Μιά τόσο βαριά εικόνα

Στην σημερινή Le Monde (δείτε εδώ )διάβασα αυτή την συγκλονιστική ιστορία.

Ενας νοτιο-αφρικανός φωτογράφος ο Kevin Carter βρέθηκς το 1993 στο Σουδάν, όου υπήρχε τότε πείνα.Σ' ένα χωριό, είδε αυτό το παιδί που φαίνεται στην φωτογραφία,που με δυσκολία μπορούσε να κινηθεί λόγω της πείνας, και το οποίο προσπαθούσε μπουσουλώντας να φτάσει ένα κέντρο παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας που βρισκόταν μερικές δεκάδες μέτρα μπροστά του.Ξαφνικά, ένας γύπας προσγειώνεται πίσω από το παιδί.Αρχίζει να καταγραφει την σκηνή με την φωτογραφική του μηχανή.Περιμένει 20 λεπτά γιά να δεί τι θα κάνει ο γύπας.Τελικά, φοβίζει το πουλί και το διώχνει από το παιδί.Μετά, ο φωτογράφος περπατά γιά ένα-δύο χιλιόμετρα μέχρι που καταρρέει ψυχολογικά.Ο συνάδελφος του που τον βρήκε στην συνέχεια, κατάλαβε από αυτά που έλεγε, ότι δεν μπορούσε ν΄αντέξει ακόμα και ως σκέψη αυτό που κατέγραψε.

Στις 26/3/1993, η φωτογραφία δημοσιεύτηκε από την New York Times.Tα ερωτήματα των αναγνωστών ήταν πολλά κυρίως γιά το αν κατάφερε να σωθεί το παιδί.

Στις 12/4/1994, ο φωτογράφος παίρνει το Pulitzer γι΄αυτή την φωτογραφία.Αμέσως αρχίζει και η σκληρή κριτική πρός τον φωτογράφο.Ενας άνθρωπος που βάζει σε κάδρο την δυστυχία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά άλλος ένας γύπας θα γράψει μιά εφημερίδα.Οι υπόλοιπες κριτικές αναφέρονταν στο ότι ο φωτογράφος δεν βοήθησε το παιδί που κινδύνευε.

Τρείς μήνες μετά την βράβευση του ο φωτογράφος αυτοκτονεί.Στην επιστολή που αφήνει, δεν λέει τίποτα γιά αυτό το παιδί στο Σουδάν.Αναφέρει ότι δεν αντέχει άλλο αυτές τις μνήμες από τις σφαγές και τα πτώματα.

Το 2011, ένας δημοσιογράφος προσπαθει ν΄ανακαλύψει τι συνέβη τελικά μ΄αυτό το παιδί.Πάει στο ίδιο χωριό, βρίσκει τον πατέρα του παιδιού και μαθαίνει ότι το παιδί αυτό, δεν πεθανέ τότε από την πείνα, αλλά πέθανε 14 χρόνια μετά από την μαλάρια.