ΕΛΛΑΔΑ, ΕΥΡΩΠΗ, ΚΑΙ ΕΥΡΩ - 20/12/2011

Σε πρόσφατη ανάρτηση μου (βλέπε εδώ )είχα προσπαθήσει να συνοψίσω την ουσια κατά την γνώμη μου του προβλήματος του ευρώ γιά τους λαούς της Ευρώπης, σήμερα.

Και έθετα το εξής ερώτημα που προβληματίζει η που θα έπρεπε να προβληματίζει τον κάθε ευρωπαίο πολίτη : προτιμούν οι ευρωπαίοι να ζούν σε μικρές χώρες(στην κλίμακα του πλανήτη) αλλά ανοιχτές στον κόσμο και ευημερούσες όπως η Ελβετία και με δικό τους εθνικό νόμισμα , η επιθυμούν να έχουν από κοινού μιά διεθνή ισχύ και να συνεχίζουν ως ένωση να έχουν ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις με ένα κοινό νόμισμα;

Η απάντηση στο πολιτικό αυτό ερώτημα, είναι κρίσιμη.Αν οι λαοί επιλέξουν την εφήμερη ευημερία τους, το ευρώ πρέπει να καταργηθεί και θα επιστρέψουμε στα εθνικά νομίσματα.Αν οι λαοί της Ευρώπης απαντήσουν με βάση το συμφέρον των μελλοντικών γενεών, θα πρέπει να επιλέξουν το κοινό νόμισμα και ότι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή κοινό ευρωπαικό προυπολογισμό και ενοποιημένο χρέος.

Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος, και δεν υπάρχει τρίτη οδός.

Ομως, αυτό είναι το γενικό πλαίσιο σε ευρωπαικό επίπεδο.Στην πραγματικότητα, ο κάθε λαός της Ευρώπης θα δώσει την δική του απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα.Και ενδέχεται, κάποιοι λαοί ν΄αποφασίσουν εγωιστικά ότι προτιμούν την δική τους ευημερία (εφήμερη βέβαια μέσα στην Ιστορία ) και το δικό τους νόμισμα, και κάποιοι άλλοι ν΄αποφασίσουν την κοινή μοίρα με το ευρώ.

Στην πραγματικότητα, η βούληση του κάθε λαού από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα, διότι υπάρχουν άλλες δύο διαστάσεις του προβλήματος που πρέπει να ληφθούν υπόψιν.

1/τί θα γίνει γιά παράδειγμα αν οι λαοί που θέλουν να συνεχίσουν με το ευρώ είναι οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Φινλανδοί, οι Λουξεμβουργιανοί και οι Ελληνες;
Θα δεχθούν οι υπόλοιποι να συνεχίσουν την κοινή πορεία με τους Ελληνες μετά από αυτά που έχουν λεχθεί και γραφτεί τους τελευταίους 18 μήνες;Προσωπικά, αμφιβάλλω.
Υπάρχει ένα κλίμα που δημιουργήθηκε και που δεν μπορεί ν΄αλλάξει από την μιά μέρα στην άλλη.

2/Το πιό σημαντικό όμως είναι ότι πέρα από το πολιτικό ερώτημα (θέλω η δεν θέλω το ευρώ ), θα υπάρχει και ένα πλαίσιο λειτουργίας και κοινής συνεργασίας εντός του ευρώ
το οποίο θα πρέπει όλοι να αποδεχθούν, όπως η ανταγωνιστικότητα της κάθε οικονομίας,το αποδεκτό έλλειμμα του κάθε εθνικού προυπολογισμού, κλπ...Και το ερώτημα που τίθεται είναι : μπορούν όλες οι χώρες που θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ γιά πολιτικούς λόγους, να τηρήσουν αυτό το πλαίσιο;

Αυτές οι τρείς διαστάσεις είναι τελικά που θα καθορίσουν την ύπαρξη η μή του ευρώ και σε ποιό βαθμό, στο άμεσο μέλλον.

Αφού ξεκαθαρίσουμε αυτές τις τρείς διαστάσεις, και αν συμφωνήσουμε μ' αυτές, τίθεται το ερώτημα τί πρέπει να κάνει η Ελλάδα.

Ως προς την πρώτη διάσταση, δηλαδή το πολιτικό ερώτημα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να επιλέξει το ευρώ και τις συνέπειες του, δηλαδή την εκχώρηση του δικαιώματος της γιά αυτόνομο εθνικό προυπολογισμό, την ενοποίηση του χρέους της με τα χρέη των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης, και προ πάντων, την ανάληψη της άμυνας της χώρας από την Ευρωπαική Ενωση.

Αμέσως μετά τίθεται η δεύτερη διάσταση.Θέλουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι την Ελλάδα στην ευρωζώνη γιά μιά κοινή πορεία;Δεν νομίζω, αν και αυτή η διάσταση είναι περιορισμένου χρονικού ορίζοντα.Εν πάσει περιπτώσει, γιά τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη.

Τέλος, τίθεται το εξής ερώτημα.Μπορεί η Ελλάδα ως έχει σήμερα ν΄ανταποκριθεί σε κριτήρια χρέους, ανταγωνιστικότητας, κλπ ....που θα τεθούν, γιά την παραμονή μιάς χώρας στην ευρωζώνη;Nομίζω ότι δυστυχώς, δεν μπορεί.Η κομματοκρατία έκανε την δουλειά της.Δηλαδή κατάστρεψε την χώρα.Αυτό δεν αντιστρέφεται.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ενώ το συμφέρον της χώρας θα ήταν να παραμείνει στο ευρώ, νομίζω ότι είναι προφανές, ότι η κομματοσκυλική διακυβέρνηση των τελευταίων 35 ετών, δεν επιτρέπει στην χώρα την παραμονή της στο ευρώ.Η συνέπεια αυτής της διαπίστωσης είναι η γενικευμένη πτώχευση του ελληνικού λαού.Και γι΄αυτό, οι κομματοκράτες πρέπει να τιμωρηθούν.Είναι αναπόφευκτο.