Τίποτα δεν μπορεί ν΄αλλάξει σ΄αυτό τον τόπο, αν δεν ανατραπεί το πολιτικό καθεστώς της κομματοκρατίας, του κομματοσκυλλισμού δηλαδή.Αυτό είναι πλέον προφανές γιά το 70% των πολιτών σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το τεκμηριώσουμε περαιτέρω.
Γιά ν΄αλλάξει αυτό το αισχρό πολιτικό καθεστώς που καθιερώθηκε το 1974, και οδήγησε την χώρα στην σημερινή καταστροφή,απαιτείται αλλαγή του Συντάγματος, μέσω της οποίας πρέπει να διασφαλιστεί με κάθε τρόπο
-η εξαλειψη της πελατειακής σχέσης μεταξύ του πολιτικού προσωπικού και του πολίτη.
-η άσκηση της πολιτικής εξουσίας από άτομα με ικανότητες (ευρεία παιδεία, ηγετικές ικανότητες, στρατηγική αντίληψη).Οι Παπανδρέου και Σαμαράς είναι κατώτεροι των περιστάσεων.Και το γεγονός αυτό δεν προκύπτει τυχαία.
Γιά την εξάλειψη της πελατειακής σχέσης, απαιτείται κατά την γνώμη μου
-ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται απ΄ευθείας από τον λαό και να ορίζει την κυβέρνηση(πρωθυπουργό και υπουργούς)
-να υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ υπουργού και βουλευτή.
Με τους δύο αυτούς κανόνες, θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό σύστημα.
Οπως όλοι γνωρίζουμε, το πολιτικό σύστημα σήμερα είναι ένα κλειστό κύκλωμα.Γιά να μπεί κάποιος στην πολιτική, και να γίνει βουλευτής, υπουργός η πρωθυπουργός, πρέπει να ενταχθεί σε κόμμα,να συνδιαλλαγεί με την κομματική πελατεία επί μακρόν, και κάποια στιγμή να εκλεγεί λόγω της επιτυχημένης πελατειακής σχέσης με τους ψηφοφόρους.
Αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλεγεί από τον λαό, εξασφαλίζεται
α/ ότι έχει ένα κύρος στην κοινωνία
β/αποφεύγονται εν μέρει τα κομματοσκυλλικά παιχνίδια εντός των κομμάτων.Το κόμμα θα υποχρεωθεί παρά τις εσωκομματικές ισορροπίες, να στηρίξει τον υποψήφιο πρόεδρο της παράταξης που έρχεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις, και όχι αυτόν που στηρίζει ο κομματικός μηχανισμός.
γ/ο εκλεγείς πρόεδρος, ορίζοντας εκ του Συντάγματος, πρωθυπουργό και υπουργούς εξωκοινοβουλευτικούς, καταργεί το κλειστό κύκλωμα της πολιτικής ζωής.Tα άτομα αυτά, μή έχοντας θητεύσει στο καμματοσκυλλικό σύστημα, θα προσφέρουν στην πολιτική ζωή.Οι καλύτεροι εξ αυτών,θα μπορέσουν να θέσουν ακόμα και υποψηφιότητα γιά την προεδρία τηε Δημοκρατίας στο μέλλον, χωρίς να έχουν υποστεί την πελατειακή σχέση με τους πολίτες.Το πολιτικό σύστημα θα ανανεώνεται συνεχώς από τον λαό, χωρίς το πέρασμα από το κόμμα.
Το ασυμβίβαστο μεταξύ υπουργού και βουλευτή, θα επιτρέψει με την σειρά του, στον υπουργό να μήν εξαρτάται το έργο του από εκλογική πελατεία.Ο βουλευτής με την σειρά του, που γνωρίζει ότι δεν θα γίνει υπουργός, θα αφοσιωθεί στον έλεγχο της εξουσίας.Θα ξέρει ότι δεν μπορεί να διορίσει στο Δημόσιο.Θα το ξέρουν και οι ψηφοφόροι του, και δεν θα τον πιέζουν.Οπότε, ο βουλευτής θα εκλέγεται αποκλειστικά γιά την ικανότητα του να ελέγχει την εξουσία.
Ο αρχηγός κόμματος δεν θα μπορεί να είναι παράλληλα πρόεδρος της Δημοκρατίας η πρωθυπουργός.Θα υπάρχει ασυμβίβαστο.Ο Πρόεδρος κόμματος θα επικεντρώνεται στην χάραξη πολιτικών θέσεων, και στην κοινοβουλευτική υποστήριξη τους.
Σε ότι αφορά τώρα την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, νομίζω ότι πρέπει να καθιερωθούν στο Σύνταγμα κανόνες που θα υποχρεώνουν την πολιτεία να αξιολογεί τους υποψήφιους προέδρους της Δημοκρατίας.Πρέπει κατά την γνώμη μου
-να μπορούν να αποδείξουν δέκα χρόνια εργασιακής προυπηρεσίας εκ των οποίων 6 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
-να προταθούν από 1000 πολίτες από κάθε νομό της χώρας
-να προταθούν από 2 μέλη της Ακαδημίας Αθηνών
Αν αυτά γίνουν, νομίζω ότι θα προκύψουν ριζικές αλλαγές στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το ερώτημα που προκύπτει αμέσως μετά, είναι πώς μπορεί να προκύψει η ειρηνική ανατροπή της κομματοκρατίας ώστε να γίνουν τα παραπάνω.Διότι η κομματοκρατία από μόνη της δεν πρόκειται να προβεί σ΄αυτές τις αλλαγές.
Το σημερινό πολιτικό σύστημα όπως προανέφερα, είναι ένα κλειστό κύκλωμα.Δεν μπορεί ν΄ανανεωθεί.Κατά συνέπεια, η αλλαγή πρέπει να προκύψει από την κοινωνία.
Για μερικούς μήνες είχα την ψευδαίσθηση ότι η αλλαγή αυτή έπρεπε να προκύψει από 50-100 "μπροστάρηδες"(σοβαροί άνθρωποι, γνωστοί στο ευρύ κοινό,...) οι οποίοι θα μπορούσαν να συσπειρώσουν επί κάποιων βασικών αρχών τα 2/3 της κοινωνίας.Προσπάθησα με πολύ κόπο, να πείσω αξιοσέβαστους πρώην πολιτικούς που είχαν εγκαταλείψει το πολιτικό σύστημα, γιά την αναγκαιότητα αυτής της κίνησης.Τότε συνειδητοποίησα την δυσκολία του εγχειρήματος.Η χώρα, λόγω ακριβώς του κλειστού κυκλώματος του πολιτικού συστήματος, δεν εχει κάν εφεδρείες.Στην Γερμανία γιά παράδειγμα, μπορούν να βγούν από κοινού 3 πρώην καγκελλάριοι, και με μιά δήλωση τους να ταρακουνήσυν την κυβέρνηση και την κοινωνία.Στην Ελλάδα αυτό δεν είναι πλέον εφικτό.Πρώην πολιτικοί δεν μπορούν καν να συνεννοηθούν μεταξύ τους γιά θέματα που να μπορούν να συσπειρώσουν τα 2/3 της κοινωνίας.Επιπλέον, δεν βρήκα σ΄αυτά τα πρόσωπα, αυτή την ανιδιοτέλεια που ήλπιζα να βρώ, ως προυπόθεση γιά την επαναχάραξη του πολιτικού συστήματος.
Οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων η των σιωπηλών πολιτών στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες της χώρας θα μπορούσαν υπό προυποθέσεις,να οδηγήσουν στην ειρηνική ανατροπή του συστήματος.
Προσωπικά, πήγα στο Σύνταγμα την Παρασκευή γύρω στις 19.00. Ηταν νωρίς βέβαια, και έμεινα γιά μιά ώρα.Ηθελα να δώ πώς εξελίσσεται όλο αυτό το κοινωνικό γεγονός, και τί είδους άνθρωποι ήταν εκεί.Πέρα από τους τουρίστες που τραβούσαν φωτογραφίες και ιδιαίτερα τους Γερμανούς που χάζευαν γελώντας (προφανώς γιά το χάλι μας, και όχι γιά την συγκέντρωση ), δεν είδα τους ανθρώπους του facebook που περιέγραφαν οι εφημερίδες.Είδα απλούς ανθρώπους.Ηλικιωμένους, μεσήλικες, πιτσιρικάδες.Ακουσα τα πηγαδάκια.Κλασικά ελληνικά πηγαδάκια.Ακουσα ανθρώπους να μιλάνε στο κινητό, και να λένε "είμαι στο Συνταγμα, ήρθα να βρίσω λίγο τους πολιτικούς, και έρχομαι".Ειδα έναν μεγάλο σε ηλικία άνθρωπο να κρατά μιά μεγάλη ελληνική σημαία, και πάνω της να έχει κολλήσει ετικέτες με την λέξη "πωλείται".Ακουσα τους συγκεντρωμένους να φωνάζουν το σύνθημα "κλέφτες, κλέφτες" απευθυνόμενοι πρός την Βουλή.Είδα στα πρόσωπα των ανθρώπων κυρίως την αγωνία γιά το αύριο.Δεν είδα πολλή οργή.
Η όλη ατμόσφαιρα με συγκίνησε.Είχα την αίσθηση από τα βλέμματα ότι αν αυτοί οι άνθρωποι μιλούσαν από κοινού σε κάποιον, θα του έλεγαν, "ξέρουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τί να κάνουμε"
Θα ξαναπάω στο Σύνταγμα όσο πιό συχνά μπορέσω.
Προς το παρόν, οι άνθρωποι που συγκεντρώνονται θέλουν να εκφράσουν με την παρουσία τους, την αγωνία τους.Αν το κοινωνικό γεγονός δεν εκφυλιστεί,κάποια στιγμή θα προκύψει και ουσία μέσα από τις γενικές συνελεύσεις.Η ουσία αυτή, γιά να μπορέσει να ανατρέψει ειρηνικά το πολιτικό σύστημα, χρειάζεται κατά την γνώμη μου κάποιες προυποθέσεις.
-πρέπει να καταλήξει σε συμπεράσματα επί των οποίων να μπορούν να συμφωνήσουν τα 2/3 των πολιτών.
-πρέπει να επικεντρωθεί σε λίγα αλλά ουσιαστικά θέματα.
-δεν πρέπει οι συγκεντρώσεις αυτές να καταλήξουν να γίνουν ένας αντι-μνημονιακός αγώνας, διότι τότε θα χαθεί η ουσία, που κατά την γνώμη μου είναι το καρκίνωμα της κομματοκρατίας.
Αν ανατραπεί η κομματοκρατία, όλα τα υπόλοιπα προβλήματα θα βρούν εύκολα την λύση τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου