ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ - 6/11/2010

Οι εκλογές σε οποιαδήποτε  δημοκρατική χώρα, είναι μιά μεγάλη γιορτή.
Σε μη δημοκρατικές χώρες, εκλογές δεν υπάρχουν, η όταν υπάρχουν, υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος.

Μεταξύ των δύο άκρων, υπάρχουν και παραλλαγές.
Η σημερινή Ελλάδα, είναι μιά τέτοια περίπτωση.Δημοκρατική χώρα, σίγουρα δεν είναι.Γιά να υπάρξει Δημοκρατία, απαραίτητη προυπόθεση είναι η τήρηση και η εφαρμογή των νόμων, τόσο από το κράτος, όσο και από τους πολίτες.Διότι ο νόμος σε μιά Δημοκρατία, είναι αυτός που κάνει εφικτή  την κοινωνική συμβίωση."Μεταξύ του δυνατού και του αδύναμου, μεταξύ του πλούσιου και του φτωχού, ο νόμος είναι αυτός που απελευθερώνει, και η ελευθερία είναι αυτή που σκλαβώνει" έλεγε ο Λακορντέρ στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν έβλεπε γύρω του την τεράστια φτώχεια και εκμετάλλευση των πρώτων βιομηχανικών εργατών.Εξ όσων γνωρίζουν όλοι όσοι ζούν σ΄αυτή την χώρα, οι νόμοι δεν τηρούνται.Αρα, το κύριο χαρακτηριστικό της σύγχρονης Δημοκρατίας, δεν υφίσταται στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι μιά χώρα της ανομίας.Οι κανόνες που εφαρμόζονται στην κοινωνία, δεν εξυπηρετούν το συλλογικό συμφέρον.Εξυπηρετούν το συμφέρον, του πλούσιου, του δυνατού, και κυρίως του πελατειακού πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης και της εκλογικής πελατείας του.
Η Ελλάδα ώς χώρα της ανομίας, χρειάζεται όμως ένα "δημοκρατικό μανδύα" γιά να κρύψει την ντροπή της ανομίας.Οι εκλογές είναι αυτός ο μανδύας.

Ετσι, οι εκλογές στην Ελλάδα, και γιά όσο καιρό το πελατειακό σύστημα εξουσίας θα κυβερνά τον τόπο, δεν έχουν κανένα νόημα.Νομιμοποιούν απλά το πελατειακό σύστημα εξουσίας που λεηλάτησε την χώρα επί 35 χρόνια.Είναι επίσης ψευδαίσθηση, να πιστεύει κανείς ότι το πελατειακό πολιτικό σύστημα μπορεί ν΄ανατραπεί αύριο μέσω της κάλπης.Αυτό θα μπορούσε θεωρητικά να συμβεί, αν υπήρχε ένα πολιτικό κίνημα εδώ και χρόνια, το οποίο θα είχε τις προυποθέσεις που εξέθεσα εδώ
Το κίνημα αυτό θα απαιτούσε πολύ χρόνο γιά να δημιουργηθεί, να επιτύχει τους στόχους του, και να αναλάβει την εξουσία.Το ΠΑΣΟΚ που είχε όλες τις προυποθέσεις το 1974, χρειάστηκε 7 χρόνια.Το κίνημα όμως αυτό στο οποίο αναφέρομαι , δεν δημιουργήθηκε κάν σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο.Αρα, το πελατειακό πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης, δεν μπορεί ν΄ανατραπεί μέσω των εκλογών.

Με βάση αυτό το σκεπτικό, όποιος Ελληνας δεν έχει κάποιο συμφέρον από την ανομία, και όποιος Ελληνας ψηφίζει γιά το συλλογικό συμφέρον της κοινωνίας, δεν πρέπει να πάει να ψηφίσει αύριο.Στον κανόνα αυτό, υπάρχουν σύμφωνα με την δική μου μεθοδολογία,  εξαιρέσεις.Αν ο συνδυασμός που κατεβαίνει στις εκλογές είτε γιά τις δημαρχιακές, είτε γιά τις περιφερειακές, είναι ανεξάρτητος, τότε ίσως αξίζει να ψηφίσουμε, αρκεί να βεβαιωθούμε ότι οι υποψήφιοι του συνδυασμού είναι πραγματικά απλοί και άξιοι  πολίτες, και όχι κομματόσκυλα δυσαρεστημένα από τα πολιτικά κόμματα.Διότι τα κομματόσκυλα, είναι κομματόσκυλα.Ανήκουν, έστω και ως δυσαρεστημένοι, στο πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης.Σήμερα είναι εδώ, και αύριο είναι αλλού.Αξίζει κατά συνέπεια τον κόπο, να ψηφίσουμε τους ανεξάρτητους, αρκεί να έχουν κάνει κάτι στην ζωή τους, διότι τουλάχιστον αυτοί, τόλμησαν.

Αυτά ήθελα να πώ, με βάση τα δεδομένα που γνωρίζουμε σήμερα, και θα ισχύουν αύριο.

Ας σκεφτούμε όμως λίγο, τι θα έπρεπε να είχε γίνει αναφορικά με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, αν μιά σοβαρή κυβέρνηση(εθνικής ενότητας,....) είχε αναλάβει την εξουσία μετά την ελληνική χρεοκοπία τον Μαιο του 2010.

Εχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι το 99,9% των δήμων είναι λεηλατημένοι και χρεοκοπημένοι, αυτή η σοβαρή κυβέρνηση θ΄αποφάσιζε να μήν κάνει δημοτικές εκλογές γιά τα επόμενα 5 χρόνια, και να ορίσει η ίδια δήμαρχο-διαχειριστή-εκκαθαριστή, ώστε να ξεκαθαριστεί το μέγεθος της λεηλασίας, και το ονοματεπώνυμο των υπευθύνων.Ο δήμαρχος-διαχειριστής-εκκαθαριστής, θα έφτιαχνε επιτέλους έναν ισολογισμό γιά τον κάθε δήμο,  θα κινούσε τις διαδικασίες γιά την δέσμευση της περιουσίας αυτών που προέβησαν σε πράξεις λεηλασίας και γιά την ποινική τους δίωξη,  θα προέβαινε σε συμφωνία με τους πιστωτές (υπάλληλοι, προμηθευτές,...) γιά τα οφειλόμενα ποσά, και τα χρόνια αποπλήρωμής, και τέλος θα θεσμοθετούσε τους δημοτικούς φόρους που θα επέτρεπαν σε βάθος χρόνου, να αποπληρωθούν τα λεηλατημένα, από τους δημότες.Αν γιά παράδειγμα. ο φόρος που θα αντιστοιχούσε σε κάθε δημότη γιά την λεηλασία ήταν 100 ευρώ ετησίως, ο φόρος αυτός θα έπρεπε ν΄αναλύεται ως εξής
-φόρος γιά την λεηλασία του πρώην δημάρχου Γιαννόπουλου - 23 ευρώ
-φόρος γιά την λεηλασία του πρώην δημάρχου Αντωνόπουλου - 25 ευρώ
-κλπ....
Η σοβαρή κυβέρνηση θα έπρεπε επίσης να επιβάλλει γιά κάθε χρεοκοπημένο-λεηλατημένο δήμο, την απαγόρευση οποιασδήποτε χρηματοδότησης από τον κρατικό προυπολογισμό, και την απαγόρευση οποιασδήποτε επιδότησης.Ο λεηλατημένος Δήμος, θα΄πρεπε με επιβολή φόρων στους Δημότες του, να πληρώνει τους μισθούς των υπαλλήλων του.
Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει, και όχι συνένωση Δήμων.

Ας πάμε τώρα στις περιφέρειες.Μιά σοβαρή κυβέρνηση, έπρεπε να αποκαταστήσει τον διορισμένο από το κράτος νομάρχη ανά Νομό, ο οποίος είναι ο ανώτερος κρατικός λειτουργός στον Νομό, και συντονίζει την κρατική λειτουργία στον συγκεκριμμένο Νομό.Παράλληλα, έπρεπε να ορίσει έναν περιφερειάρχη ανά περιφέρεια ώστε να οργανώσει αυτή την νέα διοικητική οντότητα, και σε πέντε χρόνια από τώρα, ο περιφερειάρχης να εκλέγεται από τον λαό.Ο περιφερειάρχης που θα εκλεγεί αύριο, είναι γιά γέλια, αφού δεν ξέρει κάν που θα εγκατασταθεί, και δεν έχει έναν αριθμό σταθερού τηλεφώνου όπου θα μπορέσει κάποιος να επικοινωνήσει μαζί του.

Οι αυριανές εκλογές που θα στοιχίσουν εκατομμύρια σε μιά χρεοκοπημένη και λεαλητημένη χώρα, δεν έχουν κανένα νόημα.