Πρίν από τις εκλογές του Οκτωμβρίου,έγραφα σ΄αυτό το ιστολόγιο ότι κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν μπορεί κατά την γνώμη μου,να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα της.Και τα αδιέξοδα είναι δύο, άσχετα αν κινούνται παράλληλα και αλληλο-τροφοδοτούνται.
Το πρώτο είναι ο εκτροχιασμός της χώρας από τις ράγες της ιστορίας.Το γεγονός, συνέβη την τρίτη δεκαετία του εικοστού αιώνα (1920-1930), και έκτοτε το τραίνο παραμένει εκτροχιασμένο.Γιά να το πώ διαφορετικά, ο Ελληνισμός βιώνει εδώ και 90 χρόνια μιά διαδικασία συνεχούς γεωστρατηγικής συρρίκνωσης, η οποία, αν δεν αντιστραφεί θα οδηγήσει αναπόφευκτα στον ιστορικό του αφανισμό.
Για το θέμα αυτό, τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν τίποτα να προτείνουν.
Το δεύτερο, είναι η βραχυπρόθεσμη (τετραετής ) -στα πλαίσια της ιστορίας- διαχείριση των οικονομικών του κράτους.Θεωρούσα και θεωρώ ότι τα δύο κόμματα δεν μπορούν να βγάλουν τη χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο, διότι απλούστατα, αυτά το δημιούγησαν με την πρωταγωνιστική συμμετοχή τους στο πελατειακό πολιτικό σύστημα της χώρας.
Σήμερα, αυτή η αδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι πιό εμφανής ίσως στους περισσότερους έλληνες.
Ας υποθέσουμε όμως γιά λίγο ότι τα δύο μεγάλα κόμματα κατανοούν την καταστροφική πορεία στην οποία έσυραν τη χώρα εδώ και 30 χρόνια Ας υποθέσουμε επίσης γιά λίγο ότι τα δύο αυτά κόμματα, αποδέχονται την συνενοχή τους και σταματούν να ρίχνουν τις ευθύνες το ένα στο άλλο.Ας υποθέσουμε ότι τα δύο κόμματα μετανοούν ειλικρινά.Θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από το οικονομικό έστω αδιέξοδο;
Ποιές θα ήταν οι προυποθέσεις;
-τοπρώτο είναι τα χαρακτηριστικά, η προσωπικότητα, και η παιδεία του ηγέτη που διοικεί.Σ΄αυτό αναφέρεται το κείμενο που ακολουθεί.
http://htsoukas.blogspot.com/2010/01/blog-post_16.html
-μετά είναι η γενικότερη ποιότητα των πολιτικών στελεχών, και η πορεία τους στη ζωή μέχρι ν΄αναλάβουν πολιτικούς ρόλους.Το σημερινό πολιτικό προσωπικό αναρριχήθηκε εύκολα και γρήγορα στην πολιτική ζωή μετά το 1974, χωρίς μεγάλους κόπους και προσπάθειες.Οι περισσότεροι(ες) από αυτά τα στελέχη δεν δούλεψαν ποτέ, η αν δούλεψαν κάποια χρόνια, δούλεψαν ως επί το πλείστον στο δημόσιο, δηλαδή δεν ένοιωσαν το άγχος που βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.Με το πέρας των ετών, οι καλοί δεν θέλησαν ν΄ασχοληθούν με την πολιτική με κριτήριο αυτά που έβλεπαν να συμβαίνουν.Από τα ήδη καθιερωμένα πολιτικά στελέχη, πολλοί-πολλές αποχώρησαν από την πολιτική, από απαγοήτευση.Τα υπάρχοντα (εναπομείναντα ) πολιτικά στελέχη των δύο κομμάτων, δεν έχουν(εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων ) βιωματική εμπειρία με τα προβλήματα των πολιτών, με την οικονομία, με την ζωή των επιχειρήσεων.Ακόμα και τα καλά στελέχη των δύο κομμάτων αχρηστεύονται μέσα σ΄αυτούς τους πολιτικούς μηχανισμούς.
Ολ΄αυτά βέβαια είναι προυποθέσεις ομαλής, μέτριας διακυβέρνησης γιά την επίλυση του οικονομικού αδιεξόδου όπως αυτό υπήρχε αλλά κρυβόταν μέχρι τον Απρίλιο του 2009.
Απο τον Απρίλιο του 2009, στο οικονομικό αδιέξοδο, προστέθηκε η φουρτούνα, η οποία μέρα με την μέρα τους τελευταίους 3 μήνες γίνεται εντονότερη.Υπό αυτές τις συνθήκες, οι προυποθέσεις που πρέπει να πληρεί η πολιτική ηγεσία γιά να βγεί η χώρα από το αδιέξοδο ζωντανή, ειναι ακόμα πιό σύνθετες.Χρειάζεται υψηλή παιδεία, και γιά τον ηγέτη, αυτό που ονόμαζε ο Π.Κονδύλης, "λεπταισθησία της κρίσης ".Να παίρνει δηλαδή ο ηγέτης σωστές και γρήγορες αποφάσεις χωρίς να έχει ακόμα όλα τα δεδομένα ( του θέματος πρός επίλυση) στα χέρια του.
Ηγέτες με τα παραπάνω προσόντα δεν υπάρχουν κατά την γνώμη μου σήμερα, στα δύο μεγάλα κόμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου