Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2009
Στις 8/10/2009, η εφημερίδα DIE ZEIT είχε σχολιάσει αυτή την εκλογική νίκη.Είχα αναφερθεί σ΄αυτό το σχόλιο, εδώ
Υπενθυμίζω στους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου, αποσπάσματα απο το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας.
«Είναι μια εκλογική νίκη για την οποία θα πρέπει κανείς εκ βαθέων να συλλυπηθεί τον νικητή. Ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου αναλαμβάνει τα τελευταία απομεινάρια ενός υπολειτουργούντος κράτους, ενός υπερμεγέθους γραφειοκρατικού κολοσσού, κατακλεμμένων κρατικών ταμείων. Αυτό το κράτος μέλος της ΕΕ έχει περισσότερα χρέη από ότι είναι τα έσοδα του ΑΕΠ ενός χρόνου στη χώρα. Η Ελλάδα εδώ και καιρό παραβιάζει όλα τα κριτήρια που έπρεπε να πληροί για να γίνει μέλος της Ευρωζώνης. Οι ελεγκτές σε Φραγκφούρτη και Βρυξέλλες σφίγγουν τα δόντια τους από οργή όταν μελετούν τους ελληνικούς ισολογισμούς.»
«Ο συμπαθητικός Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει στην πολιτική έχοντας ένα πρόβλημα. Τα καθήκοντά του είναι φοβερά δυσάρεστα. Η Ελλάδα έχει μπλέξει άσχημα. Έχει χρέη, όλο και μεγαλύτερες αξιώσεις, οι υπάλληλοί της είναι κακοπληρωμένοι και διεφθαρμένοι και η χώρα παραπαίει ανάμεσα στις πελατειακές σχέσεις και την εξάρτηση από τις επιδοτήσεις. Όποιος κέρδισε στην Ελλάδα τις εκλογές έχει ήδη χάσει».
«Ο συμπαθητικός Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει στην πολιτική έχοντας ένα πρόβλημα. Τα καθήκοντά του είναι φοβερά δυσάρεστα. Η Ελλάδα έχει μπλέξει άσχημα. Έχει χρέη, όλο και μεγαλύτερες αξιώσεις, οι υπάλληλοί της είναι κακοπληρωμένοι και διεφθαρμένοι και η χώρα παραπαίει ανάμεσα στις πελατειακές σχέσεις και την εξάρτηση από τις επιδοτήσεις. Όποιος κέρδισε στην Ελλάδα τις εκλογές έχει ήδη χάσει».
Πρίν τις εκλογές αυτές, αναρωτιόμουν κυρίως, όχι τι καλό μπορεί να προκύψει γιά την χώρα, αλλά ποιός είναι ο βαθμός του κακού πού μπορεί να προκύψει για τον τόπο μετά τις εκλογές.Βλέπε : http://logikiellada.blogspot.com/2009/09/2009_19.html#ixzz13myL9e5V
Γνώριζα (η έτσι μου φαινόταν ) ότι η ελληνική χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου, και είχα περιγράψει στους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου την άποψη μου αυτή τον Νοέμβριο του 2008 , εδώ.και τον Δεκέμβριο του 2008 εδώ.
Στην πραγματικότητα, είχα αναφερθεί κατά την διάρκεια του 2008, πολλές φορές στην αναπόφευκτη ελληνική χρεοκοπία, αλλά κάποια στιγμή, θεωρώντας ότι το παράκανα με τις οικονομικές αναλύσεις σ΄ένα ιστολόγιο που είχε άλλο σκοπό, αφαίρεσα αυτές τις αναρτήσεις.
Η ουσία πάντως, είναι ότι ενώ είχα καταλήξει από το 2008 στο συμπέρασμα , ότι η ελληνική χρεοκοπία θα προέκυπτε αναπόφευκτα, πίστευα ότι η χώρα θα άντεχε ακόμα μερικά χρόνια "αργόσυρτης παρακμής ".Είχα την κρυφή ελπίδα ότι μέχρι τότε, θα προέκυπτε μιά πολιτική πρόταση γιά την χώρα, η οποία θα έδινε λύση τόσο στο μακροπρόθεσμο πρόβλημα της , δηλαδή στο ιστορικό πρόβλημα που είναι το κύριο, όσο και στο άμεσο-διαχειριστικό πρόβλημα, που θεωρούσα εύκολο στην επίλυση του,άρα και δευτερεύων.
Δεν μπορούσα βέβαια να φανταστώ ότι θα προέκυπτε το 2009, ένα δημόσιο έλλειμμα της τάξης του 15% του ΑΕΠ.Ετσι, συνέχισα και το 2009, να ασχολούμαι κυρίως με το ιστορικό πρόβλημα της χώρας.Μάλιστα, όταν μετά τις εκλογές, υποχρεώθηκα από την ειδησεογραφία, ν΄απασχολήσω την σκέψη μου με το διαχειριστικό πρόβλημα της χώρας, το θεώρησα ως αγγαρεία.Μεγάλο λάθος.
Ενα δημόσιο έλλειμμα της τάξης του 6-7% του ΑΕΠ δεν θα είχε απασχολήσει κανέναν, εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης.Το πιό πιθανό είναι ότι σ΄αυτή την περίπτωση, ο ελληνικός κίνδυνος θα συνέχιζε να υπο-εκτιμάται, και αυτό, θα έδινε ένα περιθώριο χρόνου στην χώρα να βρεί μιά λύση στο γενικότερο πολιτικό της πρόβλημα.
Το έλλειμμα του 12% του ΑΕΠ το οποίο στην πορεία αποδείχθηκε ότι ήταν 15% του ΑΕΠ, ήταν αυτό που άλλαξε τα πάντα.Προκάλεσε μιά παγκόσμια κρίση, στέρησε την δυνατότητα δανεισμού στην Ελλάδα, και έθεσε σε κίνδυνο την ύπαρξη της ευρωζώνης.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009- ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010- ΤΟ ΣΚΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αν η χώρα επιβιώσει από αυτή την κρίση, η χρονιά αυτή θα καταγραφεί ως ιστορική γιά την Ελλάδα. Ιστορική, διότι θα αποδειχθεί ότι ήταν ο επίλογος ενός ιστορικού κύκλου που άρχισε με την ανεξαρτησία της χώρας, και έκλεισε το 2009-2010.
Ο ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος θα περιγράψει το κοινοβουλευτικό παιχνίδι και την πελατειακή πολιτική στην Ελλάδα τα τελευταία 190 χρόνια, αναπόφευκτα θα καταγράψει το γεγονός ότι στα τέλη του 2009 και κυρίως το 2010, η διαρκής εκποίηση της χώρας τα τελευταία ιδίως 35 χρόνια, ξεπέρασε τα όρια της οικονομικής αντοχής της Ελλάδας, οδήγησε το πελατειακό σύστημα εξουσίας στην αυτοκαταστροφή του, και το υποχρέωσε να λάβει το ίδιο ιδιαίτερα σκληρά μέτρα , προκειμένου να έχει την δυνατότητα η την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσει να συνεχίσει την εκποίηση και μελλοντικά.
Κυρίως όμως, ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το 2010
α/ αποτέλεσε την κορύφωση της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής
κοινωνίας
β/ άρχισε η υλική εκποίηση της χώρας.
Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Από τον Νοέμβριο του 2010, αρχίζουν τα δύσκολα γιά την χώρα.Και τα δύσκολα, θα κρατήσουν πάρα πολλά χρόνια.Και το τραγικό, είναι ότι δεν υπάρχει και πολιτική ηγεσία γιά να καθοδηγήσει την χώρα.
Γνώριζα (η έτσι μου φαινόταν ) ότι η ελληνική χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου, και είχα περιγράψει στους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου την άποψη μου αυτή τον Νοέμβριο του 2008 , εδώ.και τον Δεκέμβριο του 2008 εδώ.
Στην πραγματικότητα, είχα αναφερθεί κατά την διάρκεια του 2008, πολλές φορές στην αναπόφευκτη ελληνική χρεοκοπία, αλλά κάποια στιγμή, θεωρώντας ότι το παράκανα με τις οικονομικές αναλύσεις σ΄ένα ιστολόγιο που είχε άλλο σκοπό, αφαίρεσα αυτές τις αναρτήσεις.
Η ουσία πάντως, είναι ότι ενώ είχα καταλήξει από το 2008 στο συμπέρασμα , ότι η ελληνική χρεοκοπία θα προέκυπτε αναπόφευκτα, πίστευα ότι η χώρα θα άντεχε ακόμα μερικά χρόνια "αργόσυρτης παρακμής ".Είχα την κρυφή ελπίδα ότι μέχρι τότε, θα προέκυπτε μιά πολιτική πρόταση γιά την χώρα, η οποία θα έδινε λύση τόσο στο μακροπρόθεσμο πρόβλημα της , δηλαδή στο ιστορικό πρόβλημα που είναι το κύριο, όσο και στο άμεσο-διαχειριστικό πρόβλημα, που θεωρούσα εύκολο στην επίλυση του,άρα και δευτερεύων.
Δεν μπορούσα βέβαια να φανταστώ ότι θα προέκυπτε το 2009, ένα δημόσιο έλλειμμα της τάξης του 15% του ΑΕΠ.Ετσι, συνέχισα και το 2009, να ασχολούμαι κυρίως με το ιστορικό πρόβλημα της χώρας.Μάλιστα, όταν μετά τις εκλογές, υποχρεώθηκα από την ειδησεογραφία, ν΄απασχολήσω την σκέψη μου με το διαχειριστικό πρόβλημα της χώρας, το θεώρησα ως αγγαρεία.Μεγάλο λάθος.
Ενα δημόσιο έλλειμμα της τάξης του 6-7% του ΑΕΠ δεν θα είχε απασχολήσει κανέναν, εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης.Το πιό πιθανό είναι ότι σ΄αυτή την περίπτωση, ο ελληνικός κίνδυνος θα συνέχιζε να υπο-εκτιμάται, και αυτό, θα έδινε ένα περιθώριο χρόνου στην χώρα να βρεί μιά λύση στο γενικότερο πολιτικό της πρόβλημα.
Το έλλειμμα του 12% του ΑΕΠ το οποίο στην πορεία αποδείχθηκε ότι ήταν 15% του ΑΕΠ, ήταν αυτό που άλλαξε τα πάντα.Προκάλεσε μιά παγκόσμια κρίση, στέρησε την δυνατότητα δανεισμού στην Ελλάδα, και έθεσε σε κίνδυνο την ύπαρξη της ευρωζώνης.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009- ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010- ΤΟ ΣΚΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αν η χώρα επιβιώσει από αυτή την κρίση, η χρονιά αυτή θα καταγραφεί ως ιστορική γιά την Ελλάδα. Ιστορική, διότι θα αποδειχθεί ότι ήταν ο επίλογος ενός ιστορικού κύκλου που άρχισε με την ανεξαρτησία της χώρας, και έκλεισε το 2009-2010.
Ο ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος θα περιγράψει το κοινοβουλευτικό παιχνίδι και την πελατειακή πολιτική στην Ελλάδα τα τελευταία 190 χρόνια, αναπόφευκτα θα καταγράψει το γεγονός ότι στα τέλη του 2009 και κυρίως το 2010, η διαρκής εκποίηση της χώρας τα τελευταία ιδίως 35 χρόνια, ξεπέρασε τα όρια της οικονομικής αντοχής της Ελλάδας, οδήγησε το πελατειακό σύστημα εξουσίας στην αυτοκαταστροφή του, και το υποχρέωσε να λάβει το ίδιο ιδιαίτερα σκληρά μέτρα , προκειμένου να έχει την δυνατότητα η την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσει να συνεχίσει την εκποίηση και μελλοντικά.
Κυρίως όμως, ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το 2010
α/ αποτέλεσε την κορύφωση της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής
κοινωνίας
β/ άρχισε η υλική εκποίηση της χώρας.
Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Από τον Νοέμβριο του 2010, αρχίζουν τα δύσκολα γιά την χώρα.Και τα δύσκολα, θα κρατήσουν πάρα πολλά χρόνια.Και το τραγικό, είναι ότι δεν υπάρχει και πολιτική ηγεσία γιά να καθοδηγήσει την χώρα.
Σε ότι με αφορά, δεν έχω εδώ και καιρό, ιδιαίτερη διάθεση να γράψω κείμενα γιά την πολιτική "ως ιστορική αποστολή" όπως την αποκαλώ.Δηλαδή γιά την πολιτική που εστιάζει στους μακροπρόθεσμους στόχους και θέλει να διαμορφώσει την ιστορία και όχι να την υποστεί.Διότι γιά μένα αυτή είναι η πολιτική.Ομως σε μιά χώρα, η οποία κατάντησε να μην μπορεί να προβλέψει τι θα της συμβεί τον επόμενο μήνα, δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα ν ασχοληθεί κανείς με το τί θα ήθελε γιά την χώρα του σε 30 χρόνια από τώρα.Η χώρα αυτή δεν έχει πιά αυτή την πολυτέλεια.Είναι υποχρεωμένη να υποστεί την ιστορία, αφού δεν μπορεί να την διαμορφώσει.Θα πρέπει περισσότερο να με απασχολεί από εδώ και στο εξής αν ο ασθενής θα παραμείνει εν ζωή και την επόμενη νύκτα, παρά γιά το τί θα κάνει σε 30 χρόνια.
Αυτό που συνεχίζει να με εκπλήσσει, είναι το γεγονός ότι τόσο ο λαός όσο και η πολιτική ηγεσία της χώρας, δεν φαίνεται να έχουν κατανοήσει την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα.Αυτό
"το κενό πάθους γιά την σωτηρία της χώρας" γιά να χρησιμοποιήσω έκφραση του Μ. Ανδρουλάκη, με αφήνει άναυδο.
Τα δανεικά που δόθηκαν στην Ελλάδα, δεν δόθηκαν γιά να την βοηθήσουν.Η χώρα δεν δημιούργησε αυτό το έλλειμμα λόγω φυσικών καταστροφών, όπως συνέβη στην Αιτή.Η χώρα ασκείτο εδώ και δεκαετίες στον παρασιτικό καταναλωτισμό.Τα χρήματα δόθηκαν στην Ελλάδα γιά να μήν καταρρεύσει η ευρωζώνη.Παράλληλα, δίνουν στην χώρα μιά ανάσα γιά τρία χρόνια, με κάποιες προυποθέσεις, κυρίως συμμαζέματος των δημοσίων σπαταλών.Αν αυτές οι προυποθέσεις δεν τηρηθούν, πάμε στην λύση της χρεοκοπίας, δηλαδή στην λύση που προτιμούν αυτοί που είναι εναντίον του μνημονίου.Δηλαδή, επί της ουσίας, αυτοί που συμφωνούν η διαφωνούν με το μνημόνιο, στην ουσία διαφωνούν γιά την χρονική στιγμή της χρεοκοπίας.Δεν διαφωνούν γιά τις συνέπειες της σε ότι αφορά τα εισοδήματα.Επιπλέον, αυτοί που είναι υπέρ του μνημονίου, έχουν μιά κρυφή ελπίδα, ότι ενδεχομένως, με τα μέτρα του μνημονίου, μπορεί να αποφύγουμε την χρεοκοπία και τις συνέπειες της.Αυτή η ελπίδα, έχει ελάχιστες πιθανότητες βέβαια να πραγματοποιηθεί λόγω του απίστευτα μεγάλου χρέους που άφησε πίσω της η λεηλασία της χώρας επί 35 χρόνια, αλλά και λόγω έλλειψης ηγεσίας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είμαι απαισιόδοξος γιά το μέλλον αυτής της χώρας.Η υλική εκποίηση της χώρας είναι αναπόφευκτη και θα αρχίσει άμεσα.Το σχέδιο αυτό είχε συλληφθεί πρίν από 35 χρόνια, και είχε υλοποιηθεί χωρίς διακοπή από το πελατειακό σύστημα εξουσίας, με σύναψη δανείων με υποθήκη την περιουσία του ελληνικού λαού.Τώρα πρέπει σταδιακά να εκποιηθεί η περιουσία γιά την αποπληρωμή των δανείων.Επειδή όμως η περιουσία αυτή δεν επαρκεί γιά την αποπληρωμή των δανείων, έπρεπε ν΄αρχίσει να απασχολεί την χώρα, το μέλλον μετά την εκποίηση.Κι΄αυτό δεν συμβαίνει πρός το παρόν.Αυτό είναι που με κάνει απαισιόδοξο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου