27/7/09

Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ "ΔΙΑΖΩΜΑ"

Αυτή η χώρα, συνήθως μας πληγώνει.Μερικές φορές όμως, όπως στην περίπτωση της κίνησης πολιτών (με επικεφαλής τον Σταύρο Μπένο) "Διάζωμα" , μας εκπλήσσει ευχάριστα.
Παρακάτω ακολουθεί ο σύνδεσμος

http://www.diazoma.gr/

26/7/09

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ- ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Πάντα μ΄άρεσε η διαφήμιση της τηλεόρασης.

Θα έλεγα ότι αυτά τα λίγα λεπτά διαφήμισης πρίν απο ένα δελτίο ειδήσεων, η ένα μεγάλο τηλεεοπτικό γεγονός,είναι για μένα,συνήθως απολαυστικά.Διότι μ΄ενδιαφέρει η ανθρώπινη δημιουργία.Και νομίζω, ότι πρέπει να είσαι ιδιαίτερα δημιουργικός για να καταφέρεις να περάσεις με επιτυχημένο τρόπο το μήνυμα σου προς τον καταναλωτή σε μερικά δευτερόλεπτα.Κι αυτό κάνει η διαφήμιση.Με την έννοια αυτή, είναι μιά δημιουργική τέχνη κατά την γνώμη μου.

Παρακάτω θα παρακολουθήσετε ένα διαφημιστικό της εταιρίας EPURON που πήρε βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ διαφήμισης των Καννών το 2007.


Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο πρίν απο 18 μήνες περίπου, αλλά με μακρές διακοπές λόγω φόρτου εργασίας.

Το θέμα που με απασχολούσε για πολλά χρόνια μέχρι και σήμερα, ήταν αυτή η αίσθηση, ότι ο ελληνισμός ώς πολιτιστικός κόσμος είχε πρόβλημα.Δεν παρήγαγε πλέον πολιτισμό, και δεν μου φαινόταν ορατή η αντιστροφή αυτής της κατάστασης.Και όπως όλοι γνωρίζουμε, ένας πολιτιστικός κόσμος που δεν παράγει πλέον πολιτισμό,δεν είναι πλέον απο την φύση του ιδιαίτερος πολιτιστικός κόσμος και κατά συνέπεια, αργά η γρήγορα, εξαφανίζεται.Και είναι πάντα κρίμα να εξαφανίζεται ένας πολιτισμός όποιος κι΄αν είναι αυτός.

Τα ειδικότερα σημεία που με απασχολούσαν ήταν τα εξής

1/θεωρώντας ως δεδομένη (για μένα) την διαχρονικότητα του ελληνισμού ως πολιτιστικού κόσμου λόγω κυρίως της γλωσσικής συνέχειας, δεν μπορούσα να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους, ο ελληνισμός που παρήγαγε πολιτισμό υψηλού επιπέδου για αιώνες, δεν παρήγαγε πλέον περίπου καθόλου πολιτισμό εδώ και πολλές δεκαετίες, και φυσικά δεν παράγει πολιτισμό και σ΄αυτή την πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα.
Απο πότε ακριβώς δεν παράγεται πολιτισμός από αυτόν τον πολιτιστικό κόσμο και ποιοί είναι οι λόγοι;Αυτό ήταν το πρώτο ερώτημα μου.

2/Είναι αντιστρέψιμη αυτή η κατάσταση ;Aν ναί, τι πρεπει να γίνει;

Στα σημεία αυτά επικέντρωσα γιά πολλές ώρες την σκέψη μου τους τελευταίους 18 μήνες.Δεν μπόρεσα να επικεντρώσω πλήρως την σκέψη μου σ΄αυτά τα ερωτήματα διότι δέν είναι η δουλειά μου αυτή.Πρέπει να αφιερώσω ένα δεκάωρο κάθε μέρα στην δουλειά μου, πρέπει να αφιερώσω κάποιες ώρες κάθε μέρα στην οικογένεια μου, οπότε εκ των πραγμάτων ο χρόνος που έχω στην διάθεση μου είναι περιορισμένος.

Το τραγικό σ αυτή την χώρα είναι ότι δεν υπάρχουν διανοούμενοι (εννοώ άνθρωποι που η δουλειά τους είναι να επικεντρώνουν την σκέψη τους σ΄αυτά τα θεωρητικά και δύσκολα θέματα ) πού να έχουν κάπως ξεκαθαρίσει το τοπίο, γιά τους πολίτες που ζητούν επι μέρους απαντήσεις σε τέτοια θέματα η για τους πολιτικούς που πρέπει να λάβουν αποφάσεις επί αυτών των θεμάτων και οι οποίοι πρέπει να βασιστούν σε εμπεριστατωμένες μελέτες για να λάβουν αποφάσεις.Βέβαια, το αντίθετο θα ήταν περίεργο σε μιά χώρα που δεν παράγει πλέον πολιτισμό.Διότι αν υπήρχαν διανοούμενοι που είχαν ασχοληθεί μ΄αυτά τα θέματα και είχαν δώσει πειστικές απαντήσεις, το πιό πιθανό είναι ότι θα είχε κατανοηθεί το πρόβλημα.Και όταν γίνεται κατανοητό το πρόβλημα, αργά η γρήγορα έρχεται και η λύση.

Οταν άρχισα ν΄ασχολούμαι με το θέμα, η μεθοδολογία που θα έπρεπε να ακολουθήσω, δεν ήταν πολύ ξεκάθαρη στο μυαλό μου.Είχα πλέον κοντά 20 χρόνια που ασχολούμουν με πρακτικά-καθημερινά θέματα και όχι θεωρητικά, και όπως και να το κάνουμε, 20 χρόνια είναι πολλά.Αποκόβεσαι θέλοντας και μή, μετά από τόσα χρόνια από τους μεγάλους διανοούμενους της εποχής σου, που η σκέψη τους θα ακονίζε συνεχώς την δική σου σκέψη και που θα μπορούσε να σε βοηθήσει να βρείς απαντήσεις στα εκάστοτε ερωτήματα που σε απασχολούν.Ακόμα και σήμερα,δηλαδή μετά από 18 μήνες, η μεθοδολογία δεν μου είναι απόλυτα ξεκάθαρη και αλλάζει συνεχώς στο μυαλό μου.Νομίζω όμως ότι κάποια πράγματα, τα ξεκαθάρισα μέσα μου.

Θέλω σήμερα να περιγράψω με πολύ σύντομο τρόπο αυτό που εννοώ ξεκαθάρισμα.

1/ η δικαιολόγηση της άποψης ότι ο ελληνικός κόσμος δεν παράγει πλέον πολιτισμό.

Αφιέρωσα πολύ χρόνο , ειδικά στην αρχή, για να δικαιολογήσω η να τεκμηριώσω την άποψη μου ότι ο ελληνικός κόσμος δεν παράγει πλέον πολιτισμό.Νομίζω σήμερα ότι αυτό ήταν χάσιμο χρόνου, διότι δεν υπάρχει άνθρωπος σ΄αυτή την χώρα η σ΄αυτόν τον πλανήτη που να μήν γνωρίζει ότι ο σημερινός ελληνικός κόσμος δεν παράγει πλέον πολιτισμό για την ανθρωπότητα.
Είναι αλήθεια ότι ένας επιστήμονας πρέπει πάντα να τεκμηριώνει την άποψη του.Ομως, στην συγκεκριμμένη περίπτωση, δεν χρειαζόταν να προσεγγίσω το θέμα μ΄αυτό τον τρόπο (τεκμηριώνοντας εννοώ ) διότι δεν είμαι επιστήμονας επί του θέματος.Απόψεις εκφράζω που προσπαθώ να τις στηρίξω, και όχι επιστημονικές αλήθειες.Οι απόψεις αυτές όμως όταν δεν έχουν αντίλογο δεν χρειάζονται τεκμηρίωση-υποστήριξη εκ μέρους μου, για λόγους εξοικονόμησης χρόνου κυρίως.
Εκεί που έπρεπε να επικεντρώσω περισσότερο την σκέψη μου απ ΄ότι το έκανα, ήταν να κατανοήσω από πότε ακριβώς αυτός ο πολιτιστικός κόσμος δεν παράγει πολιτισμό.Αυτό το σημείο είναι νομίζω σημαντικό, διότι θα με οδηγήσει γρηγορότερα στα αίτια της μή παραγωγής πολιτισμού.

2/ η έννοια του πολιτισμού, η έννοια της πολιτικής και η εμπλοκή της κοινής λογικής

Αφιέρωσα επίσης πολύ χρόνο ειδικά στην αρχή,προσπαθώντας να εξηγήσω-τεκμηριώσω τι εννοώ με τον όρο "πολιτισμός" η με τον όρο "πολιτική".Και πάλι, αυτό ήταν λάθος μου.Μόνο ένας επιστήμονας θα έπρεπε να προσεγγίσει τις έννοιες μ΄αυτό τον τρόπο.
Οχι ένας απλός πολίτης, που ψάχνει να κατανοήσει συγκεκριμμένα πράγματα που τον ενδιαφέρουν.Υπάρχουν λαμπροί διανοούμενοι που αφιέρωσαν ολόκληρη την ζωή τους στην κατανόηση αυτών των εννοιών καθώς και στην μεταξύ τους σχέση.Ομως στις έννοιες αυτές δεν μπορεί νομίζω να δοθεί αντικειμενική απάντηση.Οι έννοιες αυτές απασχόλησαν τους αρχαίους έλληνες πρίν απο δύο χιλιετίες, απασχολούν τους σημερινούς διανοούμενους, και θα απασχολούν τους διανοούμενους μετά απο δύο χιλιάδες χρόνια.
Η στράτευση εκ μέρους μου της όποιας κοινής λογικής διαθέτω σ΄αυτούς τους προβληματισμούς μου επί των εννοιών, ήταν νομίζω σωστή.Ποιό άλλο εργαλείο άλλωστε διαθέτει ο κοινός πολίτης για να κρίνει;Επρεπε όμως να επισημάνω και να αναλύσω καλύτερα ότι η λογική στην οποία αναφερόμουν και αναφέρομαι είναι η κοινή λογική, και όχι η λογική με την επιστημονική έννοια του όρου.

3/το θέμα της ιδιαιτερότητας του ελληνικού πολιτισμού διαχρονικά

Οταν άρχισα αυτή την προσπάθεια, θεώρησα ότι έπρεπε να με απασχολήσει αυτό το θέμα.Κι αυτό, διότι πίστευα ότι αποδεικνύοντας την ιδιαιτερότητα διαχρονικά, θα έπειθα περισσότερο για την ανάγκη να παράγει ξανά πολιτισμό ο ελληνισμός, πρός όφελος του παγκόσμιου πολιτισμού.

Ασχολούμενος μ΄αυτό το θέμα, άρχισα να κατανοώ ότι στη χώρα μας η διαχρονικότητα του ελληνικού πολιτισμού δεν ήταν δεδομένη.
Επειδή είχα ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, ήξερα ότι αμφισβητείτο από πολλούς ξένους διανοούμενους η φυλετική σχέση των σημερινών ελλήνων με τους αρχαίους έλληνες.Ως πρός αυτό το σημείο δεν είχα ποτέ καμμιά αμφιβολία και μου ήταν πάντα απορίας άξιο πώς αυτοί οι διανοούμενοι αφιέρωσαν τόσο χρόνο και κόπο για να αποδείξουν το προφανές.Είναι δυνατόν μιά χώρα που βρίσκεται γεωγραφικά σ΄αυτό το σταυροδρόμι μεταξύ Ευρώπης , Ασίας, και Αφρικής να μήν έχει αλλοιωθεί φυλετικά επί τρείς χιλιετίες;Τι προσπαθούσαν άραγε να αποδείξουν;Οτι η φυλή είναι αυτή που κάνει τον πολιτισμό;Και άρα η φυλή των αρχαίων ελλήνων μή όντας πλέον "καθαρή", οδήγησε τουσ σημερινούς μή "καθαρούς" φυλετικά έλληνες να μήν παράγουν πολιτισμό αντίστοιχου επιπέδου η καθόλου πολιτισμό;Αυτά ήταν αστεία επιχειρήματα, γι ' αυτό και στην Ευρώπη, είχαν μέν καταγραφεί κατά καιρούς, αλλά δεν δόθηκε από εκεί και πέρα ιδιαίτερη σημασία.
Αλλα επιχειρήματα αναλύθηκαν στην συνέχεια από ξένους διανοούμενους όπως η διαχρονική επίδραση της ορθόδοξης θρησκείας στον ελληνικό πολιτισμό για να κατανοηθεί η να δικαιολογηθεί η σταδιακή ελληνική πολιτιστική παρακμή.Αυτό είναι όντως ένα θέμα πρός συζήτηση.

Η συζήτηση όμως περί της διαχρονικότητας η μή του ελληνικού πολιτισμού είναι θέμα που συζητείται κατά την γνώμη μου μόνο στην σημερινή Ελλάδα.Για να είμαι ακριβής, συζητήθηκε και στην Τουρκία όπου ο Οζάλ προσπάθησε να εξηγήσει ότι ο Ομηρος ήταν Τούρκος (Οmer),...Αν εξαιρέσουμε όμως την Τουρκία οπου η αμφισβήτηση έχει στοιχεία παραχάραξης της Ιστορίας, πουθενά αλλού στον κόσμο εκτός απο την Ελλάδα δεν υφίσταται κατά την γνώμη μου αμφισβήτηση της διαχρονικότητας του ελληνισμού.Και είναι λογικό αυτό.Μπορεί να διαπιστώσει κανείς διαφορετικά πολιτιστικά αγαθά που να έχουν προκύψει απο αυτό τον πολιτιστικό κόσμο ανά τους αιώνες.Μπορεί να διαπιστώσει κανείς ακόμα και αντικρουόμενα διαχρονικά
πολιτιστικά αγαθά που δημιουργήθηκαν απο αυτό τον πολιτιστικό κόσμο.Δεν μπορεί όμως κανείς να αμφισβητήσει σοβαρά ότι έχουμε να κάνουμε με τον ίδιο πολιτιστικό κόσμο διαχρονικά(ίδια γλώσσα, αλλά αξίες που μεταλλάσσονται ανά τους αιώνες λόγω της επίδρασης που ασκεί σ΄αυτές το ιστορικό περιβάλλον).Ισως τελικά αυτό που μπερδεύει είναι η χρήση του όρου "διαχρονικότητα (του πολιτισμού)".Κάποιοι εννοούν μ΄αυτό τον όρο την τυχόν διαχρονικότητα του παραγόμενου πολιτιστικού αποτελέσματος-αγαθού.Κάποιοι άλλοι(οι περρισσότεροι ευτυχώς ) εννοούν την τυχόν διαχρονικότητα των εργαλείων του συγκεκριμμένου πολιτισμού (γλώσσα, βασικές αξίες,...)με βάση τα οποία παράγουν κάθε φορά πολιτισμό.Μπορεί αυτός ο πολιτισμός να μην είναι κάθε φορά της ίδιας ποιότητας, αλλά αυτός που τον γνωρίζει καλά θα καταλάβει αμέσως απο ποιό πολιτιστικό κόσμο έχει παραχθεί.Είναι σαν τις ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου.Μπορεί όλες να μην είναι της ίδιας ποιότητας.Οποιος όμως γνωρίζει το έργο του Θ. Αγγελόπουλου, θα αναγνωρίσει μεταξύ χίλιάδων ταινιών ότι η συγκεκριμμένη ταινία είναι δική του.

Σήμερα, θεωρώ ότι δεν έπρεπε να με απασχολήσει αυτό το θέμα καθόλου.Η διαχρονικότητα του ελληνισμού με τον τρόπο που την εννοώ(γλώσσα κυρίως) δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αποδειχθεί.Επίσης η ανάγκη πολιτιστικής επιβίωσης του ελληνικού κόσμου, πιστεύω οτι δεν χρειάζεται να τεκμηριωθεί.Ολοι οι πολιτιστικοί κόσμοι που είναι ακόμα ζωντανοί πρέπει να βοηθηθούν να επιβιώσουν, για το καλό της ανθρωπότητας, με το ίδιο σκεπτικό που πρέπει να βοηθηθούν να επιβιώσουν όλα τα απειλούμενα με εξαφάνιση ζώα με σκοπό την συντήρηση της βιο-ποικιλότητας.
Το θέμα αυτό θα'πρεπε να μας απασχολήσει αφού πρώτα ξεκαθαριστούν τα αίτια της μή παραγωγής πολιτισμού.Αν δεν κατανοήσουμε τα αίτια, ώστε να αρχίσει και πάλι να παράγεται πολιτισμός, το θέμα της διαχρονικότητας δεν θα είχαμε κανένα λόγο να το μελετήσουμε παρά μόνο ίσως για ιστορικούς λόγους.

4/ το μπέρδεμα της σκέψης

Εχω την αίσθηση ότι οι απλοί πολίτες όπως εγώ, που προσπαθούν να βρούν από μόνοι τους απάντηση σ΄ενα ερώτημα που τους απασχολεί (διότι απλά δεν βρήκαν μέχρι τώρα μιά πειστική απάντηση απο τους δήθεν ειδικούς-δηλαδή τους διανοούμενους )κάνουν συχνά παιδαριώδη λάθη.Αυτό συνέβη και σ΄εμένα φυσικά κατά την διάρκεια αυτών των 18 μηνών.
Τα λάθη αυτά έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι μπαίνουν σε χωράφια που δεν είναι δικά τους στα πλαίσια της αναζήτησης τους.Επίσης χρησιμοποιούν εργαλεία που δεν είναι δικά τους.Ο καλυτερος τρόπος για να αποφεύγεις αυτά τα λάθη είναι να βασίζεσαι αποκλειστικά στην κρίση σου και στα μέσα σου(δηλαδή την εμπειρία σου, τα βιώματα σου,...).Μ αυτό τον τρόπο, μπορεί το αποτέλεσμα που θα προκύψει να μήν είναι αξιοπρόσεκτο, αλλά θα βασίζεται σ΄ενα σκεπτικό που θα στέκει.Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω πολύ περισσότερο απο εδώ και στο εξής.

Αυτό όμως που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, είναι κατά την γνώμη μου το γεγονός ότι οι απλοί πολίτες όπως εγώ, που προσπαθούν να βρούν από μόνοι τους απάντηση σ΄ενα ερώτημα που τους απασχολεί,τροφοδοτούν χωρίς να το θέλουν την σκέψη τους επί του συγκεκριμμένου θέματος, με παραστάσεις της καθημερινότητας, με αποτέλεσμα να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο η σκέψη τους.

Ας απαριθμήσουμε κάποια θέματα που αλληλοσυνδέονται αλλά που στην πραγματικότητα είναι διαφορετικά, για να γίνει κατανοητό αυτό που εννοώ.

Αν παίρναμε σήμερα μιά φωτογραφία του ελληνικού κόσμου, νομίζω ότι όλοι περίπου θα διακρίναμε τα εξής

-η έλλειψη πολιτιστικής δημιουργίας
*η χώρα δεν παράγει πλέον τίποτα που να την χαρακτηρίζει
*δεν έχει διανοούμενους(κινητήρια δύναμη της πολιτιστικής δημιουργίας)
*η έλλειψη πολιτιστικής δημιουργίας είναι ορατή σε ολους τους τομείς με εξαίρεση
την ποίηση

-η έλλειψη πολιτιστικής δημιουργίας επειδή είναι δυναμικό και όχι στατικό φαινόμενο δημιουργεί έδώ και καιρό τις συνέπειες της που είναι ορατές
*κακοποίηση της γλώσσας για λόγους ευκολίας, και αποκοπή απο το παρελθόν.
*υιοθέτηση ξένων προτύπων ελλείψει σύγχρονων ελληνικών προτύπων
*έλλειψη συνοχής-σύνθεσης μεταξύ των διανοουμένων σε καθαρά ελληνικά προβλήματα.Ο
κάθε διανοούμενος αρέσκεται-βολεύεται στις αξίες που έμαθε στην χώρα όπου έκανε
το διδακτορικό του, και δυσκολεύεται η αδυνατεί να τις μεταλαμπαδεύσει στον
ελληνικό πολιτισμό.Ετσι ο διανοούμενος, αντί να τροφοδοτεί τον πολιτισμό του,
στην ουσία τον πολεμά άθελα του.
*διάσπαση της συνοχής της κοινωνίας λόγω αυτής της πολιτιστικής αρρυθμίας.Η
πολιτιστική δημιουργία έχει αυτό το καλό ότι ωθεί ολόκληρη την κοινωνία προς το
επόμενο βήμα της με συνοχή.Οταν δεν υπάρχει πολιτιστική δημιουργία, η κοινωνία
ωθείται πρός τα εμπρός απο διάφορες τυχαίες δυνάμεις.Π.χ. ο ρυθμός ανάπτυξης της
οικονομίας μιας συγκεκριμμένης περιοχής που προέκυψε απο την δημιουργία ενός
νέου αυτοκινητόδρομου,η ο ρυθμός υπανάπτυξης μιάς άλλης συγκεκριμμένης περιοχής
οπου δεν προέκυψε νέος αυτοκινητόδρομος, ο τάδε νόμος η πολιτική απόφαση που
ωθεί μιά περιοχή-πχ Αττική - να συγκεντρώσει/αστικοποιήσει το 50% του πληθυσμού
της χώρας μέσα σε 40 χρόνια και να ωθήσει την υπόλοιπη χώρα στην οικονομική
εξαθλίωση, κλπ....
Ολες αυτές οι τυχαίες αποφάσεις συνήθως τετράποδων ανθρώπων, ενώ δεν θα είχαν
καμμιά σημασία αν η χώρα παρήγαγε πολιτισμό, στην περίπτωση χώρας που δεν
παράγει πλέον πολιτισμό, διασπούν την συνοχή μιάς κοινωνίας, η οποία πλέον
διαιρείται σε ομάδες με διαφορετικές αξίες με αποτέλεσμα την όλο και πιό δύσκολη
συμβίωση και μελλοντική παραγωγή πολιτισμού.

-η πολιτική, κοινωνική, ηθική και οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια
*ατελείωτη λεηλασία των πόρων του κράτους απο το πολιτικό κατεστημένο και τους
εγκάθετους του με αποτέλεσμα η χώρα σήμερα να είναι απο τις πιό χρεωμένες χώρες
του κόσμου (αν ήταν επιχείρηση θα λέγαμε πρό πολλού ότι έχει χρεοκωπήσει ).
*απόλυτη ανομία σε όλα τα επίπεδα (που οδηγεί στον εξευτελισμό όλων των θεσμών, και
αργά η γρήγορα και του πολιτεύματος )και φυσικά απόλυτη ατιμωρησία.
*ως αποτέλεσμα της έλλειψης στοιχειώδους έστω παιδείας(δηλαδή παιδείας που να
προκύπτει έστω απο τον τρόπο ανατροφής, ο οποίος είναι ορατός ακόμα και στον πιό
φτωχό κάτοικο αυτού του πλανήτη που δεν πήγε ποτέ σε σχολείο ), η ανηθικότητα,
έχει για πρώτη φορά στον παγκόσμιο πολιτισμό, καθιερωθεί ως αξία σε μιά
ολόκληρη χώρα.Η ηθική έλεγε ο Αριστοτέλης, προκύπτει ώς αποτέλεσμα εξάσκησης.Οπως
ένας χτίστης γίνεται καλύτερος στο χτίσιμο με την εμπειρία που αποκτά με τον
καιρό σ΄αυτή την τέχνη, έτσι και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος γίνεται δίκαιος κάνοντας
δίκαιες πράξεις, γενναίος κάνοντας γενναίες πραξεις,κλπ...Και σε θέματα ηθικής
δεν μπορεί κανείς να προβάλλει ότι έκανε λάθος, ενώ μπορεί δικαιως να προβάλλει
ότι έκανε λάθος σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα του.Η ηθική δεν υπάρχει πλέον
σε αυτή την χώρα.

-οι εξωτερικές απειλές που δέχεται η χώρα

Αν όλα τα ανωτέρω τα βλέπαμε σε φωτογραφία, πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνούσαμε ότι είναι διαφορετικά προβλήματα, που απαιτούν ειδικές λύσεις, αλλά που αλληλοσυνδέονται.
Αν βέβαια υπήρχε πολιτιστική δημιουργία, τα υπόλοιπα προβλήματα είτε θα ήταν ανύπαρκτα, είται θα ήταν πολύ εύκολα επιλύσιμα.

Το πρόβλημα είναι ότι στην καθημερινότητα, επειδή όλα αυτά τα προβλήματα δεν τα βλέπουμε σε φωτογραφία, τα μπερδεύουμε, με αποτέλεσμα την απόλυτη σύγχυση.

Γι αυτό, όταν ένα θέμα είναι τόσο σύνθετο, πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο πρόβλημα, την αιτία του προβλήματος, και την προτεινόμενη λύση.Και να ασχολούμαστε με την αλληλοσύνδεση των προβλημάτων και των αιτιών σε μιά δεύτερη φάση.

5/οι προτεραιότητες

Αν υποθέσουμε ότι τα προβλήματα όπως αναλύθηκαν ανωτερω είναι σωστά, ποιά είναι η προτεραιότητα που πρέπει να δώσουμε σ΄αυτά τα προβλήματα;Κατά την γνώμη μου, ο ελληνισμός σήμερα είναι σαν ένα σπίτι που κατοικείται, αλλά έχει τόσο στατικά προβλήματα (πολιτισμός ) όσο και διάφορα άλλα προβλήματα πάσης φύσεως (μπάζει νερά,...).Δεν υπάρχει κατά συνέπεια θέμα προτεραιοτήτων.Ολα τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν παράλληλα.Με συνέπεια, με σοβαρότητα, με συστηματικό τρόπο, και γρήγορα ώστε να βρούμε λύσεις που να κατοχυρώνουν την μακροχρόνια και ασφαλή κατοίκηση μας.Διότι μήν ξεχνάμε ότι εκτός των πολιτιστικών κινδύνων που μπορούν να μας αφανίσουν, απειλούμαστε και με έξωση.

Ετσι άλλωστε είναι τα πράγματα και στην ζωή.Τα προβλήματα είναι σύνθετα, πιεστικά, και αλληλένδετα.

ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

http://www.voanews.com/greek/2009-07-23-voa4.cfm

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

http://www.tvxs.gr/v15642

25/7/09

ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ -EVI EVAN

Mου έκανε εντύπωση η αναφορά σ ΄αυτό το εστιατόριο, που έγινε στην ιστοσελίδα της γαλλικής πρεσβείας στην Ελλάδα.Ακολουθεί ο σύνδεσμος.


http://www.evievane.com/

15/7/09

ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΥΤΑΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΠ -ΙΟΥΛΙΟΣ 2009

Στα μέσα ενημέρωσης, περιγράφεται σήμερα το γεγονός της αντικατάστασης του αρχηγού της ΕΥΠ από άλλο αρχηγό.Το ίδιο το γεγονός δεν μ΄ενδιαφέρει από μόνο του.Δεν γνωρίζω περίπου τίποτα για τον πρώην και τον νύν αρχηγό,δεν γνωρίζω την μέχρι τώρα πορεία τους, και τέλος δεν γνωρίζω τους λόγους της αλλαγής.

Ομως αυτό που έχει ενδιαφέρον με αφορμή αυτό το γεγονός, είναι κατά την γνώμη μου, η διαπίστωση ( για άλλη μιά φορά)
1/ των απαρχαιωμένων δομών αυτού του κράτους
2/ της αδυναμίας των πολιτικών ηγετών να προβούν στην παραμικρή μεταρρύθμιση με σκοπό την αποτελεσματικότερη λειτουργία των υπηρεσιών του κράτους.
3/της έλλειψης θεσμικής θωράκισης σ΄αυτή την χώρα.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω/εξηγήσω με άλλο τρόπο τα εξής

1/πώς είναι δυνατόν να τοποθετείς ένα νέο αρχηγό της ΕΥΠ χωρίς να περάσει απο το κόσκινο του κοινοβουλευτικού ελέγχου;(εκτός κι΄αν γίνει εντός των προσεχών ημερών και δεν το ξέρω )
2/πώς είναι δυνατόν να υπάγεται ο αρχηγός της ΕΥΠ στον Υπουργό Εσωτερικών; Θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να υπάγεται στον πρωθυπουργό.Εχουν περάσει 10 χρόνια απο την κρίση των Ιμίων (θυμόμαστε ότι ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ εκλιπαρούσε περίπου τον Πρωθυπουργό όλη την νύκτα να τον ενημερώσει για την κατάσταση που επικρατούσε και τελικά δεν κατάφερε να τον ενημερώσει), κι΄όμως φαίνεται ότι το πάθημα δεν έγινε μάθημα.
3/πώς είναι δυνατόν τα μέσα ενημέρωσης να γνωρίζουν τα μηχανήματα που χρησιμοποιεί η υπηρεσία και να δημοσιεύει απίστευτες λεπτομέρειες για τον τρόπο χρήσης τους, τις δυνατότητες τους,την τιμή κτήσης τους,κλπ...

Εχει άραγε όρια το κράτος-μαιμού που ανακαλύπτουμε καθημερινά;

Το να είναι κανείς κατά της ύπαρξης υπηρεσιών όπως της ΕΥΠ, είναι σεβαστό.Ιδίως αν δεν πιστεύει στην αναγκαιότητα του κράτους, η αν δεν πιστεύει στην μελλοντική βιωσιμότητα αυτού του κράτους.Στην περίπτωση όμως αυτή, αν ασκείς την εξουσία, καταργείς την υπηρεσία, και τουλάχιστον εξοικονομείς κάποιους πόρους.

Αν όμως πιστεύεις στην αναγκαιότητα της ύπαρξης αυτής της υπηρεσίας, προσπαθείς να καλυτερεύσεις την λειτουργία της με σκόπό την καλύτερη διαχείριση των εξωτερικών κινδύνων.

Το να μετατρέψεις την ΕΥΠ σε υπηρεσία καταπολέμησης του εγκλήματος και της τρομοκρατίας, είναι ένας άλλος παραλογισμός του ελληνικού κομματικού κατεστημένου.Προφανώς η Αστυνομία και η αντιτρομοκρατική θα παίξουν απο εδώ και πέρα τον ρόλο της ΕΥΠ σε ότι αφορά την κατασκοπεία και αντικατασκοπεία.Εκτός κι΄αν δεν χρειάζεται πλέον, μιά που έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα με τους γείτονες μας.

Τί "έξυπνες" λύσεις έχουν πάντα στο τσεπάκι τους αυτοί οι πολιτικοί διαχειριστές!

Εχω πάντως και εγώ να τους προτείνω κάποιες "έξυπνες" λύσεις που πάνε προς την ίδια κατεύθυνση με τις δικές τους.
-η ΕΥΠ να υπάγεται πλέον στο υπουργείο πολιτισμού η στο υπουργείο δικαιοσύνης.Νομίζω ότι επικοινωνιακά (το μόνο σημαντικό πράγμα για αυτούς τους ανθρώπους ) θα είναι μιά φοβερή επιτυχία.
-όλοι οι πράκτορες της ΕΥΠ (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας,επαγγελματική διεύθυνση, τηλεφωνο, και περιγραφή θέσης ) να είναι διαθέσιμοι στην ιστοσελίδα της υπηρεσίας.Και αυτό, επικοινωνιακά θα περάσει θετικά!

Τελικά, σ΄αυτή την χώρα, πρέπει

1/ η κυβέρνηση να ορίσει κυβέρνηση που να κυβερνά (δηλαδή να ασχολείται με την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων).Ετσι, και η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που κάνει σήμερα, δηλαδή να επικοινωνεί την σοβαρότητα της και την μή σοβαρότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και παράλληλα η χώρα θα κυβερνάται.

2/το κοινοβούλιο να ορίσει άλλο κοινοβούλιο που θα ψηφίζει νόμους και θα ασκεί κοινοβουλευτικό έλεγχο, και το σημερινό κοινοβούλιο να κάνει ότι κάνει, δηλαδή να ασχολείται με την πολιτική ευθύνη των πολιτικών.Είναι τόσες πολλές οι υποθέσεις που πρέπει να ερευνηθούν, που δεν μπορεί πλέον άλλωστε να κάνει και τα δύο μαζί.

3/ η δικαιοσύνη πρέπει να ορίσει άλλη δικαιοσύνη που θα αποδίδει καθημερινά δικαιοσύνη στον λαό, και η ίδια να ασχοληθεί με τα σκάνδαλα, την διαφθορά, και την διαπλοκή.Είναι άλλωστε τόσες πολλές οι υποθέσεις που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να κάνει και τα δύο μαζί.

4/οι νομάρχες και οι δήμαρχοι πρέπει να ορίσουν άλλους νομάρχες και δημάρχους για να ασχοληθούν με τα θέματα αρμοδιότητας των νομαρχιών και των δήμων, και οι ίδιοι να ασχοληθούν με αυτό που κάνουν και σήμερα, δηλαδή δημαγωγία και επικοινωνιακά τεχνάσματα.Δηλαδή απο την μιά να υπάρχουν π.χ. οι διορισθέντες νομάρχες που θα προσπαθούν να φτιάξουν τους ΧΥΤΑ στην περιοχή τους, και απο την άλλη να υπάρχουν οι εκλεγμένοι νομάρχες που θα προβάλλουν την αντίθεση τους στους ΧΥΤΑ, με σκοπό την επόμενη ψηφοθηρία.

Στην παράλογη χώρα που ζούμε, πρέπει τελικά να βρίσκουμε "έξυπνες" ιδέες για να προχωρήσουμε πρός τα εμπρός.Δεν υπάρχει άλλη λύση.

14/7/09

ΦΑΡΣΕΣ ΣΕ "ΑΝΤΑΡΤΕΣ" ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ -10/2/2009

Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ



σκίτσο του Τολιάδη (Έθνος, 10.07.2009)

13/7/09

H ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ- Ο Κ. ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ

Το κείμενο του Καστοριάδη που ακολουθεί είναι απο τον παρακάτω σύνδεσμο
http://www.polytoniko.org/apofth.php?newlang=el&font=Palatino+Linotype&right=no


Ἂν δὲν θέλετε, κύριοι τοῦ ὑπουργείου, νὰ κάνετε φωνητικὴ ὀρθογραφία, τότε πρέπει ν’ ἀφήσετε τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα, γιατὶ αὐτοὶ ποὺ τοὺς βάλανε ξέρανε τὶ κάνανε. Δὲν ὑπῆρχαν στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, γιατὶ ἁπλούστατα ὑπῆρχαν μέσα στὶς ἴδιες τὶς λέξεις. Αὐτοί, οἱ Κριαρᾶς καὶ οἱ ἄλλοι, τὰ κτήνη τὰ τετράποδα ποὺ ἔκαναν αὐτὲς τὶς μεταρρυθμίσεις —αὐτὸ παρακαλῶ νὰ γραφεῖ στὶς ἐφημερίδες— δὲν ξέρουν τὶ εἶναι γλώσσα. Δὲν ξέρουν αὐτὸ ποὺ γνώριζε ἡ κόρη μου στὰ τρία της χρόνια. Μάθαινε μία λέξη καὶ μετὰ ἔψαχνε γιὰ τὶς συγγενεῖς της. Αὐτὸ εἶναι μιὰ γλώσσα. Ἕνα μάγμα, ἕνα πλέγμα, ὅπου οἱ λέξεις παράγονται οἱ μὲν ἀπὸ τὶς δέ, ὅπου οἱ σημασίες γλιστρᾶνε ἀπὸ τὴ μία στὴν ἄλλη, εἶναι μιὰ ὀργανικὴ ἑνότητα ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν μπορεῖς νὰ βγάλεις καὶ νὰ κολλήσεις πράγματα, δυνάμει μιᾶς ψευτοκυβέρνησης, καθισμένος σ’ ἕνα γραφεῖο στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἡ κατάργηση τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων εἶναι ἡ κατάργηση τῆς ὀρθογραφίας, ποὺ εἶναι τελικὰ ἡ κατάργηση τῆς συνέχειας. Ἤδη, τὰ παιδιὰ δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ἐλύτη, γιατὶ αὐτοὶ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν. Δηλαδή, πᾶμε νὰ καταστρέψουμε ὅ,τι κτίσαμε. Αὐτὴ εἶναι ἡ δραματικὴ μοίρα τοῦ σύγχρονου ἑλληνισμοῦ.

Κορνήλιος Καστοριάδης


Χωρίς να θέλω να μειώσω τις απόψεις των υπολοίπων σπουδαίων ανθρώπων που εκφράζονται υπέρ του πολυτονικού, μου έκανε εντύπωση και η παρακάτω άποψη που θα βρείτε εδώ


# Vernon E. Kooy συνταξιοῦχος Καθηγητὴς φιλοσοφίας καὶ σχεδιαστὴς γραμματοσειρῶν, Hastings, Nebraska, ΗΠΑ:

Νομοθετῶντας τὸ μονοτονικὸ σύστημα ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα πολὺ ἁπλὰ «ἀποβλακώθηκε». Πρὶν ἀπὸ ἕναν αἰώνα οἱ εἰσαγωγικὲς ἐξέτασεις γιὰ τὰ μεγάλα ἀμερικανικὰ πανεπιστήμια περιελάμβαναν καὶ ἀρχαῖα ἑλληνικά. Σήμερα γιὰ νὰ ἀποφοιτήσει κανεὶς ἀπὸ πανεπιστήμιο τῆς Ἀμερικῆς δὲν χρειάζεται κἂν νὰ γνωρίζει μία ξένη γλώσσα. Ὀνομάζουμε τὸ φαινόμενο αὐτὸ «ἀποβλάκωση» καὶ ἡ ἀποβλάκωση αὐτὴ ἔχει διεισδύσει ὅλο μας τὸν πολιτισμό. Θυμᾶμαι τὴν ἐρώτηση ποὺ ἔθετε ὁ Εὐριπίδης: Ἕλληνες ὄντες βαρβάροις δουλεύσομεν; Τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι τόσο ἂν οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ ὑπηρετοῦν ξένους (βαρβάρους) παρὰ ἂν οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ ὑπηρετοῦν τὸν ὄχλο («ἀποβλάκωση»).

Ἤμουν πάντα ἑραστὴς κάθε τι ἑλληνικοῦ. Τὰ ἑλληνικά, πιστεύω, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἄλλαξαν μὲ τὸ διάβα τοῦ χρόνου ἔχουν μιὰ μεγάλη ἱστορικὴ γλωσσικὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Ὅμηρο μέχρι τοὺς σύγχρονους νεοέλληνες λογοτέχνες (στὴν δημοτική). Ὁ πατέρας ἦταν ἐπὶ πολλὰ χρόνια καθηγητὴς ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (τῆς ἑλληνιστικῆς περιόδου) σὲ Προτεσταντικὴ Θεολογικὴ Σχολή. Ἐξεπλάγην ὅταν στὸ Λύκειο ἀνακάλυψα ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη τοῦ καθηγητῆ μου τῶν Λατινικῶν (ἀγγλόφωνος ἀλλὰ μὲ μητρικὴ γλώσσα τὰ Ἑλληνικὰ) ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια ἔκδοση μὲ αὐτὴν ποὺ ἔβλεπα πάνω στὸ γραφεῖο τοῦ πατέρα μου (Nestle-Aland). Στὸ Πανεπιστήμιο, ὅταν μάθαινα ἀττικὰ Ἑλληνικὰ ὁ διπλανός μου στὸ ἀμφιθέατρο ἦταν ἐπίσης Ἑλληνοαμερικάνος ποὺ μελετοῦσε με ἐνθουσιασμὸ τὴν γλώσσα τοῦ Ξενοφώντα καὶ τοῦ Πλάτωνα, ἦταν δὲ ἐμφανὴς ἡ περιφάνεια του γιὰ τὴν πολιτιστική του κληρονομιά. Μετὰ τὸ Πανεπιστήμιο συνέχισα μόνος μου τὴν μελέτη τῶν Ἑλληνικῶν σὲ σημεῖο ποὺ μπόρεσα νὰ περάσω μὲ ἐπιτυχία τὶς γλωσσικὲς ἐξετάσεις τοῦ διδακτορικοῦ στὴν φιλοσοφία. Καὶ τότε ξεκίνησα, γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς διατριβῆς μου, τὴν μελέτη τῆς ἑλληνικῆς ἀναγεννησιακῆς γραφῆς, μαθαίνοντας τὰ πολυάριθμα συμπλέγματα ποὺ αὐτὴ περιέχει. Τὰ τελευταῖα χρόνια ἄρχισα νὰ ἐνδιαφέρομαι γιὰ τὴν Παλαιογραφία καὶ ἀνέπτυξα μία ταπεινὴ ἰκανότητα ἀνάγνωσης τῆς μεσαιωνικῆς μικρογράμματης γραφῆς.

Ὡς φιλόσοφος πιστεύω ὅτι χονδρικὰ τὸ νόημα μίας λέξης εἶναι ἡ χρήση της. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συνεπάγεται ὅτι ἡ ἄσχημη χρήση μίας λέξης τῆς ἐπιτρέπει νὰ ἀποκτᾶ νέο νόημα. Ὅπως καὶ νὰ ἔχει, τὸ νόημα μίας λέξης πρέπει νὰ εἶναι ἡ ὀρθὴ χρήση της. Λάθη στὴν χρήση εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: λάθη· καὶ αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν τονισμό. Δὲν πρέπει νὰ συγχέουμε τὰ λάθη τονισμοῦ μὲ τὴν «ἁπλοποίηση τῆς γλώσσας καὶ τῶν διακριτικῶν της σημείων». Μπορεῖ νὰ φαίνεται ἐλιτίστικο νὰ σκέφτεται κανεὶς ὅτι τὸ πολυτονικὸ σύστημα εἶναι τὸ σωστὸ σύστημα, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἱστορικὴ συνέχεια εἶναι αὐτὸ ἀπαραίτητο. Ὁμολογῶ ὅτι οἱ γνώσεις μου στὰ νέα Ἑλληνικὰ εἶναι περιορισμένες ἀλλὰ χαίρομαι πολὺ ποὺ ὑπάρχει μία Κίνηση ἐπαναφορᾶς τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος γιατὶ στὸν γράφοντα —ποὺ διαβάζει τὰ Ἑλληνικὰ χωρὶς νὰ τὰ προφέρει ὅπως ἴσως τὸ κάνουν οἱ Νεοέλληνες— τὸ γράφημα εἶναι πιὸ σημαντικὸ ἀπο τὸ φώνημα. Εἶναι ἀπαράδεκτο οἱ πολιτικοὶ νὰ νομοθετοῦν τὴν γραφὴ μίας γλώσσας. Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ τὸ κάνουν, καὶ τὸ βρίσκω ἀνήθικο νὰ καταστρέφεται μία γλωσσικὴ κληρονομιὰ ἀπὸ τὴν νομοθεσία μίας προτίμησης, στὸ ὄνομα τοῦ ἐκδημοκρατισμοῦ.

Βασικὰ τὸ θέμα τοῦ μονοτονικοῦ/πολυτονικοῦ εἶναι πρόβλημα ἐκπαίδευσης. Οἱ Ἕλληνες δὲν εἶναι οἱ μόνοι παθόντες. Οἱ ἀγγλόφωνοι συναντοῦν παρόμοια προβλήματα ἴσως σὲ λιγότερο βαθμό. Ἡ μεγάλη δύναμη τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας εἶναι ἡ συνολικὴ ἱστορική της συνέχεια. Αἰσθάνεται κανεὶς φτωχὸς μπροστὰ στὶς δύο καὶ παραπάνω χιλιετηρίδες ἱστορικῆς της συνέχειας. Ὁ οὐσιαστικὸς σκοπὸς κάθε γλώσσας εἶναι ἡ ἐπικοινωνία. Τὸ θέμα δὲν εἶναι νὰ μεταφέρουμε στὸν ἄλλο αὐτὸ ποὺ λέμε ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦμε καὶ —εἰλικρινὰ— δὲν μποροῦμε νὰ ἐνοοῦμε αὐτὸ ποὺ λέμε ἂν δὲν λέμε αὐτὸ ποὺ ἐνοοῦμε. Τὰ διακριτικὰ σημεῖα τοῦ πολυτονικοῦ δίνουν στὴν γλώσσα μίαν λεπτότητα καὶ μίαν ἐννοιολογικὴ ἀπόχρωση ποὺ δὲν ἔχει τὸ μονοτονικό. Πρέπει ὅλοι μας νὰ ἐκπαιδεύσουμε τὸν κόσμο καὶ νὰ ἀντισταθοῦμε στὸν πειρασμὸ τῆς καθομιλουμένης. Ἡ γραφὴ καὶ ἡ ὁμιλία εἶναι, καὶ πρέπει νὰ εἶναι, διαφορετικὰ πράγματα. Τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιος μιλάει λανθασμένα ἢ μὲ μία δόση ἰδιοτροπίας δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ γράφει καὶ ὅπως μιλάει. Τὸ «μπορεῖ» δὲν συνεπάγεται τὸ «πρέπει». Ἀλλὰ τὸ «πρέπει» συνεπάγεται τὸ «μπορεῖ». Μποροῦμε νὰ μιλᾶμε καὶ νὰ γράφουμε λανθασμένα, ἀλλὰ θἄπρεπε νὰ μιλᾶμε και νὰ γράφουμε καθαρὰ καὶ σωστά. Εὔχομαι οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πολυτονικοῦ νὰ πετύχουν σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθειά τους.

Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποις μούνη θεὸς ἐσθλὴ ἔνεστιν (Ἡ Ἐλπίδα εἶναι ἡ μόνη καλὴ θεότητα ποὺ ἔχει μέσα του ὁ ἄνθρωπος). — Θέογνις

(Μτφρ ἀπὸ τὰ ἀγγλικά: ΓΧ)


Σήμερα, έχουν περάσει πλέον κοντά 30 χρόνια απο τότε που καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα γραφής."Τὰ κτήνη τὰ τετράποδα ποὺ ἔκαναν αὐτὲς τὶς μεταρρυθμίσεις" όπως πολύ ορθά λέει πιό πάνω ο Καστοριάδης,έκαναν αποτελεσματική δουλειά(να, που την αποτελεσματικότητα την βρίσκουμε μερικές φορές στην σημερινή Ελλάδα, αλλά την βρίσκουμε πάντα εκεί που δεν πρέπει).Οι νέοι Ελληνες δεν ξέρουν πλεόν να γράψουν αλλά ούτε και να μιλήσουν στα Ελληνικά.

Εύχομαι και εγώ, οι υποστηρικτές της επαναφοράς του πολυτονικού,να επιτύχουν σ΄αυτήν την προσπάθεια τους.
Θα συμμετείχα και εγώ σ΄αυτή την προσπάθεια αν ήξερα ελληνικά.Ομως τα ελληνικά μου είναι τόσο φτωχά (τέσσερις τάξεις του δημοτικού έκανα όλες κι΄όλες στα ελληνικά )που νοιώθω ότι η συμμετοχή μου σ΄αυτή την κίνηση, από μόνη της, θα ήταν προσβολή για την κίνηση πολιτών για την επαναφορά του πολυτονικού.
Στην κίνηση αυτή πρέπει να συμμετέχουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την ελληνική γλώσσα.
Αν γνώριζα καλά την γλώσσα μας, πρέπει να πώ ότι θα συμμετείχα στην κίνηση,όχι επειδή έχω την οποιαδήποτε ψευδαίσθηση ότι μπορεί να επανέλθει το πολυτονικό, αλλά μόνο και μόνο επειδή θα΄πρεπε να επανέλθει.Διότι ότι είναι ηθικό πρέπει πάντα να μάχεται το νόμιμο και να το πιέζει.

Για να επανέλθει πραγματικά το πολυτονικό, πρέπει να προκύψει ο φωτισμένος εκείνος ηγέτης, ένας δίποδος με παιδεία που θα νοιώσει την ανάγκη της επαναφοράς του πολυτονικού.Τα τελευταία 30 χρόνια δεν βρέθηκε.Ισως να βρεθεί στο μέλλον, αν συμφωνήσει με την άποψη που ακολουθεί που θα βρείτε στους προαναφερθέντες συνδέσμους

# Philippe Brunet, Καθηγητὴς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλολογίας στὸ πανεπιστήμιο τῆς Rouen (Γαλλία):

Ἡ ἀπόφαση τῆς μετάβασης ἀπὸ τὸ πολυτονικὸ στὸ μονοτονικὸ σύστημα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες καὶ δὲν μπορῶ νὰ ἐπέμβω στὴν ἐπιλογή τους· μπορῶ ὅμως νὰ δώσω τὴν ἄποψή μου ὡς ἑλληνιστής, μεταφραστής, ἀναγνώστης τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν. Ἐκτὸς αὐτῶν ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν προφορικὴ ἀποκατάσταση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν σύμφωνα μὲ ἐπιστημονικὲς μεθόδους (βάσει τῆς ἱστορικῆς καὶ συγκριτικῆς φωνητικῆς) καὶ μὲ μία καλλιτεχνικὴ πρακτικὴ καθ᾿ ὅσον διευθύνω τοὺς ἠθοποιοὺς τοῦ θιάσου Δημόδοκος.

Ὅπως κάθε ὀρθογραφικὴ ἁπλοποίηση ἔτσι καὶ τὸ μονοτονικὸ ἀπομακρύνει αὐτοὺς ποὺ τὸ χρησιμοποιοῦν ἀπὸ τὸ παρελθόν τους.

Ὅπως συνέβη καὶ μὲ τὴν ἁπλοποίηση τῶν κινεζικῶν ποὺ δυσχέρηνε κατὰ πολὺ τὴν πρόσβαση στὰ παλαιότερα λογοτεχνικὰ κείμενα, ἔτσι καὶ ἡ ἁπλοποίηση τοῦ τονισμοῦ φοβᾶμαι ὅτι θὰ ἀποκόψει τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὴν τόσο πλούσια γλωσσικὴ καὶ λογοτεχνικὴ ἱστορία τους. Τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο, τονισμένο ἀπὸ τὸν Ἀριστοφάνη τὸν Βυζάντιο τὸν 2ο π.Χ. αἰώνα, ἐπέτρεψε στὴν γλώσσα νὰ μεταδώσει ἕνα σύστημα ἐπιτονισμοῦ ποὺ λίγο ἀργότερα ἐξέλειπε. Χάρη στὴν μεγαλοφυῆ ἐφεύρεση τῶν τόνων (καὶ τῶν πνευμάτων) ἡ γραφὴ τῆς λογοτεχνίας μπόρεσε νὰ μεταδώσει τὸν τρόπο αὐξομείωσης τῶν μελωδικῶν ὑψῶν τῶν συλλαβῶν καὶ μπορεῖ νὰ τὸ κάνει ἀκόμα καὶ σήμερα, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἡ ἐξέλιξη τῆς γλώσσας συνέθλιψε τὸν τόνο μουσικοῦ ὕψους πρὸς χάριν τοῦ τόνου ἔντασης.

Ἡ —γιὰ μερικοὺς ξεπερασμένη— παρουσία τῶν τόνων ποὺ ἐφηῦρε ὁ Γραμματικὸς τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἦταν μία πολύτιμη μαρτυρία τοῦ τρόπου λειτουργίας τῆς παλαιότερης κατάστασης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.

Αὐτὴ ἡ παρουσία τῶν τόνων, ὅπως καὶ ἡ κοινὴ χρήση κάποιων γλωσσολογικῶν ἢ λεξικολογικῶν μεθόδων, ἔδινε στὴν σύγχρονη ἑλληνικὴ γλώσσα τὴν δυνατότητα τῆς συνάφειας μὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἱστορίας της. Καταλαβαίνω ἀπολύτως πὼς κάποιοι λυποῦνται ποὺ ὁ τόσο σημαντικὸς αὐτὸς μακραιώνιος σύνδεσμος κόπηκε σήμερα. (Μτφρ ἀπὸ τὰ γαλλικά: ΓΧ)

Ο ΝΕΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΡΩΜΕΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ

http://eistinpolin.wordpress.com/2009/07/07/vakif-2/

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ GEORGE PELECANOS




http://www.voanews.com/greek/archive/2009-03/2009-03-17-voa3.cfm?CFID=257918185&CFTOKEN=31933410&jsessionid=de30fc0b494d1da01c57639794e6e1c82b2d

ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ -10/7/2009

http://abravanel.wordpress.com/2009/07/10/ioannina-antisemitic-violence-escalates/

10/7/09

ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ-ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ-ΑΥΤΟ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ "ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ" -10/7/2009

Πολύ συχνά γράφω για την ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας.Αδικώ όμως μ΄αυτό τον τρόπο ορισμένους πολιτικούς μας.Ενας απο αυτούς είναι ο Μ. Ανδρουλάκης.

Απο την πρώτη μέρα που τον είδα στην τηλεόραση και άκουσα τον λόγο του (ήταν επι οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα),ένοιωσα ότι είχε κάτι το ιδιαίτερο.Αυτό το ιδιαίτερο, δεν μπορούσα να το προσδιορίσω ακριβώς.
Γιατί εγώ, ένας πολιτικά φιλελεύθερος(με τον όρο αυτό, εννοούσα και εννοώ ότι δεν πίστευα στην κομμουνιστική ουτοπία ) ήμουν ευαίσθητος στον λόγο αυτού του κομμουνιστή (τότε );
Νομίζω ότι αυτό που μ' έκανε να τον συμπαθώ, ήταν ότι ένοιωθα ότι είχα να κάνω με σκεπτόμενο άνθρωπο, και παράλληλα με άνθρωπο με βαθιές ηθικές αρχές.Απο τότε, είχα καταλήξει στην εκτίμηση ότι οι βαθιές ηθικές αρχές ήταν αυτές που τον είχαν οδηγήσει στο ΚΚΕ, και η ιδιότητα που του απέδιδα του σκεπτόμενου ανθρώπου θα ήταν αυτή που θα τον οδηγούσε πολύ σύντομα εκτός του ΚΚΕ.Διότι σκεπτόμενος άνθρωπος και ιδεολογία/θρησκεία/δεδομένες αλήθειες/ιδεολογικά ναρκωτικά, είναι έννοιες αντίθετες.

Πράγματι, πολύ σύντομα επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μου.

Σήμερα, ο Μ.Ανδρουλάκης μου είναι ακόμα πιό συμπαθής ως άνθρωπος (και όχι ως πολιτικός-νομίζω ότι μειώνει τον εαυτό του ως πολιτικός ), διότι νοιώθω στον τρόπο σκέψης του, ότι έχει πλήρως απεμπλακεί απο τα ιδεολογικά "ναρκωτικά"(ασχέτως άν ο ίδιος συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του ως αριστερό ).Προσπαθεί να κατανοήσει τον πραγματικό κόσμο γύρω του και με βάση αυτή την κατανόηση, να προτείνει λύσεις.Δεν προσπαθεί πλέον να περιγράψει τον κόσμο όπως ο ίδιος θα τον ήθελε ιδανικά, και να προτείνει ουτοπικές λύσεις με βάση την επιθυμία του.

Και κατά την γνώμη μου, εκεί που αρχίζει η προσπάθεια κατανόησης του πραγματικού κόσμου, αρχίζει και η σοφία.Με την έννοια αυτή, ο Μ. Ανδρουλάκης είναι κατά την γνώμη μου,ένας από τους σοφούς της ελληνική πολιτικής σκηνής.

Ας παρακολουθήσουμε την ραδιοφωνική του συνέντευξη.

http://mimisandroulakis.blogspot.com/2009/07/blog-post.html

TA ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΕΝΕΞΗ ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑΒΩΝ

http://www.tvxs.gr/v3288
Related Posts with Thumbnails