http://www.tovima.gr/society/article/?aid=536816
Δεν γνωριζω αν έχουν δίκιο η άδικο οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων που απεργούν εδώ και 8 εβδομάδες.Δεν έχω κανένα συγκριτικό στοιχείο γιά καταλήξω αν είναι πολλοί η λίγοι.
Αυτό που γνωρίζω από τις εφημερίδες είναι ότι πληρώνονται κανονικά.Και πληρώνονται λέει κανονικά διότι το τμήμα μισθοδοσίας απεργεί.Και όσο θα απεργεί, θα πληρώνονται.Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω.Στον ιδιωτικό τομέα,αν το τμήμα μισθοδοσίας απεργούσε, οι υπάλληλοι δεν θα μπορούσαν να πληρωθούν.Στον δημόσιο τομέα, φαίνεται ότι όλα είναι αυτόματα και ο μισθός πέφτει κανονικά χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση,με εξαίρεση την παρέμβαση των φορολογουμένων που θα πληρώσουν την μισθοδοσία βρέξει χιονίσει.Αν η μισθοδοσία πέφτει αυτόματα στο δημόσιο, είναι βέβαια ν΄απορεί κανείς γιατί χρειάζονται υπάλληλοι γιά τα τμήματα μισθοδοσίας.
Πέρα όμως από αυτούς τους αφελείς προβληματισμούς μου,αυτά που μου κάνουν εντύπωση είναι τα εξής
1/υπάρχει άραγε κράτος στον κόσμο (όχι χρεωκοπημένο όπως το δικό μας αλλά κανονικό κράτος) που δεν γνωρίζει τα στοιχεία των διοικητικών υπαλλήλων που απασχολεί στα κρατικά πανεπιστήμια, και τα ζητά απεγνωσμένα από τους κομματοσκυλικούς πρυτάνεις εδώ και τρείς μήνες;Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο κράτος.Σε οποιοδήποτε κράτος, υπουργός που θα έδινε χρήματα σε πανεπιστήμιο γιά να μισθοδοτεί υπαλλήλους τα χαρακτηριστικά των οποίων δεν γνωρίζει, θα βρισκόταν ήδη στην φυλακή.Σε μιά χρεωκοπημένη χώρα όπως η Ελλάδα, όπου κόβονται μισθοί και συντάξεις, ο υπουργός αυτός θα είχε ήδη καταδικαστεί σε ισόβια.
2/υπάρχει κράτος στην υφήλιο, όπου φοιτητές κρατάνε το δωμάτιο της φοιτητικής εστίας επί 22 χρόνια όπως συμβαίνει στην Ελλάδα,υπενοικιάζοντας το,χωρίς να υπάρχει κρατικός μηχανισμός γιά να επανακτήσει το δημόσιο το δωμάτιο πίσω και να το δώσει σε φοιτητή που το έχει ανάγκη;Δεν υπάρχει τέτοιο κράτος, εκτός κι΄αν το κράτος αυτό έχει πλέον διαλυθεί, οπότε και επικρατεί η ανομία.Υπάρχει κράτος όπου ανακαλύπτεται τέτοια ανομία έστω και μετά από 22 χρόνια όπου ο φοιτήτης που υπενοικίαζε το δωμάτιο αδιαφορώντας γιά τον συμπολίτη του που το είχε ανάγκη,δεν έχει να φοβηθεί τίποτα;Δεν υπάρχει τέτοιο κράτος παρά μόνο αν ελέγχεται από την μαφία και ο φοιτητής που το υπενοικίαζε ανήκει σ΄αυτή την μαφία.
3/ υπάρχει κράτος στην υφήλιο όπου οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων,κρατούν ομήρους τόσες χιλιάδες φοιτητές γιά τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κανέναν ενδοιασμό;Θα μπορούσε να προβάλλει κανείς ότι δεν έχουν άλλη επιλογή.Κι' όμως είχαν κι΄άλλες επιλογές.Ας πάρουμε τους πρωτοετείς που κατάγονται από την επαρχία.Θα μπορούσαν να γράψουν αυτούς τους φοιτητές, ώστε
α/να μπορέσουν να πάρουν δωμάτιο στην φοιτητική εστία (όσοι δικαιούνται)
β/να μπορούν να τρώνε στο φοιτητικό εστιατόριο
γ/να μπορέσουν ν΄αγοράσουν την φοιτητική κάρτα γιά τα μέσα μαζικής μεταφοράς
Δεν το κάνουν όμως.Διότι δεν τους ενδιαφέρουν οι συνάνθρωποι τους που έχουν πρόβλημα.
Επιπλέον, δεν δείχνουν να έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι υπάλληλοι πανεπιστημίων μιάς χρεωκοπημένης χώρας.
Ολα αυτά δεν θα οδηγήσουν σε τίποτα που να είναι θετικό γιά τους ίδιους η γιά την κοινωνία.Ανεξέλεγκτα πανεπιστήμια με κρατικούς πόρους δεν μπορούν να υπάρχουν σε οποιαδήποτε χώρα.Πόσο μάλλον σε χρεωκοπημένη χώρα.
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση,και αν αυτά τα δύο πανεπιστήμια επιμείνουν στην πορεία τους, δύο είναι οι δρόμοι:
-είτε αυτά τα πανεπιστήμια θα βρούν επιπρόσθετους πόρους (ιδιωτικούς) γιά να συνεχίσουν να ζούν όπως πρίν από την κρίση(δεν βλέπω καμμιά προσπάθεια πρός αυτή την κατεύθυνση )
-είτε αυτά τα δύο πανεπιστήμια θα κλείσουν
Η κομματοσκυλική διακυβέρνηση θα σκεφτεί βέβαια και τρίτο δρόμο λόγω της φύσης της : πώς θα μπορούσε να αρμέξει ακόμα γιά λίγο τους έλληνες φορολογούμενους ώστε να συνεχίσει την λειτουργία των δύο ιδρυμάτων χωρίς να υποστεί το κόστος του κλεισίματος τους.Αυτό όμως μπορεί να κρατήσει το πολύ ένα -ενάμισυ χρόνο.Μετά, το κομματοσκυλικό σύστημα διακυβέρνησης δεν θα υπάρχει, και το κλείσιμο η μή των δύο πανεπιστημίων θα επανέλθει στο προσκήνιο.
Αυτό που είναι τραγικό, δεν είναι ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι δεν έχουν κατανοήσει την πραγματικότητα.Αυτό που είναι τραγικό, είναι ότι οι εκπαιδευτικοί των πανεπιστημίων που εχουν κατανοήσει την κατάσταση,δεν λένε λέξη.Ετσι πάντα γίνεται όταν μιά χώρα παρακμάζει.Οι διανοούμενοι σιωπούν.
1/τέσσερις συμπολίτες μας καταδικάστηκαν από δικαστήριο της Καλαμάτας γιά έκδοση πλαστών τιμολογίων 8 εκατομμυρίων ευρώ και ζημιά γιά το δημόσιο της τάξης του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ. 2/γύρω στις 50 επιχειρήσεις εντοπίστηκαν να κόβουν πλαστά τιμολόγια της τάξης των 50 εκατομμυρίων ευρώ, με συνέπεια μιά ζημιά γιά το Δημόσιο της τάξης των 10 εκατομμυρίων ευρώ. 3/μιά τσιγγάνα πιάστηκε να δηλώνει 15 παιδιά ενώ αυτά μάλλον δεν υπάρχουν όλα, με αποτέλεσμα να παίρνει επίδομα από το δημόσιο γιά τα παιδιά, της τάξης των 2800 ευρώ τον μήνα.Στα πλαίσια του κομματοσκυλικού κράτους που έχει στηθεί, η κομπίνα είναι πανεύκολη.Πάς στο ληξιαρχείο, και μ΄έναν μάρτυρα,δηλώνεις π.χ. την γέννηση ενός παιδιού τον μήνα.Σε 15 μήνες οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να παίρνει επίδομα 2800 ευρώ τον μήνα.Ποιός να ξέρει πόσες χιλιάδες γυναίκες έχουν ασκήσει αυτό το εύκολο και αυτονόητο δικαίωμα στο κράτος της απατεωνιάς.Αν είναι χίλιες γυναίκες, η ζημιά γιά τον έλληνα φορολογούμενο είναι μόνο 2,8 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα.Δηλαδή γύρω στα 33 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.Αν σκεφτεί κανείς ότι γιά να εξοικονομήσει το Δημόσιο 50 εκατομμύρια ευρώη τον χρόνο έκοψε από τον συνταξιούχο του ΟΓΑ, 15 ευρώ/μήνα από την σύνταξη του,καταλαβαίνουμε πόσο μη αμελητέα είναι αυτή η απάτη. 4/όπως φαίνεται εδώ εντοπίστηκαν απατεώνες που έκαναν σεμινάρια με 610 ευρώ την ώρα που πλήρωναν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Δύσκολο να κάνει κανείς τον απολογισμό της ημέρας σε ότι αφορά τον αριθμό των κομπιναδόρων και την ζημιά γιά το ελληνικό δημόσιο.Φαίνεται να είναι μερικές εκατοντάδες κομπιναδόροι και και μερικές δεκάδες εκατομμύρια ζημιά γιά το δημόσιο γιά την σημερινή ημέρα.Μικρά μου φαίνονται τα νούμερα γιά την συγκεκριμμένη ημέρα σε σχέση με την κάθε ημέρα που βιώνουμε τα τελευταία 4 χρόνια στην χώρα του πολιτισμού της απάτης.Μπορεί να έτυχε η μέρα.Η μπορεί να μου διέφυγαν δεδομένα. Ο πολιτισμός της απάτης καλά κρατεί, και αναμένουμε τα επόμενα δείγματα.
Οι ξένοι τα ξέρουν πλέον όλα αυτά.Τα διαβάζουν καθημερινά.Γι΄αυτό και δεν λυπούνται καθόλου τους έλληνες γιά τα δεινά τους.Εγώ που ζώ εδώ και ξέρω ότι αυτές οι γενικολογίες περι ελλήνων είναι αναμφίβολα ψεύτικες και καταλήγουν ρατσιστικές,πονάω γιά τους συμπολίτες μου που πραγματικά υποφέρουν χωρίς να φταίνε σε τίποτα.Δεν πονάω όμως καθόλου γιά τους απατεώνες έλληνες πολίτες.Στην συγκεκριμμένη περίπτωση των 3500 απατεώνων που αποκαλύφθηκε σήμερα,πιστεύω ότι θα έπρεπε οι δημόσιοι υπάλληλοι που συμμετείχαν στο κόλπο, ας πούμε οι 500,μόλις τεκμηριωθεί η συμμετοχή τους θα έπρεπε να πάνε στο σπίτι τους,να τους ασκηθεί ποινική δίωξη, και να τους κοπεί η σύνταξη.Σε ότι αφορά τους υπόλοιπους 3000 "έξυπνους", πέρα από το να επιστραφεί το ποσό που πήραν παρανόμως, θα έπρεπε να τους ασκηθεί ποινική δίωξη, να τους επιβληθεί στα αστικά δικαστήρια πρόστιμο ίσο με το ποσό του εφάπαξ που εδικαιούντο, και να τους μειωθεί η σύνταξη άμεσα κατά 30%. Διότι όταν ένας πολίτης,μετά τα δεινά που βιώνει η χώρα δεν συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει πλέον περιθώριο να κλέβει το κράτος η τους συμπολίτες του γιά να συνεχίζει να ζεί παρασιτικά,πρέπει να μήν υπάρχει λύπηση.Πρέπει να του κόβεται το δικαίωμα στην σύνταξη και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και το δικαίωμα στην δωρεάν παιδεία γιά τα παιδιά του.Δεν υπαρχουν πιά περιθώρια γιά μεσοβέζικες λύσεις.Και δεν θα υπάρχουν γιά τα επόμενα 30 χρόνια. Μένει τώρα να περιμένουμε να δούμε πόσοι απατεώνες θα προκύψουν από την αυριανή ειδησεογραφία.Και στην συνέχεια από την μεθαυριανή.Και πάει λέγοντας.Διότι η ατιμωρησία και το καθεστώς ανομίας που δημιούργησε το καμματοσκυλικό σύστημα διακυβέρνησης, είναι αυτά που δημιούργησαν τον πολιτισμό της απάτης και της κομπίνας, ο οποίος αποκαλύπτεται τα τελευταία 4 χρόνια που η χώρα τελεί υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. 2/το υπουργείο υγείας διέταξε έλεγχο στο νοσοκομείο Κέρκυρας.Και οι συνδικαλιστές έδιωξαν/δεν επέτρεψαν το έλεγχο, με αποτέλεσμα ο έλεγχος να διενεργηθεί με παρουσία εισαγγελέα και αστυνομίας. Μετά από 4 χρόνια διεθνούς οικονομικού ελέγχου, τα νοσοκομεία της χώρας συνεχίζουν να λειτουργούν υπό τον έλεγχο των συνδικαλιστών και όχι της κυβέρνησης.Και οι συνδικαλιστές προβάλλουν ότι ο έλεγχος παρουσίας των εργαζομένων στο νοσοκομείο τις ώρες που δηλώνουν ότι εργάζονται, είναι ανήθικος.Με άλλα λόγια, προβάλλουν ότι είναι ανήθικο να ελέγχεται αν το δημόσιο χρήμα που χρησιμοποιείται γιά να πληρώνονται οι εργαζόμενοι, ορθά καταβάλλεται. Πέρα από το γεγονός ότι οι ενέργειες αυτές είναι παράνομες,και ορθά ο υπουργός υγείας διέταξε ΕΔΕ ώστε αν ολα αυτά αληθεύουν, οι άνθρωποι αυτοί να απολυθούν,το μέγα θέμα που προκύπτει είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, όχι μόνο δεν κατανόησαν έστω και τώρα τον ρόλο τους που δεν είναι άλλος από την προστασία των εργαζομένων που ασκούν ορθά τα καθήκοντα τους,αλλά οδηγούνται να προστατεύουν τους κοπανατζήδες ακόμα κι΄αν πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος την κοπάνα.Και μάλιστα, ακόμα και σήμερα, δηλαδή μετά από 4 χρόνια διεθνούς οικονομικού ελέγχου, και μείωσης μισθών και συντάξεων. Αν δεν κατάλαβαν μέχρι τώρα τα λάθη τους, δεν πρόκειται να τα καταλάβουν από εδώ και στο εξής.Από την στιγμή που παρανόμησαν, πρέπει να απολυθούν.Δεν υπάρχει άλλη οδός, εδώ που φτάσαμε. Η σημερινή ημέρα όπως και η κάθε ημέρα εδώ και 4 χρόνια με τις απάτες και τις παρανομίες που συντελούνται εναντίον του Δημοσίου, μου προκαλούν το εξής ερωτηματικό.Χρειάζεται πράγματι αυτό το καθεστώς της διαθεσιμότητας από το οποίο κάποιοι υπάλληλοι θα οδηγηθούν στην απόλυση;Και μιλαμε για σχολικούς φύλακες και δημοτικούς αστυνομικούς. κυρίως, στην πράξη.Μα εδώ υπάρχουν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που παρανομούν καθημερινά η/και χρηματίζονται.Αν η ΕΥΠ παρακολουθούσε γιά μερικές μόνο ημέρες τους υπαλλήλους των πολεοδομιών και τους γιατρούς των νοσοκομείων θα έβρισκε πολύ γρήγορα αυτούς που πρέπει να απολυθούν. Το δικό μου συμπέρασμα με τόσους απατεώνες πολίτες και πολιτικούς, είναι ότι αυτό το κράτος δεν είναι βιώσιμο.Και θα πρέπει να το λάβουν αυτό υπόψη, τόσο οι νέοι που πρέπει να οργανώσουν το μέλλον τους, όσο και αυτοί που είναι κοντά στην σύνταξη η είναι συνταξιούχοι και νομίζουν ότι θα ζήσουν με την σύνταξη που έχουν η προσδοκούν.
Τα δύο ερειπωμένα κτίσματα που φαίνονται στην ανωτέρω φωτογραφία, είχαν φτιαχτεί από τους Ιταλούς κατά την περίοδο που κατείχαν τα Δωδεκάνησα, και βρίσκονται σ΄ένα μικρό νησάκι του συμπλέγματος Καστελλορίζου, το νησί Ψαρωδιά, που βρίσκεται πολύ κοντά στο λιμάνι του Καστελλορίζου.Ενας Ιταλός,τα είδε, και ζήτησε να τ΄αγοράσει από το ελληνικό δημόσιο.Εχει κοντά τρία χρόνια που προσπαθεί μάταια.Το κράτος τον στέλνει στην περιφέρεια, η περιφέρεια στον Νομό, ο Νομός στην Δήμο,ο Δήμος στο υπουργείο εθνικής άμυνας, και πάει λέγοντας.Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο γιά τέτοια συναλλαγή στο διαλυμένο μας κράτος.Δεν υπάρχει αρμόδιος γιά να εξετάσει το αίτημα και να ακούσει την προσφορά. Και φυσικά, είναι πλέον κοντά στο να εγκαταλείψει την προσπάθεια του, όπως περιγράφεται στον παρακάτω σύνδεσμο. Κατά τ΄άλλα, ο Σαμαράς ψάχνει ξένους επενδυτές(που θα φύγουν μόλις συναντήσουν το χάος των υπηρεσιών του κομματοσκυλικού κράτους). Κακά τα ψέμματα.Το κράτος αυτό όπως δομήθηκε από το κομματοσκυλικό σύστημα διακυβέρνησης, δεν φτιάχτηκε γιά σοβαρούς επενδυτές.Φτιάχτηκε γιά κομπιναδόρους, αεριτζήδες,μαφιόζους,κλπ.Αν ο συγκεκριμμένος επενδυτής ζητούσε να νοικιάσει τα δύο ερειπωμένα κτίσματα,υπάρχει το νομικό πλαίσιο γιά να τα ενοικιάσει,να τα ανακαινίσει και να μένει μέσα τζάμπα χωρίς την καταβολή ενοικίου.Κανείς δεν θα το ενοχλούσε. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι το κράτος της ανομίας που δημιουργήθηκε από το κομματοσκυλικό σύστημα με προσπάθειες δεκαετιών, δεν μεταρρυθμίζεται.Οι κομματοσκυλικές κρατικές δομές, πρέπει να καταργηθούν, και να δημιουργηθούν νέες στην θέση τους.Μέχρι τότε, ας μήν περιμένουμε σοβαρές ξένες επενδύσεις. http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_wsite2_1_11/10/2013_522725
Στιβ Βρανάκης γεννήθηκε στον Καναδά. Το μυαλό του σκέφτεται αγγλικά, η καρδιά του, όμως, χτυπά ελληνικά. Πληγωμένη από την κατάσταση στη χώρα μας. Περήφανη για την ταλαντούχα νέα γενιά. Θέλει να βοηθήσει αυτά τα παιδιά και, όντας ρομαντικός, θεωρεί πως θα το πετύχει μέσω της συμμετοχής του στην ομάδα εργασίας που έχει αναλάβει το rebranding της Ελλάδας
Είναι τιμή μου που μετέχω στην επιτροπή για το branding της Ελλάδας. Υπάρχουν απίστευτος αριθμός ταλαντούχων παιδιών σε αυτή τη χώρα. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να προσπαθήσω να τους βοηθήσω. Μπαίνω στο ελληνικό task force με μεγάλη αισιοδοξία και δημιουργική διάθεση. Δεν αντιμετωπίζω αυτή την προοπτική ως ευκαιρία για να κάνω business. Η συμμετοχή μου είναι σε εθελοντική βάση. Το κάνω λόγω συναισθήματος. Δεν μπορώ να βλέπω τον κόσμο να μην έχει δουλειά. Να φεύγει στο εξωτερικό επειδή εδώ δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες να αναπτύξει το ταλέντο του. Όταν μιλάς για το branding μιας χώρας, δεν μπορείς να είσαι επιπόλαιος, επιφανειακός. Δεν μπορείς να βασίζεσαι στις αρχές που είχες πριν από χιλιάδες χρόνια. Πρέπει να δείξεις στον κόσμο τι συμβαίνει τώρα. Να το αποδείξεις. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Καταλαβαίνει τα πάντα.
Με ενθουσιάζει η ιδέα ένας από τους πιο αρχαίους πολιτισμούς στον κόσμο να μπορέσει να μετατραπεί σε έναν από τους πιο σύγχρονους. Το branding της Ελλάδας δεν είναι μια απλή καμπάνια, ένα έξυπνο σλόγκαν, που βασίζεται σε ένα λογοπαίγνιο ή στην ιστορία της. Θα άρχιζα την προσπάθειά μου με όσους ζουν στην Ελλάδα. Αν εμείς δεν νιώθουμε καλά για τη χώρα μας, πώς περιμένουμε να το κάνουν οι άλλοι; Αυτή τη στιγμή η διάθεση, η εμπιστοσύνη και το ηθικό των Ελλήνων είναι στο χαμηλότερο σημείο. Πρέπει να τους δώσουμε πίσω τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Οφείλουμε να αποπολιτικοποιήσουμε την προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας μας. Μόνο έτσι θα έχει τη στήριξη όλων. Όταν παίρνεις διαζύγιο δεν έχει νόημα να κατηγορήσεις τη σύζυγό σου. Έγινε. Το παιδί σου θα μεγαλώσει με έναν γονιό. Πρέπει να δεχτούμε την κατάσταση. Μπορεί να ήταν ο δικός σου, ή ο δικός μου ο παππούς, που μας οδήγησε σε αυτή τη θέση, ή και κανένας από τους δύο. Σημασία έχει πως μας… είχαν αλλάξει τα φώτα. Είμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Πρέπει, λοιπόν, να ενωθούμε. Να αφήσουμε στην άκρη ιδεολογίες και πεποιθήσεις, και να κάνουμε κάτι συλλογικά για την πατρίδα μας. «Με ενθουσιάζει η ιδέα ένας από τους πιο αρχαίους πολιτισμούς στον κόσμο να μπορέσει να μετατραπεί σε έναν από τους πιο σύγχρονους». Θα ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Να ζήσω στα Χανιά, που λατρεύω. Αγαπώ την Ελλάδα και την πιστεύω. Θεωρώ πως είμαστε πολύ καλοί άνθρωποι. Γι’ αυτό με πονάει να βλέπω να πονάμε. Φύγαμε από την Αγγλία, όπου ζούμε, και ήρθαμε εδώ για να γεννήσει η γυναίκα μου. Ήθελα τα παιδιά μου να έχουν ελληνικό διαβατήριο. Εγώ γεννήθηκα στον Καναδά. Εκεί μεγάλωσα. Δεν έμενα ποτέ εδώ, αλλά έφτιαξα σπίτι. Και τα παιδιά μου είναι Έλληνες. Η μητέρα μου πάντα μού έλεγε «πρέπει να παντρευτείς Ελληνίδα». Ποτέ δεν βγήκα με Ελληνίδα. Ως εργένης γνώρισα κοπέλες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Μετά ήρθα μια χρονιά στην Ελλάδα, είχα τα γενέθλιά μου, βγήκα, γνώρισα μια Ελληνίδα, ερωτευτήκαμε και σε έξι μήνες ήμασταν παντρεμένοι.
Με πειράζει η νέα γενιά να απολογείται επειδή κατάγεται από την Ελλάδα. Θυμάμαι μια φορά έπαιρνα συνέντευξη από ένα νέο παιδί για μια δουλειά και το ρώτησα «Από πού είσαι;». «Είμαι Έλληνας», μου απάντησε, με ένα μορφασμό αποδοκιμασίας. Ήταν σαν να μου έλεγε «είμαι ένας από αυτούς που βλέπεις στην τηλεόραση να καταστρέφουν την ίδια τους την πόλη, είναι τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, φοροφυγάδες». Σοκαρίστηκα.
Ο κόσμος στην Ελλάδα είναι σε mode επιβίωσης. Σκέφτεται πώς θα βγάλει τη μέρα, πώς θα ταΐσει τα παιδιά του. Έρχομαι τακτικά από το εξωτερικό κι αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να έχω ολοκληρωμένη εικόνα. Η Ελλάδα έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Η γενιά 20-30 είναι ίσως η πιο μορφωμένη στην Ευρώπη. Έχει, επίσης, από τα καλύτερα εκπαιδευμένα εργατικά δυναμικά. Υπάρχουν, λοιπόν, άνθρωποι με πολλά προσόντα, που δεν έχουν τη δυνατότητα να αποδώσουν. Μου αρέσει η ιδέα αυτό το κράτος, που άφησε το στίγμα του στην ιστορία, τη φιλοσοφία, τις τέχνες, τις επιστήμες, να πάρει την «εκδίκησή» του μέσω της τεχνολογίας. «Είμαι μέγας θαυμαστής της τεχνολογίας. Η χρήση της ενισχύει αυτόν τον κόσμο. Χωρίς μια ιστορία γύρω της, όμως, δεν έχει ψυχή…» Το διαδίκτυο δεν κάνει διακρίσεις. Δεν λέει «α, εσύ είσαι από μια χώρα που έχει αναταραχές και δανείζεται χρήματα από την υπόλοιπη Ευρώπη». Το μόνο που μετράει είναι αν αυτό που θα βρεις στον υπολογιστή βοηθάει τη ζωή σου, σε διασκεδάζει, σε μορφώνει, σε πληροφορεί.
Το TEDx Athens ήταν μια επιφοίτηση για μένα. Αν υπήρχε κάποιος σαν εσάς εκεί, κάλυπτε το θέμα και τραβούσε φωτογραφίες, αυτή θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την Ελλάδα. Αυτή είναι η νέα Ελλάδα. Δημιουργική, πρωτοποριακή. Όχι η Ελλάδα του ούζου. Κανείς δεν το ξέρει, όμως. Ούτε στην ίδια τη χώρα ούτε στο εξωτερικό. Οφείλουμε να κάνουμε ριζικές αλλαγές. Στη νοοτροπία μας, στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τον υπόλοιπο κόσμο. Το διαδίκτυο είναι σύμμαχός μας. Είναι η πλατφόρμα μέσα από την οποία θα δημιουργήσουμε νέους θεσμούς δημοκρατίας, θα αναπτύξουμε νέες δεξιότητες, θα μοιραστούμε τη δημιουργικότητά μας με όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Το δύσκολο σε περιπτώσεις σαν της Ελλάδας είναι πως νιώθεις σκουριασμένος. Κάποιος πρέπει να σε ταρακουνήσει. Οι Έλληνες νιώθουν σκουριασμένοι και είναι φυσιολογικό. Ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να νιώθει καλά. Να νιώθει πως μπορεί να κάνει κάτι για την Ελλάδα. Γι’ αυτό είμαι εδώ. Για να σκεφτώ πώς μπορούμε να εμπνεύσουμε τον κόσμο που βρίσκεται στην Ελλάδα να αναλάβει δράση. Στη διαφήμιση συναντάς τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη ικανότητα στη διήγηση ιστοριών. Αν εγώ προσπαθούσα να πω την ιστορία της Ελλάδας της κρίσης, θα έλεγα μια ιστορία καταστροφής. Κάποιου που έχασε το δρόμο του, αλλά τον ξαναβρήκε. Κάποιου που έχτισε πάνω στην μεγάλη του κληρονομιά προκειμένου να γίνει ξανά ένα μεγάλο έθνος. Θα μιλούσα για την ανάγκη της Ελλάδας να ξαναγράψει την ιστορία. Θα τόνιζα πως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος να βρίσκεσαι στην Ελλάδα. Μπορεί να χρησιμοποιούσα και το κλισέ «κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία». Είχαμε ορισμένα σκοτεινά χρόνια ως χώρα, αλλά μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η Ελλάδα είναι ένα ενδιαφέρον αρχέτυπο. Είχε παγκόσμια επιρροή, στην πορεία όμως μετατράπηκε σε κάτι το οποίο δεν της ταίριαζε. Ποιο θα ήταν το κλείσιμο της ιστορίας; Θα καταφέρει η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά ή πάντα θα στηρίζεται στις αρχές και το παρελθόν της; Θέλω να πιστεύω πως θα πάμε μπροστά.
Ο κόσμος πεινάει. Όχι μόνο κυριολεκτικά. Έχει όρεξη για αλλαγή. Η στατιστική λέει πως για τη γενιά του 2020 το 50% των εργασιών δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα. Μεγάλη υπόθεση. Δείχνει πως η δουλειά στην οποία θα καταλήξεις, μάλλον θα είναι εκείνη που εσύ έχεις δημιουργήσει. Οι νέοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη δυναμική και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. «Η στατιστική λέει πως για τη γενιά του 2020 το 50% των εργασιών δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα. Μεγάλη υπόθεση. Δείχνει πως η δουλειά στην οποία θα καταλήξεις, μάλλον θα είναι εκείνη που εσύ έχεις δημιουργήσει». Ό,τι είμαι σήμερα βασίζεται στην τεχνολογία.
Έγινα graphic designer και έμαθα να να οπτικοποιώ απλές πληροφορίες, μέσω υπολογιστή, να τις μετατρέπω σε μικρά έργα τέχνης. Έχτισα μαι καριέρα που βασιζόταν στο ότι μπορούσα να λέω ιστορίες on line. Είμαι μέγας θαυμαστής της τεχνολογίας. Η χρήση της ενισχύει αυτόν τον κόσμο. Χωρίς μια ιστορία γύρω της, όμως, δεν έχει ψυχή. Η τεχνολογία πρέπει να αποκτά ανθρώπινη υφή. Να έχει επαφή με τον κόσμο. Δίχως τη συγκεριμένη επαφή είναι κρύα και σε αφήνει κενό από πλευράς συναισθημάτων. Από ένα σημείο και μετά ήμουν ο ροκ σταρ της διαφήμισης. Εγώ έλεγα και οι άλλοι έκαναν. Στην Google αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Ο εξπέρ της τεχνολογίας έγινε ο λιγότερο καταρτισμένος. Ο ροκ σταρ καθόταν δίπλα στους ανθρώπους που προγραμματίζουν ολόκληρη τη γη για το Google Earth. Εκεί αναρωτιέσαι «εγώ δηλαδή, είμαι πιο δημιουργικός από αυτόν; Εκείνος δεν είναι ο πραγματικός ροκ σταρ;». Είναι μια συγκινητική εμπειρία. Καταλαβαίνεις ποια είναι η πραγματική σου θέση στον κόσμο. Στην Google υπάρχουν πολύ λίγα εγώ. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον περιβάλλον. Πριν μπεις εκεί πρέπει να πατήσεις το κουμπί της επανεκκίνησης του εαυτού σου. Όταν έφυγα από την VCCP είχα μια θετική κρίση μέσης ηλικίας. Είχα γίνει 40 ετών. Ήμουν εκεί οκτώ χρόνια, είχαμε σημειώσει επιτυχίες. Ένιωθα ότι πρέπει να κάνω κάτι από την αρχή. Έτσι τάραξα τα νερά. Κατέστρεψα κάθε ίχνος ρουτίνας στη ζωή μου. ‘Ηταν η σωστή απόφαση. Αν δεν είσαι σε ένα συνεχές καθεστώς σύγκρουσης και έντασης, στο τέλος θα χάσεις τη δημιουργικότητά σου. Πέρασα είκοσι χρόνια στη διαφήμιση. Μου έμαθε σχεδόν όσα ξέρω και δεν είμαι από αυτούς που φεύγουν και μετά κάνουν κριτική. Λάτρεψα την κάθε στιγμή.
Η δουλειά στη Google είναι περισσότερο συνεργατική. Στη διαφήμιση όλα είναι διαφορετικά. Σε καθορίζουν οι επιτυχίες σου. Αν πάρεις βραβείο, παίρνεις προαγωγή, αύξηση. Πλέον είμαι 41 ετών και δεν με νοιάζουν αυτά. Δίνω χώρο στα παιδιά που δουλεύουν μαζί μου. Τα καθοδηγώ ή τα κατευθύνω και τα αφήνω να κάνουν ό,τι θέλουν. Παλιότερα δεν θα το έκανα. Αυτό είναι σημάδι ωριμότητας.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους. Στην Google κάνω την καλύτερη δουλειά της καριέρας μου. Μου επιτρέπει να συνδυάζω τη δημιουργικότητα με την τεχνολογία και τη διάθεση να βοηθήσω τον κόσμο. Κάναμε το Space Lab, όπου στείλαμε πειράματα παιδιών στο διάστημα, το Science Fare, μια πλατφόρμα όπου άνθρωποι κατέθεταν τις ιδέες τους για να αλλάξουν τον κόσμο, το Web Lab στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου. Δημιουργήσαμε ένα σωρό πράγματα, τα οποία δεν ήμουν εκπαιδευμένος για να τα φέρω εις πέρας. Τα καταφέραμε χάρη στη σωστή συνεργασία. Νιώθω περήφανος.
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/drasi/steve-vranakis/ ]
