Ενδιαφέρον το άρθρο που ακολουθεί, γιά όποιον παρακολουθεί τις κοινωνικές ζυμώσεις.
Προσωπικά δεν συμφωνώ με τον όρο παραπλάνηση, διότι ο κάθε πολίτης, ακόμα και ο αγράμματος, έχει στην διάθεση του την κοινή λογική γιά να κρίνει.Αρα, δεν παραπλανήθηκε.Ηθελε να παραπλανηθεί.Πίστευε ότι τον βόλευε.
Οταν ο Σ. Μάνος δημιούργησε την Δράση, δεν είδα έστω και έναν πολίτη να διαφωνεί με τις απόψεις του.Κι΄όμως ελάχιστοι ψήφισαν την Δράση.Δεν νομίζω να υπάρχει Ελληνας που να μην γνωρίζει ότι η Δράση ζητούσε μεταξύ άλλων την μείωση των κρατικών δαπανών.Κι΄όμως δεν ψηφίστηκε από τους πολίτες.Το απίστευτο κι΄όμως αληθινό και βέρο ελληνικό , είναι ότι το κόμμα αυτό κατηγορήθηκε ότι δεν είχε καταθέσει κυβερνητικό πρόγραμμα!Δηλαδή μιά λίστα επιθυμιών όπως κάνουν τα άλλα πολιτικά κόμματα.Μιά λίστα επιθυμιών που δεν μπορεί φυσικά ποτέ να εφαρμοστεί και δεν εφαρμόστηκε ποτέ από κανένα πολιτικό κόμμα στην εξουσία, γιά τον απλούστατο λόγο, ότι άλλο είναι οι επιθυμίες κι΄άλλο πράγμα είναι η πραγματικότητα.
Κατά συνέπεια, τα περί παραπλάνησης δεν τα πιστεύω.
Προσωπικά, συμφωνώ με την άποψη του Π. Κονδύλη:
"Το λυπηρό παράδοξο σε ακρασφαλείς ιστορικές καταστάσεις συνοδευόμενες από διάχυτα παρακμιακά φαινόμενα, είναι ότι η στρατηγική σκέψη θολώνει τόσο περισσότερο όσο εντονότερα την χρειάζεται ένα έθνος.Οπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρρωτιέται τι θα κάμει σε 10 χρόνια, αλλά άν θα βγάλει την νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται απο την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα.Η διαφορά σε όποιον χαροπαλεύει βιολογικά και σε όποιον αποσυντίθεται ιστορικά,είναι βέβαια ότι η προσήλωση του πρώτου στα άμεσα δεδομένα εμφανίζεται ως προσπάθεια υπέρβασης ενός πόνου, ενώ η προσήλωση του δεύτερου εμφανίζεται ως κοντόθωρη ευδαιμονική επιδίωξη" (Π. Κονδύλης -θεωρία του πολέμου -Σελ 383)
Kαι συνεχίζει ο Κονδύλης:
"Αν λάβουμε υπόψη μας μόνο όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες(υποθέτω ότι ο Κονδύλης εδώ αναφέρεται τοσο στους πολίτες όσο και στους πολιτικούς), τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα ώστε κανείς να μήν έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσχημάτηστες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις (ελληνοκεντρικές η εξευρωπαιστικές αδιάφορο ).Τις τραγωδίες η τις κωμωδίες που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερα κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση θα τις γράψουν ίσως άλλοι.Εμένα μου έρχεται στον νού η τετριμμένη αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία : όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται.(θεωρία του Πολέμου σελίδα 411)"
O Π. Κονδύλης δεν είναι πιά σ΄αυτό τον κόσμο γιά να γράψει γιά την σημερινή ελληνική τραγωδία, την οποία είχε φυσικά προβλέψει ως αναπόφευκτη πρίν από 12 χρόνια.
Προσωπικά, πιστεύω ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων(πολιτικών και πολιτών ), η Ελλάδα βιώνει το τελικό στάδιο της ιστορικής της αποσύνθεσης.Ολοι την "κάνουν" 'οπως τα ποντίκια σε ναυάγιο, και ο καθένας προσπαθεί απλά να μήν κατηγορηθεί ότι συμμετείχε με τις ενέργειες του, στον αφανισμό του έθνους, ενώ όλοι συμμετέχουν.Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω την δήθεν "παραπλάνηση".
Ακολουθεί το άρθρο
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=155235
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου