Ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του Κον Μπεντίτ στην Deutsche Welle, που μπορούμε να δούμε στον σύνδεσμο που ακολουθεί.
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6040727,00.html
Προσωπικά, συγκράτησα την φράση που ο ίδιος αποδίδει στον Γιώργο Παπανδρέου, και με την οποία συμφωνεί. "Μετά την οικονομική κακοδιαχείριση της τελευταίας εικοσαετίας κανένας Έλληνας δεν έχει αίσθηση του κοινού συμφέροντος. Πλούσιοι, φτωχοί, επιχειρηματίες, μεταφορείς, ξενοδόχοι, όλοι λένε ‛ναι, αλλά χωρίς εμένα’. Έτσι όμως δεν μπορεί να σωθεί η Ελλάδα. Θα είναι πολύ δύσκολο αν δεν αποκατασταθεί με κάποιον τρόπο αυτή η αίσθηση του κοινού συμφέροντος."
Εγώ, το κοινό συμφέρον, θα το αποκαλούσα η κοινή μοίρα.Αλλά, γιά το ίδιο πράγμα μιλάμε.Και νομίζω ότι αυτή είναι η ουσία του ελληνικού προβλήματος σήμερα.
Πρίν από είκοσι χρόνια, ο Π. Κονδύλης, μιλώντας γιά το ίδιο πρόβλημα, είχε κάνει λόγο γιά την συλλογική σχιζοφρένεια των Ελλήνων.
Στα είκοσι χρόνια που μεσαλάβησαν, το πρόβλημα παρέμεινε, αλλά απλά πήρε πλέον καταστροφικές διαστάσεις, σε σημείο που ένας εξωτερικός παρατηρητής του προβλήματος όπως π.χ. ο Κον Μπεντίτ, να μήν διακρίνει πλέον καμμιά συλλογικότητα.
Η συλλογικότητα εξαφανίστηκε πλήρως, και το μόνο που μπορεί να διακρίνει κανείς, είναι μεμονωμένα άτομα που δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον, και δεν νοιώθουν ότι έχουν κάποια κοινή μοίρα.Η μόνη κοινή τους σύνδεση έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνεχίζουν να αθλούνται στον παρασιτικό καταναλωτισμό, και στο "όλοι εναντίον του κράτους".
Φαίνεται να άρχισε πλέον η ιστορική αποσύνθεση του έθνους.Μένει απλά να γίνει ορατή, διότι όπως γνωρίζουμε οι διεργασίες που δίνουν ώθηση στις κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας δεν φαίνονται στο ανθρώπινο μάτι.Οι συνέπειες τους, είναι αυτές που γίνονται ορατές.Οι πρώην Ελληνες, ώς άτομα πλέον, καλλιεργούν και βιώνουν τα τελευταία χρόνια, μιά κατάσταση όπου έχουν ακόμα την ψευδαίσθηση (λόγω των συνηθειών τους, της γλώσσας τους,...) ότι ανήκουν σε μιά ανθρώπινη κοινότητα, αλλά στην πραγματικότητα οι συμπεριφορές τους δείχνουν, ότι πλέον δεν ανήκουν σε κάποια κοινότητα.Ασχολούνται αποκλειστικά με τον εαυτό τους.
Η ιστορία, διδάσκει, ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει με κάθε έθνος που βρίσκεται σε διαδικασία ιστορικής αποσύνθεσης.Τα άτομα που αποτελούν το πρώην έθνος, αρχικά ασχολούνται με τό άτομο τους.Τα άτομα ως άτομα, δεν μπορούν όμως να υπάρξουν μακροπρόθεσμα ( ως άτομα )μέσα στην ιστορία.Πρέπει να ανήκουν σε μιά κοινότητα ανθρώπων.Σε μιά δεύτερη φάση, θα προσπαθήσουν να ενταχθούν σ΄ένα άλλο έθνος, γιά να επιβιώσουν.
Φαίνεται ότι τα άτομα που αποτελούσαν το μέχρι τώρα ελληνικό έθνος, βρίσκονται αυτή την στιγμή στο κρίσιμο αυτό σημείο της ιστορικής διεργασίας.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, βιώνουμε μιά κατάσταση διαχείρισης της παρακμής αποκλειστικά.
Ετσι, όλες οι συζητήσεις περί μνημονίου η άλλων λύσεων, δεν έχουν και καμμία ιδιαίτερη σημασία γιά το έθνος και το μέλλον.Εχουν ίσως σημασία γιά τα άτομα ως άτομα σ΄αυτό το μεταβατικό στάδιο της ιστορικής τους πορείας, διότι μέχρι να ενταχθούνε σ΄ενα άλλο έθνος , θα συνεχίσουν να παραμένουν σ΄αυτό τον χώρο, και άρα τα μέτρα που λαμβάνονται, επηρεάζουν ως γνωστό τα άτομα.
Ο Κον Μπεντίτ, πρέπει να πούμε ότι έχει δίκιο.Δεν υπάρχει αυτή την στιγμή κάποιος λόγος που να μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι τα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση, θα μας επιτρέψουν να βγούμε από το αδιέξοδο.
Οι πρώην Ελληνες δεν πιστεύουν πλέον σε κάποια κοινή μοίρα.Παράλληλα, φαίνεται ότι έχουν την ψευδαίσθηση, ότι μπορούν να επιβιώσουν ως άτομα μέσα στην ιστορία, χωρίς να ενταχθούν σε άλλα έθνη.
Αν δεν επικρατούσε αυτή η ψευδαίσθηση, θα μπορούσε τουλάχιστον να οργανωθεί η υλική αποσύνθεση της χώρας, ώστε όσο γίνεται περισσότεροι πρώην Ελληνες , και ιδίως οι νέοι, να ενταχθούν όσο γίνεται πιό φυσιολογικά, σε άλλα έθνη.
Ετσι, η κρίση που βιώνουμε, θα έχει ανατριχιαστικές συνέπειες επι των ατόμων που ζούν και θα ζούν σ΄αυτή την χώρα,γιά τις δεκαετίες της μεταβατικής περιόδου.
Ενδεχομένως, όμως να προκύψει και μιά αφύπνιση της συλλογικότητας στα πλαίσια του βιώματος της φρίκης.Αυτή είναι και η μόνη ελπίδαΟμως, γιά να μην καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις, η αφύπνιση της συλλογικότητας δεν είναι ορατή τουλάχιστον γιά το προσεχές μέλλον.
Αυτή κατά την γνώμη μου είναι η ουσία του ελληνικού προβλήματος σήμερα.Ολά τα υπόλοιπα, (μνημόνιο η μή μνημόνιο,....) είναι δευτερεύοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου