Ηθελα να διαχωρίσω το παγκόσμιο πρόβλημα από το ελληνικό πρόβλημα, γιά να είναι ξεκάθαρο στους αναγνώστες του ιστολογίου, ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν είχε να κάνει κατά την γνώμη μου με την παγκόσμια κρίση που ήδη ήταν εμφανής από τα μέσα του 2007 (αλλά που κανένας δεν τολμούσε ακόμα να την ονομάσει κρίση).
Το κείμενο που ακολουθεί είναι οι 3 αναρτήσεις που είχα αφιερώσει τον Μάρτιο του 2008 στην παγκόσμια οικονομία.
Σήμερα, ξαναδιαβάζοντας αυτό το κείμενο, διαπιστώνω ότι έκανα λάθος σε 2 σημεία
1/ θεωρούσα ότι υπήρχε ένας σοβαρός κίνδυνος να καταρρεύσει η ευρωζώνη.Αυτός ο κίνδυνος επαληθεύτηκε πλέον σήμερα, δηλαδή περίπου δύο χρόνια μετά.Ομως δεν πίστευα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο την ευρωζώνη.Πίστευα ότι αυτό θα γινόταν από μεγαλύτερη χώρα όπως η Ιταλία.
2/υπερεκτίμησα τον κίνδυνο της ύφεσης της κινεζικής οικονομίας και τις συνέπειες της γιά την παγκόσμια οικονομία.
Αυτή η ανάλυση , αλλά και η σύγκριση που έκανα σήμερα μεταξύ προβλέψεων και πραγματικότητας, δεν έχει καμμιά ιδιαίτερη σημασία.Ικανοποίησε απλά την περιέργεια μου.
Συγκρίνοντας όμως αυτή την ανάλυση μου με τις αναλύσεις του Μ. Ανδρουλάκη, διαπιστώνω ότι η ανάλυση μου είναι μιά δική μου φωτογραφία της στιγμής.Αντίθετα οι αναλύσεις του Μ. Ανδρουλάκη είναι πολύ πιό βαθιές (και όχι φωτογραφικές ) και ενσωματώνουν την ιστορική διάσταση.Γι΄αυτό και μ΄αρέσουν τόσο πολύ.
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟ 2008 : Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ -25/3/2008
Η Γιαγιά(ο γνώστης των οικονομικών ) και η Εγγονή (Η Οικονομία )
Η Γιαγιά, κοιτά την εγγονή της να χορεύει κρατώντας ένα ποτήρι με γάλα στο χέρι, και αφού πλέον διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να την πείσει να σταματήσει, προβλέπει ότι αναπόφευκτα, η εγγονή της θα σπάσει κάποια στιγμή τα μούτρα της. Ο φόβος της αυτός δεν επιβεβαιώνεται, κι ετσι, οι γονείς του μικρού κοριτσιού δεν δίνουν πλέον ιδιαίτερη σημασία στις φοβίες της γιαγιάς.
Οταν τελικά το μικρό κορίτσι πέφτει, η γιαγιά διαπιστώνει ότι η πρόβλεψη της δεν είχε καμμιά ιδιαίτερη σημασία, αφού δεν απέτρεψε την πτώση του κοριτσιού.
Γι αυτό οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων, αποφεύγουν να παίξουν τον ρόλο της γιαγιάς, και προτιμούν να προβάλλουν ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες σύντομα.
Κι όμως, έχω την αίσθηση οτι το 2008, η εγγονή, αν δεν σπάσει τα μούτρα της, θα παραπατήσει επικίνδυνα.Οι λόγοι είναι
-η τραπεζική κρίση
-η Κίνα
-το Ευρώ
Θέλω σήμερα να καταγράψω τις απόψεις μου για το ευρώ.Ελπίζω σύντομα να βρώ τον χρόνο να αναφερθώ και στους άλλους 2 οικονομικούς κινδύνους της παγκόσμιας οικονομίας για το 2008.
Βλέπουμε το ευρώ να είναι σήμερα το αγαπημένο νόμισμα παγκοσμίως, και δημιουργείται η αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανοδική του πορεία.
Μετα το 1,20, 1,30 , 1,40, 1,50 οι αναλυτές προβλέπουν να φθάσουμε στο 1,60 δολλάρια.Γιαί όχι.
Κι όμως, κάτι μου λέει μέσα μου ότι φθάσαμε στο ανώτερο σημείο της ανοδικής του πορείας.
Ασ σκεφτούμε λίγο την σημερινή κατάσταση.
Γιατί άραγε ανεβαίνει συνεχώς η ισοτιμία του ευρω?
Μήπως λόγω των εμπορικών πλεονασμάτων της ζώνης του ευρώ?
Τέτοια πλεονάσματα δεν υπάρχουν.Η ζώνη του ευρώ είναι οριακά πλεονασματική.
Μήπως λόγω των επιτοκίων που είναι μεγαλύτερα απο άλλα νομίσματα?
Αυτό γίνεται σήμερα πραγματικότητα, αλλά τα επιτόκια του δολλαρίου και της στερλίνας ήταν υψηλότερα καθ ολη την περίοδο που ανέβαινε η ισοτιμία του ευρώ.
Μήπως λόγω της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας?
Κι όμως μέχρι τις αρχές του 2008, η ζώνη του ευρώ σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, είχε ενα χαμηλότερο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης .
Φαίνεται ότι άλλοι είναι οι παράγοντες που επηρέσαν την πτώση του δολλαρίου και την αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ, και αυτοι νομίζω ότι είναι ο πόλεμος, η Κίνα, και το πετρέλαιο.
Ο πόλεμος, απο την φύση του αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης του νομίσματος και της ισοτιμίας του.Η συντήρηση των στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιρακ και το Αφγανιστάν ξεπερνά κατά πολύ , τις δυνατότητες του προυπολογισμού μιάς χώρας, ακόμα κι αν αυτή είναι οι ΗΠΑ.
Η Κίνα, στην συνέχεια, με τον απίστευτο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης της λόγω των εξαγωγών, προκάλεσε την αύξηση της παγκόσμιας Μ1, και την απίστευτη αύξηση της ζήτησης σε πρώτες ύλες οι οποίες είναι πληρωτέες σε δολλάρια.
Οι παγκόσμιοι παραγωγοί πρώτων υλών, αφού πληρωνόταν σε δολλάρια, και με σκοπό να μειώσουν τον συναλλαγματικό τους κίνδυνο, άρχισαν να μετατρέπουν μέρος των διαθεσίμων τους σε ευρώ.Σταδιακά, το 25% των διαθεσίμων των κεντρικών Τραπεζών όλων των χωρών του κόσμου, μετατράπηκαν σε ευρώ, εκτοξεύοντας την ισοτιμία αυτού του νομίσματος στα ύψη.
Πρόκειται κατά συνέπεια για μιά αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ απο ανάγκη, η λόγω μη άλλης εναλλακτικής λύσης για τους παγκόσμιους επενδυτές.
Και μιλάμε για ένα νόμισμα, που δεν διαθέτει κάποια εξουσία πολιτική, η στρατιωτική, για να το προστατεύσει.
Μέχρι που υπήρχε μιά παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, δεν υπήρχε κίνδυνος για το ευρώ.
Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης? Αυτή η νομισματική ένωση μπορεί να καταρρεύσει εν μιά νυκτί.
Οι κίνδυνοι αυτοί, δεν ξέφυγαν της προσοχής των αγορών.Τα επιτόκια των sovereign debts τα οποία όταν δημιουργήθηκε η ζώνη του ευρώ, είχαν ομογενοποιηθεί και είχαν φθάσει περίπου στα επιτόκια με τα οποία δανειζόταν η Γερμανία πρίν την ζώνη του ευρώ, έχουν την τάση σήμερα να διαφοροποιούνται σημαντικά ανά χώρα (της ζώνης του ευρώ).
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ελληνικά κρατικά ομόλογα δεκαετούς διάρκειας τρέχουν σήμερα με επιτόκιο άνω του 7%.(πηγή : Financial Times /Thomson Datastream/markit )
Το γεγονός αυτό, έχει μιά τεράστια σημασία για την Ελλάδα, αλλά δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία είναι μια περιθωριακή οικονομία για την Ευρώπη, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα την Ευρώπη. Η κατάσταση της Ιταλίας όμως, όπου τα δεκαετή ομόλογα του δημοσίου τρέχουν σήμερα με επιτόκιο άνω του 6%(ενώ τρέχουν με 4,50 % για την Γερμανία ) ανησυχεί ιδιαίτερα την Ευρώπη.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η κατάρρευση των πιό χρεωμένων οικονομiών της Ευρωζώνης, και άρα της ίδιας της ευρωζώνης, δεν είναι μακριά.Ας αναλογιστούμε για λίγο, γι αυτές τις χώρες (Ελλάδα. Ιταλία,....) που το χρέος τους είναι κοντά στο 100% του ΑΕΠ, τι σημαίνει αύξηση τους κόστους εξυπηρέτησης του χρέους κατα 0,50% ετησίως.Για την Ελλάδα για παράδειγμα, το επιπλέον κόστος ετησίως θα είναι σ αυτη την περίπτωση (και ζούμε ήδη αυτή την περίπτωση )πάνω απο ένα δισ ευρώ.
Πλησιάζουμε κατά συνέπεια την ώρα της αλήθειας, για την ζώνη του ευρώ.Θα αντέξει η θα καταρρεύσει?
Ας ελπίσουμε η Ευρωπαική κεντρική Τράπεζα να τα καταφέρει.
Επειδή το ιστολόγιο αυτό επικεντρώνεται στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό, θα ήθελα ολοκληρώνοντας αυτή την ανάρτηση, να πώ δυό λόγια για τό συμπέρασμα που πρέπει κατά την γνώμη μου να συγκρατήσουμε λόγω αυτής της κατάστασης, για την Ελλάδα.
Πρέπει κάποια στιγμή να βρεθεί τρόπος να καταλάβουν οι Ελληνες Πολίτες ότι η χώρα αυτή είναι κατεστραμμένη οικονομικά.Οταν κατανοηθεί αυτό το γεγονός, πιστεύω ότι οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού θα αλλάξουν στην Ελλάδα.
Για να γίνει κατανοητό αυτό που λέω, θέλω να δώσω ένα χοντροκομμένο παράδειγμα.
Ας πούμε ότι ένας πολίτης έχει ένα ετήσιο εισόδημα 50 000 ευρώ.Ξοδεύει για να ζήσει η οικογένεια του και να ανταποκριθεί στα καθημερινά έξοδα, 30 000 ευρώ τον χρόνο, και αποταμιεύει 20 000 ευρώ τον χρόνο.
Ξαφνικά αποφασίζει ότι πρέπει να το ρίξει λίγο έξω και αλλάζει τον τρόπο ζωής του, με αποτέλεσμα να χρειάζεται πλέον 60 000 ευρώ τον χρόνο για τα έξοδα του, ενώ βγάζει 50 000
Το ποσό των 10 000 που του λείπει, το δανείζεται.Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και το επόμενο έτος, και επειδή με το εισόδημα του δεν μπορεί να καλυψει ούτε κάν τις τρέχουσες ανάγκες του (πόσο μάλλον το δάνειο του ), δανείζεται και πάλι.
Το αποτέλεσμα σήμερα, μετά απο πολλά χρόνια ίδιας διαχείρισης, είναι να χρωστα ήδη 50 000 ευρώ , ενώ για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του συν τις δόσεις των δανείων, χρειάζεται 60 000 ευρώ τον χρόνο, ενώ έχει 50 000 ευρώ εισόδημα τον χρόνο.Αρα, συνεχίζει να δανείζεται 10 000 επιπλέον ευρώ τον χρόνο.
Επειδή είναι καταχρεωμένος, η τράπεζα που του δανείζει, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο που διατρέχει ο πελάτης της να καταρρεύσει οικονομικά, ζητά πλέον ένα μεγαλύτερο επιτόκιο, και ζητά να προσημειώσει και τα ακίνητα του συγκεκριμμένου πολίτη. Το αποτέλεσμα, είναι να επιδεινώνεται συνεχώς η οικονομική κατάσταση του πολίτη.
Κάποια στιγμή, ο πολίτης αυτός πεθαίνει, και οι κληρονόμοι του, αναλαμβάνουν τα χρέη του.
Για να ανταποκριθούν, επειδή συνειδητοποιούν την κρισιμότητα της κατάστασης, και για να περισώσουν την ακίνητη περιουσία ώστε αυτή να παραδοθεί στην επόμενη γενιά, αποφασίζουν να περικόψουν τις δαπάνες τους, να στερηθούν ορισμένα αγαθά, και να τηρήσουν αυτή την πειθαρχία για όλη την ζωή τους.
Αυτό που περιγράφω ανωτέρω για τον πολίτη , ισχύει σήμερα για την Ελληνική Οικονομία, και αυτό οφείλεται στους διαχειριστές στους οποίους ανέθεσε την εξουσία ο Ελληνικός Λαός τα τελευταία 25 χρόνια.Ο Ελληνικός Λαός βέβαια δεν ζήτησε απο τους διαχειριστές να διαλύσουν οικονομικά την χώρα.Ουτε και σήμερα γνωρίζει ότι στην ουσία η χώρα αυτή είναι χρεωκοπημένη, και συνεχίζει να ζεί με δανεικά.Ουτε έδωσε ποτέ εντολή στους διαχειριστές να δανειστούν για να ζήσουν καλύτερα, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών.
Οι διαχειριστές όμως το γνώριζαν.Και ήξεραν ότι δεν είχαν τέτοια εντολή.Αρα έχουν σοβαρή ευθύνη γι αυτή την κατάσταση.Και θα πρέπει, μόλις αυτό γίνει κατανοητό απο τον Ελληνικό Λαό, να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Πέρα απο την τιμωρία, η γεννιά των τριαντάρηδων θα πρέπει να πληρώσει το τίμημα μέχρι την συνταξιοδότηση της.Θα έχει για την ίδια δουλειά, μικρότερα εισοδήματα απο τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, θα έχει μικρότερες συντάξεις απο τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, δεν θα πρέπει να περιμένει καμμιά επιπλέον κοινωνική παροχή απο το κράτος σε αντίθεση απο τους υπόλοιπους ευρωπαίους, δεν θα πρέπει να στηρίζεται στην ικανότητα της χώρας να τον υπερασπίσει στην καθημερινή του ζωή απο εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, κλπ....
Κι όλ αυτά, επειδή κάποιοι διαχειριστές η υποτιθέμενοι διαχειριστές, σπατάλησαν τα χρήματα του Ελληνικού Λαού τα τελευταία 25 χρόνια, μόνο και μόνο για να παραμείνουν για κάποια επιπλέον χρόνια διαχειριστές.
Καιρός δεν είναι να αναλάβουν την διακυβέρνηση της Χώρας Πολιτικοί που κομίζουν μιά πολιτιστική πρόταση για τους Ελληνες?
Η Γιαγιά, κοιτά την εγγονή της να χορεύει κρατώντας ένα ποτήρι με γάλα στο χέρι, και αφού πλέον διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να την πείσει να σταματήσει, προβλέπει ότι αναπόφευκτα, η εγγονή της θα σπάσει κάποια στιγμή τα μούτρα της. Ο φόβος της αυτός δεν επιβεβαιώνεται, κι ετσι, οι γονείς του μικρού κοριτσιού δεν δίνουν πλέον ιδιαίτερη σημασία στις φοβίες της γιαγιάς.
Οταν τελικά το μικρό κορίτσι πέφτει, η γιαγιά διαπιστώνει ότι η πρόβλεψη της δεν είχε καμμιά ιδιαίτερη σημασία, αφού δεν απέτρεψε την πτώση του κοριτσιού.
Γι αυτό οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων, αποφεύγουν να παίξουν τον ρόλο της γιαγιάς, και προτιμούν να προβάλλουν ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες σύντομα.
Κι όμως, έχω την αίσθηση οτι το 2008, η εγγονή, αν δεν σπάσει τα μούτρα της, θα παραπατήσει επικίνδυνα.Οι λόγοι είναι
-η τραπεζική κρίση
-η Κίνα
-το Ευρώ
Θέλω σήμερα να καταγράψω τις απόψεις μου για το ευρώ.Ελπίζω σύντομα να βρώ τον χρόνο να αναφερθώ και στους άλλους 2 οικονομικούς κινδύνους της παγκόσμιας οικονομίας για το 2008.
Βλέπουμε το ευρώ να είναι σήμερα το αγαπημένο νόμισμα παγκοσμίως, και δημιουργείται η αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανοδική του πορεία.
Μετα το 1,20, 1,30 , 1,40, 1,50 οι αναλυτές προβλέπουν να φθάσουμε στο 1,60 δολλάρια.Γιαί όχι.
Κι όμως, κάτι μου λέει μέσα μου ότι φθάσαμε στο ανώτερο σημείο της ανοδικής του πορείας.
Ασ σκεφτούμε λίγο την σημερινή κατάσταση.
Γιατί άραγε ανεβαίνει συνεχώς η ισοτιμία του ευρω?
Μήπως λόγω των εμπορικών πλεονασμάτων της ζώνης του ευρώ?
Τέτοια πλεονάσματα δεν υπάρχουν.Η ζώνη του ευρώ είναι οριακά πλεονασματική.
Μήπως λόγω των επιτοκίων που είναι μεγαλύτερα απο άλλα νομίσματα?
Αυτό γίνεται σήμερα πραγματικότητα, αλλά τα επιτόκια του δολλαρίου και της στερλίνας ήταν υψηλότερα καθ ολη την περίοδο που ανέβαινε η ισοτιμία του ευρώ.
Μήπως λόγω της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας?
Κι όμως μέχρι τις αρχές του 2008, η ζώνη του ευρώ σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, είχε ενα χαμηλότερο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης .
Φαίνεται ότι άλλοι είναι οι παράγοντες που επηρέσαν την πτώση του δολλαρίου και την αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ, και αυτοι νομίζω ότι είναι ο πόλεμος, η Κίνα, και το πετρέλαιο.
Ο πόλεμος, απο την φύση του αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης του νομίσματος και της ισοτιμίας του.Η συντήρηση των στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιρακ και το Αφγανιστάν ξεπερνά κατά πολύ , τις δυνατότητες του προυπολογισμού μιάς χώρας, ακόμα κι αν αυτή είναι οι ΗΠΑ.
Η Κίνα, στην συνέχεια, με τον απίστευτο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης της λόγω των εξαγωγών, προκάλεσε την αύξηση της παγκόσμιας Μ1, και την απίστευτη αύξηση της ζήτησης σε πρώτες ύλες οι οποίες είναι πληρωτέες σε δολλάρια.
Οι παγκόσμιοι παραγωγοί πρώτων υλών, αφού πληρωνόταν σε δολλάρια, και με σκοπό να μειώσουν τον συναλλαγματικό τους κίνδυνο, άρχισαν να μετατρέπουν μέρος των διαθεσίμων τους σε ευρώ.Σταδιακά, το 25% των διαθεσίμων των κεντρικών Τραπεζών όλων των χωρών του κόσμου, μετατράπηκαν σε ευρώ, εκτοξεύοντας την ισοτιμία αυτού του νομίσματος στα ύψη.
Πρόκειται κατά συνέπεια για μιά αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ απο ανάγκη, η λόγω μη άλλης εναλλακτικής λύσης για τους παγκόσμιους επενδυτές.
Και μιλάμε για ένα νόμισμα, που δεν διαθέτει κάποια εξουσία πολιτική, η στρατιωτική, για να το προστατεύσει.
Μέχρι που υπήρχε μιά παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, δεν υπήρχε κίνδυνος για το ευρώ.
Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης? Αυτή η νομισματική ένωση μπορεί να καταρρεύσει εν μιά νυκτί.
Οι κίνδυνοι αυτοί, δεν ξέφυγαν της προσοχής των αγορών.Τα επιτόκια των sovereign debts τα οποία όταν δημιουργήθηκε η ζώνη του ευρώ, είχαν ομογενοποιηθεί και είχαν φθάσει περίπου στα επιτόκια με τα οποία δανειζόταν η Γερμανία πρίν την ζώνη του ευρώ, έχουν την τάση σήμερα να διαφοροποιούνται σημαντικά ανά χώρα (της ζώνης του ευρώ).
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ελληνικά κρατικά ομόλογα δεκαετούς διάρκειας τρέχουν σήμερα με επιτόκιο άνω του 7%.(πηγή : Financial Times /Thomson Datastream/markit )
Το γεγονός αυτό, έχει μιά τεράστια σημασία για την Ελλάδα, αλλά δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία είναι μια περιθωριακή οικονομία για την Ευρώπη, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα την Ευρώπη. Η κατάσταση της Ιταλίας όμως, όπου τα δεκαετή ομόλογα του δημοσίου τρέχουν σήμερα με επιτόκιο άνω του 6%(ενώ τρέχουν με 4,50 % για την Γερμανία ) ανησυχεί ιδιαίτερα την Ευρώπη.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η κατάρρευση των πιό χρεωμένων οικονομiών της Ευρωζώνης, και άρα της ίδιας της ευρωζώνης, δεν είναι μακριά.Ας αναλογιστούμε για λίγο, γι αυτές τις χώρες (Ελλάδα. Ιταλία,....) που το χρέος τους είναι κοντά στο 100% του ΑΕΠ, τι σημαίνει αύξηση τους κόστους εξυπηρέτησης του χρέους κατα 0,50% ετησίως.Για την Ελλάδα για παράδειγμα, το επιπλέον κόστος ετησίως θα είναι σ αυτη την περίπτωση (και ζούμε ήδη αυτή την περίπτωση )πάνω απο ένα δισ ευρώ.
Πλησιάζουμε κατά συνέπεια την ώρα της αλήθειας, για την ζώνη του ευρώ.Θα αντέξει η θα καταρρεύσει?
Ας ελπίσουμε η Ευρωπαική κεντρική Τράπεζα να τα καταφέρει.
Επειδή το ιστολόγιο αυτό επικεντρώνεται στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό, θα ήθελα ολοκληρώνοντας αυτή την ανάρτηση, να πώ δυό λόγια για τό συμπέρασμα που πρέπει κατά την γνώμη μου να συγκρατήσουμε λόγω αυτής της κατάστασης, για την Ελλάδα.
Πρέπει κάποια στιγμή να βρεθεί τρόπος να καταλάβουν οι Ελληνες Πολίτες ότι η χώρα αυτή είναι κατεστραμμένη οικονομικά.Οταν κατανοηθεί αυτό το γεγονός, πιστεύω ότι οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού θα αλλάξουν στην Ελλάδα.
Για να γίνει κατανοητό αυτό που λέω, θέλω να δώσω ένα χοντροκομμένο παράδειγμα.
Ας πούμε ότι ένας πολίτης έχει ένα ετήσιο εισόδημα 50 000 ευρώ.Ξοδεύει για να ζήσει η οικογένεια του και να ανταποκριθεί στα καθημερινά έξοδα, 30 000 ευρώ τον χρόνο, και αποταμιεύει 20 000 ευρώ τον χρόνο.
Ξαφνικά αποφασίζει ότι πρέπει να το ρίξει λίγο έξω και αλλάζει τον τρόπο ζωής του, με αποτέλεσμα να χρειάζεται πλέον 60 000 ευρώ τον χρόνο για τα έξοδα του, ενώ βγάζει 50 000
Το ποσό των 10 000 που του λείπει, το δανείζεται.Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και το επόμενο έτος, και επειδή με το εισόδημα του δεν μπορεί να καλυψει ούτε κάν τις τρέχουσες ανάγκες του (πόσο μάλλον το δάνειο του ), δανείζεται και πάλι.
Το αποτέλεσμα σήμερα, μετά απο πολλά χρόνια ίδιας διαχείρισης, είναι να χρωστα ήδη 50 000 ευρώ , ενώ για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του συν τις δόσεις των δανείων, χρειάζεται 60 000 ευρώ τον χρόνο, ενώ έχει 50 000 ευρώ εισόδημα τον χρόνο.Αρα, συνεχίζει να δανείζεται 10 000 επιπλέον ευρώ τον χρόνο.
Επειδή είναι καταχρεωμένος, η τράπεζα που του δανείζει, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο που διατρέχει ο πελάτης της να καταρρεύσει οικονομικά, ζητά πλέον ένα μεγαλύτερο επιτόκιο, και ζητά να προσημειώσει και τα ακίνητα του συγκεκριμμένου πολίτη. Το αποτέλεσμα, είναι να επιδεινώνεται συνεχώς η οικονομική κατάσταση του πολίτη.
Κάποια στιγμή, ο πολίτης αυτός πεθαίνει, και οι κληρονόμοι του, αναλαμβάνουν τα χρέη του.
Για να ανταποκριθούν, επειδή συνειδητοποιούν την κρισιμότητα της κατάστασης, και για να περισώσουν την ακίνητη περιουσία ώστε αυτή να παραδοθεί στην επόμενη γενιά, αποφασίζουν να περικόψουν τις δαπάνες τους, να στερηθούν ορισμένα αγαθά, και να τηρήσουν αυτή την πειθαρχία για όλη την ζωή τους.
Αυτό που περιγράφω ανωτέρω για τον πολίτη , ισχύει σήμερα για την Ελληνική Οικονομία, και αυτό οφείλεται στους διαχειριστές στους οποίους ανέθεσε την εξουσία ο Ελληνικός Λαός τα τελευταία 25 χρόνια.Ο Ελληνικός Λαός βέβαια δεν ζήτησε απο τους διαχειριστές να διαλύσουν οικονομικά την χώρα.Ουτε και σήμερα γνωρίζει ότι στην ουσία η χώρα αυτή είναι χρεωκοπημένη, και συνεχίζει να ζεί με δανεικά.Ουτε έδωσε ποτέ εντολή στους διαχειριστές να δανειστούν για να ζήσουν καλύτερα, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών.
Οι διαχειριστές όμως το γνώριζαν.Και ήξεραν ότι δεν είχαν τέτοια εντολή.Αρα έχουν σοβαρή ευθύνη γι αυτή την κατάσταση.Και θα πρέπει, μόλις αυτό γίνει κατανοητό απο τον Ελληνικό Λαό, να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Πέρα απο την τιμωρία, η γεννιά των τριαντάρηδων θα πρέπει να πληρώσει το τίμημα μέχρι την συνταξιοδότηση της.Θα έχει για την ίδια δουλειά, μικρότερα εισοδήματα απο τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, θα έχει μικρότερες συντάξεις απο τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, δεν θα πρέπει να περιμένει καμμιά επιπλέον κοινωνική παροχή απο το κράτος σε αντίθεση απο τους υπόλοιπους ευρωπαίους, δεν θα πρέπει να στηρίζεται στην ικανότητα της χώρας να τον υπερασπίσει στην καθημερινή του ζωή απο εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, κλπ....
Κι όλ αυτά, επειδή κάποιοι διαχειριστές η υποτιθέμενοι διαχειριστές, σπατάλησαν τα χρήματα του Ελληνικού Λαού τα τελευταία 25 χρόνια, μόνο και μόνο για να παραμείνουν για κάποια επιπλέον χρόνια διαχειριστές.
Καιρός δεν είναι να αναλάβουν την διακυβέρνηση της Χώρας Πολιτικοί που κομίζουν μιά πολιτιστική πρόταση για τους Ελληνες?
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟ 2008 (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ) : Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΚΡΙΣΗ -28/3/2008
Στην προηγούμενη ανάρτηση μου, αναφέρθηκα στους μεγάλους, κατά την γνώμη μου κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία για το 2008, και κατέγραψα την αποψή μου για το ευρώ, που αποτελεί έναν απο αυτούς τους κινδύνους.Θέλω σήμερα να καταγράψω την άποψη μου για την τραπεζική κρίση, που είναι ο δεύτερος μεγάλος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία για αυτή τη χρονιά.
Τον Μάιο του 2007, άρχισε να παρατηρείται ότι οι τιμές των τραπεζικών μετοχών, στα κύρια χρηματιστήρια του κόσμου, δέχονταν μιά σοβαρή πίεση.Τότε οι αναλυτές, πρόβαλλαν ότι οι φόβοι αναφορικά με τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ, ήταν υπερβολικοί, δεδομένου ότι
-το συνολικό ποσό των τοκοχρεωλυτικών δόσεων των νοικοκυριών σε σχέση με την συνολικό ποσό της κατανάλωσης των νοικοκυριών στις ΗΠΑ, ήταν χαμηλό σε ποσοστό.
-ο κλάδος των κατασκευαστών κατοικιών συμμετείχε ελάχιστα στο αμερικανικό ΑΕΠ.
Η συνέχεια είναι γνωστή
-στεγαστική κρίση
-αμέσως μετά, κρίση ρευστότητας
-αμεσως μετά τραπεζική κρίση
-αμέσως μετά κρίση εμπιστοσύνης
-αμέσως μετά, επέκταση της κρίσης σε όλες τις λοιπές μορφές χρηματοδότησης (ανεξαρτήτως βαθμού τιτλοποίησης )
-παγκόσμια οικονομική ύφεση
Το όλο σκηνικό επιταχύνεται απο μιά νομοθεσία, βάση της οποίας είναι, η αποτίμηση στην αξία της αγοράς, η οποία υποχρεώνει ουσιαστικά τα τραπεζικά ιδρύματα, να πουλάνε τους τίτλους που πέφτουν, με τον ίδιο τρόπο που τα ωθούσε να αγοράζουν τους τίτλους που ανέβαιναν.
Οπως συνήθως γίνεται, τα γεγονότα αυτά, έχουν αρνητική συνέπεια στο κοινωνικό και πολιτικό βαρόμετρο σε όλες περίπου τις χώρες του κόσμου.Οταν όλα πάνε καλά, ο πολίτης δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις διαφορές μισθών, και στις κοινωνικές αδικίες.Οταν αρχίζουν τα δύσκολα, οι υπέρογκοι μισθοί, τα stock options, κλπ,...θεωρούνται ανεπίτρεπτα απο την κοινή γνώμη.Και η κοινωνία μπορεί να αντιδράσει βίαια και απρόβλεπτα.
Συνήθως η κρίση , είναι η περιγραφή μιάς σειράς απο αρνητικές συνέπειες για όλους.
Ομως η κρίση έχει και κάποια θετικά στοιχεία.Μας απαλλάσει απο τις υπερβολές, και δίνει την δυνατότητα για μιά νέα αρχή.Τιμωρεί τους κακούς διαχειριστές και επιβραβεύει τους καλούς.
Ας δούμε κατά συνέπεια την κρίση και ως μιά δικλείδα ασφαλείας για την ορθή λειτουργία του οικονομικού συστήματος.
Πόσο επηρεάζει την Ελλάδα αυτή η παγκόσμια τραπεζική κρίση ?
H Ελλάδα, είναι μιά περιθωριακή οικονομία.Κατά συνέπεια, αν δούμε το θέμα απο την άποψη της οικονομικής υγείας των ελληνικών τραπεζικών ιδρυμάτων, πιστεύω ότι μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η παγκόσμια τραπεζική κρίση θα επηρεάσει ελάχιστα την οικονομική ευρωστία των ελληνικών τραπεζικών ιδρυμάτων.Κι αυτό, διότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι ακόμα αρκετά πρωτόγονο ως προς τα χρηματο-οικονομικά εργαλεία που χρησιμοποιεί.Ελάχιστες είναι για παράδειγμα οι τιτλοποιήσεις απαιτήσεων που έχουν γίνει απο ελληνικές τράπεζες.
Αν δούμε όμως το θέμα γενικότερα, η Ελληνική Οικονομία θα υποστεί τις συνέπειες τις παγκόσμιας τραπεζικής κρίσης, όπως θα την υποστούν όλες οι οικονομίες του πλανήτη μας.
_________________________________________________________________________________
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟ 2008 (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ) : ΣΚΙΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝEZIKH OIKONOMIA
Στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις μου, περιέγραψα την άποψη μου για τους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία για το 2008, και κατέγραψα την άποψη μου για το ευρώ και την τραπεζική κρίση.Θέλω να αναφερθώ αυτή τη φορά στον τρίτο κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία εφέτος, που δεν είναι άλλος απο την Κίνα.
Ακούγεται συχνά απο τους οικονομολόγους τον τελευταίο καιρό, ότι η παγκόσμια οικονομία, με τα τα γνωστά οικονομικά της προβλήματα, έχει έναν άσσο στο μανίκι της πού είναι ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας.Ο άσσος αυτός αφηνεται να εννοηθεί ότι μπορεί να αποτελέσει την ελπίδα για την σωτηρία της παγκόσμιας οικονομίας.
Κι όμως, ενδέχεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία, να προέλθει απο την Κίνα.
Πράγματι, ίσως να ξεχάσαμε πολύ γρήγορα τις απόψεις των ειδικών σύμφωνα με τις οποίες, η ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας θα συνεχιζόταν με τον ίδιο ξέφρενο ρυθμό μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες (υπονοώντας ότι μετά, τα πράγματα θα έπαιρναν μιά άλλη τροπή ).
Οι απόψεια αυτές φαίνονται λογικές, και δύσκολα η Κίνα θα μπορέσει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες να αναπτύσσει τον κατασκευαστικό της κλάδο, με ετήσιο ρυθμό 10% όπως μέχρι τώρα.Αλλωστε πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η Κίνα καταναλώνει ήδη σήμερα την μισή απο την συνολική παγκόσμια παραγωγή τσιμέντου.
Η μεγάλη όμως σκιά που πλανάται πάνω απο την Κίνα, είναι η ρύπανση του περιβάλλοντος, και ιδίως στην περιοχή του Πεκίνου.
Η διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, θεώρησε το θέμα αυτό ιδιαίτερα σοβαρό, σε σημείο που να υπονοήσει, ότι ορισμένα αθλήματα όπως ο μαραθώνιος δεν θα μπορέσουν τελικά να διεξαχθούν.Οι Κινεζικές Αρχές αντέδρασαν έντονα, και μετακίνησαν πρός άλλες πόλεις ιδιαίτερα ρυπογόνες βιομηχανίες.Εχει επίσης προβλεφθεί να απαγορευτεί η κυκλοφορία σε ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα κατά την διάρκεια των Αγώνων.Αν τα μέτρα αυτά δεν επαρκέσουν, οι κινεζικές αρχές, προτίθενται να σταματήσουν κι άλλες οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή του Πεκίνου απο την άνοιξη του 2008, και μέχρι το πέρας των αγώνων.
Ομως, η περιοχή του Πεκίνου, αντιστοιχεί στο 30% της βιομηχανικής παραγωγής της Κίνας.Τέτοιου είδους διοικητικά μέτρα ενδέχεται κατά συνέπεια να έχουν άμεση συνέπεια στην εύρυθμη λειτουργία του συνόλου της κινεζικής οικονομίας.
Αλλά τα προβλήματα ρύπανσης του περιβάλλοντος δεν περιορίζονται στην περιοχή του Πεκίνου.Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι 16 απο τις 20 πόλεις του πλανήτη μας που παρουσιάζουν τα πιό σοβαρά προβλήματα ρύπανσης, βρίσκονται στην Κίνα.Η έλλειψη νερού θα είναι πολύ σύντομα ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτής της χώρας, ενώ ήδη σήμερα ο μισός πληθυσμός της χώρας καταναλώνει μή πόσιμο λόγω των ρύπων , νερό.
Ας υπενθυμίσουμε επίσης, ότι η Κίνα σήμερα παράγει τόσους ρύπους όσους και οι ΗΠΑ.
Η απίστευτη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας τα τελευταία 20 χρόνια, έχει αφανίσει τους πόρους της σε γή, σε νερό, και σε καθαρό-αναπνεύσιμο αέρα.Πόσο κατά συνέπεια μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ?
Η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας μεταλαμπαδεύτηκε σε ολόκληρη την Ασιατική Ηπειρο, η οποία πλέον παρουσιάζει στο σύνολό της, υψηλά επίπεδα βιομηχανικής παραγωγής.
Το γεγονός αυτό, δημιουργεί πλέον, ένα άγχος για τον απο εδώ και πέρα ρυθμό αύξησης της παγκόσμιας παραγωγής πρώτων υλών , και ειδικά των αγροτικών πρώτων υλών.
Οι τιμές των αγροτικών πρώτων υλών αυξήθηκαν κατά 70% απο το 2000, και κατά 22% το 2007. Η Κίνα απο μόνη της ευθύνεται για το 40% της παγκόσμιας αύξησης της κατανάλωσης σόγιας και κρέατος.
Αυτή η δραματική αύξηση των τιμών των αγροτικών πρώτων υλών, επηρεάζει πολύ περισσότερο τις φτωχές χώρες απο τις πλούσιες χώρες.
Στις ΗΠΑ, το κόστος διατροφής αντιστοιχεί στο 11% των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών, ενώ στην Κίνα το κόστος αυτό αντιστοιχεί στο 35% των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι κοινωνικές αναταραχές για να μην μιλήσουμε για επαναστάσεις , αρχίζουν πάντα απο την έλλειψη τροφής για ένα μέρος του πληθυσμού.
Υπο το πρίσμα των ανωτέρω, η κατάσταση για την εξέλιξη της κινεζικής οικονομίας, δεν εμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία.Ο επίσημος πληθωρισμός στην Κίνα το 2008, αναμένεται να είναι της τάξης του 7,5% ετησίως.Η αύξηση των μισθών αναμένεται να είναι γύρω στο 20%, ενώ η αύξηση της παραγωγικότητας αναμένεται να είναι γύρω στο 10% σε σχέση με το 2007.
Οι λύσεις υπο αυτές τις συνθήκες είναι γνωστές παγκοσμίως.Διοικητική απαγόρευση της αύξησης των τιμών των προιόντων, δελτίο, επιδοτήσεις, υποτίμηση του νομίσματος , κλπ,....
Οτι μέτρο κι αν ληφθεί, θα οδηγήσει σε εξασθένηση του ρυθμού ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας.
Αν επιπλέον, η εξασθένιση του ρυθμού ανάπτυξης των Δυτικών Οικονομιών, που για ψυχολογικούς λόγους δεν χαρακτηρίζεται ακόμα ύφεση, έχει ώς συνέπεια τον περιορισμό των εισαγωγών απο την Κίνα, ο ρυθμός ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας θα εξασθενίσει ακόμα περισσότερο.
Η κατάσταση αυτή, θα οδηγήσει στην εξασθένιση του ρυθμού ανάπτυξης παγκοσμίως, και θα οδηγήσει σε παγκόσμια αύξηση του πληθωρισμού.
Μπορεί η Κίνα να φαίνεται μακρυά για μας.Οι συνέπειες όμως της πορείας της οικονομίας της στην παγκόσμια οικονομία, θα αγγίξουν αγγίζουν και εμάς.
Ακούγεται συχνά απο τους οικονομολόγους τον τελευταίο καιρό, ότι η παγκόσμια οικονομία, με τα τα γνωστά οικονομικά της προβλήματα, έχει έναν άσσο στο μανίκι της πού είναι ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας.Ο άσσος αυτός αφηνεται να εννοηθεί ότι μπορεί να αποτελέσει την ελπίδα για την σωτηρία της παγκόσμιας οικονομίας.
Κι όμως, ενδέχεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία, να προέλθει απο την Κίνα.
Πράγματι, ίσως να ξεχάσαμε πολύ γρήγορα τις απόψεις των ειδικών σύμφωνα με τις οποίες, η ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας θα συνεχιζόταν με τον ίδιο ξέφρενο ρυθμό μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες (υπονοώντας ότι μετά, τα πράγματα θα έπαιρναν μιά άλλη τροπή ).
Οι απόψεια αυτές φαίνονται λογικές, και δύσκολα η Κίνα θα μπορέσει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες να αναπτύσσει τον κατασκευαστικό της κλάδο, με ετήσιο ρυθμό 10% όπως μέχρι τώρα.Αλλωστε πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η Κίνα καταναλώνει ήδη σήμερα την μισή απο την συνολική παγκόσμια παραγωγή τσιμέντου.
Η μεγάλη όμως σκιά που πλανάται πάνω απο την Κίνα, είναι η ρύπανση του περιβάλλοντος, και ιδίως στην περιοχή του Πεκίνου.
Η διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, θεώρησε το θέμα αυτό ιδιαίτερα σοβαρό, σε σημείο που να υπονοήσει, ότι ορισμένα αθλήματα όπως ο μαραθώνιος δεν θα μπορέσουν τελικά να διεξαχθούν.Οι Κινεζικές Αρχές αντέδρασαν έντονα, και μετακίνησαν πρός άλλες πόλεις ιδιαίτερα ρυπογόνες βιομηχανίες.Εχει επίσης προβλεφθεί να απαγορευτεί η κυκλοφορία σε ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα κατά την διάρκεια των Αγώνων.Αν τα μέτρα αυτά δεν επαρκέσουν, οι κινεζικές αρχές, προτίθενται να σταματήσουν κι άλλες οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή του Πεκίνου απο την άνοιξη του 2008, και μέχρι το πέρας των αγώνων.
Ομως, η περιοχή του Πεκίνου, αντιστοιχεί στο 30% της βιομηχανικής παραγωγής της Κίνας.Τέτοιου είδους διοικητικά μέτρα ενδέχεται κατά συνέπεια να έχουν άμεση συνέπεια στην εύρυθμη λειτουργία του συνόλου της κινεζικής οικονομίας.
Αλλά τα προβλήματα ρύπανσης του περιβάλλοντος δεν περιορίζονται στην περιοχή του Πεκίνου.Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι 16 απο τις 20 πόλεις του πλανήτη μας που παρουσιάζουν τα πιό σοβαρά προβλήματα ρύπανσης, βρίσκονται στην Κίνα.Η έλλειψη νερού θα είναι πολύ σύντομα ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτής της χώρας, ενώ ήδη σήμερα ο μισός πληθυσμός της χώρας καταναλώνει μή πόσιμο λόγω των ρύπων , νερό.
Ας υπενθυμίσουμε επίσης, ότι η Κίνα σήμερα παράγει τόσους ρύπους όσους και οι ΗΠΑ.
Η απίστευτη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας τα τελευταία 20 χρόνια, έχει αφανίσει τους πόρους της σε γή, σε νερό, και σε καθαρό-αναπνεύσιμο αέρα.Πόσο κατά συνέπεια μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ?
Η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας μεταλαμπαδεύτηκε σε ολόκληρη την Ασιατική Ηπειρο, η οποία πλέον παρουσιάζει στο σύνολό της, υψηλά επίπεδα βιομηχανικής παραγωγής.
Το γεγονός αυτό, δημιουργεί πλέον, ένα άγχος για τον απο εδώ και πέρα ρυθμό αύξησης της παγκόσμιας παραγωγής πρώτων υλών , και ειδικά των αγροτικών πρώτων υλών.
Οι τιμές των αγροτικών πρώτων υλών αυξήθηκαν κατά 70% απο το 2000, και κατά 22% το 2007. Η Κίνα απο μόνη της ευθύνεται για το 40% της παγκόσμιας αύξησης της κατανάλωσης σόγιας και κρέατος.
Αυτή η δραματική αύξηση των τιμών των αγροτικών πρώτων υλών, επηρεάζει πολύ περισσότερο τις φτωχές χώρες απο τις πλούσιες χώρες.
Στις ΗΠΑ, το κόστος διατροφής αντιστοιχεί στο 11% των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών, ενώ στην Κίνα το κόστος αυτό αντιστοιχεί στο 35% των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι κοινωνικές αναταραχές για να μην μιλήσουμε για επαναστάσεις , αρχίζουν πάντα απο την έλλειψη τροφής για ένα μέρος του πληθυσμού.
Υπο το πρίσμα των ανωτέρω, η κατάσταση για την εξέλιξη της κινεζικής οικονομίας, δεν εμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία.Ο επίσημος πληθωρισμός στην Κίνα το 2008, αναμένεται να είναι της τάξης του 7,5% ετησίως.Η αύξηση των μισθών αναμένεται να είναι γύρω στο 20%, ενώ η αύξηση της παραγωγικότητας αναμένεται να είναι γύρω στο 10% σε σχέση με το 2007.
Οι λύσεις υπο αυτές τις συνθήκες είναι γνωστές παγκοσμίως.Διοικητική απαγόρευση της αύξησης των τιμών των προιόντων, δελτίο, επιδοτήσεις, υποτίμηση του νομίσματος , κλπ,....
Οτι μέτρο κι αν ληφθεί, θα οδηγήσει σε εξασθένηση του ρυθμού ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας.
Αν επιπλέον, η εξασθένιση του ρυθμού ανάπτυξης των Δυτικών Οικονομιών, που για ψυχολογικούς λόγους δεν χαρακτηρίζεται ακόμα ύφεση, έχει ώς συνέπεια τον περιορισμό των εισαγωγών απο την Κίνα, ο ρυθμός ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας θα εξασθενίσει ακόμα περισσότερο.
Η κατάσταση αυτή, θα οδηγήσει στην εξασθένιση του ρυθμού ανάπτυξης παγκοσμίως, και θα οδηγήσει σε παγκόσμια αύξηση του πληθωρισμού.
Μπορεί η Κίνα να φαίνεται μακρυά για μας.Οι συνέπειες όμως της πορείας της οικονομίας της στην παγκόσμια οικονομία, θα αγγίξουν αγγίζουν και εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου