Η Ευρώπη μετά τον Εβρο και τον κορονοιό- το ουσιώδες συμπέρασμα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πολύ συχνά (όλο και συχνότερα) συμβαίνουν πράγματα γύρω μας που θα μας φαίνονταν αδιανόητα λίγα χρόνια πρίν.Κι' όμως είναι πραγματικά.Γιατί μας φαίνονται αδιανότητα;Διότι συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο σκεφτόμασταν λίγα χρόνια πρίν,ενώ το περιβάλλον γύρω μας (η Ιστορία όπως γράφεται καθημερινά, όπως προτιμώ να το ονομάζω )έχει πάρει άλλη πορεία.Η Ιστορία κινείται από εκατομμύρια παράγοντες σε βάθος χρόνου, κι' έτσι ανάλογα με το βάρος του κάθε παράγοντα, μπορεί να πάρει κάποια συγκεκριμμένη πορεία γιά κάποιο διάστημα, και έπειτα να πάρει μιά άλλη πορεία υπό την πίεση/αντίδραση ένος η πολλών άλλων παραγόντων.Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι κάποιοι παράγοντες που επιδρούν επί της Ιστορίας δεν είναι αναστρέψιμοι.Για παράδειγμα, η τεχνολογία.

Οι άνθρωποι ανέκαθεν ήθελαν να κατανοήσουν τον κόσμο μέσα στον οποίο κινούνται ή θα κινηθούν.Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό.Αυτό όμως που είναι εφικτό,μέσω της μελέτης, είναι να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε, και να προβλέψουμε σχετικά εύκολα την εξέλιξη των παραγόντων που δεν είναι αναστρέψιμοι, κι΄ετσι να κατανοήσουμε τουλάχιστον τις μεγάλης τάσεις της Ιστορίας στο άμεσο μέλλον. Αυτό εννοούσε ο Αριστοτέλης για παράδειγμα όταν έγραφε : "Οι ανθρώπινες δυνατότητες δεν μπορούν να εξιχνιάσουν την "καταγωγή" ή τη "φύση" του παντός, ωστόσο δεν είναι και ολότελα τυφλές μπροστά στα φαινόμενα της φυσικής και της ανθρώπινης ιστορίας."

Α/Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ (Η ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ)

Aν έπρεπε να επιλέξω έναν μόνο μεγάλο διανοούμενο που μελέτησε και περιέγραψε κατα την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα,τις μεγάλες αυτές και μη αναστρέψιμες τάσεις της Ιστορίας, και κατάφερε μέσω αυτών να μας πεί πώς θα είναι ο εικοστος πρώτος αιώνας σε γενικές γραμμές, χωρίς να κάνει ούτε ένα λάθος μέχρι στιγμής, αυτός είναι ο Π.Κονδύλης.

Θα έπαιρνε πολύ χρόνο να περιγράψω εδώ αναλυτικά την σκέψη του, αλλά δεν χρειάζεται.Οποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να μελετήσει το έργο του και ειδικά το βιβλίο του "Απο τον 20ο στον 21ο αιώνα¨"Μπορώ όμως εδώ να πέριγράψω κάποιες μεγάλες τάσεις που περιέγραψε, όταν δήλωνε "σκέψου ιστορικά, οι απαντήσεις στα ιστορικά προβλήματα δεν βρίσκονται μέσα στην κατασκευασμένη θεωρία, αλλά αντίθετα οι απαντήσεις στα θεωρητικά προβλήματα βρίσκονται μέσα στην ιστορία. Όσοι επιλέγουν τη θεωρία έναντι της ιστορίας το κάνουν όχι γιατί κινούνται σε υψηλότερες σφαίρες, όπως συχνά πιστεύουν οι ίδιοι, απλά από πνευματική νωθρότητα· γιατί η οποιαδήποτε θεωρία είναι απείρως απλούστερη από οποιαδήποτε ιστορική κατάσταση."

Για παράδειγμα

-"Αν ο 20ος αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης.

Ποιά συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε."

-η καταστροφή του περιβάλλοντος σε τόση μεγάλη κλίμακα θα οδηγήσει σε μεγάλες κλιματικές αλλαγές και σε συνδυασμό με τους τοπικούς πολέμους που θα είναι συχνότεροι και φονικότεροι σε σχέση με το παρελόν, θα οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους ανα την υφήλιο στην προφυγιά.

-αυτά τα προσφυγικά κύμματα θα είναι τόσο μεγάλα,που θα οδηγήσουν τον πλανήτη σε γενικευμένη αναταραχή.Ελέγε για παράδειγμα, ας φανταστούμε να εισρεύσουν στην Ευρώπη με την μιά η σταδιακά 50 εκατομμύρια πρόσφυγες.Η Ευρώπη απλά θα καταρρεύσει.

-η σπάνη των αγαθών και των πρώτων υλών:περιέγραφε ότι αν οι χώρες του τρίτου κόσμου ή κάποιες μόνο από αυτές με μεγάλο πληθυσμόαρχίσουν να καταναλώνουν ανα κάτοικο τις ποσότητες των πρώτων υλών που καταναλώνουν ανα κάτοικο οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι,η παγκόσμια οικονομία και τα μοντέλα ανάπτυξης θα καταρρεύσουν.Για ποιές ιδεολογίες θα μιλάμε πλέον σ΄ένα πλανήτη όπου οι άνθρωποι θα ενδιαφέρονται μόνο γιά την προσωπική βιολογική τους επιβίωση.

Από όλες αυτές και πολλές άλλες μεγάλες τάσεις, έβγαζε τότε κάποια σημαντικά συμπεράσματα για το μέλλον γενικότερα αλλά και ειδικότερα για την Ευρώπη και την Ελλάδα.Οπως:

-όταν έρθει η στιγμή που οι Δυτικές κοινωνίες θα πρέπει να επιλέξουν(και αυτό θα γίνει αναπόφευκτο) μεταξύ των υποτιθέμενων αξιών τους (ανθρώπινα δικαιώματα,κλπ...)και της βιολογικής επιβίωσης των πολιτών τους, θα επιλέξουν την βιολογική επιβίωση των πολιτών τους και θα παύσουν να υποστηρίζουν τις αξίες που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά.

Η κατάσταση στον Εβρο, αλλά και γενικότερα η κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα, μου θυμίζουν έντονα το παραπάνω συμπέρασμα του Κονδύλη.Βέβαια δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί από ανθρώπους που δεν είναι εξοικειωμένοι με την σκέψη του.Δεν είναι κατανοητό από τους ανθρώπους πιστεύουν ακόμα στις ιδεολογίες.Δεν είναι και ευχάριστο συμπέρασμα.Και δεν θα γίνει σε μιά μέρα.Νομίζω όμως ότι αυτή η ιστορική φάση ανοίγει όπως θα το περιγράψω και παρακάτω, και οι περισσότεροι άνθρωποι θα την κατανοήσουν όταν θα την βιώσουν, όπως την βιώνουν αυτές τις ημέρες.

Χθές, παρακολουθούσα στο twitter την αντίδραση ενός Γάλλου βουλευτή που μόλις είχε δεί την Δήλωση του Ερντογκάν που καλούσε την Ελλάδα να ανοίξει τα σύνορα και να αφήσει τους πρόσφυγες να πάνε σε άλλες χώρες, 'εγραψε :"μας παιρνά για μαλάκες".Είναι μιά λογική αντίδραση ενός ανθρώπου που δεν κατανοεί ακόμα τις μεγάλες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα αυτές τις ημέρες, και θα τις κατανοήσει βιωματικά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.

Η κατάσταση σήμερα στον Εβρο και στην Ευρώπη είναι ουσιαστικά η ιστορική στιγμή που η Ευρώπη αρχίζει να αναμετριέται με τον ευατό της γιά τις αξίες της, μέχρι που τελικά, σε ένα χρόνο, σε πέντε χρόνια, σε δέκα χρόνια,.... θα απορρίψει όλες τις αξίες της για να επιβιώσει.Αυτή είναι κατά την γνώμη μου η μεγάλη εικόνα.Εν τω μεταξύ μετατρέπεται σε φρούριο.Και η μετατροπή σε φρούριο, δεν έχει επιστροφη όπως θα το εξηγήσω παρακάτω.

Β/ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ομως, η κατάσταση που βιώνει σήμερα η Ευρώπη (επίθεση στα σύνορα, και παράλληλα κορονοιός), φωτίζει πολύ καλύτερα, εκ της πραγματικότητας που βιώνουμε, και πολλές άλλες σοφές σκέψεις που είχαν εκφραστεί στο παρελθόν, ως πρός τον δρόμο προς τον 21ο αιώνα που ακολουθούν οι Δυτικές κοινωνίες εδώ και πολλές δεκαετίες.

Αυτές οι σκέψεις βασίζονταν περισσότερο στην πολύ καλή γνώση της ανθρώπινης φύσης και Ιστορίας. Ουσιαστικά αυτές οι σκέψεις βασίζονταν περισσότερο στην άποψη ότι το μέλλον, πολύ δύσκολα μπορούμε να το προβλέψουμε, και επειδή δεν μπορούμε να το προβλέψουμε, θα πρέπει να έχουμε οργανωμένες δικλείδες ασφαλείας γιά να αντιμετωπίσουμε την όποια κατάσταση, οι οπόίες θα βασίζονται στις κλασικές δικλείδες ασφαλείας που είχαν πάντα οι άνθρωποι μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, και οι οποίες είχαν προκύψει από την ανθρώπινη φύση.

Ο στρατηγός Ντε γκώλ, όταν υπέγραφε εν ονόματι της Γαλλίας, την Συνθήκη της Ρώμης από την οποία προέκυψε αυτό που λέμε σήμερα Ευρωπαική Ενωση, δήλωνε : H Γαλλία δεσμεύεται σήμερα να συμμετάσχει σε μιά "Ευρώπη τηε συνεργασίας", υπό τον όρο ότι ο νέος θεσμός (η Ευρώπη) θα σέβεται την εθνική κυριαρχία των κρατών, που είναι η κύρια ασπίδα γιά την προάσπιση των ζωτικών συμφερόντων των εθνών.Και ως ζωτικά συμφέροντα των εθνών, είχε αναφέρει τότε

-την ασφάλεια (στρατιωτική ισχύ)

-την ενέργεια

-την γεωργίκή παραγωγή (τροφική αυτάρκεια)

-τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής του κάθε έθνους

Τι έλεγε λοιπόν αυτός ο μεγάλος ηγέτης : συμφωνώ να συνεργαστούν οι ευρωπαικές χώρες, αλλά σε ότι αφορά τα ζωτικίκά τους συμφέροντα όπως περιγράφονται παραπάνω, να έχουν το δικαίωμα να είναι αυτάρκεις.

Ο Ντε Γκώλ δεν τα δήλωνε αυτά επειδή ήταν εθνικιστής, αλλά επειδή γνώριζε πολύ καλά (ήταν μορφωμένος) την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη ιστορία.Και ήξερε ότι όταν έρθουν τα δύσκολα(πανδημία, πόλεμος,...), οι άνθρωποι βασίζονται και πάλι αυθόρμητα (εκ της φύσης τους) σ΄αυτά στα οποία βασίστηκαν καθ ' όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας : στην οικογένεια, την αλληλέγγυα κοινότητα τους, στο έθνος, στην υπεράσπιση των συνόρων ( ο βασικός λόγος ύπαρξης του Κράτους).

Όλα αυτά μπορεί να ήταν κάπως θεωρητικά τότε, αλλά και μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα (Εβρος, κορονοιός).Σήμερα όμως που οι ευρωπαικοί λαοί είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους, καταλαβαίνουν ενστικτωδώς (δεν χρειάστηκε κάποιος να τους το πεί από την τηλεόραση) ότι η προστασία των παιδιών, των ηλικιωμένων πρέπει να γίνει από την οικογένεια, και όχι από τα σχολεία, τα σφαλιστικά ταμεία ή από ιδρύματα.

Σήμερα, που γνωρίζουμε ότι εξαρτόμαστε από τα κινεζικά εργοστάσια γιά τα φάρμακα μας, κατανοούμε καλύτερα τι εννοούσε τότε ο Ντε Γκώλ ως πρός το δικαύμα αυτοτέλειας του κάθε έθνους σε ότι αφορά τα τρόφιμα του, τα φάρμακα του,....

Γιά τον Ντε Γκώλ, η εθνική κυριαρχία, ήταν η προυπόθεση γιά το πρωτείο της Πόλιτικής επί της Οικονομίας.

Ενα άλλο συγκλονιστικό βιβλίο που θέλω ν ΄αναφέρω εδώ είναι το εξής : "Le piege ( 1993) του Jimmi Goldsmith.

Oταν κατέβηκε στις ευρω-εκλογές του 1994 στην Γαλλία μαζί με τον Philippe de Villiers, και προσπαθώντας να πείσουν γιά τον επικίνδυνο δρόμο της παγκοσμιοποίησης που είχαν ήδη επιλέξει οι κυβερνώνες την Ευρώπη μετά τον Ντεγκώλ, έλεγαν μεταξύ άλλων για να γίνει κατανοητό το επιχείρημα τους: οταν τα σύνορα πέσουν (συμπεριλαμβανομένων των υγειονομικών), μιά γρίπη στο Νέο Δελχί θα αγγίξει και το τελευταίο χωρίο της Ευρώπης.Οπως δήλωνε προχθές ο Philippe de Villiers σε μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα, οι ελίτ, και τα μέσα ενημέρωσης τότε μας χλεύαζαν.Μας έλεγαν είναι υπερβολή.Μας έλεγαν, μα δεν μπορούμε να πάμε ενάντια στην παγκοσμιοιποίηση.

Γ/ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΩΣ ΕΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα όλα αυτά είναι πιό κατανοητά.Αυτό που έχει σημασία πλέον, είναι να κατανοήσουμε τι έχτισαν οι Κυβερνώντες ανά την Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια, τα οποία μας οδήγησαν εδώ.Και δευτερευόντως, ίσως να έχει σημασία να καταλάβουμε, γιατί δεν καταλάβαμε που μας οδηγούσε αυτό το οικοδόμημα, που έγινε γιά εμάς χωρίς εμάς.

Ο Μύθος της ευτυχισμένης παγκοσμιοποίησης

ο Ιστορικός των ιδεών που θα αναζητήσει κάποια στιγμή στο μέλλον πώς χτίστηκε αυτός ο μύθος, θα διακρίνει αναπόφευκτα την ιδέα ώς πρός την σύλληψη της, στα γεγονότα του Μαιου το 68 στην Γαλλία.Θα καταλάβει όμως σχεικά εύκολα ότι η υλοποίηση του μύθου άρχισε μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Ασ θυμηθούμε όμως τα τότε επιχειρήματα της παγκοσμιοποίησης γιά να καταλάβουμε τα εργαλεία που χτίστηκαν γιά να την κάνουν πραγματικότητα.Η παγκοσμιοποίηση ήταν

-η σταδιακή απαλλαγή από το κράτος έθνος, τις θρησκείες και τους πολέμους (διότι δεν θα υπήρχαν πλέον εθνικισμοί,...)

-η ανάγκη να βασιστούμε στις αγορές που θα ρυθμίζουν τα πάντα, απαύνοντας τις εντάσεις και τις τριβές : οι πολίτες παύουν να είναι πολίτες και γίνονται καταναλωτές σε μιά παγκόσμια πλανητική και μαζική αγορά.Τα πρωτεία μεταξύ πολιτικής και οικονομίας, αναλαμβάνει η οικονομία, με συνέπεια

-την αναδιανομή των πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο

-την καλλιέργεια της πολυκοσμικότητας

-μεγάλες υπερεθνικές οργανώσεις αναλαμβάνουν τον συντονισμό και το χτίσιμο αυτού του νέου κόσμου (Ευρωπαική Ενωση, ΟΗΕ,...) αντί των κρατών με σκοπό την ατομική ευτυχία του καθενός και την γενική ευημερία του πλανήτη.

Το τερατούργημα που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη από τον μύθο της παγκοσμιοποίησης

Η σημερινή Ευρωπαική Ενωση όπως εξελίχθηκε και υφίσταται σήμερα, έχει στα θεμέλια της, τα επιχειρήματα του ανωτέρω μύθου.Είναι ένα τέρας που κανένας πολίτης δεν καταλαβαίνει.Γίνεται και εσκεμμένα εν μέρει.Οταν ψηφίζουμε γιά παράδειγμα στις ευρωπαικές εκλογές, ξέρουμε γιά τι πράγμα ψηφίζουμε;Νομίζω κανένας δεν ξέρει.Στην καθημερινή μας ζωή, βρίσκουμε πάντα τρόπους να αποφύγουμε τα ουσιώδη ερωτήματα, και αρκούμαστε σε διάφορα ευφυολογήματα όπως : H Eυρώπη είναι μακριά από τους λαούς, η Ευρώπη είναι ένα γραφειοκρατικό τέρας, η Ευρώπη είναι αργή,κλπ....Το ουσιώδες διακύβευμα (που είναι : Θέλουμε το πρωτείο της πολιτικής επί της οικονομίας, ή θέλουμε το πρωτείο της οικονομίας επί της πολιτικής ), δεν το ξέρουμε, και δεν μας το λέει κανείς.

Δ/Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Οταν έρχεται η αρρώστια, η δυστυχία και ο πόλεμος, οι υπερεθνικές οργανώσεις όπως η Ευρωπαική Ενωση, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, διότι δεν φτιάχθηκαν γι΄αυτό τον σκόπό.Δεν περιμένει και κανείς να κάνουν τίποτα.Επιστρέφουμε ενστικτωδώς στην επιβίωση

-με το εθνικό κράτος (φύλαξη των συνόρων )

-την εθνική κυριαρχία (την ελευθερία των κρατών να λάβουν αποφάσεις αναγκαίες και γρήγορες)

-την κοινότητα (τον άμεσο έλεγχο των ζωτικών συμφερόντων σε τοπικό επίπεδο)

-την οικογένεια/το σπιτι μας.

Μόλις ξέσπασε ο κορονοιός διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι τα κράτη δεν ήταν κυρίαρχα, ιδίως σε ότι αφορά την παραγωγή των φαρμάκων τους.

Ε/ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Με τα ανωτέρω, δεν θέλω σε καμμιά περίπτωση να πώ ότι, ότι οικοδομήθηκε σε ευρωπαικό επίπεδο είναι άχρηστο και πρέπει να το πετάξουμε.Θέλω απλά, να επισημάνω ότι η Ευρώπη πήρε μιά λάθος πορεία η οποία πρέπει να αλλάξει.

Ο Πρόεδρος Μακρόν, σε πρόσφατο διάγγελμα του (πριν 3 ημέρες) δήλωνε : "το να αναθέτουμε σε άλλους την ασφάλεια μας ως πρός, την τροφή μας, την υγεία μας,τον στρατιωτικό εξοπλισμό των ΕΔ μας,και του τρόπου ζωής μας γενικότερα, είμναι απλά τρελό".Σωστό.Ομως, αυτό δεν αρκεί γιά ένα νέο ξεκίνημα γιά την Ευρώπη.Η βάση πρέ΄πει να είναι η εθνική κυριαρχία των κρατών.Η απόλυτη εθνική κυριαρχία σε βασικά θέματα.Τα κράτη δεν μπορούν να είναι εν μέρει κυρίαρχα στα βασικά θέματα που αφορούν την επιβίωση τους.

Πρέπει να καταλήξουμε σε περισσότερη Ευρώπη, αλλά με άλλο τρόπο.Πρέπει να φτιάξουμε έναν ευρωπαικό στρατό,χωρίς να καταργήσουμε τους εθνικούς στρατούς.Πρέπει να προκύπτει προς τον έξω κόσμο μιά ευρωπαική κυριαρχία που θα εκφράζεται μεταξύ των άλλων και από έναν ευρωπαικό στρατό, αλλά η Ευρωπαική κυριαρχία θα νομιμοποιείται από τις εθνικές κυριαρχίες των κρατών μελών,και αυτές θα πρέπει να εκφράζει.

Ομως,γιατί δεν μπορούσαμε να τα καταλάβουμε όλα αυτά μέχρι τώρα, ενώ τα κατανοούμε πολύ καλύτερα μετά τα γεγονότα στον Εβρο και τον κορονοιό;

Nομίζω ότι η κατανόηση των κινητήριων δυνάμεων της Ιστορίας είναι ούτως ή άλλως μιά δύσκολη υπόθεση.Ειδικά στην Ελλάδα, όπου δεν έχουμε διανοούμενους παγκόσμιου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην σκέψη, τα θέματα αυτά είναι ακόμα πιό δύσκολο να κατανοηθούν. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος τον οποίο ήδη ανέφερα στην αρχή της ανάρτησης μου : σκεφτόμαστε, κρίνουμε, και βγάζουμε συμπεράσματα με βάση τις ιδεολογίες στις οποίες πιστεύουμε, ενώ τα θέματα αυτά δεν μπορούν να κατανοηθούν υπό αυτό το πρίσμα.H λανθασμένη κατεύθυνση πρός την οποία κινήθηκε η Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια, δεν προέκυψε επειδή αυτοί που ελάμβαναν τις αποφάσεις ήταν δεξιοί ή αριστεροί.Και ένα μέρος της Δεξιάς (Φιλελεύθεροι,νεο-φιλελεύθεροι,...) και ένα μεγάλο μέρος της αριστεράς υποστήριξαν αυτή αυτή την πορεία, ο καθένας γιά τούς δικούς του λόγους. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Απο όλα τα ανωτέρω, και μετά τα γεγονότα στον Εβρο και τον κορονοιό, νομίζω ότι κατανοούμε καλύτερα ότι αυτά που ξέραμε μέχρι σήμερα για την Ευρώπη, θα αλλάξουν αργά ή γρήγορα :

Τελειώνει μιά εποχή ψευδαισθήσεων, και θα μπούμε σε μιά νέα εποχή κατά την οποία η Ευρώπη θα οχυρωθεί, θα γίνει φρούριο ουσιαστικά γιά να επιβιώσει, και θα αφήσει πίσω της το πρωτείο της οικονομίας επί της πολιτικής, με ότι αυτό συνεπάγεται γιά την πολυ-πολιτισμικότητα, το ελεύθερο εμπόριο, και πολλά άλλα. -