Εχουν ήδη περάσει 3,5 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής οικονομικής κρίσης.Πολλά τα μνημόνια, πολλά τα λεφτά,πολλές οι συνταγές,πολλά τα μέτρα.Εκ του αποτελέσματος, αυτό που διαπιστώνουμε σήμερα, είναι ότι η χώρα έχει περίπου καταρρεύσει.
ΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ
Οι επιδιώξεις και οι υποτιθέμενοι στόχοι, πολλοί και διαφορετικοί.Πάντα όμως επικεντρωμένοι στα οικονομικά.
Κάποιοι(κυρίως οι πολιτικοί που οδήγησαν στην κρίση και οι υποστηρικτές τους ) θεωρούσαν ότι θα είχαμε μιά σκληρή λιτότητα γιά δύο -τρία χρόνια, και μετά θα ξαναβγαίναμε και πάλι στις αγορές και το επί 35 χρόνια πάρτι θα συνεχιζόταν και πάλι.Μάλιστα υπόσχονταν ότι μόλις επανέλθουμε στο πάρτι, θα άρχιζε σταδιακά και η αποκατάσταση των "αδικιών".
Κάποιοι άλλοι πίστευαν, ότι πρέπει να το παίξουμε "καλά παιδιά" δηλαδή να εφαρμόσουμε ότι προβλέπεται,και οι ευρωπαίοι θα δώσουν τελικά λύση στο πρόβλημα.Δεν έδωσαν λύση οι ευρωπαίοι μέχρι στιγμής.
Κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι θα πρέπει να εκβιάσουμε : εμείς δεν παίρνουμε κανένα μέτρο,χρηματοδοτήστε τα ελλείμματα μας(δηλαδή πληρώστε γιά τις δαπάνες που κάνουμε εμείς και γιά τις οποίες δεν έχουμε τα αντίστοιχα έσοδα ), αλλιώς θα πετάξουμε στον αέρα την ευρωζώνη.
Κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι η λύση είναι να βγεί η Ελλάδα από το ευρώ.
Αλλοι πάλι έλεγαν ότι η λύση είναι η εσωτερική υποτίμηση και η παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Πολλές άλλες "λύσεις" προτάθηκαν και ειπώθηκαν.
ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΘΗΚΑΝ ΔΕΝ ΕΠΕΙΣΕ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ
Αυτό που είναι συγκλονιστικό γιά μιά τόσο μεγάλη και τραγική κρίση που δεν έχει προηγούμενο διεθνώς τουλάχιστον μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,είναι ότι καμμιά από τις λύσεις που προτάθηκαν δεν φαίνεται να έπεισε την πλειοψηφία.
Αν έχεις μιά πρόταση που στέκει, είναι προφανές ότι αργά η γρήγορα αυτή η πρόταση θα πείσει τον λαό.Αν ο λαός πειστεί γιά την προτεινόμενη συγκεκριμμένη λύση,όσο σκληρή κι΄αν είναι αυτή,θα την στηρίξει.Ο καθένας θα κάνει το κουμάντο του.Αν ξέρει ότι γιά 5 χρόνια θα πρέπει να υποστεί τις χ θυσίες και μετά αποδεδειγμένα θα υπάρξει μιά προοπτική, θα οργανωθεί ώστε να υποστεί τις απαραίτητες θυσίες.Το χειρότερο γιά τον πολίτη είναι να μήν ξέρει τι θα του ξημερώσει.Και μετά από 3,5 χρόνια, βρισκόμαστε δυστυχώς σ΄αυτό το σημείο.
Αυτό αποδεικνύει ότι η λύση είναι βέβαια πολύπλοκη.
Πρώτον, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο όπου εκλεγμένοι ηγέτες χρέωσαν ακόμα και παιδιά αλλά και αγέννητους γιά να εξυπηρετήσουν την πελατεία τους.Μιά πολιτισμένη κοινωνία υποτίθεται ότι οργανώνεται και λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε το μέλλον να είναι καλύτερο γιά τα παιδιά της.Δεν υπάρχει πολιτισμένη κοινωνία που να ζεί είς βάρος των μελλοντικών γενεών, διότι ουσιαστικά σκοτώνει τα παιδιά της.Το πρώτο θέμα κατά συνέπεια που προκύπτει από την ελληνική κρίση είναι ότι δεν υπάρχει πολιτισμικό πρηγούμενο όπου μιά κοινωνία οργανώθηκε και λειτούργησε επί 35 χρόνια αδιαφορώντας γιά το μέλλον, δηλαδή γιά το μέλλον των παιδιών της.Το φαινόμενο αυτό πρέπει αρχικά να κατανοηθεί ως μηχανισμός διότι δεν μπορεί εύκολα να τον συλλάβει ο ανθρώπινος νούς, και δεν υπάρχει προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία.Στην συνέχεια, επειδή ο μηχανισμός αυτός είναι απάνθρωπος,πρέπει να προκύψει τιμωρία και δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον.Ολη αυτή διαδικασία δεν έχει κάν αρχίσει μετά από 3,5 χρόνια κρίσης.Με ποιό μαγικό τρόπο θα μπορούσε τότε να βρεθεί λύση στο συγκεκριμμένο πολιτισμικό πρόβλημα;Το συγκεκριμμένο πρόβλημα παραμένει ακόμα και σήμερα ως έχει.
Ακόμα όμως κι΄αν κοιτούσαμε την ελληνική κρίση από καθαρά οικονομική σκοπιά (δηλαδή ασχέτως των αιτιών έχουμε ας πούμε μιά κατεστραμμένη οικονομία με τα σημερινά ελληνικά δεδομένα ),δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο όπου μιά χώρα ουσιαστικά χρεωκόπησε και την κρατάνε στην ζωή με το σωληνάκι από το 2010 χωρίς να υπάρχει καμμιά προοπτική.Εχουμε δηλαδή μιά χώρα που χρεωκόπησε το 2010, αλλά δεν κουρεύτηκε το χρέος της το 2010 διότι δεν βόλευε τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που δεν θα μπορούσαν να αντέξουν αυτή την ζημιά,και σταδιακά κουρεύτηκε ένα 25% του χρέους της στην συνέχεια(παραμένοντας μή βιώσιμο ),με την ζημιά να συσσωρεύεται κατά 80% σε ελληνικά χέρια (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, έλληνες ιδιώτες).Εχουμε μιά οικονομία που κατέρρευσε και οδήγησε το τραπεζικό σύστημα μέσω της μή αποπληρωμής των δανείων στην δική του κατάρρευση.Το γεγονός αυτό οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη κατάρρευση της οικονομίας.Εχουμε μιά οικονομία που έχασε το 25% του ΑΕΠ μέσα σε τρία χρόνια και δημιούργησε 1,5 εκατομμύρια ανέργους.Υποτίθεται ότι ανακτήθηκε το 60 με 70% της χαμένης ανταγωνιστικότητας της χώρας.Εχουμε μιά οικονομία όπου επικρατεί μιά απόλυτη ανασφάλεια.Κανείς δεν καταναλώνει, κανένας δεν επενδύει.Δεν υπάρχει ιστορικό μιάς τόσο βίαιης κρίσης όπου δεν διαφαίνεται καμμιά προοπτική .
Μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή κρίση που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, ήταν λογικό να μην έχει βρεθεί αμέσως η φύση της.Ιδίως αν σκεφτούμε ότι έχουμε αναθέσει την εξεύρεση της λύσης στους οικονομολόγους, δηλαδή σε ανθρώπους με περιορισμένη αντίληψη ως πρός τα ανθρώπινα πράγματα.
Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΡΑΓΙΚΗ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Η κρίση που δημιουργήθηκε από ελληνικά χέρια, τυγχάνει από το 2010 εως σήμερα μιάς τραγικής διαχείρισης από την πλευρά των ευρωπαίων.
Αρχικά η τραγική διαχείριση ήταν εσκεμμένη.Η χώρα έπρεπε να "ματώσει" γιά τις "αμαρτίες" της.Στην συνέχεια η Ελλάδα έπρεπε με τα χαστούκια που έτρωγε καθημερινά να είναι το παράδειγμα προς αποφυγή γιά τους λοιπούς "αμαρτωλούς" της ευρωζώνης(να μήν καταντήσετε Ελλάδα, κλπ...).Στην συνέχεια η χώρα χρησιμοποιήθηκε γιά να κερδίσει χρόνο η Ευρώπη.Δεν δινόταν και δεν έχει ακόμα δοθεί λύση στο ελληνικό πρόβλημα με εκφρασμένη αιτιολογία ότι η χώρα δεν εφάρμοζε το μνημόνιο (και ήταν εν πολλοίς αλήθεια ), αλλά στην πραγματικότητα ήταν γιά να κερδηθεί χρόνος.
Πέρα όμως από τους πραγματικούς σκοπούς που προανέφερα, τα διαχειριστικά λάθη του προγράμματος ήταν πολλά και είχαν τραγικά αποτελέσματα.
Ας υποθέσουμε όμως ότι πέρα από τους προαναφερόμενους στόχους που εξυπηρετούσαν άλλα συμφέροντα,οι εμπνευστές του ελληνικού προγράμματος είχαν και στόχο να σταθεί και πάλι η ελληνική οικονομία στα πόδια της ώστε να εξυπηρετεί στο μέλλον ομαλά τα δάνεια της, να τρέφει τα παιδιά της και να σταματήσει να είναι προβληματική χώρα γιά την ευρωζώνη.
Αν πράγματι, υπήρχε/υπάρχει και αυτή η επιδίωξη, δηλαδή το καλό της χώρας μας,τότε οι άνθρωποι που σχεδίασαν αυτό το πρόγραμμα είναι αφελείς, και πάντως δεν κάνουν γιά την ευρωπαική πολιτική σκηνή.Διότι αν γνωρίζεις ότι με τα μέτρα λιτότητας που θα λάβεις θα οδηγήσεις σε μιά μείωση του ΑΕΠ της τάξης του 25 με 30%, ξέρεις ότι το πρόγραμμα διάσωσης έχει δύο φάσεις.
Η πρώτη είναι η συμμετοχή σου σ΄ έναν πόλεμο που θα πρέπει να κερδίσεις.Κατά την περίοδο του πολέμου θα πρέπει να κάνεις το χρέος βιώσιμο και να μηδενίσεις τα ελλείμματα με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες (ανέργους και επιχειρήσεις )και σε όσο πιό σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται.
Η δεύτερη φάση είναι αυτή της ανασυγκρότησης της οικονομίας, με μεταρρυθμίσεις, με κίνητρα γιά προσέλκυση επενδύσεων κλπ...
Τα εργαλεία και τα μέσα που θα πρέπει να διαχειριστείς σε κάθε φάση είναι τελείως διαφορετικά.Δεν κάνεις μεταρρυθμίσεις κατά την διάρκεια του πολέμου, διότι δεν έχουν νόημα, και είναι εκτός τόπου και χρόνου.Στον πόλεμο, πρέπει να επιβιώσεις και να κερδίσεις με την κατάλληλη στρατηγική.Στην φάση της ανασυγκρότησης,δεν ασχολείσαι με το χρέος η τα ελλείμματα.Ασχολείσαι με την διαχείριση της οικονομικής ανάπτυξης.
Στο πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, δεν διακρίνω αυτές τις δύο φάσεις.Διαπιστώνω έναν αχταρμά από μέτρα τόσο του πολέμου όσο και της ανασυγκρότησης μαζί.Λαμβάνουν μέτρα γιά τον εκμοντερνισμό της δημόσιας διοίκησης της χώρας ώστε να προκύψουν αποτελέσματα σε δέκα χρόνια, κι΄ενώ η χώρα είναι σε πόλεμο.Είναι σαν να ακούγαμε σήμερα οτι η Αγγλία το 1941 είχε αρχίσει την μεταρρύθμιση του υπουργείου άμυνας της χώρας.Θα μας φαινόταν, και θα είχαμε δίκιο ότι αυτός που πήρε αυτή την απόφαση τότε ενώ η χώρα βρισκόταν σε πόλεμο ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Δεν υπάρχει δυστυχώς ακόμα και σήμερα ένα στρατηγικό σχέδιο γιά την έξοδο της χώρας από την κρίση.Και η στρατηγική είναι μιά μέθοδος πρακτικής επίλυσης προβλημάτων.Είναι ακριβώς το αντίθετο των ιδεολογιών.Γι΄αυτό και στρατηγική και ιδεολογία (η όποια ) είναι ασύμβατες έννοιες.Στην στρατηγική σκέψη επικεντρώνεται κανείς στην πραγματικότητα, και με βάση την πραγματικότητα, προσπαθεί να δεί ποιές είναι οι κατάλληλες ενέργειες με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων γιά να εξασφαλιστεί ένα κερδοφόρο αποτέλεσμα.Η ιδεολογία (η όποια) αντίθετα επικεντρώνεται στο τι θα ήθελε, αδιαφορώντας γιά την πραγματικότητα.
Η μέχρι τώρα διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα βασίστηκε δυστυχώς σε ιδεολογικά κατασκευάσματα και όχι στην στρατηγική.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Για να βγεί η Ελλάδα από την κρίση, χρειάζεται
α/'ενα στρατηγικό σχέδιο
β/ έναν ηγέτη που θα το συλλάβει και θα το εφαρμόσει
γ/ένα λαό που θα πιστέψει στο σχέδιο και θα το στηρίξει.
Το σχέδιο αυτό, θα πρέπει να έχει ως πρώτο στόχο να κερδηθεί πρώτα ο πόλεμος, και στην συνέχεια, σε μιά προοπτική δεκαετίας, ν΄αλλάξει ριζικά την χώρα, δηλαδή τους θεσμούς, το πολιτικό σύστημα, την οικονομία,το κράτος.
Σήμερα, θα περιγράψω συνοπτικά πώς κατά την γνώμη μου μπορεί να κερδηθεί ο πόλεμος.Οι μεταρρυθμίσεις που θα πρέπει να προκύψουν μετά, είναι το εύκολο κομμάτι, και πάντως υπάρρχει ο χρόνος να αναλυθεί.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να εκτιμηθεί σωστά η κατάσταση, δηλαδή η πραγματικότητα εντός της οποίας διενεργείται ο πόλεμος.
Η διεθνής κοινή γνώμη είναι πολύ σημαντική.Η εικόνα που έχει γιά την Ελλάδα είναι πολύ σημαντική γιά την έκβαση του πολέμου, και πρέπει να δοθεί η κατάλληλη επικοινωνιακή μάχη γιά ν΄αλλάξει αυτή η εικόνα.Αυτό είναι το εύκολο μέρος της δουλειάς, διότι η εικόνα της χώρας είναι τόσο υπερβολικά και αρνητικά διεστραμμένη, που μπορεί ν΄αλλάξει γρήγορα και με λίγα επιχειρήματα.Ιδίως τώρα που όλες οι χώρες του νότου έχουν καταρρεύσει.Πρέπει αρχικά να καταρριφθεί το επιχείρημα ότι η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ με αλλοιωμένα στοιχεία.Και αυτό είναι εύκολο, διότι το swap μερικών δις ευρώ που έκανε τότε η Ελλάδα γιά να φαίνεται λιγότερο το χρέος της, ήταν νόμιμο.Μάλιστα, και το Βέλγιο έκανε το ίδιο το 2003 αν θυμάμαι καλά.Ο κανονισμός που απαγόρευσε τα swaps εκδόθηκε το 2004-2005.
Στην συνέχεια πρέπει να καταρριφθεί ο μύθος ότι η αλλοίωση του ελλείμματος του 2009 ήταν εν γνώσει των ελλήνων.Το υπερβολικά μεγάλο έλλειμμα του 2009, ήταν γνωστό σε όλους τους ευρωπαίους ηγέτες και στα ευρωπαικά όργανα.Η Λαγκάρντ αφηγήθκε από το 2010 την επίσκεψη της στην Ελλάδα το 2009 γιά να πείσει την κυβέρνηση να πάρει μέτρα, αλλά και τις συναντήσεις της με ευρωπαίους αξιωματούχους γιά το ελληνικό έλλειμμα καθ' όλη την διάρκεια του 2009.Ο Αλμούνια επίσης σε πρόσφατη συνέντευξη του ομολόγησε ότι όλοι γνώριζαν γιά το υπερβολικό έλλειμμα, εκτός από τον ελληνικό λαό.Είναι μεγάλη ευρωπαική υποκρισία να προβάλλουν ακόμα και σήμερα ότι οι έλληνες αλλοίωσαν τα στοιχεία του ελλείμματος του 2009.Εκτός κιάν θεωρούνε ως έλληνες τα κομματόσκυλα που κυβερνούσαν και τους ευρωπαίους αξιωματούχους.
Τέλος, πρέπει να καταρριφθεί ο μύθος ότι οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι πλήρωσαν γιά το ελληνικό χρέος.Κανένας ευηρωπαίος φορολογούμενος δεν πλήρωσε μέχρι στιγμής δεκάρα γιά την Ελλάδα.Αντίθετα, με τα δάνεια που δόθηκαν στην ελλάδα, αποφεύχθηκε το ενδεχόμενο να πληρώσει ο ευρωπαίος φορολογούμενος τις ζημιές που θα είχαν προκύψει αν είχε κουρευτεί το ελληνικό χρέος το 2010, σε συνέχεια της ελληνικής χρεοκωπίας.Οι ζημιές θα ήταν της τάξης των 150 δις ευρώ.Αντ'αυτού οι ευρωπαίοι προτίμησαν να δώσουν 220 δις ευρώ δάνεια στην Ελλάδα, κυρίως γιά να αποπληρώσει τις τράπεζες, και μάλιστα με αγγλικό δίκαιο.Ετσι η Ελλάδα παρέμεινε η μόνη χώρα στην ιστορία που χρεοκώπησε χωρίς να κουρευτεί το χρέος της,Και αυτό, οι ευρωπαίοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι το πούλησαν στην ευρωπαική κοινή γνώμη εδώ και 3 χρόνια, ως χάρη που έγινε στην Ελλάδα, και μάλιστα οι περισσότεροι το ανέλυσαν και ως χρήμα των φορολογουμένων που σπαταλήθηκε γιά μιά χώρα που δεν σώνεται.Σαν να μήν έφτανε αυτό, οι ίδιοι που προέβαλλαν αυτά τα δάνεια πρός την ελλάδα ως χαμένα χρήματα τωην φορολογουμένων,έρχονται σήμερα και προβάλλουν το τυχόν κούρεμα αυτών των δανείων, ως νέα ζημιά γιά τους φορολογούμενους!Τα δεδομένα αυτά δεν τα γνωρίζουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι, και μπορούν εύκολα να προβληθούν.
Πέρα όμως από την κοινή γνώμη, οι λοιποί συμμετέχοντες στον πόλεμο, δηλαδή οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της ευρωζώνης, τα ευρωπαικά όργανα και οι αγορές, πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά.Οι κυβερνώντες των χωρών της ευρωζώνης και οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι σε γενικές γραμμές παρρακμιακοί και αυτοί.Είναι ελάχιστα πιό σοβαροί από τα ελληνικά κομματόσκυλα.Δεν έχουν στρατηγική αντίληψη των δεδομένων,είναι στατικοί στον τρόπο που παίρνουν τις αποφάσεις, και είναι αναποφάσιστοι.Μετά από τρία χρόνια κρίσης, δεν έχουν σχέδιο γιά την ευρωζώνη, και βαδίζουν στα τυφλά.
Αντίθετα, οι αγορές έχουν στρατηγική αντίληψη.Είναι ο δύσκολος αντίπαλος, διότι είναι αποφασιστικός, γρήγορος στην λήψη αποφάσεων, διαβασμένος, και δεν ξεγελιέται εύκολα.Εχει ένα μειονέκτημα που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.Βασίζεται πολύ στις προσδοκίες, και δρά με βάση αυτές που υιοθετει.Ενα άλλο μειονέκτημα αυτού του δύσκολου αντίπαλου, είναι ότι λειτουργεί πάντα ομαδικά με βάση τον μιμητισμό, και όχι πάντα με βάση τα fundamentals της οικονομίας.Tι θέλω να πώ μ΄αυτό : επι προεδρίας Ρ. Ρέγκαν, μιά μέρα κατόπιν ερώτησης δημοσιογράφου,και ενώ η αμερικανική οικονομία βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση και το δολλάριο έπεφτε συνεχώς, ο πρόδρος δήλωσε ότι το δολλάριο θ΄ανακάμψει δυναμικά και μάλιστα πολύ γρήγορα.Την επόμενη ώρα η άνοδος του δολλαρίου ήταν εκρηκτική.Στην συνέχεια, άρχισε να πέφτει, και στο τέλος της ημέρας, η ισοτιμία του δολλαρίου επανήλθε στα επίπεδα που βρισκόταν πρίν την δήλωση του προέδρου.Εκείνη την ημέρα κάποιοι κέρδισαν δισεκατομμύρια και κάποιοι άλλοι έχασαν δισεκατομμύρια.Μερικούς μήνες αργότερα, ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο έκανε μιά έρευνα με την συμμετοχή όλων των επενδυτικών οίκων που την μέρα των δηλώσεων του προέδρου, έκαναν αγορά η πώληση δολλαρίου, γιά να κατανοήσουν τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργήθηκε εκείνος ο πανικός την συγκεκριμμένη ημέρα.Οι απάντήσεις των περισσοτέρων συνοψίζονταν στα εξής : "εγώ ήξερα ότι δεν υπήρχε εκείνη την ημέρα λόγος ν΄ανεβεί το δολλάριο. Ομως βλέποντας τις εντολές αγοράς δολλαρίων ν΄αυξάνονται γεωμετρικά από λεπτό πρός λεπτό,αμέσως μετά την δήλωση του Προέδρου, έκανα και εγώ συναλλαγές.Διότι τι θα απαντούσα στους πελάτες μου μετά αν μου λέγανε, καλά όλοι αγόραζαν, και εσύ κοιμόσουν;Διότι γιά τον πελάτη, δεν έχει σημασία τι πιστεύεις, αλλά τι κάνεις γιά να μήν χασεις ευκαιρίες που είδαν οι άλλοι."
Ετσι, στα πλαίσια της αντιπαράθεσης, αν κάποιοι επενδυτές πειστούν γιά τις προοπτικές της χώρας με βάση πραγματικά δεδομένα, είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.
Σε ότι αφορά την οικονομική πραγματικότητα σήμερα, δηλαδή την πορεία του μετώπου,η ελληνική οικονομία μπορεί να φαίνεται ότι έχει καταρρεύσει,στην πραγματικότητα όμως η χώρα έφθασε στο σημείο να καλύπτει τα έξοδα του κράτους με αντίστοιχα έσοδα (χωρίς βέβαια τους τόκους να καλύπτονται ακόμα ).Είναι η πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια. που γίνεται αυτό.Ο προβληματισμός που υπάρχει είναι κατά πόσο αυτό μπορεί να διατηρηθεί.Κατά την γνώμη μου το πρωτογενές πλεόνασμα που θα προκύψει το 2013 θα μπορέσει με λίγη προσπάθεια ακόμα να διατηρηθεί τα επόμενα χρόνια.Αναφορικά με το χρέος, δεν είναι ακόμα βιώσιμο, αλλά έχουν δοθεί διαβεβαιώσεις από τους ευρωπαίους ότι θα λύσουν αυτό το πρόβλημα εντός του 2014.Δεν είναι πιά τραγικό το πρόβλημα.Χρειάζεται μιά μείωση του χρέους κατά 50 δις, και υπάρχουν πολλές τεχνικές μέσω των οποίων αυτό μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι φορολογούμενοι.
Κατά συνέπεια σε ότι αφορά την πορεία του μετώπου γιά την Ελλάδα, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.Υπάρχουν όμως τρείς κίνδυνοι που πρέπει να ληφθούν υπόψη.Ο κίνδυνος έλλειψης πολιτικής σταθερότητας γιά τα επόμενα δύο χρόνια. ο κίνδυνος να μην μπορέσει ν΄αντέξει η κοινωνία γιά άλλα δύο χρόνια, και τέλος ο κίνδυνος να καταρρεύσει η ευρωζώνη.Γιά τους κινδύνους αυτούς, πρέπει να προκύψουν επεξεργασμένα σενάρια ωστε να ελαχιστοποιηθούν.
Ετσι, αν συνοψίσουμε τα ανωτέρω, μπορούμε να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα γιά το σχέδιο που πρέπει να εκπονηθεί.
-το μέτωπο θα διαρκέσει ακόμα το πολύ 2 χρόνια.
- ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί από την ελληνική πλευρά.Ξέρουμε και έχουμε τα μέσα να κερδίσουμε τον επικοινωνιακό πόλεμο,και τον διαπραγματευτικό πόλεμο
-ξέρουμε τα δυνατά και αδύνατα σημεία των αγορών, και μπορούμε να δώσουμε τον αγώνα με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας.Λίγα, ελάχιστα κίνητρα χρειάζονται και μάλιστα χωρίς κόστος.
-το πρωτογενές πλεόνασμα που θα προκύψει το 2013, μπορεί να διατηρηθεί τα επόμενα χρόνια αν συνεχιστεί η προσπάθεια.
-η βιωσιμότητα του χρέους θα επιτευχθεί το 2014.
-οι κίνδυνοι που υπάρχουν γιά τυχόν κατάρρευση του μετώπου,είναι γνωστοί και μπορούν να γίνουν ελεγχόμενοι.
Εχοντας υπόψη τα ανωτέρω,μπορεί πλέον να εκπονηθεί ένα στρατηγικό σχέδιο.Δεν μπορεί εδώ ν΄αναλυθεί σε κάθε λεπτομερεια του το σχέδιο.Μπορούν όμως να περιγραφούν κάποιες βασικές αρχές από τις οποίες θα διέπεται.Το σχέδιο δεν θα βασίζεται σε καμμιά οικονομική θεωρία , και σε καμμιά ιδεολογία.Θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στα διδάγματα από την διαχρονική ιστορική πορεία του ελληνισμού,και στις ελληνικές αξίες.
-το να παραμείνουμε οπωσδήποτε στο ευρώ η το να βγούμε οπωσδήποτε από το ευρώ, δεν ειναι ελληνική προσέγγιση, αλλά ιδεολογική.Η ελληνική προσέγγιση βασιζόταν πάντα στην αποτελεσματικότητα της όποιας απόφασης.Αν μπορούμε να οργανώσουμε μιά τόσο πολύπλοκη έξοδο, όπως η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ, αν δηλαδή έχουμε μελετήσει γιά χρόνια την κάθε πτυχή αυτής της εξόδου, και την έχουμε ζυγίσει θετικά, τότε να βγούμε από το ευρώ.Αν λάβουμε υπόψη ότι χρειάστηκαν χρόνια προετοιμασίας γιά να μπούμε στο ευρώ και μάλιστα χωρίς οικονομική κρίση,προσωπικά αμφιβάλλω ότι αυτό το διαλυμένο κράτος έχει κάνει η μπορεί να κάνει αυτή την προεργασία.Ετσι, η τυχόν επιστροφή στην δραχμή αυτή την στιγμή, μου φαίνεται σαν μιά επιστροφή στο κενό.Με το ίδιο σκεπτικό, η παραμονή οπωσδήποτε στο ευρώ είναι μάλλον μιά επιθυμία παρά η συνειδητοποιημένη έκφραση των αναγκαίων πολιτικών που απαιτούνται γιά την παραμονή στο πιό ισχυρό νόμισμα της υφηλίου.
-ο ελληνισμός βασιζόταν πάντα σε αξίες και όχι σε αρχές.Διότι οι αρχές είναι αυθαίρετες και αλλάζουν διαχρονικά.Οι αξίες είναι διαχρονικές.Ο Ελληνισμός επιβίωσε χιλιάδες χρόνια τώρα, βασιζόμενος σε αξίες.Ας πάρουμε ένα παράδειγμα.Ο ελληνισμός θεωρούσε πάντα ότι η παραγωγή πολιτισμού έχει νόημα παρά μόνο αν προσφέρει στην ανθρωπότητα.Ο ελληνισμός ήταν πάντα μιά προσφορά πρός την ανθρωπότητα.Ο ελληνισμός δεν έκανε ποτέ κάτι πρός το συμφέρον του αν αυτό ήταν ενάντια στην ανθρωπότητα.Τι να το κάνεις γιά παράδειγμα να βγείς από το ευρώ μετά από μιά καλή προετοιμασία γιά να σωθείς ως χώρα, αν με την ενέργεια σου αυτή οδηγήσεις την ευρωζώνη στην κατάρρευση, και τους γειτονικούς βαλκανικούς λαούς στην μιζέρια;Αυτή δεν θα ήταν μιά συμπεριφορά που συνάδει με τις ελληνικές αξίες.
-ο ελληνισμός βασιζόταν πάντα στην αξιοπρέπεια και στην αγάπη γιά την ελευθερία.Η αρχή αυτή δεν θα επέτρεπε παραδείγματος χάριν στους έλληνες να δεχτούν μέρος του ελληνικού χρέους να το πληρώσουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
- ο ελληνισμός μέσα από τις δυσκολίες που πέρασε,έμαθε ότι η επιβίωση, απαιτεί την διαχείριση των κινδύνων.Αυτό σήμαινε πάντα, ότι πρώτα εξασφαλίζεται η κατοικία γιά να είναι ασφαλής η οικογένεια.Στην συνέχεια, επιδιώκεται μιά πολλαπλή πηγή εσόδων, ώστε ότι κι΄αν προκύψει,να μην καταρρεύσει πλήρως το εισόδημα της οικογένειας.Η σημερινή επίθεση στα εισοδήματα των ελλήνων, και κυρίως η υπερφορολόγηση της κατοικίας του ακόμα κι΄αν δεν αντλεί κάποιο εισόδημα από αυτήν, είναι μιά ανθελληνική συμπεριφορά, μιά συμπεριφορά εκτός των ελληνικών αξιών.
- ο ελληνισμός βασιζόταν πάντα στην αλληλεγγύη της κοινότητας πρός τα μέλη της.Η ανάπτυξη της ατομικότητας εκτός του αλληλέγγυου πλαισίου της κοινότητας, είναι ανθελληνική.Η αλληλο-βοήθεια εντός της οικογένειας και εντός της κοινότητας, είναι μιά ελληνική αξία.Ο σημερινός αποκλεισμός εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από το ελληνικό δίκτυο αλληλεγγύης, είναι ανθελληνικός.
Θα μπορούσα να επεκτείνω αυτή την ανάλυση αξιών από τις οποίες θα διέπεται το στρατηγικό σχέδιο.Πιστεύω όμως ότι γίνεται κατανοητό ως πλαίσιο, και είναι νομίζω προφανές ότι ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί να υιοθετηθεί από τον ελληνικό λαό.Επιπλέον, αυτό το στρατηγικό σχέδιο που θα διέπεται από τις ελληνικές αξίες,θα είναι ακόμα πιό σημαντικό γιά την επόμενη φάση μετά τον πόλεμο, δηλαδή την ανασυγκρότηση της χώρας, διότι οι οικονομικές δραστριότητες που θα πρέπει ν΄αναπτυχθούν, τα κίνητρα,κλπ... θα πρέπει να βασιστούν στις ικανότητες του λαού μας, στην ιστορία και την γεωγραφία μας (αυτά που μπορούσαμε πάντα διαχρονικά να κάνουμε καλά ).
Αν μέσα στον κάθε κλάδο της ελληνικής οικονομίας υπήρχε ένας άνθρωπος που είχε την διαύγεια που έχει ο Φαρμάκης γιά τον κλάδο της πληροφορικής, η ελληνική οικονομία, μπορεί να μήν πετούσε, αλλά σίγουρα θα είχαν δημιουργηθεί οι προυποθέσεις γιά μιά πιό ξεκάθαρη στρατηγική γιά κάθε κλάδο.
http://www.gregoryfarmakis.gr/archives/175604804
