To κείμενο που ακολουθεί, είναι από το βιβλίο του Π.Κονδύλη "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού"που δημοσιεύτηκε το 1991.Η έκδοση που είναι στην κατοχή μου είναι των εκδόσεων θεμέλιο -ιστορική βιβλιοθήκη, οι οποίες το ανατύπωσαν το 2007.Πιό συγκεκριμμένα το απόσπασμα που ακολουθεί, είναι από την εισαγωγή του βιβλίου, και φέρει τον τίτλο " η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία(σελ.43-44)
Το βιβλίο αυτό του Κονδύλη είναι μιά μαγεία γιά το πνεύμα.Σ΄αυτό, ο Κονδύλης προσπαθεί να εξηγήσει στον ευρωπαίο κυρίως αναγνώστη πώς από τον αστικό πολιτισμό προέκυψε ο σημερινός κόσμος της μαζικο-δημοκρατίας, συνθέτοντας τα φαινόμενα της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας των ιδεών, μέσω των οποίων προκύπτει μιά "αποτίμηση του παρόντος και των προοπτικών του μέλλοντος".Γιά τον σκοπό αυτό, ο Κονδύλης αναλύει την εξέλιξη των κοινωνιών, των τεχνών, της τεχνολογίας, και της επιστήμης, ώστε να εξηγήσει πώς προέκυψε η σημερινή πραγματικότητα της ατομικότητας, και των συνεπειών της στην κοινωνία, στην πολιτική, στην οικονομία, στις τέχνες,και στην επιστήμη.
Το κύριο θέμα όμως του βιβλίου, δεν είναι το κύριο θέμα αυτής της ανάρτησης μου.
Οπως έκανε πάντα ο Κονδύλης όταν ένα από τα βιβλία του κυκλοφορούσε στην Ελληνική γλώσσα, έγραψε αυτή την εισαγωγή ειδικά γιά τον έλληνα αναγνώστη, γιά να του εξηγήσει, ότι το σκεπτικό του βιβλίου που θα διάβαζε, δεν τον αφορούσε ως Ελληνα, διότι η Ελλάδα δεν είχε ποτέ αστικό πολιτισμό.
Γιά να εξηγήσει τί εννοούσε, υποχρεώθηκε να γράψει αυτές τις 45 σελίδες της εισαγωγής του.Ετσι προέκυψε γιά την Ελλάδα αυτός ο θησαυρός των 45 σελίδων, όπου γιά πρώτη φορά από την δημιουργία του ελληνικού κράτους, αναλύεται η ελληνική κοινωνία και η εξέλιξη της.Γιά πρώτη φορά, το 1991, βρίσκεται ένας έλληνας διανοούμενος και μάλιστα ξενιτεμένος,που κάνει, γιά τις ανάγκες του βιβλίου του, αυτό που δεν έκαναν οι έλληνες διανοούμενοι επί 180 χρόνια.Αναλύει διαχρονικά την ελληνική κοινωνία, δείχνει την κατεύθυνση την οποία έχει πάρει αυτή η κοινωνία, και εξηγεί τους λόγους.Αυτό το κείμενο των 45 σελίδων, που θα έπρεπε να είναι η βάση γιά οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία η κίνηση σ΄αυτή την χώρα, διαβάστηκε από ελάχιστους και πάντως όχι από αυτούς που έπρεπε.
Ευτυχώς όμως το κείμενο αυτό πλέον υπάρχει γιά τους Ελληνες.Και οποιαδήποτε σοβαρή πολιτική κίνηση προκύψει στο μέλλον γιά να βγάλει την χώρα από το σημερινό της αδιέξοδο, είναι σίγουρο ότι θα βασιστεί σ΄αυτό το κείμενο.
Διάλεξα το μικρό απόσπασμα που ακολουθεί, το οποίο βρίσκεται στο τέλος αυτής της ανάλυσης του Κονδύλη, διότι εξηγεί νομίζω, γιατί οι έλληνες δεν κατανοούν ακόμα και σήμερα το κεραμείδι που τους ήρθε στο κεφάλι τους τελευταίους μήνες, με την χρεωκοπία της χώρας.
Παναγιώτη Κονδύλη, σ΄ευχαριστώ προσωπικά πάρα πολύ γιά την προσφορά σου σ΄εμάς τους απλούς έλληνες πολίτες.Η Ελλάδα σε απέρριψε όπως πάντα κάνει με τα πιό λαμπρά της τέκνα.Εσύ όμως αγαπούσες αυτή την χώρα ειλικρινά και με ανιδιοτέλεια, και της προσέφερες ότι πολυτιμότερο χρειαζόταν.Είμαι σίγουρος, ότι οι νέες γενιές, θα χρησιμοποιήσουν στο μέλλον το έργο σου, θα κατανοήσουν τις κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, και θα επιτρέψουν σ΄αυτή την χώρα να παράγει και πάλι πολιτισμό.
Ακολουθεί το απόσπασμα από το κείμενο του Π. Κονδύλη του 1991
"Ακόμα και η απλούστερη σκέψη και γνώση φανερώνει οτι εθνική ανάπτυξη μπορεί να γίνει μόνο με την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων, δηλαδή με τον αντίστοιχο περιορισμό της κατανάλωσης, πρό παντώς όταν τα καταναλωτικά αγαθά η χώρα δεν τα παράγει αλλά τα εισάγει, και γιά να τα εισαγάγει δανείζεται, δηλαδή εκχωρεί τις αποφάσεις γιά το μέλλον της στους δανειοδότες της.
Ο δρόμος της ανάπτυξης, είναι ο δρόμος της συσσώρρευσης,της εντατικής εργασίας και της προσωρινής τουλάχιστον (μερικής)στέρησης, ενώ ο δρόμος της (βραχυπρόθεσμης μόνον) ευημερίας είναι ο δρόμος του παρασιτισμού και της εκποίησης της χώρας.
Αυτή η άτεγκτη οικονομική αλήθεια ισχύει ανεξάρτητα από το κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα της διανομής των βαρών και της ιεράρχησης των στερήσεων.Οσο άτεγκτη όμως κι΄αν είνα, οι πολιτικές και ψυχολογικές ανάγκες που την απωθούν είναι ακόμα ισχυρότερες.
Πλατειές μάζες, που γιά πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου τους "λάδωσαν το άντερό τους" και επιπλέον απέκτησαν και τη μεθυστική συναίσθηση του κυρίαρχου και εκλεπτυσμένου καταναλωτή, θα αρνούνται πάντα νη τη συνειδητοποιήσουν, όπως επίσης θα αρνούνται να την ξεστομίσουν και να την κάμουν γνώμονα των πράξεων τους κόμματα, των οποίων πρώτη έγνοια ήταν, είναι και θα είναι η νομή της εξουσίας πρός όφελος των φιλόδοξων και αυτάρεσκων στελεχών τους.ιδιαίτερα ιλαροτραγική από την άποψη αυτήν παρουσιάζεται η θέση της "αριστεράς" η οποία όντως οιωνεί καταδικασμένη να υπερασπίζει τα "λαικά" αιτήματα, υποχρεώνεται να γίνει σημαιοφόρος κάθε καταναλωτικής απαίτησης, αρκεί όποιος την προβάλλει να αυτοτιτλοφορείται "λαός"- υποχρεώνεται δηλαδή εξ αντικειμένου να προωθεί την εκποίηση της χώρας, αρκεί ο "λαός" να ζητά την εκποίηση αυτήν.
Υπάρχει ωστόσο κι΄ένας ακόμα λόγος, γιά τον οποίο μιά τόσο απλή αλήθεια θάβεται πεισματικά κάτω από μύριες όσες εκλογικευτικές επινοήσεις.Ενας λαός ο οποίος κάτω από την πολύχρονη και βαθειά επιρροή των ελληνοκεντρικών αερολογιών έχει μάθει να θεωρεί τον εαυτό του ως γένος περιούσιο και ως άλας της γής, αρνείται να βάλει με τον νού του ότι μπορεί να κάνει ο ίδιος κάτι τόσο εξευτελιστικό όπως το να ξεπουλάει τον τόπο του γιά να καταναλώσει περισσότερο.Ετσι δημιουργήθηκε μιά ψυχολογική στάση που ελάχιστα διαφέρει από τη συλλογική σχιζοφρένεια"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου