η τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας και η ψευδαίσθηση των ξένων επενδύσεων που θα φέρουν την ανάπτυξη

Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική,όπως άλλωστε φαίνεται από τους παρακάτω δείκτες.

Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών

Εισαγωγές

Εξαγωγές

Οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ

Η ανεργία

Η εξέλιξη του Δημοσίου Χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ

Η εξέλιξη των εσόδων του Δημοσίου

πηγή - http://russeurope.hypotheses.org/1320?lang=en_GB

Δεν χρειάζονται περισσότεροι δείκτες γιά να κατανοήσουμε ότι η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει γιά την Ελλάδα αλλά και γιά την ευρωζώνη.

Η κατάσταση αυτή είναι πρωτόγνωρη και γι΄αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνει η οποιαδήποτε εκτίμηση γιά το μέλλον.

Ωστόσο, γιά ένα πράγμα είμαι σίγουρος.Πρέπει να ξεχάσουμε τις συμβατικές λύσεις και τα συμβατικά εργαλεία.Πρέπει να κοιτάξουμε αντισυμβατικές προσεγγίσεις.

Οταν σκεφτόμαστε την κρίση, πιστεύουμε ότι υπάρχει μιά γραμμική πορεία πτώσης πρός τον πάτο, μετά υπάρχει ο πάτος, και μετά αρχίζει η άνοδος.Ουτε αυτό υπάρχει στην σημερινή κατάσταση όπου όλα είναι αλληλένδετα.Τον πάτο ενδέχεται να τον δούμε σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, και δεν θα ξέρουμε σίγουρα ποιό είναι το κατώτερο σημείο του.

Αν προσεγγίζαμε την κατάσταση συμβατικά, θα λέγαμε ότι μιά οικονομία που είναι σ΄αυτό το χάλι, χρειάζεται επενδύσεις από το εξωτερικό γιά να πάρει μπρός.Και γιά να προκύψουν αυτές οι επενδύσεις, χρειάζεται να αρθούν τα αντικίνητρα που υπάρχουν σήμερα από την πλευρά του κράτους, μιά πολιτική σταθερότητα, και να αλλάξει το ψυχολογικό κλίμα σταδιακά με καλές ειδήσεις.Ολα αυτά είναι σωστά υπό κανονικές συνθήκες.Το θέμα των επενδύσεων από το εξωτερικό και η εξάλειψη των αντικινήτρων, είναι άλλωστε η κύρια συνταγή που προτείνει ο συμπαθής αυστριακός τα κείμενα του οποίου παρακολουθώ συχνά.

Ομως σήμερα η κατάσταση είναι ακόμα πιό σύνθετη.Ακόμη κι΄αν γινόταν τα παραπάνω, ξένες επενδύσεις δεν θα ερχόταν, όχι λόγω του κινδύνου χώρας (που παραμένει και αυτός ), αλλά διότι δεν μπορούν να δανείσουν οι τράπεζες.Και ούτε θα μπορούν τα επόμενα χρόνια,ακόμα κι΄αν επιστρέψουν όλες οι καταθέσεις από το εξωτερικό, διότι το πρόβλημα είναι και στα ίδια κεφάλαια.Ακόμα και μετά την ανακεφαλαιοποίηση,γιά να συνέλθουν οι τράπεζες από τις ζημιές του ΡSI ακι από τις ζημιές των μή εξυπηρετούμενων δανείων, θα χρειαστούν άλλα 30 δις ευρώ περίπου (εκτίμηση μου ), και αυτά δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να βρεθούν.Και όλοι γνωρίζουμε ότι μιά επένδυση είναι πάντα ένας συνδυασμός ιδίων κεφαλαίων και δανεισμου.Καμμιά επιχείρηση, ελληνική η ξένη, δεν κάνει ποτέ μιά επένδυση μόνο με ίδια κεφάλαια.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιό σύνθετη αν λάβουμε υπόψη τους ξένους επενδυτές.

Ποιοί είναι οι επενδυτές;

Yπάρχουν πολλά είδη επενδυτών.

Ο πιό απλός επενδυτής είναι ο ξένος που θα αγοράσει ένα σπίτι στην Ελλάδα.Αυτόν, πρέπει να τον ξεχάσουμε γιά πολλά χρόνια, εκτός κι΄αν είναι συναισθηματικά δεμμένος μ΄αυτή την χώρα.Με όλ΄αυτά που έχει ακούσει γιά την χώρα,αλλά και τους φόρους που έχουν επιβληθεί, την ανασφάλεια, την έλλειψη κτηματολογίου, κλπ....πιό εύκολα θα επενδύσει στην Ζιμπάμπουε παρά στην Ελλάδα.

Μιά άλλη κατηγορία επενδυτών θα ήταν οι μεσαίες ξένες επιχειρήσεις που θα ήθελαν να επεκταθούν στην Ελλάδα.Αυτή την κατηγορία πρέπει επίσης να την ξεχάσουμε γιά πολύ καιρό, διότι πέραν του κινδύνου, η ελληνική ζήτηση συρρικνώνεται συνεχώς.Και η χώρα μας δεν είναι ακόμα αρκετά ανταγωνιστική γιά να γίνει βάση γιά εξαγωγές.

Μιά άλλη κατηγορία επενδυτών είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες.Ούτε αυτές όμως έχουν κάποιο λόγο να επενδύσουν στην Ελλάδα η να εξαγοράσουν μιά ελληνική επιχείρηση.Οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις είναι πλέον κοντά στην χρεωκοπία και κατά συνέπεια δεν είναι ελκυστικές.

Μιά άλλη κατηγορία επενδυτών είναι τα μεγάλα private equity funds.Αυτλα όμως, χωρίς τραπεζικό δανεισμό δεν έρχονται διότι βασίζονται στο leverage.

Μιά άλλη κατηγορία επενδυτών είναι τα hedge funds και τα distressed funds.Aυτοί οι επενδυτές αποδέχονται τον υψηλό κίνδυνο της χώρας και θα μπορούσαν να επενδύσουν.Αγοράζουν επιχειρήσεις,πάγια ....και τα επαναπωλούν αργότερα με υψηλό κέρδος.Ομως ούτε και αυτοί επενδύουν πρός το παρόν στην χώρα γιά δύο λόγους

α/τα τελευταία 50 χρόνια, κανένας ξένος επενδυτής που επένδυσε σε πάγια στοιχεία στην Ελλάδα (με εξαίρεση δύο ) δέν κέρδισε χρήματα. β/οι επενδυτές αυτοί δεν αγοράζουν ασημικά.Αγοράζουν πάγια που έχουν χάσει από την αξία τους.Ομως σήμερα στην Ελλάδα, τα πάγια ενώ έχουν χάσει από την αξία τους (π.χ. ακίνητα),δεν αποτιμούνται ακομα από τις τράπεζες η τις επιχειρήσεις στην νέα μειωμένη αξία τους.Οι λόγοι είναι πολλοί.Μπορεί γιά παράδειγμα μιά επιχείρηση η μιά τράπεζα να μήν το κάνει ακόμα διότι θα δείξει στα βιβλία της ακόμα μεγαλύτερη ζημιά από αυτήν που έχει.Επίσης η ευθυνοφοβία, μπορεί να οδηγήσει μιά επιχείρηση η μιά τράπεζα να μην πουλήσει ένα πάγιο στην αξία της αγοράς(που διαφέρει από την λογιστική αξία) διότι τα στελέχη μπορούν να κατηγορηθούν ότι έβλαψαν την επιχείρηση.

Ετσι, βλέπουμε ότι ελάχιστοι είναι οι επενδυτές που μπορούν να ενδιαφερθούν να επενδύσουν σήμερα στην Ελλάδα, και αυτοί δεν βρίσκουν κάτι που θα τους ενδιέφερε.

Από την άλλη πλευρά, η κομματοκρατία προσπαθεί να πουλήσει ασημικά, η αυτά που νομίζει ότι είναι σημικά, και ενδιαφερόμενοι ξένοι επενδυτές σήμερα γιά ασημικά μιάς κατεστραμμένης χώρας δεν υπάρχουν.

Τελικά, η περιβόητη ανάπτυξη μέσω ξένων επενδύσεων και αποκρατικοποιήσεων δεν θα προκύψει γιά τα επόμενα χρόνια, τουλάχιστον με τον συμβατικό τρόπο.Είναι άλλη μιά ψευδαίσθηση που καλλιεργείται γιά να τονωθεί το ηθικό των πολιτών μάλλον(που δεν είναι οπωσδήποτε κακό αν υπάρχει άλλο σχέδιο ), και ένα παιχνιδάκι γιά να παίζει η ανύπαρκτη αντιπολίτευση.Ενδέχεται βέβαια να είναι απλά μιά παράλογη κατάσταση όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα,όπου ο πωλητής προσπαθεί να βρεί ανύπαρκτους αγοραστές, και οι αγοραστές προσπαθούν να βρούν πάγια που δεν είναι πρός πώληση.

Σε άλλη ανάρτηση μου θα περιγράψω κάποιες σκέψεις μου γιά μιά μή συμβατική έξοδο της χώρας από το σημερινό αδιέξοδο.