Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ - 2/4/2010

Δεν είμαι θρήσκος.Ομως κάθε Μεγάλη  Παρασκευή, δεν μπορώ, δεν γίνεται  να μην ακούσω το "ω γλυκύ μου έαρ".Μου προσφέρει μιά ανεξήγητη συγκίνηση.

Στα σχόλια που δημοσιεύτηκαν μετα την ανάρτηση αυτού του βίντεο στοYoutube, διαπιστώνω την ίδια συγκίνηση:

Ο vakisnotar λέει - "Οι ύμνοι της Μεγάλης Βδομάδας και ειδικά της Μεγάλης Παρασκευής αγγίζουν τις ψυχές όλων... Νομίζεις ότι γράφτηκαν από Αγγέλους... Εγώ προσωπικά ανατριχιάζω κάθε φορά που τους ακούω και τα ματιά μου βουρκώνουν. Νοιώθω την ψυχή μου να αγαλιάζει. Καλές Γιορτές"-

Η συγκίνηση αυτή δεν αγγίζει μόνο τους χριστιανούς η τους έλληνες.

Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτό;Δεν ξερω.Δεν έχω την απαραίτητη  παιδεία γιά να κατανοήσω υπό ποιές προυποθέσεις μπορεί ο παγκόσμιος πολιτισμός να δημιουργήσει ένα μουσικό αριστούργημα όπως αυτό, το οποίο αγγίζει την ψυχή όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως εθνότητας και θρησκείας γιά πάνω από δύο χιλίαδες χρόνια.


Πέρα όμως από το μουσικό αριστούργημα το οποίο είναι σε θέση ν΄αγγίξει απόλυτα τις ευαισθησίες του ανθρώπου διαχρονικά, ο ύμνος αυτός είναι ελληνικό δημιούργημα πρίν κάν προκύψει ο χριστιανισμός.Ο χριστιανισμός τον χρησιμοποίησε ως τον καταλληλότερο, γιά να εκφράσει τα αισθήματα των χριστιανών την Μεγάλη Παρασκευή.Και καλά έκανε.Ετσι κατάφερε να επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας.


Για τους έλληνες σήμερα, πέρα από την συγκίνηση (που  προκαλεί  σε κάθε άνθρωπο άρα και στούς  έλληνες), το "ω γλυκύ μου έαρ " πρέπει να είναι και μιά ψυχολογική ένεση.Πρέπει να μας θυμίζει, ότι μπορεί μεν να είμαστε σήμερα οι "άσωτοι" της Ευρώπης, αλλά επί τρείς χιλιάδες χρόνια και μέχρι τα  μέσα του εικοστού αιώνα, είχαμε έναν υψηλού επιπέδου πολιτισμό.

Μπορεί η ιστορία, αλλά και τα λάθη μας, να δημιούργησαν την σημερινή παρακμή που  μας φαίνονται άδικη, αλλά όλα μπορούν ακόμα  να αντιστραφούν, αν το θελήσουμε όλοι, και αν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το τίμημα.

Καλή Ανάσταση σε όλους!