http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=11447
Ρωσία: Κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης λόγω της πετρελαιοκηλίδας στη
Μαύρη Θάλασσα
-
Σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Πριν από 27 δευτερόλεπτα
31/12/11
26/12/11
25/12/11
24/12/11
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΔΕΣ -23/12/2011
Οι Έλληνες, οι γκρινιάρηδες!
Ν. Λυγερός
Όταν μας λένε γκρινιάρηδες νομίζουμε ότι μας κατηγορούν, ενώ στην πραγματικότητα αναγνωρίζουν την κατηγορία μας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι πιο έμπειροι φαντάροι του Ναπολέοντα ήταν οι γκρινιάρηδες. Έτσι τους ονόμαζε ο ίδιος, διότι διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες που υπήρχαν στην εκστρατεία. Ήταν όμως οι πιο πιστοί και οι πιο αποτελεσματικοί για να καταλάβουν μια θέση και να την κρατήσουν όσο δυνατός και να ήταν ο εχθρός. Οι άλλοι τους ονόμαζαν: οι παλιοί της παλιάς. Δηλαδή οι παλιοί φαντάροι της παλιάς φρουράς. Όταν οι Αμερικανοί ονομάζουν την Ευρώπη η Γηραιά Ήπειρος, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτή την Ευρώπη είμαστε οι παλαιοί της παλιάς. Και γι' αυτό το λόγο οι άλλοι μας χρωστούν το παρελθόν τους. Διασχίσαμε τους αιώνες για να προσφέρουμε τον Ελληνισμό και να τον μεταμορφώσουμε σε ουμανισμό, διότι είναι ένα δώρο στην Ανθρωπότητα. Εδώ και χιλιάδες χρόνια διαμαρτυρόμαστε για τις συνθήκες μας. Ενώ είμαστε πάντα άτρωτοι σε όλες τις μάχες της δικαιοσύνης, διότι έχουμε σχέση με τον ήλιο. Επινοήσαμε τη στρατηγική για να αντιστεκόμαστε στην εξουσία που δεν έχει ουσία, για να κρατηθούμε, από το τίποτα, την ώρα που άλλοι αφήνουν τα πάντα. Μας εξετάζουν με δείκτες, ενώ είμαστε ο δείκτης. Μας προκαλούν και δεν σκύβουμε. Είμαστε ο λαός του χρόνου και δεν νιώθουμε στριμωγμένα σε μια πιθαμή γης αλλά δίνουμε τα πάντα γι' αυτήν. Διότι αυτό το τίποτα είναι το παν για μας. Τη γκρίνια μας την αρχίσαμε ενάντια στους θεούς και για να μην την ξεχάσουμε την καταγράψαμε με τις τραγωδίες μας κι όταν αρχίσαμε να γκρινιάζουμε και με τους άλλους, γράψαμε τις κωμωδίες μας. Μπορεί η ζωή μας να είναι δύσκολη, αλλά ξέρουμε ότι είναι ένα δώρο για τους άλλους, και την προσφέρουμε, γι' αυτό είμαστε και τόσο φιλόξενοι. Στην ουσία γνωρίζουμε τον πλούτο μας και αυτός είναι η ανθρωπιά. Δίνουμε το χέρι μας στον συνάνθρωπο, διότι δεν έχουμε τίποτα άλλο, αλλά είμαστε περήφανοι γιατί έχουμε φιλότιμο. Κι αν φωνάζουμε δυνατά είναι για να δείξουμε την αγάπη μας στον κόσμο. Δεν υπακούμε τις διαταγές, αλλά ακολουθούμε τους ανθρώπους που έχουν αξία ως τα πέρατα της γης. Κι όταν πεθαίνουμε πάλι φωνάζουν οι δικοί μας αλλά μια μόνο λέξη: άξιος. Αυτό είμαστε εμείς οι Έλληνες, οι γκρινιάρηδες!
ΠΗΓΗ - http://www.lygeros.org/lygeros/8300-gr.html
Ν. Λυγερός
Όταν μας λένε γκρινιάρηδες νομίζουμε ότι μας κατηγορούν, ενώ στην πραγματικότητα αναγνωρίζουν την κατηγορία μας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι πιο έμπειροι φαντάροι του Ναπολέοντα ήταν οι γκρινιάρηδες. Έτσι τους ονόμαζε ο ίδιος, διότι διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες που υπήρχαν στην εκστρατεία. Ήταν όμως οι πιο πιστοί και οι πιο αποτελεσματικοί για να καταλάβουν μια θέση και να την κρατήσουν όσο δυνατός και να ήταν ο εχθρός. Οι άλλοι τους ονόμαζαν: οι παλιοί της παλιάς. Δηλαδή οι παλιοί φαντάροι της παλιάς φρουράς. Όταν οι Αμερικανοί ονομάζουν την Ευρώπη η Γηραιά Ήπειρος, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτή την Ευρώπη είμαστε οι παλαιοί της παλιάς. Και γι' αυτό το λόγο οι άλλοι μας χρωστούν το παρελθόν τους. Διασχίσαμε τους αιώνες για να προσφέρουμε τον Ελληνισμό και να τον μεταμορφώσουμε σε ουμανισμό, διότι είναι ένα δώρο στην Ανθρωπότητα. Εδώ και χιλιάδες χρόνια διαμαρτυρόμαστε για τις συνθήκες μας. Ενώ είμαστε πάντα άτρωτοι σε όλες τις μάχες της δικαιοσύνης, διότι έχουμε σχέση με τον ήλιο. Επινοήσαμε τη στρατηγική για να αντιστεκόμαστε στην εξουσία που δεν έχει ουσία, για να κρατηθούμε, από το τίποτα, την ώρα που άλλοι αφήνουν τα πάντα. Μας εξετάζουν με δείκτες, ενώ είμαστε ο δείκτης. Μας προκαλούν και δεν σκύβουμε. Είμαστε ο λαός του χρόνου και δεν νιώθουμε στριμωγμένα σε μια πιθαμή γης αλλά δίνουμε τα πάντα γι' αυτήν. Διότι αυτό το τίποτα είναι το παν για μας. Τη γκρίνια μας την αρχίσαμε ενάντια στους θεούς και για να μην την ξεχάσουμε την καταγράψαμε με τις τραγωδίες μας κι όταν αρχίσαμε να γκρινιάζουμε και με τους άλλους, γράψαμε τις κωμωδίες μας. Μπορεί η ζωή μας να είναι δύσκολη, αλλά ξέρουμε ότι είναι ένα δώρο για τους άλλους, και την προσφέρουμε, γι' αυτό είμαστε και τόσο φιλόξενοι. Στην ουσία γνωρίζουμε τον πλούτο μας και αυτός είναι η ανθρωπιά. Δίνουμε το χέρι μας στον συνάνθρωπο, διότι δεν έχουμε τίποτα άλλο, αλλά είμαστε περήφανοι γιατί έχουμε φιλότιμο. Κι αν φωνάζουμε δυνατά είναι για να δείξουμε την αγάπη μας στον κόσμο. Δεν υπακούμε τις διαταγές, αλλά ακολουθούμε τους ανθρώπους που έχουν αξία ως τα πέρατα της γης. Κι όταν πεθαίνουμε πάλι φωνάζουν οι δικοί μας αλλά μια μόνο λέξη: άξιος. Αυτό είμαστε εμείς οι Έλληνες, οι γκρινιάρηδες!
ΠΗΓΗ - http://www.lygeros.org/lygeros/8300-gr.html
23/12/11
22/12/11
Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ, Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ , ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ - 21/12/2011
Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι προφανώς ένας σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος.Ητανε σε όλη του την ζωή ένας δημόσιος λειτουργός.Οταν ο κομματοσκυλικός κόσμος που κυβέρνησε την χώρα επί 35 χρόνια και την οδήγησε στην οικονομική καταστροφή, έχασε και τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας διεθνώς, και του ζήτησε να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας γιά 2-3 μήνες ώστε να κάνει την βρώμικη δουλειά γιά την οποία η κομματοκρατία δεσμεύτηκε διεθνώς αλλά δεν είχε τα κότσια να κάνει,ο Λουκάς Παπαδήμος δέχθηκε την πρόταση χωρίς να θέσει τον οποιοδήποτε όρο, διότι είναι ένας δημόσιος λειτουργός, και δεν θα μπορούσε να μήν δεχθεί την πρόταση, γιά λόγους δημοσίου συμφέροντος όπως τους κατανοεί ένας πραγματικός δημόσιος λειτουργός.
Από εκείνη την ημέρα, ο κομματοσκυλικός κόσμος(πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι της κακιάς ώρας που υπηρετούν την κομματοκρατία τα τελευταία 35 χρόνια,πελάτες-ψηφοφόροι της κομματοκρατίας,....)μιλά γιά τον "τραπεζίτη", όχι επειδή δεν μπορεί να κατανοήσει την διαφορά μεταξύ της κεντρικής τράπεζας που εποπτεύει την λειτουργία των εμπορικών τραπεζών(στην οποία υπηρέτησε ο Παπαδήμος), και των εμπορικών τραπεζών που επιδιώκουν το κέρδος(οι οποίες διοικούνται από τραπεζίτες), αλλά εσκεμμένα, ελπίζοντας ότι θα τον μειώσει ηθικά.Ο κομματοσκυλικός κόσμος, αυτό το έκτρωμα που ελπίζω μιά μέρα να περάσει από ένα νέο Γουδί,συνεχίζει να θεωρεί ηλίθιους τους έλληνες πολίτες.Αυτό όμως, είναι πρόβλημα του κομματοσκυλικού κόσμου, και όχι του Παπαδήμου.Ο κομματοσκυλικός κόσμος είναι τελειωμένος.Απλά δεν μπορεί ακόμα να το χωνέψει.
H TEXNH THΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Ο Λουκάς Παπαδήμος, στον ρόλο του πρωθυπουργού, πρέπει κατά την γνώμη μου να νοιώθει πολύ άβολα.Ενας δημόσιος λειτουργός ο οποίος υποχρεούται να παίξει και τον ρόλο του πρωθυπουργού γιά το καλό της χώρας γιά μερικούς μήνες, θα κάνει ότι μπορεί γιά να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που του ανατέθηκαν, αλλά παράλληλα θα εύχεται ο χρόνος που απαιτείται, να περάσει όσο γίνεται πιό γρήγορα, γιά να παραδώσει την εξουσία.Ενας δημόσιος λειτουργός δεν έχει πολιτικές φιλοδοξίες.Επιπλέον, ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, πρέπει να βιώνει πολύ άσχημα την καθημερινή του συνεργασία με τους εκπροσώπους του κομματοσκυλικού κόσμου που από την φύση της κομματοσκυλικής τους ιδιότητας,είναι αναξιοπρεπείς.
Προσωπικά, χωρίς να τον γνωρίζω, θα έλεγα για τον Λουκά Παπαδήμο χωρίς να θέλω να τον προσβάλλω, ότι είχε πεί ο Π. Κονδύλης γιά τους Γερμανούς : "Οι Γερμανοί διαθέτουν τις αρετές του πληβείου, είναι δηλαδή φιλόπονοι και οικονόμοι, τους λείπουν όμως οι αρετές του αριστοκράτη, ήτοι η ανωτερότητα, η αταραξία και η υπέρτερη πανουργία του πολυμήχανου αρπακτικού. Μετά από κάμποσες περιττές περιπέτειες έχουν στο μεταξύ κατακτήσει μια θέση στον κόσμο ανταποκρινόμενη στις αρετές τους: έγιναν το καλό παιδί και των δύο στρατοπέδων του Ψυχρού Πολέμου."
Με άλλα λόγια, ο Λ. Παπαδήμος είναι ένας καλός οικονομολόγος, αλλά δεν κάνει γιά πολιτικός.Δεν κατέχει την τέχνη της πολιτικής.Και δεν είναι κακό αυτό.Δεν κάνουν όλοι γιά όλα.Αλλωστε,δεν προέβαλλε πολιτικές φιλοδοξίες.Αρα, δεν έχει κανένα νόημα να τον κρίνουμε ως πολιτικό άνδρα.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Ο Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Από την άλλη, κρίνεται αυτή την στιγμή το μέλλον της χώρας.
Σε μιά ανάρτηση μου (βλέπε εδώ )είχα περιγράψει τις θετικές παρενέργειες που είχε κατά την γνώμη μου γιά τον ελληνικό λαό η απόφαση του Λ. Παπαδήμου να δεχθεί τον ρόλο του πρωθυπουργού, χωρίς ο ίδιος να τις επιδιώξει, να τις σχεδιάσει η και να τις σκεφτεί.
Σήμερα, μετά δηλαδή από ένα μήνα συνεργασίας του με τον κομματοσκυλικό κόσμο, ο Λουκάς Παπαδήμος δεν μπορεί να μήν έχει καταλάβει ότι, από την μιά το μέλλον της χώρας κρέμεται από μιά κλωστή, και από την άλλη ότι ο κομματοσκυλικός κόσμος δεν θα δίσταζε και πολύ να κόψει και αυτή την τελευταία κλωστή, ελπίζοντας ότι θα επιβιώσει πάνω στο πτώμα της χώρας.
Επιπλέον, ως δημόσιος λειτουργός που είναι, δεν μπορεί να μήν έχει καταλάβει ότι αυτή την κρίσιμη στιγμή, η χώρα δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση γιά την διακυβέρνηση της.Είτε θα βάλει μπροστά το ανάστημα του ως δημόσιου λειτουργού γιά την σωτηρία της χώρας μέχρι να βρεθεί ο πραγματικός ηγέτης,είτε θα παραδώσει και πάλι την χώρα στον κομματοσκυλικό κόσμο, και η χώρα θα οδηγηθεί στην καταστροφή.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, ως δημόσιος λειτουργός που ήταν σε όλη του την ζωή, έχει την ιστορική υποχρέωση, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει ο ίδιος ότι δεν είναι πολιτικός ηγέτης,ν΄αντισταθεί στο καρκίνωμα του κομματοσκυλικού κόσμου, και να έρθει άμεσα σε ρήξη με την κομματοκρατία διώχνοντας όλους τους υπουργούς που του επιβλήθηκαν, και επιλέγοντας ο ίδιος τους συνεργάτες του.Πρέπει να καταλάβει ότι ο κομματοσκυλικός κόσμος, ως αναξιοπρεπής που είναι,επιδέχεται εκβιασμών.Και ο εκβιασμός θα πρέπει να είναι ένα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό με τον οποίο θα τον ενημερώνει γιά τα χτυπήματα κάτω από την μέση που δέχθηκε από τον κομματοσκυλικό κόσμο τον τελευταίο μήνα, τις προθέσεις του ως προς το κυβερνητικό έργο, και την πρόθεση του να δημιουργήσει πολιτικό κόμμα στην περίπτωση που ο κομματοσκυλικός κόσμος τον ανατρέψει γιά να αναθέσει την πρωθυπουργία στην Ελσα Παπαδημητρίου, στον Πετσάλνικο,η στον οδηγό του τιμονιέρη Σαμαρά.
Ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει να καταλάβει ότι έτυχε σ΄αυτόν η ιστορική ευθύνη ν΄απαλλάξει την χώρα από τον κομματοσκυλικό κόσμο.Και όταν σε καλεί η ιστορία, δεν μπορείς να προβάλλεις ότι δεν έχεις τα προσόντα.Ενας δημόσιος λειτουργός ιδίως, δεν μπορεί να προβάλλει ότι δεν έχει τα προσόντα.Αποδέχεται το κάλεσμα με τα προσόντα που έχει, αν αυτό είναι προυπόθεση γιά να σωθεί η χώρα.
Και ελπίζω ο Λ. Παπαδήμος να κατανοήσει την ιστορική του ευθύνη.
Από εκείνη την ημέρα, ο κομματοσκυλικός κόσμος(πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι της κακιάς ώρας που υπηρετούν την κομματοκρατία τα τελευταία 35 χρόνια,πελάτες-ψηφοφόροι της κομματοκρατίας,....)μιλά γιά τον "τραπεζίτη", όχι επειδή δεν μπορεί να κατανοήσει την διαφορά μεταξύ της κεντρικής τράπεζας που εποπτεύει την λειτουργία των εμπορικών τραπεζών(στην οποία υπηρέτησε ο Παπαδήμος), και των εμπορικών τραπεζών που επιδιώκουν το κέρδος(οι οποίες διοικούνται από τραπεζίτες), αλλά εσκεμμένα, ελπίζοντας ότι θα τον μειώσει ηθικά.Ο κομματοσκυλικός κόσμος, αυτό το έκτρωμα που ελπίζω μιά μέρα να περάσει από ένα νέο Γουδί,συνεχίζει να θεωρεί ηλίθιους τους έλληνες πολίτες.Αυτό όμως, είναι πρόβλημα του κομματοσκυλικού κόσμου, και όχι του Παπαδήμου.Ο κομματοσκυλικός κόσμος είναι τελειωμένος.Απλά δεν μπορεί ακόμα να το χωνέψει.
H TEXNH THΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Ο Λουκάς Παπαδήμος, στον ρόλο του πρωθυπουργού, πρέπει κατά την γνώμη μου να νοιώθει πολύ άβολα.Ενας δημόσιος λειτουργός ο οποίος υποχρεούται να παίξει και τον ρόλο του πρωθυπουργού γιά το καλό της χώρας γιά μερικούς μήνες, θα κάνει ότι μπορεί γιά να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που του ανατέθηκαν, αλλά παράλληλα θα εύχεται ο χρόνος που απαιτείται, να περάσει όσο γίνεται πιό γρήγορα, γιά να παραδώσει την εξουσία.Ενας δημόσιος λειτουργός δεν έχει πολιτικές φιλοδοξίες.Επιπλέον, ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, πρέπει να βιώνει πολύ άσχημα την καθημερινή του συνεργασία με τους εκπροσώπους του κομματοσκυλικού κόσμου που από την φύση της κομματοσκυλικής τους ιδιότητας,είναι αναξιοπρεπείς.
Προσωπικά, χωρίς να τον γνωρίζω, θα έλεγα για τον Λουκά Παπαδήμο χωρίς να θέλω να τον προσβάλλω, ότι είχε πεί ο Π. Κονδύλης γιά τους Γερμανούς : "Οι Γερμανοί διαθέτουν τις αρετές του πληβείου, είναι δηλαδή φιλόπονοι και οικονόμοι, τους λείπουν όμως οι αρετές του αριστοκράτη, ήτοι η ανωτερότητα, η αταραξία και η υπέρτερη πανουργία του πολυμήχανου αρπακτικού. Μετά από κάμποσες περιττές περιπέτειες έχουν στο μεταξύ κατακτήσει μια θέση στον κόσμο ανταποκρινόμενη στις αρετές τους: έγιναν το καλό παιδί και των δύο στρατοπέδων του Ψυχρού Πολέμου."
Με άλλα λόγια, ο Λ. Παπαδήμος είναι ένας καλός οικονομολόγος, αλλά δεν κάνει γιά πολιτικός.Δεν κατέχει την τέχνη της πολιτικής.Και δεν είναι κακό αυτό.Δεν κάνουν όλοι γιά όλα.Αλλωστε,δεν προέβαλλε πολιτικές φιλοδοξίες.Αρα, δεν έχει κανένα νόημα να τον κρίνουμε ως πολιτικό άνδρα.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Ο Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Από την άλλη, κρίνεται αυτή την στιγμή το μέλλον της χώρας.
Σε μιά ανάρτηση μου (βλέπε εδώ )είχα περιγράψει τις θετικές παρενέργειες που είχε κατά την γνώμη μου γιά τον ελληνικό λαό η απόφαση του Λ. Παπαδήμου να δεχθεί τον ρόλο του πρωθυπουργού, χωρίς ο ίδιος να τις επιδιώξει, να τις σχεδιάσει η και να τις σκεφτεί.
Σήμερα, μετά δηλαδή από ένα μήνα συνεργασίας του με τον κομματοσκυλικό κόσμο, ο Λουκάς Παπαδήμος δεν μπορεί να μήν έχει καταλάβει ότι, από την μιά το μέλλον της χώρας κρέμεται από μιά κλωστή, και από την άλλη ότι ο κομματοσκυλικός κόσμος δεν θα δίσταζε και πολύ να κόψει και αυτή την τελευταία κλωστή, ελπίζοντας ότι θα επιβιώσει πάνω στο πτώμα της χώρας.
Επιπλέον, ως δημόσιος λειτουργός που είναι, δεν μπορεί να μήν έχει καταλάβει ότι αυτή την κρίσιμη στιγμή, η χώρα δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση γιά την διακυβέρνηση της.Είτε θα βάλει μπροστά το ανάστημα του ως δημόσιου λειτουργού γιά την σωτηρία της χώρας μέχρι να βρεθεί ο πραγματικός ηγέτης,είτε θα παραδώσει και πάλι την χώρα στον κομματοσκυλικό κόσμο, και η χώρα θα οδηγηθεί στην καταστροφή.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, ως δημόσιος λειτουργός που ήταν σε όλη του την ζωή, έχει την ιστορική υποχρέωση, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει ο ίδιος ότι δεν είναι πολιτικός ηγέτης,ν΄αντισταθεί στο καρκίνωμα του κομματοσκυλικού κόσμου, και να έρθει άμεσα σε ρήξη με την κομματοκρατία διώχνοντας όλους τους υπουργούς που του επιβλήθηκαν, και επιλέγοντας ο ίδιος τους συνεργάτες του.Πρέπει να καταλάβει ότι ο κομματοσκυλικός κόσμος, ως αναξιοπρεπής που είναι,επιδέχεται εκβιασμών.Και ο εκβιασμός θα πρέπει να είναι ένα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό με τον οποίο θα τον ενημερώνει γιά τα χτυπήματα κάτω από την μέση που δέχθηκε από τον κομματοσκυλικό κόσμο τον τελευταίο μήνα, τις προθέσεις του ως προς το κυβερνητικό έργο, και την πρόθεση του να δημιουργήσει πολιτικό κόμμα στην περίπτωση που ο κομματοσκυλικός κόσμος τον ανατρέψει γιά να αναθέσει την πρωθυπουργία στην Ελσα Παπαδημητρίου, στον Πετσάλνικο,η στον οδηγό του τιμονιέρη Σαμαρά.
Ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει να καταλάβει ότι έτυχε σ΄αυτόν η ιστορική ευθύνη ν΄απαλλάξει την χώρα από τον κομματοσκυλικό κόσμο.Και όταν σε καλεί η ιστορία, δεν μπορείς να προβάλλεις ότι δεν έχεις τα προσόντα.Ενας δημόσιος λειτουργός ιδίως, δεν μπορεί να προβάλλει ότι δεν έχει τα προσόντα.Αποδέχεται το κάλεσμα με τα προσόντα που έχει, αν αυτό είναι προυπόθεση γιά να σωθεί η χώρα.
Και ελπίζω ο Λ. Παπαδήμος να κατανοήσει την ιστορική του ευθύνη.
21/12/11
ΕΛΛΑΔΑ, ΕΥΡΩΠΗ, ΚΑΙ ΕΥΡΩ - 20/12/2011
Σε πρόσφατη ανάρτηση μου (βλέπε εδώ )είχα προσπαθήσει να συνοψίσω την ουσια κατά την γνώμη μου του προβλήματος του ευρώ γιά τους λαούς της Ευρώπης, σήμερα.
Και έθετα το εξής ερώτημα που προβληματίζει η που θα έπρεπε να προβληματίζει τον κάθε ευρωπαίο πολίτη : προτιμούν οι ευρωπαίοι να ζούν σε μικρές χώρες(στην κλίμακα του πλανήτη) αλλά ανοιχτές στον κόσμο και ευημερούσες όπως η Ελβετία και με δικό τους εθνικό νόμισμα , η επιθυμούν να έχουν από κοινού μιά διεθνή ισχύ και να συνεχίζουν ως ένωση να έχουν ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις με ένα κοινό νόμισμα;
Η απάντηση στο πολιτικό αυτό ερώτημα, είναι κρίσιμη.Αν οι λαοί επιλέξουν την εφήμερη ευημερία τους, το ευρώ πρέπει να καταργηθεί και θα επιστρέψουμε στα εθνικά νομίσματα.Αν οι λαοί της Ευρώπης απαντήσουν με βάση το συμφέρον των μελλοντικών γενεών, θα πρέπει να επιλέξουν το κοινό νόμισμα και ότι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή κοινό ευρωπαικό προυπολογισμό και ενοποιημένο χρέος.
Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος, και δεν υπάρχει τρίτη οδός.
Ομως, αυτό είναι το γενικό πλαίσιο σε ευρωπαικό επίπεδο.Στην πραγματικότητα, ο κάθε λαός της Ευρώπης θα δώσει την δική του απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα.Και ενδέχεται, κάποιοι λαοί ν΄αποφασίσουν εγωιστικά ότι προτιμούν την δική τους ευημερία (εφήμερη βέβαια μέσα στην Ιστορία ) και το δικό τους νόμισμα, και κάποιοι άλλοι ν΄αποφασίσουν την κοινή μοίρα με το ευρώ.
Στην πραγματικότητα, η βούληση του κάθε λαού από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα, διότι υπάρχουν άλλες δύο διαστάσεις του προβλήματος που πρέπει να ληφθούν υπόψιν.
1/τί θα γίνει γιά παράδειγμα αν οι λαοί που θέλουν να συνεχίσουν με το ευρώ είναι οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Φινλανδοί, οι Λουξεμβουργιανοί και οι Ελληνες;
Θα δεχθούν οι υπόλοιποι να συνεχίσουν την κοινή πορεία με τους Ελληνες μετά από αυτά που έχουν λεχθεί και γραφτεί τους τελευταίους 18 μήνες;Προσωπικά, αμφιβάλλω.
Υπάρχει ένα κλίμα που δημιουργήθηκε και που δεν μπορεί ν΄αλλάξει από την μιά μέρα στην άλλη.
2/Το πιό σημαντικό όμως είναι ότι πέρα από το πολιτικό ερώτημα (θέλω η δεν θέλω το ευρώ ), θα υπάρχει και ένα πλαίσιο λειτουργίας και κοινής συνεργασίας εντός του ευρώ
το οποίο θα πρέπει όλοι να αποδεχθούν, όπως η ανταγωνιστικότητα της κάθε οικονομίας,το αποδεκτό έλλειμμα του κάθε εθνικού προυπολογισμού, κλπ...Και το ερώτημα που τίθεται είναι : μπορούν όλες οι χώρες που θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ γιά πολιτικούς λόγους, να τηρήσουν αυτό το πλαίσιο;
Αυτές οι τρείς διαστάσεις είναι τελικά που θα καθορίσουν την ύπαρξη η μή του ευρώ και σε ποιό βαθμό, στο άμεσο μέλλον.
Αφού ξεκαθαρίσουμε αυτές τις τρείς διαστάσεις, και αν συμφωνήσουμε μ' αυτές, τίθεται το ερώτημα τί πρέπει να κάνει η Ελλάδα.
Ως προς την πρώτη διάσταση, δηλαδή το πολιτικό ερώτημα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να επιλέξει το ευρώ και τις συνέπειες του, δηλαδή την εκχώρηση του δικαιώματος της γιά αυτόνομο εθνικό προυπολογισμό, την ενοποίηση του χρέους της με τα χρέη των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης, και προ πάντων, την ανάληψη της άμυνας της χώρας από την Ευρωπαική Ενωση.
Αμέσως μετά τίθεται η δεύτερη διάσταση.Θέλουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι την Ελλάδα στην ευρωζώνη γιά μιά κοινή πορεία;Δεν νομίζω, αν και αυτή η διάσταση είναι περιορισμένου χρονικού ορίζοντα.Εν πάσει περιπτώσει, γιά τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Τέλος, τίθεται το εξής ερώτημα.Μπορεί η Ελλάδα ως έχει σήμερα ν΄ανταποκριθεί σε κριτήρια χρέους, ανταγωνιστικότητας, κλπ ....που θα τεθούν, γιά την παραμονή μιάς χώρας στην ευρωζώνη;Nομίζω ότι δυστυχώς, δεν μπορεί.Η κομματοκρατία έκανε την δουλειά της.Δηλαδή κατάστρεψε την χώρα.Αυτό δεν αντιστρέφεται.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ενώ το συμφέρον της χώρας θα ήταν να παραμείνει στο ευρώ, νομίζω ότι είναι προφανές, ότι η κομματοσκυλική διακυβέρνηση των τελευταίων 35 ετών, δεν επιτρέπει στην χώρα την παραμονή της στο ευρώ.Η συνέπεια αυτής της διαπίστωσης είναι η γενικευμένη πτώχευση του ελληνικού λαού.Και γι΄αυτό, οι κομματοκράτες πρέπει να τιμωρηθούν.Είναι αναπόφευκτο.
Και έθετα το εξής ερώτημα που προβληματίζει η που θα έπρεπε να προβληματίζει τον κάθε ευρωπαίο πολίτη : προτιμούν οι ευρωπαίοι να ζούν σε μικρές χώρες(στην κλίμακα του πλανήτη) αλλά ανοιχτές στον κόσμο και ευημερούσες όπως η Ελβετία και με δικό τους εθνικό νόμισμα , η επιθυμούν να έχουν από κοινού μιά διεθνή ισχύ και να συνεχίζουν ως ένωση να έχουν ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις με ένα κοινό νόμισμα;
Η απάντηση στο πολιτικό αυτό ερώτημα, είναι κρίσιμη.Αν οι λαοί επιλέξουν την εφήμερη ευημερία τους, το ευρώ πρέπει να καταργηθεί και θα επιστρέψουμε στα εθνικά νομίσματα.Αν οι λαοί της Ευρώπης απαντήσουν με βάση το συμφέρον των μελλοντικών γενεών, θα πρέπει να επιλέξουν το κοινό νόμισμα και ότι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή κοινό ευρωπαικό προυπολογισμό και ενοποιημένο χρέος.
Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος, και δεν υπάρχει τρίτη οδός.
Ομως, αυτό είναι το γενικό πλαίσιο σε ευρωπαικό επίπεδο.Στην πραγματικότητα, ο κάθε λαός της Ευρώπης θα δώσει την δική του απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα.Και ενδέχεται, κάποιοι λαοί ν΄αποφασίσουν εγωιστικά ότι προτιμούν την δική τους ευημερία (εφήμερη βέβαια μέσα στην Ιστορία ) και το δικό τους νόμισμα, και κάποιοι άλλοι ν΄αποφασίσουν την κοινή μοίρα με το ευρώ.
Στην πραγματικότητα, η βούληση του κάθε λαού από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα, διότι υπάρχουν άλλες δύο διαστάσεις του προβλήματος που πρέπει να ληφθούν υπόψιν.
1/τί θα γίνει γιά παράδειγμα αν οι λαοί που θέλουν να συνεχίσουν με το ευρώ είναι οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Φινλανδοί, οι Λουξεμβουργιανοί και οι Ελληνες;
Θα δεχθούν οι υπόλοιποι να συνεχίσουν την κοινή πορεία με τους Ελληνες μετά από αυτά που έχουν λεχθεί και γραφτεί τους τελευταίους 18 μήνες;Προσωπικά, αμφιβάλλω.
Υπάρχει ένα κλίμα που δημιουργήθηκε και που δεν μπορεί ν΄αλλάξει από την μιά μέρα στην άλλη.
2/Το πιό σημαντικό όμως είναι ότι πέρα από το πολιτικό ερώτημα (θέλω η δεν θέλω το ευρώ ), θα υπάρχει και ένα πλαίσιο λειτουργίας και κοινής συνεργασίας εντός του ευρώ
το οποίο θα πρέπει όλοι να αποδεχθούν, όπως η ανταγωνιστικότητα της κάθε οικονομίας,το αποδεκτό έλλειμμα του κάθε εθνικού προυπολογισμού, κλπ...Και το ερώτημα που τίθεται είναι : μπορούν όλες οι χώρες που θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ γιά πολιτικούς λόγους, να τηρήσουν αυτό το πλαίσιο;
Αυτές οι τρείς διαστάσεις είναι τελικά που θα καθορίσουν την ύπαρξη η μή του ευρώ και σε ποιό βαθμό, στο άμεσο μέλλον.
Αφού ξεκαθαρίσουμε αυτές τις τρείς διαστάσεις, και αν συμφωνήσουμε μ' αυτές, τίθεται το ερώτημα τί πρέπει να κάνει η Ελλάδα.
Ως προς την πρώτη διάσταση, δηλαδή το πολιτικό ερώτημα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να επιλέξει το ευρώ και τις συνέπειες του, δηλαδή την εκχώρηση του δικαιώματος της γιά αυτόνομο εθνικό προυπολογισμό, την ενοποίηση του χρέους της με τα χρέη των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης, και προ πάντων, την ανάληψη της άμυνας της χώρας από την Ευρωπαική Ενωση.
Αμέσως μετά τίθεται η δεύτερη διάσταση.Θέλουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι την Ελλάδα στην ευρωζώνη γιά μιά κοινή πορεία;Δεν νομίζω, αν και αυτή η διάσταση είναι περιορισμένου χρονικού ορίζοντα.Εν πάσει περιπτώσει, γιά τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Τέλος, τίθεται το εξής ερώτημα.Μπορεί η Ελλάδα ως έχει σήμερα ν΄ανταποκριθεί σε κριτήρια χρέους, ανταγωνιστικότητας, κλπ ....που θα τεθούν, γιά την παραμονή μιάς χώρας στην ευρωζώνη;Nομίζω ότι δυστυχώς, δεν μπορεί.Η κομματοκρατία έκανε την δουλειά της.Δηλαδή κατάστρεψε την χώρα.Αυτό δεν αντιστρέφεται.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ενώ το συμφέρον της χώρας θα ήταν να παραμείνει στο ευρώ, νομίζω ότι είναι προφανές, ότι η κομματοσκυλική διακυβέρνηση των τελευταίων 35 ετών, δεν επιτρέπει στην χώρα την παραμονή της στο ευρώ.Η συνέπεια αυτής της διαπίστωσης είναι η γενικευμένη πτώχευση του ελληνικού λαού.Και γι΄αυτό, οι κομματοκράτες πρέπει να τιμωρηθούν.Είναι αναπόφευκτο.
18/12/11
ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ - 18/12/2011
«Kαταναλώνουμε ό,τι παράγουμε» είναι το μήνυμα
Της Δημητρας Mανιφαβα
Πριν από 28 χρόνια κι ενώ ήδη η ελληνική κοινωνία ζούσε στην ευδαιμονία της αλλαγής, η κυβέρνηση προχωρούσε σε διαφημιστική καμπάνια υπό τον τίτλο «Ο επιμένων ελλη-νικά». Στο τηλεοπτικό σποτ, ο κεντρικός ήρωας, τον οποίο ενσάρκωνε ο ηθοποιός Νίκος Παπαναστασίου, είχε μανία με τα εισαγόμενα προϊόντα τα οποία ήταν πολύ ακριβότερα από τα ελληνικά. Η σκηνή τελείωνε με τον κεντρικό ήρωα, τον επονομαζόμενο και «εισαγόμενο», να περιμένει σε ένα γκισέ για να λάβει το... επίδομα ανεργίας.
Πολλοί είναι σήμερα οι πολίτες στην Ελλάδα που λαμβάνουν επίδομα ανεργίας και ένας από τους βασικούς λόγους είναι το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, ανάπτυξη που στηρίχθηκε στην κατανάλωση κυρίως εισαγόμενων προϊόντων, αφού η παραγωγή σταδιακά εγκαταλείφθηκε. «Η μείωση των εισαγωγών κατά 20% θα οδηγήσει σε εξοικονόμηση δαπανών για το κράτος ύψους 10 δισ. ευρώ και παράλληλα μπορεί να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία 500.000 θέσεων εργασίας», υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο κ. Γιώργος Καββαθάς, β΄ αντιπρόεδρος του κινήματος πολιτών «Καταναλώνουμε ό,τι παράγουμε».
«Σαφώς υπάρχει μια τάση υπέρ των ελληνικών προϊόντων. Ο κόσμος είναι πιο συνειδητοποιημένος. Εχει αρχίσει να διαβάζει τις ετικέτες για την προέλευση και το όνομα του παραγωγού», επισημαίνει ο κ. Τρύφων Φωτιάδης, επικεφαλής της εταιρείας παραγωγής οσπρίων «Αροσις». «Το όσπριο είναι το κατ’ εξοχήν τρόφιμο της κρίσης. Με μισό κιλό φασόλια γίγαντες μια εξαμελής οικογένεια μπορεί να έχει ένα κανονικό γεύμα. Σε όποια σημεία πώλησης βρισκόμαστε παρατηρείται σταθεροποίηση ή ακόμη και αύξηση των πωλήσεων», προσθέτει ο κ. Φωτιάδης.
Αύξηση των πωλήσεων καταγράφεται και στα καταστήματα «Επιλογή», μικρά σούπερ μάρκετ στα οποία πωλούνται προϊόντα από 45 αγροτικούς συνεταιρισμούς και 20 μικρούς παραγωγούς. Σήμερα λειτουργούν 5 καταστήματα και για το 2012 σχεδιάζεται να ανοίξουν άλλα 8 στην Αττική. «Δώσαμε ράφι στα ελληνικά προϊόντα, κάτι που δεν συνέβαινε στα άλλα σούπερ μάρκετ, και κυρίως στα ποιοτικά, φθηνά ελληνικά προϊόντα», τονίζει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Λεωνίδας Καρίγιαννης.
Πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή έχει αναλάβει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατόρων και Συναφών Επαγγελμάτων (ΠΟΕΣΕ), η οποία έχει υπογράψει προγραμματική σύμβαση με τον ΣΕΒΙΤΕΛ (Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Τυποποιήσεων Ελαιολάδου) προκειμένου στα τραπέζια των εστιατορίων να τοποθετούνται φιάλες των 40 ml με ελαιόλαδο.
Η δυναμική στροφή στα ελληνικά προϊόντα αποτυπώνεται και στη φετινή έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ). Το 44,9% έναντι 32,5% πέρυσι των ομόρρυθμων, ετερόρρυθμων και ατομικών επιχειρήσεων δηλώνει ως βασική περιοχή παραγωγής των εμπορευμάτων τους την Ελλάδα, ενώ στις Α.Ε. και ΕΠΕ το αντίστοιχο ποσοστό είναι φέτος 39% έναντι 22,7% το 2010.
Πηγή - http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100002_18/12/2011_466523
Της Δημητρας Mανιφαβα
Πριν από 28 χρόνια κι ενώ ήδη η ελληνική κοινωνία ζούσε στην ευδαιμονία της αλλαγής, η κυβέρνηση προχωρούσε σε διαφημιστική καμπάνια υπό τον τίτλο «Ο επιμένων ελλη-νικά». Στο τηλεοπτικό σποτ, ο κεντρικός ήρωας, τον οποίο ενσάρκωνε ο ηθοποιός Νίκος Παπαναστασίου, είχε μανία με τα εισαγόμενα προϊόντα τα οποία ήταν πολύ ακριβότερα από τα ελληνικά. Η σκηνή τελείωνε με τον κεντρικό ήρωα, τον επονομαζόμενο και «εισαγόμενο», να περιμένει σε ένα γκισέ για να λάβει το... επίδομα ανεργίας.
Πολλοί είναι σήμερα οι πολίτες στην Ελλάδα που λαμβάνουν επίδομα ανεργίας και ένας από τους βασικούς λόγους είναι το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, ανάπτυξη που στηρίχθηκε στην κατανάλωση κυρίως εισαγόμενων προϊόντων, αφού η παραγωγή σταδιακά εγκαταλείφθηκε. «Η μείωση των εισαγωγών κατά 20% θα οδηγήσει σε εξοικονόμηση δαπανών για το κράτος ύψους 10 δισ. ευρώ και παράλληλα μπορεί να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία 500.000 θέσεων εργασίας», υποστηρίζει μιλώντας στην «Κ» ο κ. Γιώργος Καββαθάς, β΄ αντιπρόεδρος του κινήματος πολιτών «Καταναλώνουμε ό,τι παράγουμε».
«Σαφώς υπάρχει μια τάση υπέρ των ελληνικών προϊόντων. Ο κόσμος είναι πιο συνειδητοποιημένος. Εχει αρχίσει να διαβάζει τις ετικέτες για την προέλευση και το όνομα του παραγωγού», επισημαίνει ο κ. Τρύφων Φωτιάδης, επικεφαλής της εταιρείας παραγωγής οσπρίων «Αροσις». «Το όσπριο είναι το κατ’ εξοχήν τρόφιμο της κρίσης. Με μισό κιλό φασόλια γίγαντες μια εξαμελής οικογένεια μπορεί να έχει ένα κανονικό γεύμα. Σε όποια σημεία πώλησης βρισκόμαστε παρατηρείται σταθεροποίηση ή ακόμη και αύξηση των πωλήσεων», προσθέτει ο κ. Φωτιάδης.
Αύξηση των πωλήσεων καταγράφεται και στα καταστήματα «Επιλογή», μικρά σούπερ μάρκετ στα οποία πωλούνται προϊόντα από 45 αγροτικούς συνεταιρισμούς και 20 μικρούς παραγωγούς. Σήμερα λειτουργούν 5 καταστήματα και για το 2012 σχεδιάζεται να ανοίξουν άλλα 8 στην Αττική. «Δώσαμε ράφι στα ελληνικά προϊόντα, κάτι που δεν συνέβαινε στα άλλα σούπερ μάρκετ, και κυρίως στα ποιοτικά, φθηνά ελληνικά προϊόντα», τονίζει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Λεωνίδας Καρίγιαννης.
Πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή έχει αναλάβει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατόρων και Συναφών Επαγγελμάτων (ΠΟΕΣΕ), η οποία έχει υπογράψει προγραμματική σύμβαση με τον ΣΕΒΙΤΕΛ (Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Τυποποιήσεων Ελαιολάδου) προκειμένου στα τραπέζια των εστιατορίων να τοποθετούνται φιάλες των 40 ml με ελαιόλαδο.
Η δυναμική στροφή στα ελληνικά προϊόντα αποτυπώνεται και στη φετινή έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ). Το 44,9% έναντι 32,5% πέρυσι των ομόρρυθμων, ετερόρρυθμων και ατομικών επιχειρήσεων δηλώνει ως βασική περιοχή παραγωγής των εμπορευμάτων τους την Ελλάδα, ενώ στις Α.Ε. και ΕΠΕ το αντίστοιχο ποσοστό είναι φέτος 39% έναντι 22,7% το 2010.
Πηγή - http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100002_18/12/2011_466523
Η ON LINE ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ - 18/12/2011
Φέτος αγοράστε ελληνικά προϊόντα για τα χριστουγεννιάτικα δώρα σας
Η online εκστρατεία μιας μπλόγκερ που προωθεί την αγορά εγχώριων προϊόντων
Της Νελλης Aμπραβανελ
«Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει... Η Ελλάδα δεν είναι παρά ένα συλλογικό σπίτι και ένα από τα πιο όμορφα του κόσμου! Μακάρι να γνωρίζαμε πόσο ευλογημένοι είμαστε...» Η μπλόγκερ του Global Greek World το γνωρίζει καλά. Και γι' αυτό παλεύει. Προτιμά να παραμείνει ανώνυμη, γιατί υπό αυτούς τους όρους έχει λανσάρει το Buy Greek, μια online εκστρατεία που προωθεί την αγορά ελληνικών προϊόντων. Αν είστε χρήστες του Facebook, πολύ πιθανό να σας «καλέσει» κι εσάς κάποιος στο πιο επίκαιρο παρακλάδι της καμπάνιας της, το Buy Greek for Christmas…
Με φωτογραφία-προφίλ στο Facebook το παραδοσιακό περιτύλιγμα μιας γνωστής ελληνικής σοκολάτας αμυγδάλου, κάθε μέρα προτείνει ένα καινούργιο ελληνικό προϊόν, προσθέτοντας συνδέσμους για το πού μπορεί να το αγοράσει κάποιος. Με τα αναπόφευκτα «Like» μικρών και οικογενειακών αλλά και μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρήσεων, και τα σχόλια και τις προτάσεις ανεξάρτητων χρηστών, αυτή η ευρηματική Ελληνίδα έχει σχηματίσει ένα μοναδικό δίκτυο, που με τον δικό του τρόπο φιλοδοξεί να στηρίξει την ελληνική οικονομία, εντός και εκτός Ελλάδος.
Η απογείωση
Αναγνωρίζοντας ότι η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει και ότι σε πολλούς τομείς τα ελληνικά προϊόντα είναι εξαιρετικής ποιότητας, η Ελληνίδα μπλόγκερ, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, αλλά έχει γεννηθεί, μεγαλώσει και σπουδάσει στο εξωτερικό, φέρνει το παράδειγμα του γιαουρτιού και του ελαιόλαδου: «Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να απογειωθούν αυτά τα προϊόντα - πωλούνται από μόνα τους, ακριβώς επειδή η ποιότητά τους είναι τόσο καλή».
Από χαλβαδόπιτες και σοκολάτες, σε τουριστικούς προορισμούς και συνδρομές σε ελληνοαμερικανικά περιοδικά, υπάρχει μια ποικιλομορφία στα προϊόντα που προτείνονται στο πλαίσιο της εκστρατείας Buy Greek.
Και οι Ελληνες της διασποράς φαίνεται να ανταποκρίνονται με ιδιαίτερο τρόπο, προτείνοντας με τη σειρά τους ελληνικά προϊόντα και σημεία πώλησης σε χώρες όπως η Ολλανδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
«Εψαχνα από καιρό να βρω έναν τρόπο να επιστήσω την προσοχή στον κόσμο για τη σημασία τού να στηρίζει κανείς την παραγωγή της Ελλάδας και συγχρόνως να απομακρύνεται από τον τρελό και αμερόληπτο καταναλωτισμό εισαγόμενων προϊόντων που πλήττει τη χώρα τα τελευταία χρόνια», αναφέρει στην «Κ» μέσω email. «Τα Χριστούγεννα λειτούργησαν καταλυτικά ώστε να ξεκινήσει η καμπάνια... Η επιτυχία της, βέβαια, αντανακλάται στον αριθμό των χρηστών που ανταποκρίνονται θετικά στη σελίδα».
Δεν είναι λίγοι. Την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας της έχει προσελκύσει πάνω από 500 χρήστες, και αν κρίνουμε από τα 3.200 «Like» που έχει μαζέψει η αντίστοιχη σελίδα του μπλογκ της, το οποίο «υποστηρίζει τα καλύτερα και φωτεινότερα στοιχεία που έχει να προσφέρει η Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό», η Ελληνίδα μπλόγκερ δεν τα πάει καθόλου άσχημα.
«Δούλεψα για τους Ολυμπιακούς του 2004 παίρνοντας μέρος σε ένα από τα πιο θετικά κεφάλαια της σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας. Καταφέραμε ως έθνος να σταθούμε ενωμένοι και να εργαστούμε για έναν κοινό στόχο, με απίστευτα αποτελέσματα. Ομως, οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν άρπαξαν τη χρυσή ευκαιρία που παρουσιάστηκε μετά το 2004 - έκαναν ακριβώς το αντίθετο...»
«Σήμερα», τονίζει στην επικοινωνία της με την «Κ», «ο βιασμός της εικόνας της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει βοηθήσει αρκετό κόσμο να σκεφτεί σοβαρά για το τι ακριβώς πήγε στραβά στη χώρα μας. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να δουλέψουμε, να τα επιδιορθώσουμε όλα για το καλό της Ελλάδας και των μελλοντικών γενεών. Για το συλλογικό καλό και όχι γι' αυτό του άμεσου κύκλου μας... Και η εκστρατεία Buy Greek αποτελεί μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση».
Αντί δώρου
Αν δεν έχετε αρχίσει με τα χριστουγεννιάτικα δώρα σας ακόμη, και εφόσον σας εμπνέει η εκστρατεία της συγκεκριμένης Ελληνίδας, το Buy Greek υπενθυμίζει (στα αγγλικά πάντα κι εμείς μεταφράζουμε): «Μοιραστείτε τη σελίδα - Μοιραστείτε το πάθος - Μοιραστείτε τη σκέψη! Αγοράστε ελληνικά προϊόντα αυτά τα Χριστούγεννα... Δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο, μια σοκολάτα, μια κάρτα, ένα βιβλίο... Απλώς σιγουρευτείτε ότι είναι ελληνικό».
Η εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη και θα έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το αποτέλεσμά της, μετά το τέλος των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
πηγή - http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100013_18/12/2011_466524
Επισκεφτείτε το http://globalgreekworld.blogspot.com/
Η online εκστρατεία μιας μπλόγκερ που προωθεί την αγορά εγχώριων προϊόντων
Της Νελλης Aμπραβανελ
«Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει... Η Ελλάδα δεν είναι παρά ένα συλλογικό σπίτι και ένα από τα πιο όμορφα του κόσμου! Μακάρι να γνωρίζαμε πόσο ευλογημένοι είμαστε...» Η μπλόγκερ του Global Greek World το γνωρίζει καλά. Και γι' αυτό παλεύει. Προτιμά να παραμείνει ανώνυμη, γιατί υπό αυτούς τους όρους έχει λανσάρει το Buy Greek, μια online εκστρατεία που προωθεί την αγορά ελληνικών προϊόντων. Αν είστε χρήστες του Facebook, πολύ πιθανό να σας «καλέσει» κι εσάς κάποιος στο πιο επίκαιρο παρακλάδι της καμπάνιας της, το Buy Greek for Christmas…
Με φωτογραφία-προφίλ στο Facebook το παραδοσιακό περιτύλιγμα μιας γνωστής ελληνικής σοκολάτας αμυγδάλου, κάθε μέρα προτείνει ένα καινούργιο ελληνικό προϊόν, προσθέτοντας συνδέσμους για το πού μπορεί να το αγοράσει κάποιος. Με τα αναπόφευκτα «Like» μικρών και οικογενειακών αλλά και μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρήσεων, και τα σχόλια και τις προτάσεις ανεξάρτητων χρηστών, αυτή η ευρηματική Ελληνίδα έχει σχηματίσει ένα μοναδικό δίκτυο, που με τον δικό του τρόπο φιλοδοξεί να στηρίξει την ελληνική οικονομία, εντός και εκτός Ελλάδος.
Η απογείωση
Αναγνωρίζοντας ότι η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει και ότι σε πολλούς τομείς τα ελληνικά προϊόντα είναι εξαιρετικής ποιότητας, η Ελληνίδα μπλόγκερ, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, αλλά έχει γεννηθεί, μεγαλώσει και σπουδάσει στο εξωτερικό, φέρνει το παράδειγμα του γιαουρτιού και του ελαιόλαδου: «Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να απογειωθούν αυτά τα προϊόντα - πωλούνται από μόνα τους, ακριβώς επειδή η ποιότητά τους είναι τόσο καλή».
Από χαλβαδόπιτες και σοκολάτες, σε τουριστικούς προορισμούς και συνδρομές σε ελληνοαμερικανικά περιοδικά, υπάρχει μια ποικιλομορφία στα προϊόντα που προτείνονται στο πλαίσιο της εκστρατείας Buy Greek.
Και οι Ελληνες της διασποράς φαίνεται να ανταποκρίνονται με ιδιαίτερο τρόπο, προτείνοντας με τη σειρά τους ελληνικά προϊόντα και σημεία πώλησης σε χώρες όπως η Ολλανδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
«Εψαχνα από καιρό να βρω έναν τρόπο να επιστήσω την προσοχή στον κόσμο για τη σημασία τού να στηρίζει κανείς την παραγωγή της Ελλάδας και συγχρόνως να απομακρύνεται από τον τρελό και αμερόληπτο καταναλωτισμό εισαγόμενων προϊόντων που πλήττει τη χώρα τα τελευταία χρόνια», αναφέρει στην «Κ» μέσω email. «Τα Χριστούγεννα λειτούργησαν καταλυτικά ώστε να ξεκινήσει η καμπάνια... Η επιτυχία της, βέβαια, αντανακλάται στον αριθμό των χρηστών που ανταποκρίνονται θετικά στη σελίδα».
Δεν είναι λίγοι. Την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας της έχει προσελκύσει πάνω από 500 χρήστες, και αν κρίνουμε από τα 3.200 «Like» που έχει μαζέψει η αντίστοιχη σελίδα του μπλογκ της, το οποίο «υποστηρίζει τα καλύτερα και φωτεινότερα στοιχεία που έχει να προσφέρει η Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό», η Ελληνίδα μπλόγκερ δεν τα πάει καθόλου άσχημα.
«Δούλεψα για τους Ολυμπιακούς του 2004 παίρνοντας μέρος σε ένα από τα πιο θετικά κεφάλαια της σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας. Καταφέραμε ως έθνος να σταθούμε ενωμένοι και να εργαστούμε για έναν κοινό στόχο, με απίστευτα αποτελέσματα. Ομως, οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν άρπαξαν τη χρυσή ευκαιρία που παρουσιάστηκε μετά το 2004 - έκαναν ακριβώς το αντίθετο...»
«Σήμερα», τονίζει στην επικοινωνία της με την «Κ», «ο βιασμός της εικόνας της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει βοηθήσει αρκετό κόσμο να σκεφτεί σοβαρά για το τι ακριβώς πήγε στραβά στη χώρα μας. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να δουλέψουμε, να τα επιδιορθώσουμε όλα για το καλό της Ελλάδας και των μελλοντικών γενεών. Για το συλλογικό καλό και όχι γι' αυτό του άμεσου κύκλου μας... Και η εκστρατεία Buy Greek αποτελεί μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση».
Αντί δώρου
Αν δεν έχετε αρχίσει με τα χριστουγεννιάτικα δώρα σας ακόμη, και εφόσον σας εμπνέει η εκστρατεία της συγκεκριμένης Ελληνίδας, το Buy Greek υπενθυμίζει (στα αγγλικά πάντα κι εμείς μεταφράζουμε): «Μοιραστείτε τη σελίδα - Μοιραστείτε το πάθος - Μοιραστείτε τη σκέψη! Αγοράστε ελληνικά προϊόντα αυτά τα Χριστούγεννα... Δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο, μια σοκολάτα, μια κάρτα, ένα βιβλίο... Απλώς σιγουρευτείτε ότι είναι ελληνικό».
Η εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη και θα έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το αποτέλεσμά της, μετά το τέλος των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
πηγή - http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100013_18/12/2011_466524
Επισκεφτείτε το http://globalgreekworld.blogspot.com/
ΠΙΘΗΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΟΛΑΤΡΕΙΑ - Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ - 1998
"η ανικανότητα ενός έθνους να συναγωνιστεί με άλλα σε ότι - καλώ η κακώς -θεωρείται κεντρικό πεδίο της κοινωνικής δραστηριότητας θέτει σε κίνηση ένα διπλό υπεραναπληρωματικό μηχανισμό : τον πιθηκισμό ως προσπάθεια να υπακαταστήσεις με επιφάσεις ότι δε κατέχεις ως ουσία και την παραδοσιολατρεία ως αντιστάθμισμα του πιθηκισμού.Απ΄αυτή την άποψη, ο πτωχοπροδρομικός ελληνοκεντρισμός και ο κοσμοπολιτικός πιθηκισμός αποτελούν μεγέθη συμμετρικά και συναφή, όσο κι΄αν φαινομενικά εκπροσωπούν δύο κόσμους εχθρικούς μεταξύ τους"
απόσπασμα από την συνεντευξη του Π. Κονδύλη στον Σπύρο Κουτρούλη (Νέα Κοινωνιολογία 1998)
απόσπασμα από την συνεντευξη του Π. Κονδύλη στον Σπύρο Κουτρούλη (Νέα Κοινωνιολογία 1998)
ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩ - 17/12/2011
Οταν ένας άνθρωπος κατανοεί ότι έχει μιά σοβαρή αρρώστια, λέει στον γιατρό του "πέστε μου την αλήθεια γιατρέ".Το ίδιο συμβαίνει και γιά μιά χώρα.Οι πολίτες ζητάνε να μάθουν την αλήθεια.
Ποιά αλήθεια όμως;Και πώς θα την κατανοήσουν;Και ποιές αντιδράσεις θα προκαλέσει αυτή η αλήθεια;
Διότι η αλήθεια από μόνη της δεν φτάνει.Πρέπει να επικοινωνηθεί παράλληλα στον ασθενή είτε αυτός είναι άνθρωπος είτς αυτός είναι ένας λαός, η σωτήρια αγωγή που θα κάνει καλά τον ασθενή.Και πρέπει η αγωγή να στέκει τεχνικά, και να είναι σε θέση να αλλάξει την ψυχολογία του ασθενή ώστε να κινητοποιηθούν και οι αμυντικοί μηχανισμοί του άρρωστου οργανισμού.Κι΄αυτό είναι που λείπει σήμερα.
Η σκληρή αρρώστια, είναι το χρέος.Αυτή είναι η αλήθεια που θα έπρεπε να πεί ο γιατρός.Ομως, η αλήθεια δημιουργεί τόσο τρόμο, που όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν σαν να μήν βλέπουν την πραγματικότητα.Και δεν τολμούν να πούν την αλήθεια.
Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης δεν είναι μακριά από την χρεοκοπία, μόλις επισημοποιηθεί η ελληνική χρεοκοπία.
Επειδή αυτή η αλήθεια αποσιωπήθηκε, επειδή περίπου απαγορεύτηκε ακόμα και να μιλάμε γιά την ελληνική χρεοκοπία, ο Δόκτωρ Τρισέ,ο οποίος αποχωρώντας από την ΕΚΤ τιμήθηκε περίπου ως ήρωας,φέρει κατά την γνώμη μου ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης γιά την σημερινή κρίση του ευρώ και της Ευρώπης.Ο Τρισέ άσκησε τα καθήκοντα του ως πιό γερμανός ακόμα και από τους γερμανούς,ασκώντας μιά πολιτική του σκληρού ευρώ που οδήγησε τις χώρες του Νότου της Ευρώπης σε αναισθησία μέσω του χρέους, και στην συνέχεια στην απόλυτη ασφυξία τους.
Στην συνέχεια αρνούμενος να αποδεχθεί την χρεοκοπία της Ελλάδας, απεδέχθη η δεν αντιτάχθηκε σε σχέδια διάσωσης της χώρας, που ερχόταν πάντα αργα και δεν αντιστοιχούσαν στις ανάγκες του ασθενή.
Σήμερα βρισκόμαστε στην μέση του κυκλώνα.Η αλήθεια δεν έχει ειπωθεί στον ευρωπαίο ασθενή, και η πραγματική αγωγή δεν έχει αρχίσει.
Πρός τί όλα αυτά τα ημί-μέτρα κάθε λίγο και λιγάκι που δεν δίνουν καμμιά λύση;
Νομίζω οτι η ευρωπαική κοινή γνώμη αλλά και οι κυβερνώντες σε κάθε χώρα δεν είναι ακόμα ώριμοι να θέσουν το πραγματικό πρόβλημα(πολιτική ενοποίηση η επιστροφή στα κράτη έθνη) αλλά προπάντων να δώσουν μιά απάντηση σ΄αυτό.
Θυμήθηκα σήμερα το άρθρο του γάλλου οικονομολόγου jean jacques Rosa που δημοσιεύτηκε στο figaro magazine στις 11/6/2011 και που μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ η σε μιά κακή μετάφραση στα ελληνικά εδώ
Ο γάλλος οικονομολόγος υποστήριζε σ΄αυτό το άρθρο ότι οικονομίες διαφορετικές δεν μπορούν να έχουν ένα κοινό νόμισμα.Θεωρούσε επίσης ότι δεν βλέπει λύση μέσω δημοσιονομικής ενοποίησης, όχι μόνο επειδή δεν βλέπει τέτοιες προθέσεις, αλλά κυρίως διότι αυτό θα ήταν αντιφατικό με τις σύγχρονες τάσεις.Η σύγχρονη τάση ιδίως γιά τις μικρές και παραγωγικές χώρες(Ελβετία,...) είναι το εθνικό νόμισμα το οποίο δίνει την ευελιξία που απαιτεί η κάθε εθνική οικονομία.Τέλος, ο γάλλος οικονομολόγος απορρίπτει το υποτιθέμενο χάος που θα προκύψει από την κατάρρευση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα.Σε ότι αφορά ειδικά την Γαλλία, πιστεύει ότι θα πρέπει η χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ αφού προηγουμένως κάνει ότι μπορεί ώστε να υποτιμηθεί το ευρώ έναντι του δολλαρίου κατά 30%.Σε ότι αφορά την Ελλάδα, θεωρεί ότι αναπόφευκτα θα εγκαταλείψει το ευρώ γιά να μπορέσει και πάλι να αναπτυχθεί η οικονομία της.
Πέρα από τις προσδοκίες και τις ευχές του καθενός μας και της κάθε χώρας, η πραγματικότητα μας εγκαλεί όλους εδώ και 18 μήνες,να αποφασίσουμε τί μέλλον θέλουμε γιά την Ευρώπη και γιά την κάθε χώρα της Ενωσης.Οι ηγέτες που δημιούργησαν και επέβαλλαν την συνθήκη του Μάαστριχτ, ήξεραν ότι δημιουργούσαν ένα ατελές νόμισμα το οποίο θα οδηγείτο μιά μέρα ενδεχομένως στην ολοκλήρωση του,μόνο μέσω μιάς σοβαρής χρηματο-πιστωτικής κρίσης.Η εναλλακτική λύση στην επίλυση της κρίσης του ευρώ, είναι η άποψη που εξέφρασε ο Ζαν Ζάκ Ροζά ως ανωτέρω.
Σε μιά νομισματική ένωση με τόσο διαφορετικές οικονομίες, έρχεται κάποια στιγμή, που οι διαφορές δεν είναι διαχειρίσιμες.Είμαστε στο σημείο, όπου είτε θα πρέπει να ρίξουμε το ευρώ στο καλάθι των αχρήστων, είτε θα πρέπει να ενοποιηθούν τα χρέη και οι προυπολογισμοί.Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τέλειες νομισματικές ενώσεις δεν υπάρχουν.Η Δυτική Γερμανία συνεχίζει να πληρώνει για την Ανατολική Γερμανία, η Βόρεια Ιταλία πληρώνει γιά την Νότια Ιταλία, και το Τέξας πληρώνει γιά το Μίτσιγκαν.
Ετσι, έλαχε στην Ελλάδα να θέσει στην ουσία σε όλους τους Ευρωπαίους το σημαντικό αυτό πολιτικό ερώτημα : προτιμούν να ζούν σε μικρές χώρες(στην κλίμακα του πλανήτη) αλλά ανοιχτές στον κόσμο και ευημερούσες όπως η Ελβετία, η επιθυμούν να έχουν από κοινού μιά διεθνή ισχύ και να συνεχίζουν ως ένωση να έχουν ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις;
Το ερώτημα ετέθη και αναπόφευκτα θα δοθεί μιά απάντηση.Είναι θέμα χρόνου.
Ποιά αλήθεια όμως;Και πώς θα την κατανοήσουν;Και ποιές αντιδράσεις θα προκαλέσει αυτή η αλήθεια;
Διότι η αλήθεια από μόνη της δεν φτάνει.Πρέπει να επικοινωνηθεί παράλληλα στον ασθενή είτε αυτός είναι άνθρωπος είτς αυτός είναι ένας λαός, η σωτήρια αγωγή που θα κάνει καλά τον ασθενή.Και πρέπει η αγωγή να στέκει τεχνικά, και να είναι σε θέση να αλλάξει την ψυχολογία του ασθενή ώστε να κινητοποιηθούν και οι αμυντικοί μηχανισμοί του άρρωστου οργανισμού.Κι΄αυτό είναι που λείπει σήμερα.
Η σκληρή αρρώστια, είναι το χρέος.Αυτή είναι η αλήθεια που θα έπρεπε να πεί ο γιατρός.Ομως, η αλήθεια δημιουργεί τόσο τρόμο, που όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν σαν να μήν βλέπουν την πραγματικότητα.Και δεν τολμούν να πούν την αλήθεια.
Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης δεν είναι μακριά από την χρεοκοπία, μόλις επισημοποιηθεί η ελληνική χρεοκοπία.
Επειδή αυτή η αλήθεια αποσιωπήθηκε, επειδή περίπου απαγορεύτηκε ακόμα και να μιλάμε γιά την ελληνική χρεοκοπία, ο Δόκτωρ Τρισέ,ο οποίος αποχωρώντας από την ΕΚΤ τιμήθηκε περίπου ως ήρωας,φέρει κατά την γνώμη μου ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης γιά την σημερινή κρίση του ευρώ και της Ευρώπης.Ο Τρισέ άσκησε τα καθήκοντα του ως πιό γερμανός ακόμα και από τους γερμανούς,ασκώντας μιά πολιτική του σκληρού ευρώ που οδήγησε τις χώρες του Νότου της Ευρώπης σε αναισθησία μέσω του χρέους, και στην συνέχεια στην απόλυτη ασφυξία τους.
Στην συνέχεια αρνούμενος να αποδεχθεί την χρεοκοπία της Ελλάδας, απεδέχθη η δεν αντιτάχθηκε σε σχέδια διάσωσης της χώρας, που ερχόταν πάντα αργα και δεν αντιστοιχούσαν στις ανάγκες του ασθενή.
Σήμερα βρισκόμαστε στην μέση του κυκλώνα.Η αλήθεια δεν έχει ειπωθεί στον ευρωπαίο ασθενή, και η πραγματική αγωγή δεν έχει αρχίσει.
Πρός τί όλα αυτά τα ημί-μέτρα κάθε λίγο και λιγάκι που δεν δίνουν καμμιά λύση;
Νομίζω οτι η ευρωπαική κοινή γνώμη αλλά και οι κυβερνώντες σε κάθε χώρα δεν είναι ακόμα ώριμοι να θέσουν το πραγματικό πρόβλημα(πολιτική ενοποίηση η επιστροφή στα κράτη έθνη) αλλά προπάντων να δώσουν μιά απάντηση σ΄αυτό.
Θυμήθηκα σήμερα το άρθρο του γάλλου οικονομολόγου jean jacques Rosa που δημοσιεύτηκε στο figaro magazine στις 11/6/2011 και που μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ η σε μιά κακή μετάφραση στα ελληνικά εδώ
Ο γάλλος οικονομολόγος υποστήριζε σ΄αυτό το άρθρο ότι οικονομίες διαφορετικές δεν μπορούν να έχουν ένα κοινό νόμισμα.Θεωρούσε επίσης ότι δεν βλέπει λύση μέσω δημοσιονομικής ενοποίησης, όχι μόνο επειδή δεν βλέπει τέτοιες προθέσεις, αλλά κυρίως διότι αυτό θα ήταν αντιφατικό με τις σύγχρονες τάσεις.Η σύγχρονη τάση ιδίως γιά τις μικρές και παραγωγικές χώρες(Ελβετία,...) είναι το εθνικό νόμισμα το οποίο δίνει την ευελιξία που απαιτεί η κάθε εθνική οικονομία.Τέλος, ο γάλλος οικονομολόγος απορρίπτει το υποτιθέμενο χάος που θα προκύψει από την κατάρρευση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα.Σε ότι αφορά ειδικά την Γαλλία, πιστεύει ότι θα πρέπει η χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ αφού προηγουμένως κάνει ότι μπορεί ώστε να υποτιμηθεί το ευρώ έναντι του δολλαρίου κατά 30%.Σε ότι αφορά την Ελλάδα, θεωρεί ότι αναπόφευκτα θα εγκαταλείψει το ευρώ γιά να μπορέσει και πάλι να αναπτυχθεί η οικονομία της.
Πέρα από τις προσδοκίες και τις ευχές του καθενός μας και της κάθε χώρας, η πραγματικότητα μας εγκαλεί όλους εδώ και 18 μήνες,να αποφασίσουμε τί μέλλον θέλουμε γιά την Ευρώπη και γιά την κάθε χώρα της Ενωσης.Οι ηγέτες που δημιούργησαν και επέβαλλαν την συνθήκη του Μάαστριχτ, ήξεραν ότι δημιουργούσαν ένα ατελές νόμισμα το οποίο θα οδηγείτο μιά μέρα ενδεχομένως στην ολοκλήρωση του,μόνο μέσω μιάς σοβαρής χρηματο-πιστωτικής κρίσης.Η εναλλακτική λύση στην επίλυση της κρίσης του ευρώ, είναι η άποψη που εξέφρασε ο Ζαν Ζάκ Ροζά ως ανωτέρω.
Σε μιά νομισματική ένωση με τόσο διαφορετικές οικονομίες, έρχεται κάποια στιγμή, που οι διαφορές δεν είναι διαχειρίσιμες.Είμαστε στο σημείο, όπου είτε θα πρέπει να ρίξουμε το ευρώ στο καλάθι των αχρήστων, είτε θα πρέπει να ενοποιηθούν τα χρέη και οι προυπολογισμοί.Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τέλειες νομισματικές ενώσεις δεν υπάρχουν.Η Δυτική Γερμανία συνεχίζει να πληρώνει για την Ανατολική Γερμανία, η Βόρεια Ιταλία πληρώνει γιά την Νότια Ιταλία, και το Τέξας πληρώνει γιά το Μίτσιγκαν.
Ετσι, έλαχε στην Ελλάδα να θέσει στην ουσία σε όλους τους Ευρωπαίους το σημαντικό αυτό πολιτικό ερώτημα : προτιμούν να ζούν σε μικρές χώρες(στην κλίμακα του πλανήτη) αλλά ανοιχτές στον κόσμο και ευημερούσες όπως η Ελβετία, η επιθυμούν να έχουν από κοινού μιά διεθνή ισχύ και να συνεχίζουν ως ένωση να έχουν ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις;
Το ερώτημα ετέθη και αναπόφευκτα θα δοθεί μιά απάντηση.Είναι θέμα χρόνου.
16/12/11
13/12/11
12/12/11
ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ - 12/12/2011
Τα επιτεύγματα της κομματοκρατίας μέσα σε 35 χρόνια, δεν έχουν προηγούμενο παγκοσμίως
-οδήγησαν στην εκποίηση της χώρας
-θα οδηγήσουν έναν ολόκληρο λαό στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταστροφή μιάς ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων.
-θα οδηγήσουν απ΄ότι φαίνεται την χώρα στην έξοδο από την ευρωζώνη και την ευρωπαική ένωση, και σίγουρα έχουν οδηγήσει την χώρα στην διεθνή απομόνωση.
-εξευτέλισαν διεθνώς τον λαό μας και την χώρα μας.Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φωτογραφία και ο σύνδεσμος που ακολουθούν.
http://www.zoomnews.gr/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1/
Η κομματοκρατία πρέπει να καταρρεύσει το συντομότερο δυνατόν, και η τιμωρία των ενόχων πρέπει να είναι δίκαιη αλλά αμείλικτη.Είναι προυπόθεση γιά να βρεί η πτωχευμένη χώρα ένα νέο δρόμο, ανηφορικό και δύσκολο, αλλά νέο δρόμο που θα βασίζεται στην παραγωγή αγαθών και όχι σε δάνεια και επιδοτήσεις, και που σε βάθος εικοσαετίας θα επιτρέψει στους τότε νέους να αντικρίζουν με αισιοδοξία το μέλλον.
-οδήγησαν στην εκποίηση της χώρας
-θα οδηγήσουν έναν ολόκληρο λαό στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταστροφή μιάς ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων.
-θα οδηγήσουν απ΄ότι φαίνεται την χώρα στην έξοδο από την ευρωζώνη και την ευρωπαική ένωση, και σίγουρα έχουν οδηγήσει την χώρα στην διεθνή απομόνωση.
-εξευτέλισαν διεθνώς τον λαό μας και την χώρα μας.Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φωτογραφία και ο σύνδεσμος που ακολουθούν.
http://www.zoomnews.gr/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1/
Η κομματοκρατία πρέπει να καταρρεύσει το συντομότερο δυνατόν, και η τιμωρία των ενόχων πρέπει να είναι δίκαιη αλλά αμείλικτη.Είναι προυπόθεση γιά να βρεί η πτωχευμένη χώρα ένα νέο δρόμο, ανηφορικό και δύσκολο, αλλά νέο δρόμο που θα βασίζεται στην παραγωγή αγαθών και όχι σε δάνεια και επιδοτήσεις, και που σε βάθος εικοσαετίας θα επιτρέψει στους τότε νέους να αντικρίζουν με αισιοδοξία το μέλλον.
ΟΟΣΑ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΔΕΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ - 12/12/2011
Η Ελληνική δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ όπως φαίνεται στον παρακάτω σύνδεσμο.Και είναι αληθής αυτή η διαπίστωση.Ομως, ο ΟΟΣΑ αναλύει την κατάσταση σαν να είχε να κάνει μ΄ένα ευρωπαικό κράτος, και εντοπίζει τα κενά, τις δυσλειτουργίες, κλπ..., και ελπίζει ότι εντοπίζοντας και αναλύοντας τα προβλήματα, κάποια κυβέρνηση της χώρας θα τα λύσει(όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαική κυβέρνηση )αν και δεν έχει πιά πολύ χρόνο όπως τονίζει, ώστε η χώρα να προχωρήσει μπροστά.
Δηλαδή, ο ΟΟΣΑ αναλύει σωστά τα δεδομένα, αλλά δεν βγάζει το αναγκαίο συμπέρασμα, και δεν λέει πώς θα λυθεί το πρόβλημα και μάλιστα ελλείψει χρόνου.
Στην πραγματικότητα, αν οι αναλύσεις του ΟΟΣΑ ελάμβαναν υπόψη και την διαχρονική αποτελεσματικότητα η αναποτελεσματικότητα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, θα διαπίστωναν ότι πρίν την καταληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την κομματοκρατίας, η ελληνική διοίκηση, αν και είχε λιγότερα μέσα και πόρους ήταν πολύ πιό αποτελεσματική.Αυτη η διαπίστωση θα οδηγούσε τον ΟΟΣΑ στην ορθή διαπίστωση της κατάστασης : η κομματοκρατία, ως τερατογέννηση που είναι η ίδια, αλλοίωσε σταδιακά και την δημόσια διοίκηση ωστε αυτή να μήν υπηρετεί πλέον την χώρα αλλά την ίδια την κομματοκρατία και τις ανάγκες της.Αν ο ΟΟΣΑ είχε καταλήξει σ΄αυτή την διαπίστωση, θα κατέληγε αναπόφευκτα και στο συμπέρασμα, ότι όσο η κομματοκρατία παραμένει στην εξουσία, οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης είναι ανώφελη και δεν θα οδηγήσει πουθενά.Θα κατέληγε τέλος στο συμπέρασμα, ότι όσο παραμένει η κομματοκρατία στην εξουσία, και επειδή δεν μπορεί διότι δεν θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις,ο μόνος τρόπος να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα είναι ο συνεχής και ατελείωτος εκβιασμός της κομματοκρατίας.Εκβιασμός καθημερινός και ανα υπουργό.
Αν είχε καταλήξει σ΄αυτό το συμπέρασμα ο ΟΟΣΑ και είχε πείσει την τρόικα γιά την ορθότητα του, τότε η τρόικα θα κατανοούσε ότι όποια πίεση κι΄αν βάλει σε οποιοδήποτε υπουργείο ανα τρίμηνο, αυτό είναι ανώφελο όπως άλλωστε το έχει ήδη διαπιστώσει χωρίς να αντλήσει τα αναγκαία συμπεράσματα.Η τρόικα θα απαιτούσε την δημιουργία ενός νέου υπουργείου, ας πούμε ενός υπουργείου προεδρίας της κυβερνήσεως, το οποίο θα στελεχωνόταν από 100 ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα με σύμβαση ορισμένου χρόνου, και κάθε φορά που μιά μεταρρύθμιση δεν θα γινόταν από ένα υπουργείο, η αρμοδιότητα γιά το θέμα θα μεταφερόταν αυτόματα στο νέο υπουργείο γιά να την κάνει, μαζί με τους αναγκαίους πόρους.Με τον τρόπο αυτό, οι μεταρρυθμίσεις θα γινονταν χωρίς να περιμένουμε ν΄αλλάξει η δημόσια διοίκηση (που δεν θα αλλάξει αν δεν καταρρεύσει η κομματοκρατία ).
Ακολουθεί το άρθρο
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15586129,00.html
11/12/11
5/12/11
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΡΑΣΕΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - 5/12/2011
Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τον λαό μας τόσο αναστατωμένο, τόσο ανήσυχο γιά το αύριο, τόσο ταλαιπωρημένο οικονομικά.Και παλιά υπήρχε φτώχεια και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από την σημερινή, αλλά δεν υπήρχαν τα σημερινά χρέη των νοικοκυριών.Το πιό σημαντικό όμως σε σχέση με άλλες εποχές, είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα, καμμιά ελπίδα γιά το μέλλον.
Το πώς φθάσαμε εδώ,είναι πλέον γνωστό στους περισσότερους Ελληνες.Ο Π. Κονδύλης είχε αναλύσει τον μηχανισμό της ελληνικής συλλογικής σχιζοφρένειας από το 1992.Οι περισσότεροι Ελληνες τον κατανόησαν το 2010.Πολλοί όμως, ακόμα και σήμερα δεν έχουν κατανοήσει το πώς φθάσαμε εδώ.Αλλοι μιλάνε γιά σχέδιο εξόντωσης της χώρας, άλλοι μιλάνε γιά τα λάθη Καραμανλή, άλλοι μιλάνε γιά τα λάθη Παπανδρέου.Αυτό, είναι ένα πρόβλημα, διότι όσο πιό γρήγορα γίνουν κατανοητές οι αιτίες της σημερινής παρακμής από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τόσο πιό γρήγορα θα δρομολογήσουμε μιά στρατηγική εξόδου από την σημερινή κατάσταση.Ας θεωρήσουμε όμως δεδομένο το πώς φθάσαμε εδώ, γιά τις ανάγκες αυτής της ανάρτησης, γιά να εξετάσουμε την σημερινή κατάσταση και να σκεφτούμε το αύριο.
Η Ελλάδα σήμερα είναι απομονωμένη διεθνώς, και οι οι έλληνες είναι δακτυλοδεικτούμενοι διεθνώς, ως κλέφτες, απατεώνες,τεμπέληδες, κλπ...Βέβαια, και αυτό επηρεάζει την ψυχική ηρεμία των Ελλήνων.Προσθέτει ανασφάλεια στην ήδη υπάρχουσα, χαμηλή αυτο-εκτίμηση, κλπ...Ομως, αυτό δεν πρέπει να απασχολεί τον λαό μας ιδίως εντός των συνόρων.Από αυτή την εικόνα, θα ταλαιπωρηθούν οι Ελληνες εκτός συνόρων γιά καιρό.Επειδή όμως είμαστε ένας λαός του χρόνου, όπως πολύ σωστά το τονίζει ο Ν. Λυγερός σε κάθε ευκαιρία, το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι, δεν έχει καμμιά σημασία.Ποιός θα θυμάται την ελληνική κρίση δημοσίου χρέους σε πενήντα χρόνια;Kανένας.
Αυτό που έχει σημασία, είναι πώς βγαίνουμε από την σημερινή κατάσταση το συντομότερο δυνατόν.Κατά την γνώμη μου, γιά να βγούμε από την σημερινή κατάσταση, χρειαζόμαστε δύο πράγματα.
-να κατανοήσουμε πώς η χώρα οδηγηθηκε εδώ.Η κατανόηση αυτή θα επιτρέψει την κατάρρευση της κομματοκρατίας, και την απελευθέρωση της χώρας από τον δυνάστη της.
-να δοθεί μιά ελπίδα στον λαό μας γιά το αύριο.Να μπορεί να δεί ένα καλύτερο μέλλον με συγκεκριμμένο χρονοδιάγραμμα.Αν το δεί αυτό, θα αντέξει όλες τις κακουχίες που θα απαιτηθούν γιά να φθάσουμε μέχρι εκεί.
Πρέπει δηλαδή να δράσει η πολιτική.Να προκύψει ένας ηγέτης που θα αντιστρέψει την ροή της ιστορίας.Που θα δράσει επί της ιστορίας.Που θα σκεφτεί λογικά και θα έχει παράλληλα την ευφυία να μετατρέψει και να επικοινωνήσει την λογική ως συναίσθημα, προς τα δύο τρίτα της κοινωνίας.
Αν δεν γίνει αυτό, όποιο οικονομικό πρόγραμμα κι΄αν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να πετύχει.Και μου κάνουν πάντα εντύπωση όλες αυτές οι οικονομικές αναλύσεις, που βασιζόμενες στην οικονομετρία, κάνουν λόγο γιά ύφεση της τάξης του 2,8% το 2012.Αν αυτοί οι οικονομολόγοι, και οι διεθνείς οργανισμοί ήξεραν, μετρούσαν και ελάμβαναν υπόψη τους την απόλυτη έλλειψη ελπίδας γιά το μέλλον των Ελλήνων σήμερα, σίγουρα δεν θα έκαναν λόγο γιά ύφεση 2,8% το 2012 αλλά μάλλον γιά ύφεση 7%.Επείγει η αναμόρφωση των οικονομικών σπουδών διεθνώς με έμφαση στην οικονομική και κοινωνική Ιστορία, και στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία.
Το πώς φθάσαμε εδώ,είναι πλέον γνωστό στους περισσότερους Ελληνες.Ο Π. Κονδύλης είχε αναλύσει τον μηχανισμό της ελληνικής συλλογικής σχιζοφρένειας από το 1992.Οι περισσότεροι Ελληνες τον κατανόησαν το 2010.Πολλοί όμως, ακόμα και σήμερα δεν έχουν κατανοήσει το πώς φθάσαμε εδώ.Αλλοι μιλάνε γιά σχέδιο εξόντωσης της χώρας, άλλοι μιλάνε γιά τα λάθη Καραμανλή, άλλοι μιλάνε γιά τα λάθη Παπανδρέου.Αυτό, είναι ένα πρόβλημα, διότι όσο πιό γρήγορα γίνουν κατανοητές οι αιτίες της σημερινής παρακμής από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τόσο πιό γρήγορα θα δρομολογήσουμε μιά στρατηγική εξόδου από την σημερινή κατάσταση.Ας θεωρήσουμε όμως δεδομένο το πώς φθάσαμε εδώ, γιά τις ανάγκες αυτής της ανάρτησης, γιά να εξετάσουμε την σημερινή κατάσταση και να σκεφτούμε το αύριο.
Η Ελλάδα σήμερα είναι απομονωμένη διεθνώς, και οι οι έλληνες είναι δακτυλοδεικτούμενοι διεθνώς, ως κλέφτες, απατεώνες,τεμπέληδες, κλπ...Βέβαια, και αυτό επηρεάζει την ψυχική ηρεμία των Ελλήνων.Προσθέτει ανασφάλεια στην ήδη υπάρχουσα, χαμηλή αυτο-εκτίμηση, κλπ...Ομως, αυτό δεν πρέπει να απασχολεί τον λαό μας ιδίως εντός των συνόρων.Από αυτή την εικόνα, θα ταλαιπωρηθούν οι Ελληνες εκτός συνόρων γιά καιρό.Επειδή όμως είμαστε ένας λαός του χρόνου, όπως πολύ σωστά το τονίζει ο Ν. Λυγερός σε κάθε ευκαιρία, το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι, δεν έχει καμμιά σημασία.Ποιός θα θυμάται την ελληνική κρίση δημοσίου χρέους σε πενήντα χρόνια;Kανένας.
Αυτό που έχει σημασία, είναι πώς βγαίνουμε από την σημερινή κατάσταση το συντομότερο δυνατόν.Κατά την γνώμη μου, γιά να βγούμε από την σημερινή κατάσταση, χρειαζόμαστε δύο πράγματα.
-να κατανοήσουμε πώς η χώρα οδηγηθηκε εδώ.Η κατανόηση αυτή θα επιτρέψει την κατάρρευση της κομματοκρατίας, και την απελευθέρωση της χώρας από τον δυνάστη της.
-να δοθεί μιά ελπίδα στον λαό μας γιά το αύριο.Να μπορεί να δεί ένα καλύτερο μέλλον με συγκεκριμμένο χρονοδιάγραμμα.Αν το δεί αυτό, θα αντέξει όλες τις κακουχίες που θα απαιτηθούν γιά να φθάσουμε μέχρι εκεί.
Πρέπει δηλαδή να δράσει η πολιτική.Να προκύψει ένας ηγέτης που θα αντιστρέψει την ροή της ιστορίας.Που θα δράσει επί της ιστορίας.Που θα σκεφτεί λογικά και θα έχει παράλληλα την ευφυία να μετατρέψει και να επικοινωνήσει την λογική ως συναίσθημα, προς τα δύο τρίτα της κοινωνίας.
Αν δεν γίνει αυτό, όποιο οικονομικό πρόγραμμα κι΄αν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να πετύχει.Και μου κάνουν πάντα εντύπωση όλες αυτές οι οικονομικές αναλύσεις, που βασιζόμενες στην οικονομετρία, κάνουν λόγο γιά ύφεση της τάξης του 2,8% το 2012.Αν αυτοί οι οικονομολόγοι, και οι διεθνείς οργανισμοί ήξεραν, μετρούσαν και ελάμβαναν υπόψη τους την απόλυτη έλλειψη ελπίδας γιά το μέλλον των Ελλήνων σήμερα, σίγουρα δεν θα έκαναν λόγο γιά ύφεση 2,8% το 2012 αλλά μάλλον γιά ύφεση 7%.Επείγει η αναμόρφωση των οικονομικών σπουδών διεθνώς με έμφαση στην οικονομική και κοινωνική Ιστορία, και στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία.
4/12/11
ΛΑΟΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ - Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011
Λαός αξιοπρέπειας
Ν. Λυγερός
Η αξιοπρέπεια δεν είναι ένας οικονομικός παράγοντας, δεν μετριέται με δείκτες. Και η μούτζα μας στην κατοχή χρησιμοποιούσε όλα τα δάκτυλα του χεριού. Πολλές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα για το λαό μας, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Ακόμα και ηττημένοι. Ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν σκύβαμε. Δεν υπήρχε λόγος, η γη μας θα ήταν ο τάφος μας. Μπορεί να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας όταν αντισταθήκαμε αλλά το αντέξαμε και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη, ενώ οι κατακτητές μας έφτυσαν αίμα και φύγαν. Είμαστε ακραίοι, υπερβολικοί και φωνακλάδες γιατί είμαστε ακρίτες, δεν μας αρέσει η μετριότητα και αγαπάμε δυνατά. Παίζουμε θέατρο ναι, αλλά από την αρχή για ν' αντέχουμε τις τραγωδίες και να πεθαίνουμε με κωμωδίες. Χαζεύουμε τον ουρανό, αγναντεύουμε τη θάλασσα, είναι αλήθεια. Έτσι δημιουργήσαμε την αστρονομία και κατασκευάσαμε το ναυτικό. Μας αρέσει να ξαναφτιάχνουμε τον κόσμο, έτσι πλάσαμε τα μαθηματικά. Κι όπως νιώθουμε πάντα αδύναμοι επινοήσαμε τη στρατηγική. Δεν είμαστε διαφορετικοί αλλά κάνουμε τη διαφορά. Ζούμε αιώνες μ' ένα κομμάτι γης γιατί έχουμε τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι αν είμαστε μόνο σκιές για τους άλλους είναι γιατί έχουμε ήλιο. Ο λαός μας έτρωγε πέτρες αλλά σκάλιζε μάρμαρο. Πολλές φορές μας έκαψαν αλλά δεν μας κατέστρεψαν γιατί το φως δεν καίγεται. Μας πήραν πολλές φορές το χώρο μας αλλά πάντα είχαμε το χρόνο. Μοιάζουμε με τη θάλασσά μας. Ποιος μπόρεσε να την αρπάξει; Κι αν την μαστίγωσαν δεν έπαθε τίποτα. Αυτή είναι το αίμα μας γιατί δεν μας έδωσαν άλλο γαλάζιο. Είναι το δώρο μας, το μοναδικό. Αυτός είναι και ο μόνος μας πλούτος. Αλλιώς θα μας είχαν κατακλέψει. Είμαστε τα παιδιά που δεν έκανε η Αντιγόνη γι' αυτό και δεν πεθαίνουμε ποτέ. Ποιος να σκοτώσει ένα σύμβολο; Κι όταν πεθαίνει ένας δικός μας κι έχει αφήσει έργο, δεν είναι τυχαίο που η κραυγή μας βγάζει τη λέξη: άξιος! Και ζούμε για να τον θυμόμαστε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι θέμα ανάγκης. Είμαστε λίγοι στην αρχή και γινόμαστε σπάνιοι στο τέλος. Αυτή είναι η μοναχική μας πορεία. Έτσι γεννήθηκε ο ελληνισμός και παραμένει μια αξία για όλη την ανθρωπότητα ενώ έπεσαν τόσες ιδεολογίες που θεωρούσαμε αθάνατες. Ενώ εμείς ξέρουμε εξαρχής ότι δεν υπάρχει αθανασία. Το έχουμε μέσα μας με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ακόμα και αν είχαμε χάσει τις πινακίδες μας, τις μυκηναϊκές. Τίποτα δεν ξεχάσαμε γιατί ποτέ δεν χάσαμε τις αξίες μας. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην ελευθερία, είναι γιατί συνδυάζεται με τη σκέψη. Δίχως ελεύθερη σκέψη, δεν είσαι άνθρωπος. Κι εμείς παραμείναμε άνθρωποι ακόμα και σκλαβωμένοι. Μόνον έτσι δεν γίναμε σκλάβοι. Πολιορκημένοι ναι, αλλά πάντα ελεύθεροι, διότι δεν ξέραμε να ζήσουμε αλλιώς. Αυτό λέει ακόμα και η σημαία μας με τις γαλανόλευκες συλλαβές της: Ελευθερία ή Θάνατος. Γιατί λοιπόν να γονατίσουμε τώρα; Μετά από τόσους αιώνες, να παραδοθούμε για ποιο λόγο; Επειδή θεωρούν ότι μας έπεισε η ρητορική της κρίσης; Εμείς έχουμε κρίση από τον Σωκράτη χάρη στη μαιευτική. Δεν θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας για τόσο λίγο!
ΠΗΓΗ - http://www.lygeros.org/lygeros/8200-gr.html
Ν. Λυγερός
Η αξιοπρέπεια δεν είναι ένας οικονομικός παράγοντας, δεν μετριέται με δείκτες. Και η μούτζα μας στην κατοχή χρησιμοποιούσε όλα τα δάκτυλα του χεριού. Πολλές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα για το λαό μας, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Ακόμα και ηττημένοι. Ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν σκύβαμε. Δεν υπήρχε λόγος, η γη μας θα ήταν ο τάφος μας. Μπορεί να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας όταν αντισταθήκαμε αλλά το αντέξαμε και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη, ενώ οι κατακτητές μας έφτυσαν αίμα και φύγαν. Είμαστε ακραίοι, υπερβολικοί και φωνακλάδες γιατί είμαστε ακρίτες, δεν μας αρέσει η μετριότητα και αγαπάμε δυνατά. Παίζουμε θέατρο ναι, αλλά από την αρχή για ν' αντέχουμε τις τραγωδίες και να πεθαίνουμε με κωμωδίες. Χαζεύουμε τον ουρανό, αγναντεύουμε τη θάλασσα, είναι αλήθεια. Έτσι δημιουργήσαμε την αστρονομία και κατασκευάσαμε το ναυτικό. Μας αρέσει να ξαναφτιάχνουμε τον κόσμο, έτσι πλάσαμε τα μαθηματικά. Κι όπως νιώθουμε πάντα αδύναμοι επινοήσαμε τη στρατηγική. Δεν είμαστε διαφορετικοί αλλά κάνουμε τη διαφορά. Ζούμε αιώνες μ' ένα κομμάτι γης γιατί έχουμε τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι αν είμαστε μόνο σκιές για τους άλλους είναι γιατί έχουμε ήλιο. Ο λαός μας έτρωγε πέτρες αλλά σκάλιζε μάρμαρο. Πολλές φορές μας έκαψαν αλλά δεν μας κατέστρεψαν γιατί το φως δεν καίγεται. Μας πήραν πολλές φορές το χώρο μας αλλά πάντα είχαμε το χρόνο. Μοιάζουμε με τη θάλασσά μας. Ποιος μπόρεσε να την αρπάξει; Κι αν την μαστίγωσαν δεν έπαθε τίποτα. Αυτή είναι το αίμα μας γιατί δεν μας έδωσαν άλλο γαλάζιο. Είναι το δώρο μας, το μοναδικό. Αυτός είναι και ο μόνος μας πλούτος. Αλλιώς θα μας είχαν κατακλέψει. Είμαστε τα παιδιά που δεν έκανε η Αντιγόνη γι' αυτό και δεν πεθαίνουμε ποτέ. Ποιος να σκοτώσει ένα σύμβολο; Κι όταν πεθαίνει ένας δικός μας κι έχει αφήσει έργο, δεν είναι τυχαίο που η κραυγή μας βγάζει τη λέξη: άξιος! Και ζούμε για να τον θυμόμαστε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι θέμα ανάγκης. Είμαστε λίγοι στην αρχή και γινόμαστε σπάνιοι στο τέλος. Αυτή είναι η μοναχική μας πορεία. Έτσι γεννήθηκε ο ελληνισμός και παραμένει μια αξία για όλη την ανθρωπότητα ενώ έπεσαν τόσες ιδεολογίες που θεωρούσαμε αθάνατες. Ενώ εμείς ξέρουμε εξαρχής ότι δεν υπάρχει αθανασία. Το έχουμε μέσα μας με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ακόμα και αν είχαμε χάσει τις πινακίδες μας, τις μυκηναϊκές. Τίποτα δεν ξεχάσαμε γιατί ποτέ δεν χάσαμε τις αξίες μας. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην ελευθερία, είναι γιατί συνδυάζεται με τη σκέψη. Δίχως ελεύθερη σκέψη, δεν είσαι άνθρωπος. Κι εμείς παραμείναμε άνθρωποι ακόμα και σκλαβωμένοι. Μόνον έτσι δεν γίναμε σκλάβοι. Πολιορκημένοι ναι, αλλά πάντα ελεύθεροι, διότι δεν ξέραμε να ζήσουμε αλλιώς. Αυτό λέει ακόμα και η σημαία μας με τις γαλανόλευκες συλλαβές της: Ελευθερία ή Θάνατος. Γιατί λοιπόν να γονατίσουμε τώρα; Μετά από τόσους αιώνες, να παραδοθούμε για ποιο λόγο; Επειδή θεωρούν ότι μας έπεισε η ρητορική της κρίσης; Εμείς έχουμε κρίση από τον Σωκράτη χάρη στη μαιευτική. Δεν θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας για τόσο λίγο!
ΠΗΓΗ - http://www.lygeros.org/lygeros/8200-gr.html
3/12/11
2/12/11
1/12/11
H AΠOΛYTH ABEBAIOTHTA ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ - 27/11/2011
Εχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που είχα περιγράψει την περίπου αναπόφευκτη κατάρρευση του ευρώ εδώ.
Σήμερα πλέον, βιώνουμε αυτή την κατάρρευση.Οι παρακμιακοί ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατανοούν ακόμα και σήμερα το πρόβλημα.Και η μή κατανόηση του προβλήματος, δεν μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις.Οι αποφάσεις που λαμβάνονται σήμερα στην Ευρώπη είναι εσφαλμένες, και δεν πρόκειται να αποτρέψουν την κατάρρευση του ευρώ.
Η ιστορία θα καταγράψει ότι η κατάρρευση του ευρώ άρχισε από την ελληνική κρίση χρέους.Αυτό είναι το τραγικό γιά όποιον έλληνα βλέπει τα γεγονότα ιστορικά.
Σήμερα, κυριαρχεί στην Ευρώπη μιά απόλυτη αβεβαιότητα γιά το μέλλον.Η αβεβαιότητα αυτή θα γίνει σταδιακά παγκόσμια.Η κατάρρευση της ευρωζώνης δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο παγκοσμίως.Σκέφτομαι συχνά αυτές τις μέρες τα λόγια του Π. Κονδύλη : "Αν ο 20ος αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης. Ποιά συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε."
Aναρωτιέμαι αν ένα από τα συγκεκριμμένα γεγονότα που θα συγκροτήσουν τις μεγαλες ροπές είναι η ενδεχόμενη διάλυση της ευρωζώνης.
Οι οικονομολόγοι μας εξηγούν ότι η σημερινή παγκόσμια κρίση οφείλεται στην μετατόπιση του κέντρου βάρους του καπιταλισμού από την Ευρώπη - ΗΠΑ στην Ασία.Μακάρι να ήταν αυτό.Στην πραγματικότητα ο παγκόσμιος καπιταλισμός άρχισε να καταρρέει όπως το είχε προβλέψει ο Π. Κονδύλης.Μπορεί η ολοκλήρωση της κατάρρευσης να πάρει πέντε χρόνια, δέκα χρόνια η είκοσι χρόνια.Στο τέλος όμως, η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς ανισορροπίες, την καταστροφή του περιβάλλοντος και την σπάνη των πρώτων υλών.
Μπροστά σ΄αυτή την κατάσταση, τί πρέπει να κάνει η Ελλάδα;
Ολα έχουν να κάνουν με τις συγκεκριμμένες συνθήκες.Το τονίζω αυτό, διότι αυτή η χώρα συνεχίζει να ζεί σε μιά κατάσταση μακαριότητας.Ολα είναι στατικά γιά αυτό τον λαό και την κομματοκρατία που τον διοικεί, ενώ στην πραγματικότητα όλα κινούνται με απίστευτη ταχύτητα.Ο λαός αυτός, είναι υπέρ η κατά του μνημονίου ανεξαρτήτως χρονικού πλαισίου και συνθηκών.Είναι υπέρ η κατά του ευρώ αναξαρτήτως χρονικού πλαισίου και συνθηκών.Δηλαδή ο λαός και οι κομματοκράτες, έχουν άποψη που δεν προκύπτει από την ανάλυση των πραγματικών δεδομένων της στιγμής, αλλά που βασίζεται σε επιθυμίες, προσδοκίες., κλπ...
Προσωπικά, ήμουν και είμαι υπέρ μιάς ομοσπονδιακής ευρώπης.Αυτό, θα ήταν καλό κατά την γνώμη μου και γιά την Ελλάδα αλλά και γιά όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Οταν πρίν από ενάμισυ χρόνο οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο (ας αφήσουμε πώς οδηγηθήκαμε σ΄αυτό)πίστευα ότι έπρεπε να το δεχτούμε και να το εφαρμόσουμε πρώτον διότι ελλείψει μνημονίου η χώρα θα οδηγείτο σε παύση πληρωμών άμεσα και αμέσως μετά θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει το ευρώ, και δεύτερον διότι ήμουν πεπεισμένος ότι η περιπέτεια του ευρώ, ουσιαστικά τότε άρχιζε, ότι θα βλέπαμε πολλά επεισόδια, και άρα έπρεπε μέσω του μνημονίου να κερδίσουμε χρόνο ώστε να εκμεταλλευτούμε τυχόν ευκαιρία που θα παρουσιαζόταν στην συνέχεια.Τότε δηλαδή, μεταξύ του κακού(το μνημόνιο ) και του μεγαλύτερου κακού (επιστροφή στην δραχμή ) πίστευα ότι έπρεπε να επιλέξουμε το κακό.
Στην συνέχεια, η κομματοκρατία, από τις αρχές του 2011 άρχισε να κοροιδεύει και να μήν εφαρμόζει το μνημόνιο, ενώ είχε πάρει το πολιτικό κόστος γιά την εφαρμογή του.Τα δεδομένα άλλαξαν με τραγικό τρόπο μετά τον Απρίλιο του 2011.Η μή εφαρμογή του μνημονίου από τους κομματοκράτες οδήγησε σε τραγική κατάσταση την ελληνική οικονομία, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτ΄απ΄όλα η οικονομία είναι η ψυχολογία των καταναλωτών και των παραγωγών.Επιπλέον οδήγησε τις αγορές να πιστέψουν ότι η χώρα δεν θα τα καταφέρει.Από εκεί και πέρα οδηγηθήκαμε αναπόφευκτα στα τραγικά συμπεράσματα του Ιουνίου του 2011, και του Σεπτεμβρίου του 2011, στα επιπλέον φορολογικά μέτρα του Οκτωμβρίου του 2011 που ισιπέδωσαν οτι είχε μείνει όρθιο από την ελληνική οικονομία, και στο δημοψήφισμα του μεγάλου τιμονιέρη που αποδείχθηκε ότι ήταν η ταφόπλακα της χώρας.
Αν το μνημόνιο είχε τηρηθεί μέχρι τον Ιούνιο του 2011, η κατάσταση γιά την Ελλάδα θα είχε αντιστραφεί.Ομως, ο τιμονιέρης άρχισε από τις αρχές του 2011 τους γελοίους τακτικισμούς του.Να λέει ναί σε όλα στους Ευρωπαίους, να ψηφίζει τα πάντα, και να μήν εφαρμόζει τίποτα.Γνήσιος μαθητής ο Παπανδρέου της σχολής της κομματοκρατίας που κατέστρεψε την χώρα!Και πίστευε προφανώς, ότι όπως κοροιδεύει τους Ελληνες πολίτες η κομματοκρατία τα τελευταία 35 χρόνια, θα κοροιδευε και τους Ευρωπαίους!Τι αφελής άνθρωπος να σου τύχει γιά πρωθυπουργός!Η ουσία είναι ότι από τον Ιανουάριο του 2011 έως τον Σεπτέμβριο του 2011, η χώρα οδηγήθηκε στην καταστροφή.
Κατά την γνώμη μου, από τον Σεπτέμβριο-Οκτώμβριο του 2011, το κακό είναι πλέον η δραχμή, ενώ το μεγαλύτερο κακό είναι το ευρώ.Από την στιγμή που χάθηκε αυτό το κρίσιμο εννιάμηνο του 2011,προοπτική να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, δεν υπάρχει έστω και το 2013.Η ύφεση το 2012 θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν του 2011, κι΄ας μας λένε οι διεθνείς οργανισμοί γιά ύφεση -3% για το 2012.Η ελληνική κοινωνία οδηγείται σε αποσύνθεση λόγω των φορολογικών βαρών που είναι ασήκωτα, αλλά και λόγω της ανεργίας.Η ανεργία σήμερα ξεπερνά το 25%.Οταν ξεπεράσει το 30%, ούτως η άλλως η επιστροφή στην δραχμή θα είναι μονόδρομος.Επιπλέον, η πίεση από τους Ευρωπαικούς λαούς να εγκαταλείψουμε το ευρώ, συνεχώς μεγαλώνει, επειδή πιστεύουν ότι αυτό (λανθασμένα βέβαια ) θα επιτρέψει την επιβίωση του ευρώ.
Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή, να διαπραγματευτούμε με τους Ευρωπαίους την έξοδο μας από το ευρώ, το οποίο ούτως η άλλως δεν θα υπάρχει σε λίγο.Αν δηλώσουμε στις 17 κυβερνήσεις του ευρώ ότι θέλουμε ν΄αποχωρήσουμε από το ευρώ αλλά χωρίς να δημιουργήσουμε πρόβλημα στην Ευρώπη,δηλαδή κατόπιν κοινής συμφωνίας των 17 μελών της ευρωζώνης, υπό την προυπόθεση να επιτραπεί στην Ελλάδα η απαγόρευση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων μέχρι να ληφθεί η τελική απόφαση, τότε η κατάσταση αντιστρέφεται.
-Δεν θα μπορέσει να κατηγορηθεί η Ελλάδα γιά την κατάρρευση του ευρώ λόγω της εξόδου της.
-Θα σταματήσουν τα αρνητικά δημοσιεύματα του τύπου γιά την Ελλάδα διότι δεν θα επηρεάζει πιά την πορεία του ευρώ.
-Δεν θα υπογραφεί το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50% και η υπαγωγή του πλέον στο αγγλικό δίκαιο.Υποτίθεται ότι το ελληνικό χρέος θα μειωθεί κατά 100 δις ευρώ μ΄αυτό το κούρεμα, αλλά τα 70 δις από τα 100 κατέχονται από έλληνες (τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία).Που σημαίνει μιά τρύπα στο νερό γιά την Ελλάδα, διότι μετά το κούρεμα θα πρέπει να βοηθήσει τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.Είναι κατά συνέπεια προτιμότερη αν η χώρα επιστρέψει στην δραχμή, η δυνατότητα το χρέος να διέπεται από το ελληνικό δίκαιο ώστε αυτό να μετατραπεί σε δραχμές με νόμο του ελληνικού κοινοβουλίου.
-είναι αδιάφορο αν η Ελλάδα μείνει εντός της Ευρωπαικής ένωσης η εκτός, με την προυπόθεση να μας επιτραπεί να επιβάλλουμε όποιο περιορισμό θέλουμε ως πρός τις εισαγωγές γεωργικών προιόντων.Πρέπει η χώρα να γίνει αυτάρκης το συντομότερο δυνατόν σε ότι αφορα τα τρόφιμα της γιά ευνόητους λόγους.
Υπό αυτές τις προυποθέσεις και συνθήκες, η χώρα μπορεί να επιβιώσει με τραγικές βέβαια συνθήκες γιά τους έλληνες, αλλά λιγότερο τραγικές από αυτές που θα βίωναν παραμένοντας στο ευρώ.Αυτό όμως δεν αρκεί, αν η χώρα υποστεί εξωτερική απειλή λόγω της αδυναμίας της.Πρέπει παράλληλα με την έξοδο από το ευρώ, να έχει προετοιμάσει το έδαφος είτε γιά ομοσπονδία με το Ισραήλ ώστε να εξασφαλίσει την Αμερικανική υποστήριξη, είτε γιά ομοσπονδία με την Ρωσία.
Σε αυτές τις μικρές συνέπειες μας οδηγούν δυστυχώς οι ενέργειες της κομματοκρατίας γιά 35 ολόκληρα χρόνια.Είναι πλέον καιρός να πληρώσουν οι κομματοκράτες γιά τα εγκλήματα τους.Και πρίν οδηγηθούν στα δικαστήρια, νομίζω ότι είναι δίκαιο να δημευτεί η περιουσία τους.Εκιμώ ότι οι κομματοκράτες είναι γύρω στις 80 χιλιάδες.Αν ο καθένας έχει μιά περιουσία της τάξης των 300 000 ευρώ, το ελληνικό δημόσιο θα συγκεντρώσει 24 δίς ευρώ.Είναι τεράστιο το ποσό, και θα αλλάξει άρδην το σκηνικό γιά την ελληνική οικονομία.
Σήμερα πλέον, βιώνουμε αυτή την κατάρρευση.Οι παρακμιακοί ευρωπαίοι ηγέτες δεν κατανοούν ακόμα και σήμερα το πρόβλημα.Και η μή κατανόηση του προβλήματος, δεν μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις.Οι αποφάσεις που λαμβάνονται σήμερα στην Ευρώπη είναι εσφαλμένες, και δεν πρόκειται να αποτρέψουν την κατάρρευση του ευρώ.
Η ιστορία θα καταγράψει ότι η κατάρρευση του ευρώ άρχισε από την ελληνική κρίση χρέους.Αυτό είναι το τραγικό γιά όποιον έλληνα βλέπει τα γεγονότα ιστορικά.
Σήμερα, κυριαρχεί στην Ευρώπη μιά απόλυτη αβεβαιότητα γιά το μέλλον.Η αβεβαιότητα αυτή θα γίνει σταδιακά παγκόσμια.Η κατάρρευση της ευρωζώνης δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο παγκοσμίως.Σκέφτομαι συχνά αυτές τις μέρες τα λόγια του Π. Κονδύλη : "Αν ο 20ος αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης. Ποιά συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε."
Aναρωτιέμαι αν ένα από τα συγκεκριμμένα γεγονότα που θα συγκροτήσουν τις μεγαλες ροπές είναι η ενδεχόμενη διάλυση της ευρωζώνης.
Οι οικονομολόγοι μας εξηγούν ότι η σημερινή παγκόσμια κρίση οφείλεται στην μετατόπιση του κέντρου βάρους του καπιταλισμού από την Ευρώπη - ΗΠΑ στην Ασία.Μακάρι να ήταν αυτό.Στην πραγματικότητα ο παγκόσμιος καπιταλισμός άρχισε να καταρρέει όπως το είχε προβλέψει ο Π. Κονδύλης.Μπορεί η ολοκλήρωση της κατάρρευσης να πάρει πέντε χρόνια, δέκα χρόνια η είκοσι χρόνια.Στο τέλος όμως, η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς ανισορροπίες, την καταστροφή του περιβάλλοντος και την σπάνη των πρώτων υλών.
Μπροστά σ΄αυτή την κατάσταση, τί πρέπει να κάνει η Ελλάδα;
Ολα έχουν να κάνουν με τις συγκεκριμμένες συνθήκες.Το τονίζω αυτό, διότι αυτή η χώρα συνεχίζει να ζεί σε μιά κατάσταση μακαριότητας.Ολα είναι στατικά γιά αυτό τον λαό και την κομματοκρατία που τον διοικεί, ενώ στην πραγματικότητα όλα κινούνται με απίστευτη ταχύτητα.Ο λαός αυτός, είναι υπέρ η κατά του μνημονίου ανεξαρτήτως χρονικού πλαισίου και συνθηκών.Είναι υπέρ η κατά του ευρώ αναξαρτήτως χρονικού πλαισίου και συνθηκών.Δηλαδή ο λαός και οι κομματοκράτες, έχουν άποψη που δεν προκύπτει από την ανάλυση των πραγματικών δεδομένων της στιγμής, αλλά που βασίζεται σε επιθυμίες, προσδοκίες., κλπ...
Προσωπικά, ήμουν και είμαι υπέρ μιάς ομοσπονδιακής ευρώπης.Αυτό, θα ήταν καλό κατά την γνώμη μου και γιά την Ελλάδα αλλά και γιά όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Οταν πρίν από ενάμισυ χρόνο οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο (ας αφήσουμε πώς οδηγηθήκαμε σ΄αυτό)πίστευα ότι έπρεπε να το δεχτούμε και να το εφαρμόσουμε πρώτον διότι ελλείψει μνημονίου η χώρα θα οδηγείτο σε παύση πληρωμών άμεσα και αμέσως μετά θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει το ευρώ, και δεύτερον διότι ήμουν πεπεισμένος ότι η περιπέτεια του ευρώ, ουσιαστικά τότε άρχιζε, ότι θα βλέπαμε πολλά επεισόδια, και άρα έπρεπε μέσω του μνημονίου να κερδίσουμε χρόνο ώστε να εκμεταλλευτούμε τυχόν ευκαιρία που θα παρουσιαζόταν στην συνέχεια.Τότε δηλαδή, μεταξύ του κακού(το μνημόνιο ) και του μεγαλύτερου κακού (επιστροφή στην δραχμή ) πίστευα ότι έπρεπε να επιλέξουμε το κακό.
Στην συνέχεια, η κομματοκρατία, από τις αρχές του 2011 άρχισε να κοροιδεύει και να μήν εφαρμόζει το μνημόνιο, ενώ είχε πάρει το πολιτικό κόστος γιά την εφαρμογή του.Τα δεδομένα άλλαξαν με τραγικό τρόπο μετά τον Απρίλιο του 2011.Η μή εφαρμογή του μνημονίου από τους κομματοκράτες οδήγησε σε τραγική κατάσταση την ελληνική οικονομία, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτ΄απ΄όλα η οικονομία είναι η ψυχολογία των καταναλωτών και των παραγωγών.Επιπλέον οδήγησε τις αγορές να πιστέψουν ότι η χώρα δεν θα τα καταφέρει.Από εκεί και πέρα οδηγηθήκαμε αναπόφευκτα στα τραγικά συμπεράσματα του Ιουνίου του 2011, και του Σεπτεμβρίου του 2011, στα επιπλέον φορολογικά μέτρα του Οκτωμβρίου του 2011 που ισιπέδωσαν οτι είχε μείνει όρθιο από την ελληνική οικονομία, και στο δημοψήφισμα του μεγάλου τιμονιέρη που αποδείχθηκε ότι ήταν η ταφόπλακα της χώρας.
Αν το μνημόνιο είχε τηρηθεί μέχρι τον Ιούνιο του 2011, η κατάσταση γιά την Ελλάδα θα είχε αντιστραφεί.Ομως, ο τιμονιέρης άρχισε από τις αρχές του 2011 τους γελοίους τακτικισμούς του.Να λέει ναί σε όλα στους Ευρωπαίους, να ψηφίζει τα πάντα, και να μήν εφαρμόζει τίποτα.Γνήσιος μαθητής ο Παπανδρέου της σχολής της κομματοκρατίας που κατέστρεψε την χώρα!Και πίστευε προφανώς, ότι όπως κοροιδεύει τους Ελληνες πολίτες η κομματοκρατία τα τελευταία 35 χρόνια, θα κοροιδευε και τους Ευρωπαίους!Τι αφελής άνθρωπος να σου τύχει γιά πρωθυπουργός!Η ουσία είναι ότι από τον Ιανουάριο του 2011 έως τον Σεπτέμβριο του 2011, η χώρα οδηγήθηκε στην καταστροφή.
Κατά την γνώμη μου, από τον Σεπτέμβριο-Οκτώμβριο του 2011, το κακό είναι πλέον η δραχμή, ενώ το μεγαλύτερο κακό είναι το ευρώ.Από την στιγμή που χάθηκε αυτό το κρίσιμο εννιάμηνο του 2011,προοπτική να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, δεν υπάρχει έστω και το 2013.Η ύφεση το 2012 θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν του 2011, κι΄ας μας λένε οι διεθνείς οργανισμοί γιά ύφεση -3% για το 2012.Η ελληνική κοινωνία οδηγείται σε αποσύνθεση λόγω των φορολογικών βαρών που είναι ασήκωτα, αλλά και λόγω της ανεργίας.Η ανεργία σήμερα ξεπερνά το 25%.Οταν ξεπεράσει το 30%, ούτως η άλλως η επιστροφή στην δραχμή θα είναι μονόδρομος.Επιπλέον, η πίεση από τους Ευρωπαικούς λαούς να εγκαταλείψουμε το ευρώ, συνεχώς μεγαλώνει, επειδή πιστεύουν ότι αυτό (λανθασμένα βέβαια ) θα επιτρέψει την επιβίωση του ευρώ.
Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή, να διαπραγματευτούμε με τους Ευρωπαίους την έξοδο μας από το ευρώ, το οποίο ούτως η άλλως δεν θα υπάρχει σε λίγο.Αν δηλώσουμε στις 17 κυβερνήσεις του ευρώ ότι θέλουμε ν΄αποχωρήσουμε από το ευρώ αλλά χωρίς να δημιουργήσουμε πρόβλημα στην Ευρώπη,δηλαδή κατόπιν κοινής συμφωνίας των 17 μελών της ευρωζώνης, υπό την προυπόθεση να επιτραπεί στην Ελλάδα η απαγόρευση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων μέχρι να ληφθεί η τελική απόφαση, τότε η κατάσταση αντιστρέφεται.
-Δεν θα μπορέσει να κατηγορηθεί η Ελλάδα γιά την κατάρρευση του ευρώ λόγω της εξόδου της.
-Θα σταματήσουν τα αρνητικά δημοσιεύματα του τύπου γιά την Ελλάδα διότι δεν θα επηρεάζει πιά την πορεία του ευρώ.
-Δεν θα υπογραφεί το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50% και η υπαγωγή του πλέον στο αγγλικό δίκαιο.Υποτίθεται ότι το ελληνικό χρέος θα μειωθεί κατά 100 δις ευρώ μ΄αυτό το κούρεμα, αλλά τα 70 δις από τα 100 κατέχονται από έλληνες (τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία).Που σημαίνει μιά τρύπα στο νερό γιά την Ελλάδα, διότι μετά το κούρεμα θα πρέπει να βοηθήσει τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.Είναι κατά συνέπεια προτιμότερη αν η χώρα επιστρέψει στην δραχμή, η δυνατότητα το χρέος να διέπεται από το ελληνικό δίκαιο ώστε αυτό να μετατραπεί σε δραχμές με νόμο του ελληνικού κοινοβουλίου.
-είναι αδιάφορο αν η Ελλάδα μείνει εντός της Ευρωπαικής ένωσης η εκτός, με την προυπόθεση να μας επιτραπεί να επιβάλλουμε όποιο περιορισμό θέλουμε ως πρός τις εισαγωγές γεωργικών προιόντων.Πρέπει η χώρα να γίνει αυτάρκης το συντομότερο δυνατόν σε ότι αφορα τα τρόφιμα της γιά ευνόητους λόγους.
Υπό αυτές τις προυποθέσεις και συνθήκες, η χώρα μπορεί να επιβιώσει με τραγικές βέβαια συνθήκες γιά τους έλληνες, αλλά λιγότερο τραγικές από αυτές που θα βίωναν παραμένοντας στο ευρώ.Αυτό όμως δεν αρκεί, αν η χώρα υποστεί εξωτερική απειλή λόγω της αδυναμίας της.Πρέπει παράλληλα με την έξοδο από το ευρώ, να έχει προετοιμάσει το έδαφος είτε γιά ομοσπονδία με το Ισραήλ ώστε να εξασφαλίσει την Αμερικανική υποστήριξη, είτε γιά ομοσπονδία με την Ρωσία.
Σε αυτές τις μικρές συνέπειες μας οδηγούν δυστυχώς οι ενέργειες της κομματοκρατίας γιά 35 ολόκληρα χρόνια.Είναι πλέον καιρός να πληρώσουν οι κομματοκράτες γιά τα εγκλήματα τους.Και πρίν οδηγηθούν στα δικαστήρια, νομίζω ότι είναι δίκαιο να δημευτεί η περιουσία τους.Εκιμώ ότι οι κομματοκράτες είναι γύρω στις 80 χιλιάδες.Αν ο καθένας έχει μιά περιουσία της τάξης των 300 000 ευρώ, το ελληνικό δημόσιο θα συγκεντρώσει 24 δίς ευρώ.Είναι τεράστιο το ποσό, και θα αλλάξει άρδην το σκηνικό γιά την ελληνική οικονομία.
28/11/11
27/11/11
26/11/11
23/11/11
Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - 22/11/2011
Η Ευρωζώνη καταρρέει.Η ελληνική κομματοκρατία έκανε ότι μπορούσε γιά να οδηγήσει την ευρωζώνη μιά ώρα νωρίτερα στην κατάρρευση, αφού προηγουμένως είχε καταστρέψει την Ελλάδα με προσπάθειες δεκαετιών.
Η ελληνική κομματοκρατία θα πληρώσει πολύ σύντομα γιά τα εγκλήματα που διέπραξε.Είναι αναπόφευκτο.
Η Ευρωζώνη, ακόμα κι΄αν δεν υπήρχε η ελληνική εγκληματική οργάνωση που διοικεί την χώρα τα τελευταία 35 χρόνια,κάποια στιγμή θα κατέρρεε.Διότι είναι μιά ανολοκλήρωτη νομισματική ένωση.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα και την σημερινή της κατάρρευση, αξίζει να θυμηθούμε τί έλεγε ο Π. Κονδύλης ήδη από το 1992.Η "ένταξη στην Ευρώπη" έλεγε ο Π. Κονδύλης δεν αποτέλεσε ιστορικό στόχο ικανό να κινητοποιήσει συνειδητά και μακροπρόθεσμα συλλογικές δυνάμεις.Προς αυτήν, ώθησε μιά μαζική επιθυμία καταναλωτικής ευζωίας η οποία δεν θα δίσταζε και πολύ προκειμένου να επιτύχει τον στόχο της, να μετατρέψει την ένταξη σε ταπεινωτική εθνική εκποίηση.
Και πράγματι δεν δίστασε.Η ένταξη, το βλέπουμε σήμερα, μετατράπηκε σε ταπεινωτική εθνική εκποίηση.Γιά τις απόψεις του Π. Κονδύλη σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη, είχα αφιερώσει μιά ανάρτηση που μπορείτε να δείτε εδώ
Είναι πλέον καιρός, να αναζητήσουμε ιστορικούς στόχους γιά την χώρα, ικανούς να κινητοποιήσουν συνειδητά και μακροπρόθεσμα τις συλλογικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.Η ένταξη στην ευρώπη θα μπορούσε να γίνει έστω και τώρα ένας ιστορικός στόχος.Η αποχώρηση από την ευρωζώνη θα μπορούσε να είναι, έκεί που φτάσαμε, ένας ιστορικός στόχος.
Ομως ιστορικός στόχος με ύπαρξη της κομματοκρατίας δεν μπορεί να υπάρξει.Ιστορικός στόχος μπορεί να τεθεί μόνο αν καταρρεύσει η κομματοκρατία.Ιστορικός στόχος και κομματοκρατία είναι έννοιες αντίθετες.
Η ελληνική κομματοκρατία θα πληρώσει πολύ σύντομα γιά τα εγκλήματα που διέπραξε.Είναι αναπόφευκτο.
Η Ευρωζώνη, ακόμα κι΄αν δεν υπήρχε η ελληνική εγκληματική οργάνωση που διοικεί την χώρα τα τελευταία 35 χρόνια,κάποια στιγμή θα κατέρρεε.Διότι είναι μιά ανολοκλήρωτη νομισματική ένωση.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα και την σημερινή της κατάρρευση, αξίζει να θυμηθούμε τί έλεγε ο Π. Κονδύλης ήδη από το 1992.Η "ένταξη στην Ευρώπη" έλεγε ο Π. Κονδύλης δεν αποτέλεσε ιστορικό στόχο ικανό να κινητοποιήσει συνειδητά και μακροπρόθεσμα συλλογικές δυνάμεις.Προς αυτήν, ώθησε μιά μαζική επιθυμία καταναλωτικής ευζωίας η οποία δεν θα δίσταζε και πολύ προκειμένου να επιτύχει τον στόχο της, να μετατρέψει την ένταξη σε ταπεινωτική εθνική εκποίηση.
Και πράγματι δεν δίστασε.Η ένταξη, το βλέπουμε σήμερα, μετατράπηκε σε ταπεινωτική εθνική εκποίηση.Γιά τις απόψεις του Π. Κονδύλη σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη, είχα αφιερώσει μιά ανάρτηση που μπορείτε να δείτε εδώ
Είναι πλέον καιρός, να αναζητήσουμε ιστορικούς στόχους γιά την χώρα, ικανούς να κινητοποιήσουν συνειδητά και μακροπρόθεσμα τις συλλογικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.Η ένταξη στην ευρώπη θα μπορούσε να γίνει έστω και τώρα ένας ιστορικός στόχος.Η αποχώρηση από την ευρωζώνη θα μπορούσε να είναι, έκεί που φτάσαμε, ένας ιστορικός στόχος.
Ομως ιστορικός στόχος με ύπαρξη της κομματοκρατίας δεν μπορεί να υπάρξει.Ιστορικός στόχος μπορεί να τεθεί μόνο αν καταρρεύσει η κομματοκρατία.Ιστορικός στόχος και κομματοκρατία είναι έννοιες αντίθετες.
22/11/11
21/11/11
MΠΑΡΟΖΟ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ - 21/11/2011
Στον παρακάτω σύνδεσμο, ο Μπαρόζο δηλώνει αυτό που γνωρίζουν πλέον όλοι οι Ελληνες.Πάνω στο πτώμα, της χρεοκοπημένης από το πολιτικό σύστημα, χώρας, δεν υπάρχουν περιθώρια γιά πολιτικά παιχνίδια.
Τι κι΄αν το λένε όμως έλληνες και ξένοι.Τα δύο μεγάλα κόμματα που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή,δεν πρόκειται να τελειώσουν τα πολιτικά παιχνίδια σε βάρος της μέχρι να τεθούν εκτός νόμου.
Ας μήν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα δύο μεγάλα κόμματα,θα λυπηθούν έστω και την τελευταία στιγμή την χώρα, και κυρίως τον λαό της και την νεολαία.Ας μήν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα νοιώσουν έστω και την τελευταία στιγμή τύψεις γιά το έγκλημα που διέπραξαν από κοινού.Και αφού καμμιά δύναμη δεν μπορεί να προστατέψει αυτη την χώρα από το πολιτικό της σύστημα έστω και τώρα, ελπίδα μας θα πρέπει να είναι, τα δύο μεγάλα κόμματα να ολοκληρώσουν το έγκλημα τους το συντομότερο δυνατόν, ώστε αμέσως μετά να τεθούν εκτός νόμου, και να περάσουν από δίκες τα στελέχη τους.Οσο πιό γρήγορα γίνει αυτό, τόσο το καλύτερο.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_21/11/2011_415740
17/11/11
16/11/11
TO KOMMA TOY ΛΟΥΚΑ - 15/11/2011
Εχω την εντύπωση ότι η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Λουκά Παπαδήμο, έστω και με τον τρόπο που έγινε, έστω και με τα μέλη της κομματοκρατίας που υποχρεώθηκε να ορίσει στην κυβέρνηση του, λειτούργησε λυτρωτικά γιά τα δύο τρίτα των ελλήνων πολιτών.Νιώθουν λένε, ότι η χώρα είναι σε πιό ασφαλή χέρια.Την οργή, ακολούθησε μιά μικρή ελπίδα.
Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, οι πολίτες βλέπουν έναν καταξιωμένο άνθρωπο, πρώην δημόσιο λειτουργό, να αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας, και τους κομματόκράτες να υποχρεώνονται να τον αποδεχθούν, έστω και με τα καραγκιοζιλίκια του Παπανδρέου επί τέσσερις ημέρες.Οι πολίτες βλέπουν ένα νέο πρόσωπο, χαμογελαστό, με λιτό αλλά ουσιαστικό λόγο.Διαβάζουν το βιογραφικό του στις εφημερίδες και εντυπωσιάζονται από την ποιότητα και τον πλούτο αυτού του βιογραφικού.Διακρίνουν μιά ευγένεια στον άνθρωπο, ένα επίπεδο,μιά απλότητα, μιά ευχέρεια επικοινωνίας,που τους προκαλεί θετικά αρχικά συναισθήματα.Δεν ξέρουν ακόμα τι έχει αναλάβει να κάνει.Η μάλλον λίγο πολύ, ξέρουν, ότι πρέπει να κάνει ολ΄αυτά που δεν στάθηκε ικανή να κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση με τα πισωγυρίσματα της.Παρ΄όλ΄αυτά η ψυχολογία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών άλλαξε με την πρώτη δήλωση του Λ. Παπαδήμου.Ο τόπος μας, λές και ηρέμησε ξαφνικά, μετά από τόσο μεγάλη συσσωρευμένη οργή.
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτή η ταχεία ψυχολογική αλλαγή ;H γνώμη μου είναι ότι η φυσιογνωμία του προσώπου,ο λόγος του ανθρώπου, έπαιξαν σίγουρα σημαντικό λόγο.Ομως ο κύριος λόγος έχει να κάνει με το ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων κατάλαβαν ξαφνικά ότι υπάρχουν και έλληνες που μπορούν να συγκριθούν παγκοσμίως με τους καλύτερους, σε γνώσεις, και σε ικανότητες.Μετά από 35 χρόνια που παρακολουθούσαν κυρίως μετριότητες να τους κυβερνούν, το είχαν πλέον βγάλει από το μυαλό τους ότι υπήρχαν κι΄ άλλοι έλληνες πολίτες που μπορούσαν να κυβερνήσουν την χώρα, υπηρετώντας όμως το δημόσιο συμφέρον.Η συνειδητοποίηση αυτή, έφερε ακαριαία την ηρεμία στις ψυχές των πολιτών.Τους έδωσε μιά μικρή ελπίδα ότι κάτι μπορεί ν΄αλλάξει, χωρίς βέβαια να τρέφουν ψευδαισθήσεις.Δεν είδαν τον Λ. Παπαδήμο ως σωτήρα.Τον είδαν ως φάρμακο στην ταραγμένη ψυχική τους κατάσταση.Τον είδαν ως ασπίδα στην τσαλακωμένη εθνική τους αξιοπρέπεια. Ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε με την μιά, ο ψυχοθεραπευτής του συλλογικού βίου των Ελλήνων.
Σε άλλες χώρες όπως η Ισλανδία, όπου λειτουργεί η Δημοκρατία, η συλλογική ψυχοθεραπεία μετά την οικονομική κρίση, προέκυψε με τον εντοπισμό και την τιμωρία των υπευθύνων γιά την καταστροφή της χώρας. Σε χώρες σαν την Ελλάδα όπου επικρατεί τα τελευταία 35 χρόνια η ανομία(με τα ρούχα βέβαια της Δημοκρατίας), η τιμωρία των υπεύθυνων γιά την οικονομική καταστροφή της χώρας, δεν μπορεί να γίνει αν δεν καταρρεύσει η κομματοκρατία.Ετσι, η διαδικασία της συλλογικής ψυχοθεραπείας που είναι αναπόφευκτη γιά μιά νέα αρχή, γίνεται είτε με την βία πρός πολιτικά πρόσωπα και τον εξευτελισμό θεσμών που θεωρούνται καλώς η κακώς υπεύθυνοι, είτε με την τυφλή εμπιστοσύνη σ΄ένα πρόσωπο το οποίο δίνει την αίσθηση αρχικά, ότι μπορεί να επουλώσει τις συλλογικές πληγές, και ενδεχομένως να βοηθήσει σε μιά δεύτερη φάση το συλλογικό υποκείμενο, να οδηγήσει τους υπεύθυνους γιά την καταστροφή, στην δικαιοσύνη.
Ετσι, ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε άμεσα αποδεκτός από την συντρηπτική πλειοψηφία του λαού ως ψυχοθεραπευτής, και όχι ως οικονομολόγος.Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά είμαι προσωπικά πεπεισμένος ότι έτσι έχουν τα πράγματα.Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη συνεισφορά του στον συλλογικό βίο, άθελα του βέβαια, και χωρίς φυσικά να το έχουν επιδιώξει και τα κόμματα που του πρότειναν ν΄αναλάβει.
Αυτός ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή που του ανάθεσε αμέσως χωρίς να τον ρωτήσει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών,αμαυρώθηκε εν μέρει βέβαια, μόλις οι πολίτες είδαν τα ονόματα των μελών της κομματοκρατίας που επιλέχθηκαν ως υπουργοί.Ομως, οι πολίτες είχαν τόσο ανάγκη την συλλογική ψυχοθεραπεία.Και άρχισαν να διαβάσουν παράλληλα τα τόσο καλά δημοσιεύματα του ξένου τύπου γιά τον Λουκά Παπαδήμο.Ετσι, άρχισαν οι πολίτες να τον δικαιολογούν."Επρεπε από κάπου ν΄αρχίσει.Μετά θ΄αρχίσει να τους ξηλώνει" άκουσα."Πρέπει στην αρχή να συμβιβαστεί, μετά θα συγκρουστεί" διάβασα.Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, οι έλληνες πολίτες κατάπιαν την οργή τους γιά τους υπουργούς,συνεχίζοντας να ελπίζουν στον άνθρωπο που τους προέκυψε.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Πέρα όμως από την συλλογική ψυχοθεραπεία που του ανατέθηκε από τον λαό χωρίς να το ζητήσει, ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει στους επόμενους τρείς μήνες να κάνει ότι είναι απαραίτητο ώστε η χώρα να παραμείνει εντός της ευρωζώνης.Και ως δημόσιος λειτουργός που ήταν σ΄όλη του την ζωή, θα το κάνει, εκτός κι΄αν δεν τον αφήσουν τα κόμματα.Το παράδοξο πάλι σ΄αυτό το πλαίσιο, είναι ότι ο λαμπρός οικονομολόγος δεν καλείται με τις ιδέες του και την τέχνη του να δώσει λύσεις.Καλείται να εφαρμόσει αυτά που είχαν αποφασιστεί πρίν αναλάβει πρωθυπουργός, και τα οποία τα περισσότερα είχαν ψηφιστεί, αλλά δεν εφαρρμόστηκαν λόγων των φθηνών τακτικισμών του Παπανδρέου..Καλείται δηλαδή, να δείξει στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα είναι συνεπής στις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει.Δεν χρειαζόταν γι΄αυτό ένας λαμπρός οικονομολόγος, αλλά ένας σοβαρός άνθρωπος, που δεν υπήρχε εντός του πολιτικού συστήματος της κομματοκρατίας.
Ο στόχος αυτός είναι επιτεύξιμος υπό την προυπόθεση να μήν υπονομευτεί από την κομματοκρατία, η οποία δεν δίνει δεκάρα γιά την χώρα.Στην περίπτωση που ο στόχος υπονομευτεί από κινήσεις τύπου Σαμαρά που δεν υπογράφει απ΄ότι λέει την επιστολή γιά δέσμευση στην εφαρμογή των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της 26-27/10/2011, ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει άμεσα με διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό να τον ενημερώσει, και να παραιτηθεί, ώστε η χώρα να χρεοκοπήσει και αναπόφευκτα ν΄αποχωρήσει από την ευρωζώνη γιά λόγους εθνικής αξιοπρέπειας του κυρίου Σαμαρά.Ως πρός αυτό το σημείο, ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει να είναι ανένδοτος.Ο Σαμαράς, σεβόμενος τους δημοκρατικούς θεσμούς και το σύνταγμα είχε δηλώσει ότι ας οριστεί οποιοσδήποτε γιά πρωθυπουργός.Ας ορίσει λοιπόν γιά πρωθυπουργό τον οδηγό του αφού τόσο σεβασμό έχει πρός τους έλληνες πολίτες.Και να μας πεί ποιοί θα εισφέρουν τα 130 δίς ευρώ που θα χρειαστεί η χώρα γιά να μήν χρεικοπήσει.Τότε θα έχει λόγο.Αν δεν μπορεί να προτείνει για πρωθυπουργό τον οδηγό του και δεν μπορεί να βρεί τα 130 δις ευρώ που χρειάζεται η χώρα, είναι ένας τζάμπα μάγκας.Και πρέπει να τον χειριστεί δεόντως ο Παπαδήμος.
Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ
Οι ψευτο-μαγκιές του Σαμαρά θα καμφθούν διότι φοίτησε στα θρανία της κομματοκρατίας.Θα υπογράψει ότι απαιτείται γιά την επιβίωση του.
Μέχρι τώρα, είδαμε ότι ο Παπαδήμος θα λειτουργήσει ως συλλογικός ψυχοθεραπευτής μολονότι δεν το επιδίωξε.Θα λειτουργήσει επίσης ως εγγυητής των δεσμεύσεων της χώρας παρά το γεγονός ότι δεν συμμετείχε σ΄αυτές τις δεσμεύσεις.
Πρέπει τώρα να δούμε πώς ο Λ. Παπαδήμος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως παράγοντας αποσύνθεσης της κομματοκρατίας χωρίς να το θέλει η να το επιδιώκει.Θ ήταν η μεγαλύτερη συνεισφορά του στην χώρα.
Κατά την γνώμη μου, θάπρεπε να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα που θα μπορούσε να ονομαστεί το κόμμα του Λουκά, το οποίο θα επιδίωκε να αντλήσει το 60% του εκλογικού σώματος στις εκλογές του Φεβρουαρίου.Αν μπορούσε να επιτευχθεί αυτό, μετά το αποτέλεσμα, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από τον Λουκά Παπαδήμο ν΄αναλάβει την ηγεσία αυτού του κόμματος και τον σχηματισμό κυβέρνησης άνευ όρων.Ας κάνει ότι θέλει.Σίγουρα θα τα καταφέρει καλύτερα από την κομματοκρατία.Και αυτό θα είναι το τέλος της κομματοκρατίας.
Βλέπουμε ότι γιά αλλο μας τον παρουσίασαν ότι ήρθε (ως λαμπρός οικονομολόγος).Και βλέπουμε ότι άλλους ρόλους θα παίξει ενδεχομένως.Αυτό και μόνο, δείχνει πόσο δύσκολη είναι η τέχνη της πολιτικής.
Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, οι πολίτες βλέπουν έναν καταξιωμένο άνθρωπο, πρώην δημόσιο λειτουργό, να αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας, και τους κομματόκράτες να υποχρεώνονται να τον αποδεχθούν, έστω και με τα καραγκιοζιλίκια του Παπανδρέου επί τέσσερις ημέρες.Οι πολίτες βλέπουν ένα νέο πρόσωπο, χαμογελαστό, με λιτό αλλά ουσιαστικό λόγο.Διαβάζουν το βιογραφικό του στις εφημερίδες και εντυπωσιάζονται από την ποιότητα και τον πλούτο αυτού του βιογραφικού.Διακρίνουν μιά ευγένεια στον άνθρωπο, ένα επίπεδο,μιά απλότητα, μιά ευχέρεια επικοινωνίας,που τους προκαλεί θετικά αρχικά συναισθήματα.Δεν ξέρουν ακόμα τι έχει αναλάβει να κάνει.Η μάλλον λίγο πολύ, ξέρουν, ότι πρέπει να κάνει ολ΄αυτά που δεν στάθηκε ικανή να κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση με τα πισωγυρίσματα της.Παρ΄όλ΄αυτά η ψυχολογία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών άλλαξε με την πρώτη δήλωση του Λ. Παπαδήμου.Ο τόπος μας, λές και ηρέμησε ξαφνικά, μετά από τόσο μεγάλη συσσωρευμένη οργή.
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτή η ταχεία ψυχολογική αλλαγή ;H γνώμη μου είναι ότι η φυσιογνωμία του προσώπου,ο λόγος του ανθρώπου, έπαιξαν σίγουρα σημαντικό λόγο.Ομως ο κύριος λόγος έχει να κάνει με το ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων κατάλαβαν ξαφνικά ότι υπάρχουν και έλληνες που μπορούν να συγκριθούν παγκοσμίως με τους καλύτερους, σε γνώσεις, και σε ικανότητες.Μετά από 35 χρόνια που παρακολουθούσαν κυρίως μετριότητες να τους κυβερνούν, το είχαν πλέον βγάλει από το μυαλό τους ότι υπήρχαν κι΄ άλλοι έλληνες πολίτες που μπορούσαν να κυβερνήσουν την χώρα, υπηρετώντας όμως το δημόσιο συμφέρον.Η συνειδητοποίηση αυτή, έφερε ακαριαία την ηρεμία στις ψυχές των πολιτών.Τους έδωσε μιά μικρή ελπίδα ότι κάτι μπορεί ν΄αλλάξει, χωρίς βέβαια να τρέφουν ψευδαισθήσεις.Δεν είδαν τον Λ. Παπαδήμο ως σωτήρα.Τον είδαν ως φάρμακο στην ταραγμένη ψυχική τους κατάσταση.Τον είδαν ως ασπίδα στην τσαλακωμένη εθνική τους αξιοπρέπεια. Ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε με την μιά, ο ψυχοθεραπευτής του συλλογικού βίου των Ελλήνων.
Σε άλλες χώρες όπως η Ισλανδία, όπου λειτουργεί η Δημοκρατία, η συλλογική ψυχοθεραπεία μετά την οικονομική κρίση, προέκυψε με τον εντοπισμό και την τιμωρία των υπευθύνων γιά την καταστροφή της χώρας. Σε χώρες σαν την Ελλάδα όπου επικρατεί τα τελευταία 35 χρόνια η ανομία(με τα ρούχα βέβαια της Δημοκρατίας), η τιμωρία των υπεύθυνων γιά την οικονομική καταστροφή της χώρας, δεν μπορεί να γίνει αν δεν καταρρεύσει η κομματοκρατία.Ετσι, η διαδικασία της συλλογικής ψυχοθεραπείας που είναι αναπόφευκτη γιά μιά νέα αρχή, γίνεται είτε με την βία πρός πολιτικά πρόσωπα και τον εξευτελισμό θεσμών που θεωρούνται καλώς η κακώς υπεύθυνοι, είτε με την τυφλή εμπιστοσύνη σ΄ένα πρόσωπο το οποίο δίνει την αίσθηση αρχικά, ότι μπορεί να επουλώσει τις συλλογικές πληγές, και ενδεχομένως να βοηθήσει σε μιά δεύτερη φάση το συλλογικό υποκείμενο, να οδηγήσει τους υπεύθυνους γιά την καταστροφή, στην δικαιοσύνη.
Ετσι, ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε άμεσα αποδεκτός από την συντρηπτική πλειοψηφία του λαού ως ψυχοθεραπευτής, και όχι ως οικονομολόγος.Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά είμαι προσωπικά πεπεισμένος ότι έτσι έχουν τα πράγματα.Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη συνεισφορά του στον συλλογικό βίο, άθελα του βέβαια, και χωρίς φυσικά να το έχουν επιδιώξει και τα κόμματα που του πρότειναν ν΄αναλάβει.
Αυτός ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή που του ανάθεσε αμέσως χωρίς να τον ρωτήσει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών,αμαυρώθηκε εν μέρει βέβαια, μόλις οι πολίτες είδαν τα ονόματα των μελών της κομματοκρατίας που επιλέχθηκαν ως υπουργοί.Ομως, οι πολίτες είχαν τόσο ανάγκη την συλλογική ψυχοθεραπεία.Και άρχισαν να διαβάσουν παράλληλα τα τόσο καλά δημοσιεύματα του ξένου τύπου γιά τον Λουκά Παπαδήμο.Ετσι, άρχισαν οι πολίτες να τον δικαιολογούν."Επρεπε από κάπου ν΄αρχίσει.Μετά θ΄αρχίσει να τους ξηλώνει" άκουσα."Πρέπει στην αρχή να συμβιβαστεί, μετά θα συγκρουστεί" διάβασα.Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, οι έλληνες πολίτες κατάπιαν την οργή τους γιά τους υπουργούς,συνεχίζοντας να ελπίζουν στον άνθρωπο που τους προέκυψε.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Πέρα όμως από την συλλογική ψυχοθεραπεία που του ανατέθηκε από τον λαό χωρίς να το ζητήσει, ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει στους επόμενους τρείς μήνες να κάνει ότι είναι απαραίτητο ώστε η χώρα να παραμείνει εντός της ευρωζώνης.Και ως δημόσιος λειτουργός που ήταν σ΄όλη του την ζωή, θα το κάνει, εκτός κι΄αν δεν τον αφήσουν τα κόμματα.Το παράδοξο πάλι σ΄αυτό το πλαίσιο, είναι ότι ο λαμπρός οικονομολόγος δεν καλείται με τις ιδέες του και την τέχνη του να δώσει λύσεις.Καλείται να εφαρμόσει αυτά που είχαν αποφασιστεί πρίν αναλάβει πρωθυπουργός, και τα οποία τα περισσότερα είχαν ψηφιστεί, αλλά δεν εφαρρμόστηκαν λόγων των φθηνών τακτικισμών του Παπανδρέου..Καλείται δηλαδή, να δείξει στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα είναι συνεπής στις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει.Δεν χρειαζόταν γι΄αυτό ένας λαμπρός οικονομολόγος, αλλά ένας σοβαρός άνθρωπος, που δεν υπήρχε εντός του πολιτικού συστήματος της κομματοκρατίας.
Ο στόχος αυτός είναι επιτεύξιμος υπό την προυπόθεση να μήν υπονομευτεί από την κομματοκρατία, η οποία δεν δίνει δεκάρα γιά την χώρα.Στην περίπτωση που ο στόχος υπονομευτεί από κινήσεις τύπου Σαμαρά που δεν υπογράφει απ΄ότι λέει την επιστολή γιά δέσμευση στην εφαρμογή των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της 26-27/10/2011, ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει άμεσα με διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό να τον ενημερώσει, και να παραιτηθεί, ώστε η χώρα να χρεοκοπήσει και αναπόφευκτα ν΄αποχωρήσει από την ευρωζώνη γιά λόγους εθνικής αξιοπρέπειας του κυρίου Σαμαρά.Ως πρός αυτό το σημείο, ο Λουκάς Παπαδήμος πρέπει να είναι ανένδοτος.Ο Σαμαράς, σεβόμενος τους δημοκρατικούς θεσμούς και το σύνταγμα είχε δηλώσει ότι ας οριστεί οποιοσδήποτε γιά πρωθυπουργός.Ας ορίσει λοιπόν γιά πρωθυπουργό τον οδηγό του αφού τόσο σεβασμό έχει πρός τους έλληνες πολίτες.Και να μας πεί ποιοί θα εισφέρουν τα 130 δίς ευρώ που θα χρειαστεί η χώρα γιά να μήν χρεικοπήσει.Τότε θα έχει λόγο.Αν δεν μπορεί να προτείνει για πρωθυπουργό τον οδηγό του και δεν μπορεί να βρεί τα 130 δις ευρώ που χρειάζεται η χώρα, είναι ένας τζάμπα μάγκας.Και πρέπει να τον χειριστεί δεόντως ο Παπαδήμος.
Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ
Οι ψευτο-μαγκιές του Σαμαρά θα καμφθούν διότι φοίτησε στα θρανία της κομματοκρατίας.Θα υπογράψει ότι απαιτείται γιά την επιβίωση του.
Μέχρι τώρα, είδαμε ότι ο Παπαδήμος θα λειτουργήσει ως συλλογικός ψυχοθεραπευτής μολονότι δεν το επιδίωξε.Θα λειτουργήσει επίσης ως εγγυητής των δεσμεύσεων της χώρας παρά το γεγονός ότι δεν συμμετείχε σ΄αυτές τις δεσμεύσεις.
Πρέπει τώρα να δούμε πώς ο Λ. Παπαδήμος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως παράγοντας αποσύνθεσης της κομματοκρατίας χωρίς να το θέλει η να το επιδιώκει.Θ ήταν η μεγαλύτερη συνεισφορά του στην χώρα.
Κατά την γνώμη μου, θάπρεπε να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα που θα μπορούσε να ονομαστεί το κόμμα του Λουκά, το οποίο θα επιδίωκε να αντλήσει το 60% του εκλογικού σώματος στις εκλογές του Φεβρουαρίου.Αν μπορούσε να επιτευχθεί αυτό, μετά το αποτέλεσμα, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από τον Λουκά Παπαδήμο ν΄αναλάβει την ηγεσία αυτού του κόμματος και τον σχηματισμό κυβέρνησης άνευ όρων.Ας κάνει ότι θέλει.Σίγουρα θα τα καταφέρει καλύτερα από την κομματοκρατία.Και αυτό θα είναι το τέλος της κομματοκρατίας.
Βλέπουμε ότι γιά αλλο μας τον παρουσίασαν ότι ήρθε (ως λαμπρός οικονομολόγος).Και βλέπουμε ότι άλλους ρόλους θα παίξει ενδεχομένως.Αυτό και μόνο, δείχνει πόσο δύσκολη είναι η τέχνη της πολιτικής.
13/11/11
Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ - ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ - 12/11/2011
Το πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης συνεργασίας συνεδρίασε αμέσως μετά την ορκωμοσία της στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός κ. Λ. Παπαδήμος στην ομιλία του έθεσε το περίγραμμα του έργου και των στόχων της κυβέρνησής του. Σε αυτήν ο πρωθυπουργός είπε:
«Να ξεκινήσω κάπως επίσημα. Κύριοι Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης, κυρίες και κύριοι υπουργοί αναπληρωτές υπουργοί και υφυπουργοί, από σήμερα και μετά συνάδελφοι: Θα ήθελα πρώτα να σας ευχαριστήσω για την συμμετοχή σας στη νέα κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια η χώρα βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση μεταπολεμικά. Μία κρίση δημοσιονομική, χρηματοπιστωτική, οικονομική και κοινωνική, η οποία μετατρέπεται σε κρίση εμπιστοσύνης.
Στο εσωτερικό της χώρας οι κοινωνικές εντάσεις έχουνε αυξηθεί, στο εξωτερικό η αξιοπιστία της χώρας έχει σχεδόν μηδενιστεί. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες και αυτό κάνει το έργο μας δυσχερές.
Η δημιουργία κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας πιστεύω ότι θα συντελέσει ώστε τα μεγάλα προβλήματα της χώρας να αντιμετωπιστούν, δεν θα χρησιμοποιήσω τη λέξη επιλυθούν με αποτελεσματικότερο τρόπο, με το μικρότερο δυνατό κόστος προσαρμογής, και όσο το δυνατόν ταχύτερα.
Οι δυσχέρειες είναι μεγάλες και αντιστοίχως οι προσπάθειες που πρέπει να γίνουν είναι τεράστιες.
Παρά τη μεγάλη πρόοδο που έχει σημειωθεί, σε σύγκριση με το που βρισκόμαστε δυο χρόνια για την αποκατάσταση δημοσιονομικής ισορροπίας και την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μένουν πολλά ακόμα να γίνουν προς την κατεύθυνση αυτή.
Παρά τη σημαντική μείωση των ελλειμμάτων, το χρέος αυξάνεται γιατί τα δημοσιονομικά ελλείμματα ενώ περιορίστηκαν, δεν μειώθηκαν επαρκώς ώστε να συντελέσουν στην αποκλιμάκωση του χρέους.
Παράλληλα, η ύφεση εντείνεται και η απασχόληση μειώνεται. Η νέα μεγάλη πρόκληση που θα αντιμετωπίσουμε σαν χώρα είναι η αυξανόμενη ανεργία, η οποία είναι συνέπεια της ύφεσης που, εν μέρει, οφείλεται σε εξωγενείς λόγους, αλλά, εν μέρει, είναι το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα της προσαρμογής της οικονομίας.
Επιτύχαμε – και για αυτό θέλω να σας ευχαριστήσω – μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, να συγκροτήσουμε αυτή τη νέα κυβέρνηση και ευελπιστώ ότι όλοι θα συνεργαστούμε στενά και αρμονικά ώστε να επιτύχουμε όσο καλύτερα μπορούμε τους σκοπούς αυτής της κυβέρνησης.
Οι σκοποί αυτοί, είναι κατά κύριο λόγο συνδεδεμένοι με την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων, τα οποία θα γίνουν ιδιαίτερα δύσκολα , εάν δεν επιτύχουμε να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της οικονομίας, η οποία σε αυτή τη φάση, επειδή η Ελλάδα έχει αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές, στηρίζεται χρηματοδοτικά από τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ.
Επομένως το βασικό , το κύριο έργο, όχι το μόνο έργο, της κυβέρνησης είναι:
Πρώτον να υλοποιήσει τις αποφάσεις, τα συμπεράσματα, της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης της 26ης και της 27ης Οκτωβρίου, που αφορούν μία σειρά θεμάτων, και
Δεύτερον να εφαρμόσει την οικονομική πολιτική που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές: Τι σημαίνει «να εφαρμόσει την οικονομική πολιτική»; Το ξέρετε αλλά θέλω να το υπογραμμίσω. Σημαίνει τρία πράγματα.
Πρώτον να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής που ισχύει, το υπάρχον πρόγραμμα. Δεύτερον, να ολοκληρωθεί το αναθεωρημένο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής, το οποίο θα προκύψει – και μπορεί ο κ. Αντιπρόεδρος, ο κ. Βενιζέλος, να κάνει ορισμένα σχετικά σχόλια – μετά από τις συναντήσεις που θα ακολουθήσουν τις επόμενες εβδομάδες με την Τρόικα και θα οδηγήσουν σε ένα αναθεωρημένο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής, που είναι συνδεδεμένο με τη χρηματοδότηση που θα λάβουμε. Και τρίτον την εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων κατά τη θητεία της Κυβέρνησης.
Δεν θέλω να μπω σήμερα σε λεπτομέρειες, αλλά αυτοί οι δύο βασικοί σκοποί της Κυβέρνησης, απαιτούν πολλές και σύνθετες ενέργειες μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα κατά τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Ουσιαστικά αρχίζουμε αυτή τη δουλειά από σήμερα και οι πρώτες μεγάλες προκλήσεις θα πρέπει να αντιμετωπιστούν την εβδομάδα που έρχεται.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι παρ’ όλο που το κύριο έργο της Κυβέρνησης, όπως συμφώνησαν οι πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν αυτή τη μεταβατική Κυβέρνηση, είναι αυτό που περιληπτικά ανέφερα, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν σε άλλους τομείς για τους οποίους είμαστε υπεύθυνοι.
Πολλά από αυτά είναι άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένα με την εξέλιξη της οικονομίας. Διότι το έργο της Κυβέρνησης δεν αφορά μόνο τη μείωση των ελλειμμάτων και τη συγκράτηση του χρέους. Το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί πάρα πολύ αν επιτύχουμε, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, να σταθεροποιήσουμε την πραγματική οικονομία, να συγκρατήσουμε την ανεργία και να βάλουμε τις βάσεις, για την ανάκαμψη της οικονομίας και προοδευτικά την αύξηση της απασχόλησης.
Αυτό εξαρτάται και συνδέεται με διάφορες δράσεις, που αφορούν άλλους τομείς και άμεσα και έμμεσα. Γι’ αυτό ο δικός σας ρόλος και η δική σας καθοδήγηση σε αυτούς τους τομείς είναι ιδιαίτερα κρίσιμος. Ορισμένες δράσεις μπορεί να έχουν μία σχετικά άμεση θετική επίδραση πάνω στην οικονομία, σε ορισμένες όμως περιπτώσεις τα αποτελέσματα θα φανούν μεσομακροπρόθεσμα και θα ενισχύσουν το παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας.
Θα ολοκληρώσω με το να επαναλάβω ότι προσδοκώ την στήριξη και τη συνεργασία όλων σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια , που όλοι θέλουμε να επιτύχει. Πραγματικά το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά. Δεν είναι θέμα ενός ανθρώπου.
Αν υπάρχουν αδυναμίες, αν υπάρχουν καθυστερήσεις, αν υπάρχουν αποκλίσεις αποτελεσμάτων από τους στόχους, έστω και σε λίγους τομείς, το συνολικό έργο δεν θα είναι αποτελεσματικό. Γι’ αυτό θα ήθελα να παρακαλέσω όλους να κάνουν το καλύτερο δυνατό τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί και να δημιουργηθούν καινούργιες βάσεις ώστε να συνεχιστεί η προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας της χώρας ».
ΠΗΓΗ - http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=429810
9/11/11
8/11/11
6/11/11
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ.Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΩΣ Η ΜΟΝΗ ΟΡΑΤΗ ΕΛΠΙΔΑ - 6/11/2011
H Πολιτική είναι κατά την γνώμη μου η κατέξοχιν τέχνη της σύλληψης μακρόπνοων τάσεων, και η καθημερινή πολιτική δράση δεν είναι τίποτ΄άλλο από το σύνολο των αναγκαίων ενεργειών, ώστε το πολιτικό υποκείμενο να είναι έτοιμο και προετοιμασμένο με τα καλύτερα όπλα όταν η μακρόπνοη τάση επιβεβαιωθεί από την ιστορική πραγματικότητα.Με άλλα λόγια, η τέχνη της πολιτικής, είναι, πάντα κατά την γνώμη μου,η ικανότητα του πολιτικού ηγέτη να προβλέψει το μέλλον ώστε να λάβει από τώρα τα κατάλληλα μέτρα και η χώρα του να βρεθεί σε ισχυρή θέση όταν η πρόβλεψη επιβεβαιωθεί.
Αυτό που ονομάζουμε στην Ελλάδα, Πολιτική, από το 1974 μέχρι και σήμερα δεν έχει καμμιά σχέση με την Πολιτική.Η κομματοκρατία δεν είχε ποτέ καμμιά μακρόπνοη σύλληψη της Ιστορίας.Την απασχολούσε από την αρχή αποκλειστικά η τετραετία.Ετσι, όταν δεν έχεις μακρόπνοη πρόβλεψη, τα προβλήματα εντείνονται όσο περνάνε οι τετραετίες, και η χώρα γίνεται ολοένα και πιό ανίσχυρη μέσα στην Ιστορία.Ο ορίζοντας μικραίνει.Η τετραετία γίνεται τριετία, μετά γίνεται διετία.Η χώρα συνεχίζει να πνίγεται, και ο ορίζοντας γίνεται το δωδεκάμηνο.Μετά ο ορίζοντας γίνεται εξαμηνιαίος.Αμέσως μετά ο ορίζοντας δεν ξεπερνά τον μήνα.Αμέσως μετά, ο ορίζοντας δεν ξεπερνά την βδομάδα.
Σ΄αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα.Η κομματοκρατία δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει την επόμενη βδομάδα, όπως και δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν την βδομάδα που μας πέρασε.Οι κινήσεις της, είναι σπασμωδικές, και απλά, φέρνουν πιό κοντά το ιστορικό αναπότρεπτο που δημιουργήθηκε από τις ενέργειες των άλλων χωρών επί της ιστορίας και από την έλλειψη ελληνικού μακρόπνοου στόχου.
Το επόμενο βήμα, είναι ο ορίζοντας της χώρας να γίνει η ημέρα.Αμέσως μετά, ακολουθεί η κατάρρευση.
Ο Π. Κονδύλης είχε περιγράψει αυτή την ιστορική κατάσταση ως εξής:
"Οπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρρωτιέται τι θα κάμει σε 10 χρόνια, αλλά άν θα βγάλει την νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται απο την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα.Η διαφορά σε όποιον χαροπαλεύει βιολογικά και σε όποιον αποσυντίθεται ιστορικά,είναι βέβαια ότι η προσήλωση του πρώτου στα άμεσα δεδομένα εμφανίζεται ως προσπάθεια υπέρβασης ενός πόνου, ενώ η προσήλωση του δεύτερου εμφανίζεται ως κοντόθωρη ευδαιμονική επιδίωξη" (Π. Κονδύλης -θεωρία του πολέμου -Σελ 383)
Οποιος-όποια κατανοήσει τον ανωτέρω μηχανισμό και συμφωνήσει με την λογική του συνέπεια, θα κατανοήσει γιά παράδειγμα τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργήθηκε το τεράστιο ελληνικό δημόσιο χρέος.Τους κομματοκράτες δεν απασχόλησε ποτέ ποιός θα πληρώσει το χρέος.Τους κομματοκράτες δεν απασχόλησε ποτέ η συνέπεια του ελληνικού χρέους γιά τις νέες γενιές.Τους απασχολούσε αποκλειστικά η συνέπεια του χρέους γιά την τετραετία.
Ετσι, οι κομματοκράτες αιφνιδιάστηκαν όταν ξαφνικά το 2010, χρειάστηκε ν΄ασχοληθούν με την συνέπεια του χρέους κατά την δική τους τετραετία.
Σήμερα, οι κομματοκράτες καταρρέουν μαζί με την χώρα.Ο δημόσιος διάλογος στην Ευρώπη γιά την αποχώρηση της χώρας μας από το ευρώ, άρχισε.Αναπόφευκτα, θα οδηγήσει στην αποχώρηση της χώρας από το ευρώ αργά η γρήγορα.
Ενας ιστορικός παρακμιακός κύκλος κλείνει γιά την Ελλάδα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο: την οικονομική καταστροφή ενός ολόκληρου λαού.
Γνωρίζουμε πλέον πώς οδηγηθήκαμε εδώ.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς ακριβώς θα κλείσει η αυλαία αυτού του παρακμιακού κύκλου.Είτε θα κλείσει με την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ευρωπαική ένωση,είτε θα κλείσει με την πλήρη κατάρρευση της ευρωζώνης.
Η επόμενη ημέρα, θα βρεί την χώρα τελείως απροετοίμαστη γιά το νέο νόμισμα και υπό πλήρη οικονομική, πολιτειακή, και κοινωνική κατάρρευση.Παράλληλα, η επόμενη μέρα θα επιτρέψει την επιστροφή της Πολιτικής στον συλλογικό βίο.Μέσα στην καταστροφή που έρχεται, η επιστροφή της Πολιτικής είναι η μόνη ορατή ελπίδα.
Αυτό που ονομάζουμε στην Ελλάδα, Πολιτική, από το 1974 μέχρι και σήμερα δεν έχει καμμιά σχέση με την Πολιτική.Η κομματοκρατία δεν είχε ποτέ καμμιά μακρόπνοη σύλληψη της Ιστορίας.Την απασχολούσε από την αρχή αποκλειστικά η τετραετία.Ετσι, όταν δεν έχεις μακρόπνοη πρόβλεψη, τα προβλήματα εντείνονται όσο περνάνε οι τετραετίες, και η χώρα γίνεται ολοένα και πιό ανίσχυρη μέσα στην Ιστορία.Ο ορίζοντας μικραίνει.Η τετραετία γίνεται τριετία, μετά γίνεται διετία.Η χώρα συνεχίζει να πνίγεται, και ο ορίζοντας γίνεται το δωδεκάμηνο.Μετά ο ορίζοντας γίνεται εξαμηνιαίος.Αμέσως μετά ο ορίζοντας δεν ξεπερνά τον μήνα.Αμέσως μετά, ο ορίζοντας δεν ξεπερνά την βδομάδα.
Σ΄αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα.Η κομματοκρατία δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει την επόμενη βδομάδα, όπως και δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν την βδομάδα που μας πέρασε.Οι κινήσεις της, είναι σπασμωδικές, και απλά, φέρνουν πιό κοντά το ιστορικό αναπότρεπτο που δημιουργήθηκε από τις ενέργειες των άλλων χωρών επί της ιστορίας και από την έλλειψη ελληνικού μακρόπνοου στόχου.
Το επόμενο βήμα, είναι ο ορίζοντας της χώρας να γίνει η ημέρα.Αμέσως μετά, ακολουθεί η κατάρρευση.
Ο Π. Κονδύλης είχε περιγράψει αυτή την ιστορική κατάσταση ως εξής:
"Οπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρρωτιέται τι θα κάμει σε 10 χρόνια, αλλά άν θα βγάλει την νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται απο την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα.Η διαφορά σε όποιον χαροπαλεύει βιολογικά και σε όποιον αποσυντίθεται ιστορικά,είναι βέβαια ότι η προσήλωση του πρώτου στα άμεσα δεδομένα εμφανίζεται ως προσπάθεια υπέρβασης ενός πόνου, ενώ η προσήλωση του δεύτερου εμφανίζεται ως κοντόθωρη ευδαιμονική επιδίωξη" (Π. Κονδύλης -θεωρία του πολέμου -Σελ 383)
Οποιος-όποια κατανοήσει τον ανωτέρω μηχανισμό και συμφωνήσει με την λογική του συνέπεια, θα κατανοήσει γιά παράδειγμα τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργήθηκε το τεράστιο ελληνικό δημόσιο χρέος.Τους κομματοκράτες δεν απασχόλησε ποτέ ποιός θα πληρώσει το χρέος.Τους κομματοκράτες δεν απασχόλησε ποτέ η συνέπεια του ελληνικού χρέους γιά τις νέες γενιές.Τους απασχολούσε αποκλειστικά η συνέπεια του χρέους γιά την τετραετία.
Ετσι, οι κομματοκράτες αιφνιδιάστηκαν όταν ξαφνικά το 2010, χρειάστηκε ν΄ασχοληθούν με την συνέπεια του χρέους κατά την δική τους τετραετία.
Σήμερα, οι κομματοκράτες καταρρέουν μαζί με την χώρα.Ο δημόσιος διάλογος στην Ευρώπη γιά την αποχώρηση της χώρας μας από το ευρώ, άρχισε.Αναπόφευκτα, θα οδηγήσει στην αποχώρηση της χώρας από το ευρώ αργά η γρήγορα.
Ενας ιστορικός παρακμιακός κύκλος κλείνει γιά την Ελλάδα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο: την οικονομική καταστροφή ενός ολόκληρου λαού.
Γνωρίζουμε πλέον πώς οδηγηθήκαμε εδώ.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς ακριβώς θα κλείσει η αυλαία αυτού του παρακμιακού κύκλου.Είτε θα κλείσει με την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ευρωπαική ένωση,είτε θα κλείσει με την πλήρη κατάρρευση της ευρωζώνης.
Η επόμενη ημέρα, θα βρεί την χώρα τελείως απροετοίμαστη γιά το νέο νόμισμα και υπό πλήρη οικονομική, πολιτειακή, και κοινωνική κατάρρευση.Παράλληλα, η επόμενη μέρα θα επιτρέψει την επιστροφή της Πολιτικής στον συλλογικό βίο.Μέσα στην καταστροφή που έρχεται, η επιστροφή της Πολιτικής είναι η μόνη ορατή ελπίδα.
5/11/11
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ - Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011
Όλοι μαζί στο Καστελλόριζο
Ν. Λυγερός
Όλοι μαζί στο Καστελλόριζο
θα κοιτάξουμε τ' αστέρια
με νέα τεράστια μάτια
θα φυτέψουμε δέντρα
για να φιλήσουν οι ρίζες τους
τα βάθη της πατρίδας μας
εκεί που μόνο σπάνια
πατούν το πόδι τους οι δικοί μας
για να ζήσουμε το μέλλον
δίχως να ξεχάσουμε το παρελθόν.
http://www.lygeros.org/lygeros/7993-gr.html
Ν. Λυγερός
Όλοι μαζί στο Καστελλόριζο
θα κοιτάξουμε τ' αστέρια
με νέα τεράστια μάτια
θα φυτέψουμε δέντρα
για να φιλήσουν οι ρίζες τους
τα βάθη της πατρίδας μας
εκεί που μόνο σπάνια
πατούν το πόδι τους οι δικοί μας
για να ζήσουμε το μέλλον
δίχως να ξεχάσουμε το παρελθόν.
http://www.lygeros.org/lygeros/7993-gr.html
4/11/11
Η ΑΥΤΟ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ, ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ - 4/11/2011
Οι περισσότεροι έλληνες πολίτες είναι αυτές τις μέρες εξοργισμένοι από το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή,την βλέπουν τώρα να πέφτει πλέον στον γκρεμό, και έστω την ύστατη αυτή στιγμή, δεν κάνουν τίποτα γιά να την σώσουν.Η οργή αυτή, είναι λογική.
Ομως, προσωπικά, δεν είχα και συνεχίζω να μήν έχω την ψευδαίσθηση ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, θα ενεργήσουν έστω και την ύστατη στιγμή, γιά να σωθεί η χώρα.Τα κόμματα αυτά δεν δημιουργήθηκαν γιά να υπηρετούν την χώρα.Τα δείγματα γραφής τους επί 35 χρόνια το αποδεικνύουν.Τα κόμματα αυτά, λειτουργούσαν και λειτουργούν στα πρότυπα της ιταλικής μαφίας.Λεηλατούν την χώρα πρός όφελος των προστατευόμενων τους, της λεγόμενης "φαμίλιας".Και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν μέχρι τελικής πτώσης, διότι δεν έχουν κατανοήσει, ότι σε σχέση με τα σχήματα της μαφίας, κάτι άλλαξε τους τελευταίους 18 μήνες: δεν μπορούν πλέον να προστατεύσουν την "φαμίλια" που βιώνει τραγικές περικοπές στα εισοδήματα της, ενώ παράλληλα η υπόλοιπη κοινωνία που δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χαράτσια της μαφίας, επαναστατεί και αντιδρά.
Αυτή η μή κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας από τα δύο μεγάλα κόμματα, θα τα οδηγήσει να επιμείνουν μέχρι τέλους στην συνταγή που ακολούθησαν επιτυχώς επι 35 χρόνια.Η συνταγή αυτή, θα οδηγήσει την χώρα στον γκρεμό, και τα δύο μεγάλα κόμματα στην καταστροφή.
Ομως, αν αυτό είναι αναπόφευκτο, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να οδηγηθεί η χώρα στον γκρεμό, διότι έτσι, θα οδηγηθούν τα μαφιόζικα κόμματα στην καταστροφή.Η καταστροφή των μαφιόζικων κομμάτων, έστω παράλληλα με την καταστροφή της χώρας, είναι η μόνη λύση γιά να απαλλαγεί η χώρα από αυτά, και να αρχίσει μιά νέα αρχή το συντομότερο δυνατόν.
Η κατάρρευση του μαφιόζικου συστήματος διακυβέρνησης, θα οδηγήσει αρχικά την χώρα στην αναρχία, και τα στελέχη του συστήματος διακυβέρνησης στις βουλές του όχλου.Το πεζοδρόμιο θα κάνει αρχικά κουμάντο.Πρέπει να το αποδεχτούμε και αυτό, εκεί που φτάσαμε.
Σε μιά κανονική χώρα που θα έφτανε από διάφορους λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς στην σημερινή κατάντια της Ελλάδας,ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καλούσε τους ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων, και θα τους ζητούσε να συνεργαστούν γιά την σωτηρία της χώρας έστω και σ΄αυτή την ύστατη στιγμή, θέτοντας αδιαπραγμάτευτους όρους και προυποθέσεις.Αν δεν το έκαναν, θα ενημέρωνε τον ελληνικό λαό, και θα του ζητούσε να πάρει θέση έστω και με συνταγματική εκτροπή.Δεν το έκανε.
Σε μιά κανονική χώρα που θα έφτανε στην σημερινή κατάντια της Ελλάδας, οι βουλευτές των δύο κομμάτων θα επαναστατούσαν και θα αναλάμβαναν πρωτοβουλίες γιά ενωτική συσπείρωση γιά την αντιμετώπιση της κατάστασης.Ουτε αυτό έγινε.
Η Ελλάδα όμως, δεν είναι κανονική χώρα.Ελέγχεται από μιά μαφία.Πρέπει κατά συνέπεια να οδηγηθεί στην καταστροφή(αφού δεν μπορεί αυτή να αποτραπεί) το συντομότερο δυνατόν, ώστε το συνομότερο δυνατόν να προκύψει ένα νέο πολιτικό σύστημα.
Ομως, προσωπικά, δεν είχα και συνεχίζω να μήν έχω την ψευδαίσθηση ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, θα ενεργήσουν έστω και την ύστατη στιγμή, γιά να σωθεί η χώρα.Τα κόμματα αυτά δεν δημιουργήθηκαν γιά να υπηρετούν την χώρα.Τα δείγματα γραφής τους επί 35 χρόνια το αποδεικνύουν.Τα κόμματα αυτά, λειτουργούσαν και λειτουργούν στα πρότυπα της ιταλικής μαφίας.Λεηλατούν την χώρα πρός όφελος των προστατευόμενων τους, της λεγόμενης "φαμίλιας".Και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν μέχρι τελικής πτώσης, διότι δεν έχουν κατανοήσει, ότι σε σχέση με τα σχήματα της μαφίας, κάτι άλλαξε τους τελευταίους 18 μήνες: δεν μπορούν πλέον να προστατεύσουν την "φαμίλια" που βιώνει τραγικές περικοπές στα εισοδήματα της, ενώ παράλληλα η υπόλοιπη κοινωνία που δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χαράτσια της μαφίας, επαναστατεί και αντιδρά.
Αυτή η μή κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας από τα δύο μεγάλα κόμματα, θα τα οδηγήσει να επιμείνουν μέχρι τέλους στην συνταγή που ακολούθησαν επιτυχώς επι 35 χρόνια.Η συνταγή αυτή, θα οδηγήσει την χώρα στον γκρεμό, και τα δύο μεγάλα κόμματα στην καταστροφή.
Ομως, αν αυτό είναι αναπόφευκτο, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να οδηγηθεί η χώρα στον γκρεμό, διότι έτσι, θα οδηγηθούν τα μαφιόζικα κόμματα στην καταστροφή.Η καταστροφή των μαφιόζικων κομμάτων, έστω παράλληλα με την καταστροφή της χώρας, είναι η μόνη λύση γιά να απαλλαγεί η χώρα από αυτά, και να αρχίσει μιά νέα αρχή το συντομότερο δυνατόν.
Η κατάρρευση του μαφιόζικου συστήματος διακυβέρνησης, θα οδηγήσει αρχικά την χώρα στην αναρχία, και τα στελέχη του συστήματος διακυβέρνησης στις βουλές του όχλου.Το πεζοδρόμιο θα κάνει αρχικά κουμάντο.Πρέπει να το αποδεχτούμε και αυτό, εκεί που φτάσαμε.
Σε μιά κανονική χώρα που θα έφτανε από διάφορους λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς στην σημερινή κατάντια της Ελλάδας,ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καλούσε τους ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων, και θα τους ζητούσε να συνεργαστούν γιά την σωτηρία της χώρας έστω και σ΄αυτή την ύστατη στιγμή, θέτοντας αδιαπραγμάτευτους όρους και προυποθέσεις.Αν δεν το έκαναν, θα ενημέρωνε τον ελληνικό λαό, και θα του ζητούσε να πάρει θέση έστω και με συνταγματική εκτροπή.Δεν το έκανε.
Σε μιά κανονική χώρα που θα έφτανε στην σημερινή κατάντια της Ελλάδας, οι βουλευτές των δύο κομμάτων θα επαναστατούσαν και θα αναλάμβαναν πρωτοβουλίες γιά ενωτική συσπείρωση γιά την αντιμετώπιση της κατάστασης.Ουτε αυτό έγινε.
Η Ελλάδα όμως, δεν είναι κανονική χώρα.Ελέγχεται από μιά μαφία.Πρέπει κατά συνέπεια να οδηγηθεί στην καταστροφή(αφού δεν μπορεί αυτή να αποτραπεί) το συντομότερο δυνατόν, ώστε το συνομότερο δυνατόν να προκύψει ένα νέο πολιτικό σύστημα.
3/11/11
29/10/11
ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ - 29/10/2011
Η χώρα μας βαδίζει πλέον με μεγάλη ταχύτητα τους τελευταίους μήνες, προς την δεύτερη μεγάλη συρρίκνωση της μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, όπως ακριβώς το είχε περιγράψει και αναλύσει ο Π. Κονδύλης από το 1992.
Εχω αναφερθεί πολλές φορές στα κείμενα του, σ΄αυτό το ιστολόγιο.Η παρασιτική κατανάλωση των πολιτών(όλες δηλαδή οι δραστηριότητες που είχαν ως τελική συνέπεια την διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση),και η σχιζοφρενική συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου που οδήγησε στην εκποίηση της χώρας γιά να ικανοποιήσει τις καταναλωτικές ανάγκες των ψηφοφόρων,είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που οδήγησε στην καταστροφή, μέσα στις συγκεκριμμένες συνθήκες του νεοελληνικού κράτους και έθνους.
Τώρα που φθάσαμε πιά στην καταστροφή που περιέγραφε ο Κονδύλης πρίν από 20 χρόνια, ίσως η περιγραφή της ιστορικής, κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και ψυχολογικής κατακλείδας των διαδικασιών που οδήγησε την χώρα στην σημερινή κατάσταση, να μήν έχει πιά σημασία.Προσωπικά, πιστεύω ότι έχει σημασία η κατανόηση, όχι γιά να αποτρέψουμε πλέον την καταστροφή, αλλά γιά να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς της ιστορίας που διαμόρφωσαν την σημερινή πραγματικότητα, καθώς και αυτήν που θα ακολουθήσει.Διότι,αυτό που βιώνει η χώρα, δεν είναι απλά μιά σκληρή οικονομική κρίση.Είναι κάτι πολύ πιό σύνθετο.
Ας υπενθυμίσουμε τι έλεγε ο Π. Κονδύλης."Επιπλέον, η κρίση αγκαλιάζει τα θεμελιώδη ιδεολογήματα πάνω στα οποία στήριξε το έθνος την αυτοσυνειδησία του, και πρό πάντων το ιδεολόγημα του ελληνοκεντρισμού.Η ελληνοχριστιανική εκδοχή του ελληνοκεντρισμού βρήκε την τελευταία συστηματική της πολιτική χρήση ως το ιδεολογικό όπλο του αντικομμουνιστικού στρατοπέδου στην εποχή του εμφυλίου πολέμου, αλλά και κατόπιν, όταν δηλαδή η χώρα ζούσε κάτω από τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου, μιά από τις οποίες σε έσχατη ανάλυση ήταν και η δικτατορία.Η τέτοια πολιτική της χρήση, συνεπέφερε την την σοβαρή της αποδυνάμωση, όταν αφενός ανδρώθηκε μιά γενιά ουσιαστικά ξένη πρός την εμφυλιοπολεμική νοοτροπία (έστω κι΄αν προσχωρούσε στη μιά από τις δύο εμφυλιοπολεμικές παρατάξεις ) και όταν αφετέρου η είσοδος και η διάδοση του καταναλωτισμού και των συναφών χειραφετητικών και ηδονιστικών ιδεολογημάτων αφαίρεσε το κοινωνικό προβάδισμα από τις παραδεδομένες πατριαρχικές αντιλήψεις και στάσεις.
Το κενό στο μέτωπο του ελληνοκεντρισμού καλύφθηκε εν μέρει από άλλες εκδοχές του, οι οποίες προσπάθησαν να συνδυάσουν μοτίβα τόσο της αρχαίας όσο και της ελληνορθόδοξης παράδοσης με τα αντιαλλοτριωτικά κηρύγματα της πολιτισμικής επανάστασης της δεκαετίας του 1960 και 1970.Τούτες οι εκδοχές άσκησαν κάποια επίδραση, ιδιαίτερα σε νέους, γιατί ο γρήγορος καταναλωτικός αφελληνισμός, αλλά και εξωτερικές απειλές έθεσαν πιεστικά το πρόβλημα της εθνικής ταυτότητας.
Παρ΄όλα αυτά, το κύριο ρεύμα της εξέλιξης τράβηξε πρός την κατεύθυνση μιάς αμβλυνσης η χαλάρωσης όλων των ιδεολογικών περιγραμμάτων.Βέβαια, ο ελληνοκεντρισμός επέζησε, και θα επιζήσει γιά πολύ ακόμα, εφ΄όσον ψυχολογικά αποτελεί θεμελιώδη αμυντικό και υπεραναπληρωτικό μηχανισμό ενός έθνους, το οποίο ελάχιστα δικά του πράγματα παράγει στον τομέα της πνευματικής και της υλικής παραγωγής, έτσι ώστε να αντισταθμίζει χωρίς τραύματα όσα εισβάλλουν καθημερινά απ΄έξω, κατακτώντας τον δικό του χώρο.Ομως θα επιζήσει χωρίς κοσμοθεωρητικά συγκροτημένες και γενικότερα αποδεκτές μορφές - είτε ως στάση εθνικής "λεβεντιάς" και "υπερηφάνειας" είτε ως φολκλοριστικό καρύκευμα της τουριστικής εκποίησης του τόπου.
Η υιοθέτηση και η διάδοση κεντρικών ιδεών και αξιών της πολιτισμικής επανάστασης συνόδευσαν και στην Ελλάδα πρίν ακόμα από το 1974, προ πάντων όμως μεταδικτατορικά, τη διαμόρφωση της εγχώριας (εξαμβλωματικής) μαζικής δημοκρατίας, επηρεάζοντας σε σημαντικό βαθμό τα καθημερινά ήθη.Ταυτόχρονα με την τροπή πρός την εγχώρια παραλλαγή της μαζικής δημοκρατίας συνελέστηκε λοιπόν και η στροφή πρός μιάν αντίστοιχη μορφή μεταμοντερνισμού, με την έννοια ότι η χαλάρωση η η διάλυση των εντόπιων ιδεολογημάτων, μαζί με την διεθνή ρευστοποίηση των σαφών ψυχροπολεμικών ιδεολογικών ορίων, προκάλεσε όχι μόνο μιάν αδιαφορία γιά την ελληνική ιδεολογία γενικότερα, αλλά και μιά χαοτική ανάμιξη των πνευματικών προιόντων που έρχονται σε όλο και μεγαλύτερες μάζες απ΄έξω - σε ακριβή αντιστοιχία άλλωστε πρό την ραγδαία αύξηση της εισαγωγής υλικών καταναλωτικών αγαθών.Ο συνδυασμός των πάντων με τα πάντα, ο οποίος, όπως θα δούμε σ΄αυτό το βιβλίο, αποτελεί ουσιώδες γνώρισμα του μαζικοδημοκρατικού τρόπου σκέψης, καθώς και οι ηδονηστικές αξίες του αυθορμητισμού και της αυτοπραγμάτωσης, όπως τις διακήρυξε η πολιτισμική επανάσταση στην Ελλάδα συμφύρθηκαν με τις παμπάλαιες και πασίγνωστες επιχώριες έξεις της πνευματικής νωθρότητας, του εξυπνακιδισμού και της ημιμάθειας.Η σύμφηση αυτή, επομένως, ΄ήταν η φυσική και βολική είσοδος του μεταμοντερνισμού σ΄έναν τόπο όπου το αστικό εργασιακό ήθος είναι ουσιαστικά άγνωστο όχι μόνο στον τομέα της υλικής παραγωγής, αλλά και στον τομέα του πνεύματος, όπου δεν διαμορφώθηκαν επιστημονικές παραδόσεις με συνοχή και με μακρόβιους φορείς και όπου οι μίμοι και οι γελωτοποιοί εκροσωπούνται με ποσοστά ιδιαιτέρως υψηλά στους κύκλους των διανοουμένων, στα πανεπιστήμια και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.Οπως και να΄χει, η τέτοια είσοδος του μεταμοντερνισμού στις ελληνικές συνθήκες αποτελεί την ολοκλήρωση, και εν μέρει την κορύφωση της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής εθνικής ζωής.
Η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια θα συνοδευθεί και από την πλήρη πνευματική του στειρότητα, αν η μεταμοντέρνα σύμφυση των πάντων με τα πάντα πραγματωθεί αποκλεισικά ως σύμφυση μεταξύ κακοχωνεμένων δάνειων στοιχείων και αν η φθορά των ελληνικών η εν πάσει περιπτώσει εξελληνισμένων ιδεολογημάτων καταλήξει σύν τοις άλλοις σε συρρίκνωση η εργαλειοποίηση της γλώσσας, τέτοια ώστε να μήν μπορεί πιά να παραχθεί στον νεοελληνικό χώρο το μόνο προιόν που - ακριβώς χάρη στη μοναδική δυναμική μιάς πολυστρωματικής και παμπάλαιας γλώσσας - έχει παραχθεί ως τώρα σε υχηλή ποιότητα : ποίηση.
Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη , νοιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, η μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα, πιστεύοντας ότι πατρίδα του ανθρώπου προ παντός σήμερα, είναι ο κόσμος κι΄ότι την τροφή που δεν μπορεί να του δώσει ο ένας τόπος του την παρέχει ένας άλλος.
Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι΄αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια,κλείνει τον κύκλο της.Ασφαλώς τα τραγικά και κωμικά της επεισόδια δεν τέλειωσαν ακόμη,όμως χάνεται η ενότητα της προβληματικής της και ο ειδοποιός της χαρακτήρας.Η Ελλάδα εντάσσεται σε πολύ χαμηλή θέση στο σύστημα του διεθνούς καταμερισμού της υλικής και πνευματικής εργασίας.Ο δικός της μεταμοντερνισμός συνίσταται στο ότι αποτελεί μιά στενή και παράμερη λωρίδα στο ευρύ φάσμα του μεταμοντερνισμού άλλων."
Το ανωτέρω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Π. Κονδύλη "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού" σελίδες 45,46,47.
Εχω αναφερθεί πολλές φορές στα κείμενα του, σ΄αυτό το ιστολόγιο.Η παρασιτική κατανάλωση των πολιτών(όλες δηλαδή οι δραστηριότητες που είχαν ως τελική συνέπεια την διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση),και η σχιζοφρενική συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου που οδήγησε στην εκποίηση της χώρας γιά να ικανοποιήσει τις καταναλωτικές ανάγκες των ψηφοφόρων,είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που οδήγησε στην καταστροφή, μέσα στις συγκεκριμμένες συνθήκες του νεοελληνικού κράτους και έθνους.
Τώρα που φθάσαμε πιά στην καταστροφή που περιέγραφε ο Κονδύλης πρίν από 20 χρόνια, ίσως η περιγραφή της ιστορικής, κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και ψυχολογικής κατακλείδας των διαδικασιών που οδήγησε την χώρα στην σημερινή κατάσταση, να μήν έχει πιά σημασία.Προσωπικά, πιστεύω ότι έχει σημασία η κατανόηση, όχι γιά να αποτρέψουμε πλέον την καταστροφή, αλλά γιά να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς της ιστορίας που διαμόρφωσαν την σημερινή πραγματικότητα, καθώς και αυτήν που θα ακολουθήσει.Διότι,αυτό που βιώνει η χώρα, δεν είναι απλά μιά σκληρή οικονομική κρίση.Είναι κάτι πολύ πιό σύνθετο.
Ας υπενθυμίσουμε τι έλεγε ο Π. Κονδύλης."Επιπλέον, η κρίση αγκαλιάζει τα θεμελιώδη ιδεολογήματα πάνω στα οποία στήριξε το έθνος την αυτοσυνειδησία του, και πρό πάντων το ιδεολόγημα του ελληνοκεντρισμού.Η ελληνοχριστιανική εκδοχή του ελληνοκεντρισμού βρήκε την τελευταία συστηματική της πολιτική χρήση ως το ιδεολογικό όπλο του αντικομμουνιστικού στρατοπέδου στην εποχή του εμφυλίου πολέμου, αλλά και κατόπιν, όταν δηλαδή η χώρα ζούσε κάτω από τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου, μιά από τις οποίες σε έσχατη ανάλυση ήταν και η δικτατορία.Η τέτοια πολιτική της χρήση, συνεπέφερε την την σοβαρή της αποδυνάμωση, όταν αφενός ανδρώθηκε μιά γενιά ουσιαστικά ξένη πρός την εμφυλιοπολεμική νοοτροπία (έστω κι΄αν προσχωρούσε στη μιά από τις δύο εμφυλιοπολεμικές παρατάξεις ) και όταν αφετέρου η είσοδος και η διάδοση του καταναλωτισμού και των συναφών χειραφετητικών και ηδονιστικών ιδεολογημάτων αφαίρεσε το κοινωνικό προβάδισμα από τις παραδεδομένες πατριαρχικές αντιλήψεις και στάσεις.
Το κενό στο μέτωπο του ελληνοκεντρισμού καλύφθηκε εν μέρει από άλλες εκδοχές του, οι οποίες προσπάθησαν να συνδυάσουν μοτίβα τόσο της αρχαίας όσο και της ελληνορθόδοξης παράδοσης με τα αντιαλλοτριωτικά κηρύγματα της πολιτισμικής επανάστασης της δεκαετίας του 1960 και 1970.Τούτες οι εκδοχές άσκησαν κάποια επίδραση, ιδιαίτερα σε νέους, γιατί ο γρήγορος καταναλωτικός αφελληνισμός, αλλά και εξωτερικές απειλές έθεσαν πιεστικά το πρόβλημα της εθνικής ταυτότητας.
Παρ΄όλα αυτά, το κύριο ρεύμα της εξέλιξης τράβηξε πρός την κατεύθυνση μιάς αμβλυνσης η χαλάρωσης όλων των ιδεολογικών περιγραμμάτων.Βέβαια, ο ελληνοκεντρισμός επέζησε, και θα επιζήσει γιά πολύ ακόμα, εφ΄όσον ψυχολογικά αποτελεί θεμελιώδη αμυντικό και υπεραναπληρωτικό μηχανισμό ενός έθνους, το οποίο ελάχιστα δικά του πράγματα παράγει στον τομέα της πνευματικής και της υλικής παραγωγής, έτσι ώστε να αντισταθμίζει χωρίς τραύματα όσα εισβάλλουν καθημερινά απ΄έξω, κατακτώντας τον δικό του χώρο.Ομως θα επιζήσει χωρίς κοσμοθεωρητικά συγκροτημένες και γενικότερα αποδεκτές μορφές - είτε ως στάση εθνικής "λεβεντιάς" και "υπερηφάνειας" είτε ως φολκλοριστικό καρύκευμα της τουριστικής εκποίησης του τόπου.
Η υιοθέτηση και η διάδοση κεντρικών ιδεών και αξιών της πολιτισμικής επανάστασης συνόδευσαν και στην Ελλάδα πρίν ακόμα από το 1974, προ πάντων όμως μεταδικτατορικά, τη διαμόρφωση της εγχώριας (εξαμβλωματικής) μαζικής δημοκρατίας, επηρεάζοντας σε σημαντικό βαθμό τα καθημερινά ήθη.Ταυτόχρονα με την τροπή πρός την εγχώρια παραλλαγή της μαζικής δημοκρατίας συνελέστηκε λοιπόν και η στροφή πρός μιάν αντίστοιχη μορφή μεταμοντερνισμού, με την έννοια ότι η χαλάρωση η η διάλυση των εντόπιων ιδεολογημάτων, μαζί με την διεθνή ρευστοποίηση των σαφών ψυχροπολεμικών ιδεολογικών ορίων, προκάλεσε όχι μόνο μιάν αδιαφορία γιά την ελληνική ιδεολογία γενικότερα, αλλά και μιά χαοτική ανάμιξη των πνευματικών προιόντων που έρχονται σε όλο και μεγαλύτερες μάζες απ΄έξω - σε ακριβή αντιστοιχία άλλωστε πρό την ραγδαία αύξηση της εισαγωγής υλικών καταναλωτικών αγαθών.Ο συνδυασμός των πάντων με τα πάντα, ο οποίος, όπως θα δούμε σ΄αυτό το βιβλίο, αποτελεί ουσιώδες γνώρισμα του μαζικοδημοκρατικού τρόπου σκέψης, καθώς και οι ηδονηστικές αξίες του αυθορμητισμού και της αυτοπραγμάτωσης, όπως τις διακήρυξε η πολιτισμική επανάσταση στην Ελλάδα συμφύρθηκαν με τις παμπάλαιες και πασίγνωστες επιχώριες έξεις της πνευματικής νωθρότητας, του εξυπνακιδισμού και της ημιμάθειας.Η σύμφηση αυτή, επομένως, ΄ήταν η φυσική και βολική είσοδος του μεταμοντερνισμού σ΄έναν τόπο όπου το αστικό εργασιακό ήθος είναι ουσιαστικά άγνωστο όχι μόνο στον τομέα της υλικής παραγωγής, αλλά και στον τομέα του πνεύματος, όπου δεν διαμορφώθηκαν επιστημονικές παραδόσεις με συνοχή και με μακρόβιους φορείς και όπου οι μίμοι και οι γελωτοποιοί εκροσωπούνται με ποσοστά ιδιαιτέρως υψηλά στους κύκλους των διανοουμένων, στα πανεπιστήμια και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.Οπως και να΄χει, η τέτοια είσοδος του μεταμοντερνισμού στις ελληνικές συνθήκες αποτελεί την ολοκλήρωση, και εν μέρει την κορύφωση της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής εθνικής ζωής.
Η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια θα συνοδευθεί και από την πλήρη πνευματική του στειρότητα, αν η μεταμοντέρνα σύμφυση των πάντων με τα πάντα πραγματωθεί αποκλεισικά ως σύμφυση μεταξύ κακοχωνεμένων δάνειων στοιχείων και αν η φθορά των ελληνικών η εν πάσει περιπτώσει εξελληνισμένων ιδεολογημάτων καταλήξει σύν τοις άλλοις σε συρρίκνωση η εργαλειοποίηση της γλώσσας, τέτοια ώστε να μήν μπορεί πιά να παραχθεί στον νεοελληνικό χώρο το μόνο προιόν που - ακριβώς χάρη στη μοναδική δυναμική μιάς πολυστρωματικής και παμπάλαιας γλώσσας - έχει παραχθεί ως τώρα σε υχηλή ποιότητα : ποίηση.
Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη , νοιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, η μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα, πιστεύοντας ότι πατρίδα του ανθρώπου προ παντός σήμερα, είναι ο κόσμος κι΄ότι την τροφή που δεν μπορεί να του δώσει ο ένας τόπος του την παρέχει ένας άλλος.
Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι΄αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια,κλείνει τον κύκλο της.Ασφαλώς τα τραγικά και κωμικά της επεισόδια δεν τέλειωσαν ακόμη,όμως χάνεται η ενότητα της προβληματικής της και ο ειδοποιός της χαρακτήρας.Η Ελλάδα εντάσσεται σε πολύ χαμηλή θέση στο σύστημα του διεθνούς καταμερισμού της υλικής και πνευματικής εργασίας.Ο δικός της μεταμοντερνισμός συνίσταται στο ότι αποτελεί μιά στενή και παράμερη λωρίδα στο ευρύ φάσμα του μεταμοντερνισμού άλλων."
Το ανωτέρω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Π. Κονδύλη "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού" σελίδες 45,46,47.
"ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΑΣ" - ΤΟΥ GABOR STEINGART - 29/10/2011
"Οταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’ όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν πίσω κατά τρόπο ευχάριστο. Αναμφίβολα, τις τελευταίες μέρες συναντήσαμε γενναίους Ελληνες, που αντιμάχονται την κρίση - μια κρίση που είναι πιο δυνατή απ’ αυτούς. Παρά ταύτα, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν διαφορετική: Είχαμε έρθει σε μια εξουθενωμένη χώρα, μια χώρα που κουβαλάει στις πλάτες ένα διπλό βάρος - εκείνο του τεράστιου χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και εκείνο μιας πολιτικής διάσωσης από πλευράς της Ευρώπης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα. Τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει οι «σωτήρες» της Ελλάδας είναι αποκαρδιωτικά: Η παραγωγή μειώνεται, η ανεργία διογκώνεται και οι νέοι ονειρεύονται μια ζωή στο εξωτερικό. Ενα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να πέσει όταν η οικονομική ισχύς συρρικνώνεται. Εν ολίγοις, κανείς δεν κάνει μυς όταν πεθαίνει της πείνας. Αν ήμουν από την Ελλάδα, θα είχα αρχικά καταθέσει μήνυση για πρόκληση σοβαρού τραυματισμού εις βάρος των «σωτήρων» μου και στη συνέχεια θα πήγαινα στο Σύνταγμα, προκειμένου να διαμαρτυρηθώ ενάντια σε μια πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, που το μόνο που κάνει είναι να επιδεινώνει την κρίση. Η δίνη περιστρέφεται ολοένα και πιο γρήγορα, τραβώντας τη χώρα προς τα κάτω. Η συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους ναι μεν θα επιβραδύνει την αποσύνθεση της Ελλάδας, αλλά δεν θα την αποτρέψει. Κατ’ αρχάς, το «κούρεμα» ήρθε με καθυστέρηση ενός έτους. Αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί πέρυσι, το σημερινό χρέος της Ελλάδας θα κυμαινόταν κάτω του 100% της οικονομικής ισχύος της χώρας. Οπως έχουν τα πράγματα πλέον, ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές δανεισμού στο ορατό, τουλάχιστον, μέλλον. Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το 1/3 των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου ελέγχεται από τους ίδιους τους Ελληνες - τα 74 δισ. ανήκουν στις τράπεζες και άρα στους αποταμιευτές τους και τα 26 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και άρα στους δικαιούχους τους. Εν μια νυκτί, οι Ελληνες έγιναν κατά πολύ φτωχότεροι. Κατανοώ, λοιπόν, γιατί ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο άνθρωπος πίσω από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, λέει πως «αρχικά αρρωστήσαμε με τύφο και τώρα έρχονται να μας δώσουν μια ένεση καρκίνου».
Η θεραπεία που επεβλήθη στην Ελλάδα θυμίζει εκείνη που δοκίμασε το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Σακς και τα Παιδιά από το Σικάγο στη Ρωσία: Βεβιασμένη απορρύθμιση, βιαστικές ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές κοινωνικών παροχών. Ετσι δημιουργήθηκε ο καπιταλισμός της Αγριας Δύσης σε μια χώρα που μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη μεταξύ δισεκατομμυριούχων και φτωχών. Ο Σακς, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο «Δρ Σοκ», ζήτησε αργότερα συγγνώμη από τον ρωσικό λαό. Τον ρόλο του «Δρ Σοκ» έχουν σήμερα αναλάβει οι πολυάριθμοι σωτήρες της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Αν εμείς είχαμε συμπεριφερθεί στα αδέλφια στην πρώην ανατολική Γερμανία όπως οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στους Ελληνες σήμερα, θα οδηγούσαν ακόμα Trabant και θα εξακολουθούσαν να περιμένουν τις μπανάνες. Οσα κάναμε σωστά για τους πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας -από τη διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεών τους μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις-, κάνουμε σήμερα λάθος στην περίπτωση της Ελλάδας.
Τα διαβολικά αποτελέσματα του προγράμματος της Ευρώπης για τη διάλυση του Νότου είναι πλέον ορατά στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Οι τοξικομανείς πληθαίνουν, όπως και οι ιερόδουλες, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο και οι εξαγριωμένοι πολίτες πολλαπλασιάζονται. Ακόμα πιο επικίνδυνα, όμως, είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ανησυχούσα. Θα είχα τον νου μου στη στρατιωτική μηχανή που διοικούσε τη χώρα έως το 1974 και η οποία δεν αποκλείεται να αναζητεί την ευκαιρία για να εκδικηθεί. Το ξέρουμε και απ’ άλλες χώρες: ο Δρ Σοκ είναι εχθρός της δημοκρατίας."
* Ο κ. Gabor Steingart είναι αρχισυντάκτης της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handlesblatt.
ΠΗΓΗ- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_28/10/2011_460773
Η θεραπεία που επεβλήθη στην Ελλάδα θυμίζει εκείνη που δοκίμασε το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Σακς και τα Παιδιά από το Σικάγο στη Ρωσία: Βεβιασμένη απορρύθμιση, βιαστικές ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές κοινωνικών παροχών. Ετσι δημιουργήθηκε ο καπιταλισμός της Αγριας Δύσης σε μια χώρα που μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη μεταξύ δισεκατομμυριούχων και φτωχών. Ο Σακς, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο «Δρ Σοκ», ζήτησε αργότερα συγγνώμη από τον ρωσικό λαό. Τον ρόλο του «Δρ Σοκ» έχουν σήμερα αναλάβει οι πολυάριθμοι σωτήρες της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Αν εμείς είχαμε συμπεριφερθεί στα αδέλφια στην πρώην ανατολική Γερμανία όπως οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στους Ελληνες σήμερα, θα οδηγούσαν ακόμα Trabant και θα εξακολουθούσαν να περιμένουν τις μπανάνες. Οσα κάναμε σωστά για τους πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας -από τη διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεών τους μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις-, κάνουμε σήμερα λάθος στην περίπτωση της Ελλάδας.
Τα διαβολικά αποτελέσματα του προγράμματος της Ευρώπης για τη διάλυση του Νότου είναι πλέον ορατά στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Οι τοξικομανείς πληθαίνουν, όπως και οι ιερόδουλες, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο και οι εξαγριωμένοι πολίτες πολλαπλασιάζονται. Ακόμα πιο επικίνδυνα, όμως, είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ανησυχούσα. Θα είχα τον νου μου στη στρατιωτική μηχανή που διοικούσε τη χώρα έως το 1974 και η οποία δεν αποκλείεται να αναζητεί την ευκαιρία για να εκδικηθεί. Το ξέρουμε και απ’ άλλες χώρες: ο Δρ Σοκ είναι εχθρός της δημοκρατίας."
* Ο κ. Gabor Steingart είναι αρχισυντάκτης της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handlesblatt.
ΠΗΓΗ- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_28/10/2011_460773
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
