ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ - ΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ ΩΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΚΗΝΙΚΟΥ - 5/7/2011

Η κατάσταση της χώρας είναι τραγική.Αυτό πλέον το γνωρίζουν και οι πέτρες.
Τα μέτρα που έχουν ληφθεί προδιαγράφουν ένα αύριο ακόμα πιό τραγικό.Πρό πάντων όμως, ένα αύριο χωρίς ελπίδα.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Οι περισσότεροι Ελληνες επικεντρώνονται σ΄ένα ψεύτικο δίλημμα όπως είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, λές και είναι η αρχή και το τέλος του σύμπαντος.
Επιπλέον, χιλιάδες αναλύσεις και δημοσιεύματα μπερδεύουν τους περισσότερους Ελληνες, με αποτέλεσμα ο λαός μας να μήν μπορεί να διακρίνει, την ουσία από την λεπτομέρεια, και το σημαντικό από το ασήμαντο.Η έλλειψη οικονομικής παιδείας στην χώρα δεν βοηθάει επίσης.Τέλος, οι περισσότεροι Ελληνες, ζούσαν και συνεχίζουν σε μεγάλο βαθμό να ζούν παρασιτικά, δηλαδή με δανεικά η εις βάρος άλλων κοινωνικών κατηγοριών,με την συνδρομή και την στήριξη της κομματοκρατίας.Ετσι, όταν ξαφνικά η κομματοκρατία, που δεν μπορεί πλέον να δανειστεί, τους κόβει παροχές και εισοδήματα, στρέφονται ενάντια στην "κακή" κομματοκρατία, και προπηλακίζουν τα στελέχη της.Δεν μπορούν να κατανοήσουν, ότι οι περικοπές αυτές δεν γίνονται με την θέληση της κομματοκρατίας(μακάρι να γινόταν με την θέληση της διότι τότε θα είμασταν κοντά στην επίλυση του προβλήματος), αλλά ελλείψει δανεικών.
Ολοι αυτοί οι παράγοντες, και πολλοί άλλοι, μπερδεύουν τον λαό μας, με αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, να μήν είναι ξεκάθαρο στην πλειοψηφία, ποιό είναι το πρόβλημα.
Ολοι μιλάνε γιά λύσεις.Λύση όμως, χωρίς να έχει εντοπιστεί και λυθεί το πρόβλημα, δεν υπάρχει.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, το πρόβλημα αναλύθηκε λεπτομερώς από τον Π. Κονδύλη πριν από 20 χρόνια.Στην εισαγωγή του βιβλίου του "η παρακμή του αστικού πολιτισμού", ο Π. Κονδύλης ανάλυσε με λεπτομέρεια το πρόβλημα, και άρα έδειξε τον δρόμο γιά την επιλυση του.Εδειξε απλά τον δρόμο, διότι διατηρούσε τις επιφυλάξεις του γιά το ενδεχόμενο επίλυσης του, γιά δύο λόγους
-οι μετριότητες που αποτελούσαν και αποτελούν την πολιτική ηγεσία της χώρας, δεν του έδιναν την εντύπωση ότι ήταν σε θέση να αντιληφθούν και να λύσουν το πρόβλημα
-θεωρούσε επίσης ότι ακόμα κι΄αν αντιληφθούν οι μετριότητες το πρόβλημα και θελήσουν να το λύσουν, δεν είναι σίγουρο ότι θα το καταφέρουν, διότι μερικές φορές, ακόμα κι΄αν έχουμε την σωστή θεραπεία, είναι ήδη αργά γιά τον ασθενή.

Γιά τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιγράψω πιό αναλυτικά το πρόβλημα.Το έχω περιγράψει δεκάδες φορές.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΥ ΗΓΕΤΗ

Το πρόβλημα έχει εντοπιστεί από πολλούς όπως προανέφερα.Μόνο όμως ένας πραγματικός ηγέτης, μπορεί να πείσει έναν ολόκληρο λαό να δεί το πρόβλημα ξεκάθαρα, ώστε να γίνει εφικτή η επίλυση του.
Εχω στο παρελθόν αφιερώσει μιά ανάρτηση σ΄αυτό το ιστολόγιο γιά τα προσόντα που πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένας ηγέτης, και κυρίως γιά την παιδεία του.

Ο ηγέτης πρέπει να έχει την ικανότητα να κάνει μιά ορθή διάγνωση της πραγματικότητας που βιώνει, ταχύτατα.Προ πάντων όμως, πρέπει να μπορεί, με βάση την πραγματικότητα που βιώνει, να χαράξει στρατηγική γιά να δώσει τέρμα στο πρόβλημα, και να την υλοποιήσει αποτελεσματικά (να επιλέξει τους κατάλληλους τακτικούς χειρισμούς και ελιγμούς). Η αποτελεσματική υλοποίηση της στρατηγικής είναι στο τέλος αυτή που πραγματικά αποδεικνύει, αν χρειαζόταν, την ανάγκη του χαρισματικού ηγέτη.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές και συνεχίζω ν΄αναρωτιέμαι, τι θα έκανε ένας μεγάλος ηγέτης, ας πούμε ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος, αν αναλάμβανε από αύριο ως διά μαγείας, την ηγεσία της χώρας.

Η ΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

Κατά την γνώμη μου, στα πλαίσια της στρατηγικής του ανάλυσης,ο ηγέτης θα διαχώριζε πολύ γρήγορα, το άμεσο ελληνικό πρόβλημα, δηλαδή την οικονομική χρεοκοπία, σε δύο διαφορετική σκέλη.
-στην ανάγκη να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος
-στην ανάγκη εξορθολογισμού των δημοσίων οικονομικών (πρωτογενή πλεονάσματα,ανάπτυξη,μεταρρύθμιση του κράτους,...)

Και θα διαχώριζε αυτά τα δύο σκέλη ενώ στην πραγματικότητα είναι συγκοινωνούντα δοχεία, διότι άλλη είναι η στρατηγική και τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν γιά το ένα σκέλος, και άλλη η στρατηγική και τα μέσα γιά το άλλο σκέλος.

Η διάγνωση στην οποία θα κατέληγε, θα τον οδηγούσε νοίζω άμεσα στο συμπέρασμα ότι ο εξορθολογισμός των οικονομικών της χώρας, εκεί που καταντήσαμε με τους διαχειριστές της κομματοκρατίας,θα είναι επίπονη και μακροχρόνια.Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας,θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι απαιτούνται κάποιες προυποθέσεις
-να κατανοήσει ο λαός το πρόβλημα
-να στηρίχθεί η μακροχρόνια προσπάθεια από τα 2/3 της κοινωνίας
-να υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος γιά την δημοσιονομική προσαρμογή
-να νοιώσει ο λαός ότι κυβερνάται από έναν πραγματικό ηγέτη, που ξέρει που τον οδηγεί, και ο οποίος είναι δίκαιος.
-το διεθνές περιβάλλον να σταματήσει ν΄ασχολείται αρνητικά με την Ελλάδα, και κάποια στιγμή ν΄αρχίσει ν΄ασχολείται θετικά με την χώρα.
-παράλληλα με τις περικοπές να υπάρξει υποστήριξη της ανάπτυξης σε τομείς όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Γιά να γίνουν αυτά, και κυρίως γιά να μας δοθεί χρόνος γιά τις αλλαγές, η διάγνωση του ηγέτη,θα κατέληγε νομίζω στο συμπέρασμα ότι πρέπει άμεσα ν΄ασχοληθεί με το χρέος, και να πείσει γιά την βιωσιμότητα του.
Αν καταφέρνε να πείσει γιά την βιωσιμότητα του χρέους, και χρόνος θα δινόταν στην χώρα, αλλά και η αναγκαία βοήθεια γιά τον εξορθολογισμό των δημοσίων οικονομικών.Αν μπορούσε να πείσει γιά την βιωσιμότητα του χρέους, δεν θα χρειαζόταν νέα πακέτα διάσωσης με όλες τις αρνητικές συνέπειες που δημιουργούνται διεθνώς.Αν μπορούσε να πείσει γιά την βιωσιμότητα του χρέους, θα έπαυαν οι ξένοι να φοβούνται μήν χάσουν τα χρήματα τους, και θα έδινε ένα γερό χαστούκι στους κερδοσκόπους που θα το θυμούνταν γιά όλη τους την ζωή.Τέλος αν έπειθε γιά την βιωσιμότητα του χρέους, θα σταματούσε η διαρροή των καταθέσεων και θα μπορούσε η χώρα να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.

Πιστεύω κατά συνέπεια, ότι θα κατέληγε πολύ γρήγορα στο συμπέρασμα, ότι όλα είναι σημαντικά, αλλά η ανάγκη βιωσιμότητας του χρέους είναι πρώτη προτεραιότητα, και προυπόθεση γιά ολα τ΄άλλα.

Η στρατηγική γιά την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους που θα σχεδίαζε, θα βασιζόταν πιστεύω αρχικά σε ελληνικές δυνάμεις κατά κύριο λόγο, και θα είχε ως στόχους
α/ την άμεση και όσο γίνεται μεγαλύτερη μείωση του ελληνικού χρέους, ώστε να αντιστραφεί άμεσα και θεαματικά το διεθνές αρνητικό κλίμα, και να σταματήσει η διαρροή των ελληνικών καταθέσεων στο εξωτερικό.
β/την συνολική αν είναι δυνατόν αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να επιτευχθεί μιά επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής
γ/την μερική η ολική επαναγορά των ομολόγων του δημοσίου που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες, ώστε αφ΄ενός να παραμείνουν υγιείς αυτοί οι οργανισμοί αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, και αφ΄ετέρου να έχουν μιά σημαντική ρευστότητα ώστε τα μέν ταμεία ν΄αγοράσουν κρατική περιουσία σε καλή τιμή, και οι δέ τράπεζες να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τον ιδιωτικό τομέα.

Οι "ελληνικές δυνάμεις" θα μπορούσαν να είναι
-τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία που έχουν επενδύσει περίπου 30 δις ευρώ σε ελληνικά ομόλογα
- οι ελληνικές τράπεζες που είναι μέν αποδυναμωμένες αυτή την στιγμή αλλά έχουν επενδύσει γύρω στα 40 δις σε ελληνικά ομόλογα(και τα έχουν ενεχυριάσει στην ΕΚΤ γιά να αντλήσουν ρευστότητα λόγω της μείωσης των καταθέσεων τους)
- οι έλληνες του εξωτερικού
-ο ελληνικός λαός
-η περιουσία του δημοσίου

Επειδή πολύς λόγος γίνεται γιά την περιουσία του Δημοσίου, και υπάρχουν επιφυλάξεις γιά την συνολική αξία της, ο ηγέτης θ΄αρχιζε επειγόντως μιά γρήγορη και χοντρική αποτίμηση αυτής της περιουσίας η οποία θα τον οδηγούσε πολύ σύντομα σε δύο διαπιστώσεις
-η περίουσία είναι τεράστια, ιδίως αν ληφθεί υπόψη και η άυλη περιουσία(παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης γιά συγκεκριμμένο αριθμό ετών, όπως ραδιοσυχνότητες, άδειες κινητής τηλεφωνίας,άδειες κατασκευής και εκμετάλλευσης μαρινών,κλπ...)
-η περιουσία είναι ανεκμετάλλευτη, και δεν έχει δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο που θα επέτρεπε στον μέν αγοραστή να αντλήσει το μέγιστο όφελος άρα και να την αγοράσει σε όσο γίνεται μεγαλύτερη τιμή, και στον δέ πωλητή που είναι συγχρόνως το ελληνικό δημόσιο,να δημιουργήσει τις προυποθέσεις ώστε η επένδυση που θα γίνει να διέπεται από ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που θα είναι πρός όφελος της κοινωνίας.

Οι διαπιστώσεις αυτές, θα οδηγούσαν τον ηγέτη στο επόμενο συμπέρασμα που είναι ότι η περιουσία πρός πώληση της τάξης των 70-80 δίς υπάρχει άμεσα.Ομως αν η κοπριτο-παρέα που διοικούσε την χώρα τα τελευταία 35 χρόνια είχε κάνει την δουλειά της, η περιουσία αυτή θα μπορούσε να πωληθεί έναντι ας πούμε 300 δις ευρώ.

Η ανάλυση αυτή του ηγέτη, θα τον οδηγούσε στο γενικό και τελικό συμπέρασμα ότι η περιουσία έστω με την σημερινή της αποτίμηση πρέπει άμεσα να πωληθεί γιά να μειωθεί το χρέος, αλλά πρέπει να πουληθεί στα ελληνικά ταμεία, και σε έλληνες γενικότερα, και με την ρήτρα, ότι
-δεν θα την αξιοποιήσουν η θα την πουλήσουν σε τρίτους αν δεν περάσουν δύο χρόνια (η νωρίτερα αν εν τω μεταξύ έχει δημιουργηθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο).
-από την αξιοποίηση η την πώληση του κάθε περιουσιακού στοιχείου, αν διαπιστωθεί όφελος του φορέα που αγόρασε το περιουσιακό στοιχείο από το δημόσιο που ξεπερνά το 50% της αξίας αγοράς, το ελληνικό δημόσιο θα δικαιούται το 50% του επιπλέον οφέλους.
Για παράδειγμα, αν το περιουσιακό στοιχείο πουλήθηκε από το δημόσιο 100 ευρώ, και μετά την δημιουργία του ρυθμιστικού πλαισίου, ο αρχικός αγοραστής το πουλά σε νέο αγοραστή 200 ευρώ, το ελληνικό δημόσιο θα δικαιούται 200 - 150= 50/2 = 25 επιπλέον ευρώ


Ο ηγέτης θα έβαζε ως στόχο, να πείσει τα ασφαλιστικά ταμεία να επιστρέψουν πίσω στο δημόσιο τα ομόλογα τους, και να αποκτήσουν αντίστοιχης αξίας κρατική περιουσία, ήτοι μείωση του ελλείμματος εν μιά νυκτί κατά 30 δις ευρώ.

Ο ηγέτης θα δημιουργούσε στην συνέχεια με διαδικασίες εξπρές μιά εταιρία στην οποία θα μεταβίβαζε κρατική περιουσία άλλων 40 δις, και θα ζητούσε από όλους τους έλληνες και κυρίως από τους έλληνες του εξωτερικού, και τους έλληνες που ζούν στην χώρα αλλά έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, να αγοράσουν μετοχές αυτής της εταιρίας.Στην ανάγκη, θα έδινε και φορολογικά κίνητρα.Με την κίνηση αυτή, το δημόσιο θα εισέπραττε 40 δίς, και η ελληνική κρατική περιουσία θα παρέμενε σε ελληνικά χέρια.

ΠΡΩΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Με τα 40 δίς που θα εισέπραττε το ελληνικό δημόσιο, θα μπορούσε να επαναγοράσει επιπλέον ομόλογα του δημοσίου ονομαστικής αξίας 70-80 δις.Μ΄αυτές τις δύο κινήσεις, το έλλειμμα του δημοσίου θα μειωνόταν κατά 100-110 δις ευρώ σε δυό-τρείς μήνες.Το κλίμα άμεσα θα αντιστρεφόταν.Το χρέος θα γινόταν αυτόματα βιώσιμο.Και δεν θα χρειαζόταν ο ηγέτης να το διατυμπανήσει αυτό.Αντίθετα, ο ηγέτης θα έβγαινε σε μιά συνέντευξη τύπου να το ανακοινώσει με μιά λιτή ανακοίνωση, δηλώνοντας ότι το αποτέλεσμα αυτό δεν τον ικανοποιεί, και ότι οι προσπάθειες θα συνεχιστούν ώστε το χρέος να περιοριστεί περαιτέρω, άμεσα, και με ελληνικές δυνάμεις.

Ομως, θα παρέμεναν δύο προβλήματα
-ομόλογα που λήγουν μεταξύ 2012 και 2014 και που δεν επαναγοράστηκαν (ας πούμε 30 δίς περίπου από τα 50 δις αυτής της περιόδου)
-ομόλογα που διακρατούν ελληνικές τράπεζες και που δεν επαναγοράστηκαν (Ας πούμε 30 δις από τα 40)
Εχουμε δηλαδή 60 δις χρέος περίπου, τα οποία είτε δημιουργούν πρόβλημα ρευστότητας γιά την χώρα γιά τα επόμενα 3 χρόνια, είτε διακρατούνται από ελληνικές τράπεζες, και πρέπει κάπως να μειωθεί ο κίνδυνος τους στο ελληνικό χρέος ώστε να θεωρούνται φερέγγυες.


ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Ο ηγέτης, έχοντας περίπου 40 δις στην διάθεση του από εκποίηση δημόσιας περιουσίας όπως προαναφέρθηκε, με το οποίο ποσό στο πρώτο σενάριο θα αγόραζε χρέος 70 με 80 δις ευρώ, θα σκεφτόταν ότι αντί ν΄αγοράσει χρέος, θα μπορούσε να επαναγοράσει τα 30 δις ομόλογα των ελληνικών τραπεζών, ώστε να ξαναγίνουν πλήρως φερέγγυες, και να τις υποχρεώσει παράλληλα, να επαναγοράσουν νέες τριακονταετείς εκδόσεις ομολόγων του δημοσίου ονομαστικής αξίας 15 δις ευρώ.Με τον τρόπο αυτό, οι ελληνικές τράπεζες θα μείωναν την έκθεση τους στα ελληνικά ομόλογα κατά 50%, και το ελληνικό δημόσιο θα παρέμενε με μιά ρευστότητα της τάξης των 10 δίς ευρώ από την πώληση περιουσίας, και 15 δίς από την έκδοση νέων τριακονταετών ομολόγων ομολόγων που αγοράστηκαν από τις ελληνικές τράπεζες, ήτοι 25 δίς ευρώ.
Με αυτά τα 25 δις ευρώ, το ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε να αγοράσει ομόλογα του δημοσίου που κατέχουν ξένες τράπεζες ονομαστικής αξίας περίπου 30 δις ευρώ που λήγουν μεταξύ 2012 και 2014, και να του μείνουν και 10 δίς ευρώ με τα οποία θα αγόραζε επιπλέον χρέος 20 δίς ευρώ.

Αν συνοψίσουμε τα ανωτέρω,
-το ελληνικό δημόσιο εκποίησε περιουσία 70 δις ευρώ
-με την περιουσία αυτή των 70 δις ευρώ, το ελληνικό δημόσιο , με το πρώτο σενάριο, μειώνει το δημόσιο χρέος κατά 100-110 δίς ευρώ περίπου χωρίς να υποστούν ζημιά τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία.Με το δεύτερο σενάριο, το ελληνικό δημόσιο μειώνει το χρέος του κατά 95 δίς περίπου, χωρίς να υποστούν ζημιά τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, μειώνει παράλληλα την έκθεση των ελληνικών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα κατά 50%, και μετατρέπει 15 δις ομόλογα σε μακροπρόθεσμο χρέος (30 ετών ) ενώ ήταν βραχυπρόθεσμο.

Είναι προφανές ότι το δεύτερο σενάριο είναι πολύ καλύτερο γιά την χώρα, και ο ηγέτης δεν θα διστάσει να το επιλέξει.

Ετσι, με καθαρά ελληνικές δυνάμεις, ο ηγέτης θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι εφικτό,το ελληνικό χρέος να γίνει βιώσιμο.Ο ηγέτης, ξέρει πλέον,ότι μπορεί ν΄αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων από τις αγορές και από τους Ευρωπαίους, γιά το ελληνικό πρόβλημα.Η επιτυχία της στρατηγικής του, αρχίζει να είναι ορατή.

Πρέπει τώρα να σκεφτεί τις τακτικές κινήσεις και τους ελιγμούς που θα του εξασφαλίσουν την επιτυχία.Σκέφτεται ότι
-η στρατηγική αυτή δεν πρέπει να γίνει κατανοητή από κανέναν αν είναι δυνατόν, μέχρι να υλοποιηθεί.
-η στρατηγική αυτή πρέπει να υλοποιηθεί με ταχύτητα αστραπής χωρίς να το πάρει είδηση κανείς
-όταν έρθει η ώρα της ανακοίνωσης της υλοποίησης της, θα πρέπει ο ηγέτης να απευθύνει διάγγελμα στον λαό(και όχι στις αγορές) γιά να ανακοινώσει την υλοποίηση της,επισημαίνοντας του, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι γύρω στα 240 δις ευρώ πλέον, και οτι βασίζεται στην υποστήριξη του λαού, ώστε το χρέος αυτό να πέσει στα 170 δίς ευρώ μέχρι το 2016.Δεν θα χάσει την ευκαιρία, να τονίσει ότι έχουν εγκριθεί και έχουν δοθεί άδειες γιά την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων 60 δίς ευρώ, τα οποία θα βγάλουν την χώρα από την ύφεση.Επιπλέον, δεν θα παραλείψει να επισημάνει ότι γιά την επίτευξη του στόχου μείωσης του ελλείμματος από τα 240 στα 170 δις ευρώ,θα ζητηθεί με νόμο η υποχρεωτική επένδυση του 7% του εισοδήματος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου διάρκειας 30 ετών, από το 2011 μέχρι και το 2016.

Ο ηγέτης αρχίζει πλέον και ξεκαθαρίζει μέσα του ότι με καθαρά ελληνικούς πόρους, και με τους κατάλληλους χειρισμούς, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα γίνει βιώσιμο μέσα σε μιά νύχτα.Ο ηγέτης ξέρει, ότι αν το καταφέρει, θα αναλάβει πλέον την πρωτοβουλία των κινήσεων, και θα έχει όλο τον απαιτούμενο χρόνο γιά την δημοσιονομική προσαρμογή.

Σε ότι αφορά τον ορθολογισμό των δημοσίων οικονομικών, νομίζω ότι ο ηγέτης θ΄αρχιζε, εξηγώντας στους Ελληνες ποιά είναι η πραγματική κατάσταση της χώρας.Να δώσει νούμερα εσόδων και εξόδων.Να ενημερώσει γιά τις δαπάνες κάθε υπουργείου.Να εξηγήσει γιά ποιό λόγο δεν πέτυχε το μνημόνιο.

Αφού δώσει όλη την πληροφόρηση στον λαό, ο ηγέτης θά΄πρεπε να τοποθετηθεί ως πρός το πρόβλημα και την επίλυση του, με την ελπίδα να συσπειρώσει τα 2/3 της κοινωνίας.Δεν θα χρειαζόταν και δεν θα έπρεπε να πεί τι μέτρα θα λάβει.Διότι αυτά δεν μπορούν πάντα να ειπωθούν.Θα έπρεπε να επικεντρωθεί στον σχηματισμό μιά ευρείας πλειοψηφίας (των 2/3 της κοινωνίας) ως πρός την φύση του προβλήματος.

Αν ένοιωθε ότι μπορεί να το εξασφαλίσει, θα έπρεπε να προκαλέσει δημοψήφισμα ώστε να νομιμοποιήσει τα μέτρα που προτίθεται να λάβει γιά την επίλυση του προβλήματος (και όχι γιά την λύση).

Στην συνέχεια, ο ηγέτης θα καθόριζε μιά στρατηγική που θα βασιζόταν στο τί μπορει να κάνει, και στο τί δεν μπορεί να κάνει.
Ο ηγέτης θα ξεκαθάριζε μέσα του τι δεν μπορεί να κάνει
-δεν θα μπορούσε, ότι κι΄αν έκανε να βγεί στις αγορές και να δανειστεί γιά τα επόμενα 5 χρόνια(γιά να μήν πώ 10)
-δεν θα μπορούσε ότι κι΄αν έκανε, να αποτρέψει την μείωση των εισοδημάτων γιά κάποια χρόνια.
Ο ηγέτης, θα ξεκαθάριζε επίσης τι μπορεί να κάνει
-θα έκανε ότι μπορούσε ώστε η κατανομή των βαρών να είναι όσο γίνεται πιό δίκαια,και να μήν ζεί μιά κοινωνική ομάδα εις βάρος κάποιας άλλης.
-θα έκανε ότι μπορούσε ώστε να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες όσο περισσότερο γίνεται και όσο πιό γρήγορα γίνεται.
-θα ψήφιζε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αν και θα το θεωρούσε ανέφικτο, ώστε να μήν φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι το πρόβλημα.

Το επόμενο βήμα του ηγέτη, θα ήταν να επιβεβαιώσει με νέα σενάρια, ξανά και ξανά το εδεχόμενο επιτυχίας της στρατηγικής του.

Τέλος θα έπρεπε να αναλύσει σενάρια και γιά την περίπτωση αποτυχίας της στρατηγικής του, ώστε να ξέρει σε κάθε περίπτωση τις συνέπειες.Τα σενάρια όμως αυτά δεν θα τα αναλύσουμε σ΄αυτή την ανάρτηση.

Με την ανάρτηση αυτή ήθελα κυρίως να εστιάσω την προσοχή του αναγνώστη στην σημασία του ηγέτη , όσο τραγική κι΄αν είναι η κατάσταση της χώρας.Τα νούμερα μπορούν να συζητηθούν.Ηθελα επίσης να δείξω ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Κυρίως όμως, ήθελα να δείξω ότι η χώρα δεν κυβερνάται τους τελευταίους 20 μήνες.Αν ο αναγνώστης πιστέψει στο ενδεχόμενο η ανωτέρω ανάλυση να έχει κάποια βάση, αναπόφευκτα θα την συγκρίνει με τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης τους τελευταίους 20 μήνες, και θα διαπιστώσει ότι η κυβέρνηση έκανε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περιγράφεται ανωτέρω.Εστίασε στο έλλειμμα και όχι στο χρέος.Εστίασε στην ξένη βοήθεια και όχι στις ελληνικές δυνάμεις.
Με την ανάρτηση μου αυτή, ήθελα τέλος να δώσω μιά ελπίδα στους Ελληνες, ότι πάντα υπάρχει λύση αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος ηγέτης.