Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΡΑΣΕΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - 5/12/2011

Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τον λαό μας τόσο αναστατωμένο, τόσο ανήσυχο γιά το αύριο, τόσο ταλαιπωρημένο οικονομικά.Και παλιά υπήρχε φτώχεια και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από την σημερινή, αλλά δεν υπήρχαν τα σημερινά χρέη των νοικοκυριών.Το πιό σημαντικό όμως σε σχέση με άλλες εποχές, είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα, καμμιά ελπίδα γιά το μέλλον.

Το πώς φθάσαμε εδώ,είναι πλέον γνωστό στους περισσότερους Ελληνες.Ο Π. Κονδύλης είχε αναλύσει τον μηχανισμό της ελληνικής συλλογικής σχιζοφρένειας από το 1992.Οι περισσότεροι Ελληνες τον κατανόησαν το 2010.Πολλοί όμως, ακόμα και σήμερα δεν έχουν κατανοήσει το πώς φθάσαμε εδώ.Αλλοι μιλάνε γιά σχέδιο εξόντωσης της χώρας, άλλοι μιλάνε γιά τα λάθη Καραμανλή, άλλοι μιλάνε γιά τα λάθη Παπανδρέου.Αυτό, είναι ένα πρόβλημα, διότι όσο πιό γρήγορα γίνουν κατανοητές οι αιτίες της σημερινής παρακμής από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τόσο πιό γρήγορα θα δρομολογήσουμε μιά στρατηγική εξόδου από την σημερινή κατάσταση.Ας θεωρήσουμε όμως δεδομένο το πώς φθάσαμε εδώ, γιά τις ανάγκες αυτής της ανάρτησης, γιά να εξετάσουμε την σημερινή κατάσταση και να σκεφτούμε το αύριο.

Η Ελλάδα σήμερα είναι απομονωμένη διεθνώς, και οι οι έλληνες είναι δακτυλοδεικτούμενοι διεθνώς, ως κλέφτες, απατεώνες,τεμπέληδες, κλπ...Βέβαια, και αυτό επηρεάζει την ψυχική ηρεμία των Ελλήνων.Προσθέτει ανασφάλεια στην ήδη υπάρχουσα, χαμηλή αυτο-εκτίμηση, κλπ...Ομως, αυτό δεν πρέπει να απασχολεί τον λαό μας ιδίως εντός των συνόρων.Από αυτή την εικόνα, θα ταλαιπωρηθούν οι Ελληνες εκτός συνόρων γιά καιρό.Επειδή όμως είμαστε ένας λαός του χρόνου, όπως πολύ σωστά το τονίζει ο Ν. Λυγερός σε κάθε ευκαιρία, το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι, δεν έχει καμμιά σημασία.Ποιός θα θυμάται την ελληνική κρίση δημοσίου χρέους σε πενήντα χρόνια;Kανένας.

Αυτό που έχει σημασία, είναι πώς βγαίνουμε από την σημερινή κατάσταση το συντομότερο δυνατόν.Κατά την γνώμη μου, γιά να βγούμε από την σημερινή κατάσταση, χρειαζόμαστε δύο πράγματα.
-να κατανοήσουμε πώς η χώρα οδηγηθηκε εδώ.Η κατανόηση αυτή θα επιτρέψει την κατάρρευση της κομματοκρατίας, και την απελευθέρωση της χώρας από τον δυνάστη της.
-να δοθεί μιά ελπίδα στον λαό μας γιά το αύριο.Να μπορεί να δεί ένα καλύτερο μέλλον με συγκεκριμμένο χρονοδιάγραμμα.Αν το δεί αυτό, θα αντέξει όλες τις κακουχίες που θα απαιτηθούν γιά να φθάσουμε μέχρι εκεί.

Πρέπει δηλαδή να δράσει η πολιτική.Να προκύψει ένας ηγέτης που θα αντιστρέψει την ροή της ιστορίας.Που θα δράσει επί της ιστορίας.Που θα σκεφτεί λογικά και θα έχει παράλληλα την ευφυία να μετατρέψει και να επικοινωνήσει την λογική ως συναίσθημα, προς τα δύο τρίτα της κοινωνίας.

Αν δεν γίνει αυτό, όποιο οικονομικό πρόγραμμα κι΄αν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να πετύχει.Και μου κάνουν πάντα εντύπωση όλες αυτές οι οικονομικές αναλύσεις, που βασιζόμενες στην οικονομετρία, κάνουν λόγο γιά ύφεση της τάξης του 2,8% το 2012.Αν αυτοί οι οικονομολόγοι, και οι διεθνείς οργανισμοί ήξεραν, μετρούσαν και ελάμβαναν υπόψη τους την απόλυτη έλλειψη ελπίδας γιά το μέλλον των Ελλήνων σήμερα, σίγουρα δεν θα έκαναν λόγο γιά ύφεση 2,8% το 2012 αλλά μάλλον γιά ύφεση 7%.Επείγει η αναμόρφωση των οικονομικών σπουδών διεθνώς με έμφαση στην οικονομική και κοινωνική Ιστορία, και στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία.