα
παραπάνω.Αρα, το επίπεδο διαβίωσης του, θα μειωθεί αναπόφευκτα σε μιά πρώτη
φάση, και οι δαπάνες του θα πρέπει να μειωθούν.
*δεύτερον, πρέπει να επιδιώξει να αυξήσει τα έσοδα του, σ΄ένα διεθνές
ανταγωνιστικό περιβάλλον.Αρα, πρέπει να γίνει ανταγωνιστικός.Κι΄αυτό δεν
γίνεται σε μιά μέρα
Αν μπορούσε να δεί αυτά τα δεδομένα που προκύπτουν από την στυγνή πραγματικότητα, ο λαός μας θα διαπίστωνε ότι οι ηθικο-κανονικτικοί κανόνες που προκύπτουν από την κουλτούρα του,δεν μπορούν να τον οδηγήσουν πουθενά, παρά σε μιά ουτοπία.Οτι και να προβλέπει το μνημόνιο και και το μεσο-πρόθεσμο,η ουσία είναι ότι δεν μπορεί πιά να δανειστεί γιά πολλά χρόνια, και άρα θα πρέπει να ζήσει με το σημερινό του εισόδημα.Το συλλογικό αυτό εισόδημα, πρέπει πλέον να διανέμεται δίκαια, ώστε όλοι να επιβιώσουν, και να μήν ζούν οι μέν εις βάρος των δέ.
Απέναντι στην στυγνή πραγματικότητα, δεν υπάρχει εναλλακτική πραγματικότητα.Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ΕΊΝΑΙ ΠΆΝΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΉ.
Μπροστά σ΄αυτή την στυγνή πραγματικότητα, όλα τα υπόλοιπα που συζητούνται σ΄αυτή την χώρα (αλλαγή νομίσματος,νέα διαπραγμάτευση του μνημονίου,μή πληρωμή του χρέους κλπ...)είναι απλά παπαριές.Ολ΄αυτά, και πολλά άλλα, δεν μπορούν ν΄αλλάξουν το γεγονός ότι δεν μπορούμε πλέον να δανειστούμε, και άρα θα μειωθεί το επίπεδο διαβίωσης ώστε να αντιστοιχεί στα σημερινά εισοδήματα.

Ως πρός το δεύτερο ερώτημα, η στρατηγική σκέψη λέει ότι όταν είσαι αδύναμος και υπό πίεση, πρέπει να αποσυμφορήσεις την πίεση και να κερδίσεις χρόνο,αναμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία γιά να την εκμεταλλευτείς.Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι ορθά ψηφίστηκε το μεσο-πρόθεσμο, αν και ανεφάρμοστο.Η πίεση έφυγε πλέον από την χώρα.Η χρηματοδότηση θα προκύψει.Οι ευκαιρίες γιά την καλυτέρευση του προγράμματος θα προκύψουν επίσης αναπόφευκτα, και τότε θα πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε.